نقد و بررسی بازی Solar Ash؛ مسیر یا مقصد؟

بازی Solar Ash یکی از موردانتظارترین بازی‌های مستقل سال ۲۰۲۱ بود. در این مقاله به نقد این عنوان پلتفرمر خواهیم پرداخت و آن را از جهات مختلف بررسی خواهیم کرد.

به نظرم صنعت بازی، جزو مدیوم‌هایی به حساب می‌آید که همواره حرکت رو به جلو داشته است. درست است که در برخی سال‌ها شاهد بازی‌های بهتری هستیم و در برخی سال‌های دیگر (مانند ۲۰۲۱)، تعداد بازی‌های خوب کمتر است، اما کسی نمی‌تواند انکار کند که با پیشرفت تکنولوژی، دست بازی‌سازان برای ساخت بازی‌های عظیم‌تر و باکیفیت‌تر بازتر شده است. هر سال، شاهد انتشار بازی‌های بسیار باکیفیتی هستیم که هر گیمری را برای ادامه‌ی راه امیدوارتر می‌کنند. برخی از این بازی‌ها با بودجه‌ی چندصدهزار دلاری ساخته می‌شوند و برخی دیگر حاصل تلاش سخت تیمی کوچک با بودجه‌ای محدود هستند. با این‌که بودجه‌ی بیشتر به سازندگان اجازه می‌دهد تا بهتر بتوانند ایده‌های خود را پیاده کنند، استودیوهایی که با بودجه‌ی پایین‌تر دست به خلق بازی‌های باکیفیت می‌زنند نیز کم نیستند.

استودیوهای مستقل، قلب تپنده‌ی صنعت بازی هستند. هنگامی که کمپانی‌های بزرگ به هر دلیلی کم‌کار می‌شوند، خلاقیت و نوآوری این استودیوها بیشتر به چشم می‌آید. در سال‌های اخیر شاهد عرضه‌ی شاهکارهای مستقلی مانند Disco Elysium، Celeste و Inside بودیم که حتی بسیار بیشتر از برخی بازی‌های AAA مورد توجه و تحسین قرار گرفتند. در واقع دنیای بازی‌های مستقل جایی است که سازندگان بدون ترس می‌توانند ایده‌های عجیب و غریب خود را به چالش بکشند و فکر و ذکرشان فقط فروش بالای بازی نباشد. این‌جاست که بازی‌های هنرمندانه ساخته می‌شوند و آبروی صنعت بازی را می‌خرند.

عنوانی که امروز می‌خواهیم به بررسی آن بپردازیم، شاید یک شاهکار نباشد، اما عنوانی است که با دنیای منحصربه‌فرد و گیم‌پلی خاص خود، قطعاً ارزش امتحان کردن را دارد. بازی Solar Ash، آخرین ساخته‌ی استودیوی مستقل Heart Machine است که قبل این بازی، با عنوان Hyper Light Drifter، توانایی خود را در ساخت بازی‌های خاص به رخ جهان کشیده بود. Solar Ash برخلاف Hyper Light Drifter یک بازی تماماً سه بعدی است و المان‌های «حرکت» و «سرعت» بهترین واژه‌ها برای توصیف این بازی به شمار می‌روند. در ادامه با نقد و بررسی کوتاهی از این بازی در خدمت شما خواهیم بود. اگر به عناوین خاص مستقل علاقه‌مندید با ما همراه باشید.

در بازی Solar Ash، شما در نقش جنگجویی به نام Rei قرار می‌گیرید که قصد دارد سیاره‌ی خود را از نابودی نجات دهد. Rei یک Voidrunner است و مانند Voidrunnerهای دیگر در بازی، در میان جهان تاریک ولی زیبای Ultravoid به دنبال هدفی خاص می‌گردد. هدف او، بستن سیاهچاله‌ای است که سیاره‌ی او را در معرض نابودی قرار داده است. Rei امیدوار است تا قبل این‌که این سیاهچاله سیاره‌ی او را نیز ببلعد و به یک ویرانه تبدیل کند، بتواند مردم خود را نجات دهد. Rei در این مسیر با سختی‌های بسیار زیادی رودررو می‌شود و باید از سد موجوداتی غول‌پیکر به نام Remnants عبور کند که در واقع باس‌های بازی هستند. با این‌که تمرکز Solar Ash بیشتر بر روی گیم‌پلی است، اما داستان به قدری قوی است که در کل زمان بازی (چیزی نزدیک به ۸ ساعت) شما را سرگرم نگه دارد. برای کسانی که دوست دارند بیشتر با Ultravoid و قضایای پیرامون آن آشنا شوند، فایل‌های صوتی و نوشتاری زیادی در جهان بازی قرار داده شده که داستان بازی را کامل‌تر می‌کنند. پایان بازی نیز به طرز عجیبی تاثیرگذار است؛ چیزی که شاید در ابتدا از یک بازی گیم‌پلی‌محور مانند Solar Ash انتظار نداشتم.

