نقد و بررسی Mass Effect 3 Legendary Edition؛ آغازی بر یک پایان

در هر صنعتی و دقیق‌تر، در هر شکلی از سرگرمی آثاری وجود دارند که نه یک بار بلکه چندین بار کاربران و علاقه‌مندان آن صنعت را تحت تاثیر قرار داده و تفکر آن‌ها را تغییر می‌دهند. به این ترتیب این چنین آثاری تبدیل به عناوین کالت می‌شوند؛ عناوینی که معیارهای خاصی دارند و از آن مهم‌تر، وارد فرهنگ کاربران آن رسانه می‌شوند. بدون حاشیه بگوییم، Mass Effect دقیقاً در همین دسته جای می‌گیرد.

این مجموعه به شکلی ژانر نقش‌آفرینی و همچنین مسیر بازی‌های ویدیویی را متحول کرد که ارائه معیارهای دیگر، گاه همه بر اساس همین مجموعه رخ می‌دهد و ما در حال مقایسه استانداردها با چیزی هستیم که آن‌ها را شکل داده‌اند.

مدتی پیش با عرضه Mass Effect Legendary Edition باری دیگر چشم‌ها به آثاری خیره شده‌اند که می‌توانند خبر از بازگشت Bioware بدهند؛ دو نسخه ابتدایی این مجموعه پیش‌تر در گیمفا بررسی شدند که شما می‌توانید نقد نسخه نخست را در این لینک، و نقد نسخه دوم را نیز در این لینک مطالعه کنید. در متن پیش‌رو به بررسی آخرین قسمت این مجموعه، Mass Effect 3 Legendary Edition خواهیم پرداخت تا پایان حماسه فرمانده شپرد را ۱۰ سال بعد با ظاهری به‌روز به اتفاق تجربه کنیم.

آغازی بر یک پایان

داستان این بازی ارتباط تنگانگی با دو نسخه قبلی دارد؛ فرمانده شپرد، شخصیت اصلی ماندگار این سری چندین ماه پس از اتفاقات Mass Effect 2 باری دیگر در این نسخه باز می‌گردد تا به مواجهه با تهدیداتی برود که کاربران در دو نسخه پیش با تصمیم‌های خود، بارها به مقابله با آن‌ها پرداخته بودند.

اگر نسخه اصلی را تجربه کرده باشید، از تهدیدی که Reaperها برای جهانیان ایجاد کرده‌اند اطلاع دارید و به خوبی به یاد خواهید آورد که چه انتخاب‌های بسیاری برای مواجهه با آن‌ها وجود داشت. داستان، روایت و شخصیت‌پردازی بازی هنوز به همان شکل بوده و تغییری در آن صورت نگرفته است.

نباید انتظار داشته باشید که داستان بازی را افشا یا جزئیات اصلی آن را بازگو کنیم؛ جدای از آن که نقدها باید بدون هرگونه اسپویلر منتشر شوند، باید این موضوع را در نظر بگیرید که روایت و داستان این بازی تا حد زیادی مبتنی بر تصمیم‌های کاربر است. شما انتخاب می‌کنید که چه اتفاقی بیفتد، چگونه یک ماجرا پیش برود و در نهایت چه نتیجه‌ای رخ دهد.

به عبارت دیگر اگرچه همیشه انتخاب کامل عواقب بر عهده شما نیست، اما شما با اتخاذ تصمیم‌گیری‌های مختلف در روند بازی، جهت حرکت داستان را انتخاب می‌کنید. به همین دلیل است که سری Mass Effect در دنیای بازی‌های ویدیویی، یک نقش‌آفرینی حقیقی و نمونه‌ای آرمانی از مولفه‌های این ژانر تلقی می‌شود.

