پلی استیشن ۳؛ خودکشی به سبک باینری

در این مقاله قصد داریم به معماری کنسول نسل هفتم سونی، یعنی پلی استیشن ۳ بپردازیم که چگونه برای نسلهای بعد از خود به یک مشکل بزرگ تبدیل شد.
نگاهی به گذشته
پلیاستیشن ۳ بهعنوان کنسولی پیشگام در نسل هفتم، نقش بزرگی در تکامل صنعت بازی داشت و همچنان در تاریخ گیمینگ جایگاه ویژهای دارد. این کنسول، در سال ۲۰۰۶ معرفی شد و با امکانات پیشرفتهای که در مقایسه با رقبای خود ارائه میداد، توجه بسیاری را به خود جلب کرد. با این حال، پلیاستیشن ۳ از همان ابتدا با چالشهای خاص خود مواجه بود. سونی در این نسل تصمیم گرفت از معماری پیچیده و پرقدرتی استفاده کند که در زمان خود بسیار نوآورانه و حتی جاهطلبانه بود. این رویکرد در ساخت پلیاستیشن ۳، اگرچه قدرت زیادی برای پردازش به ارمغان آورد، اما در نهایت کار را برای توسعهدهندگان دشوار کرد.
یکی از اهداف اصلی سونی در طراحی پلیاستیشن ۳، خلق کنسولی بود که بتواند قدرت و کارایی یک دستگاه حرفهای را به خانهها بیاورد. آنها میخواستند محصولی ارائه دهند که بتواند نهتنها بازیها، بلکه محتواهای چندرسانهای را با کیفیت بالا پشتیبانی کند. به این ترتیب، پلیاستیشن ۳ با تکنولوژی پیشرفتهای عرضه شد که در آن زمان بیسابقه بود. یکی از مهمترین این فناوریها، پردازنده Cell بود که با همکاری IBM و Toshiba ساخته و در دنیای پردازش به یک نوآوری بزرگ تبدیل شد. پلیاستیشن ۳ علاوه بر تمرکز روی گرافیک و پردازش قدرتمند، از قابلیتهایی مانند پخش بلو-ری بهره میبرد که آن را به یکی از اولین کنسولهای مجهز به این تکنولوژی تبدیل میکرد. این قابلیت باعث شد که پلیاستیشن ۳ نهتنها بهعنوان یک کنسول بازی، بلکه بهعنوان یک دستگاه چندرسانهای محبوبیت پیدا کند. اما همین رویکرد، اگرچه در ابتدا نوید یک تجربه بینظیر را میداد، ولی به مشکلات پیچیدهای نیز انجامید که در ادامه به بررسی آنها میپردازیم.

معماری عجیب
معماری پلیاستیشن ۳ یکی از پیچیدهترین و جسورانهترین ساختارهایی بود که تا آن زمان در کنسولهای بازی بهکار گرفته شد. طراحی پردازنده اصلی این کنسول، به نام Cell Broadband Engine، نتیجه همکاری سونی، IBM و توشیبا است. پردازنده Cell، برخلاف طراحیهای مرسوم، از معماری چندهستهای پیچیدهای بهره میبرد که شامل یک هسته اصلی به نام PPE (Power Processor Element) و هشت هسته جانبی SPE (Synergistic Processing Elements) بود. هسته PPE وظیفه مدیریت و کنترل وظایف اصلی را بر عهده داشت، در حالی که هستههای SPE برای پردازشهای موازی و پیچیده طراحی شده بودند. این ساختار امکان پردازش بسیار سریع و همزمان دادهها را فراهم میکرد، اما در عین حال، برنامهنویسی برای آن بهویژه برای توسعهدهندگان مبتدی دشواری زیادی داشت.
پردازنده گرافیکی RSX که توسط Nvidia طراحی شده که یکی دیگر از عناصر اصلی معماری پلیاستیشن ۳ بهشمار میرفت. این پردازنده که با همکاری نزدیک سونی و Nvidia ساخته شد، قابلیت پردازش گرافیکی بالایی داشت و توانست تجربه بصری بینظیری را به کاربران ارائه دهد. با این حال، RSX و پردازنده Cell به صورت یکپارچه با هم کار نکرده و هر کدام بخش مجزایی از حافظه را استفاده میکردند.

