نقد و بررسی بازی Babylon’s Fall؛ سقوط بزرگ

پس بازی شکست خورده‌ی Marvel’s Avengers، اسکوئر انیکس با Babylon’s Fall باری دیگر عرصه‌ی عناوین سرویس محور را آزمایش می‌کند، اما آیا این بار موفق بوده است؟

تکرار اشتباه؟

خیلی‌ها تصور می‌کردند که اسکوئر انیکس پس از عرضه‎‌ی ناموفق Marvel’s Avengers، درس عبرت خوبی گرفته باشد و با پشتیبانی از عنوان Babylon’s Fall که توسط شرکت پرآوازه‌ی پلتینیوم گیمز توسعه می‌یابد، قصد دارد به روزهای اوج خود بازگردد، اما همه چیز برعکس شد. اگر بخواهم روراست باشم، در همان لحظه که وارد بازی شدم و اقدام به ساخت شخصیت خود کردم، گرافیک و جزئیات شخصیت‌ها کمی ذوقم را کور کرد. شخصی‌سازی در این بازی خیلی گسترده نیست، اما اجازه‌ی انتخاب سه کلاس مختلف را به پلیر می‌دهد که متاسفانه زیاد در تجربه‌ی شما تاثیرگذار نیستند. از حق که نگذریم، Babylon’s Fall شروع بسیار جذاب، داستان درگیرکننده و ترکیب خوبی از گیم‌پلی و داستان را ارائه می‌دهد، اما پس از اتمام مرحله‌ی نخست و وارد شدن به پایگاه اصلی همه چیز افت می‌کند.

سفر به برج زیگورات

همانطور که در بالا گفته شد، بازی داستان جالبی دارد اما توانایی استفاده از آن را ندارد و دلیل این اتفاق روایت بسیار بد و آشفته است که هر مرحله پلیر را بیشتر از قبل گیج و سردردگم می‌کند. با اینکه در بخش‌های ابتدایی، داستان یکی از نکات مثبت بازی به حساب می‌آید، اما رفته رفته به یکی از نقاط ضعف تبدیل می‌شود و پس از گذشت مدت نه چندان زیاد، نه تنها داستان جذاب نیست بلکه اهمیتی هم ندارد. موضوع کلی داستان Babylon’s Fall جالب و قابل توجه است و این نکته برای دقایقی قابل مشاهده خواهد بود، اما روایت آن به گونه ای رقم می‌خورد که باعث می‌شود پلیر حتی موضوع اصلی و هدف داستان را فراموش کند.

یکی از اصلی‌ترین ‌‌دلایل بد بودن روایت داستان بازی، مراحل آن است. مراحل به شکل عجیبی خسته‌کننده و تکراری می‌شوند و حتی بازی تلاشی هم برای جذاب‌تر کردن این مراحل نمی‌کند. بگذارید ساده‌تر برایتان توضیح بدهم، وارد مرحله می‌شوید دشمنان را می‌کشید، به یک مینی باس می‌ر‌سید و دوباره وارد مرحله‌ی جدیدی می‌شوید و این فرایند را تا انتهای بازی تکرار می‌کنید. حال در کنار نکات منفی گفته شده، محیط بسته و بسیار کوچک مراحل را نیز می‌توانید به آن اضافه کنید، محیط‌هایی که هیچ نکته‌ی مرموز یا جذابی در آن نهفه نیست و فقط مسیری برای رسیدن به دشمنان است. در این میان، خلاقیت‌هایی هم در محیط‌های بازی دیده می‌‎شود؛ مانند مبارزات در آب، اما تعداد آن‌ها بسیار کم است. در واقع، بازی می‌گوید که قابلیت جذاب کردن مراحل را داشته، اما این کار را انجام نداده است.