بسیاری از همین تصمیم‌گیری‌های حساس شما در نسخه‌های اول و دوم سری رخ می‌دهد؛ نسخه‌هایی که در شخصیت‌پردازی شخصیت‌ها و همچنین جان‌بخشی به دنیایی که در بازی نمایش داده می‌شود، مثال‌زدنی عمل می‌کنند. عواقب تصمیمات اصلی شما طی آن دو بازی، به شکلی قابل توجه در این نسخه رخ می‌دهند. Bioware (طبق نظر برخی کاربران، به استثنای پایان‌بندی) در این بازی نشان می‌دهد که تصمیم‌گیری تا چه اندازه مهم است و چگونه عواقب آن حتی سال‌ها بعد نیز می‌تواند گریبان شما را بگیرد.

وجود این سیستم هنوز هم جذاب است و نمی‌توان انکار کرد که تصمیم‌گیری برای گزینه‌های مختلف داستان چقدر حس منحصربه‌فردی به شما انتقال می‌دهد. مشاهده این موضوع که سرنوشت تکه‌ای از کهشکان را شما رقم خواهید زد و عواقب آن را هم خواهید دید، چه در نسخه اصلی و اکنون چه در نسخه Mass Effect 3 Legendary Edition جذاب بوده و هستند.

ولی مشکلی قدیمی هنوز هم این سری را در همین مکانیزم که یکی از اصلی‌ترین خصیصه‌های کل مجموعه است، به تاریکی فرو می‌برد. عواقب در این بازی یا خوب و یا بد هستند؛ به ندرت پیش می‌آید که بازی، عواقب تصمیمات را کاملاً خوب و یا کاملاً بد نشان دهد.

در حین برخی تصمیم‌گیری‌های اساسی این نسخه، حتی به صراحت بیان می‌شود که هر یک از گزینه‌های پیش‌روی شما نکات مثبت و نکات منفی متمایزی دارند اما در عمل، هنگام نتیجه‌گیری یک دسته از گزینه‌ها کاملاً نامناسب و دسته دیگری از گزینه‌ها کاملاً مناسب هستند. در Mass Effect 3 Legendary Edition گزینه‌های خاکستری در بخش‌هایی که باید حضور داشته باشند، غایب هستند و همین مشکل در بخش شخصیت‌پردازی نیز تا حدودی تکرار می‌شود.

عجیب است که یک بازی مانند The Last of Us Part 2 در میان هزاران عنوان خطی دیگر بهتر از آن‌ها می‌تواند طیف‌های مختلف یک شخصیت و تصمیمات او را نمایش دهد اما این نسخه از مجموعه‌ای که به نماد ژانر نقش‌‌آفرینی تبدیل شده است، نمی‌تواند در نمایش عواقب تصمیم‌گیری‌ها و دسته‌بندی شخصیت‌ها به گونه‌ای عمل کند که از آن انتظار می‌رود.

البته اثری که برای مقایسه ذکر شد، در ژانری مجزا قرار می‌گیرد و به درستی نمی‌توان بیان کرد که کدام بازی باید راحت‌تر بتواند تصمیمات و عواقب خاکستری را نمایش دهد، اما چیزی که مشخص است، عملکرد ضد و نقیض Mass Effect 3 Legendary 3 Edition در این خصوص است.

آیا چنین معضلی، به یک نقص عظیم در گیم‌پلی تبدیل می‌شود و ما را با اثری ضعیف در ژانر نقش‌آفرینی مواجه می‌سازد؟ در این‌جا باید کاملاً دور بزنید و بخش‌های دیگر را نظاره کنید. اگر در این بین، نگاه خود را از مقصد و عواقب هر گزینه برداریم و آن‌طور که سازندگان انتظار دارند، مسیر را بنگریم و توجه اصلی خود را روی آن معطوف کنیم، مسلماً متوجه ارزش‌های بیشتر و نقاط قوت اصلی این بازی Bioware خواهیم شد.

