نقد و بررسی بازی Hi-Fi Rush

بازی Hi-Fi Rush عنوانی بود که بدون هیچ تبلیغ و پیش‌زمینه‌ای، ناگهان توسط Tango Gameworks برای PC و ایکس باکس و البته سرویس گیم پس عرضه شد. با بررسی این بازی همراه ما باشید.

بازی Hi-Fi Rush در حالی عرضه شد که هیچکس حتی انتظار معرفی آن را نداشت! در جریان دایرکت Xbox و جایی که همه منتظر اخبار تکمیلی از Redfall و Forza Motorsport بودند، استودیوی Tango Gameworks که پیش‌تر آن را در ژانر بازی‌های ترسناک درخشان دیده بودیم، با معرفی بازی Hi-Fi Rush و عرضه‌ی آن در همان شب، نگاه همگان را به خود خیره کرد. Hi-Fi Rush عنوانی بود که از همان تریلر معرفی خود، ما را هیجان زده کرد و بی‌صبرانه منتظر تجربه‌ی آن در همان شب بودیم.

بر کسی پوشیده نیست که در سال ۲۰۲۲، مایکروسافت و Xbox عملکرد ضعیفی را در زمینه‌ی بازی‌های AAA انحصاری داشتند. در سال مذکور هرچند ایکس باکس توانست تا حدی ضعف مدیریتی استدیوهایش را با Xbox Game Pass بپوشاند؛ اما طرفداران این کمپانی و مالکین کنسول‌های نسل جدید ایکس باکس، سال خوبی را از نظر عناوین انحصاری پشت سر نگذاشتند. حال با Hi-Fi Rush، اولین دست‌پخت Xbox Game Studios در سال ۲۰۲۳ را چشیدیم.

داستان بازی Hi-Fi Rush در عین سادگی، روایت بسیار خوبی دارد و اصلا برای خالی نبودن عریضه در بازی جا داده نشده است. شخصیت‌پردازی‌ها به خوبی و به آرامی انجام می‌شود و به مرور زمان با کاراکترهای مثبت، منفی و دلیل حضورشان آشنا می‌شوید. شخصیت اصلی بازی، Chai، در ابتدای کار همراهی ندارد و داستان بازی را به تنهایی پیش می‌برد؛ اما به تدریج همراهانی بسیار موثر به داستان بازی اضافه می‌شوند که روایت را پیچیده‌تر و عمیق‌تر می‌کنند.

بازی، داستان پسری را روایت می‌کند که عاشق موسیقی و به خصوص سبک راک است و رویای ستاره‌ راک‌ شدن را در سر پرورش می‌دهد. این پسر که Chai نام دارد، دست راستش فلج است و بعد از دیدن اعلامیه‌ شرکتی به نام Vandelay که در خصوص داوطلب شدن برای تست اعضای Cybernetic است، رویای بهبود دست خود و نزدیک شدن به ستاره راک شدن را ممکن می‌بیند. با این حال، بعد از سخنرانی Kale Vandelay و داوطلب شدن او برای اولین تست، اوضاع کمی خارج از پیش‌بینی جلو می‌رود.

او پخش‌کننده‌ی موسیقی خود را گم می‌کند و Kale بعد از پیدا کردنش، آن را به سمتی پرتاب می‌کند. از قضا، این پخش‌کننده در سینه‌ی Chai که برای آزمایش باز شده است فرود می‌آید و سبب جریان یافتن موسیقی در کل بدن او شده و با حرکات او هماهنگ می‌شود. این اتفاق باعث می‌شود نیروهای امنیتی Vandelay سیگنال‌های ایجاد شده از سمت Chai را غیرمعمول بدانند و او را یک Defect یا شکست‌خورده در آزمایش‌ها ببینند. طبق دستور Kale، تمامی Defect ها باید سریعا از بین بروند تا تهدیدی برای شرکت و آینده‌ آن نباشند.

حال Chai می‌تواند فقط با یک میله اجزای محیط را به آن جذب کند و سلاحی شبیه به گیتار بسازد؛ این مورد و جریان داشتن موسیقی در بند بند بدن Chai، پایه‌های گیم‌پلی را تشکیل می‌دهند و یک تجربه‌ی لذت‌بخش ۱۲ ساعته را برای شما رقم می‌زنند. در ابتدا شاید به داستان بازی توجه نکنید، اما با پیشروی در آن و مشخص شدن زنجیره‌ی ارتباط شخصیت‌ها، دیگر فقط برای گیم‌پلی سراسر لذت بازی، آن را تجربه نمی‌کنید ودر مورد داستان هم کنجکاو می‌شوید. در عین حال، اتفاقات جالبی در روند داستان رخ می‌دهند که دست کمی از پلات‌توییست‌های بازی‌های بسیار پرخرج ندارند.

