نقد و بررسی Assassin’s Creed Mirage
آیا تلاش یوبیسافت برای بازگشت به ریشهها با Assassin’s Creed Mirage، موفقیتآمیز بوده است یا همانند اسم بازی، تنها با یک سراب روبهرو نیستیم؟
بعد از نسخهی Syndicate بود که شاهد تغییر رویکرد بسیار گسترده در فرنچایز محبوب Assassin’s Creed بودیم و عملا ژانر این سری از اکشن ماجراجویی، به اکشن نقشآفرینی تغییر کرد. المانهای کاملا عمیق و گستردهی نقشآفرینی، از سیستم لولبندی گرفته تا امکان انتخاب دیالوگ و تصمیم به بازی اضافه شدند و دنیای بازیهای بعد از Syndicate نیز پر بود از فعالیتهای مختلف.
این رویکرد از Origins شروع شد و تا Valhalla ادامه داشت و در ادامه نیز با نسخههای مختلف دیگر ادامه مییابد، اما در این بین شاهد نسخهای فرعی از سری با نام Assassin’s Creed Mirage هستیم که در این مقاله، به بررسی آن خواهیم پرداخت.
داستان بازی Assassin’s Creed Mirage، از شهر انبار کشور عراق و در کوچه پس کوچههای فقیرانهی آن آغاز میگردد. جایی که ما کنترل باسم (Basim) را بر عهده میگیریم. جوانی کلهشق و ماجراجو که از طریق دزدی، جیببری و خلاف روزگار میگذراند. در این بین، او هر از چند گاهی توسط یکی از دوستانش یعنی درویش، برای گروهی مخفی یکسری ماموریت خاص انجام میدهد و در قبال آن پول دریافت میکند. از دزدیهای معمولی گرفته تا کسب اطلاعاتی خاص. این گروه مخفی، همان Hidden Ones هستند و کم کم، باسم شیفته آنها میشود و در این آرزو به سر میبرد که خود، روزی تبدیل به یکی از آنها شود.
در همین حول و حوش و در خلال انجام یکی از این ماموریتها، باسم بر خلاف آن چیزی که به او گفته شده، به دخالت بیجا اقدام میکند و پس از یک سری فعل و انفعالات که از قضا حوادث مهمی را آغاز میکنند، مجبور میشود که از انبار متواری شود. طبیعتا برای خودداری از اسپویل اتفاقات مهم، نمیتوانم به جزئیات بیشتر اشاره کنم.
بعد از فرار، باسم به کمک Roshan، یکی از اساتید Hidden Ones، به الموت میآید و مشغول آموزش میشود و به نوعی حوادث به گونهای رقم میخورد که باسم به آرزوی دیرینهی خود که تبدیل شدن به یک Assassin بود، دست مییابد.
بعد از چند ماه آموزش و تمرین، او بار دیگر از الموت راهی عراق و تینبار بغداد میشود تا با Order of the Ancients که معرف حضور بسیاری از شما هست، به مقابله بپردازد. عملا Order کاملا در بدنهی حکومت عباسی نفوذ کرده است و حتی خلیفه و افراد کلیدی بغداد نیز از آنها حساب میبرند. از اینجا، داستان بازی رسما آغاز میگردد و باسم، ماجراجویی خود برای ریشهکن کردن Order از بغداد را به شکل جدی دنبال میکند.
مانند دیگر نسخههای Assassin’s Creed، شروع بازی با نشان دادن شرح حال شخصیت اصلی و دنیای بازی آغاز میگردد و پس از مقدمهای کوتاه، به سراغ اتفاقات اصلی میرویم.
داستان، همان تقابل همیشگی بین Hidden Ones و Order of the Ancients است و مانند همیشه، Order در تار و پود یک جامعه و خصوصا بدنهی قدرت نفوذ کرده و ما باید قدم به قدم به پاکسازی آنها مشغول شویم.
بازی شروع نسبتا جذابی دارد و خصوصا پس از اتفاقات اولیه، سوالهای خوبی در ذهن مخاطب ایجاد میکند و تعلیق مناسبی به داستان تزریق میکند. اما متاسفانه در ادامه، به جای عمق بخشیدن به اتفاقات داستان و افزایش تعلیق و جذابیت اتفاقات، داستان و روند بیش از حد قالبی کلیشهای به خود میگیرند و به پیدا کردن و کشتن اعضای Order خلاصه میشوند. یکی از مواردی که باعث شد داستان بازی، خصوصا در بخش شخصیت پردازی، نتواند از پتانسیل بالقوهاش استفاده کند، این مسئله بوده که شاهد حضور مراحل فرعی و خطوط داستانی فرعی، حول محور شخصیتهای مکمل و همراه نیستیم. این موضوع سبب شده که بسیاری از شخصیتهای فرعی، تک بعدی باقی بمانند و شاهد پرداخت و بلوغ آنها در طول داستان نباشیم. با این وجود، برخی شخصیتها مثل فولاد و روشان پرداخت لزوما بدی ندارند، اما پا را از حد یک شخصیت فرعی و مکمل معمولی، فراتر نمیگذارند.
از سوی دیگر، بازی در زمینهی پرداخت شخصیت بسیم نیز سینوسی عمل میکند. از یک طرف کلهشق بودن و جسارت او را به خوبی به تصویر میکشد و از طرف دیگر، برخی تصمیمها و وفاداریهای او را توجیه نمیکند. البته مدت زمان کمتر بخش داستانی را نیز باید در این زمینه دخیل بدانیم. اشتباه برداشت نکنید، کوتاهتر شدن خط داستانی بازی نه تنها نکتهای منفی در Assassin’s Creed Mirage به شمار نمیآید، بلکه بسیار تغییر مناسبی نیز بوده است که جلوتر، مفصل به آن خواهم پرداخت.
یکی دیگر از مشکلات داستان، این است که سلسله اتفاقات منتهی به یک حادثه که قرار است جواب سوالات مخاطبان در آن داده شود، به طور کامل در زمینه روشانگری موفق عمل نمیکنند و بسیاری از سوالات بدون جواب باقی میمانند. این مسئله در مورد پایانبندی نیز صدق میکند و به جای یک پایانبندی حماسی و جذاب، شاهد سلسله اتفاقاتی هستیم که نه تنها سرنوشت شخصیتها را به شکلی عجیب مشخص میکنند، بلکه آنچنان به پردهبرداری از حقایق نیز کمک نمیکنند.
اما با وجود کم و کاستیهای مختلف داستان، باید بگویم Assassin’s Creed Mirage، در نهایت یک بخش داستانی قابل قبول را ارائه میدهد، آن هم بیشتر به لطف طراحی مراحل متنوع خط اصلی داستان و صد البته مدت مناسب این بخش. قطعا اگر داستان بازی به مانند نسخههای قبلی طولانیتر میبود، ضعفهای داستانی بیشتر نمایان شده و احتمالا جذابیت کلی اثر نیز کاهش پیدا میکرد.
به عنوان نکتهی آخر، باید بگویم Assassin’s Creed Mirage، به واسطهی ساختار زمانی و مکانی و حضور در الموت، میتوانست اطلاعات و اتفاقات بسیار بیشتر و جذابتری را برای مخاطبان خلق کند و به طور ریشهایتر به تقابل Hidden Ones و Order بپردازد که متاسفانه بازی آنچنان از این پتانسیل بهره نمیبرد و این پتانسیل بالقوه به بالفعل تبدیل نمیشود.
