Final Fantasy 16 علیه God of War Ragnarok؛ مبارزات کدام یک بهتر است؟
Final Fantasy 16 و God of War Ragnarok دو بازی فوق‌العاده با سیستم‌های مبارزات قوی و اکشن جذاب هستند، اما کدام یک از این دو برتر است؟
بازی Final Fantasy 16 با کنار زدن سیستم مبارزات نوبتی این فرنچایز و طراحی ساختاری کاملا اکشن-محور ریسک بزرگی را انجام داد. این ریسک خوشبختانه پاسخ داد و با اعتماد به نفس می‌توان گفت که مکانیک‌های اکشن این بازی منجر به یکی از بهترین سیستم‌های مبارزات تاریخ سری Final Fantasy شده‌اند، اما این بازی در مقایسه با سایر آثار اکشن که سیستم مبارزات معرکه‌ای دارند چطور است؟ و در مقایسه با سایر آثار این ژانر که تحسین برانگیز ظاهر شده‌اند چه عملکردی خواهد داشت؟ به صورت دقیق‌تر Final Fantasy 16 در قیاس با God of War Ragnarok چه حرفهایی برای گفتن دارد؟
بر کسی پوشیده نیست که Final Fantasy 16 در چندین زمینه، الهاماتی از فرنچایز محبوب Santa Monica دریافت کرده است. حتی توسعه‌دهندگان بازی در Square Enix هم در مصاحبه‌های پیش از عرضه بازی به این موضوع اقرار کرده‌اند. با این وجود، جالب است بدانید که منبع الهام اصلی آن‌ها نه God of War نورس، بلکه سه‌گانه کلاسیک God of War بوده است؛ خصوصا نبردهای عظیم و حماسی آن آثار. در مقایسه با God of War Ragnarok می‌توان گفت که Final Fantasy 16 رویکرد متفاوتی در طراحی مبارزات خود دارد، اما شباهت‌هایی هم بین آن‌ها وجود دارد.
God of War Ragnarok در مورد قدرت و سنگینی در میدان نبرد است. در مبارزات این بازی، وزن، حرکات عامدانه و ضربات سنگین و قدرتمند پررنگ‌تر هستند. با توجه به چیزی نزدیک به هزاران سال تجربه و توانایی‌های فرا انسانی، کریتوس یک تانک به شمار می‌رود. البته مثل شخصیتش در بازی‌های God of War جدید، کریتوس قدرت و توانایی‌های خود را با صبر و تفکر ترکیب کرده است. این یعنی مبارزات در God of War Ragnarok بیشتر از بازی‌های کلاسیک روی استراتژی تمرکز کرده‌اند.
در طرف دیگر Final Fantasy 16 را داریم که بسیار سریعتر بوده و در مورد چابکی در حرکت است. در Final Fantasy 16 شما با ضربات سریع از دشمنی به دشمن دیگر می‌روید و جاخالی‌های خود را با توانایی‌های پر زرق و برق ترکیب میکنید. در واقع این سیستم مبارزات بیش از Ragnarok، به God of War کلاسیک شباهت دارد. حتی با حرکات ابتدایی خود و وقتی تنها به یکی از توانایی‌های Eikon دسترسی دارید، باز هم مبارزات Final Fantasy 16 سرعت عناوین اکشن شخصیت-محور قدیمی را دارند. این سرعت با پیشروی در بازی، باز کردن حرکات بیشتر Clive و افزودن توانایی‌های بیشتر به قابلیت‌های در دسترس او، بالاتر هم می‌رود.
البته علی‌رغم داشتن رویکردی متفاوت، Final Fantasy 16 و God of War Ragnarok در نهایت هدف یکسانی را در ذهن دارند. این بازیها مثل هر عنوان اکشن دیگری، به دنبال ارائه فانتزی قدرت به بازیکن هستند. هر دو بازی طیف وسیعی از حملات و توانایی‌ها را در اختیار شما قرار می‌دهند و هر دو از شما می‌خواهند تا در استفاده از آن‌ها به درجه استادی برسید و به روش‌های خلاقانه و پر زرق و برق مبارزات را پیش ببرید. با این حال، با توجه به رویکرد متفاوت این دو، وقتی آن‌ها را با هم مقایسه میکنید، کدام یک پیروز میدان می‌شود؟ آیا همه چیز صرفا به سلیقه پلیر بستگی دارد؟
باید به المان‌های فرعی و کمکی نگاه کنید و ببینید که این المان‌ها تا چه حد در پشتیبانی از مبارزات موفق هستند. هر دو بازی در نواحی مختلفی در این زمینه نسبت به هم برتری دارند. وقتی صحبت حول مقیاس مبارزاتی که در آن‌ها درگیر هستید یا میزان زرق و برق این مبارزات می‌شود، Final Fantasy 16 به آسانی God of War Ragnarok را در این زمینه کنار می‌زند. البته در این مقاله قصد لو دادن چیزی را ندارم، اما Final Fantasy 16 همان قدر که در ارائه اکشن درگیرکننده و رضایت‌بخش خوب است، در ارائه ظاهری پرطمطراق و فوق‌العاده هم عالی عمل می‌کند.
البته، این به این معنا نیست که God of War Ragnarok فاقد عظمت یا مبارزات بزرگ است. اما در حالی که این جنبه‌ای بسیار پررنگ در بازی‌های قدیمی God of War بود، سری جدید از شدت این المان‌ها به طرز قابل توجه‌ای کاسته است. این یعنی هیچ کدام از سکانس‌های اکشن God of War Ragnarok به سکانس‌های پر هرج و مرج و عظیم Final Fantasy 16 نمی‌رسند. مسئله‌ای که با توجه به الهام‌‌بخش بودن بازی‌های God of War قدیمی روی Final Fantasy 16 طعنه‌آمیز است.
در طرف دیگر، باید نگاهی به مکانیک‌های پیشرفت وابسته به سیستم مبارزات هر دو بازی بیندازیم و در این زمینه God of War Ragnarok احتمالا از Final Fantasy 16 متعادل‌تر و عمیق‌تر است. البته مکانیک‌های Loot و سیستم‌های آن حول تنوع ابدا خاص و ویژه نیستند، در واقع بسیاری از سیستم‌های این بازی استاندارد کنونی ژانر نقش‌آفرینی محسوب می‌شوند، اما آن‌ها کار خود را انجام می‌دهند و بدون شک میزان بسیار بیشتری از حق انتخاب را نسبت به سیستم‌های پیشرفت Final Fantasy 16 در اختیار بازیکنان قرار می‌دهند.
البته اگر روراست باشیم، Final Fantasy 16 کاستی‌های خود در این زمینه را تا حدی با ارائه طیف وسیعی از توانایی‌های Eikon رفع می‌کند. شما می‌توانید تصمیم بگیرید که کدام توانایی‌ها مورد علاقه شما هستند و می‌خواهید کدام را ارتقا دهید. با این حال، سیستم‌های پیشرفت اصلی‌تر بازی و مکانیک‌های ارتقای آن در نهایت بیش از حد کم‌عمق و سرراست هستند؛ خصوصا وقتی صحبت از ارتقای Gear در بازی می‌شود، برخی از مکانیک‌های Final Fantasy 16 آن قدر ساده هستند که می‌توان وجودشان را فراموش کرد.
در نهایت باید گفت که هر دو God of War Ragnarok و Final Fantasy 16 برای سیستم‌های مبارزه خود شایسته تحسین هستند. از طرفی می‌توان گفت که سیستم مبارزات در Ragnarok در مجموع متعادل‌تر و غنی‌تر ارائه می‌شود؛ خصوصا با التفات به اینکه Final Fantasy 16 خیلی دیر و پس از به پایان رساندن بازی و رفتن به +NG، شما را به چالش می‌کشد. البته آن جا است که مبارزات Final Fantasy 16 واقعا می‌درخشند و بیشتر از قبل به یک بازی اکشن کلاسیک نزدیک می‌شود.
پس بله، شاید روی کاغذ God of War Ragnarok سیستم مبارزات کم‌نقص‌تری را داشته باشد، اما اگر علاقه بیشتری به بازی‌های اکشن پر زرق و برق دارید، Final Fantasy 16 به خوبی خلا به وجود آمده توسط غیاب فرمول کلاسیک God of War را پر می‌کند. Final Fantasy 16 نه تنها اولین تلاش این سری برای ارائه چنین سیستم مبارزاتی است، بلکه همچنین باید توجه کرد با فرنچایزی طرف هستیم که ذاتا در ژانر نقش‌آفرینی قرار دارد.
منبع: GamingBolt
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازی‌های ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- ناراحتی کارگردان Black Myth: Wukong بابت نبردن جایزه بهترین بازی سال
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازی‌های انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانه‌وارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف می‌کند
- گپفا ۲۵؛ تریلرهای مورد علاقه شما از مراسم The Game Awards 2024
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری 
بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse 
کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد 
نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3 
محبوبترین فیلمهای سینمایی سال ۲۰۲۴ از نظر سایت IMDb 
نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King 
یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند 
بازی‌های انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد 
محتوای همکاری Fortnite و Skibidi Toilet فردا منتشر می‌شود 
عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
- یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند
- بازی‌های انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- محتوای همکاری Fortnite و Skibidi Toilet فردا منتشر می‌شود
رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد 
معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4 
بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازی‌های ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است 
گیمپلی Cronos: The New Dawn بیشتر شبیه بازی‌های مدرن Resident Evil است 
مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانه‌وارترین ماجراجویی ما است 
Mafia: The Old Country به جای محیطهای شهری بر حومه شهرها تمرکز دارد 
سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری
- بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse
- کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد
- نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3
- محبوبترین فیلمهای سینمایی سال ۲۰۲۴ از نظر سایت IMDb
- نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King
- عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
فصل سوم سریال The Last of Us زودتر از انتظار پخش خواهد شد 
آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد 
مجموعه جزئیات فیلم Thor the Dark World جهان MCU
نظرات
به نظرم مبارزات زورو در برره بهتر از جفتشونه
شاید
هنوز فاینال و بازی نکردم میدونم بازی خفنیه ولی فکر نمیکردم تا این حد خوب باشه که با گاد مقایسه بشه
گیمپلی و کامبت بازی حرف نداره
.