عمده‌ی گیم‌پلی بازی را مبارزات ریتمیک تشکیل می‌دهند و بخش کم‌تری از آن را سکوبازی شکل داده است. همین‌طور یک بخش Hideout و ارتقای Chai هم وجود دارد که به آن‌ها نیز می‌پردازیم. سیستم مبارزات بازی واقعا جادویی است. این بخش آن‌قدر عالی کار شده که حتی نمی‌دانم تعریف و تمجید از مکانیسم‌های آن را از کجا باید شروع کنم. همانطور که گفتیم، دستگاه موسیقی که در سینه Chai تعبیه شده، با حرکات بدن او هماهنگ است. در مبارزات هم شما باید سعی کنید روی بیت و هماهنگ با موسیقی به دشمنان ضربه بزنید. اما فایده‌ی آن چیست؟

شما می‌توانید در مبارزات هیچ توجهی به بیت و موسیقی نداشته باشید و برای خودتان ضربه بزنید و پیش بروید؛ اما توصیه می‌کنم اصلا چنین کاری نکنید. اگر به موسیقی و بیت توجه نکنید؛ ممکن است در استیج‌های اول که درجه‌ی سختی مبارزات پایین است به مشکلی بر نخورید، اما هم در ادامه‌ی بازی و با معرفی مکانیسم‌های بیشتر گیج خواهید شد و هم لذت بازی برایتان صفر می‌شود. لذا، ضربه زدن با توجه به بیت مهم‌ترین و اساسی‌ترین رکن بازی است.

اما این بیت و یا ریتم آهنگ را از کجا باید تشخیص داد؟ اصلا چگونه باید فهمید در کجای این موسیقی باید ضربه زد و کجا نه؟ ساده است؛ برای فهمیدن بیت پخش شده چندین راه وجود دارد: اول آن که با دکمه‌ی Menu بیت آهنگ در پایین صفحه به صورت یک ریتم موسیقی نمایش داده می‌شود و با تمرین کردن با آن، به راحتی با بیت هر موسیقی آشنا می‌شوید. راه بعد و کمی حرفه‌ای تر آن است که به محیط توجه کنید. نه تنها بدن Chai، بلکه کل بازی و اجزایش با موسیقی تعبیه شده در سینه Chai هماهنگ است که متناسب با اوج گرفتن آهنگ، اجزای هر محیط حرکت می‌کنند و با چند ثانیه نگاه کردن به محیط هم می‌توانید ضرباتتان را با بیت یکسان کنید. راه آخر و حرفه‌ای‌ترین هم توجه به حرکات دشمن است. در Hi-Fi Rush حتی دشمنان هم متناسب با بیت هر مرحله به شما ضربه می‌زنند و اگر کمی به بازه‌ی ضربات آن‌ها توجه کنید، می‌توانید کاملا روی بیت به آن‌ها واکنش نشان دهید.

شاید برایتان سوال باشد که چرا باید روی بیت و به صورت هماهنگ با آن به دشمنان ضربه زد؟ در جواب این سوال باید بگویم نه تنها ضربه زدن، بلکه کل اعمالتان را اگر متناسب با بیت انجام دهید، به جز کسب امتیاز و XP و اجزای بیشتر برای آپگرید Chai، لذت بازی برایتان چندین برابر می‌شود. سعی کنید در ریتم موسیقی‌های عالی و هیجان‌انگیز و باکیفیت بازی غرق شوید؛ همزمان با آن بپرید، جاخالی دهید، ضربه بزنید، Parry کنید و اجزاء را از محیط جمع‌آوری کنید. هندزفری را در گوش خود بگذارید، صدای بازی را تا آخر زیاد کنید، با موسیقی جلو بروید، خود را برای ساعاتی از دنیای اطراف خود جدا و خود را در یک لذت وصف‌ناشدنی غرق کنید.

