روش‌های تهیه ارزان‌تر بازی‌ها؛ معرفی و ماهیت

شاید برخی روش‌های موجود در این مقاله و بحث‌هایی که اطراف آن‌ها صورت می‌گیرد، خارج از ایران و در بسیاری از کشورهای دیگر بی‌استفاده باشند و کسی هم چندان توجهی به آن‌ها نداشته باشد. در واقع کاهش ارزش پول و تورم باورنکردنی در چند سال اخیر، نه تنها بازی کردن را به یک فرایند پرخرج و مشکل‌زا تبدیل کرده بلکه نقش آن به عنوان یک تفریح لذت‌بخش و آسان را نیز تغییر داده است. بازی‌ها اکنون در بسیاری موارد، همانند یک کالای لوکس و دست نیافتنی به نظر می‌رسند.

اگر ۵ سال پیش به دنبال تهیه بازی‌ها و پلتفرم مقصد آن‌ها بودید، شرایط به مراتب بهتری را تجربه می‌کردید و با دشواری کمتری مواجه می‌شدید اما اکنون بر هیچ‌کس پوشیده نیست که مشکلات، حتی تفکر به بازی را هم قدغن کرده‌اند.

البته از طرفی باید توجه داشت که شرایط در ایران برای بازیکنان، هرگز مساعد نبوده است. از سرعت بسیار ضعیف اینترنت و مشکلات آن که قسمت عظیمی از آن، هنوز هم اعصاب کاربران ایرانی را به آتش می‌کشد، تا نحوه تهیه بازی‌ها و دردسرهای پس از خرید، همیشه پابرجا بوده‌اند و می‌توان با تقریب دقیقی گفت که سیر آن‌ها شدت یافته است. مشکلاتی که سال‌ها در زمین بازی ما ریشه دوانده‌ و اکنون تبدیل به جنگلی وسیع و سرسبز شده‌اند که ما از شدت اکسیژن موجود در آن، مدهوش شده‌ایم.

بنابراین در ادامه برخلاف چیزی که از تیتر اصلی این مقاله به نظر می‌رسد، تنها روش‌های موجود برای تهیه ارزان‌تر بازی‌های پلتفرم‌های مختلف را بررسی (و نه پیشنهاد) می‌کنیم. گفتنی است که هیچ‌کدام از روش‌های پیش‌رو توسط ما تایید یا توصیه نمی‌شوند و تنها به بیان مزایا و معایب آن‌ها می‌پردازیم. تصمیم‌گیری درباره آن‌ها به عهده خود شماست و چه بسا که احتمالاً با این روش‌ها آشنایی داشته یا به تجربه آن‌ها پرداخته باشید. با توجه به محدودیت‌های موجود در سفر و عدم منطقی بودن اجتماعات، بهتر است که از فرصت نهایت استفاده را کرده و به‌گونه‌ای، با بازی‌های ویدیویی به دنیایی دیگر سفر کنیم. سفری که اگر قانونی باشد، لذت آن بیشتر خواهد بود و مطمئن می‌شویم که راننده ما نیز به یک اندازه از آن لذت می‌برد.

در ادامه، تیتر برخی از روش‌ها شامل عبارت «توصیه نمی‌شود» است. وجود این عبارت نشان می‌دهد که ما هیچ‌گونه نیت و قصدی در ترویج روش مذکور نداریم و وجود این روش‌ها در این مقاله تنها به منزله بررسی ماهیت و آگاه کردن کاربران برای تصمیم‌گیری است. به علاوه، ما درباره استفاده یا عدم استفاده از این روش‌ها قضاوت نمی‌کنیم. ما باور داریم که در تاریکی همه انسان‌ها شبیه هم هستند و نمی‌توان بدون در نظر گرفتن شرایط، دست به قضاوت زد.

کرک! (توصیه نمی‌شود)

بازی‌های کرکی تنها در ایران محبوب نیستند. همان‌طور که فیلم‌ها و رسانه‌های دیگر نیز به روش‌های غیرقانونی در دسترس برخی از مردم (در سراسر دنیا) قرار می‌گیرند، بازی‌های کرکی هم به‌وفور یافت می‌شوند. عدم پشتیبانی فروشگاه‌های رسمی از ایران و مشکلات اقتصادی، تمایل به این بازی‌ها را روز به روز افزایش می‌دهد.

