چرا بازی‌های اقتباسی از فیلم‌های سینمایی اکثراً ناامیدکننده هستند؟
ساخت بازی‌های ویدیویی از روی فیلم‌های سینمایی پدیده‌ای رایج است، اما اکثر این بازی‌ها ناامیدکننده هستند. در این مقاله به بررسی دلایل این موضوع پرداخته‌ایم.
صنعت سینما و بازی‌های ویدیویی شباهت‌های زیادی با یکدیگر دارند. برخی، بازی را شکل جدیدتر و کامل‌تری از فیلم می‌دانند که به مخاطب اجازه می‌دهد تا بیشتر در فضای مورد نظر کارگردان غرق شود. برخی دیگر، فیلم را برتر می‌دانند و نمی‌توانند آن‌قدری که با صحنه‌ها و انسان‌های واقعی ارتباط برقرار می‌کنند، با صحنه‌های گرافیکی نیز همان ارتباط را برقرار کنند. برخی هم اعتقاد دارندکه با پیشرفت تکنولوژی و عرضه‌ی موتورهای گرافیکی قدرتمندتر، مرز بین این دو صنعت رفته‌رفته کم‌رنگ‌تر می‌شود و با عرضه‌ی فیلم‌های تعاملی از یک سو و عرضه‌ی بازی‌های سینمایی از سوی دیگر، این دو دنیا بیشتر با یکدیگر ادغام می‌شوند.
شباهت این دو صنعت به یکدیگر، باعث شده بسیاری از کسانی که در صنعت بازی‌های ویدیویی فعالیت دارند، نسبت به ساخت بازی‌های ویدیویی اقتباسی از فیلم‌های سینمایی، علاقه نشان دهند. البته در سال‌های اخیر می‌بینیم که برعکس این پدیده هم صادق است و کارگردانان زیادی به ساخت فیلم یا سریال از روی بازی‌های ویدیویی علاقه نشان می‌دهند.
با اینکه این موضوع روی کاغذ ایده‌ی جذابی به نظر می‌رسد، اما متاسفانه همان‌طور که بارها شاهدش بودیم، این محصولات اقتباسی معمولاً ناامیدکننده هستند و نمی‌توانند طرفداران را راضی نگه دارند. به نظر می‌رسد حتی با وجود شباهت زیاد این دو صنعت به یکدیگر، باز هم تفاوت‌هایی اساسی در روند ساخت آن‌ها وجود دارد که باعث می‌شود محصولات اقتباسی چنان‌که باید و شاید، دلچسب از آب در نیایند.
در این مقاله، نگاهی کوتاه به دلایل عدم موفقیت بازی‌های اقتباسی از فیلم‌های سینمایی انداخته‌ایم. البته وقتی می‌گوییم «عدم موفقیت»، قطعاً منظورمان تمام بازی‌های اقتباسی نیست. بازی‌هایی مانند Alien: Isolation، Star Wars Jedi: Fallen Order یا Middle Earth: Shadow of War همگی در زمره‌ی بازی‌هایی هستند که با اقتباس از فیلم‌های سینمایی ساخته شده‌اند و همگی بازی‌های قدرتمند و باکیفیتی در سبک خود هستند. اما اکثر بازی‌های اقتباسی از روی فیلم‌های سینمایی، معمولاً اثراتی سطحی، فراموش‌شدنی و ناامیدکننده بوده‌اند.
تجاری بودن بازی‌های اقتباسی
اولین و مهمترین دلیلی که بازی‌های اقتباسی معمولاً به محصولاتی ناامیدکننده بدل می‌گردند، تجاری بودن این بازی‌هاست. منظور از تجاری بودن این است که اکثر این بازی‌ها فقط به منظور پول‌سازی بیشتر برای سازندگان ساخته می‌شوند و هیچ فکر خلاقانه‌ای در پشت آن‌ها وجود ندارد. این موضوع باعث می‌شود تا تمرکز سازندگان روی پروسه‌ی خلاقانه‌ی ساخت بازی به حداقل برسد و بخش سوددهی ماجرا اهمیت بیشتری پیدا کند.