Final Fantasy 16 – OP Odin Build vs Bosses – Perfect Combat (No Damage) 4K PS5
.
این متن رو توی یوتوب سرچ کن و با کیفیت بالا نگاه کن (۱۰۸۰ به بالا) ، اسپویل هم نمیشی مبارزه با چند تا باس فرعیه
هیچ کدام
هیچوقت درک نکردم چرا بعضی ها انقدر دنبال مقایسه هستند تا ثابت کنند کدوم به اون یکی برتری داره 🙄
به جای مقایسه و سنجش برتری، سعی کنید از چیزی که دوست دارید و خوشتون میاد لذت ببرید.
این حرف شما درسته در مورد امثال منو شما که کل کل می کنیم؛. ..این دوستان که منتقد و خبرنگار هستند، کارشون همینه؛ میان مقایسه میکنن و نقاط ضعف و قوت بازی درمیان …اصلا به خاطر همین تحلیل ها بود که سیستم مبارزات رگنوراک در مقایسه با نسخه اول بهتر و بی نقص تر ظاهر شد.
جفتشون فوق العاده بودن .
من فقط دنبال اون بیشعوری هستم که میگفت سونی گیمپلی و پرفورمنسو فدای گرافیک میکنه (البته ورژن اصلی رو میگم نه کسایی که کپی کردن)
تا این دوتا بازیو بکنم تو ……. آستینش 🙂
گاد رگناروک و فاینال ۱۶ (و البته فوربیدن وست) گیمپلی خفن و گرافیک خفن و داستان خفن و پرفورمنس خفن ۶۰ فریم همه رو همزمان دارن
بلند نیستی مستقیم حرف بزنی ؟
وقتی با نظر نویسنده موافق نیستی بهتره شعورتو نشون ندی و توهین نکنی
نویسنده هم میتونه لطف کنه نظرش رو به عنوان فکت بی پایه صادر نکنه
مشکل اینه کسایی که انتقاد میکنن به این موضوع اصن مفهوم مقاله نفهمیدن
اولین نفری که اون حرفو زد یه خارجی بود
گفتم که به کسایی که اون حرفو کپی کردن کاری ندارم
البته منم همه رو بازی کردم و الانم مشغول فاینال ۱۶ ام و پرفورمنسش اصلا خوب نیست.علاوه بر اینکه ویژوآل بازی اصلا نسل نهمی نیست رزولیشن بازی توی هردوتا مد خیلی پایینه و برای منی که روی تلویزیون ۶۵ اینچ بازی میکنم خیلی تو مخ و اذیت کنندست.حالت ۶۰ فریمشم فقط اسمش ۶۰ فریمه و من ۱۰ دقیقه نتونستم تحملش کنم از بس نوسان فریم داشت و کلا فریمش پایین تر از ۶۰ بود.ولی خود بازی قشنگه و من ۳۰ فریم رو انتخاب کردم که حداقل تحربه ی استیبلی بهم بده که نزدیکه بهش ولی بازی زیر ۳۰ دراپ میشه.میتونستن این بازی زیبا رو خیلی بهتر اوپتیمایز کنن
بازی یه مقدار کارتونیه و تاری خاصی داره که انتخاب هنری کارگردانه ، و دلیل بر بیکیفیتی و نسل قبلی بودن نیست.
افت فریم هاش هم مال خارج از کامبته ، مثلاً توی خرابه های روزالیت راه میری افت فریم داره ولی همینکه انمی میاد و وارد کامبت میشی فریم ثابت میشه (مورد عجیبیه و احتمالاً با آپدیت درست میشه ، مهم اینه که کامبت بازی روان اجرا میشه).
درکل ما توی کامیونیتی پلی استیشن خیلی انتقادپذیریم ، اگه به افت فریم بازی های اکس باکس انتقاد کنی بهت میگن برو چند هزار دلار خرج کن تلویزیونی بخر که vrr داشته باشه !!! (شوخی نمیکنم واقعاً دیجیتال فاندری این حرفو زده 🙂 )
من چیزی که تجربه کردم رو دارم میگم.تاری بازی بخاطر رزولیشن پایین بازیه.کماکان اصرار دارم که بازی به هیچ عنوان نسل نهمی نیست.کافیه ویژوآلش با هرایزن ۲ مقایسه بشه که هرایزن قورتش میده.پرفورمنسشم ۵ سر و گردن بالاتره.ولی کلیت بازی قشنگه و دارم ازش لذت میبرم هرچند که فاینال فانتزی نیست بازی ولی ترکیب دویل می کرای و فاینال فانتزی محصول جالبی شده و لذتبخشه
اگه بازی رو پلستیشن ۴ اجرا میشد کنسول میترکید
گاد رگناروک و Ff16 چرا باید مقایسه بشن وقتی حتی ژانرشون هم فرق داره؟ رگناروک اکشن ادونچر در مقابل ff16 اکشن رول پلی
صرفا به خاطر وجود سلاح سرد و سیستم پیشرفت و ارتقای سلاح و بعضی شباهت های سیستم مبارزاتی؟
Gow قدیم و final قدیم یه دنیا فاصله داشتند ولی تو سری جدید به هم نزدیک شدند gow از هک اند اسلش خالص سمت رول پلینگ رفته و final از jrpg خالص سمت اکشن غربی و هک اند اسلش رفته
فقط عکس پروفایلت…
چه گیم افسرده و داغان کننده ای بود این paradite eve
ارتباطی نمیبینم واقعا:/
اصلا این مقایسه چه فایده‌ای داره؟ اگه سبکشون یکی بود، یا خیلی از سیستم کمبت‌شون تعریف شده بود یه چیزی
اگر قصد مقایسه دارین باید سراغ گیم‌هایی برین که به خاطر سبک مبارزه معروفن، مثلا devil may cry 5 یا Bayonetta 3
من هر دو رو بازی کردم هر دو سیستم مبارزاتشون محشره واقعا من یکی که نمیتونم یکیشون رو به عنوان گیم پلی بهتر انتخاب کنم تو مقایسه کلی رگناروک بهتره ولی مبارزات هر دو عالی کار شده
فاینال رو هنوز پلی ندادم ولی در مورد گاد اف وار
سیستم مبارزات رگنوراک دیگه از بازی بودن خارج شده و به نظرم من یک رقصه
ترکیب سلاح ها که هر کدوم خلاقیت خودشون رو دارن و باعث پدید اومدن کومبو های نفس گیر می شن در کنار شخصیت های همراه با ویژگی های متنوع برای مبارزات همراه با باس فایت ها و انمی های جور واجور سیستم مبارزه ی عجیب غریبی رو براتون به ارمغان می یاره که در کمتر بازی ایی مثلش رو پیدا می کنید
همه این ها وقتی بهتر می شه که قابلیت های استفاده از ویژگی های محیط مثل قلاب کردن {هوگ} در مبارزات اضافه شده
حالا همه این ها به کنار اهنگ هایی که در حینه مبارزات و مخصوصا باس فایت ها پخش می شه عجیب غریب خوبن
گل سر سبد هم اهنگی هست که حین فایت با اودین {ترک ال فادر} پخش می شه که نه تنها حس حماسه ایی رو در شما به اوج می رسونه بلکه حتی وقتی کمی ادرنالین کم می شه و شاید برای بار دوم بهش دقت می کنید می بینید یاد گاد های کلاسیک می افتید
ولی فایت های گاد های نورث چیزی داشتن که اصلا همین بود که ارزشش رو بسیار بیشتر می کرد
دیالوگ های به شدت عالی که حین فایت ها گفته می شد
شما در همون ابتدا بازی دقت کنید حین فایت تور
کل فایت موسیقی و مبارزات و… یک طرف دیالوگ ها هم یک طرف
دیالوگ ها طوری استادانه نوشته شده بودن که گیمر کل خاطرات گاد های کلاسیک مثل سایه از جلوی چشمش رد بشه
ما قبلا هم همچین چیزی رو توی پایان انچ ۴ دیده بودیم وقتی حین فایت پایانی در حالی که ادلر از گذشته نیتن صحبت می کنه ولی این از اونم خیلی بهتر بود
You think you can come here, become a daddy, get a clean slate? That ain’t how it works. You’re a DESTROYER, like ME.
تور به کریتوس:{فکر کردی می تونی بیای اینجا. و یک بابا بشی و یک تقدیرنامه بگیری؟ اینطوری نیست. ته یک نابود گری . مثل من
و یا مثلا در اوج فایت هایمدال
You do not get to decide my fate!”
هایمدال :{ تو نمی تونی برای سرنوشت من تصمیم بگیری}
مهدی جان بی خیال خودمون بزور چنین فاجعه ای رو فراموش کردیم دیگه کم مونده بیایم تعریف از بازی رو هم بشنویم.
بازی به حدی بد بود که یکی از معروف ترین تولید کننده های این بازی یعنی kapitan kuba میگه دیگه دوست ندارم به تولید محتوا راجب این بازی ادامه بدم طرف به حدی ناامید شده که میگه بیایم این همه تئوری چینی کنیم و دوباره سازنده‌ها یه بازی مثل رگنوراک رو تحویلمون بدن، طرف حتی دوست نداره دوباره نیو گیم پلاس بازی رو بره چرا که تا چشمش به ایروان وود میرسه مثل خودم حالش از اسم گاد به هم میخوره، بازی تپه ن…. باقی نزاشته اونوقت شما تازه از بازی تعریف هم که میکنید هیچ بعد از سه گانه هم اون رو بالاتر میبرید، نمیخوام شما رو ناراحت کنم ولی نمیتونم از واقعیت چشم پوشی کنم.