اگرچه عواقب تصمیمات شما در داستان، در اکثر اوقات به خوبی و بدی مطلق متمایل هستند و شخصیت‌ها نیز در بسیاری از سناریوها دست کمی از این موضوع ندارند، اما روندی که پس از هر تصمیم‌گیری پیش‌روی شما قرار می‌گیرد و همچنین مجموع عواقب احتمالی که با تغییر چند تصمیم رخ خواهند داد، هنوز هم شگفت‌انگیز هستند و پس از یک دهه، کمتر استودیوی بازی‌سازی‌ای توانسته به آن نزدیک شود.

روایت ماجراجویی‌های شما با کاپیتان شپرد در این دنیای منحصر به فرد به قدری موقعیت‌های احساسی، خطرناک، قابل تامل، غافل‌گیرانه و هر چیزی که فکرش کنید را جلوی راهتان قرار می‌دهد که هر بار پس از خروج از بازی، هنوز هم باور دارید که یک دنیای موازی در چند قدمی شما، به بقا ادامه می‌دهد.

در خصوص حواشی نسخه سوم نیز، می‌توان پایان‌بندی را اصلی تفکیک‌ناپذیر از تصور افراد درباره این بازی برشمرد. به همین دلیل یک قسمت از بررسی این بازی به پایان‌بندی‌های اضافه آن اختصاص دارد که شاید مشتاق دریافت اطلاعات درباره آن باشید. اگر به یاد داشته باشید، در نسخه Extended Cut، استودیو سازنده تصمیم گرفت که پایان‌بندی پرحاشیه بازی را به گونه‌ای دست‌خوش تغییر کند که صحنه‌های اصلی نیز از اثر حذف نشوند؛ چگونه؟ با اضافه کردن صحنه‌های جدید!

در آن نسخه کاربران می‌توانستند به صحنه‌های بیشتری نسبت به چیزی که در ابتدا عرضه شده بود دست پیدا کنند و این‌گونه فرصت گله و شکایت نیز تنها تا حدودی از بین می‌رفت. اکنون بازی Mass Effect 3 Legendary Edition نیز به همین شکل حاوی تمام پایان‌بندی‌های ممکنی است که Bioware سال‌ها پیش آن‌ها را تدارک دیده بود.

شخصاً قصد ندارم که این بحث قدیمی را دوباره زنده کنم اما به لطف وجود پایان‌بندی‌هایی که بسیاری فرصت تجربه آن‌ها را شخصاً از دست داده‌اند، این بار به نظر می‌رسد که Mass Effect 3 Legendary Edition با اندکی ارفاق در برخی بخش‌ها، می‌تواند حسن ختام خوبی را برای همه کاربران رقم بزند.

باید آگاه باشید که پایان‌بندی‌های ممکن بازی تغییری نکرده‌اند و فرایند انجام آن نیز برخلاف Mass Effect 2، به همان شکلی است که پیش‌تر هنگام عرضه محتوای Extended Cut بود. تنها مشاهده صحنه‌های اضافی بازی اجباری است و هیچ کاربری تنها با صحنه‌های اصلی روبه‌رو نخواهد شد.

گیم‌پلی

مبارزات در این سری پیوسته در مرکز توجه قرار داشته‌اند و Bioware اگرچه در هر نسخه به تدریج سیستم‌های دخیل در گیم‌پلی را بهبود داد، اما به خوبی متوجه هستید که Mass Effect 3 مجهز به بهترین گیم‌پلی این مجموعه است.

به این ترتیب گیم‌پلی اکنون تا حدودی شبیه به Mass Effect: Andromeda، آخرین نسخه این سری به نظر می‌رسد که اختلاف زمانی انتشار آن با این اثر کمتر از سایر نسخه‌ها است؛ اثری که خوشبختانه هیچ یک از ضعف‌های اصلی آن وارد Mass Effect 3 Legendary Edition نشده‌اند و این استودیو سرانجام به خوبی متوجه شده که در حال انجام چه کاری است و طرفداران انتظار چه تغییراتی را به عنوان نسخه‌های بهبود یافته برای نسل جدید دارند.

