نقد و بررسی مینی سریال Ahsoka

فرنچایز “Star Wars” بدون ذره‌ای تردید یکی از بزرگترین فرنچایز‌های تاریخ سینماست که عمری بیش از ۴۵ سال دارد. اکنون مینی سریالی دیگر از این فرنچایز عظیم و با شکوه با نام “آسوکا” منتشر شده است.

به دنبال ساخت آثار متعدد از روی فرنچایز “Star Wars” مینی سریال جدید “Ahsoka” هم منتشر شده است. این مینی سریال سومین مینی سریال لایو-اکشن این فرنچایز پس از “Obi-Wan Kenobi” محصول سال ۲۰۲۱ و “The Book of Boba Fett” محصول سال ۲۰۲۲ است.

پس از سقوط امپراتوری کهکشانی، شوالیه جدای سابق “آسوکا تانو” در حال بررسی یک تهدید در حال ظهور برای کهکشان است.

از آن‌جا که به دلیل گستردگی فرنچایز “استار وارز” ممکن است برای خیلی از مخاطبان سوال باشد که وقایع این سریال کی رخ می‌دهند و در کجای این خط زمانی پیچیده جا می‌گیرند؛ باید گفت که همان طور که از خلاصه کوتاه و مقدمه پیداست داستان مینی سریال “آسوکا” پس از سقوط امپراتوری رخ می‌دهد و دنباله‌ای بر سریال انیمیشنی “Rebels” است. در همین ابتدا باید بگویم که حتی اگر تمامی فیلم‌ها و سریال‌های لایو-اکشن این فرنچایز را دیده اید و حتی اگر مجموعه انیمیشنی فوق العاده “Clone Wars” را دیده اید باز هم اطلاعات شما برای تماشای این سریال کامل نخواهد بود چرا که این مینی سریال دنباله‌ای بر مجموعه انیمیشنی ۴ فصلی “شورشیان” است که از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ منتشر می‌شد. اشتباه نکنید! قرار نیست با ندیدن “شورشیان” هیچ یک از اتفاقات داستان را نفهمید؛ ولی این را بدانید که قطعا هنگام شروع به تماشای مینی سریال خسته و مستاصل می‌شوید و شروع اثر برای شما شاید حتی غیرقابل تحمل باشد! چرا که سازنده “آسوکا”، جناب “دیو فیلونی”، که سازنده “شورشیان” هم هست سریال را با همان شخصیت‌ها آغاز کرده است و قسمت‌های ابتدایی مجموعه به وضعیت کنونی آن کاراکتر‌ها و روابطشان با یکدیگر می‌پردازد. طبیعتا این پرداخت هم با ریتمی کند شکل می‌گیرد و تقریبا خبری از سکانس مهیج و جذابی نیست! قسمت‌های ابتدایی به وضعیت شخصیت‌های “آسوکا” (با نقش آفرینی “روزاریو داوسون”)، “سبین رن” (با نقش آفرینی “ناتاشا لیو بوردیزو”)، “ازرا بریجر” (با نقش آفرینی بازیگر ایرانی‌الاصل “ایمان اسفندی”) و “هرا سیندولا” (با نقش آفرینی “مری الیزابت وینستد”) می‌پردازد. به همین دلیل ممکن است فن‌های دوآتیشه استاروارز ابتدای سریال را کاملا خوب و لذت‌بخش توصیف کنند در حالی که مخاطبان عام وضعیتی کاملا برعکس داشته باشند. این مورد را هم می‌توان یک نقطه ضعف تلقی کرد؛ برای اینکه بسیاری از مخاطبان را مستاصل می‌گذارد و یک اثر مستقل و خودکفا تلقی نمی‌شود؛ و هم می‌توان یک نقطه قوت نامید؛ برای اینکه قرار نیست طرفداران دوباره همان داستان‌ها و شخصیت پردازی‌های قدیمی را تماشا کنند و در عوض به سرعت به سراغ روایت ادامه داستان می‌روند. (این مورد جزو امضا‌های همیشگی فرنچایز “استاروارز” بوده است و سریال “اوبی-وان کنوبی” هم وضعیت مشابهی داشت.) بنابراین تماشای ۲،۳ قسمت ابتدایی سریال ممکن است برای مخاطبانی که زیاد با جهان “استاروارز” آشنا نیستند کند، حوصله سربر و حتی نسبتا بد باشد. اما این وضعیت پایدار نیست و با جلو رفتن داستان وارد یک فضای مهیج می‌شویم. (البته باید این را گفت که انتخاب بازیگران و گریم آنها خوب انجام شده است و با فضای کاراکتر‌های “شورشیان” نزدیک است.)

