نقد و بررسی نسخه نسل نهم Metro Exodus؛ به زیبایی طلوع خورشید

چندی پیش بود که آپدیت نسل نهم بازی Metro Exodus رسما عرضه شد. این آپدیت را باید یکی از قابل‌توجه‌ترین آپدیت‌های نسل نهمی تا به امروز دانست که عملکرد بسیار فوق‌العاده‌ای از خود به جای گذاشته است. در مقاله پیش‌رو به طور خلاصه نگاهی داشته‌ایم به نسخه‌ی نسل نهمی Metro Exodus …

هدف کلی داستان در همین عکس نیز مشخص است. به امید دست‌یابی به رستگاری، رسیدن به روشنایی و خروج از تاریکی و مترو …

به امید فردایی بهتر

درون مایه اکثر آثار آخرالزمانی، فارغ از مدیوم آن‌ها، معمولا رستگاری در قالب پیدا کردن یک خانه‌ی جدید است. البته بدیهی است در این جا خانه مفهومی بسیار وسیع‌تر و گسترده‌تر از یک ساختمان معمولی دارد. در دنیاهای آخرالزمانی، خانه می‌تواند یک شهر کوچک باشد که شخصیت‌های اصلی داستان در کنار دوستان و خانواده‌شان در آن‌جا زندگی می‌کنند. و از آن‌جایی که در داستان‌های آخرالزمانی، دنیا دیگر حالت عادی خود را از دست داده است، یک زندگی معمولی مثل گذشته تبدیل به یک رویای دست‌نیافتنی شده است.
اتفاقات Metro Exodus یک سال پس از نسخه‌ی قبلی یعنی Last Light در جریان است. جایی که بازی پس از اتفاقات Ending خوب نسخه‌ی قبل ادامه می‌یابد. بازی‌بازان دوباره کنترل آرتیوم را به دست می‌گیرند. شخصیت صامتی که طرفداران مترو به خوبی او را می‌شناسند.
آرتیوم اعتقاد دارد هنوز مردم و جوامع انسانی دیگری خارج از مسکو و در شرق دور وجود دارند و زندگی می‌کنند.
پس از مشقت و سختی فراوان و اتفاقات مختلفی که در مترو پشت سر گذاشته‌اند، آرتیوم همراه هم‌رزمانش از جمله همسرش Anna به دنبال یک جای جدید برای زندگی می‌گردند. جایی به دور از موجودات جهش‌یافته و Mutant‌ها، به دور از راهزن‌ها و مکانی عاری از تشعشعات رادیواکتیو. پسوند Exodus نیز به همین دلیل انتخاب شده است. این کلمه معنی هجرت می‌دهد. وقتی فرد یا گروهی به دنبال پیدا کردن مکانی جدید، راهی سفری دور و دراز می‌شوند.
پس هدف مشخص است. پیدا کردن خانه‌ای جدید. اما این مسیر است که کل جریان بازی در طی آن رقم می‌خورد. در راه سفر به خاور دور، آرتیوم و همراهانش مسیر بسیار طولانی را طی می‌کنند. از مناطق بیابانی حاشیه‌ی دریای خزر گرفته، تا جنگل‌های سرسبز ناشناخته. در این بین قطار Aurora که هم نقش پایگاه و هم وظیفه جابه‌جایی را ایفا می‌کند مهم‌ترین ابزار آن‌ها به شمار می‌رود.
داستان بازی با آن که شاید در دید اول کمی کلیشه‌ای باشد، اما درون مایه‌ی بسیار جذاب و قابل‌قبولی را در خود جای داده. نه خبری از نجات دنیاست و نه خبری از متوقف کردن آنتاگونیستی قدرتمند. هدف ساده و در عین حال بسیار دست نیافتنی است. پیدا کردن خانه‌ای جدید در دنیای آخرالزمانی مترو. مانند این است بخواهید در جهنم، یک ویلا پیدا کنید…
اتفاقات داستانی در طول بازی را نمی‌توان فوق‌العاده یا غافلگیر کننده دانست، چرا که ریتم اتفاقات در کل به مانند یک خط ثابت است، اما در طول بازی objective‌های متعددی پیش روی بازی‌بازان قرار می‌گیرد.
از بعد شخصیت‌پردازی، باید گفت Metro Exodus عملکرد کاملا متوسطی از خود به جای گذاشته است. نه خبری از پرداخت عمیق و قدم به قدم شخصیت‌های فرعی در بازی است و نه از طرف دیگر با شخصیت‌هایی غیرقابل باور و مصنوعی طرف هستیم. در واقع بازی حداقل‌های لازم را در این بخش به خوبی رعایت ساخته است. در کل چه اتفاقات داستانی و چه شخصیت‌پردازی، هر چند ویژگی قابل‌توجه و بزرگی در خود ندارند، اما رضایت‌بخش هستند.