وقتی که صحبت از تهیه بازی‌ها به صورت رایگان می‌شود، فارغ از قانونی بودن یا نبودن، یک روش، ۱۰۰ درصد تخفیف کامل را در اختیار شما قرار می‌دهد. این روش شاید چندان برای کاربران کنسول‌های خانگی و دستی صدق نکند اما بازی‌بازان رایانه‌های شخصی، از همان بدو تولد پلتفرم خود، با واژه «کرک» آشنا بوده‌اند و اگر مقداری به قلمرو حقیقت وارد شویم، احتمالاً در بدترین حالت، یک بار به استفاده از آن پرداخته‌اند. با این حال شاید شما بدون هیچ‌گونه اتهام و خطایی، مستقیماً از وسط آسمان ظهور کرده باشید و تاکنون نام کرک را نشنیده‌اید! در نتیجه ابتدا باید به تشریح کرک و ماهیت آن بپردازیم.

بازی‌های ویدیویی مخصوصاً آثاری که روی رایانه‌های شخصی عرضه می‌شوند، از لحاظ حملات کاربرانی که علاقه چندانی به پرداخت پول ندارند یا بسیار به علوم کامپیوتر و تغییر و تحول علاقه‌مند هستند، مورد توجه قرار می‌گیرند. بنابراین شرکت‌های سازنده و ناشران مجبورند که برای جلوگیری از هرگونه تغییر، تخریب و یا از همه مهم‌تر، دسترسی رایگان به آثارشان، از رمزگذاری‌های منحصربه‌فردی استفاده کنند. این رمز‌گذاری‌ها معمولاً یا توسط خود ناشر، یا توسط فروشگاه‌های عرضه کننده نسخه دیجیتال بازی و یا از سمت شرکت‌های شخص ثالث تهیه و تدارک دیده می‌شوند. عمل بازگشایی رایج و قانونی این رمزگذاری نیز معمولاً توسط لانچرهای پلتفرم‌های مختلف انجام می‌شود.

از این رو، بازی‌ها را یک خانه بزرگ فرض کنید که توسط یک سیستم امنیتی محافظت می‌شوند. سیستم امنیتی برخی از خانه‌ها، تنها یک قفل عادی و سیستم امنیتی برخی خانه‌ها چنان پیچیده و محکم پایه‌ریزی شده است که «اسنیک» هم نمی‌تواند به آسانی از آن‌ها عبور کند. این خانه‌ها،‌ «سم فیشر» را هم به بند می‌کشند و «مامور ۴۷» هم ترجیح می‌دهد که سمت آن‌ها نرود.

با این حال، وجود یک قفل و کلیک منحصربه‌فرد یا هزاران دوربین فراوان، به معنای ناتوانی تمام زمین و زمان از وارد شدن به یک خانه نیست. بشر و در این‌جا، شخص ناپلئون باور دارد که واژه غیرممکن تنها در لغت‌نامه احمق‌ها یافت می‌شود و گویا دقیقاً هم همین‌طور است. بنابراین افرادی از ورای رود جیهون و با صفحه کلیدهایی طلایی، که ما آن‌ها را با نام «کرکر» می‌شناسیم، عیناً معجزه می‌کنند و وارد این خانه‌ها می‌شوند. بعد از ورود به یک خانه، نقاط ضعف سیستم ایمنی استفاده شده برای آن، به سرعت میان افراد دهان به دهان می‌چرخد و پیش از سپیده‌دم روز بعد، همه با یک «شاه کلید»، می‌توانند وارد خانه مذکور و دیگر خانه‌های مشابه شوند.

بی‌شک همین‌طور است! هکرها عبارتی با این مضمون دارند:«همیشه، جا برای بهتر شدن هست» بنابراین نمی‌توان جلوی کرک بازی‌ها را گرفت. اگر انسان‌ها به شرایط مناسب و سپس درک درستی برسند، آمار استفاده از محصولات غیرقانونی کاهش بسیاری می‌یابد.

این روند، فرایند کرک یک بازی و عواقب بعد از آن را به صورت ساده توضیح می‌دهد. اگر شما هم مایل باشید، می‌توانید به کرک مذکور (شاه کلید) دست یافته و به یکی از خانه‌های موجود سر بزنید. تنها یک مشکل وجود دارد که قضیه را از یک داستان عادی فراتر می‌برد و تصمیم‌گیری را به وجدان، بزرگ‌ترین و بی‌نقص‌ترین دادگاه جهان می‌سپارد: این روند غیرقانونی است، هیچ نسبتی با انسانیت ندارد و منطقی هم جلوه نمی‌کند؛ از همه بزرگ‌تر، نتایج بلندمدت آن به شدت ناراحت کننده است.