داداش اینا سنشون کمه سه گانه رو تجربه نکردن
وگرنه کی نسخه های جدید بهتر از سه گانه میدونه
واقعا دیالوگ هایمدال برات جزو دیالوگای خوبه؟؟؟ عجب!!!
تنها دیالوگی که توی این بازی بم چسبید اون اوایل بازی بود که بچه خرسارو دیدن
Intend does not matter.. only consequences…
دیالوگای ۲۰۱۸ ده هیچ میزنه رگناروکو.
اینا جدی بود یا شوخی؟ به غیر از مقدمۀ بازی، ۹۰ درصد دیالوگهای بازی سطحی و کلیشه‌ای نوشته شدن (اودین به کریتوس میگه کاکولد؟ چه ربطی داره؟ کجا با کاراکتر اودین همخوانی داره؟ اشاره به نسخه های کلاسیک زمانی انجام میشه که عملا کریتوس آویزونه :دی باورم نمیشه این تعاملات رو به عنوان چند تا دیالوگ وسط راه رفتن و بالا رفتن از سطوح استفاده کرده باشن، جوک‌های دو هزاری براک و سیندری که همخوانی نداره با بازی، دیالوگهای پوینتلس خواهران سرنوشت؟ و … اگر بخوای میتونم یه کامنت متمرکز روی دیالوگ ها بنویسم پر از دیالوگ سطحی و دو هزاری) اهداف و مقصود بازی مدام تکرار مکرراته، حتی ساید کوئست‌ها اکثریت یه خط داستانی مشابه حول انتقام دارن و حاضر نیست یه مسئله جدید حتی محدود و کوتاه رو مطرح کنه. (WRAITHها و گره داستانیشون با میمیر دقیقا انتقامه، ملکه والکری با انتقام گره خورده، ثور با انتقام گره خورده داستانش، بازی حرف جدیدی نداره بزنه از GOW 2018 تا انتهای GOW RAGNAROK بازی فقط یه چیزیو به یه شیوه تکرار میکنه فقط. در صورتی که میتونست خیلی متنوع تر باشه).
بعد تمام این سیستم مبارزات حتی اگر بی نقص و به قولی رقص باشه (که نیست)، با اون پترن و الگوهای مبارزاتی، مخصوصا در مورد اودین و ثور که مثل احمق‌ها واکنش نشون میدن، حتی روی سخت‌ترین درجه، کارا نیست، دلیلشم اینه که مشکل میزان درجه سلامتی و آسیب رسانی نیست، مشکل طراحی الگوی حملاته که کند و بدون کوچک ترین پیچیدگی هست. وقتی نحوه تکان دادن میولنیر توسط ثور و کلا الگوی حملاتش هیچ پیچیدگی‌ای نداره، هر چقدر آسیب رسانیش و میزان سلامتیش زیاد بشه با درجه سختی فقط تایم مبارزه بالا میره نه چالش و حماسی بودنش، حماسی یعنی باس فایت زئوس که علاوه بر این که از نظر مقیاسی مشابه باس های رگناروک بود (یه باس عظیم الجثه نبود دیگه)، الگوی حملاتش برق‌آسا و درگیرکننده و حماسی بود). وقتی فقط با اسپم یه دکمه و حتی تکیه نکردن زیاد به جاخالی دادن میتونی ثور و اودین رو پاره پوره کنی، هر چقدر آهنگ اپیک و حماسی پخش بشه، هر چقدر دیالوگ «مثلا» خفن باشه، وقتی در عمل مثل یه دشمن عادی کشته میشن که وسطش چند تا کاتسین پخش میشه، نمیتونه ابهت رو انتقال بده، مخصوصاً زمانی که حتی یک اپسیلون به چالش کشیده نشدی و داخل کاتسین مثل گونی برنج پرتت میکنه یه گوشه :دی و فرض رو بر این میگیره که دخل یک مبارزه درگیرکننده بودی. بازی در کلیدی ترین موضوع ممکن مونده. مثل غذایی میمونه که بهترین ادویه و نمک و فلفل و بهترین سس ممکن بهش اضافه شده اما خود غذا خوب نپخته. به غیر از یکی دو تا باس، بقیه از دم الگوی حملاتی دارن که تاثیر منفی میذارن روی مبارزات. بخاطر ساختار از روی شانه هم که کلا مجبور شدن مبارزات عظیم و اپیک رو حذف کنن و تا یه حدی باس بزرگ طراحی کنن. این تعریف و تمجیدای الکی مال فن بیس بازی نباید باشه، فن بیس باید این بازی رو با سخت ترین و ریزترین انتقادات بکوبه تا سانتا بازی خوب بسازه، نه این که به به و چه چه کنه، که البته کرد و قرار نیست سانتا مونیکا چیزی رو بهبود بده.
هر دوی ما می دونیم که این بحث هیچ سرانجامی نداره چون اگه می خواست جواب بده در ده ها صحبت قبلیمون انجام می پذیرفت
از یک طرف میگید باس فایت ها ابهت ندارن از یک طرف می گید کریتوس رو مثل گونی پرت می کنن!!!
دیالوگ نویسی بازی نه تنها از نظر من بلکه از نظر خیلی ها در سطح جهان بی نظیر شمرده می شه
شما در طول این مدت تلاش کردید از هر راهی که شده این بازی رو ضعیف نشون بدید تا شاید نقدتون منطقی جلوه کنه !
ولی اقای کریمی عزیز هر دو می دونیم بازی با استاندارد های شما هم شاهکار حساب می شه و لطفا دست از تلاش برای انکار این قضیه ور دارید
بازی هر استاندارد و هر پارامتری که یک بازی موفق باید داشته باشه رو داره مخصوصا دیالوگ نویسی
وقتی نمی تونید ایراد منطقی پیدا کنید می رید سراغ ایراداتی که از نظر عقلی درست نیست مثلا پودر شدن تور و یا دیالوگ جلو ملکه ات زانو بزن!! که واقعا بی اهمیته
شما از کجا می گی ابهت نداشت
موقع فایت نهایی با تور نفسم بلند اومده بود و گفتم از این خفن تر هم ممکنه؟ ولی دقیقا بعد از اون فایت اودین می یاد و اون اهنگ پخش می شه !!!
لطفا کمتر ایرادات غیر منطقی به این بازی وارد کنید چرا که وقتی این صحبت ها رو از طرف شما می خونم با خودم می گم این همون کریمی هست که اونجوری منطقی حرف می زنه و یا این یکی دیگه است؟
دارین شوخی میکنید دیگه بازی از لحاظ سطح دیالوگ نویسی تو دیواره و نصف حرف هایی که بازی تو نسخه ۲۰۱۸ زد رو نقض میکنه، واقعاً دیگه حال صحبت کردن رو ندارم راجب بازی و به اندازه کافی راجبش گفتم و گفته شده فقط همین رو میگم که آدم باید خودش رو از ساختمون ۱۰۰ طبقه پرت کنه پایین وقتی چنین حرفهایی می‌شنوه اونم از شما که خودتون رو فن قدیمی گاد میدونید.
ببین یسری حقایق واقعا غیرقابل انکاره
بازی از لحاظ مبارزات واقعا تکامل پیدا کرده بود نسبت به نسخه‌ی ۲۰۱۸ و به همون نسیت اکتشاف و محتوای فرعی افزایش پیدا کرده بود.ولی به همون نسبت داستان افت کرده بود. چه خوشمون بیاد چه خوشمون نیاد. قبلا در موردش مقاله هم نوشتم.
مثلا گفتی توی فایت با ثور نفست بند اومده بود، نظرت در مورد مرگ احمقانه ثور چی بود؟ اینکه کریتوس و با زن و بچه‌ی ثور بعد بازی رفیق شد نظرت چی بود؟ نظرت در مورد اینکه ثور از حق خون پسراش گذشت چی بود؟ هدف اودین از جا زدن خودش به جای tyr چی بود؟ که براک رو بکشه و فرار کنه؟ نحوه بخشش فریا چی اونم عالی بود؟
حقایق غیر قابل انکاره
قسمت گیم پلی آترئوس واقعا کسل کننده و حوصله سر بر بود.کاش کنترل بازی تماما دست کریتوس می بود تا داستان از نفس نیافته. تنها ایرادی که به چشمم اومد همین بود وگرنه کل بازی جذاب و داشتن نیزه و نبرد با هایمدال و اون گرگه و نبرد اول بازی با تور و آخر سر با تور و اودین خیلی خوب بود.
بدترین قسمت بازی دو نبرد آخر (اودین و ثور) بود. بدتر از اون نمیشد طراحی کرد:
1- محیط مبارزه: عملاً دو تا از مورد انتظارترین مبارزات تاریخ god of war رو تیم سازنده داخل یه میدون با ظاهر سطحی و طراحی عهد بوق (بازی پرش نداره بعد اومده فاز اول مبارزه اودین رو بر پایه پرش طراحی کرده که برسی به یه نقاط خاص دکمه رو بزنی بپره :دی بخدا قسم خنده‌ام میگیره از کار سانتا) ارائه کرده. شما برو یه بار دیگه فایت آخر بازی رو تجربه کن و ببین محیط چقدر سطحیه و یه فلش بک بزن به مبارزه آخر gow 3 و زئوس که تقریباً چهار بار محیط های جذاب پشت سر هم عوض میشن و وسطش چه اتفاقات عجیبی رخ میده حتی زاویه دوربین اول شخص میشه آخر بازی. بعد جالبه دو مبارزه پشت سر هم داخل یک محیط تکراری میشه مبارزه خیلی خوب.
2- مبارزات سطحی: شما یه نگاه به الگو و پترن حمله ثور و اودین بنداز. یه سری الگوی تکراری نه تنها هیچ چالشی به ارمغان نمیاره بلکه در بخش اودین، هیچ همخوانی با شخصیتش نداره. بازی ای خوب طراحی شده که الگوی حملات دشمن، همخوانی داشته باشه با ماهیت رواییش. ثور از رعد و برق استفاده کنه اودین از «حیله». میتونست شکل و شمایلش به کاراکترهای دیگه تبدیل بشه یا خودش رو به چند تا کلون تبدیل کنه که یکیش فقط اصلیه و … ولی هر کاراکتر دیگری جای اودین بذاری هیچ فرقی نداره چون سطحی طراحی شده مبارزاتش و یه سری الگوی عادی طراحی کردن براش. نسخه های کلاسیک چقدر ! خدایان کاراکتر داشتن از نظر مبارزاتی باور نکردنیه. hades حتی سلاحش با قضیه کشیدن روح بیرون از بدن هماهنگی داره.