از طرف دیگر، اکثر بازی‌های اقتباسی در بازه‌ای نزدیک به زمان انتشار فیلم منتشر می‌شوند. در واقع از بازی به عنوان وسیله‌ای برای فروش هرچه بیشتر فیلم استفاده می‌شود. محبوبیت فیلم، فروش بازی را نیز به نوعی تضمین می‌کند و جذب مخاطب را راحت‌تر می‌کند. این در حالی است که در حالت عادی، سازندگان تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند تا بازی مخاطبانی با سلایق گوناگون را جذب کند و با طراحی گیمپلی و مراحل نوآورانه، فروش بیشتری داشته باشد.
این موضوع نه تنها در حوزه‌ی بازی‌های ویدیویی، بلکه در بسیاری از شاخه‌های دیگر هنر نیز به چشم می‌خورد. هنگامی که فروش یک محصول هنری (یا حتی غیرهنری) تضمین‌شده است، ایده‌پردازی در مورد آن محصول ارزش خود را از دست می‌دهد و منجر به کاهش کیفیت آن محصول می‌شود.
برای مثال، عنوانی مانند Fast & Furious: Crossroads را در نظر بگیرید. یک بازی اقتباسی که بر پایه‌ی یک فیلم سینمایی بسیار محبوب ساخته شد و نقدهای منفی بسیاری را دریافت کرد. میانگین امتیازات این عنوان چیزی در حدود ۳۵ است که با هر معیاری، یک بازی ضعیف به حساب می‌آید. اما وقتی آمار فروش این بازی را در کنار آمار فروش بازی‌های هم‌رده‌ی خودش قرار می‌دهیم، می‌بینیم Crossroads فروش نسبتاً خوبی داشته است. البته این آمار هم‌چنان از انتظارات سازندگان پایین‌تر بوده، اما دلیل این که یک بازی با این حجم از مشکلات ریز و درشت می‌تواند فروش نسبتاً خوبی داشته باشد، فقط و فقط یک چیز است: اعتبار فیلمی که از روی آن اقتباس شده است.
محدودیت زمانی
یکی دیگر از عواملی که باعث می‌شود اکثر بازی‌های اقتباسی از فیلم‌های سینمایی محصولی متوسط یا ضعیف باشند، محدودیت زمانی و ددلاین‌های فشرده است. در حالت عادی، سازندگان در صورت نیاز می‌توانند تاریخ جدیدی برای عرضه‌ی بازی خود در نظر بگیرند و تا حد امکان مشکلات بازی را حل کنند و یک محصول پولیش شده‌تر را وارد بازار کنند. البته تاخیر در عرضه‌ی یک بازی در هر صورت عملی زیان‌ده است و سازندگان تا حد امکان از آن اجتناب می‌کنند، اما فکر میکنم همه‌ی ما روی این موضوع اتفاق نظر داریم که صبر کردن برای یک بازی کامل، بهتر از تجربه‌ی زودهنگام یک بازی ناقص است. هم‌چنین سازندگان در حالت عادی می‌توانند روز عرضه را نسبت به زمانی که برای ساخت بازی خود نیاز دارند تنظیم کنند.
برای مثال مجموعه‌ی Grand Theft Auto را در نظر بگیرید. نسخه‌ی پنجم این مجموعه در سال ۲۰۱۳ منتشر شد و اکنون چیزی حدود ۹ سال از عرضه‌ی آن بازی می‌گذرد و تنها چیزی که در مورد نسخه‌ی ششم می‌دانیم این است که این بازی در حال ساخت است! سازندگان تمام این مدت را صرف ساخت بازی و رفع نواقص آن کرده‌اند و به جز ددلاین‌ها و محدودیت‌های زمانی خود کمپانی، عامل دیگری نیست که بر عرضه‌ی هرچه سریع‌تر بازی تاکید داشته باشد (البته اگر فشاری که از جانب گیمرها به شرکت وارد می‌شود را نادیده بگیریم!).
در مورد بازی‌های اقتباسی قضیه کمی فرق می‌کند. اکثر این بازی‌ها در زمانی کوتاه تولید می‌شوند و هرگونه تاخیر در عرضه‌ی این عناوین، تبعاتی سنگین در پی دارد. دلیلش هم همان موردی است که در تیتر قبلی به آن اشاره کردم. اکثر این بازی‌ها در واقع جنبه‌ای تبلیغاتی دارند و باید در زمانی نزدیک به انتشار فیلم مربوطه منتشر شوند. طبیعتاً زمان محدودتر به معنای فشار کاری و استرس بالاتر است. نیازی به گفتن نیست که هرچقدر استرس کاری کارکنان شرکت بالاتر باشد، راندمان آن‌ها کاهش می‌یابد و نتیجه، محصولی سطحی و پر از ایراد خواهد بود. به علاوه، محدودیت زمانی، این امکان را از سازندگان می‌گیرد که تا حد امکان نواقص بازی را رفع کرده و محصولی کامل‌تر به بازار ارائه دهند.
