نقد و بررسی بازی This War Of Mine: Final Cut؛ تقابل جنگ و انسانیت

بازی‌های ویدیویی همیشه سعی داشته‌اند جنگ را از دید سربازان آن به تصویر بکشند؛ در This War Of Mine این پدیده‌ی شوم را از دید مردم بی‌گناه دنبال خواهید کرد.

هشت سال پیش، استودیوی جویای نام 11bit به صورت مستقل یک بازی به نام This War Of Mine را منتشر کرد که مثل بسیاری از آثار دیگر موضوعی حول محور جنگ داشت؛ اما به صورتی بسیار متفاوت‌‌تر. در TWOM شما در نقش مردان،زنان و حتی کودکانی قرار می‌گرفتید که فقط به دنبال زنده‌ماندن و کمک به یکدیگر در یک پناهگاه با حداقل امکانات هستند. چهار بسته‌ی الحاقی با نامه Father’s Promise، The Last Broadcast ، Fading Embers و The Little Ones نیز به تدریج برای این بازی عرضه شده‌اند. حال یک نسخه کامل و بهبودیافته از بازی به نام This War Of Mine: Final Cut برای کنسول‌ها عرضه شده که به نقد و بررسی آن می‌پردازیم.

جنگ به شکلی متفاوت در This War Of Mine

بازی یک عنوان مدیریتی سایداسکرول است که در آن باید از یک پناهگاه و افرادش مراقبت کنید. در ابتدا انتخاب می‌کنید که با چه شرایطی ( تعداد روزهای بازی، آب و هوا، بحران‌ها و…) بازی را شروع کنید و باید تا پایان آن تعداد روزها مقاومت کنید. داستان خاص و خطی‌ای برای بازی وجود ندارد و در طی بازی و مکالمات با دیگران و دست‌نوشته‌هایی که پیدا می‌کنید و البته کامل‌تر شدن Bio شخصیت‌ها در طول بازی، با کاراکترها بیشتر آشنا شده و شخصیت‌پردازی به تدریج کامل‌تر می‌شود.

در ابتدای بازی This War Of Mine: Final Cut می‌توانید افراد حاضر در پناهگاه را بنا بر سلیقه‌تان انتخاب کرده و در پناهگاه بگذارید. هر یک از شخصیت‌ها توانایی خاصی دارند و برای قسمتی از کارهای پناهگاه مفید خواهند بود. حتی می‌توانید شخصیت‌های پناهگاه را از ابتدا بسازید و برای آن‌ها مهارت و نام دلخواه خود را انتخاب کنید. دردناک‌ترین قسمت این انتخاب‌ها جایی است که به بچه‌ها و پدر و مادرها برخورد می‌کنید. آیا حاضرید در ازای سخت‌تر شدن بازی و چالش‌برانگیزتر شدن آن، مجبور باشید با گرسنگی کودکان، گریه‌های آن‌ها و حتی مرگ احتمالی‌شان کنار بیایید؟ یا فکر می‌کنید از پس مراقبت از یک کودک در این شرایط به غایت بحرانی برمی‌آیید؟ بازی از همان ابتدا احساسات شما را قلقلک می‌دهد.

بازماندگانی با مهارت‌های متفاوت

بازماندگان در کنار مهارت‌هایشان، نیازهایی هم دارند. مثلا Roman توانایی مبارزه با سلاح گرم را دارد و حتی مخفی‌کاری هم بلد است؛ اما برای آن که حالش خوب باشد و دل و دماغ نگهبانی از پناهگاه در شب، رفتن به جست و جو و روحیه دادن به بچه‌ها و کار زیاد را داشته باشد، باید روزی ۳ نخ سیگار بکشد و کمی هم قهوه بخورد. این نیاز سختی است چون سیگار و کافئین در بازی کمیاب هستند. Zlata در روحیه دادن به کودکان، بازی کردن با آن‌ها و کلا عوض کردن حال و هوای پناهگاه مهارت دارد و شخصیت دیگری کوله‌پشتی‌اش به جای ۱۲ جای خالی حمل پیش‌فرض، ۱۵ اسلات خالی دارد که بسیار کمک کننده است. یکی از ملاک‌های مهم برای انتخاب شخصیت‌های داستانتان، باید تناسب مهارت و نیازها باشد تا بتوانید از پس آن‌ها بربیایید.

یکی از ابعاد واقعی بازی This War Of Mine: Final Cut این است که شما خواه و ناخواه به دنبال رفع نیازها و زنده ماندن شخصیت‌ها خواهید بود؛ حتی اگر مرگ یک شخصیت به منزله Game Over و شروع بازی از ابتدا نباشد. شما به دلایل مختلفی مانند دوست داشتن ظاهری یک شخص، مفید بودن مهارتش، کوله‌پشتی خوبش و… خواهید خواست همه را زنده نگه دارید و صرفا بعد انسان دوستی شما در نگه‌داشتن حداکثری شخصیت‌ها دخیل نیست. بولد بودن بعد مادی به بعد معنوی در کارکرد افراد حقیقت تلخی است که در جنگ به شدت وقوع پیدا می‌کند.