گیمپلی بازی Assassin’s Creed Mirage، بر دو پایهی مبارزات مستقیم و مخفی کاری استوار شده است. به شکل بسیار مناسبی، به لطف حذف بسیاری از المانهای RPG و برخی محدودیتهای اعمال شده، مثل وجود خط استقامت هنگام مبارزات، بازی موفق شده تعادلی قابل قبول میان مخفیکاری و اکشن ایجاد نماید.
در بخش مخفیکاری، شاهد گیمپلیای کلاسیک هستیم. در بین مردم مخفی شوید، خود را قاطی جمعیت کنید، روی نیمکتها بنشینید و به هدف خود نزدیک شوید. حضور در سایهها و دوری از برخورد مستقیم، نقش پررنگی در بسیاری از مراحل Assassin’s Creed Mirage دارد. باسم در وهلهی اول یک دزد بوده و سپس به یک Hidden One تبدیل شده است، به همین دلیل تمرکز اصلی او، دوری از خطرات و برخورد مستقیم و حضور در سایههاست.
بازی البته تقریبا در هیچ مرحلهای شما را محدود نمیکند و اگر به جای نفوذ بی سر و صدا به پایگاه دشمن، بخواهید یک حمام خون به راه بیندازید و سپس به Objective خود برسید، مانعی در راه شما وجود ندارد و فقط باید سختی مبارزه با دشمنان متعدد را به جان بخرید.
مخفیکاری و تعقیب و گریز بازی، هر دو پیادهسازی مناسبی دارند و گزینههای مختلفی در بخشهای گوناگون بازی گنجانده شدهاند. برای مثال، هنگام تعقیب و گریز، سازههایی وجود دارند که با تخریب آنها و سد معبر، میتوانید هم کار تعقیب کنندگان را سخت کنید و هم به آنها آسیب برسانید. از طرف دیگر همان طور که گفتم، مانند نسخههای اولیه سری، استفاده از مردم شهر نیز بسیار پر رنگ است و بسیار در طول بازی به کار خواهد آمد.
در بخش مخفیکاری، باسم ابزارهای مختلفی در اختیار دارد که بسیار میتوانند برای او گرهگشا باشند. این ابزارها نیز طراحی دوگانهای دارند و هم در جریان مبارزات مستقیم و علنی و هم در خلال مخفیکاریها کارآمد هستند. بمبهای دودزا، چاقوهای پرتابی، تلههای انفجاری و دارتهای خواب آور، مهمترین ابزارهای شما به شمار میآیند.
چاقوهای پرتابی که سالها غایب بودند، بار دیگر به این سری بازگشتهاند و در جریان مبارزات یا برای از بین بردن اهداف از فاصلهی دور، بسیار مفید هستند. بمبهای دودزا نیز میتوانند در بسیاری از مواقع که جای بسیم لو رفته و دشمنان زیادی قرار است به سمت او هجوم بیاورند، گرهگشا باشند.
بزرگترین نقطهی قوت این ابزارها، دوگانگی آنها است و بر اساس شیوهی بازی شما، هم در زمان مخفیکاری و هم در مبارزات تن به تن به کمک شما خواهند آمد. از طرف دیگر، با جمعآوری مواردی مثل Leather و Components، میتوان تک تک این ابزارها را ارتقا داد و کارآمدی آنها را نیز عمیقتر ساخت. بازی در این بخش از «سیستم ارتقای سطحبندی شده» استفاده میکند و هر ابزار، سه سطح جداگانه دارد که با باز کردن هر سطح، میتوانید فقط یک ارتقا در آن را فعال کنید. این اقدام تصمیمی هوشمندانه بوده که از قدرتمندی بیش از حد ابزارها جلوگیری میکند و در واقع امکان شخصیسازی را به مخاطب واگذار میکند تا بسته به سبک بازی، ارتقای مناسب را انتخاب کند. برای مثال، میتوانید بمبهای دودزا را به بمبهای سمی نیز تبدیل کنید که بیشتر برای کسانی است که از مبارزات مستقیم استفاده میکنند. دیگر ارتقاءها نیز مواردی مثل برد بیشتر، افزایش تعداد آن ابزار و موارد دیگر را شامل میشوند که در نهایت شخصیسازی پذیری خوبی به این بخش از بازی بخشیدهاند.
جیببری یا همان Pickpocketing نیز پس از سالها غیبت، به سری بازگشته است و با توجه به سابقهی دزدی باسم، بسیار توجیه منطقیای نیز دارد. در سطح شهر، به برخی از افراد میتوانید نزدیک بشوید و با فشردن دکمهی مورد نظر و کامل کردن دکمهزنی زمانی، از آنها دزدی کنید. مواردی که میتوانید از آنها به دست بیاورید متفاوت است و از درهم (واحد پول بازی) گرفته تا انگشتر و اشیاء قیمتی و Tokenهای مختلف را شامل میشود. در مورد Tokenها جلوتر مفصل توضیح خواهم داد.
پیادهسازی جیببری در Assassin’s Creed Mirage، با وجود سادگی، به خوبی انجام شده و شما را زده نمیکند. از طرف دیگر اگر نتوانید دکمه زنی را درست انجام دهید (که البته بسیار ساده است)، آن افراد به سرعت به ماموران خبر داده و میزان بدنامی یا همان Notoriety شما در سطح شهر افزایش مییابد. یکی از سلسله فعالیتهای فرعی بازی نیز حول محور همین جیببری است که در طی آن باید از افراد به خصوصی دزدی کنید که البته در این موارد، زمانبندی دکمه زنی بسیار محدودتر و سختتر است.
یکی دیگر از مکانیزمهای جدید بازی، سیستم Token است. سه دسته Token مختلف در بازی وجود دارد. Merchant، Power و Scholar. هر کدام نیز کارایی و استفادهی مخصوص به خود را دارند. با استفاده از Merchant Tokenها، میتوانید از فروشندههای مختلف بازی تخفیف بگیرید، یک سری صندوقهای به خصوص را باز کنید و در کل، از خدمات مختلف تاجران بهرهمند شوید. خدماتی که در طول مراحل بازی نیز به کمک شما میآیند و برای مثال با استفاده از Tokenها و پرداخت آنها به افراد خاص، میتوانید مکانهای مخفی را متوجه شوید یا اطلاعات مختلف دریافت کنید.
مورد دیگر، Power Tokenها هستند که با استفاده از آنها، میتوانید گروههای مزدور در سطح شهر را استخدام کنید تا به مبارزه با گاردها و سربازان بپردازند. اگر بیشتر به مبارزات مستقیم و علنی علاقه دارید، قطعا استفاده از این مزدوران به شما کمک خواهد کرد.
دستهی آخر Tokenها نیز Scholar نام دارند. برای مثال وقتی که بدنامی شما زیاد شده و مردم در سطح شهر به سرعت سربازان را برای مقابله با شما صدا میزنند، جارچیانی وجود دارند که با دریافت توکن، سابقهی شما را پاک میکنند. همچنین یک فروشگاه خاص نیز وجود دارد که با استفاده از توکنهای Scholar، میتوان نقشههای گنج و دیگر آیتمهای کمیاب را خریداری کرد.
این Tokenهای مختلف را هم هنگام انجام قراردادها (Contracts) و هم هنگام جیببری میتوانید به دست بیاورید و در طول بازی از آنها استفاده کنید. همچنینT همان طور که اشاره کردم، این Tokenها در مراحل مختلف بازی نیز میتوانند جهت رشوه دادن به افراد مختلف مورد استفاده قرار بگیرند و راههای گوناگونی پیش پای شما قرار دهند.
