سرزمین میانه، دیاری که صفیر تلاقی شمشیرها حکم ضربان قلب را برای آن دارد، لاکن پیش از هر جدال و نزاعی، صلح و آرامش حکمفرما بوده است. این ضدیت، در عمود بی‌کران نیز نقش می‌بندد. جایی به یاد شکوه و کبریای عصر پیشین، سقف جهان را شمش‌های طلا پاسبانی می‌کنند، در بقعه‌ی دیگری خون سلحشوران و صف‌شکنان دیرینه، گذرگاهی به آسمان پیدا کرده است. خونی که آبی سپهر را به قرمز لعل بدل ساخت. عمارت‌های مجللی که روزگاری انعکاس نغمه‌ی اُپرا از دیوارهای زرکوبی شده به گوش می‌رسید، حالا به بیغوله‌هایی بدل گشته‌اند که چیزی جز فغان و شیون از آن برون نمی‌آید. تاکستان‌ها از درختان خشکیده و جام‌های شراب از خون رعیت‌های رنجور پُر شده‌اند. سرزمین میانه، سرای نیمه‌خدایانِ سالکِ تسلط، قربانی نخوتِ مهتران شد.
مهم نیست که در کدام گیتی کاوش کنید، دغدغه‌ی اعیانِ آن سرزمین، جاه و قدرت خواهد بود؛ شمشیر دو لبه‌ای که از تکبر و منیت تغذیه می‌کند، بران‌تر می‌شود و مرز آن در بینهایت زایل خواهد شد. درخت طلایی تنومد، عامل برکت سرزمین میانه یا سقوط آن؟
الدن رینگ اثری منحصر به فرد است، بدین سبب بگذارید نقد و بررسی آن را به مانند خودش خاص و با «نقد معکوس» یا «بررسی وارونه» آغاز کنم، به گونه‌ای که نتیجه‌گیری جای مقدمه را تصاحب می‌کند. «شعله‌ی جاه‌طلبی»، همواره در تار و پود الدن رینگ گسترانیده شده است؛ از برگزیدن و تعالی بخشیدن نوعی تازه از ساختار جهان آزاد و ارائه‌ی یک فرم بدیع تا به اوج رساندن کمیت و کیفیت در کنار یکدیگر، الدن رینگ طاق جدیدی را برای آثار جهان آزاد بنا می‌کند، آن هم طاقی طلایی که جواهر‌کوبی شده است.
در عصری که سازندگان مطرح با فراموشی اصل پیش‌برد ساختار و ارائه‌ی فرمی جدید در عناوین جهان آزاد، با تبعیت از GTA 3 بیست و یک ساله، همواره پُتک گران و تحمل‌ناپذیرِ کوئست‌های ناتمام و علامت سوال‌های بی‌شمار روی نقشه را به دفعات بر سر گیمرهای نگون‌بخت می‌کوبند، فرام سافتور مخاطب خود را در جهانی غریب و دل‌فریب رها می‌کند تا خودش کاشفِ جذابیت‌های بی‌شمار، ظرافت‌های دلکش و خشونت‌های با صولتِ آن باشد. خالق اثر وعده‌ی توخالی آزادی عمل نمی‌دهد، بلکه معجون اختیار، ماجراجویی و غافلگیری را دو دستی تقدیم گیمر می‌کند.
مسیری صانع و مقصدی شکوهمند
الدن رینگ فرزند خلف Dark Souls است و در بنیاد و شالوده، پدر خود را فراموش نمی‌کند، اما با ادای احترام به آن و دستاوردهایش، از او پیشی می‌گیرد. جهان آزادی که از آن سخن به میان آمد، فرمی جدید برای فرام سافتور محسوب می‌شود و صد البته عاملی برای فراتر رفتن از بازیهای قبلی. الدن رینگ جهان باقوام و پهناوری دارد و هر شخصی در اولین مواجهه به این مهم اعتراف خواهد کرد؛ اما از سوی دیگر، امروزه هر سازنده‌ای یک اثر جهان آزاد وسیع را برای گشت و گذار تحت اختیار شما می‌گذارد. الدن رینگ در جایی می‌درخشد که بسیاری از جهان آزادهای دیگر وقیحانه شکست می‌خورند و آن هم ممتلی کردن یک پهنه‌ی وسیع از محتوای نفیس است. جهان بازی الدن رینگ پرمایه ظاهر می‌شود و از ساعتها ماجراجویی، دراما، اکتشاف و کوئست غنی شده است. هیچ چیز تکراری، ناآزموده و «فضا پُر کن» (فیلر) نیست، هر غافلگیری‌ای اعم از کوئست، باس، مکان جدید و دخمه هدفمند و به صورت دستی طراحی شده تا بازی با به صد رسیدن در کیفیت و کمیت، مقتدرانه پس از ده‌ها ساعت تجربه، همچنان تازه و بِکر پاینده بماند. فرام سافتور تا حدی بر اکتشاف تاکید دارد که چندی از بهترین سناریوها و طراحی مراحل خود را پشت دروازه‌های مستور و مکان‌هایی دور از ذهن پنهان می‌کند و ریسک عدم پیدایش آن‌ها را به جان می‌خرد. به شما قول می‌دهم که اگر خالق دیگری به سطح کیفی سناریوهای مخفی الدن رینگ دست پیدا می‌کرد، آن‌ها را در اوج خط اصلی داستان خود قرار می‌داد.
چنانچه خود را هواخواه زیر-ژانر سولز می‌دانید و محض تبلیغات گسترده‌تر، تصور میکنید که الدن رینگ کاملاً خود را از روحیهی دشوار و بی‌رحمانه‌ی فرام سافتور جدا کرده است، سخت در اشتباه هستید. با آنکه الدن رینگ یا بهتر است بگویم سقف جدید ژانر سولز-لایک و بازیهای جهان آزاد، از طریق چک‌پوینت‌های مجسمه‌ی ماریکا و دسترسی راحت‌تر به کوآپ سعی در کنترل میزان طاقت‌فرسا بودن خود دارد، اما اکثر باس‌ها و دشمنان کلیدی اعم از مینی-باس‌ها، به مانند اجداد خود (باس‌های سه‌گانه سولز و بلادبورن) سرسخت هستند. حتی در این کلکسیونِ باس‌های حماسی و افسانه‌ای، میتوان اسطوره‌های قدرتمندی را پیدا کرد که بیش از هر باس دیگری در تاریخ بازیهای فرام سافتور، روزگار یک طرفدار حرفه‌ای را هم تیره و تباه می‌کنند. همان‌قدر که این نیمه‌خدایان شما را به سمت بهتر شدن در بازی سوق می‌دهند، در عین حال پر زرق و برق و حماسی‌تر هم هستند. نتیجه مجموعه‌ای می‌شود از بهترین باس‌های طراحی شده در تاریخ بازیهای ویدیویی.
