مرگ تاریکی | نقد و بررسی بازی Dark

بازی هایی با بودجه ی کم یا می توانند لذت بخش و باعث تعجب شما شوند و یا سوهانی بر روی اعصابتان ! Dark هم با ارایه بدترین روش ها برای یک بازی مخفی دقیقا گزینه ی دومی را نشانه گرفته است . در بهترین شرایط و با ارفاقی بسیار می توان این بازی را تنها یک پروژه ی ارزان قیمت به درد نخور نامید و در بدترین شرایط شما را به مرز جنون خواهد رساند !

نام: Dark

سازنده: Realmforge Studios

ناشر: Kalypso Media

سبک: Stealth, action role-playing

پلتفرم ها: PC / X360

نبودن بهتر از بودن :

در یک شروع بسیار بد شما بازی را در نقش فردی با نام Eric Bane آغاز می کنید ، مردی که که برای اولین بار او را در یک کلوپ شبانه با حالتی سرگردان ملاقات می کنیم که در توهمات خودش هم در چنگال فرشتگان گرفتار شده است. اما مشکل بزرگ تر او فراموشیست که خودش هم نمی داند دلیل آن چیست هر چند که در طول بازی کم کم پرده از این راز برداشته می شود. به هر حال در مرتبه ی اولی که ما اریک را می بینیم او قصد دارد تا کسی را پیدا کند که به او توضیح بدهد چه اتفاقی برایش افتاده است. پاسخ ساده می باشد : شما یک خون آشام هستید یا حداقل یکی از نیمه های وجود شما خون آشام است. برای تکمیل فرآیند خون آشام شدنتان و جلوگیری از تبدیل شدن به یک غول بی فکر شما نیاز به نوشیدن خون ، خون آشامان اصلی را دارید. با توجه به این شما یک خون آشام هستید باید در طول روز با ماندن در کلوپ از نور خورشید دوری کنید و شب ها به ماموریت بپردازید. همین دلیل بسیار ساده منجر به ایجاد شش فصل داستانی خواهد شد و شما در مکان های بازی با پیدا کردن خون آشام ها و مکیدن خون آن ها باید امیدوار باشید که مشکلتان حل می شود.

در واقع می توان گفت داستان بازی در حدود همین چند خط است که به میزان چندین صفحه کش آمده و روابط میان شخصیت ها نیز اصلا قابل قبول نیست و به دیالوگ های ساده و بعضا به اصطلاح تاثیر گذار خلاصه می شود. خود اریک هم به هیچ وجه شخصیت پردازی خوبی ندارد و حتی در مواقعی غیر قابل تحمل می شود. البته شاید هم خیلی ها انتظار داستان خوبی از این بازی نداشتند ، ولی به شخصه با شنیدن خبر خون آشام بودن شخصیت اصلی انتظار یک نیمچه داستان خوب را داشتم که زهی خیال باطل ! سازنده ها می توانستند با نمایش زندگی مشقت بار و چالش های پیرامون یک فرد خون آشام، اثر قابل قبولی از خود به جای بگذارند که متاسفانه چنین اتفاقی به هیچ وجه رخ نمی دهد.

به علاوه Dark ادعای یک بازی RPG را هم دارد که این سیستم به چند دیالوگ بسیار سطحی و خنده دار خلاصه می شود. نکته ی بامزه اینجاست که انتخاب دیالوگ ها در Dark هیچ تاثیری در روند داستان ندارد و بسیاری وقت ها از خود سوال می کنید که انصافا بود و نبود این سیستم RPG بازی اصلا فرقی برای حالت کلی این عنوان دارد؟ کاشکی حداقل این بازی داستانی نداشت تا بهتر می توانستیم آن را تحمل کنیم.

خیلی سعی کردم با اریک ارتباط برقرار کنم ولی انگار خودش نمی خواست !