یکی از بزرگترین نقاط قوت بازی، طراحی مراحل بخش داستانی است. درست است که شاهد نوآوری یا مواردی عجیب و غریب خاصی نیستیم، اما خوشبختانه بسیاری از موارد آزار دهنده در مراحل بازی به چشم نمیخورد و شاهد استفاده افراطی از برخی Objectiveها مثل تعقیب افراد خاص به دفعات بسیار زیاد نیستیم. تقریبا هر نوع ماموریتی که فکرش را بکنید در بازی وجود دارد. از تعقیب افراد خاص گرفته تا نفوذ به مناطق کاملا حفاظت شده و یا سرقت مدرکی خاص و موارد مختلف دیگر. نکتهی مهم این است که تنوع و گستردگی مراحل باعث میشود آنچنان حس خستگی و یکنواختی پیدا نکنید و برای تجربهی بازی همچنان رغبت و انگیزه داشته باشید. نکتهی بسیار قابل توجه دیگر این است که خبری از اجبار در پیشروی در مراحل نیست و تقریبا تمامی مراحل بازی را میتوانید کاملا مخفیانه یا کاملا علنی و اکشن پیش ببرید، بدون این که با صفحهی Desynchronization مواجه شوید. این آزادی عمل در ساختار کلاسیک Assassin’s Creed Mirage، بسیار جذاب و دلنشین است.
مدت زمان مناسب بخش داستانی، که نه بیش از حد کوتاه است و نه بیش از اندازه طولانی، خود عامل دیگری است که باعث میشود مراحل خط داستانی خسته کننده نشوند. در کل شاهد پنج هدف و عضو اصلی و ارشد Order هستیم که البته برای رسیدن به هر کدام از آنها، یک سری مرحله و اقدام خاص باید انجام دهید و افراد بیشتری را از سد راه بگذرانید. شاید در دید اول وجود پنج هدف ارشد کمی ناامیدکننده به نظر برسد، اما اصلا اشتباه نکنید، محتوای خط اصلی داستان بسیار مناسب و به اندازه است و اگر شاهد مراحل بیشتر و داستانی طولانیتر با اهدافی بیشتر میبودیم، قطعا نقاط ضعف و مشکلات بازی بیشتر خودنمایی میکردند و از طرف دیگر، قطعا بازی حالتی یکنواخت و خستهکننده به خود میگرفت. خصوصا از آن جایی که بازی ساختار نقشآفرینی ندارد و خیلی از المانهای مختلف در آن غایب هستند. فراموش نکنید مدت زمان معقول بخش داستانی به کیفیت مراحل بازی نیز کمک شایانی کرده است و خوشبختانه، شاهد مراحل اضافی و Filler که صرفا با هدف طولانیتر کردن بازی وجود داشته باشند نیستیم. به شخصه از این موضوع استقبال میکنم که حتی نسخههای بعدی سری، از زمان مدت زمان بخش داستانی خلاصهتر و کوتاهتر عمل کنند و در عوض بخشهای دیگر با پیشرفت مواجه شوند.
بازی از یک سیستم Notoriety یا همان بدنامی نیز استفاده میکند که شما با انجام کارهای غیرقانونی، از دزدی گرفته تا ورود به مناطق ممنوعه و قتل، میزان بدنامی بسیم را بالا میبرید که در این صورت، مردم در شهر پس از دیدن شما، بلافاصله با جیغ و فریاد، گاردها را خبر کرده و مکان شما را گزارش میدهند. این سیستم بدنامی سه مرحله مختلف دارد که طبیعتا هر چه بدنامی شما بالاتر باشد، اقدامات سربازان در مقابل شما نیز قویتر و جدیتر خواهد بود. گذشت زمان، کندن پوسترهای بسیم در سطح شهر و استفاده از توکن Scholar و رشوه دادن به جارچیان، از جمله راههای پایین آوردن Notoriety یا همان بدنامی هستند.
از جمله بخشهایی که بازی در آن بسیار موفق عمل کرده است، فضاسازی و دادن هویت به دنیای بغداد است. از معماری ساختمانها و مساجد گرفته تا پوشش مردم و پوشش گیاهی دنیای بازی، تک تک بخشهای Assassin’s Creed Mirage در خدمت یک اتمسفر کلی و جذاب هستند که به خوبی احساسات مورد نظر را منتقل میکنند.
یکی از مواردی که به شخصه انتظار آن را داشتم، ولی با این وجود از آن ناامید شدم، مشکلات ژنتیکی سری Assassin’s Creed بود که متاسفانه در Assassin’s Creed Mirage نیز پررنگ هستند. مورد اول ضعف هوش مصنوعی است که خصوصا در برخی سناریوها بسیار آزار دهنده میشود. فراموش نکنید که اساس و بنیان بازی، مخفیکاری است و نمیتوان بدون هوش مصنوعی مناسب، هوشمند و پاسخگو، یک بخش مخفیکاری جذاب و کامل خلق کرد. وقتی دشمنان رفتارهای عجیب و غریب از خود نشان دهند، آن موقع مخفی کاری بازی نیز ارزش خود را از دست میدهد. سال هاست این مشکل در سری Assassin’s Creed وجود دارد و یوبیسافت نیز کوچکترین اهمیتی به آن نمیدهد. ایراد ارثی بعدی بازی، یک مشکل فنی به نام Screen Tear یا همان پاره پاره شدن صفحه و موج افتادن در آن است. مشکلی که اولین بار در Assassin’s Creed Valhalla به طور گسترده وجود داشت و عملا در مکانهای شلوغ، شاهد Screen Tear شدیدی بودیم. در Assassin’s Creed Mirage نیز متاسفانه این موضوع به چشم میخورد و خصوصا در برخی مکانهای شلوغ مثل میدانها و بازارها، مشکل پارگی صفحه مشهود است. البته در شرایط عادی این مشکل وجود ندارد، اما در هر صورت، موردی است که اشاره به آن، ضروری به نظر میرسد.
بازی از یک نقص نیز رنج میبرد و آن گزینههای شخصی سازی بسیار محدود است. متاسفانه یوبیسافت درک کاملی از مفاهیم ندارد و به شکل غیر قابل توضیحی، تنوع سلاحها، زرهها و موارد مشابه را المان نقشآفرینی در نظر گرفته و به همین دلیل در Mirage، عملا حتی شاهد ده سلاح یا زره مختلف در مجموع نیستیم! در حالی که تنوع سلاح، زره و آیتمهای شخصیسازی، ارتباطی با نقشآفرینی بودن بازی ندارد و کافی است به نسخههای بسیار قدیمی سری مثل Assassin’s Creed Revelations نگاهی بیندازید تا متوجه شوید چقدر تنوع زره، سلاح، ابزار و مغازه وجود داشت. این مورد در Assassin’s Creed Mirage غایب است. آیا مغازههای بازی نمیتوانستند میزبان لباسهای متعدد، آن هم بر اساس گروهها یا حتی قومیتها و کشورهای مختلف باشند؟ آن هم در دورانی از حکومت عباسی که حکومت اسلامی از شرق تا غرب گسترده بود. در این شرایط وجود پنج یا شش لباس کلی، به شخصه برای من بسیار ناامیدکننده بود. خصوصا با توجه به این نکته که در آخر بازی با وجود پول زیاد، آیتم ارزشمندی برای خرید وجود نداشت.