غضب اساطیر و شوق نزاع
الدن رینگ شما را به آشوبی توان‌فرسا فرا می‌خواند، لیکن در عین حال، ادوات و موجبات ایستادگی در میدان نبرد را نیز در تصرف شما قرار می‌دهد. از دیدگاه اسکلت‌بندی نظام مبارزات، فرام سافتور و طراحان مبارزه‌اش در طول این سال‌ها به طور پیوسته، نگاهی عمیق به این مهم داشته‌اند. فرام سافتور به خوبی هسته‌ی متنفذ و قدرتمند مبارزات عناوین خود را می‌شناسد و می‌داند که برای بهبود و متحد‌سازی آن در اثر جدید، چه رویکردی را باید پیش بگیرد. یکی از مکانیک‌های الدن رینگ که تحولی به نبردها می‌دهد، قابلیت نامرئی شکست دفاع دشمنان و فراهم آوردن فرصتی برای ضربه‌ی حیاتی (Critical Hit) است. این ویژگی جدید که میراثی از سکیرو به حساب می‌آید، در لذت‌بخش شدن مبارزات تاثیر به سزایی دارد. در سری دارک سولز، ضربه‌های سنگین (R2) به محبوبیت ضربه‌های سبک (R1) نبودند، اما حالا در الدن رینگ هر کدام ارزش خود را دارند. ضربه‌ی سبک مجالی برای جاخالی دادن میسر می‌سازد، در حالی که ضربتی سنگین باعث می‌شود برق‌آساتر دفاع دشمن درهم کوبیده شود و مهلتی برای ضربه‌ای حیاتی پیش آید. پاداش مختص به هر نوع ضربه، خود از هر لحاظ تصمیمات شما در حین نبرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد و ژرفای بیشتری به گیم‌پلی می‌بخشد. اگر قابلیت گارد کانتر (Guard Counter) را به این طراحی ناب اضافه کنیم، گزینههای شما برای مقابله تکمیل خواهند شد. گارد کانتر زمانی موفقیت‌آمیز اجرا می‌شود که آخرین حمله‌ی دشمن را بلاک کنید و بلافاصله دکمه ضربه‌ی سنگین را فشار دهید. نه تنها چنین قابلیت‌های بدیعی به بازی افزوده شده‌اند، بلکه هر دشمن یا باس با چالش حماسه‌آفرین مخصوص به خود، یادآور می‌شود که باید هر چه در چنته دارید را رو کنید. بله، فرام سافتور دقیقاً از پتانسیل‌های سیستم مبارزات عناوین خود آگاهی دارد و مستدام آن را درگیرکننده‌تر می‌کند.
مخفی‌کاری و ساخت‌و‌ساز (Crafting)، مکانیک‌های جدیدی هستند که مسلماً نقشی محوری در بازی ایفا نمی‌کنند. مخفی‌کاری در پشت‌سر گذاشتن پاترول‌های متعدد دشمنان کمک‌حال شما خواهد بود، در حالی که ساخت‌و‌ساز پیش از هر چیز وظیفه دارد تا با اهدای توانایی ساخت برخی آیتم‌های حیاتی، تعداد بازگشت‌های شما به چک پوینت (Site of Grace) را کاهش دهد. در این میان اما، سوارکاری حیاتی‌ترین مکانیک جدید است که تکاملی طبیعی بر محور عظیم و آزاد شدن جهان بازی محسوب می‌شود. موضع انتخاب شده پیرامون سوارکاری، مرکبی در دسترس و آرکیدگونه بوده و در همان راستای آزادی عمل قرار می‌گیرد. مرکب در لحظه زیرپاهای کاراکتر حاضر می‌شود تا حتی لحظه‌ای بازی از ریتم خارج نشود و شما را در انتظار نگذارد. این مهم کمک می‌کند تا با چالاکی وارد نبرد شوید و برق‌آسا از مبارزات فرار کنید. فراتر از آن، طراحی یک اسب روح‌مانند به پرش‌های بلند و جایگاه‌های پرتاب که میانبری برای رسیدن به ارتفاع محسوب می‌شوند، جلوه‌ی مناسبی می‌دهد و در جهت دنیا‌سازی حرکت می‌کند.
در این بحبوحه، مهارت‌ها تحت عنوان «خاکستر‌های جنگ» (Ashes of War) برای علاقه‌مندان به مبارزات از نزدیک و جادوها و میراکل‌ها برای هواداران نبرد از راه دور، لذت مغلوب کردن دشمن را دوچندان می‌کنند. الدن رینگ تنوع را به همراه کیفیت و زرق و برقی مثال زدنی پیشکش می‌کند و با شکستن طلسم اختصاصی بودن مهارت‌ها به هر سلاح و اهدای قابلیت تحرک میان تمامی ابزارآلات جنگی، در کوچک‌ترین قسمت‌ها نیز محدودیت‌های گیمر را زیر پای خود لِه می‌کند. به جای این که به مخاطب بگوید حالا برای ماموریت جدید به این کانون از نقشه رجوع کن، قید و بند‌ها را برای وی کنار می‌زند و با وجاهت‌های غیرقابل توصیف خود، گوشه‌ای صبورانه چشم به راه می‌نشیند تا زمان غافلگیری بعدی فرا برسد و باور کنید که این زمان کوتاه خواهد بود.
روحیهی مارکو پولویی
الدن رینگ پاداش‌های گوناگونی را نثار گیمرهای علاقه‌مند به اکتشاف یا به قولی مارکو پولویی می‌کند، از سلاح، زره یا «خاکستر جنگ» جدید گرفته تا مواجهه با منظره‌ای وصف نشدنی. از آنجایی که نظام کلی اثر بر رهاوردهای سهمگین بنا شده، چنین مزدهایی برای شما مطبوع خواهند بود. پیش چشمان شما، طراحی مرحله و فرم محیطی الدن رینگ مدام و پیوسته میان دو ساختار دارک سولزی و جهان آزاد عوض و بدل می‌شود، لحظه‌ای در پی اکتشاف در مرتعی مبسوط هستید و در مجالی دیگر، وارد دخمه‌ای هزارتو و می‌شوید که یادآور دیزاین نیمه‌خطی دارک سولز است. در زمان تجربه‌ی نتورک تست و ایضاً ساعات ابتدایی الدن رینگ، به ساختار همسان و بَدَوی دخمه‌ها معترض بودم، اما به دنبال پیشروی در بازی، با سیاه‌چال‌ها، گورستان‌ها و معابدی روبه‌رو گشتم که گاهی از تلفیق چندین ناحیه در Dark Souls 3 نیز پهناورتر بودند. به مرور ملتفت خواهید شد که دانجن‌ها پله‌ای‌شکل پیچیده‌تر می‌شوند تا سیستم پیشروی، اعتدال خود را حفظ کند.
به سادگی اما، از این روحیهی حادثه‌جویی گذر نکنید. اگرچه یک خط اصلی داستانی طویل و حماسی وجود دارد، ولیکن بخش قابل توجهی از رمان‌ها و ماجراجویی‌های خرد و کلان در سراسر «سرزمین میانه» که به سادگی آن‌ها را «محتویات فرعی» می‌نامیم، با پافشاری موکد بر مرغوبیت حضور دارند تا خستگی و تکرار در دنیای بازی معنا پیدا نکند. این مرغوب بودن در سه جستار واضح و مبرهن نمود پیدا می‌کند که جملگی از نقاط قوت همیشگی خالق هستند. نخستین مبحث، طراحی ستودنی مراحل و دیزاین دشمنان است که همواره حول تمامی قصر‌ها، دژ‌های نگهبانی و استحکامات دیگر، چالشی متعادل را در کنار میان‌برهای رضایت‌بخش و رمز و راز‌های ناهویدا در خود جای می‌دهد. در این بین، تمامی مکان‌های نام‌برده، به نحوی حساب شده و هدفمند از دشمنان غضبناک پُر شده‌اند. دومین مقوله، طراحی هنری و سومین آن غافلگیری‌های موفق است.
