نقد و بررسی بازی No More Heroes؛ یک هرج و مرج دوست داشتنی

بازی No More Heroes 3 چندوقتی است معرفی شده و همین بهانه‌ای شد برای Grasshoppers Manufacture تا دو نسخه اول بازی را برای نسل هشتم ریمستر و عرضه کند. زمانی که تریلر بازی No More Heroes 3 را ببینید؛ قطعا برای تجربه بازی و نسخه‌های قبلی‌اش تحریک خواهید شد و همین بهترین فرصت است تا بازی را بر روی پلتفرم PC یا سوییچ خود تجربه کنید. قبلا این بازی در سال ۲۰۰۷ به طور انحصاری برای Wii عرضه شده بود. سازنده بازی Goichi Soda معروف به Soda 51 است که موسس گرس‌هوپرز هم شناخته می‌شود. در کارنامه این شخص و استودیو، بازی‌های درخشانی مانند Killer 7، Killer Is Dead و عناوین زیبایی چون Sine Mora و Lollipop Chainsaw و البته بازی بسیار ترسناک Fatal Frame: Mask Of The Lunar Eclipse به چشم می‌خورد. از این هم نگذریم که این شخص یک عنوان مشترک و زیبا با خالق رزیدنت ایول، شینجی میکامی به نام Shadow Of Damned دارد.

در کل عناوین این استودیو هیچ‌گاه عادی نیستند و همیشه حالت خاص خود را دارند؛ چه از نظر گیم‌پلی و چه از نظر گرافیک و داستان. هم‌اکنون و در این مقاله می‌خواهیم بازی No More Heroes که کم‌تر از دو ماه است به صورت ریمسترشده برای PC عرضه شده را باهم بررسی کنیم و ببینیم این بازی برای چه سلایقی مناسب است و در مجموع عنوان سرگرم‌کننده‌ای است یا خیر. با من و گیمفا همراه باشید.

در کل عناوین این استودیو هیچ‌گاه عادی نیستند و همیشه حالت خاص خود را دارند؛ چه از نظر گیم‌پلی و چه از نظر گرافیک و داستان.

داستان بازی مانند تمام بازی‌های Soda 51 عجیب و غریب است! شما در نقش فردی به نام Travis قرار دارید که یک اوتاکوی خیلی معمولی است. دکوراسیون اتاقش مملو است از وسایل انیمه‌ای و چیزهای مربوط به کشتی‌کج! او به تازگی در یک مزایده اینترنتی توانسته یک کاتانای بسیار تیز را برنده شود، اما متاسفانه دیگر پولی برای خرید بازی‌های کامپیوتری یا فیلم‌ها و وسایل کشتی‌کج ندارد. او با فردی به نام سیلویا کریستل ملاقات می‌کند و سیلویا هم که از بی‌پولی تراویس مطلع است، تصمیم می‌گیرد به او ماموریتی مبنی بر کشتن فردی به نام Helter Skelter بدهد. تراویس بی‌خبر از همه‌چیز و برای یک مشت پول این کار را انجام می‌دهد، اما بعد از کشتن او سیلویا به او می‌گوید او هم‌اکنون صاحب رنک ۱۱ در سازمانی به نام United Assassin Association یا UAA شده است. در این سازمان حرفه‌ای‌ترین قاتلین عضو هستند و کسی که بتواند صاحب رنک اول شود، به عنوان حرفه‎‌ای‌ترین قاتل جهان شناخته خواهدشد و کلی پول به جیب خواهد زد.