داستان در بطن گیم‌پلی بازی This War Of Mine: Final Cut

یکی از عناصر داستانی جالب بازی موقع Scavenge کردن شخصیت‌ها است. وقتی شخصیت‌ها را برای جست و جو به بیرون می‌فرستید، در خانه‌های مسکونی دست‌نوشته‌هایی پیدا می‌کنید که بعضی از نظر گیم‌پلی کمک‌کننده هستند و بعضی نکات داستانی جالبی دارند. به همین خاطر بد نیست موقع جست وجو برای سیر کردن شکم بازماندگان و قطعات برای ساخت تجهیزات برای پناهگاه، نیم‌نگاهی هم به این نوشته‌ها داشته باشید تا ارتباط بیشتری با بازی بگیرید.

برخلاف بازی اصلی، سه بسته الحاقی بازی داستان واحدی را دنبال می‌کنند. پدری که به دنبال زنده نگه داشتن فرزند بیمارش است، زنی که به دنبال پاسخ معنی زندگی و مقاومت در جنگ است و گوینده‌ی رادیویی که به دنبال امید بخشیدن در ناامیدانه‌ترین حالت ممکن است. هرسه DLC بازی داستان‌های دردناکی دارند و ارتباط داستانی بسیار بیش‌تری به واسطه تمرکز بیشتر روی داستان و شخصیت‌پردازی افراد روی پلیر خواهند گذاشت.

البته روند بازی در بسته‌های الحاقی هم خطی نیست و فرم گیم‌پلی کاملا شبیه به بازی اصلی است. اما در این بسته‌های بازی This War Of Mine: Final Cut هدفی فراتر از سیر شدن، خوابیدن و پیدا کردن قطعات دارید. در این داستانک‌ها کلا یک یا دو شخصیت در پناهگاه هستند و به آن صورت برطرف کردن نیازهای افراد سخت نیست. بازی کردن این بسته‌ها را به دلیل شخصیت‌پردازی عالی و روایت مناسب به شدت پیشنهاد می‌کنم.

پیشرفت قطره‌چکانی در گیم‌پلی This War Of Mine: Final Cut

اگر فکر می‌کنید با بازی ساده‌ای طرف هستید سخت در اشتباهید! شاید غذا دادن به افراد، جست و جو، حفظ روحیه‌ی افراد و خوابیدن مناسب شخصیت‌ها در عنوانی مثل سیمز مثل آب خوردن باشد؛ اما در This War Of Mine با یک شرایط بحرانی جنگی رو به رو هستید که بعضا ممکن است یک قطعه طلای گران قیمت را با یک دارو یا دو تکه غذا با فردی معامله کنید! این که در شب تقسیم وظایف استراحت روی تخت، نگهبانی از پناهگاه در شب و جست و جوی منابع در بیرون از پناهگاه را چگونه انجام دهید واقعا سخت است و در اواسط بازی، سختی بازی به اوج خود می‌رسد؛ جایی که شاید مجبور به تصمیم‌گیری برای معالجه‌ی یک زخمی یا غذا دادن به یک بچه باشید و جان هر دو هم در خطر باشد.

شما می‌توانید هر شب یکی را به بیرون از پناهگاه فرستاده و منابع جمع‌آوری کنید. این کار اصلا ساده نیست. اولا منابع شما محدود است و این که فرد جست و جوگر را با چه چیزهایی مجهز کنید خودش مسئله است. دوما باید یک یا دو نفر را برای نگهبانی بیدار نگه دارید؛ آیا آن‌ها خواب کافی کرده‌اند؟ آیا وضعیت روحیه مناسبی برای نگهبانی دارند و مشکلی ایجاد نخواهند کرد؟ سوما منطقه‌ای که برای جست و جو می‌روید تا چه حد امن است؟ آیا فرد جست و جوگر توانایی پنهان شدن و یا مبارزه تن به تن دارد؟ وقتی از همه این مسائل عبور می‌کنید می‌بینید که وقتی صبح به پناهگاه بازگشته‌اید دزدها در شب قبل حمله کرده و بسیاری از منابعتان غارت رفته است! و آنجاست که خسنگی به تنتان می‌ماند.

با This War Of Mine می‌فهمید مدیریت یک پناهگاه اصلا ساده نیست

علاوه بر شخصیت‌ها و نیازهایشان، پناهگاهتان هم نیاز به مدیریت و پیشرفت دارد. ساخت وسایل خواب، صندلی، رادیو، وسایل دفاع شخصی، وسایل گرم‌کننده برای زمستان، گاز برای غذا پختن، وسایل بازی برای بچه‌ها، وسایل لازم برای باز کردن درهای قفل و … فقط بعضی چیزهایی است که باید برای پناهگاه خود بسازید و با افزایش افراد پناهگاه به تعداد بیش‌تری از آن‌ها هم نیاز دارید.