مشکل دیگر بازی، مربوط به مراحل فرعی است. چه مشکلی؟ مشکل این جا است که بازی اصلا مرحلهی فرعی ندارد! یعنی هیچگونه فعالیت جانبی، چه در قالب شخصیتهای فرعی و چه در قالب افرادی که به کمک ما نیاز داشته باشند، در بازی به چشم نمیخورد. این مسئله نیز رویکردی بسیار عجیب و احمقانه است؛ خصوصا وقتی که محیط و شرایط کلی بازی را در نظر میگیریم. به خوبی به یاد دارم در نسخهی Syndicate که در لندن جریان داشت، شاهد شخصیتهایی مثل داروین، گراهام بل و مارکس بودیم که هر کدام چند مرحلهی فرعی جذاب در اختیار ما قرار میدادند. آیا سازندگان نمیتوانستند از شخصیتهای تاریخی دوران عباسی استفاده کنند و خطهای داستانی فرعی جذابی خلق کنند؟ قطعا پتانسیل فوقالعادهای در این بخش وجود داشت که اصلا و ابدا مورد استفاده قرار نگرفت. همان طور که در بخش داستان نیز گفتم، نبود مراحل فرعی که به پرداخت شخصیتهای بازی کمک کند، کاملا حس میشود و از سوی دیگر محتوای فرعی بازی را نیز با مشکل مواجه کرده است.
اکثر محتوای فرعی بازی، به یک سری قرارداد خلاصه میشود که ماموریتهای مختلفی را به شما واگذار میکنند. از دزدیدن یک قایق گرفته تا کشتن فردی خاص. تنوع این قراردادها بسیار قابل قبول است، اما نکته این جاست که نه داستان خاصی برای آنها طرح شده و نه وقایع خاصی را در بر میگیرند. بازی البته میزبان چند مورد محدود Tale of Baghdad است که بر خلاف اسمشان، اصلا عمق و جذابیتی ندارند و به شکل ناامیدکنندهای کوتاه، سطحی و ساده هستند.
کمی در مورد مبارزات بازی نیز صحبت کنیم. متاسفانه سیستم کلی مبارزات کمی افت کرده و از لحاظ انیمیشنهای مبارزاتی، عمق و جذابیت، شاهد پسرفت نسبت به گذشته هستیم؛ البته دلیل آن مشخص است. احتمالا یوبیسافت سادگی مبارزات بازی را این گونه توجیه میکند که تمرکز بازی روی مخفی کاری است، پس طبیعتا نیازی به مبارزاتی جذاب یا عمیق وجود ندارد!
انیمیشن فینیشرها (Finishers) نرم و روان نیستند، مبارزات کاملا روی پری (Parry) تمرکز دارند و تنوع دشمنان نیز آن قدر محدود است که عمق خاصی در مبارزات شکل نمیگیرد. اگر ابزارهای مختلف مثل بمبهای دودزا و تلههای انفجاری نبودند، قطعا مبارزات بازی حتی از این هم خسته کنندهتر و ضعیفتر میشدند.
گرافیک هنری بازی فوقالعاده چشمنواز است و بار دیگر یوبیسافت مهارت خودش در خلق مناظر زیبا و محیطهای بینظیر را به تصویر کشیده است. نورپردازی در بهترین حالت ممکن قرار دارد، معماری ساختمانها کاملا حال و هوای دوران عباسی را تداعی میکند.
در بخش فنی البته همان طور که قبلتر اشاره کردم، متاسفانه بازی از مشکل Screen Tear در مکانهای شلوغ رنج میبرد که بعضا میتواند آزاردهنده باشد. البته خوشبختانه بازی بهینهسازی بسیار خوبی دارد و شاهد افت فریم یا مشکلات گرافیکی مختلف، حتی در شلوغترین سکانسها نیز نیستیم که بسیار رضایتبخش است.
از طرف دیگر، طراحی چهرهها، آنچنان مطلوب و عالی نیست و به عنوان اثری که در سال ۲۰۲۳ عرضه میشود، به شخصه انتظارات بسیار بیشتری داشتم. البته نمیتوان لزوما به عنوان مشکلی مهم از این قضیه یاد کرد.
موسیقی بازی نیز گوشنواز بوده و همخوانی خوبی با فضا و اتمسفر کلی ایجاد کرده است. ساندترک عموما حال و هوای عربی دارد و در کنار محیطهای بازی، هارمونی جذابی را شکل داده است.
در بخش صداپیشگی نیز در کل شاهد عملکردی استاندارد هستیم و لهجهی ناهنجار شخصیتها، با توجه به ایرانی و عربی بودن شخصیتها، منطقی به نظر میرسد. هر چند انتظار صداپیشگی خارقالعادهای را نباید داشته باشید.
گالری اختصاصی گیمفا:
Assassin’s Creed Mirage
بازی Assassin’s Creed Mirage با وجود این که تجربهای با حس و حال نسخههای قدیمی است، اما به همان اندازه از مشکلات ژنتیکی این فرنچایز، از هوش مصنوعی ضد و نقیض گرفته تا ضعف مراحل فرعی و مشکلات Screen Tear رنج میبرد. از طرف دیگر، شاهد نوآوری یا تغییری بنیادین در هسته این فرنچایز نیستیم و بازی از پتانسیل بالقوه دوره تاریخی موجود نیز نهایت بهره را نبرده است.
نکات مثبت:
- ایجاد تعادل مناسب میان اکشن و مبارزات
- فضاسازی فوقالعاده
- گرافیک هنری چشمنواز
- تنوع مناسب قراردادها (Contracts)
- کاربرد متنوع ابزارهای Basim
نکات منفی:
- مبارزات بازی از لحاظ انیمیشن، عمق و جذابیت میتوانستند عملکرد بهتری داشته باشند
- مشکلات ژنتیکی سری، از هوش مصنوعی ضد و نقیض گرفته تا مشکلات Screen Tear در این نسخه نیز به چشم میخورند
- به جای Tales of Baghdad، میبایست شاهد مراحل فرعی مناسب و درخوری باشیم و بازی در این زمینه بسیار بد عمل میکند
- پایانبندی داستان میتوانست یه مراتب بهتر باشد و سوالات مختلف ایجاد شده را پاسخ دهد
- گزینههای شخصی سازی مختلف، میتوانستند بسیار بیشتر و متنوعتر باشند
۷.۵
این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر (Publisher) و روی PS5 تجربه و بررسی شده است
پر بحثترینها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
نظرات
یا ابرفض(البته نمره و متا مهم نیست مهم اینه از بازی لذت ببری)
یه اساسین کرید معمولی دیگه از یوبوسافت
اگه فروشش موفق نباشه یوبوسافت تو بد موقعیتی قرار میگیره البته الانم هست
بیا اون وقت من میگم بازی متوسطیه همه دیسلایک میدن
به حرف های راست من پی بردید ؟
یه والهالا دیگه با تم عربی/؛
یوبیسافته دیگه فقط تریلر معرفی خوب داره !!!
با هر تریلر و نزدیک شدن به عرضه از بازی دلسرد میشدم .