گرافیک هنری بازی فوق‌العاده است. نورپردازی در سطح بی‌نظیری کار شده. برخی لحظات فقط دست نگه خواهید داشت و از منظره روبه‌رو لذت خواهید برد.

اما بزرگ‌ترین مشکل بازی، نه مربوط به داستان است و نه مربوط به شخصیت‌های فرعی، بلکه بزرگ‌ترین مشکل بازی شخصیت آرتیوم است. در وهله‌ی اول باید بگویم صامت بودن این شخصیت بسیاری از پتانسیل‌های داستانی، تعاملات با دیگر شخصیت‌ها و امکان ایجاد ارتباط با اتفاقات مهم را از بین برده است. از احساسی‌ترین لحظات گرفته، تا مهم‌ترین اتفاقات بازی، شخصیت آرتیوم به مانند مجسمه‌ای بی‌احساس و بی‌روح است. شاید این تکنیک در نسخه‌های اولیه Metro منطقی به نظر می‌رسید، اما ساختار داستانی Metro Exodus به یک شخصیت زنده‌تر و احساسی‌تر نیاز داشت. کسی که حرف بزند، واکنش نشان دهد و پا به پای مخاطبان با دنیا و شخصیت‌ها تعامل داشته باشد. درست است که برخی آثار بزرگ و عمدتا جهان آزاد مثل سری زلدا و الدر سکرولز دارای شخصیت‌های صامت هستند، اما Metro Exodus هیچ نیازی به شخصیت صامت نداشت. صداگذاری آرتیوم نیز می‌توانست به راحتی صورت گیرد چرا که شاهد دیالوگ‌های طولانی و فراوان نیز نیستیم. در کل فکر می‌کنم که فضاسازی فوق‌العاده‌ی Metro Exodus و دنیای متفاوت این عنوان، به شدت می‌توانست از وجود یک شخصیت سخنگو و احساسی بهره ببرد و به پل ارتباطی میان مخاطبان و بازی‌بازان تبدیل گردد.

به زیبایی طلوع خورشید

نسخه‌ی نسل نهمی Metro Exodus، به معنای واقعی کلمه تجربه‌ی بازی را نسل نهمی ساخته است. این بازی بر روی دو کنسول PS5و Xbox Series X با رزولوشن ۴K و فریم ۶۰ اجرا می‌شود و بر روی کنسول Xbox Series S با رزولوشن ۱۰۸۰ و فریم ۶۰. لازم به ذکر است که تمامی کنسول‌ها، حتی سریز اس از قابلیت رهگیری پرتو استفاده می‌کنند. بازی Metro Exodus در زمان عرضه با وجود مشکلات فراوان فریم ریت بر روی کنسول‌ها، باز هم از نظر گرافیک هنری فوق‌العاده چشم‌نواز به شمار می‌رفت. اما این آپدیت نسل نهمی که از حداکثر توان کنسول‌های جدید بهره برده است، زیبایی ظاهری این بازی را به اوج رسانده است.
کیفیت بافت‌ها و تکسچر‌ها خارق‌العاده است. بازتاب نوری که از میان ابر‌ها عبور کرده بر روی سلاح بازی‌بازان منظره‌ی فوق‌العاده‌ای رقم می‌زند. افکت آب بسیار طبیعی و زنده است و بازتاب نور به شکل فوق‌العاده‌ای قابل مشاهده است. در برخی از مراحل خصوصا مرحله Caspian Sea یا همان مرحله‌ای که در بیابان جریان دارد، این زیبایی ظاهری به اوج می‌رسد. پرتوهای نور خورشید در افق به شکل بی‌نظیری دیده می‌شوند و دنیای بازی فوق‌العاده واقعی، جذاب و سرزنده است.
به لطف چهار منطقه و چهار فصل متفاوت در بازی، Metro Exodus از لحاظ ظاهری و طراحی هنری فوق‌العاده چشم‌نواز و زیباست.

