نقد و بررسی بازی Saints Row؛ بازگشت نه‌چندان شکوه‌مندانه

پس از ۹ سال، استودیوی Deep Silver Volition تصمیم گرفته است تا با ریبوت سری Saints Row، آن را به دوران اوج خود بازگرداند.

اما سوال مهم این است که آیا بازی موفق به انجام این کار بوده و یا این که بازی نتوانسته تا آنطور که باید و شاید، انتظارات کاربران را با توجه به محبوبیت این سری برآورده کند؟ با بررسی این بازی همراه باشید تا به این سوال پاسخ دهیم.

شکست بزرگ سینتس‌ها

سری Saints Row و به خصوص نسخه‌ی سوم، همواره یکی از بهترین و سرگرم کننده‌ترین آثار جهان‌ آزاد به شمار رفته‌اند و حسابی در دل طرفداران این سبک جای باز کرده‌اند؛ دلیل این موضوع هم کاملا مشخص است؛ گیم‌پلی دیوانه‌وار، شوخی‌های پی در پی، انفجارها و نبرد‌های هیجان‌انگیز! از آن‌جایی که بازی خودش را چندان جدی نمی‌گرفت، تجربه‌ی این آثار بسیار لذت‌بخش بود. حال ریبوت Saints Row منتشر شده است و بگذارید با شما روراست باشم، به شکل متناقضی با یکی از سرگرم‌کننده‌ترین بازی‌های ناامیدکننده‌ی موجود در سال‌های اخیر مواجه هستیم!

داستان بازی طبق معمول به احمقانه‌ترین و عجیب‌ترین شکل ممکن روایت می‌شود و اتفاقا باید گفت که اگر به دنبال داستانی پیچیده‌ نباشید، کم و بیش دنبال کردن قصه بازی شما را راضی خواهد کرد. Saints Row 2022، داستان گروه سینتس را از ابتدا با شخصیت‌های جدید روایت می‌کند.

ماجرا از این قرار است که سه هم‌اتاقی به نام‌های نینا، کوین و الی که هر یک از آن‌ها عضو یکی از گروه‌های خلافکاری شهر Santo Ileso هستند، به همراه شما به عنوان رئیس گروه، قصد دارند تا با انجام اعمال مختلف، از کارهای حلال (!) گرفته تا دزدی از بانک و غیره، هزینه‌های دانشگاه خود را پرداخت کنند. در این بین، اتفاقاتی منجر به جدا شدن هر یک از این شخصیت‌ها از گروه خود می‌شود و در نهایت تصمیم می‌گیرند تا خود یک باند خلافکاری جدید را تاسیس کنند و از نو، یک امپراطوری بسازند.

در طول داستان با چالش‌های مختلفی مانند یافتن اعضای جدید برای گروه، تامین مخارج ساخت و ساز امارت سینتس‌ها و همچنین مقابله با دیگر باندهای خلافکاری شهر که قصد نابودی شما را دارند، مواجه‌ می‌شوید و باید تا انتها با این مشکلات دست و پنجه نرم کنید. این روند رویارویی با موانع و چالش‌ها، تا پایان بازی ادامه دارد.

الی مغز متفکر گروه است و ترجیح می‌دهد تا به جای استفاده از سلاح گرم، از ذهن خود استفاده کند. نینا راننده‌ و مکانیک بازی بوده و جدی‌تر از بقیه رفتار می‌کند. کوین نیز سعی می‌کند نمک بازی را فراهم کند و بامزه باشد، البته او یک دی‌جی است و به شغل خود نیز بسیار علاقه دارد. در آخر، شما (پلیر) در نقش همه‌فن‌حریف و رئیس گروه سینتس قرار دارید. باید بگویم که شخصیت‌پردازی کاراکتر‌های بازی (حداقل اعضای اصلی گروه)، قابل قبول است و هر یک از آن‌ها ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری خود را دارند؛ اما بهتر بود تا بازی کمی بیشتر به گذشتۀ آن‌ها می‌پرداخت.

خط اصلی داستان Saints Row، خیلی سریع روایت می‌شود و اگر به مراحل فرعی بازی سر نزنید، در بازۀ زمانی بسیار کوتاهی به پایان خواهد رسید. پرداختن به داستان ساخت یک امپراطوری جدید در بین باند‌های خلافکاری مختلف شهر، به طور کلی از پتانسیل بالایی برخوردار است و در برخی مواقع محدود، شاهد صحنه‌های جذابی در بازی هستیم؛ اما به طور کلی داستان بازی بسیار معمولی است و نباید از آن انتظار خاصی داشته باشید.