3- این که این همه فشرده سازی انجام شده داخل بخش پایانی و سریع پرونده رو میبندن که آدم واقعا خنده اش میگیره.
هر ایرادی که از این بازی میگیرید یکم دربارش فکر می کنم با عقل جور در میاد :)) اصلاً یه چیز عجیبیه فقط هم برا رگناروک اینطوریه. (مثلاً درباره لست۲ و آنچارتد ۴ با خیلی از حرفاتون مخالفم)
اینجاست که اون حرفتون که گفتین ایرادات بازی خیلی واضحن ثابت میشه.
البته من کلاً سطح انتظاراتم از این بازی زیاد نبود واقعاً، شاید برا همینه که لذت بردم ازش.
البته ۱- من در مورد آنچارتد خیلی حرف نزدم مشکل بزرگی هم باهاش ندارم ۲- لست ۲ رو نمیخوای قبول کنی، مقاله چرخه انتقام که گذاشتم خیلی سعی کردی قبول کنی و داشتی راضی میشدی :دی حالا کم کم متوجه میشی. :دی
لست۲ رو گفتم یه سری ایرادات رو قبول دارم مثل قضیه اسنایپر تامی ولی واقعاً یه سری جاها نه. مثلاً اون صدا کردن اسامی انمی ها رو مخالفم اونا واقعاً حس عذاب وژدان میداد بهم (فقط تو تجربه اول البته)
و اینکه بازی بیشتر از اینکه درباره حس همدردی باشه، درباره نفرته و این حسو خوب تونست منتقل کنه.
با بخش مرگ ها هم مخالفم فعلاً :)) همونجا زیر پسته حرفامو زدم حالا شاید دو سال دیگه دوباره بذاریدش حرفامو تغییر بدم :))
ولی کلاً لست۲ مطمئنم تا ۵۰ سال دیگه هم جایگاهش برام تغییر نمی کنه حتی اگه دیدگاهم تغییر کنه. یه حس خاصی داشت که قبلاً تجربه نکرده بودم و نمیتونم توصیفش کنم…
https://www.uplooder.net/img/image/6/1279db8b92fa9737e87939ad6bb2e6d9/abby.PNG
اون حس هیجان تویه صحنه اسنایپر هیجانش از بین نرفته نمیدونم این گیر شما به چیه اگر یکمی دقت به خرج بدید میبینید تو صحنه سینما وقتی ابی داخل میاد و ما تو نقش ابی میریم یه تیر تو شونه تامی خالی میشه که قابل تشخیص نیست که اون به سرش خورد و مرد یا نه اینجا هیجان نیست ایا؟ اگه نه پس چیه؟ تازه وقتی که با ابی هم وارد نبرد میشه ناخودگاه اون صحنه تو ذهن آدم تداعی میشه ولی کمرنگ تره چون تاثیر مرگ مانی اونجا باید بیشتر جلوه میکرد نویسنده میدونست کسانی مثل شما اونجا گیر میدن برای همینم اون صحنه سینما رو ساخت تا غرغر نکنین این از این برای حس ایجاد همدردی هم من بحث زیاد کردم و گفتم این حس همدردی به صورت زنجیر بار از دوستان ابی به ابی و از ابی به مخاطبه و نمونش تو لست یک هم پیدا میشه که همه موافق هستن که مرگ ها معنا دارند خداروشکر اولش میخوام به مرگ سارا اشاره کنم و بعد مرگ هنری و سم تویه نقش سارا وفتی ما قرار میگیریم نویسنده تا حد امکان تلاششو کرده تا مرگ سارا رو حامل بار احساسی برای مخاطب کنه تا مخاطب غم از دست دادن یک عزیزو بچشه البته که غرایز انسانی هم دخیل بودن و درستم جواب داد و خیلی ها با اون صحنه گریه کردن و میرسیم و هنری و سم درواقع سم شخصیت پردازی درست درمونی نداره و ما بیشتر با برادرش سروکار داریم و میمفهمیم که چقدر برای هنری سم ارزشمنده و وقتی سم میمیره گرچه ذره ای از ناراحتی هنگام مرگ سارا رو نداره ولی همدردی از اونجا شروع میشه که ما حال و احوال هنری رو میبینیم و با تاثیر گذاری مرگ سارا هنری بسیار قابل درک تره چون همون دردی رو داره تجربه میکنه که پلیر اول بازی تجربه کرد تویه دو هم همدردی همین شکلیه مرگ سارا=مرگ جوئل ابی=هنری سم =دوستایه ابی بماند که همدردی ببا ابی فقط به همینجا ختم نمیشه و میتونم ساعت ها درباره شخصیت لیو ،مرگ پدر ابی ،تاثیر گیمپلی و… صحبت کنم اینجا هم فقط مثال زدم وگرنه میتونم بازم درباره دوستایه ابی صحبت کنم اگه کافی نیست شما برو اول بازیو دوباره تجربه کن و بعد برو مقاله آقاتو رو بخون تا بفهمی کجا ها چی جا افتاده
اون صحنه که تامی تیر به سرش میخوره و داخل دنیای آخرالزمانی زنده مونده بدون هیچ توضیحی خودش یه پروسه توضیح دیگه اس به فن بیس بازی. منم میتونم یه فیلنامه بنویسم ده نفر رو بکشم و بعد هر ده نفر رو به هر دلیلی زنده به تصویر بکشم.
بعد زنده موندن تامی «بعد از ماموریت the marine» چه ربطی به توضیحی که دادی داره؟ دو دقیقه گوش بده بهت چی میگم و چی نوشتم بدون این که the last of us رو شاهکار بدونی و کاملاً منطقت رو خاموش کنی رو به قضیه:
مطلب حول مشکل شدید سوییچ بازی بین کاراکترها و روایت موازی هست که باعث میشه وقایع جذابیت و حساسیت خودشون رو از دست بدن، یعنی چی؟ یعنی از اونجایی که میدونی داخل تایم لاین الی، تامی زنده‌اس، حتی اگر نفهمی اسنایپر تامیه و در نهایت بااهاش روبه‌رو بشی، اگر یکم توجه کرده باشی به گیم مطمئنی که اون همه درگیری و کشمکش بین تامی و ابی نتیجه ای جز زنده موندن تامی نداره و سقوطش در آب هم همینطور. مطلب اینه که این رویارویی هیجانی نداره چون چندین ساعت پیش داخل تایم لاین الی متوجه شدی تامی زنده اس. مشکل سوییچ کاراکتر دقیقا همینه که حساسیت و جذابیت و استرس رو از تو میگیره. استرس هم داخل این بازی به شدت مهمه. نمیدونم چرا اینقد سعی داری مطلب رو بپیچونی برای خودت.
واضح ترین هدف نویسندگان بازی این بوده که ابتدای مرحله marine ندونی طرف (اسنایپر) کیه، ولی داخل بخش ابی به این موضوع اشاره میشه.
ما اگر نمیدونستیم تامی قراره زنده بمونه و در بخش الی ندیده بودیم تامی رو، اونوقت این صحنه معنادار و هیجان انگیز میشد و هر لحظه حین تجربه میگفتیم «نکنه تامی رو بکشه» ولی وقتی میدونی قراره زنده بمونه چرا باید هیجان داشته باشه این صحنه؟ اینا مشکل روایت دو سویه هست.
در مورد ابی و شخصیت پردازی هم یک چیز کاملا «کلی» رو به صورت کاملاً بی هدف تکرار میکنی، تمام اینا با در نظر گرفتن اینه که همراهان ابی ساخته بشن، در صورتی که نمیشن، دلیل ساخته نشدنشون هم خرجش یه مقاله ۴ هزار کلمه ای که نوشتم چرا تک تک شخصیت ها (تک تک!) ساخته نمیشن. شما باز تکرار میکنی همون موضوع قدیمی رو.
بخش ابی نمونه، عقب مانده و ساخته نشده داستان الی + جوئله.
https://youtu.be/tSUyQXc2l9A
بعد یه سوال کوچیک داشتم، انتهای این مرحله یارا از کجا پیداش میشه که به تامی حمله میکنه و دست بالاتر رو به ابی میده. آها طرفدار لست هستی؟ آها حتما قدرت الهی تلپورت داشته.