یکی از بهترین سیستم‌های شخصی‌سازی سلاح‌ها در بازی‌های ویدئویی …

گیم‌پلی بازی Metro Exodus، تقریبا تمامی نکات و ویژگی‌های دو نسخه‌ی قبلی سری را به ارث برده و در عین حال ویژگی‌های منحصربه‌فرد جدیدی به آن افزوده است. همچنان در بازی مهمات و منابع نسبتا کم‌یاب هستند و شلیک و درگیری باید حساب شده باشد. گان‌پلی بازی فوق‌العاده روان، لذت‌بخش و خوش‌ساخت است و کاملا حس تیراندازی را به مخاطب منتقل می‌سازد.
سلاح‌های قدیمی سری مانند Tihar، Bulldog و Kalash در این نسخه نیز حضور دارند.
اما مهم‌ترین ویژگی جدید در Exodus، اضافه شدن قابلیت Customization لحظه‌ای سلاح‌ها از طریق کوله پشتی آرتیوم است. این ویژگی به مخاطبان اجازه می‌دهد تا Stock، Barrel، Laser Magazines و Optic سلاح‌های خود را حتی وقتی که به Workbench دسترسی ندارید تغییر دهید و بسته به شرایط پیش‌رو سلاح خود را آماده کنید. برای مثال Kalash که یک Assault Rifle کلاسیک است، با استفاده از Attachment‌های مخصوص می‌تواند به یک سلاح دورزن قدرتمند یا یک سلاح برای فاصله‌ی نزدیک تبدیل شود. البته لازم به ذکر است در ابتدای کار Attachment‌های موجود بسیار محدود هستند و شما باید با پیدا کردن سلاح‌های مختلف و Dismantle کردن آن‌ها قطعات جدیدتر سلاح‌ها را به دست آورید.
به لطف تنوع سلاح بالا و امکان شخصی سازی عمیق سلاح‌ها، بازی به هیچ وجه روند یکنواخت و تکراری به خود نمی‌گیرد و هر رویارویی با موجودات جهش‌یافته یا انسان‌ها جذاب و چالش‌برانگیز خواهد بود.
به لطف نیمه جهان باز شدن این نسخه، اکتشاف و گشت و گذار در محیط نیز بسیار مهم است چرا که اکتشاف بیشتر یعنی کسب منابع بیشتر برای Crafting و گلوله‌های بیشتر برای استفاده. هم‌چنین در هر کدام از چهار مرحله شاهد بخش‌ها و مناطق فرعی و بعضا مخفی نیز هستیم که برخی از Attachment‌ها و آپگرید تجهیزات تنها در این مناطق یافت می‌شوند.
طراحی مراحل بازی بسیار استاندارد و قابل‌قبول است و خصوصا مرحله‌ی Caspian sea و مرحله‌ی پایانی بازی بسیار خوب طراحی شده‌اند. فضاسازی در مراحل Metro Exodus حرف اول را می‌زند و در وهله‌ی بعدی، ساختار مخوف و مرموز مراحل خطی نیز بسیار قابل‌توجه است.
خوشبختانه برخلاف بسیاری از عناوین امروزی، هوش مصنوعی دشمنان عملکرد خوبی دارد و به ندرت شاهد واکنش‌های عجیب و غریب یا باگ‌های تاثیرگذار در AI بازی هستیم.
در کل باید بگویم گیم‌پلی بازی Metro Exodus، دقیقا همان چیزی بود که از یک بازی در این سطح انتظار داشتیم. جذاب، خوش‌ساخت‌ و چالش‌برانگیز …

