نقد و بررسی بازی Signalis

عناوین ترسناک به شکل معناداری در صنعت گیمینگ رو به افزایش هستند. با بررسی یکی از متفاوت‌ترین و جدیدترین بازی‌های این سبک، یعنی Signalis، همراه گیمفا باشید.

عناوین ترسناک و ترس بقاء، از همان اوایل نسل نهم نوعی افزایش محبوبیت را تجربه کردند و به خصوص در سال ۲۰۲۲، شاهد بازی‌های ترسناک باکیفیتی بودیم که در سال آینده نیز به طور چشمگیرتر بیشتر خواهند شد. یکی از بازی‌های موردانتظار گیم پس در ماه اکتبر، عنوان Signalis بود که توسط تیم تازه‌کار Rose-Engine Game خلق شده و ناشر آن نیز Humble Games است. از همان ابتدا با مشاهده‌ی تریلرهای بازی مشخص بود با یک داستان و فضای تاریک و خشن مواجه هستیم. اما کیفیت این بازی در چه حد بوده و آیا ارزش وقت شما را خواهد داشت یا خیر؟

داستان بازی Signalis از روایتی خطی، با توییست‌ها و شوک‌های هایی تکان‌دهنده و ناگهانی تشکیل شده که شخصیت‌های کار شده و موثری را نیز به خود می‌بیند. کاراکترهای اصلی و فرعی هرکدام به شکلی متفاوت روی داستان و پیش‌برد آن تاثیرگذار هستند و هیچ شخصیتی بی‌دلیل کاری را انجام نمی‌دهد. با وجود آن که عمده‌ی روایت بازی به صورت محیطی است و باید دقت زیادی برای پیدا کردن دست‌نوشته‌ها داشته باشید، فهم اتفاقات گذشته و زمان حال خط داستانی اصلا سخت نیست و داستان به خوبی توسط شما درک و پردازش خواهد شد؛ این یکی از هنرهای نویسنده در زمان استفاده از داستان‌گویی محیطی است.

در Signalis، زندگی معمول روی کره‎‌ی زمین دیگر مثل سابق نیست و به دلیل کمبود منابع و سخت‌شدن بقا در این سیاره، انسان‌ها به دنبال زندگی روی سیاره‌ای دیگر یا پیدا کردن منابع زیاد جهت ادامه‌ی حیات در زمین هستند. در جهت تحقق این هدف، طی پروژه‌ای پرهزینه، Replikaها و ربات‌های هوشمند ساخته شدند که به صورت جفتی با یک سفینه به سیارات مختلف و کهشکان‌ها سفر کنند و با استفاده از تجهیزات و هوش بالای خود، یک سیاره‌ی مناسب پیدا کنند یا منابع غنی را با خود به زمین بیاورند. در جریان یکی از این سفرها، یک قتل عام وسیع در سفینه رخ می‌دهد و موجواتی زامبی‌گونه پدیدار می‌شوند.

شما در نقش الستر، یک Replika که وظیفه‌ی تعمیر سفینه و پشتیانی از خلبان را در مواقع حیاتی دارند، باید شریک یا خلبان سفینه را پیدا کنید و بتوانید از این مهلکه بگریزید و چاره‌ای برای این وضعیت بیندیشید. در طی این مسیر، با ربات‌های دیگری نیز ملاقات می‌کنید که هرکدام انگیزه‌ای مثبت یا منفی دارند؛ این ملاقات‌ها با شخصیت‌هایی که بعد از دقایقی محو می‌شوند، شما را به یاد یکی از بازی‌های معروف این سبک خواهد انداخت: Silent Hill. داستان و روایت به طور کلی از کیفیت مطلوب و مناسبی برخوردار است.

خوشبختانه الهام‌گیری بازی از عناوین موفق این سبک، تنها به یک مورد جزئی در داستان خلاصه نمی‌شود؛ بازی در فضاسازی، دشمنان، حرکت کاراکتر، Inventory و حتی ذخیره کردن، به طور جالبی از آثار موفق الهام گرفته و در این کار هم موفق بوده است. گیم‌پلی بازی شامل حل معما و مبارزه با دشمنان می‌شود که قسمت اول نقش پررنگ‌تری را ایفا می‌کند. معماهای بازی منطقی بوده و نیازمند جست‌وجو در محیط، پیدا کردن آیتم‌های مختلف و بررسی دقیق بعضی از آن‌ها در کوله‌پشتی شما هستند. نکته‌ی جالب این است که دوربین بازی در هنگام حل بعضی از معماها از ایزومتریک به اول‌شخص تغییر پیدا می‌کند که در نوع خود جالب توجه است.