بازی Goldeneye 007، عنوانی بود که حدود دو سال پس از انتشار فیلم سینمایی‌اش عرضه شد و نقدها مثبت بسیاری را دریافت کرد. این بازی حتی چند باری هم تاخیر خورد و نهایتاً چیزی که به دست مخاطب رسید، محصولی پولیش شده و کامل بود. بازی Alien: Isolation نیز وضعیتی مشابه داشت و سازندگان زمان کافی برای ساخت این بازی داشتند. هر دو بازی نه تنها در لیست بهترین بازی‌های اقتباسی از فیلم‌های سینمایی جای می‌گیرند، بلکه فقط یک محصول تجاری نیستند. این دو بازی (و چند عنوان دیگر)، توانستند آن‌چه که از یک بازی ویدیویی انتظار می‌رود را در اختیار مخاطبان قرار دهند و آن‌ها را راضی نگه دارند.
بنابراین زمانی که صرف ساخت یک بازی می‌شود، قطعاً نقشی مستقیم در موفقیت آن دارد.
شکاف میان صنعت بازی و صنعت فیلم
همان‌طور که در ابتدای مقاله نیز اشاره کردم، صنعت بازی و فیلم شباهت‌های بسیار زیادی به یکدیگر دارند. در واقع بسیاری از تکنیک‌های فیلم‌برداری، داستان‌سرایی و شخصیت‌پردازی که امروزه در صنعت بازی استفاده می‌شوند، از صنعت سینما الگوبرداری شده‌اند. از طرف دیگر با رشد صنعت بازی، به وضوح شاهد این هستیم که کارگردانان سینمایی نیز به الگوبرداری از المان‌های موجود در بازی‌های ویدیویی علاقه نشان می‌دهند. در چند سال اخیر، شاهد ساخت چندین فیلم اقتباسی از بازی‌های ویدیویی بوده‌ایم که فیلم سینمایی Uncharted و Resident Evil تنها نمونه‌هایی از این عناوین هستند.
اما این دو صنعت هرچقدر هم که شبیه به هم باشند، تفاوت‌های زیادی نیز دارند که آن‌ها را به دو مقوله‌ی مجزا از هم تبدیل کرده است. در ساخت اکثر بازی‌های اقتباسی از فیلم‌های سینمایی، معمولاً این موضوع نادیده گرفته می‌شود و نتیجه‌ی نهایی نه یک فیلم کامل است و نه یک بازی کامل. برای ساخت یک بازی، شما پیش از هر چیزی نیاز به یک گیمپلی خلاقانه دارید. حتی بازی‌هایی با داستان عالی، بدون یک گیمپلی خلاقانه که مخاطب را در جریانات بازی غرق کند، شکست میخورند.
علاوه بر این، زمان اکثر فیلم‌ها چیزی بین ۲ الی ۳ ساعت است. این در حالی است که یک بازی ۲ الی ۳ ساعته، بیش از حد کوتاه به شمار می‌آید و اکثر بازی‌های داستان‌محور موجود در بازار، حداقل دو الی سه برابر این میزان، گیمپلی دارند. طبیعتاً پر کردن این زمان اضافه، نیازمند ایده‌‌پردازی‌های قوی است و نمی‌توان با روایت دوباره‌ی داستان فیلم، بازی ساخته شده از روی آن را نیز روانه‌ی بازار کرد. گرچه، معمولاً همین اتفاق می‌افتد و به شکست منجر می‌شود!
