نقد انیمیشن Resident Evil: Death Island | در گیم مانده
به تازگی قسمت جدیدی از جهان «رزیدنت ایول» با عنوان فرعی «جزیره مرگ» (Resident Evil: Death Island) در قالب یک انیمیشنِ رایانه‌ای منتشر شده است. همانطور که تبعاً می‌دانید انیمیشن حاضر اقتباس شده از جهان مشابه و همنامِ خود در دنیای ویدیوگیم هست که در دنیای کنسول‌های بازی، طرفداران زیاد و سینه‌چاکی دارد؛اما در اینجا می‌بایست پیش از هر چیز اصلی‌ترین تفاوتی که میان مدیومِ بازی‌های رایانه‌ای با مدیوم سینما و انیمیشن وجود دارد را بیان کنیم: به عقیده بنده ارتباط گرفتن مخاطب با جهان ارائه شده به ما در دنیای ویدیوگیم راحت‌تر و آسان‌تر می‌باشد.
خالقان و سازندگان با یک پلات و طرح اولیه جهان مدنظر خود را به مخاطب نشان می‌دهند و اگر از اصول اولیه یک داستان‌پردازی مناسب برخوردار باشند، به دلیل مهمترین المان ویدیو-گیم یعنی «دخیل کردن مخاطب از طریق کنترل‌گرِ واسط به کاراکترها و جهان داستانی» همین یک عنصر مهم باعث می‌شود حتی در یک بازی ضعیف نیز مخاطب درگیری و اتصال قابل‌توجهی از ذهن‌مشغولی را نسبت به یک بازیِ ویدیویی از خود نشان دهد؛ زیرا تا زمانی که مای مخاطب نتوانیم از طریق کنترل‌گر، موانعِ کاراکتر را پشت سر بگذاریم، جهان ارائه شده به جلو نخواهد رفت.
در عوض در مدیوم سینما و انیمیشن، جهان ارائه شده صرفاً با قوای بینایی و شنوایی ما سر و کار دارد و ما دیگر آن «کنترل‌گر» واسط را نداریم تا کسی یا چیزی را در پلات داستان در اختیار خود بگیریم. همه چیز به ذوق و استعدادِ تکنیکال و مهمتر هنری کارگردان یا سازندگان بستگی دارد تا در ایستاییِ ظاهریِ مای مخاطب در جلوی نمایشگر، بتواند یک تحرک قابل‌توجه از ذهن‌مشغولی یا حتی دل‌مشغولی (حد اعلای پردازش سینمایی که به حیطه‌ی هنر وارد می‌شود) را در درون‌‌مان به وجود آورد.
حال وقتی یک جهان از ویدیوگیم به سینما و مخصوصاً قالب انیمیشن انتقال می‌یابد باید تا حدود قابل‌توجهی انتظارتمان از نحوه‌ی ارتباط با جهان ارائه شده را تغییر دهیم. پس اگر برای مثال با دنیای «رزیدنت ایول» در کنسول‌های ویدیو-گیم به راحتی ارتباط می‌گرفتید یا حتی به نحوِ احسنی تأثیرپذیری ملموسی از آن جهان داشتید، همان انتظار را نباید عیناً در مقابل نمایشگر یک انیمیشن سینمایی از آن جهان انتظار داشت.
شاید شمایی که پیش‌تر با جهان «رزیدنت ایول» برخورد داشته باشید، نسبت به کسی که هیچ پیش‌زمینه‌ی شناختی و اطلاعاتی از این جهان ندارد، سریع‌تر با کاراکترها خو بگیرید و آنها را شناسایی کنید اما مطمئنا باز هم خودِ شما (اگر سلیقه‌ی تربیت‌شده‌ای داشته باشید) انتظار پخت و پز پلات (طرح کلی داستان) و تبدیل آن به یک پیرنگِ داستانی (اتمسفر زنده داستان) را از فیلم حاضر خواهید داشت.
حال با این مقدمه به سراغ پرداخت اجمالی این قسمت از «رزیدنت ایول» برویم: از همان اوایل فیلم به طوری که می‌توان گفت حتی نیاز نداریم تا اثر به اتمام برسد، به این مورد پی می‌بریم که نه با یک اثر سینمایی یک ساعت و سی دقیقه‌ای که با سه اپیزود نیم ساعتی از از یک فصل حداقل ۱۰ قسمتی روبرو خواهیم بود. یعنی در نظر بگیرید که در این حد فیلم بدون سر و ته پیش می‌رود.
