نقد و بررسی بازی Rainbow Six Extraction؛ شکار بیگانگان به سبک رنگین‌کمان

عنوان Rainbow Six Extraction سرانجام پس از حدود ۳ سال از زمان معرفی خود در مراسم E3، منتشر شد. سوال این است که آیا این نسخه لیاقت یدک کشیدن نام تام کلنسی (Tom Clancy) را دارد یا خیر؟

نقد و بررسی این عنوان بر اساس کد ارسال شده از طرف ناشر و روی پلتفرم PS4 انجام شده است.

همانطور که می‌دانید، کمپانی یوبیسافت چند ماه پیش بر اساس یک نظر سنجی به عنوان منفورترین کمپانی صنعت گیمینگ شناخته شده بود که البته دلایل کاملا مشخصی دارد. این کمپانی در ۲ تا ۳ سال اخیر عملکرد جالبی نداشته، دائما در حال ساخت عناوین تکراری بوده و فرنچایزهای خود را یک به یک از چشم طرفداران انداخته است.

وقتی در سال ۲۰۱۹ عنوان Rainbow Six Quarantine معرفی شد، شخصا به دلیل علاقه‌ای که به عناوین زامبی محور و Zombie Shooter دارم، بسیار مشتاق بودم که ببینم یوبیسافت چگونه می‌تواند یک عنوان کامل بر اساس یکی از جذاب‌ترین رویدادهای عنوان Rainbow Six Siege یعنی Outbreak تولید کند. اما پس از گذشت سال‌ها و خاموشی تیم سازنده برای مدت زمان زیاد، مشخص بود که مشکلی در روند ساخت این عنوان وجود داشته است.

در نهایت، یوبیسافت با تغییر نام این بازی به Rainbow Six Extraction و تحول کلی مسیری که برای ساخت این عنوان در نظر داشت، دوباره به طرفداران خبر داد که این عنوان در راه است و حال شاهد عرضه‌ی آن هستیم. لازم به ذکر است که این عنوان هیچ ارتباطی با رمان‌های کلنسی ندارد و یک داستان اورجینال از یوبیسافت در دنیای این Rainbow Six به شمار می‌رود.

داستان و روایت آن

این نسخه ادامه‌ای بر رویداد Outbreak محسوب می‌شود و نشان می‌دهد که Chimera Parasite رشد کرده، در حال ایجاد Archaeanها و حمله به شهرها و مناطق مختلف آمریکا از جمله سان فرانسیسکو و نیو یورک است. حال تیم Rainbow یک شاخه‌ی جدید به نام React را به طور اختصاصی برای مبارزه با این تهدید بزرگ تشکیل داده است و همچنین مرکز فرماندهی و تحقیقاتی این تیم را به صورت متحرک بر روی یک ناو عظیم به نام Pioneer قرار داده است.

ما شاهد بازگشت بسیاری از شخصیت‌ها و اپراتورهای عنوان Rainbow Six Siege از جمله Ash ،Mira و Thermite هستیم که هر کدام نقش خاص خود را در داستانی که در پس‌زمینه‌ی مراحل در حال روایت است ایفا می‌کنند و همچنین مقدار زیادی جملات و صداگذاری‌های جدید نیز دریافت کرده‌اند. اما از این کاراکترها که بگذریم، به اپراتورها می‌رسیم که می‌توان از آن‌ها به عنوان یک کپی بدون نوآوری از Siege نام برد.

نه تنها اپراتورهای جدیدی در این بازی معرفی نشده‌اند و فقط تعدادی از اپراتورهای قبلی بازگشته‌اند، بلکه از نوآوری زیادی نیز برخوردار نیستند. آن‌ها همچنان خصوصیات و Abilityهای سابق خود را شامل می‌شوند و به جز چند جمله‌ و دستور جدید، حتی از صداگذاری جدید بهره‌مند نیستند و اکثر اوقات جملات و دستورات خود از عنوان Rainbow Six Siege را بیان می‌کنند.

در زمینه‌ی طراحی ظاهری نیز می‌توان گفت به جز تغییر رنگ یونیفرم‌های اپراتورها، تقریبا هیچ تغییر دیگری صورت نگرفته است. از طرف دیگر، این بازی در حالی که بسیاری از اسلحه‌های نسخه‌ی قبلی را در خود جای داده است، اما می‌توان گفت برای کسانی که Siege را تجربه کرده‌اند، از جذابیت و تنوع پایین‌تری برخوردار است.