مبارزات بازی به واسطه‌ی کمبود مهمات، نفس‌گیر و تنش‌‌زا هستند. مهمات در بازی به سختی پیدا می‌شود و دشمنان هم به سادگی نمی‌میرند؛ به همین دلیل باید سعی کنید تا حد ممکن با استفاده از سلاح سرد یا مشت و لگد دشمنان را از بین ببرید تا با کمبود مهمات مواجه نشوید. همچنین در طول بازی نباید تا حد امکان در راهروهای باز بدوید، زیرا دشمنان متوجه حضور شما خواهند شد و از ناکجاآباد روی سرتان آوار می‌شوند. اتمسفر بازی بسیار تاریک و وحشت‌آور است و سازندگان به خوبی در القای ترس به واسطه‌ی محیط و موسیقی موفق بوده‌اند.

اگر بخواهم نمای کاملی از گیم‌پلی و اتمسفر بازی به شما بدهم، باید بگویم که Silent Hill و Dead Space را با نسبت ۲ به ۱ مخلوط کرده و دوربین آن هم به ایزومتریک تغییر دهید تا به Signalis برسید. سازندگان آن‌قدر به Silent Hill علاقه داشته‌اند که ذخیره‌ی بازی با استفاده از یک آینه‌ با صفحه‌ای قرمز رنگ انجام می‌شود. خوشبختانه Signalis با محیط و اتفاقات ناگهانی خود به خوبی شما را می‌ترساند و از این حیث نیز با بازی باکیفیتی مواجه هستیم.

با این حال، با بازی بدون مشکلی نیز مواجه نیستیم؛ تنوع دشمنان پایین است و تا اواسط بازی رنگ و بوی تکرار به خود می‌گیرند. همچنین تغییر رنگ انتخاب گزینه‌های مختلف در Inventory و منوی توقف بازی کمی ناواضح است و شما را در جابه‌جایی بین نقشه، کوله پشتی و دست‌نوشته‌ها گیج خواهد کرد. با این حال، قطعا نقاط مثبت بازی وزن بیشتری خواهد داشت و بیشتر به چشم خواهند آمد.

گرافیک بازی نه کاملا پیکسلی است و نه کاملا واقع‌گرایانه و در مابین این دو رویکرد قرار می‌گیرد. استایل گرافیکی بازی کاملا با اتمسفر آن هماهنگ بوده و در کنار یک گرافیک تکنیکی زیبا، رنگ‌بندی‌های هنرمندانه‌ای را نیز در مبحث گرافیک هنری شاهد هستیم و این محیط‌های تیره و تار و هماهنگ با جو بازی، نقش بسیار مهمی را در این تجربه‌ی ترسناک خواهند داشت. انیمیشن‌های شخصیت‌ها با وجود محدود بودن، اصلا خشک نیست و شاهد حرکات نرم و مناسبی از کاراکترها هستیم. از یک بازی با حجم ۱ گیگابایت در سال ۲۰۲۲ توقع چندانی از گرافیک نمی‌رود؛ اما Signalis بسیار فراتر از توقعاتتان عمل می‌کند.

موسیقی یکی از عناصر درخشان بازی است و به صورت کلی در بازی‌های ترسناک نقش مهمی را ایفا می‌کند. موسیقی متن بازی در هنگام جست و جوی محیط و رویارویی با دشمنان واقعا دلهره‌آور بوده و نقشی کلیدی را در ایجاد ترس ایفا می‌کند. همچنین در مواقعی، موسیقی بازی قطع می‌شود و تنها صداهایی عجیب از محیط به گوش می‌رسد که واقعا هنرمندانه است. شخصیت‌ها صداگذاری خاصی ندارند و صحبت‌هایشان به شکل زیرنویس پدیدار می‌شوند.

این بازی روی Xbox Series S تجربه و بررسی شده است