رتبه‌بندی بدترین تا بهترین لایو اکشن‌های ساخته شده توسط دیزنی

کمپانی دیزنی طی یک دهه گذشته دست به ساخت لایو اکشن‌های اقتباسی از انیمیشن‌های کلاسیکی زده که هر یک با واکنش‌های متفاوتی روبرو شده‌اند.

انیمیشن‌های کلاسیک دیزنی را می‌توان به طور قطع مجموعه‌ای ماندگار، تاثیرگذار و انقلابی در تاریخ سینما به حساب آورد که هر یک نه تنها در زمان خود مدیوم انیمیشن‌سازی را دگرگون کرد، بلکه از آن زمان تاکنون هر بیننده‌ای که به تماشای این آثار می‌پردازد، فارغ از سن و جنسیت، همچنان به وجد خواهد آمد.

با آغاز دهه ۲۰۱۰ میلادی کمپانی دیزنی در اقدامی غیرمنتظره دست به ساخت لایو اکشن‌های اقتباسی از انیمیشن‌های کلاسیک خود زد که در ابتدای راه برای مخاطب تازگی داشت و مشاهده دوباره وقایع و شخصیت‌های دوست داشتنی این انیمیشن‌ها در غالب سینمای امروز می‌توانست برای بسیاری از مخاطبین، حس نوستالژی خاصی به همراه داشته باشد.

با این حال به مرور لایو اکشن‌های دیزنی به بی‌راهه کشیده شده و حتی در روایت خط به خط انیمیشن نیز با افت کیفیت فاحشی مواجه شدند تا جایی که حتی فرهنگ امروز هالیوود سبب شد تا شاهد تغییر نژاد شخصیت‌های نمادینی باشیم که مخاطبین سینما به هیچ عنوان نمی‌توانستند این تغییرات احمقانه و زورگویانه را تحمل کنند.

با تمام تفاسیر طی یک دهه گذشته شاهد تولید بیش از ده لایو اکشن سینمایی و پرهزینه بوده‌ایم که در مقاله امروز به سراغ آن‌ها رفته و قصد داریم تا آن‌ها را به ترتیب از بدترین تا بهترین رتبه‌بندی نماییم. پس در ادامه مقاله با ما همراه باشید.

لایو اکشن Pinocchio (پینوکیو) محصول سال ۲۰۲۲

باورکردنی نیست که چگونه ۸۳ سال پیش شاهد انیمیشنی بودیم که حتی هنوز هم استانداردهایش با آثار روز رقابت کرده و حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.

هرچقدر که انیمیشن Pinocchio در سال ۱۹۴۰ یک انقلاب را در مدیوم خود رقم زد، لایو اکشن ساخته شده از آن در سال ۲۰۲۲ یک فاجعه به تمام معنا بود که عملاً وضعیت حال حاضر کمپانی دیزنی را تمام و کمال شرح می‌دهد. پایان عجیب و غریب آن و روایت کسل‌کننده و عاری از هر گونه خلاقیت و جذابیت سبب شده تا تنها نکته‌ای که بتواند ذره‌ای مخاطب را برای تماشای فیلم Pinocchio مجاب نماید، هنرنمایی تام هنکس در قامت پدر ژپتویی است که آن هم به لطف قدرت بازیگری وی رقم خورده است. این فاجعه زمانی تبدیل به یک آبروریزی می‌شود که تنها مدتی بعد گی‌یرمو دل تورو با انیمیشن منحصر به فرد پینوکیو نه تنها تمامی توجهات را به سمت خود معطوف کرد، بلکه در جشنواره اسکار نیز صاحب جایزه‌ای ارزشمند شد.

لایو اکشن Alice Through the Looking Glass (آلیس در آن سوی آینه) محصول سال ۲۰۱۶

در وصف فیلم Alice Through the Looking Glass می‌توان گفت که شاهد دنباله‌ای غیرضروری هستیم که خودش هم نمی‌داند تکلیفش چیست و برای چه چیزی ساخته شده است.

