نقد و بررسی بازی Forgotten Memories؛ ترساندن به سبک رزیدنت ایول

اصولا بازی‌سازان پلتفرم موبایل به سراغ ساخت بازی‌های ترسناک و ژانر وحشت نمی‌روند، سبکی که طرفداران زیادی دارد و باید آن را یکی از محبوب‌ترین‌ها دانست، به هرحال با وجود اینکه گوشی‌های هوشمند میزبان تعداد زیادی از بازی‌های ترسناک نبودند، اما می‌توان اندک عناوین باکیفیتی هم از این ژانر فوق‌العاده جذاب برای موبایل پیدا کرد که از ارزش تجربه بسیار بالایی برخوردار هستند و افرادی که با موبایل بازی می‌کنند، اصلا نباید آن‌ها را از دست بدهند. یکی از این عناوین، Forgotten Memories نام دارد که توسط استودیوی Psychose Interactive Inc ساخته شده است. این بازی در ابتدا در سال ۲۰۱۵ برای سیستم عامل آی او اس منتشر شد و بعد‌ها با گذشت ۴ سال یعنی در سال ۲۰۱۹ بالاخره سازندگان بازی خودشان را برای گوشی‌های اندرویدی نیز منتشر کردند تا دارندگان این دسته از گوشی‌ها نیز از تجربه این عنوان باکیفیت بی‌بهره نمانند. اگر به بازی‌های ترسناک علاقه‌مند هستید و با گوشی‌های هوشمند بازی‌ها را تجربه می‌کنید، حتما در ادامه با نقد و بررسی بازی Forgotten Memories با گیمفا همراه باشید.

داستان؛ زندگی در تیمارستان

داستان بازی شروع بسیار گنگی دارد و شما به عنوان گیمر هیچ ایده‌ای از داستان یا شخصیت‌های بازی نخواهید داشت، البته این گنگ بودن تا حدودی باعث جذابیت داستان بازی می‌شود و شما در اوایل فقط می‌خواهید در بازی پیشروی کنید تا بیشتر و بیشتر با مکان‌ها، شخصیت‌ها و موضوع کلی داستان بازی آشنا شوید.

در بازی شما در نقش شخصیتی به نام رز هستید، رز زمان زیادی از عمر خودش را صرف بررسی‌ پرونده‌های جنایی کرده است و اما آخرین پرونده‌ای که به سراغش می‌رود چندان پایان خوشی برای او ندارد و رز وارد یک جریان عجیب و ترسناک می‌شود. رز در این پرونده جنایی باید دختر‌بچه‌ای به نام ادن را پیدا کند که موفق به این‌کار نمی‌شود و در حین بررسی‌ها و ماجراجویی‌های این پرونده سانحه‌ای باعث می‌شود تا رز تمام حافظه‌ خودش را از دست بدهد.

زمان کوتاهی بعد از این سانحه، رز در یک تیمارستان به هوش می‌آید، تیمارستانی متروکه و ترسناک که اصلا نمی‌دانید چگونه واردش شده‌اید و چگونه قرار است از آن خارج شوید، به هرحال رز به راه خودش ادامه می‌دهد و تصمیم می‌گیرد تا راه خروج را پیدا کند و از این جهنم تاریک و ترسناک خارج شود. طولی نمی‌کشد که رز پی می‌برد این مکان فقط یک تیمارستان قدیمی و متروکه نیست و اتفاقات عجیبی در این مکان در حال رخ دادن است. نیرو‌های شیطانی تمام تیمارستان را گرفته‌اند و پرستاران و مریض‌ها را از بین برده یا به بردگی خود گرفته‌اند.

شما برای فرار کردن از این تیمارستان راه‌های مختلفی ندارید و باید هرکاری که از دستتان برمی‌آید انجام بدهید.

در اوایل بازی رز با شخصیتی به نام نوآ آشنا می‌شود که از طریق رادیو‌های موجود در تیمارستان با رز صحبت می‌کند، البته شما این شخصیت را از نزدیک هم ملاقات می‌کنید. نوآ کلید خروج رز می‌باشد، او چندین سال در این تیمارستان گیر افتاده است و تمام تیمارستان را مانند کف دستانش بلد است، پس او از رز کمک می‌گیرد تا از طریق او بتواند پرستار‌هایی که اسیر انرژی شیطانی‌ شده‌اند را نجات دهد و در سوی دیگر عهد می‌بندد که سرآخر به رز کمک کند تا از تیمارستان خارج شود.