https://gamefa.com/483236/the-last-of-us-part-ii-theme-hate/
خب اولن میخوام بگم که سعی تو تفره رفتن از حرف هایی که میزنین ندارم من دارم تا حد زیادی تو جهت شما حرکت میکنم اینایی که شما میگین من نمیگم تو بازی نیست میگم هست ولی مفهوم اینکه چرا اینطوری هستشو روشن میکنم اوایل حرفتون که بی ربطه و بحث کردن درموردش بی فایدس من فقط گفتم اون صحنه هیجان زیادی داشت و واکنش ها هم همینو نشون میدادن و باز هم شروع کردین به توضیح دادن اینکه چرا اون صحنه هیجان نداره و فیلان من این جوابو نمیخوام چون قبلش گفتم این صحنه اینجا جبران شده و برای چی باید هیجان اون صحنه از بین میرفت و هدف مرگ منی( همراه ابی) رو هم اونجا تو اون مقوله قبلی گفتم درواقع هیجان قربانی پیشبرد روایت شد لاکن که تو بقیه صحنه ها دوباره هدیه شد درمورد بقیه هیجان ها هم که سعی کرده بودن با شخصیت هایه فرعی نشونش بدن گرچه که اگر روایت یک سویه بود هیجان بیشتری پیدا میکرد ولی این ضعف ها استرس هیجان با ابی تاحد زیادی نویسنده با گیم پلی و شخصیت هایه فرعی و.. سعی در جبرانش داشت ولی از این بر که این کفه ترازو کم شده بود اون طرفش خیلی زیادتر شده بود و اون ثمریه این روایت دوسیه یعنی شخصیت پردازی ابی و انسانی تر کردنش بود و درک اون برای گرفتن انتقام از الی بار اول که تو اون مقوله بحث کردیم و در مورد اهداف حرف زدم گفتین(اهداف صرفا یه پیش نیاز هستند در این مقوله، مهم اینه که بازی همدردی واقعی بین مخاطب و همراهان اَبی به وجود بیاره)و اینجا هم گفتم این همدردی به چه شکلی به وجود میاد میگین(در مورد ابی و شخصیت پردازی هم یک چیز کاملا «کلی» رو به صورت کاملاً بی هدف تکرار میکنی) اگه بخوام هدفشو بگم هم اینکه که مخاطب تو صحنه سینما به درکی برسه ابی رو شایسته انتقام از الی بدونه در ادامش هم میشه خواهش هایه پلیر از ابی برای گذر از خون الی و درنتیجه این خواهش ها پلیر باید خودش هم ابی رو ببشخه مگه نمیگن آسیاب به نوبت
اون لینکی هم که فرستادین متاسفانه قند شکنام از کار افتادن اون یارا هم منظورتونو نفهمیدم ولی بیایین از ایرادات بنی اسرائلی دورشیم و رو چیزایه مهم تر مخمونو به کار بگیریم یاد کاربر هیولا و نقدش از برکینگ بد افتادم، ابی و لیو هم آینه الی و جوئل نیست لیو برای برجسته کردن نکات مثبت ابی به بازی اضافه شده بود یه علاوه اهداف دیگه ای که بماند
ببین، هیچ توضیحی نداره متنت، فقط گفتی این جذابه اون جذابه، ابی ساخته میشه، ما ابی رو در کمیکنیم خدافظ شما. دفعه بعد اگر مثل من تونستی توضیح بدی چرا جالب میشه تا حالا فقط یه سری جمله که ربطی «چرایی» نداره نوشتی ولی من قشنگ بهت توضیح داد چرا کشمکش بین ابی و تامی جذابیت نداره چون سرنوشت هر دو کاراکتر در لحظه مشخصه. هر دو زنده‌ان
قطعا با نسخه های کلاسیک سری تفاوت آشکار داره اما من رگناروک رو در امتداد قسمت ۲۰۱۸ می بینم و تکمیل اون داستان. توی قسمت ۲۰۱۸ هم نبرد با بالدور جذاب بود اما خب شکست دادنش زیاد هم چالشی نبود و کلا باس فایل ها بالانس بودن.خودم ۲۰۱۸ رو بیشتر دوس دارم اما در مورد رگنگاروک برخی ایرادات داستان رو قبول دارم.در مجموع اما بازی خیلی خوبیه.فقط آترئوس رو مخه یه کم!
بله اودین میتونست سخت تر باشه چون آنتاگونیست اصلی هم بود. فعلا دارم با درجه سختی بالاتر دوباره بازی میکنم تا بتونم قضاوت بهتری داشته باشم.
این بحث دیگه داره کسل کننده میشه در واقع فقط میخواستم اینو بگم من نگفتم که برای ابی این اتفاق میفته اون اتفاق میفته خدافظ بلکه منظور من اینکه که اتفاقات حول محور ابی و الی و هر مضوع دیگه تیکه هایی از پازل هستند که صحنه سینما و منو بازیو میسازن اون صحنه اسنایپرم توضیحات قشنگ شما منو آگاه نکرد بلکه خودمم اینو از قبل میدونستم دیگه وقتی یک بچه دوساله هم اینو ببینه میفهمه نشون تامی یعنی کمرنگ تر شدن حس هیجان درگیری من چرایی ها و توضیحات خودمو بر پایه اهداف ،روایت و جبران های نویسندگی مستقر کردم که تو پیامام قابل شهوده، فکر نمیکنم این همه توضیح دادن ها هم آخر به نتیجه ای برسه پس به حرف دراکمن اکتفا میکنم که بنظرم گفته بود به واکنش طرفدار ها اهمیتی نمیدهم زیرا که برداشت آنان متفاوت است
بازی طراحی عقب افتاده ای داره از نظر روایی. یه هدف کارگردان تنظیم کرده بعد تمام اتفاقات رو حول اون هدف به صورت مصنوعی پشت سر هم قطار کرده. در صورتی که میبایست اتفاقات توجیهی برای هدف باشن. متاسفانه اینا نشان از ضعف تیم روایی tlou 2 داره که حتی به گرد پای tlou 1 نمیرسه.
حق با شماست.
اتفاقا بحث من همون مقاله هست
کامنت دادم پاسخ ندادید
ایراداتی که شما از داستان گرفتید در کمال احترامی که براتون قائل هستم فاجعه بود
البته اون مقاله در ۲ هفته ایی که کل سایت هدفش کوبیدن گاد اف وار بود منتشر شده بود و لای اون همه مقاله که ۱۰ ایراد برتر گاد اف وار بودن زیاد به چشم نمی اومد
اسم اون ۲ هفته رو باید می زاشتیم ۲ هفته نفرت از گاد اف وار چون بعیید بود سایت رو باز می کردی و یک مقاله ۱۰ ایراد برتر گاد اف وار که همه هم ت‌راری بودن تو چشمت نمی اوند
.
در مورد سوالاتون
شما درباره هر اتفاقی یک چرا گذاشتید به نوعی که انگار اصلا نه بازی رو تجربه کردید نه علاقه ایی داشتید جواب سوالاتون رو در خود بازی بگیرید
پیشنهاد می کنم یک بار دیگه بازی رو با دقت بیشتری بازی کنید
مثلا مرگ تور احمقانه نبود ..
تور سال ها توسط اودین بازیچه شده بود و اودین می دونست یک روزی تور می فهمه پس منطقی بود برای اون روز اماده باشه حالا این که احمقانه بود یا نه رو شما بهم بگو
ثور از حق خون پسراش گذشت ؟
اصلا بازی رو بازی کردید؟
وقتی که تور با کریتوس درگیر می شن (اول بازی) بهش میگه ما اینجا چیزی داریم به نام خون بها یعنی چیزی که تو از من گرفتی منم می تونم ازت بگیرم
در پایان نبرد اول بازی تور میگه خون بهای من تصویه شد!!
منظورش اینه همون تایمی که اودین با اترئوس تنها بود کافی بود برای این که ذهن اترئوس رو تحت تاثیر قرار بده و دیدیم برای این کار موفق هم شد
در هر صورت باورم نمی شه این حرف ها رو شما می زنید اقای زاهدی
گفتم که
هر چیزی یک چرا اولش بزاری و بعدش بگی این ایراده نشون از ناتوانی شما برای پیدا کردن یک ایراد منطقی هستش
با این چرا ها حتی تنها ایراد درست حسابی ایی که شایی بشه روش فکر کرد رو هم خراب می کنید
به به
بذارین حواب بدم
۱- در مورد خوب بهای ثور، کریتوس زده دوتا از پسرای ثور رو کشته، بعد یه فایت معمولی خون بها رو تسویه کرد؟ بیشتر شبیه جوکه! دوتا از پسراش مردن. بعد ثور که به سقاوت و بی رحمیش معروفه راضی شد به همون؟ میدونی انتظار حدوم ثور رو داشتم، همون ثور که میمیر تو داستانش تعریف میکرد که به خاطر سرگرمیش یه جاینت رو نابود میکرد!
۲- دقت کردی دوست خوبم به موارد دیگه اشاره نکردی؟🙃 دلیلش اینه چون خودتم میدونی منطقی نیست. اودین خودشو به جای تیر جا زده بود، بعد دقیقا چه استفاده‌ای کرد؟ براک بهش گیر داد بعد زد براک رو کشت؟ الان این اوج داستان سرایی سانتا مانیکا بود؟ اودین به هوش و فریبندگیش توی افسانه‌های نورس معروفه، بعد الان دقیقا توی رگناروک کجاش هوش زیادی داشت؟
توی مقاله به موارد بیشتر اشاره کردم، مثلا اینکه اگه اودین میدونست کرینوس میره سراغ هایمدال، چرا شیپور رو ازش نگرفت؟
بهد یادمون نره فریا هم قسم خورد که پدر کریتوس رو در بیاره به خاطر مرگ بالدر، ولی آخرش شیک و مجلسی آشتی کردن
داستان بیشتر از اینکه نبرد بین خدایان و پایان جهان باشه یه درامای خانوادگی مسخره بود
یعنی کل بازی رو تو چند جمله خلاصه کردین، بازی بشدت از فلسفه گاد و خدایی فاصله میگیره و بیشتر قصد داره یه انسان رو نشون بده تا یه خدا، تازه انسانی(والا هر چیزی میشه بهش گفت الا خدا بیشتر شبیه آدمی هست با قدرت های خارق‌العاده) هم که تو بازی نشون میدن مثل ثور یه آدم زن ذلیل هستش که هر چی همسرش بگه میگه چشم.