صداگذاری کاراکتر‌ها به خوبی صورت گرفته و مانند همیشه، شاهد شوخی‌ها و بذله‌گویی‌های آن‌ها در هنگام مبارزات هستیم؛ اما برخی از دیالوگ‌ها واقعا لوس هستند و مانند نسخه‌های قبلی، نمی‌توانند در هر لحظه از بازی شما را به خنده وادارند.

بازم همان همیشگی، این بار با طعم باگ و مشکل فنی

بازی با یک کات‌سین مرموز آغاز می‌شود و بعد از دنبال کردن آن، به سمت بخش شخصی‌سازی شخصیت اصلی (Boss) راهی خواهید شد.

اگر یادتان باشد، قبل از عرضه‌ی بازی، یک دمو از آن منتشر شد که قابلیت‌های بخش شخصی‌سازی بازی را نشان ‌می‌داد. در این دمو می‌توانستید به خوبی کاراکتر خود را شخصی‌سازی کنید و حال بعد از تجربه‌ی Saints Row باید بگویم که شاهد یکی از بهترین بخش‌های شخصی‌سازی‌ موجود در بین بازی‌های چند سال اخیر هستیم.

در بازی انواع و اقسام لباس‌ها، متریال‌ها، اکسسوری‌ها و موارد اینچنینی برای ساخت کاراکتر دلخواه شما در نظر گرفته شده و از طرفی، برای بخش تیونینگ و شخصی‌سازی ماشین، بیش از صدها قطعه‌ی مختلف موجود است که روی هر یک از آن‌ها حسابی کار شده است و جزئیات خوبی دارند. جالب است بدانید که حتی می‌توانید میزان عمر رنگ استفاده شده روی بدنه‌ی خودرو را تنظیم کنید که ویژگی بسیار جالبی به شمار‌ می‌رود.

اما چشمتان روز بد نبیند! بعد از آن که دقایقی را در این بخش گذراندید و آماده شدید که وارد دنیای Saints Row شوید، مشکلات بازی از هر سو به شما حمله‌ور خواهند شد و آنقدر این موارد زیاد هستند که واقعا نمی‌دانم از کدام یک شروع کنم!

گان‌پلی، در اوایل بازی، تا حدودی سرگرم کننده عمل می‌کند؛ اما متاسفانه بعد از گذشت چند ساعت، منسوخ بودن خود را نمایش می‌دهد و این حس را انتقال می‌دهد که گویی صرفا با یک کپی و پیست ساده از نسخه‌های گذشته طرف هستید. انیمیشن‌های حرکتی کاراکترها بسیار خشک هستند و از طرفی با وجود هندلینگ (کنترل) بد ماشین‌ها، مدتی طول می‌کشد تا بتوانید به بازی عادت کرده و این موضوع تاثیر بسیار منفی‌‌ای روی گیم‌پلی سریع بازی می‌گذارد.

بازی سیستم کاورگیری ندارد و برای این که از دست شلیک دشمنان در امان باشید، باید مدام جاخالی دهید و به این طرف و آن‌ طرف بدوید که در برخی مواقع، کمی آزاردهنده می‌شود و وجود یک سیستم کاورگیری برای بازی، بسیار منطقی‌تر به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی نیز، گاهی آنقدر خوب عمل می‌کند که دفاع در برابر دشمنان سخت می‌شود و گاهی آنقدر افتضاح عمل می‌کند که برای مثال، بعد از آن که دشمنان چند مشت روانه‌ی شما کردند، یادشان می‌افتد که باید عکس سلفی بگیرند و این موضوع بسیار مسخره و خنده‌دار است.

ماموریت‌های بازی، نسخه‌ی ضعیف‌تر آثار قبلی محسوب می‌شوند و به جز چند مرحله‌ی به خصوص، مانند دنبال کردن یک کاروان مسلح در بیابان و ورود به یک زندان امنیتی، باقی مراحل کاملا تکراری‌اند و این موضوع به خصوص در مراحل فرعی بازی، خودش را نشان می‌دهد.