گیم‌پلی Solar Ash با این‌که بی‌نقص نیست، اما بسیار لذت‌بخش و منحصر‌به‌فرد است. فلسفه‌ی گیم‌پلی Solar Ash بر روی «مسیر مهم‌تر از مقصد است» بنا شده و این موضوع را می‌توانید در تمام مکانیزم‌های بازی مشاهده کنید. چیزی که در Solar Ash بیشترین لذت را به گیمر منتقل می‌کند، نه مبارزات بازی است و نه به پایان رساندن اهداف هر مرحله. در Solar Ash، «حرکت» حرف اول و آخر را می‌زند. جهان بازی پر از ریل‌هایی است که Rei می‌تواند روی آن‌ها اسکیت‌سواری کند و با سرعت از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر برود. حرکت Rei آن‌قدر روان و تمیز از آب درآمده که دلتان می‌خواهد همه‌چیز را بی‌خیال شوید و ساعت‌ها سکوبازی کنید! تمرکز تیم سازنده بر روی این مکانیزم واقعاً ستودنی است، چراکه یک بازی پلتفرمر باید همین‌قدر روان و دل‌چسب باشد.

به جز اسکیت‌سواری و سُر خوردن در میان بخش‌های مختلف Ultravoid، راه رفتن و پریدن Rei نیز بسیار خاص و روان طراحی شده‌اند. Rei می‌تواند با استفاده از Grappling Hook خود به گیره‌های موجود در فضای بازی متصل شود و حتی در هوا با دشمنان مبارزه کند. شاید به نظرتان عجیب بیاید که تا این حد از مکانیزم‌های ساده‌ای مانند دویدن، پریدن و سُر خوردن تعریف می‌کنیم، چون اصولاً این‌ها مکانیزم‌های پایه‌ای هستند که در تمام بازی‌ها وجود دارند. اما اگر Solar Ash را بازی کنید، به سرعت متوجه خواهید شد که بزرگ‌ترین لذت بازی، همین حرکات و عبور از بین موانع بازی است.

سیستم مبارزه‌ی بازی، بیشتر به باس‌فایت‌های آن ختم می‌شود. البته در طول بازی با دشمنان دیگری نیز روبرو خواهید شد، اما این دشمنان معمولاً چالش خاصی برای شما ایجاد نخواهند کرد. Rei با چند ضربه‌ی شمشیر، دشمنان عادی بازی را از بین می‌برد و می‌توان گفت این دشمنان بیشتر کار شما را در سکوبازی دشوار می‌کنند تا این‌که خودشان بخواهند تهدیدی برای شما به حساب آیند. اما باس‌فایت‌های بازی واقعاً چالش‌برانگیز و جذاب هستند. برخی از این باس‌ها به قدری غول‌پیکرند که به راحتی می‌توانید روی بدن آن‌ها اسکیت‌سواری کنید! این باس‌های غول‌پیکر می‌توانند شما را یاد بازی‌هایی مانند گاد آو وار، دویل می کرای یا فاینال فانتزی بیندازند. این را کاملاً به عنوان یک نکته‌ی مثبت می‌گویم، چراکه به نظرم بازی‌های مذکور، تعدادی از بهترین باس‌فایت‌های تاریخ بازی‌ها را در خود جای داده‌اند. با این‌که مبارزه با باس‌های بازی الگویی نسبتاً تکراری دارد، اما این الگو در مدت زمان ۸ ساعته‌ی بازی به‌هیچ‌وجه تازگی خود را از دست نمی‌دهد.