برای فهم اولیه و سریع نسبت به این قسمت نه تنها باید آثار سینمایی یا سریالی قبلی از مدیوم سینما از جهان «رزیدنت ایول» را دید که حتی نیازمند آشنایی مقبولی با جهان ویدیوگیمِ این دنیا می‌باشیم که متاسفانه این مورد و این نیازِ افراطی و گمراه‌کننده، ایرادِ ۹۵ درصد از آثار سینماییِ اقتباس شده از کنسول‌های بازی‌های رایانه‌ای می‌باشد.
به هر حال فیلم با یک مقدمه منقطع شده و حتی ناقص از شروع و شیوع ویروسِ «تی» در شهر «راکون» آغاز می‌شود که محوریتش با سربازان ویژه شرکت آمبرلا و در رأس‌شان دو نفر از آنها می‌باشد. در این بین نکته‌ای درباره گرافیک انیمیشن نیز باید گفت و آن اینکه هر چقدر در طراحی یک سری جزئیات خوب عمل شده است اما اصلی‌ترین طراحی که مربوط به چهره و میمیک صورت کاراکترها می‌باشد با نقصانی مهم روبرو می‌باشد. گویی شدت گرافیک در حد کنسول پلی‌استیشن ۲ می‌باشد. حالت گرفتگیِ ذاتی چهره از بروزِ روان و راحت میمیک و تغییر احساسات جلوگیری کرده و در ذوق زننده است.
کمی که داستان جلوتر می‌رود، چهار کاراکترِ محوری (بعلاوه یک کاراکتر ذخیره و مکمل که نقش پزشکی دارد) با یک سری رفتار و فیگور غالباً اکشنی معرفی می‌شوند. «کریس رنفیلد» در حد یک مأمور که در پی انجام وظیفه‌اش می‌باشد معرفی می‌شود و نه ذره‌ای بیشتر، «جیل ولنتاین» که سازندگان می‌خواهند او را عمیق نشان دهد و عمق آن را با انسان‌دوستی تحمیلی و ناراحتی باسمه‌ای او از نبود عدالت، تأیید کنند، «کلر ردفیلد» که در قالب یک ناجی همه‌جوره به مخاطب معرفی می‌شود که او هم جز یک رفتار خرد و کوچک نسبت به یک دانشمند پرداختی پیرامونش نمی‌بینیم. «لیان اس کندی» که سازندگان در مورد او هیچ نیازی نمی‌بینند تا حداقل موردی سطحی را درباره او توضیح دهند و صرفاً نقش «کاتالیزور» (تعدیل کننده) برای «جیل» را ایفا می‌کند که البته همان هم در حد حرف زدنِ صرف است و نه بیشتر.
فیلم در حقیقت خود را به پیش‌زمینه روایتی این چهار کاراکتر در قالب‌های مشابه‌شان در بازی‌های ویدیویی دلخوش کرده است که در این اثر سینمایی گمان کرده با حداقل پرداخت آن هم در سطحی‌ترین یا حتی پوچ‌ترین شکل ممکنش می‌تواند به راحتی با مخاطبش ارتباط بگیرد.
در مورد ویلن، فیلم کمی بهتر عمل می‌کند و آن مقدمه منقطع‌شده اولیه را به عنوان ریشه‌ی کنش‌گری او کم‌کم از آن رونمایی می‌کند اما باز هم در کلیت آن مقدمه، وقتی که کامل با آن مواجه می‌شویم پی می‌بریم با آن مقدمه سست پرداخت که نه رفاقتی از آن قابل برداشت است و نه فاجعه‌ی آنچنانی، فیلم درصدد است ویلن را نیز عمیقانه جلوه دهد و این کار را نیز مدام با آن تفنگِ شش‌لول به رخ می‌کشاند.