فاجعه ی تاریکی :

Dark در کل وعده به اصطلاح یک بازی با تمرکز شدید بر روی مخفی کاری را می دهد و شدت این مخفی کاری که البته به نظر تیم سازنده خوب بوده به حدی است که حتی اریک یک اسلحه ی ساده را نیز نمی تواند در دستانش قرار دهد. ولی در کمال تعجب آن قدر موارد غیرعادی و مضخرف در این بازی زیاد است که کاملا سبک مخفی کاری بازی را نیست و نابود می کند ! بر خلاف خون آشام بودن شخصیت اصلی به عنوان مثال اگر بر روی یک بالکن بایستید اریک حتی نمی تواند از روی نرده ها پرش بزند و خود را به پایین بیندازد ، البته این مثال خیلی بزرگی برای این بازی بود چرا که حتی توانایی پرش زدن از روی یک جسم نیم ثانتی متری را هم نخواهید داشت. این ویژگی  پرش در یک بازی مخفی کاری ساده ترین اصول است ولی با ایده های نابی که تیم سازنده داشته شما فکر خواهید کرد که پای اریک را بر روی زمین با میخ چسبانده اند! اوج مخفی کاری بازی تنها به یک کاورگیری خلاصه می شود. با شخصیت Pac-Man هم که حتما آشنایی دارید و می دانید که در بازی های قدیمی این شخصیت ، او فقط در یک مسیر مشخص شده تمامی نقطه ها را می خورد و در همان حال نیز باید مراقب این می بود که دشمنان هم او را نخورند. خوب حالا به نظر می رسد که سازندگان بازی بیش از حد Pac-Man بازی کرده اند و کلا دیگر نمی دانند در چه سالی هستیم چرا که همین ایده ی Pac-Man را به البته به صورت درهم و برهم در Dark تصور کنید تا بفهمید که با چه افتضاحی در مراحل بازی مواجه هستید !

از همه بدتر این که سیستم مبارزات نیز فوق العاه ابتدایی است و شما را یاد بازی های میکرو می اندازد ! به هیچ وجه نمی توانید از وسایل محیط برای حمله به دشمنان استفاده کنید و البته ضربات مشت و لگد هم فوق العاده ابتدایی و ساده هستند. اوج سیستم مبارزات بازی این است : به صورت مخفی کاری به پشت یک دشمن می روید و با فشار یک دکمه وی را به سرعت می کشید یا می توانید خون دشمنان را بمکید. مسخره تر اینجاست که اگر زمانی دشمنی متوجه حضور شما بشود به هیچ وجه نگرانی نباید به دل خود را بدهید چرا که به اصطلاح سال ها طول می کشد که این دشمن بفهمد خطر نزدیک است و باید دیگران را هم خبر دار کند به همین علت با خیال راحت باز هم می توانید او را بکشید ! البته قبل از چنین کاری باید یک مبارزه ی جانانه با دوربین بازی هم داشته باشید چرا که در بعضی موارد به یک باره دیوانه وار حرکت می کند و درست کردن تنظیمات دوربین هم گاو نر می خواهد و مرد کهن !

با استفاده از قابلیت آهسته کردن زمان می توانید دشمنان را حتی از پشت دیوار هم ببینید. گر چه تار شدن تصویر در چنین لحظاتی سردرد آور می باشد.

تا اینجا تمامی قسمت های بازی را کوبیدیم ولی در کمال تعجب سیستم قدرت های خون آشامی شما تا حدودی جالب به نظر می رسد. با استفاده از زرادخانه ای از قدرت ها که در اختیارتان است می توانید هر کدام از این قدرت ها را که می خواهید انتخاب کنید و آن ها را با استفاد از کلید d-pad فعال بکنید. در این بخش همان طور که گفتیم قدرت های متنوعی در انتظارتان است. برای مثال با استفاده از یکی از قدرت های خود می توانید حتی از راه دور هم به سرعت به دشمنان نزدیک شده و آن ها را بکشید یا با استفاده از قدرت های سایه توانایی این را خواهید داشت که بدون آن که به دشمنی نزدیک شوید او را از راه دور بکشید. شما حتی می توانید با استفاده از دیگر قدرت های خود باعث حواس پری دشمنان یا کور کردن کردن آن ها برای چند ثانیه شوید.

