اولین باری که پتچز کفتار نشان سرم کلاه گذاشت، تو یه بازی ژاپنی PS2 بود پدرسگ دوبار گولم زد، بعد که سال ۲۰۰۹ تو Demons’s Souls دیدمش سریع شناختمش.
ولی بازم با زبان چربش گولم زد چنان لگدی زد بهم که حس انتقام کریتوس رو گرفتم.

تازه اگه خبر مرگشا به خواهرش میدادی، اونم خودکشی میکرد.دخترای گسکوین.

پس برو Shadow of the Colossus رو بازی کن.

بازی مورد علاقه قاچاقچیان کولبر می‌باشد.

Demon’s Souls نمونه ای عالی از مکتب اگزیستانسیالیستی و شوپنهاوری (Nihilism) است، به ویژه که فرم دوم آخرین باس را بکشی و بویژه تر که آخرین جمله باس رو بشنوی.

درود، ثئوری سرگرمی برای هرکس متفاوت و سابجکتیو است، مثال: من که زلدا بازی می‌کنم دچار پوچی وجود و هستی گرایی میشم چون حس میکنم هیچ هدف والاتری تو این سرگرمی دروغین رنگارنگ کودکانه نیست، دست کم استروبات بسیار نستالجیک آوره.
برو ببین چند نفر بالغ از بازی کردن کیربی دچار اگزیستانسیالیست کرایسس شدند!

فقط نیو وگاس، یه بازی به شدت فلسفی.

آه دراگون ایج اوریجنز! بنتر بین الیستر و موریگن سینمای خالصه!

من شاید بیش از صد بار تمومش کردم، چندین بار رنک مارخور گرفتم، چندین بار پلتش کردم، نخستین بازی بود که منا به سپیدران علاقه مند کرد، اون هم تو سختی European Extreme.

یه مطلب کلی هم بگم، متل گیر سولید یک دو سه با نویسندگی و ادیت کوجیما و فوکوشیما ساخته شد، فوکوشیما بود که باعث شد اون متل گیرا خیلی خوب باشه، بعد که فوکوشیما رفت گندی به نام متل گیر ۴ و ۵ دیدیم و مشخص شد نویسندگی و ادیت کوجیما سان چه اندازه افتضاح و اکسپازیتوری هست. منا باش که فقط برا متل گیر ۴ رفتم PS3 خریدم، چه ضد حالی خوردم حتی با وجود Octa Camo!

اتمسفر فقط نسخه ۴، ولی همیشه بهترین جی تی ای برای خیلیا فقط ویس سیتی هست، میامی، دهه هشتاد، سکار فیس، خلاصه و مستقیم سر اصل مطلب.