رتبه‌بندی فیلم‌های رابرت پتینسون (بخش اول)

در این مقاله مهم‌ترین آثار رابرت پتینسون به ترتیب، بر اساس کیفیت فیلم‌های مورد بحث و نظر منتقدان و طرفداران درباره‌ی آن‌ها مرور شده است.

کارنامه‌ی هنری رابرت پتینسون را می‌توان یک مارپیچ رو به بالا دانست، او با حضور در نقش ادوارد در پنج‌گانه‌ی Twilight (گرگ و میش) به شهرت رسید. در چنین مقطعی، بیشتر افراد ترجیح می‌دهند که از شهرت خود استفاده کنند و به حضور در بلاک‌باسترهای هالیوودی ادامه دهند.

در نقطه‌ی مقابل، پتینسون تصمیم متفاوتی گرفت و وارد دنیای سینمای ایندی و مستقل شد و با کارگردان‌هایی مثل ورنر هرتسوک (Werner Herzog)، دیوید کرانن‌برگ (David Cronnenberg) و کلیر دنیس (Claire Dennis) همکاری کرد و نقش‌آفرینی‌های فوق‌العاده و ماندگاری از خود به جای گذاشت.

او در دو سال گذشته دوباره به سینمای بلاک‌باستر بازگشته است. تصمیمی که پس از بیش از یک دهه حضور در سینمای ایندی، کاملاً طبیعی و منطقی به نظر می‌رسد. در این دو سال او با ایفای نقش در فیلم‌هایی مثل Lighthouse (فانوس) و Devil All The Time (همواره اهریمن)، باری دیگر درخشیده است و منتقدان را به تحسین وا داشته است.

انتشار فیلم The Batman با بازی پتینسون در نقش قهرمان محبوب این فیلم، بهانه‌ای شده است تا کارنامه‌ی هنرمند توانا را با یکدیگر مرور کنیم.

۲۱) Queen Of The Desert (ملکه‌ی صحرا)

این فیلم که بر اساس زندگی باستان‌شناس معروف انگلیسی، گرترود بل (Gertrude Bell) ساخته شده است؛ نتوانست نظر منتقدان را جلب کند و نمرات ضعیفی دریافت کرد. همچنین فیلم فروش بسیار ناامید‌کننده‌ای داشت و نتوانست انتظارات سازندگان را برآورده کند.

علی‌رغم بازی بسیار خوب ستاره‌های این فیلم مانند جیمز فرانکو (James Franco) و نیکول کیدمن (Nicole Kidman)، این فیلم نتوانست یک روایت منسجم را از خود ارائه دهد. پتینسون در این فیلم به مدت کوتاهی در نقش لورنس عربستان ظاهر می‌شود؛ علی‌رغم مدت زمان کوتاه حضور او در فیلم، او به خوبی توانسته این شخصیت تاریخی را به تصویر بکشد.

بر خلاف سایر آثار هرتسوک، این فیلم فاقد امضای همیشگی او بود. آثار هرتسوک مثل The Aguirre دارای نوع خاصی از اغراق هستند که به صورت هوشمندانه‌ای در کالبد فیلم‌هایش تزریق شده است، اما این فیلم فاقد آن بود.

۲۰) Bel Ami (بل امی)

فیلمنامه این اثر از رمانی به همین نام که توسط گی دوموپاسان (Guy de Maupassant) که در سال ۱۸۸۵ میلادی نگاشته شده است، اقتباس شده است. در این فیلم پتینسون نقش پروتاگونیست اصلی داستان، جورج دوری را ایفا می‌کند. دوری که به تازگی از ارتش فرانسه در الجزایر به پاریس بازگشته است؛ در تلاش است تا پله‌های ترقی اجتماعی را به سرعت طی کند.

او مدت کمی پس از اینکه سردبیری یک روزنامه‌ی پاریسی را برعهده می‌گیرد، آوازه‌اش در کل شهر می‌پیچد و به شهرت می‌رسد. در رمان، موپاسان تبدیل شدن موری را به یک شخصیت الهام‌بخش و مهم را در خط داستانی کاوش می‌کند.

نوع نگاه سازندگان به این شخصیت در فیلم متفاوت است و باید اعتراف کرد که نتیجه‌ی نهایی کار خیلی خوب از آب در نیامده است. این شخصیت فقط به خاطر نگاه ماکیاولیستی که به مسائل دارد و بدجنسی خاص خودش، تا حدودی باورپذیر به نظر می‌رسد.

