چرا پلی استیشن نو بهتر از آن چیزی است که فکر می کنید؟

پلی استیشن نو (PlayStation Now) در زمان تولد، اولین قدم اصلی در زمینه سرویس‌های استریم بازی‌های ویدیویی محسوب می‌شد. البته چندین سال پیش ما شاهد سرویس‌هایی نظیر OnLive هم بودیم که به هر حال هیچ کدام شرکتی به بزرگی سونی را پشت خود نداشتند.

در واقع این سونی بود که در سال ۲۰۲۱ با تصاحب Gaikai و انتقال حقوق و ویژگی‌های آن به سرویس اختصاصی استریم خود با نام پلی استیشن نو، توانست توجه قسمت زیادی از کاربران را حداقل برای اولین بار به چنین سرویس‌هایی جلب کند.

با این حال سونی اکنون نزدیک به ۱۰ سال پس از خرید و توسعه این سرویس، نسبت به آن سیاست‌های خیلی عجیبی را در پیش گرفته است و به نظر می‌رسد بازاریابی مناسبی برای آن انجام نمی‌شود. این سرویس تا ماه مارس ۲۰۲۱ میلادی ۳.۲ میلیون مشترک فعال را به خود جذب کرده است. با مقایسه این تعداد با تعداد مشترکین سرویس دیگر سونی یعنی پلی استیشن پلاس، می‌توان متوجه شد که پلی استیشن نو چندان در جذب توجه عموم کاربران موفق عمل نکرده است.

با این حال، ۳ میلیون کاربر دائمی به خودی خود نیز عدد کمی نیست و اگرچه حتی در مقایسه با رقیب اصلی خود، ایکس باکس گیم‌پس هم آمار مناسبی به شمار نمی‌رود اما دلیل بر این نیست که ما باید به پلی استیشن نو بی‌توجه باشیم.

در حقیقت فارغ از تعداد مشترکین این سرویس، اکنون با در نظر گرفتن مزایایی که این سرویس ارائه می‌دهد، بسیار عجیب است که کاربران عظیم پلتفرم سونی توجه ناچیزی به این سرویس نشان می‌دهند.

البته نباید منظور ما را اشتباه متوجه شوید؛ کاربران دلایل زیادی را برای بی‌توجهی به پلی استیشن نو ارائه می‌دهند و نمی‌توان گفت که این سرویس از هر حیث بی‌اشکال است اما با یک حساب و کتاب منطقی این‌طور به نظر می‌رسد که در واقعیت تنها تعداد کمی از این دلایل قابل استناد هستند.

بنابراین پیش از آن که به مطالعه مقاله پیش‌رو بپردازید، باید متوجه باشید که این مقاله در تلاش نیست تا پلی استیشن نو را در جایگاهی بالاتر از ایکس باکس گیم‌پس قرار دهد.

اکنون که ایکس باکس گیم‌پس مایکروسافت به عنوان برترین سرویس اشتراکی تاریخ بازی‌های ویدیویی شناخته می‌شود و حداقل سونی از دید برخی کاربرانش نیاز به چیزی برای رقابت دارد، ما در این مقاله به این خواهیم پرداخت که چرا پلی استیشن نو بهتر از آن چیزی است که شما تصور می‌کنید.

پتانسیل‌ها و مزیت‌های بزرگ

پیش از آن که به سراغ بحث اصلی برویم، باید به برخی از نواقص و مشکلات آشکار پلی استیشن نو بپردازیم. اول از همه بازی‌های پلی استیشن ۳ موجود روی این سرویس همه تنها از طریق استریم در دسترس هستند.

این مشکل تا حدودی به همه سرویس‌های استریم بازی‌های ویدیویی ربط دارد. خروجی تمام سرویس‌های استریم بازی به شدت به کیفیت و سرعت اینترنت شما وابسته است. این یکی از موضوعاتی است که پلی استیشن نو زمانی که اولین بار پا به عرصه گذاشت و تنها استریم بازی‌ها را ارائه می‌داد، بسیاری از کاربران به سراغ آن نرفتند.

آیا نهایتاً یک روز بازی‌های پلی استیشن ۳ به صورت دانلود نیز در دسترس قرار خواهند گرفت؟ هیچ‌کس نمی‌تواند این را برای شما تضمین کند اما در حال حاضر بعید به نظر می‌رسد که شاهد رخ دادن این قضیه باشیم.