بازیهای جهان آزاد اهتمام می‌ورزند تا مملوء از سناریوهای غافلگیرکننده و پاداش‌های شگفتی‌ساز باشند، منتها پس از رویارویی با چندی از این شگفتی‌ها، متوجه می‌شوید که تعداد پیش‌بینی‌های صحیح شما و به همان نسبت ناامیدی غیرقابل وصفتان رو به فزونی می‌رود. الدن رینگ اما، غافلگیری‌های خود را بر فرق سَرِ بخش عمده‌ای از آثار جهان آزاد دیگر می‌کوباند. هنر نامتناهی بوده و تجلی یافته از شگفتی است و ذات هنرمحور الدن رینگ باعث می‌شود غافلگیری‌ها به فراتر از پتانسیل‌ها قدم بگذارند. فرض کنید پس از کاوش بینقص یک جنگل در گوشه‌ای از سرزمین بازی، با یک صفحه‌ی متحرک مواجه می‌شوید که شما را به قعر زمین می‌برد. حالا با گستره‌ی جدیدی مواجه هستید که منظره‌ای غیرقابل توصیف، چندین باس با طراحی هنرمندانه و مدت‌ها اکتشاف پر از هیجان را وعده می‌دهد. این عمل اکتشاف سرزمین‌های جدید بارها رخ می‌دهد، اما از آن جایی که نواحی، مناظر و باس‌های پراکنده شده همگی ذاتی هنرمحور دارند و می‌توانند به اندازه‌ی فاصله‌ی زمین تا آسمان با یکدیگر توفیر داشته باشند، غافلگیری در بالاترین سطح ممکن حفظ می‌شود. و این تمام ماجرا نیست، کوئست‌ها، آیتم‌ها و سلاح‌های پر زرق و برق هستند تا شگفتی‌ها را دوچندان کنند. به دنبال ذات ماجراجو و هنرمحور الدن رینگ، مبحث کاوش شدت می‌یابد. این مهم به لطف طراحی دستی و شوق سازنده به دست آمده است.
خون نجیب‌زاده و مرگ‌های حقیرانه
در یک شامگاه زمستانی، لحظاتی که سرزمین میانه در چنگال ظلمات شب به اسارت گرفته شده بود، «نشان مرگ» به دست سواران تاریکی به تاراج رفت و نیمه‌خدایان گرانسر نظاره‌گر سقوطشان بودند. دیگر اثری از ملکه ماریکای جاودان نبود. سلسله‌ای از مصیبت‌ها، مقدمه‌ای را بر گسستگی حلقه‌ی کهن رقم زد. و ناگهان ضابطه‌های جهانی آراسته در چشم به هم زدنی نیست شدند. ستیزی سخت در میان اساطیر در گرفت و فاتحی از این درگیری برنخواست.این‌گاه، همگان در انتظار ظهور اربابی جدید از تبعید‌شدگان هستند تا بنیان‌گذار عصری نوین باید.
پیش‌زمینه‌ی روایی الدن رینگ پس از انتخاب کلاس مورد نظر، برای شما بازگو می‌شود. چینش ساختار داستان، شباهت‌های غیرقابل انکاری با سری دارک سولز دارد، اما زمانی که وارد درون‌مایه‌ها و مضمون جهان بازی می‌شوید، تفاوت‌هایی آشکارا خود را نمایان می‌سازند. این بار از طریق عمارت‌های مجلل و گفت‌وگو با شخصیت‌های پراکنده در سرتاسر جهان بازی، میتوان تاکید مضاعف بر درون‌مایه‌های اشرافی‌گرایی، غرور، تجمل و شکوه را رسا و آشکارا نظاره کرد. به طور مکرر دیالوگ‌هایی حول مرگ شرافتمندانه و نبردی غرورمندانه خواهید شنید. اگرچه در نگاه اول تاثیر جورج آر.آر مارتین پررنگ دیده نمی‌شود، اما رویارویی با باس‌ها، اصلی‌ترین وجه تمایز الدن رینگ با ساخته‌های قبلی فرام سافتور خواهد بود. میان‌پرده‌های ابتدایی نبردهای سهمگین با باس‌های اصلی و همچنین نمایه‌های تغییر فاز آن‌ها، حماسی‌تر و باشکوه‌تر شده است. حتی این باس‌ها به یکدیگر نیز اشاره می‌کنند تا رابطه‌ی مستحکم میان آن‌ها، نمود حقیقی‌تری پیدا کند. به دنبال چنین پیوستگی‌ای، ارتباط گرفتن با باس‌ها از دیدگاه روایی و قصه‌پردازی امری است که به صورت بدیهی رخ می‌دهد.
پیشزمینههای روایی، همواره و پیوسته در آثار فرام سافتور نقش خطیری را ایفا کرده‌اند و در باب الدن رینگ نیز وقایع رخ داده قبل از راهیابی شما به قصه، اهمیت دارند. با این وجود، بیش از پیش در روایت اصلی و داستان‌های پراکنده در سرزمینی رو به زوال، درگیر پیشآمدهایی خواهید شد که در لحظه رخ می‌دهند و بازگشت دو مرتبه‌ی روایت محیطی، به طرز خیره‌کننده‌ای در قالب جهانی آزاد بهتر عمل می‌کند.
به عنوان مثال، یکی از قصه‌های فرعی در قلمرویی عظیم به نام ویپینگ پنینسولا و قصر مورن (Mourne Castle) جریان می‌یابد. در بَدو ورود به پنینسولا و در کنار جاده‌ی اصلی، با دوشیزه‌ای به نام ایرینا ملاقات خواهید کرد. او خود را دخترِ فرمانده‌ی قصر مورن، اِدگار، معرفی می‌کند و راوی قصه‌ی خود می‌شود. آگاه خواهید شد که در همان لحظه مستخدمان دژ مورن تحت تاثیر درهم شکستن حلقه‌ی کهن یا هر چیز دیگری، فرم انسانی خود را از دست داده و شورشی بی‌رحمانه را آغاز کرده‌اند و اِدگار وفادار پس از فراری دادن دخترش، ایرینا، ملازمان خود را رها نکرده است.
قصه‌ای که نیمه‌کاره نقل و مابقی آن را واگذار به خودتان کردم، تنها گوشه‌ای از «حوادث لحظه‌ای» در سرزمین میانه است. بخش کثیری از حکایات دیگر نیز درست به مانند سرگذشت قصر مورن، در لحظه رخ می‌دهند، جزئیات دارند و پیچش‌های انسانی در آن‌ها نمود پیدا می‌کنند. نکته‌ی ارزشمند و قابل توجه در خلال تجربه‌ی این داستان‌های ریز و درشت، چینش محیط و داستان‌سرایی از طریق اجزای اطرافتان است. برای مثال، در حکایتی که نقل کردم، همانطور که جاده‌ی اصلی را پیش می‌گیرید، واژگونی کالسکه‌ی حامل ایرینا و تحت تعقیب قرار گرفتن او توسط خدمتکاران شیدا را مشاهده خواهید کرد. بارها به این موضوع اشاره کرده‌ام، اما جا دارد مجدداً متذکر شوم که در بازی چیزی نمی‌بینید که بی‌هدف در محیط تعبیه شده باشد.
به مانند عناوین قبلی فرام سافتور، محلی به دور از مهلکه و البته این بار منزوی تحت عنوان «میزگرد میزبانان» پذیرای شخصیت‌های عجیب و غریب است. با تجمع تبعیدشدگانی به مانند خودتان، بخش چشمگیری از پیشزمینههای روایی، شخصیت‌پردازی NPCها و جزئیات داستانی در این محل خود را مطرح می‌کنند و به مانند گذشته، ارتقاء سلاح‌ها در این مجمع صورت می‌گیرد. «میزگرد میزبانان»، خود محیط بسیار پر رمز و راز و ابهام‌آمیزی دارد و نقش بسیار مهمی را در بازی ایفا می‌کند.