در حال حاضر Extraction چهار چپتر مختلف به نام‌های New York ،San Francisco ،Alaska و Truth or Consequence را در اختیار شما قرار می‌دهد که هر کدام از این چپترها ۳ نقشه‌ی مختلف را شامل می‌شوند. شما با ورود به هر یک از این چپترها، با این سه نقشه رو‌به‌رو خواهید شد و می‌توانید به صورت Solo یا Co-Op به تجربه‌ی بازی بپردازید. همچنین در ابتدای هر یک از این چپترها، روند پیشروی داستان بازی در قالب یک کات‌سین‌ سینماتیک به نمایش در می‌آید.

در حالی که بسیاری از انیمیشن‌ها، اسلحه‌ها و به طور کلی گیم‌پلی از همان فرمت Rainbow Six Siege پیروی می‌کنند، اما برخی مکانیزم‌های جدید، جالب و هیجان‌انگیز به آن اضافه شده‌اند که هم می‌تواند چرخه‌ی گیم‌پلی را جذاب‌تر کنند و هم بیشتر تمرکز را به سمت عملکرد تیمی ببرند.

روند پیشروی مراحل، Loadoutها و Objectiveها

اگر شما ایونت Outbreak را تجربه کرده باشید می‌دانید که به پایان رساندن مراحل آن در درجات سختی بالا علاوه بر اینکه بسیار لذت‌بخش بود، نیازمند کار تیمی و هماهنگی بالایی نیز بود. Extraction نیز بر روی این موضوع تمرکز زیادی دارد و سعی دارد با در اختیار گذاشتن طیف وسیعی از گجت‌ها باعث شود که هر بازیکن در تیم وظیفه‌ای مشخص‌تر داشته باشد.

در ابتدا شما باید اپراتور خود را انتخاب کنید و Loadout خودتان را بسازید. همانطور که بالاتر گفتم اپراتورها از همان Abilityهای پیشین خود استفاده می‌کنند و اگر عنوان Siege را تجربه کرده باشید، با آن‌ها آشنایی کافی دارید. اسلحه‌ها و ساخت Loadout هم چنگی به دل نمی‌زند و هیچگونه نوآوری خاصی در آن ایجاد نشده است. حتی سازندگان زحمت اضافه کردن Attachmentهای جدید به این بازی را نیز به خود نداده‌اند و تقریبا در این بخش، این عنوان با نسخه‌ی پیشین خود کاملا یکسان است.

از Loadout و اسلحه‌ها که بگذریم، یکی از تغییراتی که در همان ابتدا به چشم می‌آید، امکان لول آپ کردن اپراتورها است. شما با بازی کردن و دریافت XP می‌توانید اپراتورهای خود را ارتقاء دهید و همچنین به آیتم‌ها و Milestoneهای جدیدی دسترسی پیدا کنید که درباره‌ی آن‌ها در بخش Progression بیشتر توضیح خواهم داد.

پس از انتخاب اپراتور مورد نظرتان و ورود به مراحل، سه Objective مختلف در اختیار شما قرار داده خواهد شد که شما با انجام هر یک از آن‌ها مقداری XP دریافت خواهید کرد و همچنین بازی این اجازه را به شما می‌دهد که پس از انجام هر کدام از این Objectiveها با همان میزان XPای که به دست آورده‌اید، از مرحله خارج شوید یا به اصطلاح Extract کنید. حدود ۱۳ نوع Objective مختلف در این عنوان وجود دارد که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: Biospy ،Decontamination و Rescue. همچنین لازم به ذکر است که این Objectiveها پس از هر بار ورود به نقشه‌ها، به صورت شانسی تغییر می‌کنند.

همچنین هر کدام از این Objectiveها، نیازمند استراتژی‌ مخصوص به خود همچون مخفی‌کاری هستند و درجه‌ی سختی بازی نیز همچون مکملی بر این موضوع عمل می‌کند. با بالاتر رفتن درجه سختی، تیم شما نیازمند یک استراتژی منسجم و هماهنگی بیشتر در انجام آن است. همچنین باید متذکر شوم که شما با استفاده از گجت‌ها و اپراتورهای مناسب، می‌توانید تجربه‌ی لذت‌بخش‌تری از انجام این Objectiveها داشته باشید. به طور کلی می‌توان گفت این بخش از تنوع خوبی برخوردار است و همچنین لذت بیشتری به چرخه‌ی گیم‌پلی و مراحل این عنوان می‌بخشد.