بهطور دقیقتر، پلیاستیشن ۳ دارای دو حافظه مجزا بود: ۲۵۶ مگابایت XDR برای پردازنده Cell و ۲۵۶ مگابایت GDDR3 برای RSX. این ساختار تقسیمبندی حافظه، مانع از تبادل اطلاعات سریع بین CPU و GPU میشد و در نهایت به کاهش کارایی دستگاه در اجرای برخی بازیها منجر شد. یکی دیگر از مشکلات فنی این کنسول، معماری پیچیده آن بود که بهینهسازی کدها برای بهرهگیری کامل از قدرت پردازشی را سختتر میکرد. از آنجا که توسعهدهندگان مجبور بودند برای استفاده از هستههای SPE برنامهنویسی موازی انجام دهند، بسیاری از استودیوهای بازیسازی به دلیل محدودیت منابع یا تجربه ناکافی، نمیتوانستند بهطور کامل از ظرفیتهای پلیاستیشن ۳ استفاده کنند. نتیجه این بود که بسیاری از بازیها، مخصوصاً عناوین چندپلتفرمی، عملکرد ضعیفتری در مقایسه با نسخههای دیگر پلتفرمها مانند ایکسباکس ۳۶۰ داشتند.

مشکلاتی برای آینده
اولین و شاید مهمترین چالش این کنسول، پیچیدگی معماری Cell است. این پردازنده به گونهای طراحی شده که بهرهبرداری از آن نیازمند مهارت بالا و توانایی برنامهنویسی موازی بود، امری که در آن زمان برای بسیاری از توسعهدهندگان چالشبرانگیز و جدید به حساب میآمد. برخلاف پردازندههای چندمنظوره و سادهتر مورد استفاده در رقبای پلیاستیشن ۳، معماری Cell نیازمند تقسیم وظایف میان هستههای SPE بود، که باعث میشد توسعهدهندگان وقت و هزینه بیشتری صرف بهینهسازی بازیها کنند. این مسئله در خصوص بازیهای چندپلتفرمی بیشتر نمود داشت، چرا که برای تطبیق این عناوین با پلیاستیشن ۳ نیاز به تغییرات فنی گستردهای داشت.
علاوه بر این، مشکلات سازگاری با بازیهای چندپلتفرمی از دیگر چالشهای این کنسول به شمار میرفت. بهدلیل معماری متفاوت پلیاستیشن ۳، توسعهدهندگان اغلب مجبور شدند برای اجرای بهتر بازیهای چندپلتفرمی روی این کنسول، تغییرات قابل توجهای ایجاد کنند. در نتیجه، بازیهای چندپلتفرمی مانند Grand Theft Auto IV و Bayonetta، که بر روی سایر پلتفرمها عملکرد مناسبی داشتند، در پلیاستیشن ۳ با کاهش کیفیت و مشکلات فنی روبرو شدند. در کنار این مسائل، دشواری برنامهنویسی برای پلیاستیشن ۳ بهخصوص برای استودیوهای کوچکتر که تجربه یا منابع کمتری داشتند، یک معضل اساسی محسوب میگشت. برای بهرهگیری کامل از تواناییهای Cell، تیمهای توسعهدهنده باید به بهینهسازیهای پیچیدهای میپرداختند، اما بسیاری از استودیوها یا توان مالی و زمانی لازم را نداشتند، یا اولویت کمتری برای نسخه پلیاستیشن ۳ قائل بودند. این موضوع بهویژه در عناوین چندپلتفرمی نمود داشت، که در نتیجه آن نسخه پلیاستیشن ۳ نسبت به نسخههای دیگر کنسولها بهینهسازی کمتری داشت و دچار باگهای بیشتری بود.

تغییر رویکرد و یک جهش واقعی!
پلیاستیشن ۴ بهعنوان کنسول نسل بعدی سونی، تغییرات مهمی را در مقایسه با پلیاستیشن ۳ داشت که بهویژه در معماری این دو کنسول خودنمایی میکرد. یکی از بزرگترین تفاوتها بین این دو کنسول، پردازنده اصلی آنها است. همانطور که ذکر شد، پلیاستیشن ۳ از پردازنده پیچیده Cell بهره میبرد که بهدلیل طراحی خاص خود، برنامهنویسی و بهینهسازی بازیها برای آن بسیار چالشبرانگیز بود. این پردازنده از هسته مرکزی PPE و هشت هسته جانبی SPE تشکیل شده که نیازمند بهینهسازی خاصی برای بهرهبرداری کامل از آن شد. در مقابل، پلیاستیشن ۴ از پردازنده استاندارد و قدرتمند هشت هستهای AMD با معماری x86-64 استفاده میکند. این انتخاب، نهتنها برنامهنویسی را سادهتر کرد، بلکه باعث شد سازگاری بیشتری با سیستمهای رایانهای و موتورهای بازیسازی رایج داشته باشد. در زمینه پردازنده گرافیکی (GPU) نیز تفاوتهای مهمی وجود دارد. پلیاستیشن ۳ دارای پردازنده گرافیکی RSX بود که با همکاری Nvidia طراحی شده و توانایی پردازش بالایی داشت. اما به دلیل محدودیتهای حافظه و ناسازگاری با CPU، مشکلاتی در عملکرد گرافیکی کنسول ایجاد میشد. پلیاستیشن ۴، اما از یک پردازنده گرافیکی یکپارچه AMD با ۱۱۵۲ هسته پردازشی استفاده کرد که علاوه بر ارائه کارایی گرافیکی بالاتر، تعامل بیشتری با CPU داشت و توانست محدودیتهای پردازشی پلیاستیشن ۳ را برطرف کند. این ترکیب CPU و GPU در پلیاستیشن ۴ باعث همافزایی در پردازش دادهها و افزایش عملکرد کلی سیستم شد.