Hub Area یا همان پایگاه مرکزی بازی نیز از طراحی جالبی برخودار نیست، نه اینکه بد باشد، اما طراحی آن خیلی سطحی و مقیاس آن بسیار کوچک است. در پایان هر مرحله پاداش‌هایی از قبیل سلاح‌ها و لباس‌های مختلف به پلیر داده خواهد شد که در این بخش، بازی دست و دلبازی خوبی به خرج داده و پاداش‌های هر مرحله بسیار خوب و مهم هستند. از طرفی، بازی شامل بخش‌های مختلفی می‌شود، پلیر هم می‌تواند به صورت تکی و هم با دوستان خود به انجام مراحل بازی بپردازد، هرچند بازی کردن به صورت تک نفره بسیار عذاب‌آور است، اما می‌توان گفت که تجربه‌ی چندنفره‌ی آن می‌تواند مدت زمان بیشتری شما را سرگرم کند. بخش Forge پس از اتمام داستان قابل بازی خواهد بود و نکته جالب این است که بخش یاد شده، تقریباً همان حس مراحل داستانی بازی را به شما می‌دهد و تفاوت زیادی بین آن‌ها نیست.

سرباز‌های زندانی

مبارزات بازی نقطه‌ی سفیدی در سیاهی این عنوان به شمار می‌روند، دلیل آن هم وجود Gideon’s Coffin و استفاده‌ از آن در مبارزات است. به غیر از دو سلاحی که بازی اجازه‌ی حمل آن‌ها را می‌دهد، شما با استفاده از GC، توانایی حمل دو سلاح دیگر را نیز دارید، دو سلاحی که با استفاده از Gideon’s Coffin از آن‌ها بهره می‌برید، وابسته به یک نوار انرژی هستند که ترکیب کردن ضربات سلاح‌های اصلی با سلاح‌های این وسیله جذابیت خوبی به مبارزات Babylon’s Fall وارد می‌کند. موردی که جذابیت بخش Gideon’s Coffin را بیشتر می‌کند، محدود نبودن پلیر در انتخاب سلاح در این بخش است، در واقع این ویژگی به شما اجازه می‌دهد از هر سلاحی استفاده کنید. در این عنوان از پنج نوع سلاح مختلف استفاده شده است که تعداد آن‌ها می‌توانست بیشتر باشد، در برخی از سلاح‌ها حتی طراحی تکراری نیز دیده می‌شود. با این وجود، لباس‌ها دارای تنوع قابل توجهی هستند.

سبک مبارزات سریع بازی باعث شده که قابلیت جاخالی دادن بسیار مهم باشد و حقیقتاً طراحی خوبی هم دارد. جاخالی دادن در این بازی شباهت زیادی به قابلیت مشابه در عنوان Final Fantasy XV دارد، اما استفاده از آن سخت‌تر و دقیق‌تر است؛ مهم بودن این قابلیت سبب این شده که سپر در این بازی بسیار ناکارآمد به نظر برسد و پلیر را به استفاده از آن ترغیب نکند. بخش ساخت و ساز (Crafting) بازی اصلاً جالب نیست، بگذارید صادقانه بگویم تقریباً تا مراحل انتهایی بازی از این بخش استفاده نکردم و دلایل متعددی باعث این اتفاق شدند. دلیل اول این است که بازی خیلی دیر این ویژگی را معرفی می‌کند، یعنی شما باید تقریباً نیمی از بازی را تجربه کرده باشید تا بتوانید از این قابلیت استفاده کنید. اگر دلیل اول شما را قانع نکرد، دلیل دوم قطعاً شما را قانع می‌کند. علت دوم بهتر بودن پاداش‌های هر مرحله نسبت به استفاده از این بخش است. در واقع حتی اگر تا انتهای بازی از بخش Crafting استفاده نکنید، چیز خاصی را از دست نخواهید داد و استفاده از آن زیاد در گیم‌پلی تاثیرگذار نیست.