تراویس تصمیم می‌گیرد راهش را تا رنک اول ادامه دهد. اما مشکلی در این راه وجود دارد: اگر او نفر دهم را بکشد، قاتلین دیگر هم به دنبالش خواهند بود و دیگر راه خروجی از این مسیر نخواهد بود. متاسفانه تراویس داستان ما بعد از کشتن نفر دهم متوجه این موضوع می‌شود و چاره‌ای جز ادامه تا برترین قاتل شدن ندارد. یک اوتاکوی گیمر که تا همین چند وقت پیش دغدغه‌اش تهیه بازی‌های کامپیوتری و انیمه و کشتی کج بود، حال با کاتانای خود به جان دشمنان افتاده و برای تبدیل شدن به بهترین قاتل تلاش می‌کند. کمی احمقانه است، اما انصافا همین احمقانه‌ بودنش جذاب است. مگر نه؟ مشکل مهم داستان بازی در این مسیر اول شدن، شخصیت‌های سطحی دشمنان اصلی شماست که به چیزی جز یک کات‌سین قبل از مبارزه و صحبت‌های حین مبارزه ختم نمی‌شوند.

تراویس تصمیم می‌گیرد راهش را تا رنک اول ادامه دهد. اما مشکلی در این راه وجود دارد: اگر او نفر دهم را بکشد، قاتلین دیگر هم به دنبالش خواهند بود و دیگر راه خروجی از این مسیر نخواهد بود.

داستان بازی حاوی چند پیچش است که به زیبایی آن می‌افزایند و با وجود این که این پیچش‌ها گاها قابل حدس هستند، اما واقعا جان تازه‌ای به بازی می‌بخشند. مسیر شما از تبدیل شدن به شماره ۱۱ تا شماره ۱ بسیار پر پیچ و خم است و به این سادگی‌ها نیست.  در این راه درگیر احساسات می‌شوید، خسته می‌شوید، گاه نمی‌توانید خون‌ریزی‌های بیش‌تر را تحمل کنید و هزاران مورد دیگر که برای هر قاتلی در مسیرش وجود دارد! شخصیت‌پردازی کاراکترهای اصلی بسیار خوب است اما کاراکترهای فرعی گاها توی ذوق می‌زنند و فکر می‎‌کنم می‌شد بیش‌تر روی این شخصیت‌ها کارکرد تا حداقل انقدر عجیب و غریب به نظر نرسند. خوشبختانه مورد دیگری که داستان را دلنشین کرده، هماهنگی گیم‌پلی با داستان بازی است. شما در بازی دقیقا در راستای همان هدف داستان کارها را انجام می‌دهید و مراحل را پیش می‌برید و با چیزی به نام عدم تطابق داستان و گیم‌پلی مواجه نیستیم.

ورود به هر مبارزه با یکی از اعضای سازمان، نیازمند پرداخت میزانی ورودی است. این میزان ورودی هزینه بالایی دارد و باید برای به دست آوردنش تلاش کنید. بازی No More Heroes یک عنوان جهان‌باز است و شما در جهان شهر خیالی Santa Destroy در آمریکا، آزادانه گشت و گذار می‌کنید و می‌توانید فعالیت‌های مختلفی انجام دهید. برای کسب پول سه راه دارید: ۱- به Job Center بروید و کارهای قانونی والبته کم‌هیجانی چون شخم زدن زمین، پاک گردن گرافیتی‌ها از روی دیوار، جمع کردن حیوانات مزاحم از مناطق شهری و … را انجام دهید که پول زیادی هم دستتان را نمی‌گیرد. ۲- به K Entertainment بروید و ماموریت‌هایی چون کشتن اراذل و اوباش را برعهده بگیرید و صاحب مقدار زیادی پول شوید. البته این روش هم وابسته به Job Center است و تا زمانی که ماموریتی از آن‌ها انجام ندهید، K Entertainment هم برای شما قفل خواهد بود. ۳- به Free Battle بروید و آن‌قدر آدم بکشید تا زمانی که یک ضربه بخورید! بله، در این روش تا زمانی که هیچ ضربه‌ای نخورید و به امتیازات خاصی برسید، صاحب پول خواهید شد اما خوردن حتی یک ضربه همه تلاشتان را بر باد خواهد داد.