کمبوها و به عبارتی حرکات در اختیار شما برای مبارزات، بسیار متنوع است. در ابتدای کار چندین کمبو دارید و می‌توانید به مرور کمبوهای بیشتری برای Chai خریداری کنید. وقتی به لیست کامل حرکات مبارزه‌ای قابل استفاده نگاه کنید، متوجه می‌شوید بازی Hi-Fi Rush از این نظر حتی در مقابل عنوانی مثل DMC هم کم نمی‌آورد. خوشبختانه بازی در تک‌تک المان‌ها، خودش را جدی می‌گیرد. با وجود بار طنز چیره بر بازی از ابتدا تا انتهای آن که از قضا بسیار هم در مواقع به جایی استفاده می‌شوند، بازی به عنوان اثری خودش را نشان می‌دهد که آن را جدی بگیرید. وقتی چنین کمبوهای متنوع عمیقی در بازی وجود دارد، یعنی سازندگان می‌دانستند آنقدر عنوان لذت‌بخشی ساخته‌اند که گیمر خودش را ملزوم به حفظ این کمبوهای بعضا پیچیده کند و زحمت ساخت آن‌ها را به خود داده‌اند.

وقتی روی بیت به دشمنان ضربات ساده بزنید یا کمبویی را کامل کنید، یک بیت نهایی برای شما در وسط تصویر نمایش داده می‌شود که در صورت موفقیت در انجام آن، یک ضربه‌ی قدرتمند به دشمن وارد می‌سازید. اگر در آن هیاهو کمبوها را به یاد نیاوردید و گیج شدید، هیچ ایرادی ندارد؛ شما می‌توانید با سه ضربه‌ سبک یا سنگین هم به شرطی که تمام آن‌ها روی بیت به دشمنان وارد شوند، این قابلیت را فعال کنید و از اعمال یک ضربه‌ی قدرتمدتر به دشمن بهره ببرید؛ هرچند طبیعی است که استفاده از کمبوها و ترکیب آن‌ها با این حملات، روی دشمنان قدرتمندتر موثرتر خواهد بود.

در مراحل ابتدایی، یک باتری بزرگ پیدا می‌کنید که با ایجاد جریان آن در بدن شما، نواری به نام Reverb Gauge به دست می‌آورید. این نوار همراه با ضربات روی بیت شما به دشمنان، پر و پرتر می‌شود و وقتی به درجه‌ی نهایی رسید، می‌توانید ضربه مخصوص خود استفاده کنید. وقتی این قابلیت فعال شد، می‌توانید با دکمه‌های RS و LS آن را فعال و با وارد آوردن یک ضربه‌ی مهلک و روی بیت به دشمن، آسیب زیادی به او وارد کنید. همچنین، می‌توانید به جای فشردن RS و LS، یک کمبوی زمینی یا هوایی روی دشمن پیاده و در آخر با فشردن RT به جای X یا Y در هنگام فعال شدن بیت نهایی، یک کمبوی دونفره با کمک یکی از همراهانتان روی او اجرا کنید. بازی واقعا در تک‌تک لحظاتش شما را آزاد می‌گذارد و می‌توانید آن‌طور که دلتان می‌خواهد دشمنان را لت و پار کنید.

به نظر می‌رسد توضیحات نسبتا جامعی از گیم‌پلی بازی ارائه شد؛ اما این اصلا پایان کار نیست. بازی فقط این موارد را پیش روی شما نمی‌گذارد و Hi-Fi Rush بزرگ‌تر و بهتر از این حرف‌ها است. همراهانی که در بخش داستانی به آن اشاره کردم، در گیم‌پلی بازی هم نقش بسیار مهمی دارند. در واقع این همراهان، در کنار کمبوها و محیط‌های متنوع و آپگریدها، از اصلی‌ترین دلایلی هستند که بازی از ثانیه‌ی اول تا لحظه‌ی آخر، هیچگاه برای شما تکراری نمی‌شود. Hi-Fi Rush به مانند عنوانی است که انگار تمامی ندارد و حتی در آخرین مرحله‌ی خود چیزهای جدیدی را رو می‌کند.