سیستم Progression و Opratorها

بالاتر کمی در رابطه با سیستم Progression صحبت کردم و حالا کمی عمیق‌تر به آن خواهم پرداخت. شما برای پیشروی و باز کردن چپترها، اپراتورها و گجت‌ها نیازمند XP و رسیدن به Milestoneهای بالاتر هستید. شما از طریق بازی کردن با اپراتور مورد علاقه‌ی خود و دریافت XP، می‌توانید لول او را ارتقاء دهید که با ارتقای هر لول برخی از Perkها یا Abilityهای آن اپراتور نیز ارتقاء می‌یابند.

همچنین شما از طریق منوی Progression، می‌توانید Milestoneها و پاداش‌های مربوط به هر کدام را ببینید. این پاداش‌ها شامل اسکین‌، چارم و توکن‌هایی هستند که می‌توانید با استفاده از آن‌ها در منوی Tech، گجت‌های جدیدی را باز کنید. همانطور که بالاتر اشاره کردم، این گجت‌ها می‌توانند کمک بسیاری در انجام عملیات‌های مختلف به شما بکنند و از تنوع زیادی هم برخوردار هستند.

بگذارید کمی در رابطه با اپراتورها و مکانیزم‌های مربوط به آن‌ها صحبت کنیم. شما می‌توانید از طریق منوی Operators به اپراتورهای خود دسترسی پیدا کنید. در این بخش شما قادر به ساخت Loadout، تغییر پوشش، مشاهده‌ی وضعیت سلامتی و لول اپراتورها هستید. شخصی‌سازی در این بخش چنگی به دل نمی‌زند و در زمینه‌ی Cosmetic از جذابیت و تنوع بالایی برخوردار نیست.

شما با بالا بردن لول اپراتورهای خود می‌توانید اسلحه‌های مختلفی را برایشان باز کنید. همانطور که بالاتر توضیح دادم، بخش Loadout در این بازی تقریبا دست‌خوش هیچ نوع نوآوری و تغییری نشده است و با همان امکانات محدود نسخه‌ی Siege مواجه هستیم.

یکی از مکانیزم‌هایی که کمپانی Ubisoft به شدت در تبلیغات این بازی بر آن تاکید داشت، امکان MIA شدن اپراتورها در طول مراحل بود و باید بگویم المان بسیار جالبی هم است. در صورتی اپراتور شما MIA یا به اصطلاح در طول عملیات ناپدید می‌شود که نوار سلامتی او به پایان رسیده باشد. در این حالت، اپراتور وارد حالت Stasis شده و نوعی خمیر به نام Stasis Foam، اطراف او را می‌پوشاند که از دسترسی Archaeanها به او جلوگیری می‌کند.

پس از آن، عملیات شما به پایان می‌رسد و طبق Objectiveهایی که کامل کرده‌‎اید، XP خود را دریافت می‌کنید. در این حالت اپراتور شما وارد حالت MIA می‌شود و دیگر قابل انتخاب نخواهد بود. راه بازگرداندن وی، بازگشت به همان مپی است که او را در آن جا از دست داده‌اید. با بازگشت به آن نقشه، یکی از سه Objective شما به یک عملیات نجات برای آن اپراتور تبدیل می‌شود.

این مکانیزم نه تنها کمی چاشنی واقع گرایانه به روند بازی اضافه می‌کند، بلکه یکی از جذاب‌ترین و بهترین المان‌های این عنوان محسوب می‌شود. لازم به ذکر است که اگر در طول عملیات اپراتور شما با صدمات زیادی مواجه شود و وضعیت سلامتی او نامناسب شود؛ پس از پایان عملیات، او وارد حالت Injured یا آسیب دیده شده و تا زمانی که دوباره احیا شود، قابل انتخاب نخواهد بود.

دشمنان، مپ‌ها و طراحی آن‌ها

اگر ایونت Outbreak را تجربه کرده باشید قطعا طراحی بسیار خوب محیط و دشمنان آن را به یاد دارید. Outbreak به شکل تاثیرگذاری می‌توانست حس و حال یک سناریوی آخرالزمانی را به پلیر القاء کند و طراحی دشمنان نیز یک مکمل صحیح برای آن بود.

اما این خصوصیات متاسفانه برای Extraction صدق نمی‌کنند. طراحی ظاهری دشمنان بازی به شدت یکنواخت و خسته کننده است و با وجود تنوع قابل قبول آن‌ها در زمینه‌ی عملکرد، ظاهرشان به هیچ عنوان دلهره‌آور نیست. همچنین، رنگ‌ها یا پوشش‌های گوناگون برای آن‌ها وجود ندارد و عموما به رنگ خاکستری هستند. این مسئله باعث می‌شود پس از چند ساعت تجربه‌ی بازی، دشمنان بازی به شدت خسته کننده و تکراری به نظر برسند.