البته مطابق دیگر بازی ها ، استفاده از قدرت ها در Dark محدودیت هایی هم دارد. هر کدام از قدرت های خودتان را می توانید با استفاده از سیستمی به نام Vitae استفاده کنید. برای پر کردن دوباره نوار قدرت می توان از مکیدن خون دشمنان استفاده کرد. البته نهایتا می توانید از سیستم Vitae برای چهار بار استفاده کنید و اگر نوار این قدرت خالی باشد با قابلیت انتقال سریع به کاور ها می توانید برای مکیدن خون دشمنان خودتان را سریع تر به آن ها برسانید.

اگر دیدید این نگهبان از کنار شما رد شد و متوجه ی حضورتان نشد تعجب نکنید در حقیقت اگر متوجه بشه باید تعجب کنید !

دوباره روز از نو روزی از نو ! رسیدیم به دیگر بخش های مضخرف بازی و حال نوبت هوش مصنوعی دشمنان بازیست. البته اگر از پدیده ای به نام هوش مصنوعی هم استفاده کرده باشند ! چرا که هوش مصنوعی دشمنان آلبالو گیلاسی برای خود می چیند ! دشمنانی که با آن ها روبرو می شوید فوق العاده احمق هستند و اغلب زمانی که شما را می بینند و به نگهبانان دیگر هشدار می دهند بهترین تاکتیک شما این است که یک گوشه ی امن را پیدا کنید و مدتی صبر کنید که نوار شک دشمنان خالی شود . بعد از خالی شدن نوار شک دشمنان انگار نه انگار که اتفاقی افتاده و جنازه ای در برابر آن ها وجود دارد چرا که هر فرد کارهای عادی خودش را انجام می دهد و در این هنگام هم شما می توانید از کاور خود بیرون آمده و یکی یکی دشمنان را بکشید. با توجه به این که بازی از سیستم سلامتی خودکار هم استفاده می کند می توانید برای تمامی دشمنان بازی از همین روشی که در بالا گفتیم استفاده کنید. جالب اینجاست که خود بازی هم می داند با چه هوش مصنوعی تاریخی روبرو است و در یکی از پیغام ها به شما می گوید که بعضی از دشمنان اصلا حرکت نمی کنند و در عوض در یک جهت خاص خیلی شیک و دقیق بالا و پایین می روند.

هر چقدر که می خواهیم بیخیال هوش مصنوعی شاهکار بازی بشویم انگار خود بازی علاقه ای به این کار ندارد ! همین مثالو بگم که دو تا دشمن چسبیدن به هم بعد یکیشون دو قدم میره اون ور تر و من اونی که تنها بوده را میخوام بکشم طرف منو میبینه و شلیک هم میکنه و اما من میکشمش اما شاهکار اصلیش اینجاست که اون دشمن دیگه انگار کر و البته کور تشریف داره و با خیال راحت سوت میزنه. انگار نه انگار اتفاقی افتاده ! جالب اینجاست که اگر زمانی یک دشمن را بکشید و بخواهید جنازه اش را مخفی کنید اگر دشمنی چنین صحنه ای را ببیند اول متوجه ی جنازه خواهد شد و بعد تازه یادش میفتد که شما دارید این جنازه را جا به جا می کتید و پس باید متوجه ی شما هم  بشود ! البه ده ها و صد ها ایراد دیگر هم می توان از هوش مصنوعی بازی گرفت که اگر بخواهیم همه ی آن ها را توضیح بدهیم به اندازه دو یا سه نقد جا برای نوشتن می خواهد !

اوج مخفی کاری بازی !

هسته ی اصلی روند بازی نیر یک شاهکار به تمام معناست ! تمامی ماموریت های بازی به این خلاصه می شود : بعد از انجام یک گفتگو برای درک ماموریت به مکانی خاص خواهید  رفت ، از میان اتاقی پر از نگهبان و در ها یکی پس از دیگری عبور می کنید ،در این بین اگر فردی هم متوجه ی حضور شما بشود کشته می شود و بعد به مکانی که برایتان تعیین شده می رسید و کاری که باید انجام بدهید را به اتمام می رسانید  و بعد وظیفه دارید که همین مسیری که رفتید را دوباره باز گردید. چه ماموریت های متنوعی ! خنده دار است ، این طور نیست ! البته خوش بختانه Dark در کل شش فصل خیلی کوتاه دارد ولی نکته ای که باعث شده این مراحل کوتاه به اندازه ی ۵۰ ساعت برایتان طول بکشد چک پوینت ها ی فوق العاده افتضاح بازی است که سوهان روح شما خواهد شد. فرض کنید در محیط های مضخرف بازی ده نفر را با مصیبت میکشید و اما آخرین نفر شما را میکشت و دوباره مجبورید از اول همرو بکشید. انصافا قرار دادن چنین چک پوینت هایی آن هم برای چنین بازی افتضاحی اعتماد به نفس بسیار بالایی می خواهد که خوش بختانه یا متاستفانه سازندگان هم با قدرت چنین اعتماد به نفسی را داشته اند !