مبارزات نسخه سوم بهتر از تمام نسخه‌های دیگر است و برای درک این موضوع نیازی به تحلیل‌های پیچیده نیست. حتی سیستم کاورگیری این بازی و برخی مکانیزم‌های آن در Mass Effect 1 Legendary Edition به کار رفته است تا آن عنوان نیز مدرن‌تر و جذاب‌تر ظاهر شود. آیا گیم‌پلی بازی در یک کلام می‌تواند در سال ۲۰۲۱ میلادی شما را راضی کند؟

تا حدودی بستگی به اولویت‌هایتان دارد؛ اگر نقاط قوت کلی این مجموعه را مد نظر قرار دهید که اساساً در تحول این صنعت نقش داشته‌اند، گیم‌پلی بازی با مقداری ارفاق می‌تواند شما را کاملاً راضی و از آن مهم‌تر، سرگرم کند ولی اگر توقع مشاهده فیزیک، گان‌پلی، سطح دقت و واقع‌گرایی برخی از بهترین بازی‌های نسل هشتم را داشته باشید، با مقداری مشکل در پذیرش گیم‌پلی مواجه خواهید شد؛ البته اگر با عناوین نقش‌آفرینی آشنایی داشته باشید، احتمالاً سخت‌گیری شما به مرور زمان کم‌تر و کم‌تر می‌شود تا به سطحی قابل قبول برسید.

با وجود سیستم شلیک، نشانه‌گیری، کاورگیری، تعامل با همراهان و … که هنوز هم می‌توانند شما را راضی به پیگیری روایت غنی بازی در بخش تک نفره کنند، یکی از مواردی که فقدان آن در نسخه مذکور به صراحت مشاهده می‌شود، عدم وجود بخش چند نفره است. بخش چند نفره در نسخه اصلی Mass Effect 3 حضور داشت و تجربه‌ای پایدار و جذاب را به بازیکنان ارائه می‌داد.

نسخه سوم در زمان عرضه تنها نسخه‌ای بود که از بخش چند نفره بهره می‌برد و کیفیت بالای گیم‌پلی یکی از اصلی‌ترین دلایل اضافه شدن این بخش بود. متاسفانه Bioware در ساخت این نسخه‌های بهبود یافته از مجموعه به این موضوع بی‌توجهی کرده است ولی حقیقتاً محتوای غنی بخش تک نفره هم از نظر کیفیت و هم از نظر کمیت به سطحی می‌رسد که شما را راضی کند.

حذف بخش چند نفره، بخش‌های دیگری از بازی را نیز تحت تاثیر قرار داده است که به خودی خود منفی نیستند و اصولاً برای کاربرانی که اولین بار این سری را تجربه خواهند کرد، بسیار کم اهمیت خواهند بود.

برای نمونه سطح Galactic Readiness در این نسخه همیشه روی ۱۰۰ درصد تنظیم شده است تا تاثیر گوای خدمه شما همیشه در بالاترین مقدار ممکن باشد. همچنین اگر تصمیم بگیرید که ماجراجویی خود در جهان Mass Effect را با این نسخه آغاز کنید، مراحل شما نسبت به تجربه اولین نسخه، سپس نسخه دوم و بعد نسخه سوم، سخت‌تر خواهند بود و آماده شدن برای نبرد نهایی زمان بسیار بیشتری را می‌طلبد. این موضوع در نسخه اصلی Mass Effect 3 وجود نداشت ولی اکنون بنا بر تصمیم Bioware در بازی گنجانده شده است.

اضافه شدن تروفی‌های جدید (اچیومنت برای نسخه‌های ایکس باکس و ویندوز) نیز یکی دیگر از نکات قابل توجهی است که می‌توان درباره Mass Effect 3 Legendary Edition به آن اشاره کرد. وجود این اچیومنت‌های جدید شاید برای فارمرها جذاب باشد اما در مجموع تجربه‌ای بهتر برای کاربران این اثر ایجاد نمی‌کند.