پیش از اینکه به بررسی ادامه سریال بپردازیم بهتر است که به بازیگری خوب “روزاریو داوسون” در نقش “آسوکا تانو” اشاره کنیم. او توانسته است به خوبی یک آسوکای درست را به تصویر بکشد. یک جدای خونسرد، با اعتماد به نفس و جدی که در عین حال از نوع نگاهش می‌توان فهمید که گذشته سخت و پر پیچ‌و‌خمی را پشت سر گذاشته است. گریم او هم بسیار خوب است و کاملا به آسوکایی که در سریال “کلون وارز” و “شورشیان” دیده‌ایم شبیه است.

اما به ادامه سریال بپردازیم. ریتم سریال هر چه جلوتر می‌رویم تندتر می‌شود و به نظرم این اتفاق علیرغم اینکه یک سری نقاط ضعف محدود را به دلیل گذر سریع از برخی وقایع رقم زده است؛ اتفاق خوب و مثبتی است و سریال را تماشایی کرده است. در کل نیمه دوم سریال ریتم خوب و سرگرم کننده‌ای دارد و چون بیننده را با موقعیت اصلی سریال، بازگشت “آدمیرال ثراون”، همراه می‌کند درگیر کننده هم می‌شود.

جلوه ویژه “آسوکا” مثل بقیه آثار “استاروارز” جذاب و تماشایی است. جلوه‌های ویژه بصری همواره نقش بسیار پررنگی در این آثار داشته است و تیم جلوه ویژه “آسوکا” هم کاملا موفق عمل کرده است. لوکیشن‌های متعدد و متنوعی که طراحی شده است همگی جذاب هستند و با فضای هر سکانس کاملا همخوانی دارند. جزئیات هر لوکیشن با دقت طراحی شده است. جدا از طراحی لوکشین‌ها، به جرات می‌توان گفت یک سری از بهترین نبرد‌های فضایی (سفینه‌ای) را در کل فرنچایز “استاروارز” شاهد هستیم. سکانس‌های تعقیب و گریز فضایی به شدت خوب کار شده است و به کمک تدوین درست، جلوه ویژه عالی و افکت‌های صوتی خوب، بیننده را کاملا در آن موقعیت قرار می‌دهد. اکشن اثر هم بسیار خوب کار شده است. هم نبرد‌های لایت سیبری و هم نبرد‌های زمینی و هوایی جذاب و تماشایی است.

درباره شخصیت‌ها هم باید گفت شخصیت نوظهور “بیلان اسکال” یکی از جذابترین و خاص ترین کاراکتر‌ها بود. کاراکتری که جبهه دقیقش مشخص نبود و نه طرف امپراتوری ایستاده بود و نه طرف جدای و نه طرف جمهوری جدید! او درگذشته یک جدای بوده است که از محفل جدای‌ها ناامید شده و از آن گروه فاصله گرفته است. بی تردید بازی خیلی خوب “ری استیونسون” به این کاراکتر قدرت ویژه‎‌ای بخشیده بود که متاسفانه چند ماه پیش و قبل از انتشار سریال “آسوکا” دار فانی را وداع گفت. اکنون وضعیت “بیل اسکال” و ادامه داستان این شخصیت مبهم است چرا که آرک داستانی این شخصیت در فصل اول “آسوکا” نیمه تمام ماند. در حالی که شاید بسیاری انتظار یک آرک داستانی کلیشه‌ای و بازگشت او به سمت روشن نیرو و مقابله با نیرو‌های امپراتوری را داشتند ولی خوشبختانه چنین اتفاقی نیفتاد و او به یکی از شخصیت‌های خاص و جالب و شاید حتی ماندگار بدل شد.

کاراکتر “ادمیرال ثراون” هم به نظرم فرمانده‌ای کاریزماتیک بود و جزو شخصیت‌های جذاب محسوب می‌شد. کاراکتری که به جای کار‌های احمقانه و شکست‌های متعدد به عنوان ویلن، کاملا منطقی و خونسرد بود و یک استراتژیست تهدید‌آمیز را شاهد بودیم. (چیزی که در کمتر آثار امروزی می‌بینیم.)

البته علیرغم کاراکتر‌های خوب و تاثیرگذار، در این سریال کاراکتر‌هایی مثل “هرا سیندولا” را شاهد بودیم که کارکرد خاصی در پیشبرد داستان نداشتند و صرفا فقط حضور داشتند!

اگر هنوز سریال را ندیده‌اید و اخبار آن را هم اصلا دنبال نکرده‌اید و نمی‌خواهید که دچار اسپویل شوید و سورپرایز سریال برایتان خراب شود پاراگراف بعدی را نخوانید و یک راست به سراغ ادامه متن بروید!!