ورود به هر مبارزه با یکی از اعضای سازمان، نیازمند پرداخت میزانی ورودی است. این میزان ورودی هزینه بالایی دارد و باید برای به دست آوردنش تلاش کنید.

کمی به سیستم مبارزات متفاوت بازی بپردازیم. سیستم مبارزات بازی No More Heroes هک اند اسلش است؛ اما بسیار متفاوت با مبارزاتی که تا به حال از این سبک دیده‌اید. با شمشیر کاتانای خود می‌توانید دشمنان را با کمبوهای متفاوت به صورت بسیار لذت‌بخشی قطعه قطعه کنید. در طول مبارزات از دو نوع کمبو به نام High Strike Combo و Low Strike Combo بهره می‌برید. نوع اول برای کمبوهای سریع و از راه نزدیک است و نوع دوم برای کمبوهایی است که زمان بیش‌تری برای اجرا نیاز دارند و برای فواصل دور هم کاربردی است؛ اما باعث می‌شوند گاردتان بازتر باشد و راحت‌تر ضربه بخورید. در طول بازی با گروه دشمنان زیادی مبارزه خواهید کرد و صحنات شلوغی را شاهد خواهید بود، اما چالش اصلی شما مبارزه با باس‌فایت‌ها یا همان قاتلین اصلی است که بدون شک لذت‌بخش‌ترین لحظات بازی را هم شامل می‌شوند.

کمی به سیستم مبارزات متفاوت بازی بپردازیم. سیستم مبارزات بازی No More Heroes هک اند اسلش است؛ اما بسیار متفاوت با مبارزاتی که تا به حال از این سبک دیده‌اید.

در مبارزه با باس‌ها باید مهارتتان را تقویت کنید و سرعت عملتان زیاد باشد. استفاده از جاخالی در مبارزات با باس‌ها اجباری است و یک لحظه غفلت، شما را کاملا در معرض ضربه قرار می‌دهد. شما باید سعی کنید با استفاده از ضربه زدن به نقاطی که گاها توسط گارد باس مهار نمی‌شود یا استفاده از Parry به دشمنان اصلی خود ضربه وارد کنید و باید بسیار سریع باشید. این مبارزات واقعا مهارت شما در بازی را به چالش می‌کشانند و واقعا باید برای مبارزه با آن‌ها آمادگی کامل داشته باشید و حسابی تمرین کنید. گیم‌پلی بازی فقط شامل فعالیت‌های لازم برای پول درآوردن و مبارزات و باس‌فایت‌ها نمی‌شود. شما می‌توانید به باشگاه بروید و سلامتی و قدرت خود را تقویت کنید، می‌توانید لباس‌های جدیدی را از فروشگاه‌ها بخرید و خودتان را شیک و پیک کنید، فیلم ببینید و حرکات جدیدی را در مبارزات یاد بگیرید و همچنین کاتاناهای جدیدی بخرید و کمبوهای بهتری را باز کنید.

جهان بازی با وجود فعالیت‌های تقریبا زیادش، یک مشکل مهم دارد؛ محل قرارگیری این مکان‌ها باهم تقریبا فاصله زیادی دارد و سیستم Fast Travel هم در بازی نیست. حتی نمی‌توانید از تاکسی هم استفاده کنید و باید همه کارها را خودتان با رانندگی یا پای پیاده انجام دهید و مسافت‌های تقریبا طولانی را طی کنید که احتمالا یکی از دلایل خسته‌کننده شدن بازی در طول زمان است. همان‌طور که گفتیم شخصیت‌پردازی دشمنان و کاراکترهای فرعی چندان جالب نیست، اما اتمسفر بازی و آن اشتیاق تراویس برای اول شدن در طول داستان و حوادثی که برای او پیش می‌آید، باعث می‌شود پیروزی در برابر هر باس‌فایت حس بسیار خوبی به شما القا کند و فکر  کنید کار واقعا مهمی انجام داده‌اید.