طنین انحطاط و تلاطم، در یک بوم نقاشی
محرز و عیان است که الدن رینگ ملاحت و زیبندگی خود را با اتکا بر طراحی هنری برجسته به رخ می‌کشد. ماحصل‌هایی مانند معماری قرون‌وسطی‌ای باشکوه، ذرات معلق درخشان، زیبایی‌های کیهانی و طراحی بصری دیوانه‌وار NPCها و دشمنان، جملگی هم‌عهد می‌شوند تا بازی را به یک تابلوی نقاشی بدل سازند. آرایش و چینش اجزای عظیم و برجسته در محیط، مانند درخت زرین سترگ در میان سرزمین میانه، غرضی جز القای حس خرد بودن را به شما ندارند. مساعدت قطعههای موسیقی‌ای که بازی را از ریتم خارج نمی‌کنند، اتمسفر پدید آمده را به پتانسیل و حد اعلای خود می‌رساند. در زمان اکتشاف و امحا شدن در مناظر شگفت‌انگیز، موسیقی حس شکوه را انتقال می‌دهد و در میدان نبرد شما را متلاطم می‌کند. در این میان، صداگذاری روی NPCها و باس‌هایی که متکلم‌تر از پیشینیان خود گشته‌اند، به نحو احسن احساسات و خواسته‌ها را انتقال می‌دهد، اما صداگذاری روی محیط تنها در سطح قابل قبول قرار می‌گیرد و می‌توانست به مراتب بهتری نیز دست پیدا کند.
از منظر تکنیکال اما، با فرام سافتور همیشگی روبه‌رو هستیم. حتی در حالت «اولویت با فریم ریت»، نرخ فریم در ایده‌آل‌ترین شرایط ممکن قرار ندارد و روی پلی استیشن ۵، هر از چند گاهی افت فریم‌هایی در کنار ظهور ناگهانی اجزاء (pop-in) دیده می‌شود، اما هر دو مشکل به دفعات زیاد حس نشده، در محیط‌های بسته یا نیمه‌بسته عملاً از بین می‌روند و در نهایت به مانعی در برابر لذت بردن از بازی تبدیل نمی‌شوند. نکته‌ی قابل توجهی که لازم به ذکر می‌دانم، این است که در طول تجربه‌ی خود با هیچ‌گونه باگ اساسی‌ای مواجه نشدم و از دیدگاه تکنیکی، هیچ تداخلی در پیش‌برد کوئست‌ها یا دریافت آیتم‌ها مشاهده نکردم، اگرچه در چنین مواردی شانس نیز دخیل است و در میزان رخداد باگ‌ها برای افراد مختلف روی پلتفرم‌های گوناگون تفاوت‌هایی وجود دارد. از دید تکنیکال، با وجود ساختاری جهان آزاد، بازی الدن رینگ روی پلی استیشن ۵ عملکردی صرفاً مناسب را به نمایش می‌گذارد، نه خبری از باگ‌های آزار‌دهنده و به قولی Game Breaking است و نه نوسانات نرخ فریم تجربه‌ی شما را شدیداً تحت تاثیر قرار می‌دهد، اگرچه ثبات فریم ریت می‌توانست تجربه را بهبود ببخشد.
گالری گیمفا:
این نقد و بررسی با تصاویر دریافت و کپچر شده توسط منتقد از نسخه پلی استیشن ۵ آراسته شده است. در ادامه نیز تصاویر بیشتری را مشاهده میکنید:
Elden Ring
Elden Ring میراثی که توسط Breath of the Wild بر جای مانده بود را دریافت می‌کند و با افزودن فرمول سولز-لایک خود، آن را اعتلا می‌بخشد و فراتر می‌رود. در عصری که بازیهای جهان آزاد با مخاطبین خود به مانند یک کودک رفتار می‌کنند و حس کنجکاوی را زایل می‌سازند، الدن رینگ به ماجراجویی‌های شما پاداش می‌دهد، روی شما به عنوان یک گیمر جست‌وجوگر و باذکاوت حساب باز می‌کند و در غافلگیر کردن شما کم نمی‌آورد. بی‌گمان یکی از بهترین بازیهای نسل نهم را تنها دو سال پس از آغاز دریافت کرده‌ایم.
نکات مثبت:
- تعالی بخشیدن و مرتفع‌تر کردن ساختاری از جهان آزاد که باید استاندارد جدید این بازی‌ها باشد
- پیشکش کمیت و کیفیت به موازات یکدیگر
- ارائه‌ی کلکسیونی از بهترین باس‌فایت‌های تاریخ گیمینگ
- تنوع محیطی خیره‌کننده در دیزاین و طراحی هنری
- شخصیت‌پردازی بهتر باس‌ها و پررنگ کردن جنبه‌ی انسانی برخی از آن‌ها
- حفظ چالش و دوری از المان‌های طاقت فرسا
- حس حقیقی اکتشاف و ماجراجویی توام با غافلگیری
- بازگشت باشکوه فشن سولز!
نکات منفی:
- نوسان نرخ فریم و pop-inها در برخی مناطق جهان آزاد
- بازی محتاج یک Photo Mode است
۱۰
این بازی روی پلی استیشن ۵ تجربه و نقد شده است
نظرات
نخوندم ، اما قطعا خوبه 🤣👍👍👍👍👍👍👍👍
حتما پیشنهاد می کنم بخونیش امیرجان.
آقای کریمی به درجاتی از عرفان رسیدن که واقعا خوندن داره.👍
راستیتش دوست ندارم نقد بازی رو پیش از بازی کردنش بخونم ، چون دید خودم و برداشت خودم یا بهتر بگم تصویرسازی ذهنی خودم از بازی برام مهمه ، نقد آقای کریمی قطعا یکی از بهتریناس اینو ندید میگم ، اما میدونی چی برام مهمه ، اینکه وقتی بازیش میکنم ،بعد برم بخوابم اون برداشتی که از بازی داشتم قبل از خواب بیاد به سراغم ، قبلا هم گفتم میخوام تو جهان میازاکی غرق بشم ،نمیخوام سمت و سو داشته باشم ….
بعد از تجربه بازی قطعا میام و نقد رو قشنگ میخونم …..
مثل فیلم شاینینگ که ۳ بار دیدمش بعد که نقدش رو خوندم دوباره رفتم دیدمش ،دفعه چهارم انگار یک فیلم جدیده دیگه داشتم میدیدم ….. میخوام بازی رو بعد از نقد هم برم و انجام بدم ،این هدفمه قطعا
در مورد بازیای فرام سافت احتمالا بهترین کار همینه 👍
امیدوارم تجربه لذیذی باشه برات 😘
به فیفا نمی رسه
میگن اولین نفری که تمومش کرده ۷۰۱ بار مُرده!
(احتمالا بیشتر از کل عمر گیمری بنده!)
برام سواله نگارنده با چند بار مرگ به این سطح عرفان رسیده.
پس چرا از نظر من اون شاهکاری نیس که همه میگن؟
ممنون از نقد خوبتون من علارغم عدم علاقه به سبک سولز بورن و حوصله نداشتن بالاخره این بازی رو تجربه کردم، مبهوت سبک هنریش شدم و طراحی دشمن‌ها مثل همه بازی های میازاکی خیلی خاص هست اما گله اصلی من باقی میمونه و اون نبود داستان خوب و جهت دهی داستانی به تجربه بازی و نداشتن تنظیمات درجه سختی هست. و استفاده از ترینر تجربه رو خراب میکنه. دنیای بازی طراحی متنوع خوبی داره اما حس میکنم خالی هست. گرافیک بازی چنگی به دل نمیزنه اما گرافیک هنری جبرانش میکنه، رو pc یکم افت فریم دارم. برعکس بازی های rpg دیگه مثل شاهکار بزرگ witcher 3 و skyrim که کلی شخصیت فرعی و داستان فرعی وجود داره که آدم رو به explore مجاب میکنه اینجا عملاً این مورد مهم وجود نداره برای من که بیش از ۱۵ سال یه گیمر کژوال و به شدت علاقه مند به بازی های داستانی هستم اصلأ درک نمیکنم این حجم علاقه به این بازی رو نمرات ۱۰/۱۰ اصلا منطقی نیست و امتیاز من بعد از چند روز تجربه بازی ۳/۱۰ هست حیف rdr2 و gta iv و ocarina of time که این بازی متاش نزدیک اونا باشه. امیدوارم فن های این سبک نهایت لذت رو از دیدن مکرر صفحه you died ببرن.