موضوع دیگری که مطرح است، بحث تفاوت شخصیت‌پردازی در بازی و فیلم است. در بازی‌های ویدیویی، شما معمولاً در نقش شخصیت اصلی قرار می‌گیرید، این در حالی است که شما فیلم را از دید سوم شخص تماشا می‌کنید و فقط شاهد تصمیم‌گیری‌ها و اعمال شخصیت اصلی هستید. در بازی، این خود شما هستید که تصمیم می‌گیرید. لذا روش برقراری ارتباط شما با کاراکترهای فیلم و بازی تا حد زیادی متفاوت است. هم‌چنین، چون بازیگران یک فیلم انسان‌های واقعی هستند، شاید لازم نباشد که کارگردان فیلم تلاشی مضاعف برای واقعی نشان دادن کاراکترها به کار بگیرد. در حالی که کارگردان یک بازی، این وظیفه را بر دوش دارد که کاراکترهای خود را تا حد امکان واقعی جلوه دهد تا حس هم‌ذات‌پنداری را در مخاطب بیدار کند (حداقل در بازی‌هایی که کاراکترها باید واقعی به نظر برسند).
شکاف‌های ریز و درشتی میان این دو صنعت وجود دارد که معمولاً سازندگان محصولات اقتباسی، چشم خود را بر آن‌ها می‌بندند. اگر به این شکاف‌ها توجه بیشتری شود و لازمه‌های هر صنعت در نظر گرفته شود، شاهد محصولات اقتباسی بهتری خواهیم بود.
———————————————–
در پایان مانند همیشه، می‌خواهم نظر شما گیمفایی‌های عزیز را نیز بدانم. آیا شما نیز موافقید که اکثر بازی‌های اقتباسی از فیلم‌های سینمایی محصولاتی متوسط و ضعیف به شمار می‌روند؟ اگر جوابتان مثبت است، فکر می‌کنید دلایل دیگر این موضوع چیست؟ چگونه به این قضیه نگاه می‌کنید؟
در بخش نظرات منتظر شما هستم.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازی‌های ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازی‌های انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف می‌کند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازی‌های شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازی‌های آن روی تمامی دستگاهها
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری 
بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse 
نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3 
کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد 
نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King 
یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند 
بازی‌های انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد 
عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد 
محبوبترین فیلم‌های سینمایی سال ۲۰۲۴ از نظر سایت IMDb 
رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند
- بازی‌های انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4 
محتوای همکاری Fortnite و Skibidi Toilet فردا منتشر می‌شود 
بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازی‌های ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است 
مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است 
گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازی‌های شما در سال ۲۰۲۵ 
گیمپلی Cronos: The New Dawn بیشتر شبیه بازی‌های مدرن Resident Evil است 
پیشبینی یک شرکت تحقیقاتی: در نسل بعدی تنها یک کنسول توان رقابت با نینتندو را دارد
- نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری
- بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse
- نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3
- کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد
- نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King
- عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
- محبوبترین فیلم‌های سینمایی سال ۲۰۲۴ از نظر سایت IMDb
مجموعه جزئیات فیلم Thor the Dark World جهان MCU 
فصل سوم سریال The Last of Us زودتر از انتظار پخش خواهد شد 
آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد
نظرات
مهمترین دلیل اینه که بازی بدون هیچ پیش زمینه ذهنی ساخته شده و بعدش محبوب شده. اما فیلم ها بر اساس اون ساخته میشن و اکثرا وفادار به بازی نیستن اگر هم باشن همیشه بحث مقایسه ذهنی پیش میاد که هر لحظه ش رو با بازی قیاس میکنی که بازم اکثرا کیفیت ساخت فیلم از بازی پایین تر بوده.
دقیقا درست میفرمایید، هیچ وقت بحث آشنا کردن یک گروه جدید با فرانچایز نبوده، همیشه آشنا کردن جیب سازنده با یه بازار جدید مطرح بوده،
و فکر نمیکنم هرگز با همچین هدفی هیچ کمپانی بتونه محصول با کیفیتی بسازه (هر چند که خوب فروش کنه)، هر چند که کسی عبرت نمیگیره،
یادی هم کنیم از یکی از محبوب ترین بازی های بچگیم، The Battle for Middle Earth که یه تجربه rts لذت بخش و کاملا وفادار به سه گانه بود.