در دوری‌ای که بینندگان در فیلم می‌بینند، سرزندگی و اعتقاد راسخ پروتاگونیست رمان مشاهده نمی‌شود و به قول منتقد فقید سینما، راجر ابرت همین مسئله دست‌مایه‌ی سقوط فیلم می‌شود.

۱۹) سری فیلم‌های Twilight (گرگ و میش)

سری فیلم‌های Twilight نیازی به معرفی ندارند؛ پنج فیلم این مجموعه، موفق به فروش ۳.۳ میلیارد دلاری در سرتاسر جهان شدند. داستان این فیلم‌ حول محور عشق بین ادوارد با بازی پتینسون و بلا سوان با بازی کریستن استوارت (Kristen Stewart) می‌گردد.

این سری علی‌رغم باکس آفیس بسیار موفق و داشتن طرفداران وفادار، به علت داستان ضعیف و نقش‌آفرینی‌های نه چندان جالب توجه بازیگران نقدهای جالبی از طرف منتقدان و عموم مردم دریافت نکرد و حتی در مواردی مورد شوخی‌ و تمسخر قرار گرفت.

پتینسون می‌گوید نقش ادوارد جزو مشکل‌آفرین‌ترین نقش‌های هنری‌اش بوده است؛ زیرا حفظ کردن نقش یک خون‌آشام جاودانه در طول پنج فیلم کامل بدون داشتن یک داستان با چارچوب و ستون‌های قوی، به کاری خسته‌کننده و مبتذل تبدیل می‌شود.

۱۸) Remember Me (مرا به یاد داشته باش)

فیلم Remember Me به کارگردانی آلن کوتر (Allen Coulter) در زمان انتشار نقدهای منفی‌ای از سوی منتقدان دریافت کرد. بیشتر منتقدان از ریتم بسیار کند فیلم و پایان نامناسب آن انتقاد کرده بودند. هر چند که این فیلم نکات مثبتی نیز داشت که عموماً تحت تأثیر نقاط ضعف فیلم قرار گرفتند.

شیمی بین کاراکتر پتینسون و شخصیتی که نقش آن را امیلی د راوین (Emilie de Ravin) ایفا می‌کرد، بسیار زیبا و جذاب بود. این فیلم نتیجه‌ی یک تلاش شکست خورده برای پیوند دادن یک داستان ضعیف و کم زرق و برق به یک اتفاق تراژیک واقعی است. گرچه از حق نباید گذشت و بازی پتینسون در نقش تایلر بسیار واقعی و جذاب از آب در آمده است.

پیچش داستانی پایان فیلم نیز فقط وضعیت را بدتر می‌کند. در واقع هدف سازندگان از این پایان، عمق بخشیدن به داستان بوده است؛ ولی به دلیل عدم وجود محتوای کافی به هدف خود نائل نیامدند.

۱۷) Waiting For The Barbarians (در انتظار بربرها)

این فیلم بر اساس رمانی از جی‌.ام کوتسی (J.M Coetzee) ساخته شده است. تجربیات کوتسی در آفریقای جنوبی دوران آپارتاید، منبع الهام او برای این رمان بوده است. وقایع فیلم نیز در یک صحرای خیالی در جریان است.

نقش‌آفرینی بازیگران را در یک کلام می‌توان فوق‌العاده دانست، علی‌الخصوص بازی پتینسون در نقش افسر مندل، جانی دپ (Johnny Depp) در نقش سرهنگ جال و مارک رایلنس (Mark Rylance) در نقش شهردار.

هر چند که اگر کسی بخواهد جهان فیلم را بشکافد؛ با وجود تمام زیبایی‌های منحصر به فردش، در نظرش کمی خالی و مبهم جلوه خواهد کرد.

۱۶) Water For Elephants (آب برای فیل‌ها)

این فیلم بر اساس رمانی از سارا گروئن (Sara Gruen) و به کارگردانی فرانسیس لارنس (Frances Lawrence) که آثاری مثل فیلم‌های Hunger Games و I am Legend (من افسانه هستم) در کارنامه خود دارد، ساخته شده است. این فیلم در زمان انتشار نظرات بسیار متناقضی را از سوی منتقدان دریافت کرد.

وقایع این فیلم در دهه‌ی ۳۰ میلادی و در یک سیرک اتفاق می‌افتد. سازندگان به خوبی توانسته‌اند که دنیای مورد نظر گروئن را به زیبایی هر چه تمام‌تر به تصویر بکشند.