حالا که از اکثر کاراکتر‌ها حرف زدیم خوب است که به حضور کاراکتر‌های نوستالژیک دنیای “استاروارز” از جمله “C-3PO” و البته “آناکین اسکای واکر” اشاره کنیم! “هایدن کریستنسن”  با بازی در نقش “آناکین اسکای واکر” در سالهای ۲۰۰۲ و ۲۰۰۵ در دو فیلم “Across the Stars” و “Revenge of the Sith” خاطرات زیادی را برای ما رقم زد. او پس از ۱۶ سال در سال ۲۰۲۱ برای تکرار همین نقش، لحظات کوتاهی در مینی سریال “اوبی-وان کنوبی” حاضر شد و اکنون دوباره در این سریال بازگشت. سعی شد که حضور او در مینی سریال صرفا جنبه “فن سرویسی” نداشت و او در قوس شخصیتی “آسوکا” هم تاثیر داشته باشد که البته من کلا تغییر شخصیت “آسوکا” را محسوس ندیدم و به نظرم آسوکایی که ما در قسمت اول دیدیم با آسوکایی که در قسمت آخر دیدیم فرق چندانی نداشت و این نقطه ضعف و شکست بزرگی برای سازنده محسوب می‌شود. اما خب چه کسی آن سکانس‌های فوق‌العاده فلش بک به دوران “کلون وارز” را از یاد می‌برد؟! چقدر طراحی “کاپیتان رکس” جذاب و دوست داشتنی بود!

اما درباره قوس شخصیتی ضعیف “آسوکا” گفتم. به نظرم یکی از مهمترین عواملی که باعث شد این شخصیت تغییر خاصی نکند و به اصطلاح ما عاشقان سینما “Character Journey” نداشته باشد؛ این بود که سریال “آسوکا” در اصل سریال “آسوکا” نبود و ادامه “شورشیان” بود! این اشکال در نام‌گذاری چندین وقت است که در آثار جدید دیده می‌شود.

بیاییم و روراست باشیم. انصافا انتظار واکنش‌های احساسی‌تر و تاثیرگذار‌تری از کاراکتر‌ها هنگام تجدید دیدار با “ازرا” داشتیم. انصافا انتظار چالش‌های بیشتری پیش روی “سبین رن” برای یافتن “ازرا” داشتیم. در کل کاراکتر “سبین رن” هم خوب پرداخته نشده بود و اکثر تصمیماتش برای بیننده غیرقابل درک بود. در کل این مینی سریال در زمینه عمق بخشیدن به کاراکتر‌ها عملا ناموفق بود و یکی از این دلایل هم دیالوگ‌های نه چندان قدرتمند و نسبتا شعاری بود. (برخی از دیالوگ‌ها واقعا زیبا بود ولی چیزی جز شعار به نظر نمی‌آمد.)

موسیقی متن “کوین کینر” هم شنیدنی و خوب بود. البته این چیز کاملا قابل پیش‌بینی ای بود چرا که موسیقی متن‌های “جنگ ستارگان” همواره بی نظیر و فوق العاده بوده است. جان ویلیامز افسانه‌ای به قدری موسیقی‌های معرکه برای فیلم‌های “جنگ ستارگان” ساخته است که چیزی جز چنین موزیک متنی انتظار نمی‌رفت.

پایان بندی اثر هم به نظرم خوب بود و سازندگان نخواستند که با ماسمالی داستان را به پایان برسانند و سر و ته قضیه را هم بیاورند. بنابراین به وضوح داستان نیمه تمام مانده است و “آسوکا” کاملا پتانسیل فصل دوم را دارد و اتفاقا می‌تواند فصل دوم جذاب و سرگرم کننده‌ای داشته باشد چرا که علیرغم کاراکتر‌های محبوب، یک ویلن جذاب و تهدیدآمیز دارد. اینکه هنوز خبری رسمی مبنی بر ساخت فصل دوم این سریال تا الان نیامده است کمی عجیب به نظر می‌رسد.

در پایان لازم به ذکر است که مینی سریال ۸ قسمته “آسوکا” به وضوح قرار نیست از نظر تکنیک و فرم سینما حرف خاصی برای گفتن داشته باشد. ما کار با دوربین خاصی نمی‌بینیم، مضمون و محتوای قابل توجهی نمی‌بینیم، شخصیت پردازی و داستان چشمگیری نمی‌بینیم و طبیعتا کارگردانی خیلی قوی‌ای هم نمی‌بینیم و البته انتظاری جز این هم غلط است! ما “آسوکا” را از جهان “استاروارز” می‌بینیم که صرفا سرگرم بشویم و تجدید دیداری با کاراکتر‌های محبوب و خاطره انگیز داشته باشیم.

در کل باید گفت که مینی سریال “آسوکا” یک مینی سریال سرگرم کننده استاروارزی است که اگرچه ممکن است در ابتدا شما را پس بزند اما به سرعت با اکشن و جلوه ویژه و کاراکتر‌های جذابش شما را به تماشای ادامه آن ترغیب می‌کند.