خیلی مقاله خوب بود اما تا یذره جلو رفتم دیدم تموم شد، ای کاش بشتر مینوشتید در مورد این موضوع
مدمکس جزو بهترین گیم های عمرم بود اصلا برام خسته کننده نبود اون سیستم کامبت خفن پیاده و ماشین داستان خوب گرافیک عالی واقعا گیم آندرریتدی بود چند وقت پیش شایعه شده بود که آوالانچ داره قسمت دومش رو می‌سازه خدا کنه واقعی باشه
هنوزم که هنوزه پلی میدمش
عجیبه که اینهمه ازش بد میگن
اونقدری که تو این بازی مکانیک های مختلف پیاده شده من هنوز تو هیچ بازی ندیدم
این که بازی های اقتباسی از فیلم(و برعکس) ضعیفن بزرگترین دلیلش همون تجاری بودنشه سازنده خودشم خیلی علاقه ای به ساخته اش نداره و اصلا یک دولوپر عاقل میدونه بازی اقتباسی(مگه اینکه کتاب باشه) خودکشیه و کلی گیمپلی رو شخصیت پردازی و دنیا سازی و… رو محدودمیکنه میدل ارث و فالن اوردر هم فقط منبع اولیشون سینما بود داستانشون اورجیناله کاملا.علت این که مثلا اسپایدرمن نمیتونه یه گیم پرفکت در حد کل صنعت(نه ابرقهرمانی) داشته باشه هم خود کرکترشه که خیلی دست دولوپر رو تو خلاقیت داستان میبنده و اگه کمیکاشو خونده باشید ته واکنشتون به یک رویداد تو بازی “cool” هستش و کلیشه ایه داستاناش.حالا بعضی کرکترا یخورده personality باز تری دارن ولی اوناهم محدودیت دارن.خلاصه این که محصول اقتباسی مخصوصا از یک فیلم خاص اصلا بالاتر از یکبار مصرف نمیره
با ابتدای نظرت کاملا موافقم اما بخش اسپایدرمن رو خیلی اراجیف گفتی 😂
“اگه کمیکاشو خونده باشید ته واکنشتون به یک رویداد تو بازی “cool” هستش و کلیشه ایه داستاناش” مشخصه حتی یه شماره از کمیک هاش رو هم نخوندی که اینطور شخصیت پردازی و داستان هاش رو زیر سوال میبری و فکر میکنی ته واکنشش یه cool هست یا اصلا حتی مارولز اسپایدرمن های اینسامنیاک رو بازی نکردی.
چون میدونی که همیشه توی بازی واکنش هاش چه به یه رویداد چه به یه دشمن بذله گویی هایی هست که توی شخصیت پردازیشه و اتفاقا دست نویسنده رو باز میذاره که شوخی های بیشتری بتونه بکنه. از کلیشه ای بودن داستان هاش همین رو بگم که کمیک های Superior Spider-Man و Spider-Man No More و The Death Of Spider-Man و Kraven’s Last Hunt رو بخون تا شاید متوجه شی داستان جذاب یعنی چی؟
حالا اینکه خودش چه شخصیتی داره و اینسامنیاک هم به زیبایی تمام توی گیم به نمایشش گذاشت و تبدیل به یکی از بخش های مهم داستان شد هم بماند …
واقعا فکر میکنی من کمیکای اسپایدرمن رو نخوندم یا یگمشو نزدم؟:))))
گفتم که داستان بدی درنمیاد و درکل خوبه ولی همیهش داستانش جنریکه.کمیکا هم اره تک و توک داستان کلیشه شکن داره قبول دارم ولی حرف من بازیاست.
داره همینو میگه دیگه، میگه سطح داستانی فیلما و بازیای spiderman نسبت به کمیکش ضعیفه
کاری با جملت ندارم ولی واقعا اسپایدرمن داستان هاش جنریکه ؟!!!
الان into the Spider-Verse که ساختن و توش همون اول پیتر پارکر رو کشتن جنریک بود ؟!!!
یا مرگ زن عمو می تو بازیش اون هم همون قسمت اول ؟!!!!
یا مرگ گوئن تو دنیای کمیک و فیلم ؟!!!!
اسپایدرمن جزء تاثیر گذار ترین شخصیت های فیکشنال تاریخ و همینطور دنیای کمیک و ابرقهرمانیه برو کمیک Kraven’s Last Hunt یا مرگ گوئن و Superior Spider-Man و Clone Saga رو بخون
بلا هایی که اسپایدرمن تو کمیک ها تحمل کرده اونقدر زیاده که هر آدم دیگه ای بود شاید رد میداد
حتی همون نسخه ۲۰۱۸ هم که اینسامنیاک ساختش پایانش اونقدر خوش نبود و زن عمو می توش مرد اون هم تو قسمت اول !!!!