مهم‌ترین مولفه در گیم‌پلی، هسته بهینه آن است که نسبت به دو بازی نخست حتی در مجموعه Legendary Edition نیز برتری دارد. شلیک کنید، سنگر بگیرید، پیش بروید، سفینه‌تان را بر فراز ستاره‌ها برانید و حماسه‌ای نو را بیافرینید؛ گیم‌پلی بازی برخلاف تصور همگان، به راستی تاریخ مصرف گذشته نیست و با آن که در حقیقت به نسل هفتم تعلق دارد ولی کارکرد خود را از دست نداده است و برای چنین اثر نقش‌‌آفرینی‌ای عالی عمل می‌کند؛ همان‌طور که گفته شد، باید سعی کنید اولویت‌های مناسبی را برگزینید.

جلوه‌های بصری و شنیداری

این نسخه و تمام نسخه‌های موجود در ویرایش Legendary Edition هیچ کدام بازسازی به شمار نمی‌روند و ریمستر تلقی می‌شوند. به این معنا که اگرچه بازی در گستره نسل نهم منتشر شده است اما شما قرار نیست شاهد اثری با استانداردهای نسل نهمی (و حتی معیاری جدید برای نسل هشتم) باشید. رزولوشن هدف در این نسخه ۱۰۸۰p و ۳۰ فریم بر ثانیه، نهایت نرخ فریمی محسوب می‌شود که بازی قادر به ارائه آن است. کنسول‌های میان نسلی و نسل هشتم تجربه بهتری ارائه می‌دهند که در این نقد به آن نخواهیم پرداخت.

در بسیاری از بخش‌ها بهبودهای بی‌شماری به سرانجام رسیده‌اند تا تجربه بازی قدیمی و تاریخ مصرف گذشته به نظر نرسد. جلوه‌های بصری بیش از هر مورد دیگری در این نسخه ارتقا یافته‌اند تا این مهم عملی شود.

تغییرات بصری به سرعت در این بازی مورد توجه قرار می‌گیرند و بسیار بعید است که کاربران از اولین صحنه بازی تحت تاثیر آن‌ها قرار نگیرند. اکنون صحنه‌های ورودی هر سه نسخه با تغییری به‌خصوص مواجه شده‌اند و نورپردازی یکی از بزرگ‌ترین این تغییرات است.

منابع نور اکنون دقت بالاتری دارند و پرتوها را همچون دنیای واقعی می‌توان مسخ کننده نامید. مورد بعد در رابطه با بافت‌های بازی است که بی‌شک اگر بهبود نمی‌یافتند، این مجموعه از جمله همین نسخه، چیز جدیدی برای عرضه نداشت. خوشبختانه بهبود در کیفیت بافت‌ها، ظاهر شخصیت‌ها را به راستی دگرگون کرده است. بسیاری از جزئیات چهره شخصیت‌ها که در نسخه سال ۲۰۱۲ به سختی قابل تشخیص بودند، اکنون به آسانی مشاهده می‌شوند و بعد جدیدی به نژاد آن‌ها می‌بخشند.

در بین تمام نسخه‌های ویرایش ریمستر، Mass Effect 3 بهترین عملکرد را دارد و تمام نقدهای وارد بر آن نسخه‌ها، در این قسمت از ماجراجویی‌های فرمانده شپرد فراموش می‌شوند و تنها شما را به عمق یکی دیگر از ماجراجویی‌های بی‌عیب و نقص دنیای بازی‌های ویدیویی دعوت می‌کنند.

رندر بافت‌ها، عمق دید و … همگی به گونه‌ای بهبود یافته‌اند که با حفظ هویت بازی، تجربه‌ای دلنشین‌تر را ممکن کنند. اکنون عمق دید به صورت حقیقی افکت‌های بوکه را ایجاد می‌کند تا تجربه بازی سینمایی‌تر از قبل انجام شود. انفجارها نیز به همین ترتیب افکت‌های بهتری دارند و در حقیقت جزئیات تازه‌ای به آن‌ها اضافه شده است. باید در نظر داشته باشید که Bioware در ساخت نسخه‌های اورجینال از موتور بازی‌سازی Unreal Engine 3 استفاده کرده بود و چنین خروجی قابل قبولی بعد از ۱ دهه (برای نسخه سوم) باورکردنی نیست.