داداش نمیشد نظر ۳/۱۰ ت رو زیر نظر من ندی 😑(شوخی بود ، راحت باش )
اما در مورد عقاید میازاکی ، چیزی رو به شما اجبار نمیکنه ، دنیای خودش رو میسازه ، یکسری امکانات و محدودیت ها رو به وجود میاره ، لذتِ برد بعد از باخت های متوالی رو به شما تضمین میکنه و رهاتون میکنه تو یک دنیای بزرگ و پرمحتوا … سرآخر امضای آثار میازاکی همین نداشتن درجه سختی و جنگیدن کریچرهای آثارش تا سرحد مرگ هستش ، چجوری میشه قبول کرد که بازی میخواد یک غمی رو نشون بده اما بهت فقط لذت ضربه زدن های پی در پی رو بده !!!
به نظر من شما ارتباطی نگرفتین با این اثر
شما احتمالا بهترین ارتباط رو با کالاف ونگارد گرفتین که دشمنا میان روبروی اسلحتون تا توسط شما کشته بشن
کاملا درسته حالا ۳/۱۰ که قطعا اصلا منصفانه نیست چون فقط از ۶، ۷ ساعت بازی کردن نتیجه گیری شده و باید کامل بازی کرد اما خداییش ۱۰/۱۰ هم دیگه نیست خیلی سلیقه ای هست همین که طرفدارای این سبک انقدر الان خوشحالن خوبه من که نمیتونم با بازی ای میازاکی ارتباط برقرار کنم
به قدری you died رو در صفحه میبینیم تا بالاخره پیروز بشیم و در برابر باس ها بعد پیروزی در برابرشان victory achieved یا مشابهش رو ببینیم و یکی از بهترین لذت های دنیارو تجربه کنیم، شبش رو هم با ارامی سپری میکنیم و هنگام خواب راحت تر از هر موقع دیگه ای سرمون رو روی بالشت میگذاریم.
ممنون از میازاکی که باعث شد این حس هارو تجربه کنم و سختی بازی هاش کاری کردن که یاد بگیرم ناامید نشم و مرد مواقع سخت باشم. میدونم چی میگی دوست عزیز، دیوونه تر از این ادمایی که اینارو بازی میکنن نیست:)
کلا طراحی هنری بازیهای میازاکی همیشه عالی بوده
این بازی واقعا یه شاهکار خالص و میخکوب کنندس…
بازی کردم و چیزی جز شاهکار ندیدم ! حتی ۱۰ هم کمه واسش این باید ۱۱ بشه … سولز رو به یه سطح دیگه برد فرام سافت
حق ترین گیمی که پلی دادم مپش جزو تاپ تن های مکان هایی که دوست دارم🗿
ولی اون کسی که دوستش داره خیلی حقه😳
اولین نقدیه که با داشتن نکات منفی ده از ده گرفته. واقعا جالبه
سلام و درود،
سیستم نمره دهی در هیچ کجای دنیا بر مبنای بینقص بودن آثار تنظیم نشده و قطعاً نمره ما هم بر مبنای بینقص بودن اعطا نشده، به عبارت دیگر، هیچ بازیای در تاریخ صنعت گیم بینقص نبوده و نخواهد بود و به دنبال این قضیه، با طرز دید شما هیچ اثری لیاقت نمره ۱۰/۱۰ نداره و اتفاقا یکی از اهداف من برای قرار دادن نکات منفی، انتقال این مفهوم بوده. مقیاس نمره‌دهی تقریباً در همه جا بر مبنای Essential یا ضروری بودن تجربه + تاثیرگذاری داده میشه و به اشتباه قشر عظیمی از گیمرها تصور میکنن هر بازیای که ۱۰/۱۰ گرفته، بینقص هستش چه بسا در تمامی Reviewها موارد منفی هم ذکر شده. نقد و بررسی‌ها باید بر مبنایی به مشکلات فریم نگاه کنن که تا چه میزان در تجربه نهایی نقش داشته نه این که به صورت چک‌لیست‌وار هر جا به مشکلی برخوردن ۰.۱ از نمره کم کنن. بنابراین ایده‌ی شما مبنی بر اولین نقدی که با وجود نکته منفی ۱۰/۱۰ داده از ریشه غلطه و حتی با مثال زدن نقض میشه.
جدای از مبحث فنی و مکانیکی سیستم نمره دهی که جزو مسائل داغ صنعت گیم به حساب میاد، نمره صرفاً یک عدد بوده و بنده تاکید مضاعف بر متن دارم، تاکید بنده در تصمیم به خرید و شناسایی میزان تاثیرگذاری به یک عدد محدود نمیشه، بلکه به متنی مربوط میشه که حول قضیه نوشته شده.
موفق باشید.
من مشکلی با قضیه ی بی نقص نبودن دلیل ۱۰ ندادن نیست ندارم. ولی وقتی یه سایتی برا یه ایراد مضحک از اثری مثل رد دد ۲ ۰.۳ نمره در میاد ولی برای مشکلات فنی حاضر به کسر ۰.۱ هم از نمره ی الدن رینگ نمیشه برام یکم سخت میشه قبول کنم نقداش از روی عشق به یه سری بازی خاص نیست. (ایراد رد دد دو از زبان خود نقد: عدم توانایی ارتور در استفاده از melee attack هنگام در دست داشتن سلاح گرم – برخی باگ ها (گرچه شک دارم اصلا منتقد این اثر بازی رو بازی کرده باشه))
بنده تنها مسئولیت نقد خودم رو برعهده میگیرم و این که شما چه حسی به نقد و بررسی‌های هر وبسایت دارید قابل احترامه و خوشبختانه کسی هم شما رو اجبار به تصدیق اون نکرده، اما پاسخی که دادم صرفاً به کامنت ابتدایی شما بود که نیم خطی بدون توضیح و بی‌ربط به موضوع و بدون آشنایی با سیستم نمره‌دهی بود. احیاناً جناب‌عالی انتظار ندارید که از نیم خط اولیه‌ی شما سه خط توضیح نظر شخصی رو برداشت کرده باشیم که در مرتبه‌ی دوم به اشتراک گذاشتید؟
من انتظار برداشت اون سه خط رو نداشتم و اتفاقا هدفم از نا مفهوم حرف زدن باز کردن بحث بود که ببینیم برای کل نقدای گیمفا دفاعی دارید و سیستم نقد گیمفا نظام مندی خاصی داره یا هر کسی به ساز خودش میرقصه که خب متاسفانه گزینه ی دوم درست بود. تفاوت بین منتقد ها قابل درکه ولی ایراد اشتباه گرفتن یا روش نمره دهی متفاوت خیر.
دوست عزیز، نمره دهی نمیتونه اونقدری که مدنظر شما هست ساختار سفت و سختی داشته باشه، نمره دهی درسته که باید اصولی و با انصاف نوشته بشه، اما در نهایت از دیدگاه یک فرد نسبت به “مشکل” و “نقطه قوت” بر میگرده و این مسئله غیرقابل انکاره. تک تک منتقدان مطرح صنعت گیم با این مسئله و حمله‌هایی مشابه با حمله‌ی شما دست و پنجه نرم میکنن و با همکاران و نقدهای دیگر افراد مقایسه میشن. من هیچ مسئولیتی در قبال نقدی که ۴ سال پیش با طرز فکر شخص دیگری نوشته شده ندارم.