جلوه‌های بصری چشم‌نواز و حضور بازیگران ارزشمندی نظیر جانی دپ قطعاً از یک سو می‌تواند مشکلات بی‌شمار این فیلم را قابل چشم‌پوشی نماید. با این حال روایت داستان بسیار فاجعه‌تر از آن است که حتی حضور جانی دپ بتواند کمی آن را قابل تحمل نماید و عجیب است که دست اندرکاران پشت صحنه مجموعه‌ای از سکانس‌های پوچ، مبارزات بیش از حد شلوغ و بی‌معنی و پایان‌بندی احمقانه‌ای را تدارک دیده و انتظار داشتند تا بتوانند موفقیت‌های فیلم نخست را تکرار نماید. Alice Through the Looking Glass هر چیزی می‌تواند باشد الی روایت داستانی ارزشمند در “سرزمین عجایب”.

لایو اکشن Alice in Wonderland (آلیس در سرزمین عجایب) محصول سال ۲۰۱۰

فیلم Alice in Wonderland از لحاظ بسیاری تاثیر به سزایی در جایگاه امروز لایو اکشن‌ها دارد و شاید که اگر ساخته تیم برتون فروشی ۱ میلیاردی نداشت، امروزه شاهد چنین رویه‌ای نمی‌بودیم.

به خودی خود ساخته تیم برتون با مشکلات بسیار زیادی دست و پنجه نرم می‌کرد که شیوه روایت داستان و کنار هم قرار دادن المان‌های داستانی و شخصیتی بزرگترین مشکلات این لایو اکشن را رقم زده بودند. با این حال ساخت لایو اکشنی چشم‌نواز در سال ۲۰۱۰ که از بازیگران مطرحی نظیر جانی دپ، آن هتوی و هلنا بونهام کارتر بهره می‌برد، به خودی خود یک رویداد سینمایی برای مخاطبین نسل قدیمی و جدید به شمار می‌رفت که تازگی خاصی برای سینماگران داشت و در زمان خود مورد توجه قرار گرفت.

لایو اکشن The Lion King (شیر شاه) محصول سال ۲۰۱۹

اگرچه که The Lion King از کیفیت بصری خارق‌العاده‌ای بهره می‌برد ولی حقیقتاً نمی‌توان اطمینان داشت که بتوان آن را فیلم خطاب کرد یا خیر!

انیمیشن شیرشاه به سبب روایت داستانی تاریک و شوکه‌کننده در مدیومی که همیشه رنگارنگ و سراسر شادی و پیام مثبت با خود به همراه داشته، اتفاق دگرگون‌کننده‌ای بود که سبب شد تا موفقیت‌های بسیاری را کسب نماید. ساخت اقتباسی مدرن از آن به کارگردانی جان فاورو در حالی که به عنوان یکی از گران قیمت‌ترین لایو اکشن‌های تمام طول تاریخ سینما به شمار می‌رود اما بدون هیچ ریسک و رویداد جدیدی ساخته و تهیه شده و عملاً چیز جدیدی برای ارائه ندارد و تنها نکته مثبت آن را می‌توان جلوه‌های بصری شگفت‌انگیزی دانست که تاکنون در سینما سابقه نداشته است. لایو اکشن The Lion King شاید که در حیطه جلوه‌های بصری‌اش حرف‌های بسیاری برای گفتن داشته باشد اما انیمیشن سال ۱۹۹۴ با صداپیشگان جاودانه‌اش قطعاً گزینه بهتر و کاملتری برای مخاطب به شمار می‌رود.

لایو اکشن Mulan (مولان) محصول سال ۲۰۲۰

کمپانی دیزنی طی سال‌های اخیر تبحر خاصی در خراب کردن خاطرات نوستالژی ما دارد که لایو اکشن Mulan نیز یکی از لطف‌های پر سر و صدای آن‌ها محسوب می‌شود.

بازسازی سال ۲۰۲۰ اساساً یک برداشت مبتذل از شاهکاری است که در زمان خود به معنای واقعی کلمه اثر هنری ارزشمندی بود که مدیوم انیمیشن را وارد فاز جدیدی کرد. حذف کردن برخی از المان‌های مهم داستانی، اضافه کردن خورده داستان‌های بی‌اهمیت و پافشاری بر موضوعات فرهنگی این روزهای هالیوود آن هم در اثری که برگرفته از تاریخ و افسانه شرق آسیا می‌باشد، به حدی توهین آمیز و فاجعه‌بار ظاهر شد که منجر به شکست تمام عیار لایو اکشن Mulan برای کمپانی دیزنی شد.

لایو اکشن Lady and the Tramp (بانو و لگرد) محصول سال ۲۰۱۹

سگ‌ها حیواناتی وفادار و دوست داشتنی هستند که روایت داستانی عاشقانه از آن‌ها در سال ۱۹۵۵ اثری کالت و به یاد ماندنی را به ارمغان آورد.