البته حتی همان بخش مخفی‌کاری بازی نیز طراحی بسیار کهنه‌ای دارد و مکانیزم‌های آن، به قدری بد طراحی شده‌اند که برای یک بازی منتشر شده در نسل نهم، بسیار عجیب به نظر می‌رسد.

بازی برای شما چند مهارت در نظر گرفته است که بعد از لول آپ کردن، می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید، مهارت‌هایی که در عین کاربردی بودن، سرعت گیم‌پلی را نیز بالاتر می‌برند. از طرفی، یک نوار قدرت دارید که بعد از رساندن آسیب به دشمنان، پر خواهد شد و به وسیله‌ی آن می‌توانید به دشمنان، ضربات فینیشر یا تمام‌کننده وارد کنید.

در Saints Row می‌توانید از اعضای گروه برای انجام دادن برخی مراحل استفاده کنید و بازی مداوم این موضوع را به شما یادآوری می‌کند که هر کدام از این کاراکترها قابلیت‌های منحصر به فردی دارند. اما اگر راستش را بخواهید، تفاوت چندان زیادی در مبارزات ایجاد نخواهد شد و در نهایت، نتیجه‌ی مشابهی از هر یک از همراهان دریافت خواهید کرد.

گرافیک هنری بازی چشم نواز است و با وجود فناوری رهگیری پرتو، به خصوص در شب، نورهای نئونی و چراغ‌های متعدد در سرتاسر شهر، زیبا به نظر می‌رسند. انفجار‌های بازی بسیاری خوب اعمال شده‌اند و منفجر کردن اشیاء مختلف، امری لذت‌بخش در بازی به شمار‌ می‌رود؛ اما از نظر فنی، با یک فاجعه‌ی عظیم طرف هستیم!

افت فریم‌های شدید در بخش بیابانی بسیار آزار دهنده هستند و گاه و بی‌گاه با این مشکل دست و پنجه نرم خواهید کرد. دوربین بازی ممکن است داخل دیوار گیر کند و چند دقیقه‌ای باید وقتتان را صرف کنید تا آن را خارج کنید! تفنگ‌ها گاهی از هوا تلپورت می‌شوند و گاهی اصلا لود نشده و گلوله‌ها از دستتان شلیک می‌شوند.

ممکن است در طی یک مرحله، سلاح‌های بازی کاملا قفل شوند و تنها راه چاره، بستن بازی و اجرای مجدد آن است و در کمال تعجب، با یک سورپرایز ویژه طرف خواهید شد! بعد از انجام این کار، تمامی چک پوینت‌های شما ریست شده و باید از اول، آن مرحله را تکرار کنید.

چک پوینت‌ها در بدترین لحظات قرار گرفته‌اند و این احتمال وجود دارد که بعد از کشته شدن در بازی، ناگهان به ۱۵ دقیقه قبل بازگردید و این امر واقعا آزاردهنده و وحشتناک است. زیرنویس‌های بازی تاخیر دارند و گاهی قفل می‌شوند. هنگامی که در بازی کشته می‌شوید، چند دقیقه‌ای پخش زمین خواهید شد و بعد از مدتی، تازه بازی یادش می‌افتد که شما مرده‌اید و منو را به شما نمایش می‌دهد.

تمامی موارد بالا، تنها قطره‌ای از اقیانوس مشکلات فنی Saints Row هستند و با هر بار بازی‌کردن آن، با انواع جدیدی از مشکلات فنی ممکن در یک بازی آشنا می‌شوید!

Saints Row با وجود آن که در اکثر بخش‌ها ناامیدکننده عمل می‌کند، در قسمت موسیقی عملکرد بسیار خوبی دارد و این موضوع، از همان منوی ابتدایی بازی، کاملا مشهود است. موسیقی‌ها، تم آمریکای جنوبی و اسپانیایی دارند و از کیفیت بسیار بالایی نیز برخوردار هستند.

به عبارتی، کانال‌های رادیو‌یی بازی تنوع بسیار خوبی دارند و از موسیقی‌های پاپ و الکترونیکی گرفته تا اپرا و راک و متال در Saints Row یافت می‌شوند و می‌توانید در هنگام رانندگی در شهر Santo Ileso، از این موزیک‌ها لذت ببرید. صداگذاری‌ انفجار‌ها، ماشین‌ها و اسلحه‌ها نیز قابل قبول است؛ اگرچه شاید بازی در این بخش فوق‌العاده عمل نکند.

این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است