در مجموع انیمیشن «رزیدنت ایول: جزیره مرگ» اگر توجهی هم بگیرد صرفاً بابت نان‌خوری از جهان مشابه ویدیو-گیمی‌اش می‌باشد و‌گرنه با حداقل پرداخت آن‌هم در سست‌ترین شکل آن، صرفا کاراکترهای کاریزماتیک و نوستالژیک از کنسول‌های بازی رایانه‌ای را عیناً از شمایل‌شان در این اثر نیز کپی‌پیست کرده و با کمی تقابل با زامبی، یک مقدار تزریق معما در نحوه آلوده شدن به ویروس تی و در نهایت غول پایانی یک اثر نحیف سینمایی را تولید کرده است که قطعاً برای مخاطبان عادی سینما بی‌ارزش جلوه کرده و برای طرفداران جهان «رزیدنت ایول» نیز نهایتاً یکبارمصرف خود را نشان می دهد.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازی‌های ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازی‌های انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف می‌کند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازی‌های شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازی‌های آن روی تمامی دستگاهها
- تاریخ انتشار: (۱۴۰۲/۰۴/۱۶) 2023-07-07
- ژانر: Action , Adventure , Animation
- کشور: Japan
- کارگردان: Eiichirô Hasumi
- مدت زمان: 87 دقیقه
- امتیاز IMDb: 5.7
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری 
بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse 
نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3 
کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد 
خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things 
یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند 
نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King 
عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد 
زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد 
معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4
- یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند
- معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4
رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد 
بازی‌های انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد 
بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازی‌های ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است 
مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است 
گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازی‌های شما در سال ۲۰۲۵ 
گیمپلی Cronos: The New Dawn بیشتر شبیه بازی‌های مدرن Resident Evil است 
محتوای همکاری Fortnite و Skibidi Toilet فردا منتشر می‌شود 
پیشبینی یک شرکت تحقیقاتی: در نسل بعدی تنها یک کنسول توان رقابت با نینتندو را دارد
- نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری
- بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse
- نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3
- کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد
- خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things
- نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King
- عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
- زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد
آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد 
۱۰ طراحی کارکتر برتر انیمه One Piece
نظرات
انیمیشن های سینمایی قبلی قشنگ تر بودن
الان تنها اقتباس هایی که از بازی های ویدئویی بوده باهاشون حال کردم ۵ چیز بوده…
1-Castelvania
2-Tekken:blood line
3-Arcane
4-cyberpunk:edge runners(برای بچه ها توصیه نمیشه نه برای خشنی اش برای یک چیز های دیگه که اونایی که دیدند می فهمن من چی میگم)
5-dota: dragon’s blood
سریالشم گاد بود همون ۲۰۲۲ ولی یه عده منتقدای تعصبی فقط بخاطر سیاه پوست بودن وسکر خیلی کوبیدنش
وجالبه تنها ایرادی که تونستن بگیرن سیاه پوست بودن وسکر بود
فیلمش سطحی بود
فیلمش بد نبود
شما دوست عزیز که فیلم رو دیدید، من یک سوال دارم ! اون دوتا شخصیت اول فیلم که رفیق فاب بودن ،یکیشون خییییلی شبیه شخصیت اصلی بازی استاروارز جدای بود ،من درست متوجه شدم خودش بود یا صرفا شبیه اون بود؟
کلا نمیفهمم چه مرضیه یکی پیدا نمیشه یه اقتباس درست از گیم ها بسازه(البته بجز آرکین و لست)، هر چی میسازن فقط افتضاح محضه و گند میزنه تو خاطرات آدم با بازی:|
آرکین شاهکار تمام عیار بود 🔥🫡
لست هم نسب به زباله هایی که میسازن بهتر بود
از همه بهتر تا الان آرکین بوده
بله واقعا آرکین بهترین اقتباس از گیم ها بود
سه تا فیلم انیمیشن قبلی رزیدنت ایول عالین. ولی مینی-سریال انیمیشنی و این فیلم انیمیشن جدید ضعیف بودن.
…
انیمه کسلوانیا و فیلم انیمیشن سوپر-ماریو هم عالی هستن.
من ندیدم فیلمای رزیدنت اویل رو چون کلا علاقه ای به بازیاش ندارم و فقط چند تا از نسخه هاشو هم بازی کردم، ولی بازی مورد علاقمو همشونو اقتباساشونو میبینم و بجز همین دو تا که اسم بردم بقیشون بدرد نمیخوردن و واقعا گند زدن تو خاطراتم با بازی، مث فیلم مورتال کمبت ۲۰۲۱(البته دو تا انیمیشن ریلیز شدن که انصافا خوب بودن) و فیلم مکس پین و… ، حالا شاید بعضیاشون هم متوسط هستن.