بنابراین اگر تنها به دلیل تجربه بازی‌های پلی استیشن ۳ به تهیه این سرویس علاقه دارید، پیشنهاد می‌شود که ابتدا از حالت Trial این سرویس استفاده کنید. با توجه به مشکلات اینترنت از جمله سرعت، کیفیت و قیمت آن، نه تنها در ایران بلکه در همه نقاط جهان، هنوز هم تعداد غیرقابل تصوری از کاربران نمی‌توانند با خروجی قابل قبولی به استریم بازی‌ها بپردازند.

در حالی که سونی نیز در چند مدت اخیر بازی‌های پلی استیشن ۳ چندانی را به فهرست عناوین پلی استیشن نو اضافه نکرده است اما در عوض ما شاهد افزایش ارتقای مولفه‌های استریم این سرویس بوده‌ایم. سونی در ماه آوریل حداکثر رزولوشن قابل استریم بعضی از بازی‌ها را تا حداکثر 1080p افزایش داد که نسبت به رزولوشن 720p پیشین یک قدم کاملاً روبه‌جلو و تماماً مثبت به شمار می‌رود.

برای عناوین پلی استیشن ۳ که حتی در عرضه اولیه خود نیز قادر به ارائه این رزولوشن نبودند، این موضوع اهمیت چندانی ندارد اما اگر شما به استریم بازی‌های پلی استیشن ۳ روی تلویزیون و یا رایانه شخصی خود علاقه دارید، این ویژگی در صورت بهره‌مندی از یک اینترنت قابل قبول، یک مزیت آشکار است.

چه چیزی تغییر کرده است؟

پلی استیشن نو اکنون سرویس کاملاً متفاوتی نسبت به زمان عرضه است. احتمالاً تعداد زیادی از کاربران مخصوصاً بازیکنان خارجی که به سادگی می‌توانند از ویژگی Trial استفاده کنند، هنوز هم به دلیل ذهنیتی که در زمان عرضه داشته‌اند، نسبت به آن قضاوت می‌کنند. حقیقت چیز دیگری است و پلی استیشن نو تغییرات بسیار زیادی را پشت سر گذاشته است.

شاید بتوان ویژگی دانلود بازی‌ها را بزرگ‌ترین قابلیتی دانست که از زمان عرضه تاکنون به این سرویس سونی اضافه شده است اما با این حال هنوز هم موارد بسیاری وجود دارند که می‌توانند این سرویس را چیز کاملاً متفاوتی نسبت به زمان عرضه نشان دهند.

اکنون شما می‌توانید تمام بازی‌های پلی استیشن ۲ و پلی استیشن ۴ موجود روی این سرویس را دانلود کنید. این موضوع نباید برای کسانی که طی ۳ سال گذشته این سرویس را امتحان کرده‌اند، چیز جدیدی باشد اما با این حال ما هنوز هم کاربران بی‌شماری را مشاهده می‌کنیم که یا از این ویژگی اطلاع ندارند و یا به عنوان یک تغییر مثبت از آن یاد نمی‌کنند.

از سوی دیگر افزون بر تنوع مناسب بازی‌های موجود روی این سرویس، کیفیت آن‌ها نیز جذابیتی دو چندان دارد و ما در مجموع با آثاری روبه‌رو نیستیم که تنها برای پر کردن عرصه صحنه حضور داشته باشند.

به این ترتیب می‌توان از بازی‌های Bloodborne، God of War، Tekken 7، Metal Gear Solid V، Doom، InFamous Second Son و … نام برد. این آثار تنها گوشه‌ای کوچک از هزاران عنوانی هستند که شما می‌توانید روی سرویس پلی استیشن نو تجربه کنید. همچنین تعداد زیادی از این بازی‌ها محدودیت زمانی ندارند و شما هرگز با یک تاریخ برای خروج آن‌ها مواجه نخواهید شد.