اگر شما علاقه‌ی زیادی به نمره‌های «تک بعدی و تک ساختاری» دارید باید به ویدیوهای یوتوب مراجعه کنید نه و بسایت‌های گیمینگ چون توسط یک نفر ساخته میشن. اینجا اگر همه نمره ها طبق نظر یه نفر مثلا سردبیر داده بشن، به این موضوع دیکتاتوری گفته میشه و هیچ نویسنده‌ای که غرورش خدشه دار بشه و در نمره‌اش دست برده بشه در سایت مستدام باقی نمیمونه، نویسنده باید استقلال داشته باشه. حالا با حفظ غرور نویسنده و با حفظ انصاف چجوری میشه کاری کرد که ذهن همه‌ی نویسنده ها شبیه به هم کار کنه.
کار کردن ذهن همه ی نویسنده ها به یک شکل ینی اینکه همه ی نویسنده ها به همه چیز با یه شدت گیر بدن. ولی سیستم نمره دهی نظام مند اینه که وقتی هر دو بازی مشکل فنی دارن از هر دو بازی نمره کسر بشه. ولی اینجا سر یه نکته ی منفی نادرست که حتی با ادیتم بعد ۴ سال اصلاح نشده و یه نکته ی منفی دیگه ۰.۳ کسر داشتیم ولی برای افت فریمای الدن هیچی. درسته شاید یه منتقد دیگه از الدن ایرادات بیشتری میگرفت ولی دلیل نمیشه سر ایرادات مشخصم از یه بازی نمره در بیایم از یکی نه. وقتی سر ایراد افت فریم و باگ از یه بازی نمره کسر میشه از یه بازی دیگه نه طبیعتا نظر من نسبت به نقدا اینطوری میشه که اگر اقابابایی بازیای یوبیسافت یا سولز لایک نقد کنه حتما بالا میده اگه کریمی بازیای میازاکی نقد کنه حتما ۱۰ میده اگه فلانی فلان بازیو نقد کنه حتما کم میده. ینی شما خودتون به من القا میکنین که عزیز نقدای اینجا بر اثر حس و حال منتقده و اساس خاصی نداره. شاید دو بازی باگ داشته باشن ولی چون بازی الف باب میل منتقد عزیزه پس ازش نمره کسر نمیشه ولی بازی ب بیچاره رو کسی حس خاصی بهش نداره پس نمرشو میکشیم پایین.
اولاً افت فریم داریم تا افت فریم و همچنین باگ داریم تا باگ، یه بازی مثل Elex 2 که چند روز پیش برای مشکلات فنی ازش نمره کم کردیم، فاجعه‌ای غیرقابل بخشش بود، الدن رینگ یه نوسان فریم جزئی داره که در مقابل کاری که برای open world انجام میده هیچی نیست و با تجربه به این مقصود من می‌رسید. ما نمیتونیم تعیین کنیم اصلا نکات فنی رو نادیده بگیرید یا همه‌ی نکات فنی رو لحاظ کنید، بنابراین حتی جزئی‌ترین بخش هم به نظر شخصی بر میگرده. موارد کیفی اندازه‌گیری طاقت فرسایی دارن
دوماً مقایسه دائم با گذشته جز تخریب چیزی نیست، ما دائم قصد داریم از گذشته جدا بشیم و نویسنده‌ها رو تشویق به نوشتن نقدهای بهتر بکنیم، اما عده‌ای همیشه نقدهایی که حتی نصف نویسنده های کنونی حضور نداشتن رو مانع پیشرفت قرار میدن. چنین چیزی برخورد منصفانه نیست و صرفاً از روی خشمه. و این موضوع ارتباطی به نقد rdr 2 نداره چون من اصلا اون نقد رو نخوندم و حتی در سایت هم حضور نداشتم.
من تو تجربه ی چندین ساعتم از رد دد باگ خاصی ندیدم که به خاطرش نمره کم کنیم. نقد هم نباید فقط نظر شخصی باشه. افت فریم افت فریمه فقط شدتش میتونه کمو زیاد بشه و طبق چیزایی که دیدم و شنیدم در حد کسر یکم از نمرش واقع شدن این افت فریما. اینکه یکی به خاطر عشقو علاقش به بازی (خودتونم گفتین “نظر شخصی”) این افت فریمارو نادیده میگیره فقط نشون دهنده ی اعتبار نقد های گیمفاست. دلیل اینکه نقد رد دد هم هنوز از ذهن ها پاک نشده و نخواهد شد هم ضعف شدید نقد بود. اونم وقتی سال بعدش بازی ای مثل بریک پوینت با ۹ از گیمفا مرخص شد. هدف منم از این مقایسه این بود که بگم نقداتون بسیار به نظر شخصی وابستس و سر یه چیزی مثل افت فریم و باگ هم نمره دهی مشخصی ندارین و یکی کم میکنه یکی نه. وگرنه من نمیگم وقتی رد دد شده ۹.۷ نباید هیچ چیزی بالاتر از ۹.۷ باشه.
دوست عزیز ببین وقتی پایه و ریشه‌ای قدرتمند برای بحثت نیست و از روی کینه‌های قدیمی بحث میکنی، اینجوری مچت رو میگیرم: بالاتر گفتم نقدها بر اساس بینقص بودن نوشته نمیشن بلکه ضروری بودن تجربه رو ذکر میکنه و هیچ منتقدی از هر ایرادی که دید ۰.۱ کم نمیکنه (شما هم گفتی مشکلی با این قضیه ندارم) بعد دوباره میگی چون افت فریم داره باید ۰.۱ کم بشه؟ و چون اسم گیمفا رو آوردی و تا این حد اعتقاد داری نقدها اعتبار ندارن، برات مثال میزنم که متوجه باشی هیچ وبسایتی بر اساس ذهنیت شما نقد نمینویسه:
https://s6.uupload.ir/files/23_f6t8.png
https://s6.uupload.ir/files/0-98_cjvk.png
https://s6.uupload.ir/files/1_u5ed.png
https://s6.uupload.ir/files/789_mzsa.png
صرفا خواستم ذکر کنم که با ایده‌ی ذهنی شما هیچ وبسایتی معتبر نیست و بهتره به کل سیستم معترض باشی اگر چنین تفکری داری.
جناب مچ گیر من نگفتم سر هر ایرادی ۰.۱ باید کسر شه من گفتم افت فریم الدن به قدری هس که بشه نمره کسر کرد و افت فریم سر یه بازی سولز لایک حکمش سنگین ترم هست چون خیلی راحت میتونه باعث مرگت بشه. در مورد اسکرین شاتاهم به زبان اولین اسکرین شات مسلط نیستم. شما اگر مسلطید خیلیم عالی. دومین اسکرین شات داره میگه داستان تاثیر پر رنگی تو روند گیم پلی نداره اگر اشتباه نکنم که خب اکثر پلیرا داستانشو نمیفهمن و میرن از اینترنت میبینن و خب عادیه برا این نمره کسر نشه. اسکرین شات سوم هم همین نقدا رو بهش دارم اگر ایرادات فنی تو سایر نقداشون بولد تر از نقد الدن رینگشون بوده و نمره ی بیشتری ازشون کسر شده. اسکرین ۴ ام هم نوشته میتونست کارای بیشتری در این زمینه انجام بده نه اینکه کارای الانش قابل قبول واقع نشده. با ایده ی ذهنی من هم فقط یه سری نمره دهیا اعتبارش کمه نه همه چی. همین گیمفا بعضی نقدای خوب داره ولی بعضی نقداش رو به شخصه قبول ندارم.
بنده هدفم همین بود که اقرار کنید با نقدها سراسری مشکل دارید که کاملاً مشخصه. بازی الدن رینگ مشکلات بسیار جزئی افت فریم داره و حدود ۵۸ وبسایت بهش ۱۰/۱۰ دادن این گواه محکمیه که بر اساس دیدگاه تقریبا ۶۰ نفر، نرخ فریم در تجربه‌ی بازی تاثیر نمیذاره و نمرات هم بینقص بودن اثر رو توجیه نمی‌کنن. اگر با reviewهای امروزه صنعت گیم مشکل دارید قابل درکه و احترام ولی صرفا کینه داشتن نسبت به یک وبسایت خاص میان ده‌ها وبسایت جالب نیست.