برنامه های اودین درست بودن اون هم هایمدال رو از درگیری با کریتوس نحو کرده بود و هم کریتوس رو در قامت تیر برای عدم درگیری مجاب کرده بود برای همین میگم یک بار دیگه بازی کنید
خون بهای تور رو توضیح دادم دلیل این که تور به قول شما به یک فایت ساده(نمی دونم کجاش ساده بود) بسنده کرد دستور اودین بود واقعا این هم واضح نبود؟
ثور هر چه قدرم که به بی رحمیش معروف باشه بدون اجازه اودین اجازه نداره کاری بکنه هر چند طبق نقشه اودین پسر کریتوس رو نه با زور بلکه با حیله می خواستن بگیرن برای همین می گه خون بها من تصویه شده چون همون تایمی که اودین با اترئوس تنها بوده از نظر تور وافی بوده تا اترئوس فریب بخوره
نقشه اودین این نبوده که در قامت تیر براک رو بکشه و فرار کنه
اودین انتظار قرار اترئوس با ماسک رو نداشت و بد تر اودین فقط به ماسک اهمیت می داد و تعجبی نداره بخواد پوشش رو فدای دزدیدن ماسک بکنه
فرییا قسم خورد ؟
این دیگه چه استدلالی هست چون قسم خورده باید حتما با هم فایت کنن و یکی یکی دیگه رو بکشه
حالا اگه وسطش بفهمه تقصیر کریتوس نبوده مشکلی ایجاد می شه ؟؟؟
خدایی یک نگاه به ایرادات بکنید و بهم بگید شما از همه بازی ها اینجوری ایراد میگیرید و یا این لطف فقط شامل حال گاد اف وار شده؟
جون با این دید نگاه کنیم هیچ بازی ایی نیست بخوایم داستانش رو حتی خوب بگیم و همه بازی ها از متوسط به پایین باید رده بندی بشن
اینجا کلا یه مشت هیتر جمع شده کسایی هستن که عاشق بازین و کسایی که ازش متنفرن حالا چه با دلایل درست چه غلط
که بیشترشون غلطه
من با نظراتت کاملا موافقم
انتظار بیشتر داشتن ازتون. ثور کریتوس رو میکشت اگه اجازشو داشت. و کشتش و زندش کرد از بس عصبانی بود. اودین به ثور اجازه کشتن کریتوس رو نداده بود آقای زاهدی. بهمین خاطره که ثور در مبارزه دوم در ازگارد به کریتوس میگه:No more games, and this time, I’m allowed to kill you.
اون باس فایت اولی یه بهونه یود برای اینکه اودین رو مخ کریتوس راه بره تا به ازگارد دعوتش کنه
آشتی فریا با کریتوس هم با عقل جور درمیومد. ولی با توجه به اینکه کریتوس بهش کمک کرد نفرین اودین رو برداره با کریتوس آشتی میکنه و میبینه که اودین همه رو بازیچه میگیره. یعنی چون فریا وعده مرگ به کریتوس داد باید یکیشون بمیره؟
درسته آقای زاهدی روایت واقعاً ضعیف تر از ۲۰۱۸ بود ولی خدایی تو بقیه بخش ها چند پله بالاتر بود (تکنیکال، گرافیک هنری، جهان سازی، کامبت و گیمپلی، لول دیزاین، تنوع انمی ها و باس فایت ها، انیمیشن و…) و به‌طور‌کلی به نظرم کلاسش بالاتره رگناروک🙂
طراحی مرحله هیچ چیز منحصر به فرد و جدیدی نداره حتی بعضی جاها کاملاً جاده خاکیه و اعصاب خرد کن، مخصوصا اگر بخوای بازی رو ۱۰۰ درصد کنی اون موقع ضعف های level design و ارتباطات محیطی و موانعی که قرار داره در این مسیر رو متوجه میشی، طراحی مراحل god of war خیلی محدود کننده‌اس مخصوصا برای کاراکتر کریتوس که عملاً میتونه کوه رو نصف کنه ولی باید حتی از بین شکاف رد بشه که بخاطر ساختار بازیه البته.
از نظر فنی و گرافیک و صداگذاری که مشخصاً بازی در بهترین حالت ممکن قرار داره. اگرچه داستان نویسی بازی و دیالوگ‌ها خیلی شخصیت کریتوس و بازیگریش رو تحت تاثیر منفی قرار میده و به سمت تکرار میبره و آرت دایرکشن میتونست برای چند منطقه متمایزتر باشه (هل‌هایم و قسمت trials)
منطق کریمی جان اونجایی برام رو شد که وقتی گفتم اگه مخاطبی نداشته باشی باید در سایت رو تخته کنی ، و گفت نه. دقیقا همین 😂
از ماست که بر ماست .
کریمی ماشالا چقد جان فدا داری اینجا 😁🥷
دقیقا
اصلا گوش نمیدی طرف مقابت چی میگه، تمام مسائلی که مطرح کردی هیچ ربطی به کامنتی که ریپلای کردم نداشت سعی کردم مشکلات جدیدی رو بهت بگم ولی خب مثل همیشه جوابی نداشتی و چرت و پرت گفتی، گفتم داخل گیمپلی یه ضربه هم از ثور نمیخوری، ولی داخل کات سین بعدی، ثور کریتوس رو مثل گونی برنج پرت میکنه. بازی الگوی مبارزات عقب مونده‌ای برای دشمنان طراحی کرده، بعد داخل کات سین ها سعی داره اپیک نشون بده خودش رو. باس فایتها داخل گیمپلی هیچ ابهتی ندارن. چیِ مبارزۀ ثور نفست رو بند میاره، کات سین‌ها؟ الگوی حملاتشون در حدی عقب مانده طراحی شده که امکان نداره یه گیمر معمولی نفسش بند بیاد و اپسیلونی چالش براش به وجود بیاره.
در ضمن یه بار گفتم بازم تکرار میکنم، سطح استانداردت به شدت پایینه، مخصوصا وقتی به بازی های پلی استیشن میرسه. یا نسل های قبلی و نسخه های کلاسیک رو خوب یادت نیست، یا این که دوست داری خودتو به اون راه بزنی و به زور هر چیزی انداختن جلوش ازش لذت ببری و چشم روی مشکلاتش ببندی. در ضمن، هیچ جای شکی برام نیست که مشکل درک و فهم زبان انگلیسی داری و حتی جزئیات داستان رو متوجه نشدی کسی که به اون دیالوگ سطحی و دو هزاری ثور که هیچ چیز جدیدی به بازی اضافه نمیکنه میگه شاهکار و به عنوان مثال مطرحش میکنه باید بسپاریش به خداوند متعال :دی
متاسفانه از زمان انتشار هر کسی که از رگناروک تعریف میکنه، سعی میکنم دیگه روش از نظر گیمینگ حساب نکنم، چون ایرادات بازی انقدر واضح و مبرهنه که اگر ازش تعریف کنی خیانت بزرگی در حق این فرنچایز کردی.
حالا من میدونم از نظر محتوا هیچ دفاعیه ای مثل همیشه نداری، بیا بگو جایزه گرفته متاش شده ۹۴. البته نون تو همین روایت های کلیشه ای و دو هزاریه که امثال تو دست بزنن و براش جیغ و داد بزنن و شاهکار شاهکار کنن.
میگم یک کاری بکنیم
بیاید یک فرقه بزنیم به اسم کریمیئسم مخصوص افرادی که استاندارد های بالا دارن و اون افراد رو جدا کنیم
چون تا جایی که من می بینم ده ها منتقد و میلیون ها مخاطب از بازی راضی بودن
منتظر این نوع حرف زدن بودم
ضمن این که به نکته خوبی اشاره کردید
بازی اگه انحصاری نبود و اگه بعضی ها بی دلیل دنبال تخریب این بازی نبودن ایا باز هم حرف های شما این گونه طرفتار پیدا می کرد؟
چرا من یادم نمی یاد راجع به یک بازی ایکس باکس اینجوری نظر بدید
وقتی که شما مطمن هستی بازی پلی استیشن رو تخریب کنی هر چه قدر هم بدون دلیل باز هم افرادی هستن که حرفتون رو قبول می کنن( چون بازی پلی استیشن رو تخریب کردی) این چرخه تا ابد ادامه پیدا می کنه!!
انحصاری بودن گاد برای من ذره ایی اهمیت نداره اقای کریمی
نه تنها گاد بلکه هر بازی ایی که خوب باشه می گم خوبه و هر بازی ایی بد باشه میگم بده
حالا یوبی سافت ساخته باشه و یا سونی فرقی نمی کنه
چشمم رو دقیقا روی چه مشکلاتی می بندم؟
هنوز نمی تونید منو قانع کنید ! اگه بگید کمک زود هنگام در حل معما بله قبوله
ولی مقایسه های بی ربط با نسخه های کلاسیک
چرا گذاشتن برای هر اتفاق توی بازی و هزار جور ایراد عجیب غریب
این ها رو قبول نمی کنم اقای کریمی عزیز
گفتم که این بحث ها به جایی نمی رسه
موفق و پیروز باشید
کسی نمیخواد تو قبول کنی، اصلا بخاطر تو کامنت نذاشتم بلکه counter point های کامنت تو رو زیرش گذاشتم که یه نفر همینجوری نخونه فکر کنه چقدر قشنگ صحبت کردی و چقدر بازی خوبه. بلکه یه مشت دروغ نوشتی.
بعدشم اینقدر از تعداد پلیر و رضایت «عام» نگو برای من، بارها گفتم این چیزا ثابت نمیکنه بازی خوبه یا نه بررسی محتوا ثابت میکنه که بلد نیستی انجامش بدی. بحث انحصاری هم اصلا نفهمیدم از کجا آوردی وسط، کسی در مورد انحصاری بودن حرف نزد اگر در مورد بازی های ایکس باکس صحبت نکردم چون انحصاری خاصی نداشته و منم پلتفرمش رو ندارم. اینقدر به حاشیه نرو ببین دقیقا میگم به حاشیه میری همینه، در مورد بازی بلد نیستی حرف بزنی دفاعیه ای هم نداری میبری بحث رو طرف ایکس باکس و انحصاری همینقدر سطحی و حقارت‌بار.
شما درست می فرمایید
موفق باشید
حالا روایت تعریفی نداره و ایراداتش واضحه ولی از باقی بخش ها که میتونیم تعریف کنیم :/ شما خودتم تو نقدش تعریف کردی از مبارزات و بخش فنی و …
خیر اجازه نداری
اگه خدای نکرده تعریف کنی شما کج سلیقه با استاندارد پایین هستی
از بخش فنی هر چی دوست داری تعریف کن کسی بهت یه ریپلای هم نمیزنه که بخش فنیش خوب نیست ولی وقتی کل کامنتت در مورد دیالوگ های زباله بازیه همه بهت ریپلای میزنن که اینقدر کذب نگو/.
