نیمه‌ی پر لیوان؛ چرا بازی Guardians of the Galaxy یادآور Anthem است؟

به نظر می‌رسد که بازی Guardians of the Galaxy از زمان معرفی نظرات مثبتی و منفی زیادی را دریافت کرده است. راستش را بخواهید، متوجه واکنش‌های منفی به این بازی نمی‌شوم. Guardians of the Galaxy با تریلر گیم‌پلی گسترده‌ی خود به نوعی گل سرسبد کنفرانس اسکوئر انیکس (Square Enix) در E3 2021 بود. بالاخره شاهد تمرکز بر روی یک آی‌پی جدید از سوی اسکوئر انیکس بودیم. Guardians of the Galaxy اسکوئر انیکس یک بازی کاملا جدید خواهد بود که ارتباطی به فیلم‌های دنیای سینمایی مارول ندارد. در عوض این بازی به صورت مستقیم از کامیک‌های مارول اقتباس شده است. با این حال با وجود محبوبیت بالای این برند، به نظر می‌رسد که افراد زیادی از معرفی این بازی هیجان‌زده نشده‌اند.

Guardians of the Galaxy علیه Marvel’s Avengers

شاید بتوان گفت که اقتباس‌های اسکوئر انیکس از جهان مارول نفرین‌ شده هستند. بازی Marvel’s Avengers یکی از بزرگ‌ترین تیرهای خطا رفته در تاریخ بازی‌های ویدیویی است. خصوصا با توجه به اینکه این بازی در دوران اوج محبوبیت Avengers عرضه شد و باز هم نتوانست تعداد قابل قبولی از بازی‌بازان را جلب کند. المان‌های زیادی مثل ناسازگار بودن Avengers با مدل سرویس‌محور، عدم حضور Spider-Man، بسته الحاقی Hawkeye و باگ‌های متعدد دست به دست هم دادند تا این بازی به شکستی عظیم تبدیل شود. با این حال Guardians of the Galaxy متفاوت به نظر می‌رسد. نه خبری از بسته‌های الحاقی است و نه پرداخت‌های درون برنامه‌ای آزاردهنده. خوشبختانه خبری از مشکلات اساسی آن بازی نیست.

به نظر می‌رسد که در تریلر معرفی Guardians of the Galaxy، شاهد فاصله‌گیری عمدی این بازی از شکست قبلی اسکوئر انیکس در اقتباس از مارول یعنی Marvel’s Avengers بودیم.

در واقع به نظر می‌رسد که Guardians of the Galaxy آگاهانه سعی می‌کند تا خود را از Marvel’s Avengers جدا کند. پس چرا بازی هم‌چنان در جذب نظر مثبت اکثریت بازی‌بازان شکست خورده است؟ پس از مشاهده‌ی دوباره‌ی تریلر گیم‌پلی ۱۵ دقیقه‌ای بازی، فکر کنم که به پاسخ این پرسش رسیده‌ام. بازی Guardians of the Galaxy تا حد زیادی یادآور بازی Anthem است. البته این را به عنوان یک تعریف از بازی می‌گویم. شاید موافق نباشید، اما زیر خروارها ایراد و باگ و مشکل فنی، بازی Anthem هسته‌ی گیم‌پلی جالب و سیستم‌های جذابی داشت. خصوصا در مورد لباس‌های موسوم به Javelin صحبت می‌کنم. Javelinهای Anthem بیش از خود Marvel’s Avengers در انتقال حس Iron Man بودن موفق بودند.

البته که هنوز شخصیت‌های بازی به دنبال داستان جذاب‌تری بودند. هم‌چنین در میانه‌ی راه شاهد بخش گسترده‌ای بودیم که صرفا زمان شما را تلف می‌کرد. با این حال معتقدم که ورای مشکلات بازی، یک تجربه‌ی بسیار لذت‌بخش‌تر از محصول نهایی وجود داشت. شاید اگر بایوور (Bioware) می‌توانست با آرامش به توسعه‌ی بازی بپردازد و مجبور به تغییر فرمول خود نمی‌شد، شاهد اثر نهایی بسیار با کیفیت‌تری بودیم. چرا که هنوز هم احساس پرواز در آسمان‌های Anthem را به خوبی به یاد دارم. احساسی که راستش را بخواهید عالی بود.