عملکرد نسخه‌ی سری اس/ایکس:

باید بگویم نسخه‌ی اجرایی بر روی سری ایکس فوق‌العاده بود. از کیفیت بافت‌ها گرفته تا Draw Distance و صدالبته وجود Ray Tracing. در برخی قسمت‌ها می‌توان گفت امکان تمیز دادن واقعیت از بازی بسیار سخت می‌شود و عملا بازی به یک تابلوی نقاشی زنده تبدیل می‌گردد.
از لحاظ فنی نیز فریم ریت ۶۰ هدف قرار گرفته شده در نود و نه درصد لحظات ثابت و پایدار است و تنها در سه بخش بود که شاهد افت فریم‌ بسیار اندک بودم. صفحه‌ نمایش من از قابلیت VRR پشتیبانی نمی‌کرد اما بر اساس آن چیزی که می‌دانم، اگر تلویزیون یا مانیتور شما از VRR پشتیبانی کند، حتی این افت فریم‌های بسیار اندک نیز بی تأثیر خواهند شد.
از طرف دیگر باید بگویم سازندگان می‌توانستند به شکل بهتری نسخه‌ی سری اس را عرضه کنند. به صورت پیش‌فرض حتی بر روی سری اس نیز Ray Tracing فعال است و با این وجود هدف خروجی فریم ریت ۶۰ با رزولوشن ۱۰۸۰ است. اما به راحتی مشخص است در برخی لحظات شاهد افت رزولوشن تا ۷۲۰ و حتی پایین‌تر نیز هستیم. البته باید بگویم همچنان کیفیت بازی و خروجی ظاهری حتی بر روی سری اس نیز فوق‌العاده است و مهم‌تر از همه فریم ریت ۶۰ نیز تقریبا همیشه ثابت و پایدار است که نکته‌‌ی قابل توجهی به شمار می‌آید.
متاسفانه نسخه‌ی PS5 این بازی را تجربه نکرده‌ام تا طبق آن نظر دهم اما تا آن‌جایی که اطلاع دارم، عملکرد نسخه‌ی PS5 نیز بسیار مشابه سری ایکس بوده است.

اگر کنسول نسل نهمی یا یک پیسی قدرتمند دارید، مترو اگزودوس را بازی کنید و با گوشت و خون و استخوان یک عنوان نسل نهمی را تجربه کنید. چشم‌نواز و بی‌نظیر از لحاظ گرافیکی …

سخن پایانی:

نسخه‌ی نسل نهمی Metro Exodus را باید به نوعی یکی از اولین آثار نسل نهمی دانست که از حداکثر قدرت سخت‌افزاری کنسول‌های جدید استفاده کرده است. بازی از لحاظ فنی ده‌ها برابر بهتر و روان‌تر از نسخه‌های نسل هشتمی عمل کرده و به لطف Ray Tracing، کیفیت ظاهری بازی خارق‌العاده است.

نقاط قوت
داستان قابل‌قبول
گیم‌پلی جذاب، روان و خوش‌ساخت
قابلیت شخصی سازی لحظه‌ای سلاح‌ها
طراحی مراحل استاندارد
گرافیک هنری خارق‌العاده
مشکلات گرافیکی بسیار انگشت شمار
تنوع بالای سلاح‌ها
صداگذاری فوق‌العاده سلاح‌ها

نقاط ضعف
یکسری مشکلات فنی در برخی مراحل که ممکن است ادامه بازی را دچار مشکل سازند
نسخه‌ی سری اس می‌توانست به شکل بهتری عرضه شود (بدون ری تریسینگ و با رزولوشن پایدارتر)
زمان لودینگ طولانی

امتیاز گیمفا