جدی دلم نمی خواد این بحث ادامه پیدا کنه!
ولی کی کامنت زده به غیر از شما؟
یک جا می گید نظر حداکثر فاقد ارزشه (که اگه قبول داشتید اصلا نباید بحث کنیم) یک جا اینجوری می گید!!
چرا اخه؟
دیالوگ های بازی هم بسیار عالی هستن حالا ۵ نفر خوششون نیومده نمی تونه نظر منو عوض کنه
نگفتم نظر اکثریت مهمه، گفتم وقتی کذب میگی، افراد زیادی بهت ریپلای میزنن که باهات مخالفن. به غیر از من کی ریپلای زد؟ بالا میتونی ببینی.
آقای کریمی نقدتون واقعا درست بود این بچه ها که هر اکشنی بهشون نشون بدی میگن چقدر خفن بود این چیزا رو درک نمیکنن.
سلام وقتتون بخیر.
من علاقه ای به گاد ندارم و بجز شماره ۱ و ۲ باقی شماره هارو یا بازی نکردم یا نصفه رها کردم. ولی این چیزی که شما میگید رو من توی آنچارتد هم دیدم. توی آنچارتد همه چیز آسون شده پلتفرمینگ اینقدر آسون شده که اصلا برای پریدن نیاز نیست تمرکز کنید همینجوری دکمه پرش رو بزنید به مقصد می‌رسید که متاسفانه فروش بالای آنچارتد باعث شد تومب ریدر هم به این حال و روز بیفته. حالا شما درمورد گاد هم همین رو میگید که متاسفانه سونی بدجور داره ژانر های مختلف رو ساده سازی و کژوال میکنه. البته خب سونی توی روایت داستان داره چیز های خوبی به صنعت گیم اضافه میکنه ولی توی گیم پلی خیلی داره کژوال رو باب میکنه
اتفاقا آنچارتد هم همینطوریه، هیچوقت از سقفی که داخل نسخه دوم ساختن و یکی از بهترین بازی های ادونچر تاریخ به حساب میاد، فراتر نرفتن با سری آنچارتد.
اشاره ای کنیم به سکوت یک دقیقه ای کریتوس موقع استارت بازی که با حالت پوکر فیس در حال درست کردن arrow :دی فقط من نمیدونم چرا به عنوان یک سری که پر از ترنزیشن کول و خفن و دیالوگ های کم و به جا باید به مرحله ای برسه که بازی رو با یه مشت کاتسین بی معنی و کند و بویییییییییییی گفتن های کریستوفر جاج سر کنیم. به نظرم سونی باید به فکر اپدیت باشه که بشه رو سرعت 2x بازی رو تجربه کرد :دی یا حداقل کاتسین ها رو بشه اسکیپ کرد
یه جایی بود توی ۲۰۱۸ که اولین بار کریتوس به پسرش میگه که از اول یه خدا بوده.. بعد پسره بش میگه چرا تا الان بم نگفته بودی؟
بعد کریتوس دستشو میزاره رو شونه پسرش و میگه:
I had hope to spare you… being a god… it
can be a lifetime of anguish and tragedy…
That is the curse…
این یعنی دیالوگی که با ریشه خدای جنگ گره خورده.. که مو به تن آدم سیخ میکنه هروقت میبینی صحنشو…
هیچ بازی مثل سکیرو گیم پلیش مثل رقص نیست تمام مبارزه هاش مخصوصا مبارزه با owl
👌
گاد
فاینال رو پلی ندادم ولی درباره فایت ها رگناروک باید بگم که چه از نظر موسیقی چه از نظر کمبو ها عالی بود
هنوز بازی ffxvi رو تجربه نکردم اما در رابطه با رگنوراک بازی از حیث گیم پلی چندین پله نسبت به نسخه قبلی خودش پسرفت داشته تازه اضافه کردن یکی دو مکانیک جدید بازی رو از حالت بالانس هم خارج کرده به طوری که استفاده از دیگر قابلیت‌های سلاح ها، بی معنیِ در مقابل قابلیت شارژ کردن سلاح، همچنین اضافه کردن نیزه چیز جدیدی به کامبت بازی اضافه نمیکنه و دوباره همون کارهای بقیه سلاح ها رو انجام میده، متاسفم که حتی اسم این بازی گاد او وار هست، بازی آنقدر المان های نقش آفرینی تو سیستم کامبتش داره که دیگه انگار یه بازی نقش آفرینی رو داری تجربه میکنی و تازه بشدت هم گیج کننده است نه یه بازی هک اند اسلش و اکشن خالص رو، بازی به جای اینکه تهاجمی باشه و بشه کمبو های مختلف رو اجرا کرد کاملا دفاعی و بیشتر حس پلی دادن یه بازی سولز لایک رو داره متاسفانه و از ریشه های خودش یعنی یه هک اند اسلش تهاجمی که میشد توش کمبو زد فاصله گرفته بازی قبل هم اینجور بود ولی حداقل کمبو زنی توش به نحو بسیار بهتری رخ میداد و بازی بسیار سریعتری بود در عمل متاسفانه حذف مشت تو بازی جدید هم سرعت بازی و هم کمبو زنی رو بشدت ضعیف تر کرد.
متاسفانه حرف آنقدر راجب این بازی زیاد هست که هر چه قدر هم بگی تمومی نداره… بازی بقدری واسه من شوکه کننده بد بود که مقدار زیادی از علاقم که همینطوریش خیلی کم رنگ شده بود رو از دست دادم به بازی کردن بعد اون هایپ عظیم…
به نظر بنده رگنوراک ۱۰ هیچ همه بازی هارو میزنه عین GTA سبک خودش یک لیگ جدا بازی میکنه کریتوس
دیشب دمو فاینال فانتزی رو دانلود کردم ببینم چجوری فقط بگم کاری کرد که به فکر خرید دیسکش باشم
حقیقتش یک مقایسه بی معنی هست واقعا و من نمیدونم چه هدفی داره و قراره مخاطب چه چیزی متوجه بشه 😁 اما از اونجا که رگناروک رو تموم کردم و فاینال ۱۶ هم تقریبا ۷۰٪ و خیلی کامل رفتم تا الان این ۲ بازی برتری هایی به همدیگه دارن برای مثال در زمینه موشن کپچر و گرافیک فنی و کرکتر کریتوس و ماموریت های فرعی رگنارک بالاتر قرار میگیره کلا یک بازی هست که به لحاظ فنی واقعا با کلاس و با کیفیت هست اما از لحاظ حماسی بودن و مبارزاتی که گیمر رو از جا بلند میکنه خصوصا باس فایت ها و موزیک حماسی و بی نظیرش و کرکتر ها و نحوه پردازش کرکتر ها و داستان و حتی کات سین ها و قدرت های جذاب آیکان ها یک اختلاف عجیبی بین این ۲ عنوان هست و فاینال ۱۶ به یک دستاوردی رسیده که تا کسی تجربه نکنه و برای مثال با تایتان و باهاموت فایت نده متوجه نمیشه چی میگم ، نکات مثبت فاینال فانتزی ۱۶ در level آسمانی و بی همتا قرار داره حتما اگر تونستین این بازی رو تجربه کنید. البته اضافه کنم اشتباه نکنید فاینا فانتزی ۱۶ یک بازی هاردکور نیست و قرار نیست مثل مبارزات مثلا الدن رینگ و یا دارک سولز به چالش کشیده بشید این تفکر رو اگر دارید اشتباست بلکه مقابل شما یک اکشن کوبنده با روایت و داستانی فوق العاده حماسی قرار داره که شما رو مثل مثلث برمودا میکشه داخل خودش ….
“قرار نیست مثل مبارزات مثلا الدن رینگ و یا دارک سولز به چالش کشیده بشید”
از همین بخش کامنت معلومه که شما یک گیمر کژوال پسندین. فقط دوست دارین بزنین بکشین برین جلو.
همین حرفا رو می زنین که سانتا و بقیه جای مثلا گاد آو سولز یا فاینال سول یا سول آو ماریو این بازیای دوزاری رو می سازن. اصلا آدم خجالت می کشه که به بازی ای که سول توش نیست بگه بازی!!
اون بازی های که توش سول هست! هم همینه باید بزنی بکشی بری جلو فقط باید یه مقدار قِر بدی :)))))
اون بازیها مثل این بازیها نیستن سر تو بندازی پایین ضربدر بزنی دشمن ها کشته بشن
اگه قرار باشه توی بازی منتظر لقمه آماده باشیم بازی نکنیم بهتره
یه حرکت کوچیک اما مفیدی که فاینال تو مبارزات زده(تو تریلرا بود)
اینکه هنگام مبارزه دوربین از خالت عالی میره عقب تر
همین یه مورد کوچیک خیلی تاثیر داره بنظرم
فاینال رو بازی نکردم اما دوباره دارم رگناروک رو با حالت Give me no mercy و درجه سختی بالاتر بازی می کنم و واقعا از ابتدا نفس گیر و چالشی تر از قبل شده بازی. نبردها دیوانه وار حال میدن.
اصن دلیلی واسه مقایسشون وجود نداره
تنها میشه در یک مورد مقایسشون کرد ، اونم شخصیت پردازی و باس فایتها و نبرد با اونهاست ، که فاینال فانتزی ۱۶ رگناروک و قورت میده ، من هردو رو بازی کردم و فاینال هم یکی دو روزه تمومش کردم ، شگفت اوره فاینال ، بی نظیره ، مثلش و ندیدید تا الان همین ، تو بخش اکشن بازی گاد بازی ارومتر و راحت تریه برای زدن کمبو ، اما فاینال بسته به خلاقیت شما داره که چقدر بتونید قدرتها و ضربات و ترکیب کنید تا یک شکل جدیدی از مبارزه رو ببینید که قبلش ندیدید . گاد اف وار ۳ گانه قدیم خیلی بیشتر دوست داشتم در کل نسبت به این ۲ شماره جدید ، برای رگناروک خیلی هایپ بودم ، هر چی بازی و پیش میبردم هی میگفتم وای الان میخواد چی بشه ، اما هیچ اتفاقی نمی افتاد ، هی بازی یه کاری میکرد که منتظر یه اتفاق بزرگ باشیم ، باز هیچی نمیدیدیم ، همین روند تا اخر بازی ادامه داره ، واقعن نا امید شدم . از لحاظ کشش داستان و اینکه چقدر هایپتون میکنه بازی و اینکه جواب اونهمه هایپ و هیجانتون رو بازی میده قطعن فاینال .