کاربران زیادی اعتقاد دارند که Mass Effect 2 در مقایسه با دیگر نسخه‌های سری، روایت منسجم‌تر و عناصر بهتری برای تبدیل شدن به یک بازی ویدیویی کاملاً ماندگار دارد. فارغ از این که آیا شما نیز پیش‌تر همه نسخه‌ها را تجربه کرده‌اید یا خیر و یا چه مقدار به این موضوع پایبند هستید، Mass Effect 3 در نهایت می‌تواند در بخش جلوه‌های بصری شما را به سمت دیگری هدایت کند؛ سمتی که در آن Bioware در نمایش جزئیات یک کهکشان در چشم بشر و در دنیای بازی‌های ویدیویی،‌ یکی از یگانه‌ترین عملکردهای تاریخ این صنعت را به خود اختصاص داده است.

آیا اثر دیگری توانسته نزدیک به یک دهه بعد، کهکشان را بهتر از Mass Effect 3 و حالا Mass Effect 3 Legendary Edition نشان دهد؟ پاسخ بسیار سخت است؛ باید منتظر ماند و دید که نسل نهم چه برایمان به ارمغان می‌آورد اما در حقیقت چه چیزی گرافیک هنری Mass Effect کنونی در این مجموعه قابل توجه را سزاوار این سطح از توصیف و ستایش می‌کند؟

مقدار تصاویری که حین تجربه یک بازی ویدیویی ثبت می‌کنید، می‌تواند نشان دهنده وسواس بالای شما در ثبت صحنه‌ها و یا وسواس بی‌نظیر سازندگان در ساخت همان صحنه‌ها باشد.

اگر قبول کنیم که منتقد این نقد، مدت‌هاست که وسواس بیهوده خود را در باب ثبت تصاویر گاه و بی‌گاه از بازی‌های ویدیویی کنار گذاشته است، افتخار طراحی محیط‌های هنری و فنی فوق‌العاده به سازندگان می‌رسد؛ همین‌طور است، شما حین تجربه Mass Effect 3 Legendary Edition درک می‌کنید که یک بازی چگونه می‌تواند به قدری در ارائه جلوه‌های بصری، بی‌همتا ظاهر شود که ثبت ناخودآگاه تصاویر و حتی ضبط گیم‌پلی تبدیل به اولین اولویت شما شود.

اضافه شدن حالت تصویربرداری به همین جهت دستاورد بزرگی برای این نسخه محسوب می‌شود. گرافیک هنری بازی اکنون به واسطه ابعاد فنی که به خوبی ارتقا یافته‌اند، ارزشی دو چندان دارد و شما به وسیله حالت تصویربرداری می‌توانید از پتانسیل‌های آن استفاده کنید.

استودیو سازنده همچنین در یکی دیگر از تصمیم‌های خود، امکان انجام شخصی‌سازی‌های بیشتر را فراهم ساخته است. به این ترتیب زمانی که شما به شخصی‌سازی فرمانده شپرد بپردازید، متوجه می‌شوید که برخی گزینه‌های بیشتر مستقیماً از بازی Mass Effect Andromeda الهام گرفته شده‌اند.

در مجموعه تمام این تغییرات، بازی را به یک ریمستر قابل احترام تبدیل می‌کنند. بخش‌های فنی در این نسخه از تمام نسخه‌های دیگر بهتر به نظر می‌رسد و طراحی‌های هنری آن نیز بدون تعارف می‌تواند لقب یکی از بهترین کهکشان‌های تاریخ این صنعت را به دوش بکشد.