در این مکان نمی‌توان به هیچکس اعتماد کرد، اما رز راه دیگری روبه‌روی خودش نمی‌بیند و مجبور می‌شود تا با رز همکاری کند. در ادامه شما یک ماجراجویی سخت و ترسناک را شروع می‌کنید، این ماجراجویی جذاب به همراه اتفاقاتی که در این بین رخ می‌دهد باعث می‌شود که داستان بازی را قابل‌قبول بدانیم. شاید داستان بازی کلیشه‌ای و تکراری به‌نظر برسد، از دست دادن حافظه، استفاده از تیمارستان متروکه و تمامی مسا‌ئل باعث شده‌اند تا داستان بازی تکراری به‌نظر برسد، اما با این‌حال داستان بازی جذابیت‌های خاص خودش را دارد و به هیچ‌ وجه نمی‌توان آن را یکی از نقاط ضعف بازی دانست.

گیم‌پلی؛ به سبک رزیدنت ایول

بازی در ۲۰ الی ۳۰ دقیقه ابتدایی به گونه‌ای پیش می‌رود که از گیم‌پلی آن ناامید خواهید شد، شما در این قسمت از بازی فقط باید راه بروید، به حرف‌های نوآ گوش‌ دهید و محیط را بررسی کنید، حتی در اوایل بازی خبری از معما یا پازل خاصی هم نیست، به هر حال با عبور کردن از این بخش، بازی اندکی جان می‌گیرد و رفته رفته گیمر را با بخش‌های مختلف گیم‌پلی آشنا می‌کند، ساده‌ترین چیزی که با آن آشنا می‌شوید مبارزات با سلاح سرد هستند که نه می‌توان گفت فوق‌العاده هستند و نه می‌توان آن‌ها را افتضاح دانست، باید بزرگ‌ترین مشکل این بخش را انیمیشن و نحوه ضربه وارد کردن رز به دشمنان دانست، این انیمیشن‌ها با اینکه در ظاهر طبیعی و جذاب هستند، اما در عمل باعث مشکلاتی در این بخش شده است که چندان خوشایند نیست.

رفته رفته سلاح‌های گرم نیز به بازی اضافه می‌شوند که بازی از این بخش به بعد بسیار جذاب خواهد شد و شما را به یاد عناوین کلاسیک و فوق‌العاده خاطره‌انگیز رزیدنت ایول خواهند انداخت، نحوه تیراندازی و درکل تمامی بخش‌هایی که به سیستم شوتینگ مربوط می‌شوند، شباهت‌های بسیار زیادی با عناوین قدیمی رزیدنت ایول دارند و سازندگان به خوبی توانستند با الهام گرفتن از این سری محبوب مبارزات جذاب و هراس‌انگیزی را خلق کنند که در کمتر عنوانی برای گوشی‌های هوشمند شاهدشان بودیم. دشمنان برای حمله بسیار آرام به سمت شما حرکت می‌کنند و شما باید فاصله خودتان را حفظ کرده و همزمان به آن‌ها تیر بزنید تا از بین بروند. البته برخلاف بازی‌های رزیدنت ایول که در آن‌ها شاهد تنوع بی‌نظیری از زامبی‌ها و دشمنان بودیم، در Forgotten Memories چنین چیزی را نمی‌بینیم و در کل یک نوع دشمن در طول بازی وجود دارد که همه‌ی آن‌ها به یک سبک به شما حمله می‌کنند که این موضوع می‌تواند برای بسیاری از گیمر‌ها خسته‌کننده باشد.

مبارزات با سلاح سرد دارای مشکلات کوچکی است که باعث می‌شود زیاد به سراغ آن نروید.

در بازی سه درجه سختی در پیش‌روی شما است که طبق معمول به Easy، Medium و Hard تقسیم می‌شوند. تفاوت اصلی بین این درجه سختی‌ها مربوط به چراغ‌قوه‌ای می‌شود که در طول بازی در دستان رز است، یعنی شما در درجه سختی Easy بدون اینکه نگران تمام شدن باتری چراغ‌قوه باشید، می‌توانید از آن استفاده کنید و همیشه نور خواهید داشت، اما در درجات دیگر برای استفاده از چراغ‌قوه باید در محیط بازی به دنبال باتری باشید و مراقب باشید تا باتری‌های شما به پایان نرسد، اما مشکل اصلی این است که حتی در سخت‌ترین حالت یعنی Hard هم باتری‌های نسبتا زیادی در محیط بازی وجود دارند که به سادگی می‌توانید آن‌ها را پیدا کنید، پس به این ترتیب شما باز هم همیشه نور خواهید داشت و هیچ تفاوتی بین درجات سختی مختلف حس نخواهید کرد.