قطعا همینطوره ولی قبلاً اصلا به این شکل عمل نمیکرد
پ ن: درست خواندم مراحل فرعی نداره؟!؟
مرحله فرعی نداره
ولی از جذابیت مرحله اصلی ها کم شده ، انگار با هم میکسش کردی
مراحل فرعیش در قالب Cotract ها و Tales of baghdad هست
دقیقاً الان بزرگترین سوال من اینه که یوبیسافت تریلر بازی هاشو با چی میسازه که انگار با دوربین فیلمبرداری کردن بعد تا بازی رو میگیریم انگار نه انگار که سایه نداره
معلوم بود داستانش خیلی خوب نیست و مبارزات مسخره مثل اساسینز های اخیر رو داره. همون والهالا هست توی فضای جدید
داستانش کلیشهای بود همون بخش آموزشی اگه دقت کرده باشید مثل این انیمیشن های هست که یه نفر به تجربه وارد یه جا میشه هی مسخره بازی در میاره و میگه من نمیتونم حالا نمیدونم منظور منو درک میکنی ؟
اساسینز کرید سال هاست که مرده و اساسینز کرید نیست و اینم مثل قبلی ها
درکل یه اساسین دیگه بدون هیچ نوع آوری و برای پولشویی یوبیسافت دیگه چه انتظاری دارید آخه
یوبیسافت☕☕☕
دادا مدت طولانیه زومجی نمیبینمت. چرا دیگه کامنت نمیذاری اونجا؟
اون آدم گذشته نیستم.
خسته نباشید آقای زاهدی
از اول معلوم بود یه بازی صرفا خوبه نه بیشتر
این دیگه چه وضعشه!
Same as always
یوبیسافت نمیخواد این فرمول کپی رو بیخیال بشه؟
کاش حداقل یه کپی خوب بود. داره یه رَویه مضخرف رو تکرار میکنه. کاش به گیم پلی اساسینز های قدیمی دست نمیزدن و اینجوری یه RPG چرت درست نمیکردن
کشتی یوبیسافت با کلی خدمه خوب و با استعداد، نیاز به یه ناخدا و هدایتگر درست داره…
تا وقتی اون ناخدا و هدایتگر درست نیاد، از فرمول جدید خبری نخواهد بود…
تا زمانی که ایو گیلمو رئیس باشه هیچ تغییری تو این شرکت نمیبینیم
در کل نمره خوبیه
خوب شده ولی نه شاهکار
خسته نباشید 🌹
بازی عالی نیست طبق انتظار اما به نظر خوب و سرگرم کننده است و فکر می کنم خیلیم سلیغه ای
امیدوارم بتونیم همگی لذت ببریم
سلیقه
کاربر عزیز تام چه حسی داری تو شرط بندی با من باختی ؟ 😂 دقیق پیشبینی کردم بودم گیمفا ۷.۵ میده و نمرات بازی ۷۸ میشه کاربر تام با فنبوی بازی گفت ۸۳ میشه 😂😂😂😂😂 بدو که باختی 😂
به بهانهی بازگشت به ریشه ها دوباره راه تکرار رو پیش گرفتن و حتی ضعف های نسخه های کلاسیک سری رو هم دوباره برداشتن آوردن!
واسه من هر اساسینزی هم بیاد شیرینی خاص خودش رو داره ولی حق و پتانسیل این بازی خیلی بیشتر از اینه…
سری اساسینز کرید خیلی وقته مرده از حداقل از لحاظ بازی خوب…
به شخصه اخرین اساسینی که بازی کردم و لذت بردم یونیتی بود که فرانسه اون دوره رو خیلی قشنگ به تصویر کشیده بود..
بازی های یوبیسافت خیلی ضعیف شدند،شما میخوای بازی رو تموم کنی پنج ساعت اول رو برو و بعدش دیگه بازی نکن
بازی هاش اللخصوص اوپن ورلد هایی که میده فقط و فقط تکرار مکررات هست،از واچ داگز بگیر تا اساسین و فارکرای(جز ۳)
واچ داگز legion رو تموم کردم و میتونم بگم بعد سه ساعت بازی دیگه هیچ نوآوری خاصی نداشت
اصولا فضا سازی بازیای یوبیسافت همیشه عالیه اما ضعف جدی در طراحی مرحله و روند تکراری پس از چند ساعت ارزش تجربه بازی هاشو چند پله پایین تر میاره.
مبارزه هم در سری اساسینز واقعا ضعیف و مسخرست،از لاک کردن روی دشمن اشتباهی تا بالانس به شدت بد بازی با توجه به اینکه نسخه اخر این فرانچایز جز همین میراژ که میشه والهالا رو خیلی بازی کردم،کلا تموم کردن بازیای یوبیسافت اعصاب میخواد و وقت اضافه برای حروم کردن.
مپ بازی پر از کوئست و چالش هست که انگار فقط به توان ۲۰ رسیدند،محتوای زیاد اما کیفیت کم
حالا من اعصابم خیلی قوی هست و گاها وقت اضافی هم دارم و از خیلی بازیهای طولانی و تکراری یوبیسافت حتی لذت هم بردم 😄🤦🏻♂️
ولی مثلا سر این far cry 6 دیگه به سختی اعصابم کشید این مقدار از مراحل و مشکلات تکراری رو تحمل کنم.
جالبه خیلی شرکت ها و استودیوهای دیگه میان با همین طراحی کلی یوبیسافت بازیهای نوآوارانه تر و بهتری میسازن ولی خود یوبیسافت نمیتونه!
یونیتی واقعا شاهکار بود
اسسینز کرید قبلی که تموم کردم اون بود
فک کن بعد از شاهکاری مثل یونیتی بری سراغ میراژ…
بهرحال بازی بعد از سالها برگشته به همون سبک دوران یونیتی به قبل.
پس باید شل کرد و لذت برد ازین بازی، هرچند اشکالاتی داره که تو مقاله هم بهش اشاره شده.
مشکل اینجاست که صرفا سبکش برگشته به قبل
دقیقا مثل اون دورانی که سبکش رو مثل ویچر و اسکایریم کرده بود
اما این کجا و آن کجا
آره ولی همینم واسه شما که عاشق اون دورانش بودی غنیمته.
PARASITE EVE 2@
.
(((واسه من هر اساسینزی هم بیاد شیرینی خاص خودش رو داره ولی حق و پتانسیل این بازی خیلی بیشتر از اینه…)))
.
دوست عزیز عذرمیخوام جمله دومتو که دیدم راجه به پتانسیل اساسین صحبت کردی نتونستم جلوی خودمو بگیرم و ریپلای نزنم ، راجع به جمله اولتم مشخصه کلا به آیپی علاقه داری منم احترام میزارم
.
اما لطفا قشنگ راجع بهش فکرکن پتانسیل زمانی معنا پیدا میکنه که یک بازی رو بتونی بهش نوآوری بدی الان اساسین کرید به بالاترین حد پتانسیل خودش رسیده یکبارم که ریبوت شده دیگه توقع داری چه اتفاقی براش بیوفته؟ شیردوشی میدونی یعنی چی؟ یعنی یک بازی از حد پتانسیل خودش گذشته و دیگه نمیشه بهش نوآوری داد شیردوشی یعنی اساسین کرید، شیردوشی یعنی فارکرای، شیردوشی یعنی کالاف دیوتی شما واقعا هنوز امید دارین این آیپی ها دوباره مثل روزای اولشون موفق عمل کنند؟ چرا ما باید بخاطر چهارتا بازی کپی پیست که فقط چهارتا سلاح اضافه میکنند چهارتا شخصیت اضافه میکنند اسمشم میزارن نسخه جدید پول بدیم و از سازنده ها حمایت کنیم تا حالا بهش فکرکردین اصلا؟ این توهین به شعور ما گیمراس، بعد بازی هاشون میلیون ها فروش میکنه دوباره به کارشون ادامه میدن، تا وقتی حمایت بشن همین آشو همین کاسس
گیمر اگه گیمر باشه میفهمه که AC بعد black flag , unity کارش تموم شده بود و هیچوقت سراغ سری های بعدیش نمیره
Syndicate چطور؟؟اونم خوب بود که🤔
اونم تقریا همون سیستم unity رو داشت که فقط یه Zipline Gun بهش اضافه کرده بودن و از فرانسه رفت تو لندن
حرفت درسته ولی انصافا چیزه جالبی بود.