نمیدونم رو چه حساب و منطقی این حرف رو زدی !
بالا هم نوشتم که حرفم کمیک نیست،حالا میخوای نخونده بگیر دوباره لیست از کمیکایی که خیلی وقت پیش خوندم بنویس :)
حرف با بازیاست،تو گیم داستانش جنریکه،بله اینکه یه ابرقهرمان شادی شخصی خودشو فدای مردم جهان کنه تکراریه.داستان غیر جنریک میخوای برو سه گانه آرخام پلی بده(یوتیوب نریا،بشین بازیش کن) هرچند اونم تو نسخه سوم کم و بیش درگیر کلیشه شد آخراش ولی بازم عالیه.داستان جنریک هم به معنی بد بودن نیست فقط معنیش اینه که موضوعش تکراریه و خیلی خاص نیست.
همین دو تا کامنتت کافی بود که ثابت کنی تو این زمینه سواد کافی رو نداری. واست فقط چهار تا کمیک مثال زدم گفتی تک و توک. اون یکی دوستمون واست into the spider-verse و مارولز اسپایدرمن رو مثال زد بازم گفتی تک و توک. اینطور که میگی کمیک خوندم فکر میکنم رفتی کمیک های افتضاح و ضعیفش رو فقط خوندی و چون فقط همونا رو خوندی با خودت میگی نه پس این کاراکتر همینطوره. هر کاراکتری که توی دنیای کمیک بگی یه سری داستان های ضعیف و فاجعه داره و چون تو فقط رفتی همون ضعیفا که اتفاقا اونا تک و توک هستن رو خوندی دلیل نمیشه بگی کلا اینطوریه. بیا که تا صبح میتونم برات کمیک غیر جنریک مثال بزنم. دلیل محبوبیت اسپایدرمن هم این نیست که یه نفر هست که شادی خودشو فدای جهان کنه. نه. دلیلش اینه که این شخص دقیقا با مشکلاتی سر و کله میزنه که مردم عادی باهاش دست و پنجه نرم میکنن و وقتی میبینن یه سوپرهیرویی هست که مشکلاتی رو داره که اونا دارن و میتونن باهاش همذات پنداری کنن درکش میکنن و بهش علاقه مند میشن و میفهمنش. تو کلا ذات این کاراکتر رو بد متوجه شدی. حرفت کمیک نیست؟ اوکی پس همون گیم مارولز اسپایدرمن واست کفایت میکنه
۲۰ خط نوشتی میگی من کمیکارو نخوندم بعدش میگی متوجه شدی حرفم کمیک نیست؟:))))
چون هیچوقت سازنده های فیلم برای ساختن فیلم از روی بازی به دنبال کیفیت و نوآوری نیستن و فقط میخوان از اسم بازی استفاده کنن که پول دربیارن و در نتیجه همیشه شکست میخورند
جدید ترین فیلمی هم که منتشر شد آنچارتده و هیچوقت منطق انتخاب هالند رو برای این فیلم درک نکردم
کلا از نظر من دلیل اینکه فیلم از رو بازی یا بازی از رو فیلم بد میشه اینه که انگار میخوایم ۲ ساعت محتوارو بکنیم ۲۰ ساعت یا ۲۰ ساعت محتوا رو تو ۲ ساعت خلاصه کنیم. ینی همونی که اخرای مقاله بهش اشاره شد
بازی wantedرو کی یادشه؟
پتانسیل خوبی داشت
گیمپلی باحالی هم داشت
دلیل اصلی کپی بودن اکثر بازی های اینچنینی از فیلمه .
یعنی بازی داستان و گیم پلی خاصی نداره.
معدود آثار خوب این زمینه مثل Shadow of war هم دقیقا متضاد این مقوله عمل کردن که موفق شدن یعنی داستان جدید و گیم پلی خلاقانه داشتن .
فیلم انچارتد ب هیچ عنوان اثری ضعیف نیست
فقط داره با سبک های اشتباهی مقایسه می شع
شما باید این فیلم رو با ماموریت غیر ممکن و مومیایی مقایسه کنی نه با اثار اسکوزی
هر چند اولین فیلم بزند پلی استیشن بود و بی شک فیلم ب فیلم‌بهتر می شع
دا کامنت خودت رو لایک کردی؟😂