بازی‌های جدیدی که به سرویس اضافه می‌شوند، چیزی است که پلی استیشن نو را پی در پی بهتر می‌کند. پلی استیشن پلاس نیز از همین سیاست برای اضافه کردن بازی‌ها استفاده می‌کند ولی معمولاً عناوین پلاس ترکیبی از بازی‌هایی با سطح کیفی مختلف هستند. اکنون ۲ عدد از بازی‌های پلاس برای پلی استیشن ۴ و یکی از آن‌ها برای پلی استیشن ۵ عرضه می‌شوند که در مواقع زیادی نمی‌توانند کاملاً رضایت‌بخش ظاهر شوند.

بازی‌های پلی استیشن نو در بازه‌های زمانی مشابه معمولاً عناوین باکیفیت‌تری هستند. معمولاً ماهانه کمتر از ۳ بازی به این سرویس افزوده نمی‌شوند و زمان‌های بسیاری وجود دارد که کاربران به صورت دائمی حداقل ۵ بازی را دریافت کرده‌اند.

تعدادی از این بازی‌ها برای همیشه روی این سرویس میزبانی خواهند شد ولی مسائل مربوط به عناوین موقت مانند سرویس‌های مشابه در پلی استیشن نو هم مشاهده می‌شود. تجربه بازی‌های بزرگ در مدتی محدود شاید چندان جذاب به نظر نرسد اما به هر حال شما می‌توانید اثری مانند Red Dead Redemption 2 را ۵ الی ۶ ماه در اختیار داشته باشید.

مزیت مثبت آخر که در سرویس‌های رقیب مانند ایکس باکس گیم‌پس همه آن را به دفعات بازگو می‌کنند، اضافه شدن بازی‌های مستقل است. هر ماه حداقل یک بازی مستقل هم به سرویس پلی استیشن نو اضافه می‌شود که برخلاف سرویس‌های رقیب، کاربران کمی در سوی سرویس پلی استیشن به درستی و آن‌گونه که شایسته است، از آن تمجید می‌کنند.

با وجود تمام بلاک باسترهای این سرویس و حتی آثار AA، بازی‌های مستقل هر ماه می‌توانند در کنار عناوین دیگر یک شانس بزرگ برای تجربه داشته باشند؛‌ یک شانس دو سویه تا هم خودشان دیده شوند و هم کاربرانی که هیچ انتظاری ندارند را شگفت‌زده کنند.

بنابراین این مزیت تنها مختص گیم‌پس نیست. تجربه آثار مستقل مانند Dead Cells، Slay the Spire، Moonlighter و … دقیقاً همانند چیزی که درون گیم‌پس در حال رخ دادن است، لذت و مزایای بسیاری برای هر دو سمت قضیه یعنی کاربران و توسعه‌دهندگان دارد.

پس اگرچه ما عاشق آن هستیم که بازی‌های بزرگ و مطرح را با شرایط اقتصادی این سرویس‌ها دریافت کنیم اما از سوی دیگر به خوبی می‌توانیم آثار مستقل را هم در پلی استیشن پلاس تجربه کنیم.

اگر شما اشتراک پلی استیشن نو را تهیه کنید می‌توانید تمام بازی‌های آنلاین موجود روی سرویس را بدون اشتراک پلی استیشن پلاس تجربه کنید.

 بنابراین کسانی که به غیر از ویژگی‌های آنلاین پلی استیشن پلاس از قابلیت‌های دیگر آن استفاده نمی‌کنند، می‌توانند تنها با تهیه پلی استیشن نو دیگر به سمت تهیه پلی استیشن پلاس نروند.

یکی دیگر از ویژگی‌های این سرویس استفاده از آن در پلتفرم‌هایی غیر از پلی استیشن است. سونی این امکان را هم فراهم کرده است که کاربران پلی استیشن نو بتوانند به استریم بازی‌های این سرویس روی رایانه‌های شخصی بپردازند. تنها کافی است پس از نصب اپلیکیشن و تهیه اشتراک این سرویس، به انتخاب بازی مورد علاقه خود برای استریم بپردازید.

این مزیت در سایر سرویس‌های استریم بازی‌های ویدیویی هم وجود دارد اما در آن‌ها نمی‌توانید به انحصاری‌های کنسول‌های پلی استیشن و برخی از انحصاری‌های کنسولی یا زمانی دسترسی پیدا کنید.