باید یکی این وسط پول دربیاره
این جور چیزا حتی اگه آشغال هم باشه باز طرفداری اون بازی برای ببینن چه جوره میرم نگاش میکنن پس حتما فروش خوبی داره… به منتقدا هم که نمیشه اعتماد کرد
آره دیگه اونا میدونن که ما به هر حال نگاهشون میکنیم، دیگه کاری به چیزی ندارن فقط فکر پوله هستن:|
وندتا هم یادم رفت کلا برای سرگرم شدن استفاده میشه
(متاسفانه مدت زیادیه این حرف در مورد بیشتر اثار میزنیم)
((قطعاً برای مخاطبان عادی سینما بی‌ارزش جلوه کرده و برای طرفداران جهان «رزیدنت ایول» نیز نهایتاً یکبارمصرف خود را نشان می دهد.))
این جمله را به شدت قبول دارم.
این اثر برای مخاطبان عادی سینما واقعا بی ارزش به نظر می‌آید اما در مقابل، برای ما طرفداران فرنچایز رزیدنت ایول سرگرم کننده به نظر می‌آید . درست است که با اثری سطحی طرف هستیم، اما شک نکنید که ما طرفداران جهان رزیدنت ایول را سرگرم خواهد کرد.
مورد دیگری که در نقد به آن اشاره نشد، صحنه های اکشن جالب انیمیشن است و برای دوست داران ژانر اکشن نیز، می‌تواند از این حیث قابل قبول جلوه کند
حداقل لباس کاراکترارو عوض میکردید
بدترین. انیمیشین. این سری بود
هنوز نقدتونو نخوندم که میخونم…ولی بنظرم واقعا ضعیف ترین انیمیشن بین هر چهار انیمیشن بود،روایت داستان بسیار شلوغ و شخصیت های زیاد که تمرکز اثر رو بطور کامل از بین برده،در کنار جلوه های بصری که واقعا در حد انتظارم نبودن نقاط ضعف اصلیش بودن…و میتونم بگم بر خلاف سه انیمیشن قبلی که خوب بودن واقعا از دیدنش پشیمون و ناراضیم
کاراکتر ها پویایی کافی رو تو اکشن ها و حالت چهره و نشون دادن احساسات نداشتن در طراحی لباس ها هم که چه عرض کنم لباس جیل همن لباس بازی رزیدنت اویل ۳ ریمیک بود یعنی از سال ۱۹۹۸ لباس عوض نکرده ؟؟؟ کلیر هم همین طور لباسش همون لباس infinite darkness بود نتوستن یخورده وقت واسه طراحی لباس بزارن
اگه وقت و بودجه کافی روش میزاشتن و تبدیل به یه سریال حداقل ده قسمتیش میکردن و یه ویلن پرداخت شده و خفن مثل وسکری جون و یا نمسیس بزرگ براش میزاشتن،با داشتن پنج تا پروتاگونیست به این خفنی پتانسیل اینو داشت که به بهترین اقتباس سینمایی از رزیدنت ایول یا حتی بهترین اقتباس سینمایی از یه ویدیو گیم تبدیل بشه چیزی که الان حداکثر یک صدمش شده…
این نقد بیشتر از اینکه تحلیل این فیلم باشه، نشون داد چقدر انتظار نویسنده ازش اشتباه بوده. دقیقاً مثل این میمونه Avengers: End Game رو نقد کنی بعد بگی نه هیچ کدوم از ابرقهرمان‌ها به مخاطب معرفی می‌شن، نه پیشینه‌شون رو می‌فهمیم، نه کارگردان وقتی برای پرداخت شخصیت‌هاشون می‌ذاره. خب از یک دنباله که تعداد زیادی کاراکتر رو تو خودش جا داده انتظار بیشتر از این هم نمیشه داشت: اولاً که مخاطب باید خودش عاقل باشه و همون اول نره سراغ جدیدترین قسمت یک مجموعه طولانی و انتظار فهمیدن همه چیز و همۀ شخصیت‌ها رو داشته باشه، دوماً پیشینه‌‌هاشون رو با یکسری فلش‌بک‌ها که می‌تونن حتی توی یه جمله هم ادا بشن به مخاطبِ دنبال‌کننده یادآوری کنن. و نکتۀ مهمتر بعدی اینکه نویسنده به شدت در مقابل فهمیدن داستان و وقایع مقاومت میکنه، نه متوجه فلش‌بک‌ها و ارجاعات به فیلم‌ها و بازی‌های قبلی فرنچایز میشه و نه می‌خواد که اهداف شخصیت‌ها و علت انتقام ویلن رو درک کنه و نه حتی از اکشن فیلم لذت ببره. به عنوان طرفدار سری، این رو کمتر از Damnation دوست داشتم، ولی به‌نظرم از Degeneration و Vendetta و Infinite Darkness بهتر بود. درسته بعضی‌جاهاش خیلی انیمه‌ای و ابرقهرمانانه می‌شد ولی توی جلوه‌های CG پیشرفت خوبی داشتن، در حدی که بعضی شات‌ها با لایو‌اکشن فرقی نداشت.