ابتدا این که، اگر شما هم در چنین صنعت یا کسب‌وکاری وارد شوید، از به یغما رفتن آثارتان خوشحال نخواهید شد. ثانیاً، شما بسیاری از مزایای جانبی از جمله پشتیبانی رسمی، ویژگی‌های شبکه و حتی مواردی کم‌اهمیت‌تر مانند اچیومنت‌ها و … را از دست می‌دهید. اما نتایج اصلی و بلند مدتی که روی آن تاکید کردیم چیست؟

فرض کنید که راکستار GTA 6 را عرضه کند. با اعتماد به نفس بسیاری می‌توان گفت که این اثر معیارهای دیگری را بنیان می‌گذارد و وارد فهرست بهترین بازی‌های تاریخ می‌شود. حال در کنار فرض اول، فرض کنید که این بازی تماماً از طریق روش‌های غیرقانونی و مخصوصاً کرک دریافت شود و هیچ سودی به توسعه‌دهندگان نرسد؛ در نتیجه ما می‌مانیم و حسرتی که تا سال‌ها از یاد نخواهیم برد. در نهایت هم، کاربران نسل بعد، به سر و روی ما دشنام روانه می‌کنند. در نهایت هم روند تولید چنین بازی‌های جاودانی، به تدریج متوقف می‌شود؛ چرا که هنرمندان هم همانند انسان‌های عادی برای زندگی نیاز به آب و البته اندکی غذا دارند!

البته با وجود ذکر موارد بالا، این به معنای تغییر شرایط نیست. شاید بسیاری به استفاده از بازی‌های غیرقانونی ادامه دهند و شاید عده‌ای حتی بیشتر تمایل پیدا کنند! ما نیز در جایگاهی نیستیم که این روش را نهی کنیم. دست ما هم حداقل زمانی آلوده بوده است و به صراحت اعتراف می‌کنیم. به هر حال ما انسان هستیم و انسان حتی پیش از کشف آتش، به کشف بزرگ‌تری دست یافت که تا امروز هم از معایب آن (و شاید هم مزایایش!) رهایی نیافته است: خودخواهی.

به راستی که با مورد دردناکی شروع کردیم اما در ادامه به تدریج روش‌های معقول‌تری را پوشش خواهیم داد. همچنین گفتنی است که برخی از این روش برای امتحان کیفی بازی برای خرید در آینده استفاده می‌کنند. این مورد معمولاً به فال نیک گرفته می‌شود و هیچ‌کس بهتر از شما نمی‌تواند قصدتان را شرح دهد.

تغییر اطلاعات مکانی

استیم بی‌شک تاثیرگذارترین فروشگاه بازی‌های ویدیویی در طول تاریخ این صنعت است. این پلتفرم مجازی ولو، در بنیان‌گذاری تخفیف‌ها، انجمن‌ها، بازی‌های آنلاین و بسیاری دیگر از پایه‌های این صنعت نقش به‌سزایی داشته است.

تغییر مکان، از لحاظ لغوی مقداری عجیب به نظر می‌رسد. در واقع منظور ما، اشاره به ماهیت فیزیکی این لغت نیست و با کرم چاله‌ها و … کلنجار نخواهیم رفت. چه کسی حاضر است که با سفر در بعدهای موازی، یک بازی را ارزان‌تر تهیه کند؟! از طرفی با فیلم‌های آقای نولان هم کاری نداریم؛ او هم به قدر کافی ما را دیوانه کرده است که در این مقاله درباره او چیزی نگوییم.

از سمت دیگر، به سوی مفهوم دوست‌داشتنی «مکان» که امروز بسیار هم نایاب است، نمی‌رویم! منظور از تغییر مکان، تغییر اطلاعات محل زندگی است که در حساب کاربری فروشگاه پلتفرم‌های مختلف وارد می‌کنید. اگرچه این مورد را نیز می‌توان به کاربران کنسول‌های خانگی و دستی تعمیم داد اما استیم سردم‌دار این جریان است.

همان‌طور که در جریان هستید، تنها ایران نیست که تورمش، ارز آن را از ارزش ساقط کرده است. در حقیقت برخی دیگر از کشورها از جمله مناطق آمریکای لاتین و اروپای شرقی، اندکی تورم نامعقول (نه در حد کشورمان، ما افسانه هستیم!) را تجربه می‌کنند. بنابراین پلتفرم‌های عرضه بازی و فروشگاه‌های دیجیتال در ابعاد گوناگون موظف به پشتیبانی از مناطقی هستند که بازی‌های خود را در آن‌ها عرضه می‌کنند. تفاوت ارزش ارزها و اختلاف تورم، یکی از مواردی است که پشتیبانی از آن در اولیت قرار دارد.

توسعه‌دهندگان نیز هنگام قبول توافق‌نامه خود با فروشگاه‌هایی نظیر استیم، کاملاً در اطلاع چنین مواردی قرار گرفته و آن‌ها را تایید می‌کنند.