گرافیک هنری بازی شاید کمی در نگاه اول زشت و بدترکیب باشد. اما در ادامه بازی متوجه می‌شوید همین گرافیک متناسب با فضای مریض و شخصیت‌های نه‌چندان سالم بازی است! آن زرق و برقی که با هر بار ضربه با کاتانا از شمشیر خارج می‌شود، به بازی کاملا حالت انیمه‌ای داده و زیباست. فریم‌ریت بازی در نسخه PC به پایداری نسخه سوییچ بازی نیست و شاهد افت فریم‌هایی در صحنه‌های شلوغ خواهید بود، اما خبر خوب آن است که بازی اصلا به سیستم بالایی نیاز ندارد و شما با یک سیستم تقریبا قدیمی هم می‌توانید در تنظیمات گرافیکی پایین تا متوسط از آن لذت ببرید. متاسفانه تکسچرهای بازی گاها کیفیت لازم را ندارند و کاملا تار هستند؛ هرچند این مورد پرتکرار نیست و خیلی توی ذوق نمی‌زند. به هر حال همین که بازی از انحصار نینتندو خارج شده و PC داران هم می‌توانند آن را بازی کنند، خودش جای شکر دارد.

گرافیک هنری بازی شاید کمی در نگاه اول زشت و بدترکیب باشد؛ اما در ادامه بازی متوجه می‌شوید همین گرافیک متناسب با فضای مریض و شخصیت‌های نه‌چندان سالم بازی است.

انیمیشن‌های بازی قابل قبول هستند و حرکات شخصیت‌ها در گیم‌پلی و کاتسین‌ها در حد خوبی کار شده است. در مورد گرافیک بازی‌های Soda 51 نباید قبل از تجربه نظر قطعی داد و مطمئنم شما هم نظرتان بعد از تجربه بازی به نسبت دیدن تصاویر یا تریلر بازی تغییر خواهد کرد و این گرافیک مریض را دوست خواهید داشت.

انتظار زیادی از صداگذاری انگلیسی بازی نداشته باشید! کوچک‌ترین احساسی در صدای صداگذاران انگلیسی حس نمی‌شود و انگار از روی کاغذ دیالوگ‌ها را می‌خوانند. این مورد هم تا حدی به احمقانه بودن و مریض بودن بازی کمک کرده و باعث می‌شود تقریبا هیچ‌چیز در این بازی عاقلانه و طبق معمول دیگر بازی‌ها نباشد. بازی در این مورد مرا یاد Deadly Premonition انداخت، عنوانی که تا قبل از تجربه فکر می‌کردم بسیار مسخره و مضحک است، اما بعد از تجربه فهمیدم چه بازی زیبا و خاصی است و البته برای همه گیمرها هم مناسب نبود؛ دقیقا مثل No More Heroes. اما موسیقی در بازی بسیار خوب است و در این مورد نمی‌توانیم به بازی خرده‌ای بگیریم. کلمه شاهکار برای موسیقی بازی مناسب نیست، اما در حد خودش خوب کار می‌کند و به موقع ریتم عوض می‌کند و از تر‌ک‌های باکیفیتی استفاده شده.

No More Heroes عنوانی نیست که همه آن را دوست داشته باشند و بعد از تجربه بگویند این یکی از بهترین‌های زندگی‌ام است. این بازی عنوانی است که اگر دنبال یک بازی هک اند اسلش خاص و به سبک Soda 51 هستید، می‌تواند کاملا راضی‌تان کند. قطعا اگر خیلی سخت‌گیر نباشید و به مشکلات ریز و درشت بازی گیر ندهید و خود را درگیر آن نکنید (مخصوصا در نسخه PC) تجربه این بازی بسیار برای شما باحال و لذت‌بخش خواهد بود و می‌تواند خلاء کمبود بازی را تا زمان عرضه عناوین بزرگ برایتان پر کند.