حرف اولتون در مورد مقایسه با اونجرز درست نیست،وندتا پرداخت و شخصیت پردازی خوب و قابل قبولی از کریس و لیان و ربکا ارائه کرده بود(و برای کسایی که بازیا رو رفتن بهترم میشه)دمنیشن و دجنریشن هم پرداخت های خوبی از آیدا و کلر در کنار لیان داشتن…ولی توی این انیمیشن بسبب شلوغی خیلی زیاد داستان و اتفاقات و همینطور پلات ضعیف فقط جیل بود که به شخصیت پردازی خوب نزدیک بود و لیان و کریس و کلر و ربکا تقریبا به کل بی هویت بودن…
چندان جالب نبود فیلم. ارزش یه بار دیدنو داره
ضعیفترین انیمیشن از ایول بود که دیدم از تریلراش هم معلوم بود چه مزخرفیه
فیلم های رزیدنت اویل خیلی سرد هستن طوری که ادم حس میکنه اون کاراکتر ها زنده نیستن و خیلی اکشن توش بکار رفته که بنظرم این اکشنش خوبه ولی واقعا در سال ۲۰۲۳ اون کیفیت و سرد بودن برای شرکتی مثل Capcom واقعا ضایعه ولی خب حتما کپکام یه نقشه هایی تو سرش داره که این فیلمارو میده و قراره به بازی خفن تر و بزرگتر بده.
سم خالص بود معلومه کارگردان سریع میخاست فیلم جم کنه بر
افتضا ح
حیف همچین گرافیکی که همچین داستان ضعیف و شخصیت پردازی افتصاحی داشت
ولی باز حداقل از فیلماش بهتر بود کارگردان زن خودشو بیاره شخصیت اصلی کنه کسی که اصلا تو بازی ها وجود نداره
پارتی بازی های قبل تو سوتفاهم بود
در مورد ویلن هم من اصلا ارتباط نگرفتم ویروس زامبی باعث میشه دوستتو بکشی بجای اینکه بری با کسایی باعث پخش شدن و ساخت ویروس زامبی شدن بجنگی انتقام بگیری تصمیم میگیری کل مردم دنیا رو زامبی کنی ؟ منتغیه 🗿
گرافیک و انیمیتش متوسط بود. اکشن چندان جذاب و چشمگیری هم نداشت.
هیولاهاش خیلی مصنوعی و پلاستیکی بنظر میرسیدن.
…
گویا سازندگانش چندان حوصله نداشتن. نمونه اش تو صحنه ایی که کلر و ربکا با اون کُد پشه ها (پهبادهای بیولوژیکی) رو برمیگردونن تا هیولا رو نیش بزنن و ویروس رو وارد بدنش کنن، اصلاٌ بازگشت پشه ها و… به تصویر کشیده نمیشه!!!
چه بلاهایی میارن سر فیلمو انیمیشن این فرانچایز بزرگ نکنین اقا بلد نیسین دست نزنین بازیو با فیلم مقایسه میکنیم یچیز دیگه میبینیم
واقعن سطحی و معمولی بود.در حد همون یه بار دیدن.گرافیکش به نظرم خوب بود ولی اتفاقات و بعضی اکشناش خیلی غیر منطقی شبیه توی بازی که میخای یه باس و زمین بزنی باس کلی نارنجک و تیر بار و مواد منفجره خراب کنی سرش بعد تو کاتسین با یه فشنگ معمولی یا یه بشکه بنزین که از قضا و قدر روزگار در ***هیولاهه ظاهر میشه خلاصش میکنی.خود پروتاگونیستام که دستکمی از ابر قهرمانان نداشتن اونجاشم که باس آخر خودشو نشون میده اینام در کمال آرامش انگار نه انگار که موجودی به این هیبت و ترسناکی پدیدار شده فقط خشاب عوض میکنن و رجز میخونن یا جاییکه دمشو ول میکنه سمتشونو و جاخالی میدن از رو اونجرز اسکی رفته بودن ویلن داستانم که خیلی مسخره بود.فک کنم داده بودن یکی از طرفدارای بچه سال فیلنامه رو بنویسه چون محاله یه نویسنده کارکشته همچین مزخرفات چیپی سرهم کنه.شایدم ممکنه نمیدونم؟