بازسازی Lady and the Tramp که در سیل فیلم‌های پر سر و صدای دیزنی در سال ۲۰۱۹ عملاً نادیده گرفته شد، اگرچه که از سگ‌هایی واقعی با چاشنی جلوه‌های کامپیوتری بهره گرفت و شاهد صداپیشگی هنرمندان ارزشمندی همچون تسا تامپسون و سم الیوت بودیم اما به مانند لایو اکشن The Lion King هیچ اتفاق جدید و قابل توجهی در این بازسازی به وقوع نمی‌پیوندد که بتواند در نظر مخاطب جذاب و تماشایی جلوه نماید و به راحتی می‌توان به مشاهده انیمیشن Lady and the Tramp پرداخت که همچنان جذابیت و تازگی خود را پس از گذشت چندین دهه حفظ کرده است.

لایو اکشن Maleficent: Mistress of Evil (مالفیسنت: بانوی اهریمنی) محصول سال ۲۰۱۹

فیلم Maleficent: Mistress of Evil رکورد قابل توجهی در این مقاله را به خود اختصاص داده و به عنوان تنها دنباله لایو اکشن‌های سینمایی کمپانی دیزنی در تمام یک دهه اخیر محسوب می‌شود.

با این حال اگر که این رکورد را نادیده بگیریم، Maleficent: Mistress of Evil هیچ چیز جدیدی برای ارائه نداشته و همچنان سعی دارد تا پیام فیلم نخست را این بار به شکلی تکراری و خسته‌کننده به مخاطب القا نماید. این دنباله از یک سو تلاش عجیب و غریبی دارد تا مالفیسنت را شخصیت خوب داستان معرفی کند؛ با این حال در اواخر فیلم این رویه تغییر کرده و جنبه تاریک وی را به معرض نمایش می‌گذارد که متاسفانه به هیچ عنوان تلاش آن‌ها سودی نداشته و حتی هنرنمایی آنجلینا جولی نیز نمی‌تواند این واقعیت را که Maleficent: Mistress of Evil اثری ضعیف، کلیشه‌ای و احمقانه است را تغییر دهد.

لایو اکشن Beauty and the Beast (دیو و دلبر) محصول سال ۲۰۱۷

اگر که جانب حق را رعایت نماییم، باید گفت که بازسازی Beauty and the Beast در سال ۲۰۱۷ برای بسیاری از سینماگران یک رویداد مورد انتظار به شمار می‌رفت که به موفقیت‌های ارزشمندی نیز دست پیدا کرد.

در حالی که انیمیشن سال ۱۹۹۱ هنوز هم یک اثر عاشقانه کلاسیک و زیبا به شمار می‌رود اما بازسازی آن در سال ۲۰۱۷ با فروش هنگفت ۱.۲ میلیارد دلاری‌اش، اتفاق غیرمنتظره‌ای را در سینما به ارمغان آورد که نشان از محبوبیت عاشقانه دیو و دلبر در نزد مخاطبین دارد. هنرنمایی زیبای اما واتسون، جلوه‌های بصری چشم‌نواز و موسیقی‌های گوش‌نواز همگی دست به دست هم دادند تا لایو اکشن Beauty and the Beast علی‌رغم کاستی‌هایش در روایت داستان، بتواند دوست داشتنی و خاطره‌انگیز جلوه نماید.

فیلم Dumbo (دامبو) محصول سال ۲۰۱۹

همکاری مجدد تیم برتون و کمپانی دیزنی این بار به تولید بازسازی Dumbo در سال ۲۰۱۷ منجر شد که دو دستگی عظیمی را میان بینندگان این لایو اکشن به وجود آورد.

انیمیشن سال ۱۹۴۱ اثری بسیار شوکه‌کننده، تاثیرگذار و آموزنده بود که حتی احساست مخاطبین بزرگسال خود را نیز جریحه‌دار خواهد کرد. در حالی که بازسازی سال ۲۰۱۹ آن طراوت و روح‌بخشی گذشته را ندارد اما تیم برتون سعی کرده تا کمی از حاشیه و خرده داستان‌های بی‌معنی فاصله گرفته و دیدگاه خود را به داستان تزریق نماید تا بلکه بتواند از لحاظ کیفی حرف‌های جدیدی برای گفتن داشته باشد که تلاش او آن‌طور که می‌بایست به بار ننشسته و شاید که بتوان گفت اصلی‌ترین جذابیت لایو اکشن Dumbo حضور بازیگران تراز اولی همچون مایکل کیتون، اوا گرین و کالین فرل می‌باشد که می‌توانند مخاطبین خود را با خود همراه نمایند.