پلی استیشن نو به عنوان یک رقیب برای گیم‌پس

ایکس باکس گیم‌پس طی سال‌های گذشته بیشتر و بیشتر مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است و ستایش می‌شود. اما پلی استیشن نو خیلی بیشتر از آن که فکر کنید، به این سرویس نزدیک شده است. در زمان نگارش این مطلب ۴۰۹ بازی کنسولی روی گیم‌پس و ۳۹۹ بازی پلی استیشن ۴ روی پلی استیشن نو قرار دارد که باید به آن ۲۱ عدد بازی پلی استیشن ۲ را هم اضافه کنیم.

از لحاظ تعداد بازی‌ها پلی استیشن نو با ایکس باکس گیم‌پس برابری می‌کند اما نمی‌توان این واقعیت را فراموش کرد که بازی‌های فرست پارتی (عناوین انحصاری) مایکروسافت از روز اول در این سرویس عرضه می‌شوند.

سونی عناوین بزرگ خود نظیر God of War، Horizon Zero Dawn و سایر عناوین پلی استیشن نو را مدت‌ها پس از عرضه به پلی استیش نو اضافه کرد که البته بسیاری از آن‌ها نیز نه برای همیشه، بلکه برای مدت محدودی روی این سرویس قرار گرفتند. از سوی دیگر به نظر نمی‌رسد بازی‌های The Last of Us Part 2 و یا Ghost of Tsushima روزی روی این سرویس عرضه شوند یا حداقل ما به زودی شاهد به حقیقت پیوستن این موضوع باشیم.

با تمام این اوصاف در حال حاضر به نظر می‌رسد که برخی از مزایای سرویس مقابل، معایب دیگری را می‌پوشاند تا رقابت نزدیک‌تر از آن چه که به نظر می‌رسد پیش برود.

تا زمانی که استودیوهای ایکس باکس بتوانند بازی‌های با کیفیت و قابل توجه بیشتری را تولید و عرضه کنند، به نظر می‌رسد که پلی استیشن نو جذابیت متمایز خود را حفظ کند. از سوی دیگر اگر شما از ویژگی استریم پلی استیشن نو استفاده کنید، هزاران بازی پلی استیشن ۳ نیز در اختیار شما قرار دارند که کفه ترازو را سنگین می‌کنند.

مورد دیگر که جای تعجب و در عین حال تحسین دارد، تبدیل شدن گیم‌پس به پلی استیشن نو است! گیم‌پس اساساً در حال تبدیل شدن به پلی استیشن نو است اما چون مایکروسافت از ویژگی بک‌وارد پشتیبانی می‌کند، عملکرد بهتری را به نمایش می‌گذارد.

مایکروسافت در سرویس خود تنها با عناوین قابل دانلود شروع کرد اما مدت‌هاست که قابلیت استریم را هم در اختیار کاربران خود قرار می‌دهد. مایکروسافت مسلماً راه هوشمندانه‌ای را برای معرفی ویژگی‌ها و استفاده از کاربرد آن‌ها انتخاب کرده است اما نهایتاً در انتهای روز ما شاهد دو سرویس متفاوت هستیم که هر دو افزون بر بازی‌های قابل دانلود، امکان استریم را هم فراهم کرده‌اند.

آیا می‌توان پلی استیشن نو را به عنوان یک رقیب مستقیم برای گیم‌پس در نظر گرفت؟ حداقل در سمت ما بله. پلی استیشن نو روز به روز پیشرفت کرده است و به نظر می‌رسد که هر سال قوی‌تر از گذشته ظاهر می‌شود.

در حال حاضر عناوین AAA بیشتری روی این سرویس وجود دارد و تعداد بازی‌های مستقل آن نسبت به سرویس رقیب کمتر است. اما نباید فراموش کنیم که به تازگی عناوین بتسدا هم روی گیم‌پس اضافه شده‌اند و مایکروسافت ده‌ها استودیو در اختیار دارد که هر کدام عناوین خود را طی سال‌های آینده عرضه خواهند کرد و این عناوین مستقیماً روی گیم‌پس هم عرضه خواهند شد.

سونی چطور می‌تواند پلی استیشن نو را بهتر کند؟

اگر سونی با توسعه‌دهندگان و ناشران شخص ثالث برای عرضه بازی‌هایشان یا بازی‌های فرست پارتی خود در روز اول روی پلی استیشن نو به توافق نرسد، بعید به نظر می‌رسد که این سرویس بتواند پا به پای گیم‌پس رقابت کند. همین موضوع یکی از دلایل اصلی کمبود و یا کاهش تعداد کاربران پلی استیشن نو است.