اولین همراه شما Peppermint است که تا قبل از ملاقاتش به واسطه‌ی یک گربه‌، با شما ارتباط برقرار می‌کند. او کسی است که در پایگاه به شما قابلیت ارتقای کمبوها و خرید آیتم‌ها را می‌دهد و حملات ویژه‌ی جدیدی برای خرید دارد. او با داشتن سلاح گرم، می‌تواند در مواقع مهم نبرد، به کمک شما بیاید یا در پیشبرد بازی در سکوبازی‌ها به شما کمک کند. مورد جالب‌تر آن است که می‌توانید کمبوهایی دونفره با او را نیز آزاد کنید و یک تنوع بی‌نظیر به مبارزات بازی بدهید.

همراهان شما به یکی دو نفر خلاصه نشده و در طول بازی افراد بیشتری به تیم شما اضافه می‌شوند و ارتش تک‌نفره‌ی Chai که ابتدا فقط هدفش زنده‌ ماندن بود، اهداف بسیار بزرگ‌تر و جدی‌تری به خود می‌گیرد. هر یک از همراهان شما قابلیتی دارند و در مواقع مختلف مبارزات یا سکوبازی، برای شما مفید و ضروری ظاهر می‌شوند. اگر بگویم از لحاظ همراهان موثر و دوست‌داشتنی، Hi-Fi Rush بهترین بازی زندگی‌ام بوده است، بی‌راه نگفته‌ام!

بخش آپگرید قابلیت‌ها و کمبوهای شخصیت اصلی یکی از مهم‌ترین اقدامات شما در بازی است که مخصوصا در درجات سختی Hard و Very Hard بسیار مهم ظاهر می‌شوند. شما در طول مراحل با شکستن وسایل مختلف یا جست‌وجو در محیط و پیدا کردن مکان‌های مخفی، مقداری Gear پیدا می‌کنید که با استفاده از آن‌ها می‌توانید در Hideout یا در طول مراحل بازی با استفاده از تابلوهای Peppermint، توانایی‌های جدیدی را آزاد کنید. به جز کمبوها، می‌توانید حملات مخصوص جدیدی را بخرید که در بازی‌های دیگر حکم Ultimate را دارد.

از دیگر موارد جالب توجه این قابلیت‌ها، Chipها هستند. این قطعات با جاگذاری در بازوی مکانیکی شما توانایی‌های Passive جدیدی به شما یا همراهانتان می‌دهند. توجه داشته باشید که اسلات‌های این چیپ‌ها محدود است و باید به مرور تعداد این اسلات‌ها را هم افزایش دهید. همچین تمام این چیپ‌ها می‌توانند Level Up شوند و قدرت بیشتری به خود بگیرند. به صورت کلی بازی در بخش ارتقای کاراکتر و توانایی‌ها کم نذاشته است.

به مبارزه با باس‌ها می‌رسیم که از خلاقانه‌ترین بخش‌های بازی به شمار می‌رود و در عین حال، تنها قسمتی از بازی است که اگر سخت‌گیرانه به آن نگاه کنیم، می‌توان یک ایراد کوچک از آن گرفت. هر باس‌فایت شامل چند Chorus یا فاز است که به مرور در هر فاز قدرتمندتر می‌شود. این کروس‌ها به شکل بسیار زیبایی هماهنگ با موسیقی بازی تغییر می‌کنند و به عنوان مثال زمانی که به اوج موسیقی می‌رسیم، باس هم قدرتمندتر شده و باید بسیار سریع‌تر جاخالی دهید و مراقب حملاتش باشید.

باس‌فایت‌ها بسیار لذت‌بخش هستند و جای حرفی را در این مورد باقی نمی‌گذارند؛ اما اگر بازی را روی درجه‌ی نرمال تجربه کنید، به دو دلیل باس‌فایت‌ها برای شما آسان‌تر از آن خواهند بود که باید باشند: اول میزان بیشتر دمیج وارد شده به باس در اثر Special Attackها و در نتیجه کوتاه‌تر شدن هر فاز و دوم وجود چک‌پوینت برای هر یک یا دو کروس است که تا حدی مبارزه با باس‌ها را راحت‌تر می‌کند. با این حال، اگر روی درجات سختی بالاتر بازی را انجام دهید، متوجه چنین مسائلی نیز نخواهید شد.