لایو اکشن Aladdin (علاءالدین) محصول سال ۲۰۱۹

لایو اکشن Aladdin را می‌توان اثری شاداب و سرگرم‌کننده خطاب کرد که کلیت آن شاید که برای مخاطب نسل جدید با حضور ویل اسمیت جذابیت خاصی داشته باشد.

با این حال زمانی که پای مقایسه با نسخه اصلی سال ۱۹۹۲ به میان می‌آید که صداپیشه بی‌نظیری همچون رابین ویلیامز فقید را در خود جای داده، چندان نمی‌توان به لحاظ کیفی بازسازی سال ۲۰۱۹ را ارزشمند خطاب کرد. اگر که برخی سکانس‌های رقص و هنرنمایی تماشایی ویل اسمیت در قامت غول چراغ جادو را نادیده بگیریم، لایو اکشن Aladdin در مقایسه با انیمیشن اصلی نه تنها هیچ حرفی برای گفتن نخواهد داشت، بلکه در بسیاری از زمینه‌ها همچون روایت داستان نیز یک عقبگرد اساسی را رقم زده است.

لایو اکشن The Jungle Book (کتاب جنگل) محصول سال ۲۰۱۶

جان فاورو را می‌توان مرد کلیدی کمپانی دیزنی خطاب کرد که نه تنها آغازگر دنیای سینمایی مارول در سال ۲۰۰۸ بوده است، بلکه یکی از بهترین لایو اکشن‌های سینما را نیز به ارمغان آورده است.

بازسازی The Jungle Book در سال ۲۰۱۶ بدون هیچ ادعایی و جنجال پر سر و صدایی در سکوت پروسه تولید خود را طی کرد و در نهایت محصولی شگفت‌انگیز در اختیار مخاطبین قرار گرفت که به عنوان یکی از سرگرم‌کننده‌ترین لایو اکشن‌های کمپانی دیزنی به شمار می‌رود که میراث انیمیشن سال ۱۹۶۷ را نیز حفظ کرده است. موسیقی‌های گوش‌نواز، طراحی شخصیت‌هایی جذاب، جلوه‌های بصری چشم‌نواز و روایت داستانی وفادار و در عین حال تازه و بکر همگی دست به دست یکدیگر دادند تا فیلم The Jungle Book از ارزش تماشای بسیار بالایی برخوردار باشد.

لایو اکشن Peter Pan & Wendy (پیتر پن و وندی) محصول سال ۲۰۲۳

تاکنون بازسازی‌های بسیاری حول محور انیمیشن سال ۱۹۵۳ دیزنی صورت گرفته که هیچکدام از آن‌ها نتواسنته تا حق مطلب را ادا نماید.

با این حال دیوید لاوری که نشان داده درک درستی از مفهوم لایو اکشن داشته و در عین وفاداری، می‌تواند اثری جدید و ارزشمند را خلق نماید، سکان هدایت لایو اکشن Peter Pan & Wendy سال ۲۰۲۳ را بر عهده گرفت و بازسازی را ارائه داد که در کمال شگفتی، آن‌طور که می‌بایست مورد توجه قرار نگرفته است. دیوید لاوری هسته مرکزی داستان پیتر پن را همچنان حفظ کرده و در ازای پرداخت به مسائل کلیشه‌ای و نه چندان مخاطب‌پسند، بر روی المان‌هایی دست می‌گذارد که قلب مخاطب را هدف خواهد گرفت. از شخصیت‌های کودک و نوجوان داستان گرفته تا کاپیتان هوک تماشایی جود لاو و کارگردانی تماشایی و جلوه‌های بصری چشم‌نواز، لایو اکشن Peter Pan & Wendy قطعاً یکی از بهترین بازسازی‌های دیزنی طی سال‌های اخیر لقب می‌گیرد.

فیلم Maleficent (مالفیسنت) محصول سال ۲۰۱۴

لایو اکشن Maleficent در سال ۲۰۱۴ از اهمیت ویژه‌ای در نزد مخاطبین بهره مند بود؛ زیرا به طور اختصاصی حول محور شخصیت به ظاهر شروری قرار داشت که در انیمیشن کلاسیک زیبای خفته به هیچ عنوان ما سرگذشت تلخ وی آشنا نمی‌شویم.