به هر حال یوبیسافته دیگه اصلا مشخص نیست دقیقا چیه بازیاش شاهکاره یا چرت و پرت☹️.
بعذ از black flag دیگه کارش تموم شد . اکثر شرکتا بعد از پایان ۲۰۱۳ که نسل ۸ اومد سیاستشون عوض شد گند زد به همی
تنها شامل اسسین که نمیشه
دقیقا.
تف تو این سیاستشون که گند زد به همه چی.
دقیقا
داداش نواوریو داشت انجام میداد. اوریجنیز واقعا گیم خوبی بود. ملت خودشونو پاره کردن همون اسسین قیدمیه با سیستم و طراحلی مراحل نسل هفتیو میخوان. معلومه وقتی اینهمه گیم با سیستم مبارزات عالی هست یه سیستم که یه دکمه پری داری یه دکمه اتک یه اشغاله. کاش همون ار پیجی زدنم ادامه میداد فقط محتوای فیلرو و تخیلیو از بازی حذف میکرد. همین دوستانی که میگن اسسین دو شاهکاره بخدا یه ساعت بازی کنن بالا میارن بس که همه چیش دیگه منسوخ شده.
ایده سفر به تاریخ و تمدن های مختلف چیزی نیست که حداقل از نظر داستانی تکراری بشه و این در کنار کلیت بازی برام جذابه.
ولی این بازی به نهایت پتانسیل خودش نرسیده.
صرف تکرار ساخت یک بازی به معنای رسیدن به نهایت پتانسیل نیست.
“خلاقیت” و “نوآوری” در کنار “کیفیت” میتونه این سری رو به اوج برسونه و من به این قضیه ایمان دارم.
در مورد تحریم بازی برای اینکه یوبیسافت و سازندگان بازی به خودشون بیان هم مخالف نیستم. بهرحال عدم خرید بازی هم میتونه تأثیر داشته باشه، البته اگر اکثریت گیمرها روش توافق داشته باشن که این بدلایل مختلف امکانش نیست.
دوست من ببین اولویت در یک بازی گیم پلیه نه داستان اینطوری نیست که شما هر شهر یا کشوری بری در نقش اساسین گیم پلی همون کپیه قبلی باشه و فاقد نوآوری، داستان در کنار گیم پلی معنا پیدا میکنه گیم پلی باید طوری باشه که شما رو داخل بازی نگه داره وقتی گیم پلی شما رو جذب نکنه بازی رو پنج دقیقه نشده دراپش کنی در نتیجه دیگه نمیفهمی داستان بازی از چه قراره، اینکه میگی این بازی نهایت پتانسیل خودش نرسیده خیلی برام جالبه فکرکنم شما انتظار داری سبک بازی رو ریسینگ کنن، اساسین کرید از یک بازی اکشن مخفی کاری تبدیل شده به یک هک ان اسلش نقش آفرینی شما چطوری میتونی با این قضیه کنار بیای؟ این آیپی تاثیرشو گذاشته تموم شده دیگه چیزی برای ارائه نداره واسه همینه که همیشه میگم یک آیپی باید تو اوج پروندش بسته باشه تا به اینکه به این روز بیوفته، هر آیپی همینطوره فرق نمیکنه گاد باشه لست باشه وقتی نشه بهش نوآوری داد باید پروندش بسته بشه
.
شما ناتی داگ رو ببین بلده و میدونه یک آیپی چقدر پتانسیل داره و چقدر میشه بهش نوآوری داد پرونده کراش رو تو اوج بست، جک و دکستر همینطور آنچارتد همینطور، لست هم تو سه تا نسخه پروندش رو میبنده، خلاقیت و نوآوری دوست عزیز این دوتا خصلت گیمر رو نگه میداره پای بازی بازی های نینتندو رو ببین شما ماریو بعد ۳۰ سال سرپاست چون پتانسیلش رو داره چون نینتندو بلده چطوری خلاقیت به خرج اما یوبی سافت میخواد یک آیپی که خیلی وقته عمرش تموم شده رو به زور زنده نگهش داره
.
همونطور که عرض کردم علاقه شما به این آیپی باعث شده چشمات رو حقیقت ببندی، من حاضرم آیپیه موردعلاقم تو اوج تموم بشه تا اینکه یه روزی ببینم کیفیتش به این روز بیوفته جوری که به سازندش التماس کنم توروخدا دیگه نساز
داداش اینجا خلط مبحث شده.
خود این فرنچایز بنظر من پتانسیل ساخت نسخههای جدید و با کیفیت ازش هست، حالا اینکه یوبیسافت داره احمال میکنه و نمیتونه بحثش جداست.
باشه عزیزدلم شما درست میگی موفق باشی ❤️
خسته نباشید به آقای زاهدی…👌
بله همون طور که انتظار میرفت، همون آش همیشگی یوبیسافته، منتهی این بار تو یه ظرف نوستالژی ریخته شده تا ظاهر جذابی پیدا کنه و دل طرفداران قدیمی مجموعه و منتقدان سه گانه نقش آفرینی رو به دست بیاره و شاد کنه…
از اول هم قرار نبود کار خاصی انجام بده، قرار نبود انقلاب کنه یا شاهکار بشه، فقط اومده بود تا ما رو به دوران با شکوه اتزیو و الطایر برگردونه و تقریبا موفق بوده…
امیدوارم یوبیسافت در آینده بهتر عمل کنه و بازی های با کیفیت تری بسازه و به دوران اوج خودش برگرده، مثل کپکام…
یه بارم که به ریشهها برگشته، اومده از همه چی زده. یوبیسافت آدم بشو نیست
میخواستم این یکیو دیگه بازی کنم ولی …
74/۱۰۰۰
من والهالا رو بعد از بالای ۲۰ ساعت بیخیالش شدم اینو دیگه فک کنم بعد از ۲ ساعت ولش کنم از والهالا بدتره طبق نقدای مختلف این ایپی هیچ خلاقیتی نداره دیگه هیچ نوآوری نداره یکم استراحت بده لامصب به اساسینز
توضیحات نوشته آخر منتقد که میگه بازی از پتانسیل بالقوه دوره تاریخی موجود نیز نهایت بهره را نبرده، یاد بازی سفیر عشق افتادم که همینطوری بود😁
حیف نیست واقعا که یه دوره ، یه تمدن رو به تصویر میکشید و بعد ازش استفاده ای نمی کنید
تشکر از شما جناب زاهدی عزیز. بررسی فوق العاده جامع هست و به تمام ابعاد پرداخته شده.
متاسفانه با هیچکدوم از بازی های سه گانه آخری ارتباط نگرفتم و معرفی این بازی برام هیجان انگیز بود. البته که انتظاراتم از کیفیت و نمرات بازی همین بازه بود و عادت کردیم یوبی سافت بازی های متوسط یا متوسط رو به بالا عرضه کنه.
یوبیسافت حتی نمیتونه یه بازی کوچیکم درست و حسابی بسازه(نسبت به بازی های قبلیشون)
Roshan واقعا طراحی ظاهریش بده جوری که انگار از ایرانیای فیلم ۳۰۰ هم زشت تره.
هنوز شخصیت سیاه پوست ایرانی رو باید ببینی تو بازی پس🗿
جالبه خانم آغداشلو صداگذاریش میکنه
مشخصه نمره همین میشه حامد جان؛متاسفانه هیچ تغییری ایجاد نمیکنند این روند بازگشت به ریشه ها و نمیدونم … رو چند سریه دارن میگن و هر چند سری بازی ها از لحاظ محتوا و متا هیچ فرقی نمیکنن با قبل.