نگفتم با نقد های سراسری مشکل دارم ولی اگر شما دوست دارید چنین برداشتی بکنید کاملا ازادید. با اسکرین شات ۳ مخالفتمو گفتم اونم در صورتی که به همین ایراد توی سایر بازیا گیر داده باشن. مشکلیم با ۱۰ از ۱۰ شدن الدن ندارم نوش جونش فقط دارم این انتقاد هارو میکنم تا کمتر شاهد همچین تناقضاتی بین نمره دهی ها باشیم. با نقد شمام مشکل شخصی ندارم و اینکه تو نقدتون به بازی ۱۰ از ۱۰ دادین قابل احترامه و حرف من فقط اینه که بگم اون دوران سر باگ و اینا از رد دد نمره در اومدین و این دفه سر الدن بی خیال شدین، فک نکنین این چیزا از چشم کاربرا پنهون میمونه. ولی حالا که سر الدن بی خیال شدین از این به بعد سر بقیه هم بی خیال شین وگرنه این کاراتون مهر اثباتی میشه بر نقد کردن بر اساس عشقو علاقه نه به صورت واقعی. بازی رد دد ردمپشن دو هم ۵۷ تا ۱۰۰ داره و بقیشو میسپرم به حرف خودتون: این گواه محکمیه که بر اساس دیدگاه تقریبا ۶۰ نفر، باگ در تجربه‌ی بازی تاثیر نمیذاره و نمرات هم بینقص بودن اثر رو توجیه نمی‌کنن. (قصدم از این حرف انداختن مشکلات یه منتقد به گردن شما نیست و صرفا میخوام بگم سیستم نمره دهیتون مشکل داره و بهتره با وجود اینکه نقد بر عهده ی خود منتقده نمره دهی یه روش واحد داشته باشه و سر یه بازی چشم پوشی و سر اون یکی ایراد گیری اتفاق نیفته) کینه ای هم از گیمفا ندارم فقط میخوام این تناقض ها بین نمره دهیا کمتر شن تا راحت تر بتونم به نقدا اعتماد کنم.
از همان ابتدا متذکر شدم، مسئولیت نقد شخص دیگری رو برعهده نمیگیرم، نه تصدیق کردم و نه مخالفت کردم با نقد RDR 2 و نه آن زمان حتی کاربر گیمفا بودم. در عین حال، مشکلات فنی هم همانطور که ذکر کردم بسته به میزان و شدت و همچنین میزان تاثیر بر تجربه باید بر نقد اعمال بشن، قطعاً مشکلات فنی Cyberpunk 2077 که gamebreaking و افت فریم تا ۱۵ ۲۰ همراه بود قابل فراموشی یا اغماض نیست و مقایسه با الدن رینگ نیست.
نگفتم مسئولیت نقدو شما باید به عهده بگیرید. در مورد شدت هم با شما موافقم و منظورمم بیان کردم که مشکل من با این بود که این میزان شدت رو بازی به بازی تغییر میدین در حالی که افت فریم بازی به بازی تغییر نمیکنه فوقش یکم میزان کافی برا کسر نمره تغییر میکنه که در این موردم سولز لایکا حساس ترن. و اگرم این نمره دهی تو نقد های بعدی رویه ی منطقی تری به خودش بگیره منم مشکلی نخواهم داشت ولی تا الان احساس بهتر شدن ندارم و نظرم رو اینه نقدا بیشتر از اینکه واقعا نقد باشن حس و حال منتقدن.
اتفاقا اگه نظامند باشه مشکل داره….
اینکه همه بازی ها رو به ی چشم دید مشکل داره …
افت فریم یه چیزیه که بازی به بازی تفاوت نداره و همه جا افت فریمه
یه شاهکاره دیگر از فرام سافت خسته نباشید نقد عالی بود
از روزی که اومد دارم بازی میکنم خیلی خیلی خیلی سخته و عالی هستش ولی زیاد باگ و افت فریم ندیدم فقط دیر لود شدن بود که اونم کم بود با این که رو پی اس ۴ معمولی بازی میکنم
خوشبختانه باعث افتخارمه که هیچ بازی حتی یک عنوان مستقل رو بدون بازی کردن نقد نکردم و بازی رد دد۲ رو هم با ۶۰ ساعت پلی تایم نقد کردم تا سرم جلوی افراد بی منطقی مثل شما بلند باشه.
جدای از این همین که الدن رینگ و رد دد رو مقایسه کردین نشون میده چقد در زمینه نقد اطلاعات دارید!
این خوبه گه گیمفا به کاربراش احترام میزاره و جواب میده ولی دیگه جواب هر پیامی دادن اصلا خوب نیست فقط وقت تلف کردنه ……
همون اول بار با آوردن اسم رد دد در کنار الدن رینگ میشه فهمید که از کنار این پیام باید رد شد …
جناب رضایی انتظار که ندارید حرف کسیرو که با شصت ساعت پلی دادن یه بازی نمیدونسته میشه با سلاح گرم میلی کرد رو قبول کنم؟
وای خدا 😂😂😂😂
کلا قیاس رد دد با شاهکاری مثل الدن رینگ اشتباهه …رد دد رو کسی دیگه نقد میکنه که خوراکش سبک رد دد و با توجه به تجربه خودش میسنجه شاهکاری مثل الدن رینگ هم کسی نقد میکنه که خوره این سبکه و با توجه به تجربه هایی داره و توقعاتش نمره میده…
اتفاقا این نقد که هر بازیو بدیم دست فن پروپا قرصش اشتباهه چون قطعا ایراداتشو نمیبینه. یا هم میبینه و نمیخواد ببینه. منم سر گاد ۲۰۱۸ هیچ وقت کمبود تنوع دشمنا و باساشو نمیبینم چون گاد به نوعی عشقم در زمینه ی بازیا محسوب میشه. ولی نباید نقدشو بدن دست من چون ایراداتشو نخواهم دیدو با ده بازیرو قراره رد کنم بره. اینکه اعتقاد دارین رد دد شاهکار نیس هم در نوع خودش جالبه. و مقایسه ی منم بین اینا اگر دقت میکردید ممقایسه ی بین دو تا بازی نیس که متاسفانه نه شما نه اقای رضایی متوجه این امر نشدن و منم از دیدن این اتفاق متعجب شدم. من صرفا دو تا نقد رو مقایسه کردم و بله اتفاقا افت فریم در یه بازی مثل الدن رینگ اعصاب خورد کن تره چون هر اشتباهی ممکنه اخرین اشتباهت باشه.
خود راکستارم راضی نیست اینقدر سنگ رد دد رو به سینه میزنید از روزی که اومده هررررر بازی دیگه ای رو یه طوری ربط میدید به رد دد و مقایسه میکنید باهاش، نقدشم بیخیال نمیشید هرررر نقدی که توی سایت هست یه طوری به رد دد ربطش دادید و گفتید:عع ردد دد فلان نمره گرفته چطوری به فلان بازی این نمره رو دادید؟! یعنی هر نقدی که باز میکنی همین وضعه و یکی داره با رد دد مقایسش میکنه، رد دد اون نمره رو گرفته چون از نظر منتقد لیاقتش همین بوده که خیلی هم نمره بالایی هست، تموم شد و رفت اینقدر حسرت ۰.۳ نمره رو نخورید اگه واقعا با بازی حال کردید دیگه این همه گیر دادن به یه چیز نه چندان با اهمیت چیه؟! روز و شب برای جف کیلی هم میگی رد دد فلانه چرا به گاد که متاش کمتره دادید جایزه رو؟! نظر اون داور ها همین بوده حالا تو هی بگو نه رد دد فلان است، فلان بازی به رد دد نمیرسه،تو رد دد چیزای اسب جمع میشه! سوراخ کردید ما رو با به خدا هر چیزی رو نچسبونید به رد دد
سلام
نمیدونم شما کی رو میگید، ولی اصلا در پست ها من ندیدم حرفی از Rdr2 بیاد ¿
به قول شما وقتی لذت برده باشیم دیگه ۰.۳ نمره چه فرقی به حال ما میکنه؟
حالا از لحاظ متا هم بخوایم بگیم نمره بدی نگرفته که بخواد غصه خورد 😄
من خودم که بشخصه فقط تو پست های مربوط به خود Rdr2 نظر میدم، و این چیزی هم که SEHSANHS گفت یک مثال بود. وگرنه خودش پا نمیشه بیاد هی تو پست های مختلف از rdr2 تعریف کنه 😂
من خیلی وقته که از این حرفا جایی ندیدم و اگه هم بوده مربوط به قدیماست.