یکی دیگر از تفاوت‌های درجه سختی Easy و Hard به چک‌پوینت‌ها خلاصه می‌شود، بگذارید در ابتدا بگویم که بازی Auto Save ندارد و شما باید به صورت دستی و با رسیدن به کامپیوتر‌هایی در طول بازی که حکم چک‌پوینت‌ را دارند، بازی را سیو کنید، اما این چک‌پوینت‌ها در درجه سختی Hard کاهش می‌یابد و به نظر این کار چندان منطقی‌ای برای سخت‌تر کردن روند بازی نیست، زیرا گیمر درجه سختی را بر روی سطح‌های بالا قرار می‌دهد تا بیشتر از تجربه بازی و مبارزات لذت ببرد، اما سازندگان با این کار باعث شده‌اند که درجه سختی Hard فقط کلافه‌کننده باشد. لازم به ذکر است که با توجه به تجربه بنده، تفاوت خاصی بین هوش مصنوعی دشمنان در درجه‌های سختی مختلف احساس نمی‌شود و در کل سازندگان باید بسیار بهتر در این بخش کار می‌کردند.

شاید بزرگ‌ترین مشکل این عنوان را باید تنوع بسیار کم دشمنان دانست، در بازی یک نوع دشمن دارید، مانکن‌های متحرک که آهسته به سمت شما می‌آیند و قصد کشتن شما را دارند.

شما در بازی علاوه بر مبارزه با دشمنان و مانکن‌هایی که انرژی شیطانی آن‌ها را تسخیر کرده است، به حل معماها و پازل‌های مختلفی هم خواهید پرداخت که به شخصه این بخش از بازی را به مبارزات آن ترجیح می‌دهم، زیرا طراحی این پازل‌ها بسیار باسلیقه می‌باشد و حل کردن آن‌ها یک چالش سخت برای شما خواهد بود، البته تعداد این پازل‌ها چندان زیاد نیست و بازی کاملا پتانسیل آن را دارد که پازل‌ها و معماهای بیشتری داشته باشد، با این حال همین تعداد نه چندان زیاد پازل‌ها بسیار جذاب و سخت هستند و حل کردن آن‌ها بسیار جذاب می‌باشد.

مردن در این بازی چندان کار آسانی نیست و شما می‌توانید حتی کل بازی را بدون اینکه حتی یکبار هم کشته شوید به پایان برسانید، در طول بازی Health Kit‌هایی وجود دارند که با استفاده از آن‌ها می‌توانید خیلی سریع تمامی ضربه‌هایی که خورده‌اید را جبران کرده و نوار سلامتی شخصیت اصلی را دوباره پر کنید. علاوه بر این کیت‌ها، شما به آمپول‌های آدرنالین هم دسترسی خواهید داشت که با استفاده از آن‌ها می‌توانید برای لحظاتی در همه زمینه‌ها شخصیت اصلی را شارژ کنید، به گونه‌ای با استفاده از این سرم‌ها برای چند لحظه شما قدرت و سرعت بیشتری خواهید داشت.

گرافیک فنی و هنری؛ حس خوب ترسیدن

بازی در زمینه گرافیک فنی بدون اغراق یکی از بهترین‌های پلتفرم گوشی‌های هوشمند می‌باشد و کیفیت بافت‌ها و به خصوص جزئیات محیط‌های مختلف در سطح فوق‌العاده‌ای قرار دارند و می‌توانیم بگوییم Forgotten Memories در زمینه گرافیک فنی در حد و اندازه‌های بازی‌های کنسولی عمل کرده است. شما در طول بازی محیطی را نمی‌توانید پیدا کنید که کیفیت بافت‌ها در آن کاهش یابد و دچار مشکل شود و از اول تا انتهای بازی همه‌چیز در بهترین حال ممکن قرار دارد. البته یک نکته عجیبی که در بازی حس خواهید کرد، کیفیت بسیار پایین‌تر کات‌سین‌ها نسبت به گیم‌پلی اصلی بازی است، یعنی به طور عجیبی کات‌سین‌ها از کیفیت پایینی برخوردار هستند و برعکس تمامی بازی‌ها که در شکل و شمایل کات‌سین‌ها از گیم‌پلی اصلی بازی بسیار بهتر است، در این بازی کاملا شاهد عکس این قضیه هستیم و کات‌سین‌ها از ظاهر خوبی برخوردار نیستند.

بازی در هر دو زمینه گرافیک فنی و هنری عملکرد بسیار خوبی دارد.