شاید تنها نقطه‌ی ضعف فیلم که باعث نادیده گرفه شدن سایر زیبایی‌های آن شده باشد، شیمی ضعیف بین شخصیت‌های اصلی است. به طوری که رابطه‌ی آن‌ها غیرضروری و اضافی در نظر بیننده جلوه می‌کند.

۱۵) Maps To The Stars (نقشه‌های ستاره‌ها)

این فیلم پشت پرده‌های صنعت نمایش را کنکاش می‌کند و هیچ اِبایی از پرده برداشتن از نقاط منفی و تاریک این صنعت ندارد.

این فیلم نیز همانند اثر Dead Ringers امضای خاص کانن‌برگ که همان واقع‌گرایی مخصوص او است را در خود دارد. نقش‌آفرینی بازیگران، علی‌الخصوص جولیان مور (Julianne Moore) و پتینسون فوق‌العاده است. در این فیلم پتینسون نقش یک بازیگر به نام جروم فونتانا را ایفا می‌کند که در تلاش است تا حرفه‌ی خود را نجات دهد.

۱۴) Damsel (دوشیزه)

این فیلم کمدی-وسترن که ساخته‌ی برادران زلنر (David & Nathan Zellner) است؛ روایتگر داستان مردی به نام ساموئل آلاباستر، با بازی رابرت پتینسون است. این فیلم پیچش‌های داستانی جذاب و حس شوخ طبعی مناسبی دارد که باعث همراهی مخاطب در تمام طول فیلم می‌شود.

ساموئل در شهر به دنبال فردی می‌گردد که عقد او و عشق زندگی‌اش، یعنی پنه‌لوپه را جاری کند. در نیمه‌ی دوم فیلم مشخص می‌شود که بر خلاف تصور پنه‌لوپه دوشیزه‌ای نیست که منتظر شاهزاده‌ای با اسب سفید برای نجاتش باشد و اتفاقاتی بسیار متفاوت از تصور بیننده رقم می‌خورد.

این فیلم با وجود تمام شوخ طبعی‌اش، موفق شده است که اتمسفر غرب وحشی و جنبه‌های زیبایی شناختی خاص خود را با وفاداری کامل به ژانر وسترن، به خوبی به بیننده انتقال دهد.

۱۳) Harry Potter And The Goblet Of Fire (هری پاتر و جام آتش)

در چهارمین فیلم مجموعه‌ی هری پاتر، پتینسون نقش سدریک دیگوری را ایفا می‌کند. وقایع این فیلم در مسابقات جادوگری هاگوارتز اتفاق می‌افتد که به خوبی برای ورود کاراکترهای جدید از جمله خود دیگری، زمینه‌سازی می‌کند.

نقش‌آفرینی پتینسون در نقش سدریک دیگوری به قدری فوق‌العاده است که حتی کسانی که رمان‌های هری پاتر را نیز نخوانده‌اند، به خوبی با این شخصیت ارتباط برقرار خواهند کرد. مرگ سدریک در این فیلم علاوه بر بار احساسی بسیار بالا برای بیننده، مهر تأییدی بر بازگشت ولدمورت است که شخصیت هری پاتر و ماجرجویی‌های او را برای همیشه تغییر می‌دهد.

۱۲) Cosmopolis (جهان‌شهر)

این درام هیجانی که بر اساس رمانی از دان دلیلو ساخته شده است؛ روایتگر داستان مرد ثروتمندی به نام اریک پکر با بازی پتینسون است. این فیلم یک حمله‌ی روانشناختی به بی‌روحی و بی‌احساسی یک درصد ثروتمند جهان است. بازی پتینسون در این فیلم بسیار احساسی و بی‌نظیر است.

او به بهترین نحو ممکن شخصیتی که با خشم و ضعف اعتماد به نفس دست و پنجه نرم می‌کند را به تصویر کشیده است. این احساسات عامل اصلی رفتارها و اقدامات شخصیت اصلی فیلم است. این فیلم در زمان انتشار نقدهای بسیار مثبتی را از سوی منتقدان دریافت کرد و عموماً آن‌ها این فیلم را از لحاظ تم و اتمسفر در نقطه‌ی مقابل فیلم دیگر کانن‌برگ یعنی، eXistenZ (وجود) می‌بینند.