بررسی قسمت دوم بازی The Expanse: A Telltale Series

در تب و تاب تابستانی بازی‌های ویدیویی، قسمت دوم بازی The Expanse: A Telltale Series به تازگی عرضه شده است. با گیمفا همراه باشید تا به بررسی این بازی بپردازیم.

وقتی قسمت دوم بازی‌های عالی Telltale یعنی فصل نخست The Walking Dead و The Wolf Among Us را با قسمت دوم The Expanse مقایسه می‌کنم، ناامید می‌شوم. با اینکه The Expanse خوب شروع شد و قسمت اول هیجان انگیزی داشت و نوید پیشرفتی عظیم در گیم‌پلی و ویژگی‌های بصری و فنی را می‌داد، قسمت دوم ناامیدکننده عمل می‌کند و حرف چندانی برای گفتن ندارد.

اتفاقی خاصی در این قسمت نمی‌افتد

همه چیز در مورد قسمت دوم The Expanse سطحی و بسیار معمولی است. نه ایده جذابی برای مطرح کردن دارد و نه انتخاب داستانی خاص و جنجال‌برانگیز و غافلگیرکننده‌ای در آن به چشم می‌خورد. به نظر می‌رسد سازندگان حرف مهمی برای گفتن دارند اما از گفتن آن امتناع می‌کنند تا بازی را طول بدهند. البته چنین چیزی برای Telltale تازه نیست. آن‌ها در قسمت‌ سوم فصل نخست The Walking Dead نیز همین کار را کرده بودند و البته حالا با زیرکی و متانت خاصی انجامش می‌دهند. سازندگان چند ماموریت فرعی در بازی قرار داده‌اند و یکی دو تا لحظه احساسی نیز به آن خورانده‌اند. البته این لحظات ما را به شخصیت‌ها نزدیک می‌کند اما همزمان چیز خاصی در آن‌ها وجود ندارد که شما را هیجان‌زده کند.

متاسفانه احساس می‌کنم وسوسه افزودن ویژگی‌های پررنگ‌تر به گیم‌پلی و کار روی ویژگی‌های بصری بازی، Telltale را از داستان‌گویی استادانه‌ش دور کرده است. البته همانطور که در بالا گفتم، چنین چیزی برای این استودیو تازه نیست اما قسمت دوم این عنوان، از اتفاقات داستانی جذاب خالی است.

عدم رشد شخصیت اصلی

قسمت نخست به خوبی پایان گرفت و مساله‌ای را در بازی مطرح کرد که نوید داستانی جذاب را می‌داد، اما متاسفانه قسمت دوم افت می‌کند. شخصیت اصلی رشد پیدا نکرده و مهم‌تر از او، شخصیت منفی غایب بازی همچنان به ما معرفی نمی‌شود. از سوی دیگر، در این قسمت خبری از انتخاب حیاتی نیست. به واسطه همین موارد، قسمت دوم بازی با اینکه کوتاه است و تنها یک ساعت به طول می‌انجامد، اما کشدار و طولانی‌تر از قسمت نخست بازی به نظر می‌رسد. باید گفت که انتخاب است که شخصیت را شکل می‌دهد و او را باورپذیر می‌کند؛ وقتی انتخاب حیاتی وجود نداشته باشد، بازی‌ای که در ژانر تعاملی قرار دارد، سقوط می‌کند. امیدوارم در قسمت‌های بعدی، شاهد انتخاب‌های چالش‌برانگیزتری در بازی باشیم. البته که همچنان چند لحظه به یادماندنی مانند لحظه گوش دادن دوتایی به موسیقی زیبای My Dear Love در بازی وجود دارند و نشان می‌دهند که Telltale همچنان زنده است و می‌تواند بازگردد. بنابراین بهتر است که منتظر بمانیم و ببینیم در قسمت‌های آینده چه در انتظارمان خواهد بود.

عیب دیگر بازی نیز که به نظرم هشدار مهمی راجع به سرنوشت آن می‌دهد، تکراری شدن طراحی مراحل آن است. همچنان ویژگی‌های بصری و برخی ویژگی‌های گیم‌پلی بازی را تحسین می‌کنم. The Expanse به خوبی حس معلق بودن در فضا را القاء می‌کند و بیش از هر بازی دیگری از Telltale صیقل خورده است. ما در بازی به سراغ سفینه‌های از کار افتاده و رها شده در فضا می‌رویم و به غارت منابع آن‌ها می‌پردازیم، اما قسمت دوم نشان می‌دهد که طراحی سفینه‌ آن، کاملا مشابه سفینه قسمت اول است و اتفاقا اگر Telltale بخواهد زیاد از حد روی گیم‌پلی مانور دهد قطعا ناموفق خواهد بود. Telltale در طراحی مراحل استاد نیست و بعد از مدتی الگوی طراحی مراحلش، لو می‌رود و ناامیدکننده می‌شود. مگر آنکه نوآوری خیره‌کننده‌ای در بازی بخواهد ایجاد کند.

سمفونی رنگ‌ها یا پالت خنثی؟

یکی از ویژگی‌های جذاب تمام بازی‌های Telltale، خلاقیت در استفاده از رنگ در آن‌ها بود. به یاد بیاوریم که چگونه رنگ‌های گرم پاییزی قسمت‌های اول تا سوم فصل نخست The Walking Dead، جای خود را به رنگ‌های سرد قسمت‌های چهارم و پنجم می‌دادند و چگونه Telltale توانسته بود با رنگ‌ها و فضاسازی‌ها، شخصیت‌پردازی را تا اوج پیش ببرد و داستانی درخور را نقل کند. حتی این الگو در قسمت نخست The Expanse نیز به چشم می‌خورد و همین مورد من را بسیار به بازی امیدوار کرده بود. سرهای قطع‌شده و رنگ زرشکی فرو ریخته شده بر خاکستری تیره راهروهای سفینه، و نورپردازی عالی بازی، ما را به شدت به موقعیت داستان و اضطرار و اضطراب آن نزدیک می‌کرد. اما حالا در قسمت دوم با رنگ‌های خنثی و بی‌ربط و حتی تکراری طرفیم که چیز خاصی راجع به شخصیت‌ها و داستان مطرح نمی‌کنند. عمیقا امیدوارم که در قسمت‌های آینده، Telltale تمهید خوبی برای بازگرداندن جذابیت بصری بازی خود داشته باشد.

قسمت دوم بازی The Expanse: A Telltale Series من را ناامید کرد و حتی ترساند. به عنوان طرفدار بازی‌های Telltale، توقع بسیار بیشتری از این استودیو دارم. در این قسمت خبری از اتفاق داستانی خاصی نیست و به جز چند لحظه احساسی خوب و حس تعلیق در فضا، حرف دیگری برای گفتن ندارد.

این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است