همچنین پناهگاهتان نیاز به حفاظت هم دارد و برای ساخت وسایل حفاظتی برای جلوگیری از نفوذ دیگران و بعضی دیگر از وسایل پیشرفته نیاز به ارتقاء قسمت ساخت و ساز پناهگاه دارید. با ارتقاء این قسمت وسایل پیشرفته‌تری برای ساختن در اختیار شما قرار می‌گیرد. همچین هر کارگاهی که می‌سازید قابلیت ارتقاء دارد؛ مثلا با ارتقاء کارگاه ساخت وسایل فلزی، می‌توانید اره بسازید و با ارتقاء گلخانه خود می‌توانید گیاهان مقوی‌تری تهیه کنید.

قسمت معامله هم نقش مهمی در گیم‌پلی بازی ایفا می‌کند. هر از چند گاهی می‌توانید با افرادی که به سمت پناهگاهتان می‌آیند معامله کنید و کمبودهای پناهگاهتان را برای ساخت وسایل یا مواد غذایی تا حدی جبران کنید. البته ناگفته نماند که همیشه هم این افراد مراجعه‌کننده هدف معامله ندارند و بعضی درخواست‌های عجیبی از شما می‌کنند که بیشتر حکم دزدی دارد! گاهی هم پیش می‌آید که شما را فریب می‌دهند و در نهایت جانتان را با قبول کردن درخواست‌هایشان به خطر خواهید انداخت. در This War Of Mine انتظار هرچیزی را باید داشته باشد.

پایداری برخی از مشکلات پیشین

معمولا عناوینی که دارای نقاط تعاملی زیاد هستند در نسخه‌های کنسولی مشکلاتی دارند؛ و وقتی این مشکلات با سبک سایداسکرول ترکیب شود، قطعا بیشتر هم به چشم می‌آیند. This War Of Mine نیز از این قاعده مستثنی نیست و وقتی در پناهگاه یا دیگر مکان‌ها گشت و گذار می‌کنید گاها با تعامل با برخی نقاط به مشکل می‌خورید. برخی نقاط تعاملی نزدیک به هم هستند و انتخابشان با کنترلر کمی مشکل است؛ البته هیچ‌گاه اینگونه نیست که بازی دچار باگ شود و نتوانید با نقطه‌ای تعامل کنید؛ اما نمی‌توان این مشکل را نادیده گرفت.

همچنین برخی از موارد مهم در گیم‌پلی هیچ آموزشی داده نمی‌شوند. مثلا روحیه‌ی افراد برای پیشبرد بازی بسیار مهم است و بازی هیچ نکته‌ای درباره‌ی بهبود این مورد نمی‌گوید. نحوه‌ی استفاده از برخی منابع گیاهی و تنباکو در بازی گفته نمی‌شود و احتمالا برای آن‌ها دست به جست و جوی گوگل خواهید برد. به طور کلی آموزش در بازی برای افرادی که نسخه‌ی سال ۲۰۱۴ را اصلا بازی نکرده‌اند؛ جای کار بیشتری داشته است.

گرافیک بهبودیافته و موسیقی زیبای This War Of Mine: Final Cut

گرافیک بازی نسبت به نسخه‌ی سال ۲۰۱۴ بهبود یافته و با بازی باکیفیت‌تر و دلنشین‌تری رو‌به‌رو هستیم. استایل گرافیکی بازی بیشتر به حالت کاغذ و مداد شباهت پیدا کرده و باعث اتمسفریک‌تر شدن آن و به تصویر کشیدن باورپذیرانه‌تر سیاهی جنگ شده است. انیمیشن‌های شخصیت‌ها نرم‌تر شده و تقریبا هیچ باگ و افت فریمی هم در بازی وجود ندارد. بطور کلی بهبود گرفیک بازی به بهبود تجربه‌ی گیمرها از بازی کمک شایانی کرده است.

رنگ‌بندی‌ها در This War of Mine کاملا سیاه و سفید بوده و گرافیک هنری بازی واقعا چشم‌نواز و زیباست. البته برای افکت‌هایی مانند آتش و انفجار از رنگ زرد نیز استفاده شده؛ اما در ۹۹ درصد مواقع سازندگان به همان دو رنگ اصلی اکتفا کرده‌اند. از نظر فنی هم بازی هیچ مشکلی ندارد و با رزولوشن 4K آپسکیل و شصت فریم روی کنسول Xbox Series S اجرا می‌شود.

موسیقی در بازی نیز دست کمی از گرافیک برای باورپذیر کردن اتمسفر بازی ندارد. موسیقی‌های بازی آرام و سوزناک است و حس ناامیدی و پوچی خاصی را به گیمر القا می‌کند. به خصوص وقتی دست خالی از جست و جو برمیگردید و موسیقی نواخته می‌شود؛ به اوج مفهموم ناامیدی در جنگ پی می‌برید.