بخش Mission یکی دیگر از قسمت‌های ضعیف این بازی است. مأموریت‌هایی که به شما داده شده را انجام دهید تا پاداش بگیرید، آن هم نه پاداش درست و حسابی، بلکه پاداشی که در مراحل عادی بازی هم احتمال پیدا کردن آن وجود دارد. برعکس بخش Crafting، خرید و فروش در بازی یکی از مهم‌ترین عناصر به شمار می‌رود و گاهی اوقات اسلحه‌ها و حتی لباس‌های این بخش بسیار خوب و مقرون به صرفه هستند و می‌توانند سطح قدرت شما را بالا‌تر ببرند. همانطور که گفته شد، مبارزات این بازی جذاب هستند، اما نکته‌ این است که با وجود مبارزات خوب، پس از گذشت چند ساعت به دلیل بالا بودن حجم دشمنان در تجربه‌ی اثر به شکل تک نفره‌، مبارزات پس از مدتی جذابیت خود را از دست می‌دهند. با این وجود، با تجربه‌‌ی بازی به صورت چندنفره می‌توانید لذت بیشتری از مبارزات این عنوان ببرید.

دشمنان و پادشاهان

به دلیل عدم تکلم شخصیتی که در بازی می‌سازید، این کاراکترهای فرعی هستند که داستان را پیش می‌برند و شخصیت پلیر را درگیر ماجراهای ریز و درشت می‌کنند، اما می‌توان گفت که تقریباً تمامی این شخصیت‌ها بد پردازش شده‌اند. دیالوگ‌های خشک و بدون خلاقیت و شخصیت‌پردازی‌های سطحی، تنها گوشه‌ای از پایین بودن سطح شخصیت‌های فرعی این عنوان را به نمایش می‌گذارد. هرچند گهگداری شخصیت‌های خوبی مانند Ishum در بازی حضور دارند، اما این تعداد به پنج عدد هم نمی‌رسد و با پیشروی در بازی، تعداد این شخصیت‌های بد بیشتر و بیشتر نیز می‌شوند. از ابتدای بازی شخصیت‌های فرعی با شما در این ماجراجویی همراه خواهند شد و به عنوان کسی که بیشتر مراحل بازی را به صورت تک نفره تجربه کردم، خیلی دوست داشتم که بازی به من این اجازه را می‌داد تا از این شخصیت‌ها به عنوان هوش مصنوعی و درواقع همراه پلیر استفاده کنم تا کمی از تکراری شدن بازی جلوگیری شود، اما تقدیر این است که همراهی فقط به صورت آنلاین انجام‌ می‌پذیرد.

طراحی دشمنان بازی تنوع خوبی دارد ولی مثل محدود نکات مثبت دیگر، یک امای دیگر نیز وجود دارد. قدرت‌ها و نحوه‌ حمله‌ی دشمنان بسیار تکراری و شبیه به هم است، حتی برخی از دشمنان را می‌توانیم نسخه آپگرید شده‌ی یکدیگر بدانیم. با اینکه تنوع دشمنان در این عنوان بالا است، اما طراحی آن‌ها جذاب نیست و تقریباً با اطمینان می‌توانم به شما بگویم که این طراحی را قبلا در خیلی از بازی‌ها مشاهده کرده‌‎اید. مینی باس‌های مراحل ابتدایی، در ادامه به عنوان دشمنان معمولی حضور پیدا می‌کنند.

Babylon’s Fall تقریباً در تمامی بخش‌ها نشان می‌دهد که خلاقیت و پتانسیل لازم برای بهتر شدن را دارد، هر چند در طراحی دشمنان و مینی باس‌ها بسیار بد عمل کرده است، اما از طرفی باس‌های اصلی طراحی منحصربه‌فردی دارند. باس‌های Babylon’s Fall دقیقا چیزی است که از سازنده انتظار داریم، گویی باس فایت‌ها را پلتینوم گیمز ساخته و باقی بخش‌ها به تیم دیگری واگذار شده‌اند. بزرگ‌ترین ضربه را کمبود محتوا و همچنین سرگرم‌کننده نبودن همان محدود محتویات تعبیه شده به این بازی زده است. نبود مراحل فرعی باعث می‌شود تا خسته‌کننده بودن بخش اصلی بازی بیشتر هم به چشم بخورد، در برخی مواقع گویی بازی در یک بوم نقاشی به تصویر کشیده شده و قالب گرافیکی بازی جالب است، اما کمبود جزئیات و طراحی نه چندان جالب دنیای بازی، این قالب را بلا استفاده کرده است.

این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر و روی پلی استیشن ۵ تجربه و نقد شده است