ساخت نسخه‌ی قوی‌تر Anthem

بزرگ‌ترین دارایی و نقطه قوت بازی Anthem، سیستم حرکتی و کنترل آن بود. به نظر می‌رسد که بازی Guardians of the Galaxy هم پر از جنب و جوش است. هم‌چنین داستان بازی هم بسیار جذاب‌تر از Anthem به نظر می‌رسد. هر چند اگر سیستم انتخاب‌های داستانی و تاثیرگذاری آن بر روی اعضای تیم چندان مهم و تاثیرگذار نباشد. حداقل این طور گمانه‌زنی می‌کنم. با این حال علاوه بر جذابیت‌های ذاتی شخصیت‌های Guardians of the Galaxy، گیم‌پلی بازی هم در تریلر آن من را به خود جذب کرد. امروزه بازی‌های زیادی سعی دارند که فلسفه‌ی خود در طراحی بازی را جدی بگیرند. مکانیک‌های سنگین، گان‌پلی واقع‌گرایانه‌ یا سیستم حرکتی کند و سنگین به امری مرسوم در بازی‌های ویدیویی تبدیل شده است.

Guardians of the Galaxy یادآور روزهای جذابی در دنیای بازی‌های AAA است. زمانی که هر بازی به دنبال ارائه‌ی یک تجربه‌ی واقع‌گرایانه نبود و بودجه‌های سنگین صرف ساخت تجربه‌های کامیک‌تر می‌شد.

برای مثال بازی Resident Evil Village داستانی سورئال داشته که خواسته یا ناخواسته خنده‌دار و غیر-جدی است. با این حال بازی مکانیک‌های مربوط به سلاح‌های خود را بسیار جدی می‌گیرد. البته این مهم با توجه به سبک وحشت بقای بازی تا حدی قابل درک است. در عوض Guardians of the Galaxy بسیار آزادتر به نظر می‌رسد. این بازی بر اساس کامیک‌هایی است که پیش از فیلم‌های مارول چندان محبوب نبودند. هم‌چنین خود دنیای سینمایی مارول با کمدی همه‌پسندش شناخته می‌شود. اولین فیلم Guardians of the Galaxy با یک سکانس رقص به پایان می‌رسد. اتمسفر جدی در این جهان جایی ندارد. بازی در مورد دسته‌ای از بیگانگان عجیب و غریب و نقشه‌هایشان است.

تنها چیزی که برای رسیدن به فرمولی موفق نیاز داریم انرژی و هرج و مرج حرکتی است. Anthem آن المان را داشت. هر چقدر سایر المان‌های Anthem ناموفق بوده باشند، تا حالا با کسی روبه‌رو نشده‌ام که از سیستم پرواز Anthem گلایه‌مند باشد. نقشه‌ی بازی به درد نخور بود و جهان آن هم خسته‌کننده می‌شد. اما پرواز و حرکت در بازی شدیدا رضایت‌بخش بود. اینکه اسکوئر انیکس متوجه پتانسیل Iron Man با Marvel’s Avengers نشد واقعا شگفت‌انگیز است. Avengers و Anthem از نظر عناوین سرویس‌محور شکست‌خورده قابل مقایسه هستند. با این حال به نظر می‌رسد که Guardians of the Galaxy بیشتر از Anthem الهام گرفته و امیدواریم که المان‌‌های ناامیدکننده‌ی آن بازی را حذف کند.

سخن پایانی

شاید تشبیه یک بازی به بازی Anthem به معنای شکست از پیش تعیین‌شده‌ی آن باشد. اما به نظرم بازی Guardians of the Galaxy می‌تواند با بهره‌گیری بهترین المان‌های آن بازی و حذف بدترین‌هایش، تبدیل به اثری لذت‌بخش شود.

مقایسه‌ی یک بازی پیش از عرضه با Anthem در ظاهر چندان نشانه‌ی خوبی نیست. اما هم‌چنان معتقدم که زمان نسبتا خوبی را با Anthem گذراندم. هر چند ابدا نمی‌توان آن بازی را با کیفیت دانست و محصول نهایی قطعا آن طور که باید و شاید موفق به راضی کردن مخاطبان نشد. Guardians of the Galaxy ظاهرا همان انرژی جنبشی Anthem را داشته و در عوض تمرکز خود را بر روی ارائه‌ی یک بخش داستانی خوب گذاشته است. شبیه Anthem بودن شاید تا پیش از این نشانه‌ی خوبی نبود. اما Guardians of the Galaxy به بهترین شکل ممکن به Anthem شبیه است.