لازم به ذکر است که ما شاهد حضور حدود ۱۰ نوع مختلف از Archaeanها در این عنوان هستیم و به طور کلی می‌توان گفت که تنوع خوبی در دشمنان وجود دارد.

طراحی ظاهری ضعیف و خسته کننده‌ی دشمنان به محیط و ظاهر کلی نقشه‌ها نیز آسیب می‌زند. در حال حاضر حدود ۱۲ نقشه قابل بازی در این عنوان وجود دارد که هرکدام از محیط‌ها و بخش‌های متنوعی برخوردارند و در کل از طراحی خوبی بهره می‌برند، اما رنگ خاکستری دشمنان بازی نه تنها به مخوف بودن مپ‌های بازی و القای یک حس ترس کمک نمی‌کند بلکه باعث بی‌روح شدن آن‌ها نیز می‌شود.

گیم‌پلی، گان‌پلی و گرافیک

همانطور که در اوایل این بررسی نیز اشاره کردم، گیم‌پلی و گان‌پلی بازی دست‌خوش تغییرات چندانی نشده است و این مسئله قابل قبول نیست. پایه و اساس گیم‌پلی این عنوان همچنان همان گیم‌پلی نسخه‌ی قبلی خود یعنی Rainbow Six Siege است که حدود هفت سال پیش منتشر شد و فقط برخی موارد جدید همچون Takedownها به آن اضافه شده است. در حالی که این فرمول گیم‌پلی و گان‌پلی همچنان روان و لذت‌بخش است، اما قطعا حس یک تجربه‌ی تازه و متفاوت را نمی‌دهد.

شاید اگر این عنوان چهار سال پیش منتشر می‌شد، می‌توانستیم از این موضوع چشم‌پوشی کنیم، اما انتشار عنوانی جدید پس از ۷ سال، چسباندن برچسب قیمت ۴۰ دلاری روی آن و نبود هیچگونه تغییرات عمده در گیم‌پلی و مخصوصا گان‌پلی آن، غیر قابل قبول است.

شخصا در طول تجربه‌ی این عنوان با هیچ‌گونه مشکل فنی مواجه نشدم و اگر بتوانید از نبود نوآوری خاص در گان‌پلی بازی چشم‌پوشی کنید، قطعا تجربه‌ای روان و لذت‌بخش را خواهید داشت.

همچون گیم‌پلی و گان‌پلی، گرافیک بصری Extraction نیز به جز بهبود در نورپردازی، تغییرات خاصی نداشته است و همچنان از همان موتور گرافیکی قدیمی یوبی‌سافت یعنی Anvil بهره می‌برد که عنوان Siege را با استفاده از آن ساختند و به همین دلیل دوباره شاهد یک بازی قدیمی و منقضی شده از نظر بصری هستیم. می‌توان گفت که یوبیسافت با انتشار این بازی در سال ۲۰۲۲ نشان داد که نه تنها به خریداران خود احترام نمی‌گذارد بلکه حتی حاضر نیست کوچک‌ترین تلاشی در راستای تغییر و بهبود عناوین خود انجام دهد. لازم به ذکر است که این عنوان در روز عرضه روی سرویس محبوب Game Pass نیز قابل دسترسی است که هزینه‌ی تهیه‌ی این بازی را بسیار پایین می‌آورد و این موضوع ممکن است نشان دهنده‌ی نگرانی یوبی‌سافت از فروش این بازی است.

سخن پایانی

در نهایت اگر جزو افرادی هستید که از عنوان Rainbow Six Siege لذت برده‌اید و همچنین به این دسته از عناوین PVE علاقه دارید این عنوان احتمالا گزینه‌ی بسیار مناسبی برای شما خواهد بود و می‌توانید ساعات خوشی را با دوستان خود و یا حتی به تنهایی در آن سپری کنید اما اگر جزو افرادی هستید که علاقه‌ای به Siege و گیم‌پلی آن ندارید، حتی اگر از عناوین Zombie Shooter هم لذت ببرید این عنوان نمی‌تواند تجربه‌ای لذت‌بخش را به شما ارائه دهد، بنابراین پیشنهاد می‌کنم به انتخاب‌های دیگری فکر کنید.