این فیلم با هنرنمایی جذاب آنجلینا جولی، چگونگی تبدیل شدن دختری زیبا و جوان را به اهریمنی پلید به تصویر می‌کشید که در پس زمینه، داستان زیبای خفته مشهور را نیز ضمیمه خود کرده و تقابل جالبی را بین خیر و شر به ارمغان می‌آورد که به خودی خود قدم ریسکی و جدیدی برای دیزنی به شمار می‌رفت که متاسفانه به همین فیلم Maleficent ختم شد و پس از آن شاهد ساخت لایو اکشن‌های عموماً ضعیفی بودیم. با این حال اگر که تکیه بیش از حد به جلوه‌های کامپیوتری مصنوعی و سکانس‌های مبارزه نه چندان جالب توجه را نادیده بگیریم، با یکی از بهترین لایو اکشن‌های دیزنی طرف خواهیم بود.

فیلم The Little Mermaid (پری دریایی کوچولو) محصول سال ۲۰۲۳

در بین تمام ۱۸ لایو اکشن معرفی شده در این مقاله، هیچکدام از آن‌ها به اندازه The Little Mermaid مورد تنفر مخاطبین قرار نگرفته تا جایی که شکست همه جانبه آن، خواسته بسیاری از سینماگران شده بود!

انیمیشن کلاسیک سال ۱۹۸۹ یکی از زیباترین داستان‌های فانتزی و عاشقانه سینما را به تصویر می‌کشد که در بطن خود، مفاهیمی آموزنده و تاثیرگذار را جای داده و ذهن بینندگانش را به چالش می‌کشد. با این حال کمپانی دیزنی به جای آن که از گذشته درس گرفته و به منبع وفادار بماند، دست به تغییرات عجیب و غریبی در کلیت این بازسازی زد که مهمترین آن، آوردن بازیگری سیاه پوست برای ایفای نقش پری دریایی بود که اگرچه قسمت‌های موزیکال به لطف خوانندگی گوش‌نواز هلی بیلی، جذاب از کار درآمده اما به صورت کلی The Little Mermaid به اثری کلیشه‌ای و فراموش شدنی بدل گشت که سازندگانش، ماهیت آن را فراموش کرده و برای دیده شدن، دست به دامن ترندهای رسانه‌های روز شدند که قهر سینماگران را در پی داشته است.

لایو اکشن Cruella (کروئلا) محصول سال ۲۰۲۱

به طرز عجیب و باورنکردنی، لایو اکشن‌های دیزنی با محوریت شخصیت‌های شرور انیمیشن‌های کلاسیک از کیفیت قابل توجهی بهره برده‌اند که با Maleficent آغاز شد و با Cruella به اوج رسید.

این لایو اکشن نیز به مانند Maleficent به سرگذشت شخصیت شرور دیگری این بار از انیمیشن صد و یک سگ خالدار پرداخته و از بازیگر توانمند این روزهای هالیوود یعنی اما استون در قامت شخصیت استلا میلر/کروئلا د ویل بهره می‌برد؛ دختری که علی‌رغم ذات پاکی که داشت اما با سختی و مشقت‌های فراوانی مواجه شد تا حدی که برای بقا، مجبور شد تا به قسمت تاریک روح خود رجوع کرده و وقایعی هیجان‌انگیز و تلخ را رقم بزند. از موسیقی‌های گوش‌نواز گرفته تا طراحی لباس و صحنه شگفت‌انگیز و برخورداری از تیم بازیگری تماشایی، لایو اکشن Cruella به حدی چشم‌گیر و جذاب جلوه کرده که عملاً داستان سگ‌ها را به حاشیه رانده و تمام تمرکز خود را بر روی کروئلا متمرکز می‌کند که به لطف هنرنمایی شگفت‌انگیز اما استون، یکی از بهترین شخصیت‌های خاکستری سال‌های اخیر سینما را پدید آورده است.

لایو اکشن Christopher Robin (کریستوفر رابین) محصول سال ۲۰۱۸

هر چه به رتبه نخست این مقاله نزدیک می‌شویم، شاهد آثاری هستیم که نه از بودجه هنگفتی برخوردار بوده‌اند، نه از جنجال و حاشیه بهره‌مند بودند و نه تبلیغات پر سر و صدایی حول محورشان صورت گرفته است.