هیچ کدوم فقط کریتوس تو سه قسمت اول گاد نه این کریتوس جدید
به لست نمیرسه
من فاینال فانتزی رو بازی نکردم ولی رگناروک رو ۱۲۰ ساعت بازی کردم و پلاتشم کردم و طبق تریلرا و شنیده هام از فاینال فانتزی میتونم بگم توی حماسی و اکشن بودن مبارزات فاینال سر تره ولی بطور کلی مبارزات گاد کامل تره بخصوص روی درجات سختی بالا که گیمر و مجبور میکنه از همه منابع خودش بطور درست استفاده کنه
مبارزات بازی GoW تقریبا هیچ شباهتی به FF16 ندارن. فکر می کنم بهتر بشه FF16 رو با DMC مقایسه کرد (تقریبا چند هفته پیش نسخه آخر رو تمام کردم) که از همه نظر با فاصله ازش بهتر هست. نسیستم ارتقای جذاب و کارآمد، استفاده به جا از ایکون ها، سنجش وزن احساسی و زمان مورد نیاز مبارزات، وابسته به حساسیت داستان و پیچیدگی قصه، FF16 رو با اختلاف از DMC بهتر می کنه. اما GoW اصولا داستان دیگه ای هست.
ببینم چطور میگی از همه نظر بهتره ؟؟؟؟؟؟
اول از همه که dmc یه بازی خطی نباید با یه عنوان rpg مقایسه بشه
دوم از همه dmc تنها ایراداتی که بهش وارده دو چیزه
1.یکی مبارزات v ،
۲. بی توجه کردن گیمر نسبت به مرگ
سوم از همه تو dmc در نقش نرو ما دستکشی داشتیم که قابلیت های مختلف میداد و خیلی کمبود های عالی میشد از اون ها در آورد
تازه سختی بازی هم عالی بود تو فاینال فقط زمان باس طول میکشه اما تو دویل مای کرای قضیه فرق داشت
حتی ویرجیل رو میتونیم از نظر سختی تو تاپ ده سخت‌ترین بازی های ویدئویی قرار داد
خلاصه جدای از اینکه نباید مقایسه کنیم اما اصلا حرفت درست نیس
این کارتونکی ها و مبارزه های بچگانه رو با گاد مقایسه میکنن؟ فاینال فانتزی 😂 اسمش روشه . فانتزی
کسی که تجربه نکرده نمیتونه حرفی بزنه
هر دوتا زباله ای بیش نیستن.. هیچ برتری نسبت به همدیگه ندارن
اون فینال فانتزی که کلا مسخره بازیای ژاپنیه.یه شمشیر که از خودت بزرگتره میگیری دستت هر چی اومد جلوت جر میدی.. فیزیک شمشیر هم مثل مقواست.. وزنی نداره..شخصیتا رو هم طوری طراحی کردن که فقط یه سری افراد خاص جذب بازی بشن.
رگروناک هم معلوم الحاله دیگه..نیازی به گفتن نیست.
خب این چه مقایسه ایه فکر کن مبارزات رد دد رو بیای با زلدا مقایسه کنی خب به هم چه ربطی دارن ؟
عجب مقایسه ای
فک نکنم مبارزات کند و سنگین و استراتژیک دو نسخه اخیر گاد با مبارزات تهاجمی و سریع ff قابل مقایسه باشن
مثل مقایسه g630 با aventador میمونه
هر کدوم نقاط قوت خودشونو دارن که بستگی به سلیقه پلیر داره کدومو بیشتر بپسنده
ولی نظر شخصی من مبارزات هک اند اسلش سه گانه gow و ff جذابتر و فان تره
در کل جاخالی دادن و حملات سریع و تهاجمی بیشتر از پری کردن و شیلد دست گرفتن و مبارزات استراتژیک دوست دارم
یه انتقاد هم از gow 2018 و رگناروک دارم که نظر شخصیه و فکت خالص نیست و نیازی هم نیست کسی بزور بخواد متقاعدم کنه اشتباه میکنم:
!! This is NOT my kratos
درد دل من با سانتا مونیکاست لطفا جبهه نگیرید:
سانتای عزیز نمیدونم سیستم مبارزات سه نسخه قبلی که در gow 3 به اوج پختگی و زیبایی خودش رسیده بود، چه ایرادی داشت که تصمیم گرفتی هسته گیم پلی و دوربین و کامبت بازی رو از صفر بسازی!!!
میشه تصور کرد با حفظ همون دوربین ایزومتریک سه گانه چه مبارزات با شکوهی میتونستی خلق کنی!!!
با تغییر دوربین بازی عملا لذت استفاده از blade of chaos رو هم تا حد زیادی از بین بردی که هویت کریتوس و gow باهاش عجین شده
بدیهیه لذت استفاده از این سلاح نیازمند دید نسبتا گسترده به زمین مبارزست تا تاثیر مخرب این سلاح که برد موثر نسبتا زیادی هم داره!!! روی تک تک دشمنا رو ببینیم حس کنیم و لذت ببریم
بار ها و بار ها حین استفاده از این سلاح در gow 2018 که خیلی هم دیر به دستمون رسید، از پشت مورد حمله و ضربه انمی قرار گرفتم که بکلی لذت و ذوق و شوق استفاده از این سلاح افسانه ای و نمادین رو شست و برد
با توجه به ذات ضربات چرخشی و همه گیر این سلاح اصلا برام قابل قبول نبود دشمن خارج از دید من و برد موثر سلاح بتونه بهم نزدیک شه و ضربه ای وارد کنه تا کمبو در حال اجرا متوقف بشه، حالا بر فرض دشمن اونقدری از لحاظ آرمور و hp و لول بالا هست که ضربات بلیدز اف کیاس نتونه مانع از ضربه یا حرکتش به سمت کریتوس بشه، آیا منطقی نبود موقع استفاده از این سلاح دوربین به حد کافی از کریتوس دور بشه که من فضای پشت کریتوس رو هم ببینم تا در صورت نیاز بتونم جاخالی بدم؟؟ این همون ضربه سنگینیه که تغییر زاویه دوربین به پیکره کامبت بازی و حتی استفاده از سلاح نمادین سری زده!!! طوری که فقط مدت بسیار کمی اونم جلوی نوع خاصی از انمی ها که سریعتر از پا در میومدن از این سلاح که خیلی هم دوسش دارم استفاده کردم اونم فقط به دلیل ناکارآمدی و عدم ضربات و کمبو های موثر نسبت به سایر سلاح ها!!!
کاری به دیالوگ و داستان و اینچیزا ندارم سانتا جان
فقط بگو این چه کاری بود با فرمول موفق سری کردی؟؟
چه نیازی به rpg شکل کردن مبارزات بود؟؟ وقتی کریتوس میتونه با تیغه های آشوبش هم زمان هم دفاع (اختلال در حرکت و ضربه زدن دشمن) و حمله کنه چه نیازی به شیلد بود؟؟
نوآوری و دمیدن روح تازه به گیم پلی و اضافه کردن سلاح جدید به مبارزات بازی نباید به قیمت تغییر دوربین بازی و هویت گیم پلی هک اند اسلش بازی تموم میشد
میشد سبک مبارزات رو تغییر نداد و سلاح های مختلفو به بازی اضافه کرد حتی میشد موقع استفاده از تبر و شیلد نمای دوربین رو تغییر داد و برد پشت کریتوس ولی یکم عقبتر و ایزومتریک تر
میشد به جای پر پشت کردن ریش های کریتوس(به نشانه ی بالا رفتن تجربه و صبر و عقل) و کم پشت کردن خشونت و فینیشر های جذابش هر دو تا رو کنار هم داشت
اصلا فینیشر های خشن و کمبو های خونین نسخه های کلاسیک چه تضادی با کریتوس پدر!!! داشت؟؟
هویت کریتوس با خشن بودن و جوشی بودنش تعریف میشد
میشد دیالوگ هاش پخته تر نوشت و عصبانیت در تقابل با کاراکتر های دیگه رو کمتر کرد و وارد شدنش به فاز کامبت رو با تأمل و تعقل بیشتری صورت داد ولی موقع فایت باید همون کریتوس سه گانه باشه، بی رحم و خشن و عاشق خون!!
خلاصه که دمت گرم gow 2018 و ragnarok خیلی بازیای خوبی بودن
ولی
خیلی دلخورم ازت زدی پدر هک اند اسلش رو ناکار کردی!!
دلخورم ازت!!
درمورد اون ایرادی که گرفتی
بازی میرفت رو دور تکرار
با یه متای افتضاح
برای زنده کردن بازی باید این اتفاق میفتاد
کریتوسم این که شخصیتش اینجوری شده ( ۲۰۱۸ نه رگناروک ) رو دوست دارم
طرف پیر شده یه پسر داره که نگرانشه با تجربه تر و عاقل تر شده
ولی این که تو رگناروک این ادم از پسرش پند و اندرز بشنوه رو من نیستم
اصلااااااا
پسره شده بود بابای کریتوس
فکر کن یه ادم با تجربه با اون سنو سال بیاد حرفای خودشو عوض کنه 🤦
هیچ کدوم رو بازی نکرده میگم گاد اف وار🗿
من بین فاینال ۱۶ و گاد اف وار رگناروک الدن رینگ رو انتخاب میکنم(از همه نظر برتری داره البته این نظر شخصی من هست و شاید دیگران نظر های خودشون رو داشته باشم شاید هم بخاطر این نظر من اینگونه است که من یک سولز فن هستم)