فقط فضا سازی رو خوب در میارن و گرافیک که اگر تازه مشکلات فنی نابود نکنتش!
Mãhdīær@
.
درسته مهدیار جان ببین، من تو یک کامنت دیگه بالا به کاربر PARASITE EVE 2@ توضیح دادم الان تایید میشه بخونش لطفا، یک چیزی هم اضافه کنم که اونجا یادم رفت بگم اونم اینه که یوبی سافت تا روشش رو عوض نکنه و کیفیت رو فدای کمیت نکنه تا انجینای داغونش رو عوض نکنه همین آشو همین کاسس
چرا حس میکنم نکات منفی و نکات مثبت همشون شبیه به همن :دی
همونی شد که میگفتم
بابا نوستراداموس
همهچیز قابل پیش بینی بود.
ما طرفداران AC مهم ایم که از بازی لذت میبریم.
پ. ن: فارغ از نمره، چرا نکات مثبت بازی رو کامل ننوشتید؟ میتونست خیلی بیشتر باشه
ممنون بابت نقد🙏..
شایدبرگشتن به ریشه ها خیلی هارو به وج آورده باشه ولی دیگه اون طمع سری کلاسیک اصلا باقی نمونده..
داستان تاریخچه و پرونده اساسین کرید قدری بزرگ هست که دیگه نیاز نباشه روایستش کرد…
این بازی به نظرم ارزش پلی دادن رو داره و من خودم دوست دارم اون حال هوای بغداد و خاورمیانه رو بچشم
آقا یه نکته جالب پی بردم نمرات سایت گیمفا در اکثریت قاطع موارد همون نمره میانگین متا هستش حتی تلاش نمیکنن متفاوت کار کنن
سلام
یه چیزی هست به نام امبارگو که رسانهها سر همون ساعت منتشر میکنن
وقتی همزمان با نمرات جهانی ما منتشر کردیم چجوری متفاوت کار کنیم؟ بخدا آدم چیزایی میبینه نمیدونه شوخیه یا جدی
مثلا بهش میدادیم ۵ یا ۱۰ فاصله داشته باشه؟
امیدوارم این کامنت جدی نبوده باشه
حاجی برادر من کلی گفتم بارها دقت کردم نمرات گیمفا به بازی ها اکثرا در محدوده رنجی متا هستن
خب باشن، اصلا باید همینطوری باشه عموماً. متاکریتیک از میانگین وزنی نمرات خود رسانهها تشکیل شده. هر چند ما داخل متاکریتیک نیستیم اما یه رسانه محسوب میشیم و از استانداردهای نقد و بررسی هم اطلاع داریم و روی امتیاز اوپن کریتیک هم تاثیر میزاریم. بنابراین ما سعی نمیکنیم که نمره خودمون شبیه متاکریتیک باشه، بلکه متاکریتیک یا اوپن کریتیک از نمرات منتقدین تشکیل شده و به خاطر همینه که نمرات فارغ از بعضی امتیازهای پراکنده، اکثر اوقات بیانگر کیفیت بازی هستن و در یه محدوده قرار دارن. طوری میگید که انگار به یه کشف مهم رسیدید، در حالی که به درستی حتی نمیتونید همین رو هم استدلال کنید. کدهای نقدهای بازیها هم خیلی وقتها (البته که نه همیشه) چندین روز جلوتر به ما میرسن و اصلاً قبل از مشخص شدن میانگین نمرات، یک روز قبلتر نویسنده نقد رو حاضر و امتیاز رو مشخص کرده
توی نظر اولتون هم گفتید «که حتی تلاش نمیکنن متفاوت باشن» و توی نظر دوم میگید که نه، منظورتون یه چیز دیگه بوده یا مثلاً کلی گفتید. مشخصه که اینطور نیست، یه حرفی زدید که هیچ پایه و اساسی نداره و بعداً که نویسنده ساز و کار رو به شما توضیح داده، کاملاً توجیه کردید. من بارها نظر دادم در حالی که یه چیزی رو میدونستم و مخاطب همون رو هم برداشته کاملاً برعکس کرده طوری جلوه داده که نمیدونم، حالا اکثر مخاطبین در حالی که یه چیز رو هم نمیدونن، سعی میکنن وانمود کنن که میدونن یا باید اونجوری باشه که میخوان
نمره بدی نگرفته. واقعاً AC mirage ارزش یک بار تجربه رو داره.
ولی فقط میتونم بگم که یوبیسافت فرمول قبلیش رو دوباره کشف کرد و کار های گذشته رو مجدداً به صورت دیگهای تکرار کرد. ولی این بار، نه اتزیو آدیتوره همراهیمون میکنه، نه اون موسیقی های وایولن و ریتمیک قراره در پس زمینه پخش بشه، نه میتونیم در مراحل فرعی به کمک لئوناردو داوینچی بریم، و از داستان عشق قدیمی اتزیو سر در بیاریم، نه cesare borgia و نه katarina sfrozaیی وجود داره، و نه خیلی چیز های دیگه که در AC های قدیمی باعث میشد با وجود تکراری بودن وضعیت کلی بازی و جهانش، باز هم ادامه بدیم.
تکرار مکررات منهای یه سری از ویژگی های خوب…
دقیقا حدسیات خیلیامون از ac mirage همین نمراتی که گرفته بودش ، تعداد کمی گفتن ۸.۵ به بالا و من گفتم ۷.۵ تا ۸.۵ میگیره و دقیقا اونطور شد ، بازی در حد خوبه نه بیشتر و شایدم کمتر! یوبیسافت دوست داشتنی نسل ۷ دیگه نیست و امید کمتر از قبل شده که برگردن مثل نسل ۷ بشن… خدا به داد اون ۱۰ تا اساسین دیگه قراره بسازن برسه💀💀💀
به نظرم نسخه های اولیه رو ریمیک کمه موفقتر عمل می کنه
اونم اگه فقط از لحاظ بصری تغییرش بده و گیم پلی زیاد دست نخوره
متأسفانه یوبی سافت نمیتونه قبول کنه که باید پرونده این سری رو بلنده و تمومش کنه
باید بره دنبال آی پی های جدید
کاری که قبلا می کرد
یه سه گانه ی عالی از شاهزاده ساخت و اومد بعدش آی پی جدیدی خلق کرد که همین اساسین بود
از بلاک فلگ به بعد افت کرد
منکه نمیدونستم اومده. . فقط یه سوال متا چند شد
تا این لحظه ۷۸
عجب ، پس اینم خیلی چیز خاصی نیست
خسته نباشید آقای زاهدی نقد خوبی بود
ار اول هم مشخص بود انتظار زیادی ازش نمیشه داشت/نقد رو که خوندم منو یاد بازی های مافیا انداخت که یه مپ و یه شهر بزرگ و خالی از مراحل فرعی/مخصوصا مافیا ۱ ریمیک.متاسفانه یه سری شرکت ها میخوان تا جایی که ممکنه شیر دوشی کنن از بازی هاشون/اساسین کرید دیگه تهش در اومده و چیزی بیشتر از این نمیتونن براش خلق کنن/باید دید آی پی های جدیدشون مثل آواتار و جنگ ستارگانی که یوبی سافت داره میسازه به چه صورت خواهد بود/که البته آواتار زیاد امیدی بهش نیست و در بهترین حالت یه فارکرای هست همین و بس البته بازم باید صبر کرد و دید/ولی با این نسخه از اساسین کرید باید به یقین رسید که ته اساسین کرید و یوبی سافت همینه/کپی پیس کردن و تغییرات جزعی و کسل کننده/به زودی همین ساخت عناوین بعدی اساسین کرید یکی پس از دیگری لغو میشه با این گندی که زدن.