نمیدونم الان Rdr2 اینجا توی این نقد چه نقشی داره که دارید می‌کوبیدش و عصبانی شدید 😁🤝
عزیز کسی رد دد رو نمیکوبه من دارم SEHSANHS رو بی منطق خطاب میکنم که حاضر نیست نمره الدن رو قبول کنه و برای کوبیدنش داره به نمره‌ای که سه سال پیش یه منتقد دیگه به یه بازی دیگه داده گیر میده
اینطور نقدی که نباید سی تا کامنت اولش مقایسش با فلان بازی و گیر دادن به نمره ای که منتقد داده باشه وقتی خود آقای کریمی دارن توضیح میدن آقا من اصلا یه آدم دیگم! و طرف قانع نمیشه دیگه چسبوندن لقب هیتر به من چیه؟
من به شما هیتر نگفتم 🤝
فقط میگم که خیلی وقته دیگه از این حرکات نیست که کسی بیاد هی از Rdr2 حرف بزنه.
وگرنه اصلا کوبیدنی در حرف شما نبود،
فقط کمی عصبانی بودید 😁
حالا منم نباید کلمه کوبیدن به کار می‌بردم 🍻
جالبه که بعد یک مرحله meele attack قابل استفاده اس ! (البته اونجا اشتباهی melee نوشته شد )
نحوه ی درست نقد همینه
زلدا ، اسکایریم و رددد و کلی بازی دیگه نقطه ی منفی داشتن و نمره ی کامل از خیلی سایتا گرفتن
نقد هنر چهار چوب نداره ، یه نمره ایه کلا داده میشه
اینطوری نیست که بگیم فلان بازی و فلان چیز فلان قدر امتیاز دارن و فلان
پیشنهاد میدم بقیه ی حرفامم بخونید
همون کامنت اول انقدر راه رفتش اشتباه بود که ترجیح میدم سمت بقیش نرم
راه رفتن کامنت؟ منطقیه🚬
راه رفتش
ن نداره
راهی که رفت
اها متوجه شدم🗿🚬
البته البته البته
اگر هم داشته باشه و با هر نقطه ضعفی بخواد نمره کم شه بازی وضعش پایداره
یعنی یه فریم ثابت و خوبی ارائه میده ، هر از چند گاهی ده دوازده تا افت فریم داره که کلا احساس نمیشه ( احساس نمیشه غلطه ولی خب بهتر منظور رو میرسونه)
یه سری استاتر هم هست که بزرگترین مشکل فنی بازیه ، من تو بیشتر از سی ساعت جمعا بیست بار نداشتم تجربه ی فریز رو
حالا شما اینارو داشته باش ، برای نسخه ی پلی پنج استاتر رو کلا حذف کن ، افت فریم رو تقسیم بر دو کن به شرایط بازی پی میبری
اینا نکات منفی که نمره کم کنن نیست .. بعدشم اگر همین ها رو نمیاوردن که الان صد تا مثال میزدید فلان جا گفتید نبود فتومود نکته منفیه …..
بالا برید پایین بیایید چه دوست داشته باشید چه نداشته باشید این بازی برترین بازیه تاریخه و تا حالا هم خوب نشون داده …منتهی برای ی عده ای چند سالی طول میکشه …
حالا کاری به شاهکار بودنش ندارم اما چند ساعت پلی دادی اینقدر دری وری میگه تو هر پست؟؟
لازمه چن تا نکته ذکر کنم:
1- با الدن رینگ یا فرام سافتور یا میازاکی مشکلی ندارم
2- برترین بازی تاریخ صرفا یه نظر شخصیه و هیچ جوره قابل اثبات نیست
3- قصد من از بحث یه چیز دیگریه که البته انتظارم ندارم شما بفهمیدش
4- افت فریم لایق کسر نمره نیست؟ موفق باشید
5- و در اخر شما اون دنیایی که توش اینا رو به عنوان نکته ی منفی نیوردن و من این حرف رو زدم دیدین؟
نمره دادن برای یک بازی با نمره دادن معلم تو امتحان فرق می کنه
آیا منصفانست که به یک بازی که تجربه لذت بخش و فراموش نشدنی رو بهت بده
بخاطر ند تا چیز جزئی که اصلا تاثیر محسوسی هم نداره نمره کم کرد؟؟؟ آقایsehsanhs
حالا با اینکه این کامنت برا دو ماهو نیم پیشه کاری نداریم
ولی کار منقد این نیس چون فن یه بازیه یا ازش خوشش اومد نمره در نیاد. اگر اینطوری باشه نقداش میره زیر سوال. و اگر کامنت های بعدیرم خونده باشی میفهمی مشکل من کسر نمره یا کسر نکردنش نیست و من بیشتر به تبعیض بین بازیا تو نمره دهی گیر دادم. آقای Gamer
ضمن خسته نباشید به شما آقای کریمی عزیز بابت نقد و بررسی.
میخواستم بدونم که برای شروع سری سولز لایک کدوم یک از این عناوین رو برای شروع پیشنهاد می کنید؟
بالاخره (:
مرسی بابت نقد آقای کریمی،خیلی منتظرش بودم
واقعا فرام سافتور و میازاکی شاهکار کردن،فکرش رو بکن تو اولین تجربه اپن ورلدت،یکی از بهترین های تاریخ رو بدی!حتی ایراداتی که توی نقد بهش اشاره شد اونقدر سطحیه که میشه ازش چشم پوشی کرد
الان هم دارم بازی رو روی PS4 نصب میکنم و صبر ندارم برای تجربه اش (:
شاهکاره
یه بار دیگه یه بازی اومد و ثابت کرد برای انقلابی بودن گرافیک خیلی بالا نمیخوای
تنها ایرادش اینه که به عنوان یه بازی میان نسلی سیستم خیلی بالایی میخواد
به نظر من گرافیکش عالیه
Zelda breath of the wild 2
God of war Ragnarok
Elden ring
نبرد وحشتناکی توی گیم اواردز امسال
جناب استارفیلد کو🗿
زلدا و مخصوصا الدن رینگ در حد کریتوس هم نیستن
درود بر تو
جدی؟
با تشکر از محمد حسین عزیز
حدود چهل ساعتی که بازی کردم، باید بگم غنی ترین و کامل‌ترین ساخته فرام سافتور به شمار میاد
توی هیچ کدوم از بازیای قبلی به این اندازه فارم لذت بخش نبود
گوشه گوشه دنیای بازی آیتم برای پیدا کردن، راز و رمز برای کشف کردن و باس برای جنگیدن وجود داره.
البته یسری مشکلات فنی هم هست که میشه از اونها چشم پوشی کرد. یه نکته هم بگم استفاده بیش از حد از یک نوع باس هم کمی ممکنه در دراز مدت آزار دهنده باشه
اما میشه گفت به راحتی لیاقت نمره کامل رو داره