یکی دیگر از تغییرات کلیدی در ساختار حافظه این دو کنسول دیده میشود. پلیاستیشن ۳ دارای دو حافظه مجزا بود: ۲۵۶ مگابایت حافظه XDR برای پردازنده مرکزی و ۲۵۶ مگابایت حافظه GDDR3 برای پردازنده گرافیکی. این تقسیمبندی باعث محدودیتهایی در تبادل داده میان CPU و GPU میشد و تأثیر منفی بر کارایی کنسول داشت. پلیاستیشن ۴ با استفاده از ۸ گیگابایت حافظه GDDR5 یکپارچه، این مشکل را حل کرد و دسترسی یکپارچهای به دادهها برای پردازندههای مرکزی و گرافیکی فراهم آورد. این حافظه نهتنها حجم بسیار بالاتری داشت، بلکه سرعت انتقال داده بیشتری ارائه میداد که به بهینهسازی بازیها و افزایش کیفیت گرافیک کمک کرد.
امیدوارم از خواندن این نوشته لذت برده باشید. از اینکه بنده را تا انتهای این نوشته همراهی کردهاید سپاسگزارم.




















پر بحثترینها
- آیا گیمرها ۸۰ تا ۱۰۰ دلار بابت GTA 6 پرداخت خواهند کرد؟
- سلطه Assassin’s Creed Shadows در جدول پرفروشترین بازیهای استیم
- حمله شدید حساب رسمی Assassin’s Creed به ایلان ماسک
- بلا رمزی مبتلا به اوتیسم است
- بازی Assassin’s Creed Shadows موفقترین نسخه سری از نظر تعداد بازیکنان همزمان استیم شد
- دراکمن: Intergalactic: The Heretic Prophet هماکنون قابل بازی است
نظرات
❤️
آخ آخ ps3 یه نسخه فت ۵۰۰ گیگ داشتم که یکم دور فنش بالا بود ولی هیولایی بود تو زمان خودش سونی تو ساخت ps3 دنبال رسیدن به کمال و زمان خودش جلو تر رو دیده بود ولی متاسفانه صنعت همپای سونی نبود و همینم باعث شد اوایل نسل سونی عقب بیفته از رقیبش که خداروشکر از سال ۲۰۱۰ تا پایان نسل هفتم تو ۲۰۱۳ تونست گردونه رقابت رو برگردونه و پیروز نسل باشه البته یه خوبی نسل ۷ سونی برای ما ایرانی ها کپی خور بودن ساده دستگاه بود کنسولو میبرم پاساژ یاران با ۱۰۰ تومن بازی هایی که میخواستم رو نصب میکردم میومدم فکر کنم بازی ۱۵ یا ۲۰ تومن بود با دیتاش هنوزم لاین آپ نسل هفت سونی اینقدر زیاده کسی که دنبال لذت ناب گیم باشه دستگاه های تمیزش پیدا میشه میتونه تازه آدم هاردشو با ssd عوض کنه دوباره کلی بازی کنه نصبش رو حتی تو خونه ام میشه انجام داد
بهتره بگیم ps3 fat هنوز هم هیولایی هست. هم از لحاظ تنوع بازی، سخت افزار و البته ابعاد و وزن
نمیدونم دوست من از روی احساسات حرف زدن و چسبوندن به منطق چگونه اتفاق میفته … چند مثال ساده میزنم
اول راجب حرفت که تونست پیروز نسل هفت باشه ** چه پیروزی اگه منظورت اینه کمتر از ۵ میلیون اختلاف پیروزی حساب میشه براتون که باید بگم برای کنسولی که نسل قبل بیش از ۱۰۰ میلیون واحد فروخته بود تکرار میکنم بیش از ۱۰۰ میلیون واحد در برابر کنسول نوپای که نسل قبلش برای اولین بار معرفی شده بود و حتی یک دهم ps2 معروف نبود و فروش اصلا قابل مقایسه ای نمیشه ایجاد کرد بین ایکس باکس اورجینال و ps2 …