تنها چیزی که در باس‌فایت‌ها اذیت‌کننده می‌شود، زاویه‌ی دوربین و کنترل نه‌چندان مناسب Rei است که شاید بازی را برایتان مختل کند. متاسفانه لحظاتی در بازی وجود دارند که فقط می‌خواهید آن مرحله را رد کنید و نفسی راحت بکشید. این نفس راحت به خاطر چالش آن مرحله نیست، بلکه به‌خاطر کنترل نامناسبی است که لذت بازی را از شما می‌گیرد. این قضیه به‌خصوص در نیمه‌ی دوم بازی رخ می‌دهد که باس‌ها سرسخت‌تر شده و شما باید در زمان کمتری ضربات حساس خود را وارد کنید. باس‌فایت‌ها معمولاً در سه مرحله انجام می‌گیرند و اگر در مرحله‌ی نهایی که حساس‌ترین مرحله است ببازید، باید کل آن مرحله را از ابتدا شروع کنید. این‌جاست که مشکلات بازی کمی اعصاب‌خردکن می‌شوند و باخت‌های شما، بیش از این‌که تقصیر شما باشند، تقصیر دوربین و کنترل نامناسب بازی خواهند بود.

در Solar Ash شما می‌توانید اشیای ارزشمندی مانند زره‌های جدید را از محیط بازی پیدا کنید. این زره‌ها و کلاً آیتم‌‌های قابل جمع‌آوری دیگر، تاثیر به‌سزایی در پیش‌روی شما در بازی خواهند داشت. برای مثال یک آیتم می‌تواند باعث شود سرعت پرشدن نوار Boost شما به طرز چشم‌گیری افزایش پیدا کند، آیتم دیگر مقاومت شما در برابر ضربات دشمن را افزایش دهد و آیتم دیگر نیز اثر مثبتی روی المان‌های حرکتی بازی (مانند پرش، اسکیت و…) داشته باشد. این‌که در یک بازی پلتفرمر، تا این حد به موارد این‌چنینی اهمیت داده شده، واقعاً قابل تحسین و تمجید است، منتها پیاده‌سازی آن می‌توانست بهتر هم باشد. برای مثال برخی از زره‌های بسیار ارزشمند بازی در یکی دو ساعت پایانی بازی به دستتان می‌رسند و تا می‌آیید از قدرتی که بازی به شما هدیه کرده لذت ببرید، تیتراژ پایانی بازی را مشاهده می‌کنید!

در مورد طراحی محیط و سبک هنری بازی هرچه بگویم کم گفته‌ام. Solar Ash یک بازی بسیار خوش‌آب‌ورنگ و زیباست. استودیوی Heart Machine با سبک هنری خاص خود، به راحتی می‌تواند در دل هر گیمری جا باز کرده و او را جذب جهان خود کند. Solar Ash با رنگ‌های پاستلی به‌کاررفته در محیطش، طراحی بی‌نقص ظاهر باس‌هایش، و دیزاین سوررئال جهان Ultravoid، تنها یک کلمه را در ذهن مخاطب تداعی می‌کند و آن کلمه «هنر» است. تناقض دنیای تاریک Ultravoid و رنگ‌های زنده و فریبنده‌ی محیط آن، باعث می‌شود تا اتمسفری رمزآلود در کل بازی حاکم باشد که شما را وادار کند تا انتهای مسیر با Rei همراه باشید.

قطعات موسیقی ساخته شده برای بازی نیز به انتقال این حس مرموز بیشتر کمک می‌کنند و شما را تا حد ممکن در جهان علمی تخیلی بازی غرق می‌سازند. افکت‌های صوتی و صداگذاری بازی نیز چیزی کم از موسیقی‌های زیبای آن ندارند و هر حرکتی که Rei در بازی انجام می‌دهد، با یک افکت صوتی جذاب همراه است.

روی‌هم‌رفته، Solar Ash یک بازی خوش‌ساخت، خوش‌آب‌ورنگ و منحصربه‌فرد است که از تجربه‌ی آن پشیمان نخواهید شد. درست است که برخی قسمت‌های بازی به بهبودهای جدی نیاز دارند، اما پس از اتمام بازی، تنها حسی که در من باقی‌مانده بود، حس رضایت از ساعاتی بود که پای این بازی صرف کرده بودم.