محیط های بازی بسیار بی روح و خالی از هر گونه جزییات است.

زشت تر از زشت :

گرافیک سل شید این روز ها برای خود طرفداران زیادی پیدا کرده و تیم سازنده هم با آگاه بودن از این مسیله از همین سبک گرافیک برای بازی استفاده کرده است . ( البته شاید پولی هم برای خرید موتور قوی تر نداشته اند.) به هر حال Dark با موتور Vision Engine 8 ساخته شده که در سابقه ی آن به غیر از Orcs Must Die هیچ بازی متوسطی دیده نشد و یکی پس از دیگری افتضاح بودنده اند.

با این که بازی گرافیک سل شید مانند دارد ولی دلیل بر آن نمی شود که تیم سازنده از چنین سبکی سوءاستفاده کندد. بازی نه تنها در زمینه ی محتوا پر اشکال است، بلکه در مسایل فنی هم اثری افتضاح محسوب می شود. گرافیک  بازی به مانند سایر پروژه های ارزان قیمت  به درد سطل زباله می خورد. در گرافیک که هیچ نقطه ی روشن و قابل قبولی مشاهده نشد. انیمیشن های بازی هم کاملا خشک هستند و به نظر می رسد سازنده ها یا خسیسیشان آمده یا پول سیستم های پیشرفته ی موشن کپچر را نداشته اند تا راه رفتن شخصیت اصلی به خصوص در هنگام بالا رفتن از پله ها بدین صورت خنده دار و جک  نشود. جالب اینجاست که بعضی میان پرده ها نیمه کاره به نظر می رسند و درست در جایی که توقع ادامه را دارید، آن میان پرده به طور ناگهانی به پایان می رسد و برای چند دقیقه مات و مبهوت می مانید. فقط می توان گفت که طراحی محیط های سرسبز کمی قابل تحمل تر از سایر محیط ها است . البته دقت کنید همان طور که گفتیم فقط در مقایسه با دیگر بخش های گرافیکی بازی. اشکالات تصویری در گوشه و کنار آبجکت های گرافیکی ، تکسچر های نامیزان ، فرو رفتن اشیا در درون هم و کیفیت فراتر از افتضاح بافت ها هم در میان دیگر مشکلات بزرگ گرافیکی اصلا دیده نمی شوند !

وقتی شخصیت اصلی چنین طراحی افتضاحی داره دیگه برای بقیه بخش های گرافیک خودتون تا آخر قضیه را بخونید.

گرافیک تکنیکی بازی نیز از هر دیدی که می خواهیم به آن نگاه بکنیم انبوهی از مشکلات را به همراه خود دارد. مدل های افتضاح ، نورپردازی افتضاح تر آن هم برای یک بازی به اصطلاح مخفی کاری و بدتر از همه محیط های کاملا تکراری و با رنگ پردازی بسیار بد را که در همان اول بازی می بینید اگر خیلی تحملتان بالا باشد شاید بتوانید ده دقیقه این بازی را تحمل کنید که البته برای همین چند دقیقه هم باید دو سه تا قرص آرام بخش در کنار خود داشته باشید ! هر چقدر هم که در بازی پیشروی می کنید نه تنها اوضاع بهبود پیدا نمی کند بلکه بدتر هم می شود.  در گرافیک هنری بازی نیز هیچ چیز خاصی دیده نشد تا حداقل مقداری انگیزه به آدم بدهد. شخصیت ها هم در هنگام حرف زدن انگار آخرین کلمات عمرشان را می خواهند بگویند چرا که به سختی دهانشان در هنگام صحبت کردن باز می شود.