با توجه به گرافیک بسیار خوب بازی و سنگین بودن آن، به شما پیشنهاد نمی‌کنیم که با گوشی‌های پایین‌رده به تجربه بازی بپردازید، زیرا عملا گوشی‌های پایین‌رده نمی‌توانند بازی را روان و به خوبی اجرا کنند و شما دچار مشکل خواهید شد. در مجموع عملکرد فنی بازی در گوشی‌های میان رده قابل قبول است و به ندرت شاهد افت‌فریم‌های شدید هستیم که این مشکل هم خیلی زود برطرف می‌شود. در طول تجربه چند ساعته از بازی نیز هیچ باگ خاصی مشاهده نکردم و از این لحاظ هم به مشکل برنخواهید خورد.

طراحی هنری بازی جزو بخش‌هایی است که شما را به وجد خواهد آورد، طراحی تیمارستان به‌گونه‌ای صورت گرفته که به خوبی حس ترس و مرموز بودن را در خود حس می‌کنید. محیط‌های بازی تاریک، عجیب و مرموز هستند و از تنوع نسبتا مناسبی برخوردار می‌باشند. این طراحی زیبا در کنار گرافیک فنی فوق‌العاده باعث شده است که قاب‌های دیدنی‌ای شکل بگیرند. البته طراحی شخصیت نوآ چندان جالب نیست و باید این را تنها نکته منفی این بخش بدانیم، البته این موضوع هم نمی‌تواند چندان بزرگ باشد، شما قرار نیست شخصیت نوآ را زیاد ملاقات کنید و بیشتر صدایش را خواهید شنید.

موسیقی و صداگذاری

صداگذاری بازی یکی از مهم‌ترین بخش‌های بازی است که کمک زیادی به ایجاد یک محیط ترسناک و دلهره‌آور کرده است، شما عملا نمی‌توانید بازی Forgotten Memories را بدون صداگذاری فوق‌العاده آن تصور کنید و بازی بدون آن بسیاری از جذابیت‌های خودش را از دست می‌دهد. شما وقتی وارد یک اتاق می‌شوید یا کاری را انجام می‌دهید، صداهایی اطراف شما به گوشتان می‌رسد که فقط و فقط قصدشان ایجاد ترس در دل شما است و به خوبی این کار را به سرانجام می‌رسانند. البته از صداگذاری بسیار خوب محیط که بگذریم، نباید منکر این نکته شویم که صداگذاری شخصیت اصلی بازی، یعنی رز بسیار بد و غیر حرفه‌ای صورت گرفته و همان اولین باری که صدای رز را می‌شنوید به این نکته پی خواهید برد.

صداگذاری محیط به ترسناک‌تر شدن بازی کمک زیادی کرده است.

موسیقی‌های بازی فوق‌العاده نیستند و قرار نیست بعد از اتمام بازی به آن‌ها فکر کرده  و در ذهنتان آن‌ها را ثبت کنید، اما نمی‌توان آن‌ها را افتضاح هم دانست و در مجموع موسیقی‌های بازی به خوبی کار خودشان را انجام می‌دهند و حداقل بودن آن‌ها بسیار بهتر از نبودنشان است. وقتی که شما با دشمنان خودتان روبه‌رو می‌شوید موسیقی‌ای با ریتم تند و هیجان‌انگیز پخش خواهد شد که به خوبی حس هیجان را به شما منتقل خواهد کرد، بدین ترتیب در محیط‌ها و شرایط مختلف موسیقی‌های مختلفی پخش خواهد شد تا عمق بهتری به شرایط آن لحظه بدهند.

سخن آخر

بازی‌های ترسناک زیادی برای گوشی‌های هوشمند نمی‌توان پیدا کرد و در مجموع این ژانر در این پلتفرم چندان مورد استقبال قرار نگرفته است، به هر حال می‌توان بازی‌های ترسناک باکیفتی مثل Forgotten Memories را برای گوشی‌ها پیدا کرد که از ارزش تجربه بالایی برخوردار هستند. اگر شما هم جزو علاقه‌مندان به بازی‌های ترسناک هستید، Forgotten Memories یکی از بهترین گزینه‌ها برای شما خواهد بود، عنوانی با روایت داستانی جالب، گیم‌پلی سرگرم‌کننده و گرافیک دیدنی که شما می‌توانید آن را با گوشی‌های اندرویدی یا آی او اس اجرا کرده و از تجربه آن لذت ببرید.

نقاط قوت:

• داستانی جذاب و درگیرکننده
• وجود معماهای چالش‌برانگیز
• بازی در انتقال حس ترس عملکرد قابل‌قبولی دارد
• گرافیک فنی و طراحی هنری عالی
• صداگذاری محیط کمک زیادی به جذابیت بازی کرده است

نقاط ضعف:

• تنوع بسیار پایین دشمنان
• تفاوت‌ بین درجه سختی‌های مختلف چندان قابل احساس نیست
• عدم وجود auto save
• صداگذاری شخصیت اصلی جالب‌ صورت نگرفته است