قیمت اولیه پلی تری و بهینه سازی اون سمت ۳ چراغ ایکس باکس مشکل اصلی دوتا برند بودن و اون نسل برنده خاصی نداشت از لحاظ فروش بخوای حساب کنی برنده اون نسل حتی نینتندو بود …
راجب کپی خور بودن هم باید بگم اوایل نسل هفت اصلا پلی تری کپی خور نبود و قیمت نجومی داشت بازی هاش فروشگاه های دیجیتال به اون صورت نبودن مردم سی دی میخریدن قیمت یک سی دی پلی تری از ۴۰ تا ۷۰ بود تو مغازه ها اون موقع بعد کپی خور شد ولی ۳۶۰ اینطوری نبود اون اوایل کپی خور شد و یکی از علت های ارزون تر بودن بازیاش دیسک هاش بودن اینکه پلی تری بلوری بود ولی ۳۶۰ اینطوری نبود و بازی های ۳۶۰ از ۱۰ تومان شروع میشد گرون ترین بازیشم تو ایران بتلفیلد ۳ بود یادمه ۶۰ هزار تومان بود چون داخل ایران ممنوع بود و پول ۶ تا بازی بود که من دادم براش ..
و اینکه پلی تری خفن اینا بود اما یک مشکل مهندسی به تمام معنا بود مثلا شما از کارت گرافیک r6000 استفاده کنی برای گیم داخل pc در صورتی که یک کارت گیمینگ با حافظه کمتر بهتر فریم میده چون ساختارشون فرق داره و یا پردازنده فوق قوی بزاری برای گیم با نزدیک ۱۰۰ رشته چه فایده داره اون واسه سرور هستش نه برای گیم … البته پلی تری اونقدرها هم بد نبود استدیوی خود سونی بازی های شاهکاری خلق کردن گاد ۳ و لست ۱ فوق العاده بود اما کلیت حرف یک چیز دیگس نمیخوام بگم پلی تری بد بود یا ضعیف بود مشکل انتخاب های بدی بود که برای نسل هفت صادر کرد سونی اون اوایل … ایکس باکسم داشت عالی پیش میرفت نسل هفت ولی مشکل ۳ چراغ خیلی براش بد تموم شد و نسل هشت درست مثل رقیبش تو نسل هفت اشتباه های بدی رو پیاده کرد و انتخاب کرد
نسبت به زمان خودش بخوایم حساب کنیم پیشرفته ترین و غول ترین کنسول تاریخ بوده. ینی ازین نظر حتی فایو هم به گردش نمیرسه
ولی از لحاظ قیمتیم تو زمان خودش قول بوده😂
شکی نیست😂
یه بار دیوید کیج گفته بود اگه سازنده ها بخان تا سال ۲۰۱۷ هم پلی استیشن ۳ جوابگوی همه نیازهای پردازشی هست
یجا خوندم پردازنده Cell کنسول PS3 به قدری قدرتمند بود که توانایی پردازش معادلات پیچیده ریاضی و علمی رو داشت و مانند یک ابر رایانه کوچک عمل میکرد
اما حیف که نشد و نتونستن از تمام پتانسیل و ظرفیت این هیولا استفاده کنن!
ببین پردازندش چقدر خفن بوده که چند سال پیش ارتش آمریکا حدود هزارتا ps3 رو از سونی خریده بود اونم فقط بخاطر پردازندش. حالا دیگه اینکه برا چکاری میخواستن ازش استفاده کنن خدا عالمه
فکر کن یه کنسول انقدر قوی بوده که شرکت های بازیسازی به خاطر قدرت زیادش نتونستن ازش به خوبی استفاده کنن و اجرای بازی هاشون با باگ های زیاد همراه بوده .