باگ هم که مثل نقل و نبات در بازی فراوان است ! برای مثال ممکن است که سربازی را ببینید که در جایی گیر می کند و صد بار دور خودش می چرخد. جالب اینجاست که اگر بازی را دوباره از آخرین سیو شروع کنید باز هم همین مشکل پا برجا خواهد ماند. البته این باگی که گفتیم یکی از متعادل ترین باگ ها می باشد و با بدتر از این باگ هم فراوان روبرو خواهید شد.

در کل گرافیک Dark شاید به غیر از جزییات متوسط چهره های برخی از شخصیت ها هیچ نقطه ی حتی متوسط دیگری برای ارایه کردن ندارد و اگر بخواهیم حتی گرافیک این بازی را با یک عنوان متوسط مقایسه کنیم حکایت فیل و فنجان زنده می شود. ولی اگر می خواهید روحیه تان بالا برود و کلی بخندید مشاهده ی گرافیک Dark بهترین پیشنهاد است !

یعنی واقعا دیدن شما توسط دشمنان از پشت یک کاور شیشه ای این قدر سخت است ؟

عجیب ولی واقعی !

تا به این جا که فعلا از تمامی بخش های بازی ایراد گرفته شده ، ولی نکته ی عجیب اینجاست که موسیقی ها و صداگذاری بازی در سطح نسبتا خوبی می باشد ! برای صداپیشگی شخصیت اصلی تیم سازنده از صدای گرالت در سری ویچر یعنی Doug Cockle استفاده کرده که او هم وظیفه ی خود را به خوبی انجام داده است و صدای فرشته ای که با اریک حرف می زند هم شنیدنی است . صدای شخصیت های دیگر هم با این که جذابیتش به هیچ مانند این دو نفر نیست ولی نسبتا قبل تحمل می باشد. البته نکته ی آزار دهنده اینجاست که صدای دشمنان بازی فوق العاده تکراری بوده  و در بعضی مواقع به قدری یک جمله را تکرار می کنند که به مرز جنون می رسید ! افکت های دیگر صدا که برای یک بازی مخفی کاری لازم است را هم در Dark کلا فراموش کنید چرا که اصلا چنین چیزی وجود ندارد ! برای مثال صدای راه رفتن شما بر روی یک زمین خاکی هیچ فرقی در هنگام راه رفتن بر روی چمن ها نخواهد داشت.

موسیقی ها هم کم و بیش در سطح مطلوبیست و از زیبایی های همان موسیقی منوی بازی نمی توان به این راحتی گذشت. البته در هنگامی که بازی را به صورت مخفی کاری انجام می دهید موسیقی های آرامی که نواخته می شود به هیچ وجه جالب نیست و اما وقتی که به یک باره دشمنان متوجه ی حضور شما می شوند موسیقی ها ریتم تند و خوبی به خود خواهند گرفت که با این که تعداد این قطعات موسیقی ها هم زیاد نیست ولی باز هم در برابر کوهی از ایرادات بازی مثال لنگه کفش کهنه ای در بیابان است !

اگر همینجوری هم اعصابتان خورد است پس به این بازی فکر هم نکنید !

آخیش ، عذاب تموم شد ! :

Dark یک بازی بسیار بد و با ایده های درهم و برهم است که به نظر می رسد هیچ تستری دراستدیوی Realmforge وجود نداشته تا چنین نکات ضعیفی را به گوش سازندگانش برساند.

در کل با این که فعلا با قحطی بازی روبرو هستیم  ولی بهتر است در همان قحطی بازی بمانید تا این که بخواهیدعناوینی مثل Dark را تجربه کنید ، چرا که در صورت خرید این بازی به شدت از چنین کاری پشیمان خواهید شد و بهتر است که این بازی به همان صورت که بی سر و صدا آمد در ادامه هم بی سر و صدا در همان تاریکی بماند. البته یک فایده هم این بازی دارد و آن هم این که به راحتی ۴۰ امتیاز ، ۴۰ امتیاز Achievement برایتان آزاد می کند ! خوب دیگر حرف زدن کافی هستش  و وقتش رسیده که هر چه سریع تر DVD بازی  را بشکونم !