نقد و بررسی قسمت پنجم بازی The Expanse: A Telltale Series

قسمت پنجم و پایانی بازی The Expanse از استودیوی Telltale، با مدت زمان عجیب نیم ساعته خود می‌خواهد پرونده این عنوان سریالی را ببندد، اما آیا موفق به خلق یک پایان مناسب می‌شود؟

• نقد و بررسی قسمت اول بازی The Expanse: A Telltale Series
• بررسی قسمت دوم بازی The Expanse: A Telltale Series
• نقد و بررسی قسمت سوم بازی The Expanse: A Telltale Series
• نقد و بررسی قسمت چهارم بازی The Expanse: A Telltale Series

مروری بر قسمت‌های گذشته The Expanse

بازی The Expanse برای من فراز و فرودهای بسیاری داشت. قسمت نخست آن نوید یک عنوان جذاب و خاص از استودیوی Telltale را می‌داد. بازی به خوبی شخصیت‌هایش را به ما معرفی می‌کرد و چند انتخاب داستانی مهم برای ما باقی می‌گذاشت. در قسمت اول به این بازی به شدت امیدوار شده و گفته بودم که این بازی نشان می‌دهد تلتیل بازگشته و همچنان زنده است. اما با عرضه قسمت دوم از این بازی ناامید شدم. در این قسمت خبری از تصمیمات حیاتی نبود. پالت رنگی آن بی‌روح و در بعضی لحظات “مثلا احساسی” خود نیز مبتذل بود. و از سویی نیز بسیار کوتاه به نظر می‌رسید! زمان آن حتی به چهل و پنج دقیقه نیز نمی‌‎رسید و خسته‌کننده شد. قسمت سوم کمی بهتر بود اما اشکالات آن سر جایش بودند و با این حال، بازی نقاط قوت مهمی داشت که می‌توانستم به آینده آن امیدوار بمانم. یکی از این نقاط قوت، فضاسازی عالی و گیم‌پلی مثال زدنی آن بود. این بازی به خوبی حس معلق ماندن در فضا را القاء می‌کرد و در تمام قسمت‌های خود از آن بهره برده بود. علاوه بر آن، قصه گویی محیطی آن به شدت خوب بود و مشخص می‌کرد که سازندگان به جزئیات بی‌تفاوت نیستند و به کار خود واردند. قسمت چهارم عرضه شد و متوجه شدم یکی از بهترین ساخته‌های تلتیل را شاهد هستیم. این قسمت به قدری خوب بود که نتوانستم از تحسین آن خودداری کنم. قسمت چهارم به جرات یکی از بهترین‌های تلتیل در فضاسازی است. حس تنهایی جاری در آن با هیچ چیز قابل قیاس نیست. من همچنان مصرانه می‌گویم این قسمت را باید بسیار بیشتر از این‌ها جدی گرفت.

بازگشت به خانه

اما حالا قسمت پنجم را تجربه کرده‌ام. تلتیل روند بازگشت به سفینه دوست داشتنی‌مان را نشان نمی‌دهد و درست از جایی شروع می‌شود که به خانه بازگشته‌ایم و رایان را می‌بینیم. حالا به پنج دقیقه از شروع بازی نرسیده، یک تصمیم بسیار حیاتی باید بگیریم و بلافاصله پس از آن نیز باید تصمیم دیگری اتخاذ کنیم.

نوعی شتاب‌زدگی عجیب در ساخت قسمت آخر دیده می‌شود که مشخص نیست از کجا نشات می‌گیرد. شاید از این ریشه بگیرد که در قسمت‌های گذشته هیچ تصمیم حیاتی مهمی بر دوش گیمر گذاشته نشده بود و حالا تلتیل می‌خواهد همه را جبران کند! البته تصمیمات واقعا مهمی هم باید بگیرید که در پایان‌بندی اثرگذار خواهند بود اما به دلیل تراکم آن‌ها، ممکن است احساس شتاب‌زدگی بکنید. در این قسمت، صحنه‌های اکشن بازی بسیار بیشتر از آنچه که در قسمت‌های قبلی دیده بودیم، به چشم می‌خورند. البته مکانیزم آن‌ها بسیار ساده است؛ زمان کند می‌شود و شما باید کلید خاصی را بفشارید تا عمل مورد نیاز انجام شود. در این قسمت خبری از حس معلق ماندن در فضا نیست. و مهم‌تر آن که قصه گویی به حداقل خود رسیده است. حالا به جای این که داستان را از طریق صداهای ضبط شده و نامه‌ها و یادداشت‌ها پی بگیرید، با گفت‌وگوی رو در رو میان شخصیت‌ها متوجه آن خواهید شد که البته بد نیست و قابل قبول پیاده‌سازی شده است. اما به نظرم جا داشت با حوصله‌تر و با تامل و صبر بیشتری داستان ادامه پیدا می‌کرد.

شتاب‌زده و عجول

قسمت پنجم The Expanse چیزی ما بین قسمت سوم و چهارم است. به خوبی قسمت چهارم و به بدی قسمت سوم نیست، اما مطمئناً عجول است. به عنوان مثال، جایی در قصه از سفینه‌ خود بیرون می‌آیید و به سمت سفینه دشمن حرکت می‌کنید؛ بازی این را نشان نمی‌دهد و از آنجا که فضای هر دو سفینه بسیار شبیه یکدیگر است، حتی متوجه نمی‌شوید که وارد سفینه دشمن شده‌اید! و تازه پس از مدتی اکتشاف، متوجه می‌شوید که در سفینه دشمن هستید. حال آنکه خیلی ساده بازی می‌توانست در حد چند ثانیه خارج شدن از سفینه خود و سپس وارد شدن به سفینه دشمن را به ما نشان دهد. این موضوع در مورد شروع و حتی پایان بازی نیز وجود دارد. بازی بیشتر از نیم ساعت به طول نمی‌انجامد و در انتها نیز به خوبی پایان نمی‌یابد و علاوه بر آن، چیز خاصی هم حول انتظار برای فصل‌های آینده خود باقی نمی‌گذارد. متاسفانه قسمت پنجم با اینکه تمام سعی خود را کرده است که مینیمال باشد، اما سطحی جلوه می‌کند.

قسمت پنجم با اینکه صحنه‌های اکشن جذابی دارد، ناامیدکننده است. این قسمت شخصیت‌پردازی خوبی دارد، اما ریتم مطلوبی در داستان‌گویی ندارد. در واقع نقاط قوت و ضعف بازی در هم تنیده شده‌اند. به نظرم این در هم‌تنیدگی نشان از صداقت سازندگانش دارد. به عنوان مثال، پالت رنگی بی‌روح بازی، در بخش‌هایی اثر فوق‌العاده‌ای دارند. یا آنکه زمان هر قسمت، گاهی کوتاه و گاهی نیز اندازه به نظر می‌رسد.

در مجموع تجربه این بازی را توصیه می‌کنم، با اینکه حالا به نظرم تنها قسمت چهارم آن درخور توجه است، اما بدون قسمت‌های دیگر فهم این قسمت ممکن نخواهد بود. The Expanse را باید تجربه کرد و پس از آن منتظر فصل دوم The Wolf Among Us ماند. به نظرم با توجه به اینکه تلتیل حالا به دستاوردهای قابل توجه‌ای در زمینه داستان‌گویی از طریق متون و صداهای ظبط شده و گیمپلی رسیده است، این انتظار می‌تواند موجه باشد.

این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است