آشغالی دبگر از یوبی سافت
خسته نباشید آقای زاهدی عزیز بابت نقد و بررسی
.
این بازی از همون اولین نمایش هاش مشخص بود چیه ، غذا همون غذاست آشپز هم که همون آشپزه تنها کاری که یوبی سافت کرد این بود که گفت برگشتیم به ریشه ها :))))
یوبی سافت اینقدر شاهکار منتشر نکن من تحملش رو ندارم
هی خدا کجاست اون یوبی قدیم
عجب
اساسین به فنا رفته به جا بهتر کردنش یا پیشرفت نمیکنن و تکراری بازی میدن یا خراب ترش میکنن
حیف واقعا
یه زمانی Brotherhood و Revelations رو توی سیستمای داغونمون پلی میدادیم و با گیمپلی و داستان قشنگش ذوق مرگ میشدیم. بلک فلگ با مبارزات روی کشتی حال میکردیم و زمان خودش واقعا غوغایی بود
از زمانی ک یونیتی با باگ هاش سری اساسین رو بدنام کرد دیگه هیچ اثر درست حسابی نتونسته بسازه این یوبی باگ عزیز
یکی دیگه از نکات قوت بازی میشه به اذان گفتن مپقع نماز اشاره کرد😂
انتظار بیشتری نمیرفت ولی ازون جایی که طولانی نیس میتونه بازم لذت بخش باشه
اصل کاری codename red که احتمالا بالای ۸۵ بشه
نکته اول ایمکه وقتی همه طرفدارا عر زدن که میخوان به ریشه بگردن طبیعیه که سیستم مبارزه بازی بشه همون سیستم اشغال قدیمی. بدون هیچ جذابیت و چالشی فقط باید پری بزنی همین.
نکته دومم برای این گیم اصن نمره اهمیت نداره یکی کسی میخواسته اینو تجربه کنه حتما بازیش میکنه حتی اگه متاش پنجاه بشه
من گفته بودم ۷۷ میشه.😉
یوبیسافت هر بار یه اساسین کرید تکراری متوسط میده و باز ما بازی میکنیم .
خسته نباشید جناب زاهدی
برا دوستانی بدون خوندن نقد نظر میدن یه خلاصه ار جذابیت های بازی درمتن هست =》
بازی شروع نسبتا جذابی دارد
چاقوهای پرتابی که سالها غایب بودند، بار دیگر به این سری بازگشتهاند
بزرگترین نقطهی قوت این ابزارها، دوگانگی آنها است و بر اساس شیوهی بازی شما، هم در زمان مخفیکاری و هم در مبارزات تن به تن به کمک شما خواهند آمد. از طرف دیگر، با جمعآوری مواردی مثل Leather و Components، میتوان تک تک این ابزارها را ارتقا داد و کارآمدی آنها را نیز عمیقتر ساخت.
مخفی کاری .مانند نسخههای اولیه سری، استفاده از مردم شهر نیز بسیار پر رنگ است
جیببری یا همان Pickpocketing نیز پس از سالها غیبت، به سری بازگشته است و خب پیاده سازی شده دزدی ناموفق خبر به ماموران و بدنامی در پی دارد
(((یکی از بزرگترین نقاط قوت بازی، طراحی مراحل بخش داستانی است. درست است که شاهد نوآوری یا مواردی عجیب و غریب خاصی نیستیم، اما خوشبختانه بسیاری از موارد آزار دهنده در مراحل بازی به چشم نمیخورد و شاهد استفاده افراطی از برخی Objectiveها مثل تعقیب افراد خاص به دفعات بسیار زیاد نیستیم)))
مدت زمان مناسب بخش داستانی، که نه بیش از حد کوتاه است و نه بیش از اندازه طولانی
گرافیک هنری بازی فوقالعاده چشمنواز است و بار دیگر یوبیسافت مهارت خودش در خلق مناظر زیبا و محیطهای بینظیر را به تصویر کشیده است
تنوع و گستردگی مراحل باعث میشود آنچنان حس خستگی و یکنواختی پیدا نکنید
آیا این تغییرات چیزایی نیست که آدم ترغیب کنه حتما این بازی رو انجام بدیم
هر چی خواستم نظر ندم دیدم نمیشه کاشکی یوبی سافت انرژی و پولش رو دیگه صرف ساخت اساسین و فار کرای نمیکرد گندش رو درآورده عوضش تمرکز میکرد برای ساخت اسپرینتر سل
اونقدر ها هم بد نشده ولی خب جای پیشرفت داشت
“در بخش صداپیشگی نیز در کل شاهد عملکردی استاندارد هستیم و لهجهی ناهنجار شخصیتها، با توجه به ایرانی و عربی بودن شخصیتها، منطقی به نظر میرسد.”
هیچ وقت این مورد رو تو بازی ها درک نکردم.
اگه بازی تو بغداده خب یا چند تا صداگذار عرب زبان استخدام کنین کامل عربی حرف بزنن بعد ساب بذارید ، یا اگه میخواید زبان انگلیسی بذارید انگلیسی نیتیو بذارید.
الان با این لهجه انگار بغداد مورد استعمار غرب قرار گرفته مردم مجبور شدن انگلیسی حرف بزنن!
واقعا باورم نمیشه یوبیسافت انقدر افت کرده وقتی به قدیم نگاه میکنم زمانی که اسم یوبیسافت تو صنعت گیم مطرح بود خیلی استدیو های مطرح فعلی اصن کسی نمیشناختشون اگرم وجود داشتن. احساس میکنم خودشون نمیخوان بازی درستی بدن فقط با یه بودجه مشخصی دندون برا پول بیشتر تیز میکنن. امیدوارم توی star wars outlaws گند نزنن.
حداقل باید ۵ سال به این سری استراحت بدن البته شواهد که نشون میداد قراره رگباری اساسینز بدن :دی
کلا این بازی بجای پیشرفت هی داره پسرفت میکنه
آساسین های نسل هفت بسیار بهتر بودن نسبت به نسل هشت و در نسل نه هم درسته این بازی کامل نسل نه نیست ولی بعید میدونم بتونه موفقیت های این بازی در نسل هفت رو بدست بیاره
خسته نباشید.
خیلی خوب میشد اگه درمور پارکور هم در مقاله مینوشتین. چون پارکور بعد از بازی ac unity همش در حال افت بود و سازندهها هم ادعا میکردن تو این نسخه پارکور قراره حال و هوای بازیهای کلاسیک رو داشته باشه.
چرا یوبیسافت اینطوری شد ؟
بیش از این هم ازش انتظار نمیرفت ، هعی یوبیسافت هم دیگه مثل قدیم شاهکار نمیسازند همش شده کپی پیست😕
یوبیسافت انقدر بد شده که باعث شده سی دی پراجکت رد بشه با ارزش ترین کمپانی بازیسازی اروپا
بررسی خوب بازی بد
ای بابا، مثل اینکه یوبیسافت ترک عادت نکرده. ولی به هر حال بازیش میکنم.
من چون فن این فرنچایزم میخرم
ولی خداییش من این همه بازی رو میکوبیدم همه دیسلاک میدادید خداییش قرار نیست با بازی خوبی طرف باشیم