البته این تنها راه پیش روی سونی نیست. این شرکت طی سال‌های گذشته ویژگی‌های جذاب این سرویس را با سرعت بسیار کندی به آن اضافه کرده است. حتی تبلیغات سونی برای این سرویس بسیار ناچیز و اندک است و شاید چندین سال از آخرین تبلیغ پراکنده این شرکت برای معرفی این سرویس گذشته باشد.

هیچ خبری از تبلیغ پلی استیشن نو روی سایت نیست و سونی نیز طی رویدادها و مراسم خود به آن اشاره‌ای نمی‌کند. پلی استیشن نو از برخی جهات و مخصوصاً در بحث مولفه‌های اقتصادی گاهی اوقات نسبت به گیم‌پس بهتر به نظر می‌رسد و این دقیقاً همان چیزی است که سونی باید آن را به کاربرانش بگوید.

اما چرا ما چنین باوری راجع به مسائل اقتصادی پلی استیشن نو سونی در مقایسه با ایکس باکس گیم‌پس مایکروسافت داریم؟ چون این حقیقت است! پلی استیشن نو مقداری ارزان‌تر از گیم‌پس محسوب می‌شود و در عین حال بازی‌های بیشتری را ارائه می‌کند. پلی استیشن با اشتراک سالیانه ۶۰ دلار، ماهانه تنها ۵ دلار هزینه روی دست کاربران می‌گذارد اما در سمت مقابل تهیه گیم‌پس آلتیمیت ماهیانه ۱۵ دلار هزینه در بر دارد.

می‌توان اطمینان داد همین حالا میلیون‌ها کاربر پلی استیشن وجود دارند که اگر پلی استیشن نو به آن‌ها معرفی شود، عاشق آن خواهند شد. مشکل اصلی این است که بسیاری از رسانه‌ها و انفلوئنسرها در حالی این سرویس را «آشغال به تمام معنا» خطاب می‌کنند که خودشان اذعان کرده‌اند تجربه کار با آن را ندارند.

پلی استیشن نو در این موقعیت در حال حاضر بیشتر از هر زمان دیگر نیازمند حمایت است ولی اگر سونی به این باور نرسد، کاربران هم به این باور نخواهند رسید.

این سرویس ابداً در حد و اندازه‌های ایکس باکس گیم‌پس بازاریابی و تبلیغ نمی‌شود. حتی هیچ اثری از روز اول روی این سرویس منتشر نشده و احتمالاً تا مدت‌ها هم منتشر نخواهد شد اما هیچ کدام از این‌ها دلیل خوبی نیست که پلی استیشن نو کاملاً از سبد خرید کاربران پلی استیشن کنار گذاشته شود.

در عصر امروز قسمتی از کاربران که به آینده فکر می‌کنند، این سرویس‌ها را خود آینده می‌دانند. پلی استیشن نو می‌تواند این راه را به خوبی بپیماید اما تا زمانی که سونی به گیم‌پس اجازه می‌دهد تمام توجهات را جلب کند، آینده‌ای برای این سرویس وجود نخواهد داشت.

استریم بازی‌های ویدیویی به واسطه یک اینترنت مناسب که احتمالاً طی سال‌های آینده در مناطق بسیار بیشتری در دسترس قرار خواهد گرفت، به مراتب بهتر از آن چیزی است که تصور می‌شود. اکنون هزاران بازی روی سرویس‌های استریم بازی‌های ویدیویی قرار گرفته‌اند که هر ماه نیز به تعداد آن‌ها اضافه می‌شود و باید باور داشته باشیم که هر سال این شرایط بهتر و بهتر خواهد شد.

اگر اکنون دارای یکی از کنسول‌های پلی استیشن ۴ و پلی استیشن ۵ هستید، پیشنهاد می‌کنیم که دوره آزمایشی پلی استیشن نو را به رایگان امتحان کنید. احتمالاً پس از این دوره به این اعتقاد می‌رسید که این سرویس بهتر از آن چیزی است که تصور می‌کردید.