طراحی دشمنان و محیط‌ها تنوع خوبی دارد و همچنین استراتژی‌ای که در مبارزات با دشمنان باید اخذ کنید، متفاوت است. بعضی دشمنان فقط با Parry کردن و وارد ساختن ضربه Damage می‌خوردند، بعضی نیازمند آن هستند که ابتدا Armor محافظتی‌شان توسط یکی از همراهانتان نابود شود و بعد به سراغشان بروید، بعضی در ابتدا نیازمند حمله با سلاح گرم هستند و … همین استراتژی‌های متفاوت عمق بسیار خوبی به مبارزات داده و بازی را به یک عنوان مهارت‌محور به خصوص در درجات سختی بالاتر تبدیل کرده‌اند.

بخش سکوبازی در نیمه‌ی دوم بیشتر می‌شود و بسیار هم خوب در بازی تعبیه شده است. این بخش چالش‌های خاص خود را دارد که شاید در ابتدا برایتان دشوار به نظر برسند، اما وقتی هماهنگ شدن با موسیقی را یاد بگیرید، بسیار لذت‌بخش خواهند شد. در این بخش‌ها سعی شده از قابلیت‌های همراهانتان نیز استفاده شود و همچنین گاهی نیاز به سرعت عمل و واکنش به‌جا هم دارید. این موارد باعث شده تا شاهد یک سکوبازی باکیفیت و پولیش‌شده در بازی باشیم.

گرافیک بازی شاید در نگاه اول صرفا کارتونی به نظر برسد و اگر طرفدار بازی‌هایی با گرافیک واقع‌گرایانه باشید، چندان جذبتان نکند. با این حال، فقط کافیست دقایقی از مقدمۀ بازی بگذرد تا عاشق طراحی هنری، رنگ‌بندی‌ها و گرافیک Cell Shade باکیفیت آن شوید. انیمیشن‌های کاراکترها، کیفیت تکسچرها، نرخ فریم بازی و تقریبا هر آن چه مربوط به مبحث گرافیکی می‌شود، در بالاترین سطح خود قرار دارد و نگاه به مناظر بازی چیزی جز تحسین آن را به همراه ندارد.

از بعد گرافیک تکنیکی هم بازی هیچ‌چیز کم ندارد. اکثر بازی‌های Cell Shade بعد از مدتی چشم را خسته می‌کنند و دیگر آن جذابیت اولیه را به واسطه گرافیکشان ندارند. اما در این بین، عناوینی مثل Rayman Legends که همچون بوم نقاشی یک گرافیک فوق‌العاده را به ارمغان می‌آورند، استثنا محسوب می‌شوند. حال باید بازی Hi-Fi Rush را هم در همین دسته بیاوریم و بگوییم که این بازی برترین گرافیک Cell Shade بازی‌های ویدئویی را به خود اختصاص می‌دهد و در حین کات‌سین‌ها و گیم‌پلی لحظه‌ای دچار افت نمی‌شود و اصلا شما را خسته نمی‌کند.

موسیقی پدیده‌ای به شمار می‌رود که ماهیت Hi-Fi Rush بر آن بنا شده است. بنابراین هیچ کلمه‌ای به جز «خارق‌العاده» نمی‌تواند زیبایی موسیقی‌های بازی که اکثرا نیز اورجینال خود بتسدا و Tango Gameworks هستند را توصیف کند. موسیقی‌های بازی تعداد بالایی دارند و شما می‌توانید در تک‌تک آن‌ها غرق شوید و با آن گیم‌پلی جذاب بازی را پیش ببرید. دیگر نباید صرفا به موسیقی‌ها گوش کنید، باید آن‌ها را درک کنید، با آن‌ها کتک بزنید، بپرید، جاخالی دهید، بشکنید و خلاصه هرکاری در یک بازی ویدئویی می‌توان انجام داد را انجام بدهید. شما موسیقی‌های Hi-Fi Rush را گوش نمی‌کنید، بلکه آنقدر خوب هستند که ۱۲ ساعت مداما با آن‌ها بازی می‌کنید.

صداگذاری دیگر عنصر عالی بازی به شمار می‌آید که در حد عناوین بهترین بازی سال کیفیت دارند و کیفیت صداگذاری شخصیت‌ها واقعا شما را شگفت‌زده خواهند کرد. به شخصه انتظار چنین صداگذاری دقیق و ریزبینانه‌ای در لحظات مختلف برای تک‌تک شخصیت‌ها نداشتم و غافلگیر شدم. صداگذاری هم مثل دیگر عناصر بازی در بالاترین سطح خود قرار دارد و کاملا راضی‌تان می‌کند.

این بازی روی Xbox Series S تجربه و بررسی شده است