لایو اکشن Christopher Robin در اقدامی کاملاً شجاعانه و منحصر به فرد، دنیای وینی پو را منبع الهام خود قرار داده تا داستانی کاملاً جدید و تازه را روایت نماید که اگرچه از شخصیت‌های نام آشنا و دوست‌داشتنی انیمیشن‌های کلاسیک دیزنی بهره برده است اما مسیر متفاوتی را در پیش می‌گیرد که نتیجه مثبتی را نیز در پی داشته است. مارک فورستر با لایو اکشن Christopher Robin دنیایی ساده ولی دوست داشتنی را خلق کرده که حاوی مفاهیم زیبایی از زندگی و عشق بوده و تماشای آن نه تنها حس نوستالژی را در شما ایجاد خواهد کرد، بلکه دست بر روی موضوعاتی می‌گذارد که شاید حتی بتواند الگوی زندگی‌تان نیز قرار بگیرد.

لایو اکشن Cinderella (سیندرلا) محصول سال ۲۰۱۵

اگرچه هالیوود سعی داشت تا با سیندرلای مبتذل و توهین‌آمیز کامیلا کبیو خاطرات نوستالژیک ما را با فرهنگ احمقانه خود جایگزین نماید اما ساخته کنت برانا در سال ۲۰۱۵ به حدی جادویی است که فیلم سال ۲۰۲۱ حتی به گرد پای آن نزدیک هم نمی‌شود.

لایو اکشن Cinderella سال ۲۰۱۵ که از بازیگران توانمندی نظیر کیت بلانشت، لیلی جیمز و ریچارد مدن بهره برده است، تعادل قابل احترامی را میان گذشته و امروز ایجاد کرده و در عین این که کلیت داستان آن به انیمیشن کلاسیک سال ۱۹۵۰ وفادار مانده، در گوشه و کنار داستان مسیرهای کوچکی را نیز باز نموده تا بتواند المان‌هایی جدید و نادیده شده را وارد داستان نماید که انصافاً نتیجه مثبتی هم در پی داشته است. Cinderella لیلی جیمز ترکیبی ایده‌آل و ارزشمند از داستان شاهزاده و خدمتکاری است که نسل جدید می‌تواند به تماشای آن نشسته و از تک تک دقایق آن لذت کافی را ببرد.

لایو اکشن Pete’s Dragon (اژدهای پیت) محسول سال ۲۰۱۵

در نهایت می‌رسیم به بهترین فیلم این مقاله که از قضا نادیده گرفته شده‌ترین لایو اکشن دیزنی نیز محسوب می‌شود که چیزی جز تاسف را در پی نخواهد داشت.

دیوید لاوری تاکنون ۲ لایو اکشن ارزشمند برای کمپانی دیزنی بازسازی کرده که نکته مشترک هر جفت آن‌ها، نادیده گرفته شدنشان توسط مخاطبینی بوده که حاضرند سود چند صد میلیونی برای اثری همچون Alice in Wonderland به ارمغان آورند. لایو اکشن Pete’s Dragon که بازسازی اثری به همین نام مربوط به سال ۱۹۷۷ می‌شود، برداشتی ساده و جمع و جور از داستانی خانوادگی و کودکی معصوم و دوست داشتنی است که شخصیت‌هایش هر یک جنبه‌های متفاوتی از انسانیت را مورد کنکاش قرار می‌دهند. دوستی کودک داستان با اژدهای عظیم‌الجثه‌اش به حدی زیبا و به یاد ماندنی از آب درآمده که شاید اگر استقبال از Pete’s Dragon به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد، شرایط لایو اکشن‌های دیزنی به مانند امروز افتضاح و مبتذل جلوه نمی‌کرد!

به عقیده شما بدترین و بهترین لایو اکشن ساخته شده از انیمیشن‌های کلاسیک دیزنی به چه عناوینی اختصاص پیدا می‌کند؟ آیا لایو اکشن سفید برفی با حواشی اخیرش و اظهارات جنجالی بازیگرش به یک شکست تمام عیار دیگر برای کمپانی دیزنی تبدیل خواهد شد؟ آیا روزی دنباله‌ای برای هر یک از آثار نام برده شده در این مقاله ساخته خواهد شد؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.

منبع: کولایدر