اگرچه این نقد براساس نسخه پلی استیشن ۴ بازی نوشته شده است، اما برخی جزئیات دیگر نیز در Mass Effect 3 Legendary Edition لحاظ شده‌اند که اشاره به آن‌ها خالی از لطف نیست. به دلیل وجود حافظه‌های SSD پرسرعت در کنسول‌های نسل بعد، کاربرانی که روی این پلتفرم‌ها به تجربه بازی بپردازند، با بارگذاری‌های سریعی روبه‌رو می‌شوند.

بررسی‌ها نشان می‌دهند که اکنون سراسر جهانی که Bioware برای کاربران تدارک دیده است، تنها طی چند ثانیه بارگذاری می‌شود و تقریباً با اثری روبه‌رو هستیم که روی پلتفرم‌های نسل نهمی، صفحه‌های بارگذاری کم‌تعدادی را جلوی چشم مخاطب به تصویر می‌کشد. مزایای دیگری هم برای کاربران پلتفرم‌های نسل نهم وجود دارند که به دلیل عدم تجربه، پی بردن به صحت آن‌ها به مقالات دیگر موکول می‌شود.

صداگذاری شخصیت‌ها نیز تغییراتی را که انتظار می‌رود، شامل می‌شوند. سلاح‌ها به عنوان عضوی جداناپذیر از گیم‌پلی بازی، اکنون صداگذاری بهبود یافته‌ای دارند که ابداً حالت بم ندارد. Bioware در صداگذاری شخصیت‌ها نیز همین مورد را مد نظر قرار داده است و تغییری در تیم صداگذاری انجام نشده است. بنابراین نباید انتظار شنیدن صداهای جدیدی را داشته باشید. با وجود آن که تمام دیالوگ‌ها با فونت‌های کوچک‌تر و به عبارت دیگر، مناسب‌تری در بازی تنظیم شده‌اند، اما صداگذاری آن‌ها تغییر نیافته و با اعمال بهبودهای مورد نیاز، به سطحی که باید،‌ رسیده است.

جمع‌بندی

بازی Mass Effect 3 Legendary Edition گوهری ناب از روند همه‌گیر عرضه ریمسترهاست که به شدت در نسل هشتم محبوب شد و گویا در نسل نهم نیز به قوت ادامه خواهد یافت. Bioware سرانجام پس از دوره‌ای طولانی از افول و ناامید ساختن طرفداران با عرضه این مجموعه استثنائی نشان داد که چرا ما زمانی عاشقش شدیم و در آینده نیز به آثار با کیفیت آن برای عشق ورزیدن به بازی‌های ویدیویی نیاز داریم.

جدای از سیاه و سفید بودن مطلق اکثر تصمیم‌های موجود در بازی و تحت تاثیر قرار دادن شخصیت‌ها به همین‌سان، این اثر هنوز هم تمام نقاط قوت یک دهه پیش خود را حفظ کرده و فراتر از آن، تمام رسالت‌های یک نسخه ریمستر را نیز ایفا کرده است. بخش‌های فنی بازی در زمینه گرافیک و صداگذاری در کنار طراحی‌های هنری، جان دوباره‌ای به این بازی داده‌اند تا هیچ‌کس توان نسبت دادن صفت «تاریخ مصرف گذشته»‌ به این مجموعه و مخصوصاً Mass Effect 3 Legendary Edition را نداشته باشد.

اگرچه برخلاف نسخه اورجینال، در این نسخه خبری از بخش چند نفره نیست ولی محتوای تک نفره بازی هنوز هم به اندازه‌ای تاثیرگذار است (حتی بدون در نظر گرفتن نسخه‌های اول و دوم) که به سادگی می‌توان از کنار این موضوع گذشت و همچون Bioware به میراثی خیره شد که هنوز هم درخشان است و احتمالاً تا زمانی که از این صنعت می‌نویسند و لذت می‌برند، از دستاوردهای آن تمجید خواهند کرد.