خود من ps3 رو تجربه نکردم که بدونم چه جور کنسولی بوده و فقط ps4 و ps5 رو تجربه کردم و امیدوارم هر کسی که دوست داره ، بتونه کنسول مورد علاقه شو بدون دغدغه داشته باشه و ازش لذت ببره . ❤❤
به نظرم اگه میتونید یه مقاله بنویسید و توش کنسول های هر نسل xbox و play station رو با هم مقایسه کنید یا کنسول های هر نسل play station رو نسبت به دوره خودشون با هم مقایسه کنید .❤
ایده خیلی جالبیه
این کنسول اوج مولتی مدیا کنسول ها بود ولی از نظر فنی و سخت افزاری بدترین کنسول تاریخ سونی و شاید تاریخ باشه چرا
۱.بهینه نبودن کیت مادربرد
۲.عدم مهندسی هیت سینگ مخصوصا در کنسول های مدل fat HA
۳.عدم تعادل دما و خنک نشدن کیت مادربرد
۴.اسنفاده از خازن NEC TOKIN درسته که این خازن از فناوری بسیار خوبی استفاده میکرده چون این خازن هرچقدر که ولتاژ و دما بالا باشه بازم تو ولتاژ دادن کم نمیاره ولی یه باگ بسیار بد داره اینکه این خازن ها در دمای بالا ۷۵ دچار خازن مردگی میشد
ممنون که خوندین
مشکل گرم شدن تو همه کنسولای نسل ۷ بود
تو ۳۶۰ xbox حتی بیشتر بود
ولی تو کنسول های سونی این مشکل تا ps3 slim مدل ۲۵۰۰ پابرجا بود نه اینکه بگم تو Xbox 360 نبود بود ولی یه مهندسی درست حسابی کردن تا این مشکل رو برطرف کنن البته مشکل اصلی این دردسرها توپ های قلعی بدون سربی بود که برای CPU و GPU استفاده کرده بودن
یکی از تفاوت هایی که کمتر کسی توجه کرد این بود که مثلا در بازی کیلزون حرکات دوربین خیلی نرم بود اما وقتی کال اف روی pc یا x360 انجام می دادم سر گیجه می گرفتم حرکت دوربین در مقایسه با ps3 بصورت فریم فریم بود این موضوع وقتی دو کنسول داشتی و کنار هم مقایسه می کردی معلوم می شد.در مجموع هیچوقت ایکس باکس از ps3 بالاتر نبود
ایکس باکس هم الان همچین اشتباهی تقریباً کرده. قدرت پردازش بالایی داره اما به خاطر پیچیدگی مهندسی، پورت کردن بازی براش یه کوچولو سخت تره (قطعا نه به اندازه ps3)
هنوزم عاشقشم و بهترین کنسول و تجربه عمرمه
پلی استیشن ۳ واقعا کنسول خوبی بود
مشکلش فقط گرون بودنش بود که واقعا به این برند صدمه زده بود ولی تونستن تو آخرای نسل ۷ خرابکاری شون رو جمع کنن و جبرانش کنن
باعث شد که اشتباهات گذشته درس بگیرن و نسل ۸ خیلی قدرتمند شروع کنه و رسما خودشو برنده اعلام کنه
اگر سونی اون قدرت PS3 با معماری ساده تر برای سازنده ها رو فراهم میکرد صد در صد بهترین کنسول تاریخ سونی میشد و ۳۶۰ به گرد پاش هم نمیرسید و حتی میتونست نسل ۸ هم وجود نداشته باشه چون قدرتش برای نسل ۸ هم زیاد بود
یعنی از ps4 هم قوی تر بود؟😂
آره همین الان هم همینطوره
ممنون میشم برتری های ps3 نسبت به ps4 رو بگی
همین پردازنده گویای همه چیزه
پردازنده ps4 قوی تره
نسل هفتم و ps3 و بازی های انحصاری فوق العاده ش بهترین خاطرات دوران خوب جوونی و گیمری منو ساختن با اینکه الان خودمو گیمر حرفه ای تر(نسبت به اون زمان) و پخته تری میدونم ولی تجربه عناوین نسل هفتم و تازگی صنعت دیسک های بلوری و پیشرفت گرافیکی از نسل ششم به هفتم خیلی ماندگار تر بود
جالبه که با این همه مشکلات و سختی که داشت بازی های خفن و تکرار نشدنی ای واسش اومد. انصافاً PS3 هیولا بود
حالا که حرف پی اس ۳ شد من یه سوال دارم کسی میتونه راهنمایی کنه؟ من در کنار پی اس ۵ هنوز پی اس ۳ مو دارم الان چند ماهی میشه که با پی اس ۳ نمیتونم ب اکانتم وصل بشم و تروفی هامو ثبت کنم. اگه راهی کسی بلده راهنمایی کنه