بنابراین برخی کاربران با در نظر گرفتن چنین شرایطی، با ساخت حساب کشورهایی نظیر آرژانتین، بازی‌ها را ارزان‌تر از حالت معمول تهیه می‌کنند. متاسفانه نه تنها ایران به دلایل گوناگون در بین کشورهای مذکور نیست، بلکه به دلیل تنش‌های موجود و عدم حمایت و تابعیت از قوانین بین‌المللی کپی‌رایت (حق نشر) هیچ احدی حاضر به عرضه محصولات دیجیتال در آن نیست. تصمیم درباره این روش، با خودتان است!

حساب‌های اشتراکی

حساب‌های قانونی و اشتراکی از جمله راه‌های تهیه اقتصادی بازی‌های ویدیویی است. عملاً این کار نه تنها جرم نیست، بلکه برخی تولیدکنندگان پلتفرم‌های بازی نیز مستقیماً از آن حمایت می‌کنند. همچنین در مقایسه با روش‌های دیگر، شاید کمترین دردسر مربوط به این راه حل باشد.

این روش، طی سال‌های گذشته به دلیل مقرون به صرفه بودن، محبوبیت بسیاری یافته است اما از آن‌جایی که اکنون ما در یک شرایط جنگی و ناجوانمردانه سیر می‌کنیم، حتی سهیم شدن چند نفر در خرید یک اثر، باز هم اقتصادی نیست!

به هر حال، کاربر معمولاً ۲ راه عمده پیش رو دارد؛ یا با دوستان خود شراکت تشکیل داده و به خرید بازی‌ها بپردازد و یا از واسطه‌ها کمک بگیرد. در وهله اول، استفاده از پتانسیل دوستان بسیار روش پسندیده‌ای است و معمولاً اگر در انتخاب دوست یا دوستان خود، دقت کافی به خرج داده باشید، از لحاظ مالکیت حساب یا بازی به مشکل نخواهید خورد.

افزون بر این که می‌توان به ترتیب به تجربه بازی مذکور پرداخت، اکثر پلتفرم‌ها در حال حاضر اجازه استفاده همزمان را در اختیار بازیکنان قرار می‌دهند. در این حالت می‌توان از تعداد افرادی که به حساب دسترسی دارند اطمینان حاصل کرد (البته اگر دوست نابابی نداشته باشید!) و بدون پرداخت مزایا به واسطه‌های دیگر، از تجربه بازی‌ها به صورت قانونی لذت برد.

این‌گونه حساب‌ها مخصوصاً در قلمرو سونی، تبدیل به یک اصل اساسی شده‌اند. شاید اگر این قابلیت اندکی متفاوت‌تر از زمانی فعلی بود، تاثیر به‌خصوصی در فروش کنسول‌های این غول ژاپنی پدید می‌آمد. تاثیری که نتیجه بزرگ سیاست‌های کوچک را خاطر نشان می‌کند.

از طرفی، استفاده از واسطه‌ها نیز همیشه در میان بوده است. این واسطه‌ها با خرید یک حساب و مدیریت روی آن‌ها، تا حد زیادی می‌توانند حتی بهتر از دوستان شما ظاهر شوند و پشتیبانی خوبی را هم به نمایش بگذارند. با این حال، تمام واسطه‌ها معتبر نیستند و چون درباره یک محصول دیجیتال و ملاقات مجازی صحبت می‌کنیم، ریسک نافرجام انجام هر معامله و تراکنشی نیز افزایش می‌یابد.

عدم اطمینان از پشتیبانی طولانی مدت نیز یکی دیگر از مشکلات این حوزه است که بدون تکرار و آزمایش نمی‌توان به درک خوبی از آن دست یافت. به هر حال این روش از لحاظ قانونی و از لحاظ منطقی هیچ مشکلی ندارد و چه بسا که استفاده از آن میان اعضای خانواده، حتی در کشورهای توسعه یافته نیز رونق بسیاری دارد.

حساب‌های هک شده (توصیه نمی‌شود)

حساب‌های ترکیبی، حساب‌های هکی، اکانت‌های هکی و ترکیبی، همه نام حساب‌های به‌خصوصی هستند که به معنای واقعی کلمه دزدیده شده‌اند؛ اگرچه در بسیاری از مواقع، شخص اصلی نیز به حساب دسترسی دارد اما هرگز نمی‌توان از وجه انسانی و تبعات احتمالی این روش چشم‌پوشی کرد.

در تهیه و خرید حساب‌های اشتراکی، چه همراه دوستان یا یک واسطه معتبر، می‌توان از انتقال پول به دست توسعه‌دهندگان مطمئن شد و همچنین باور داشت که به شخص دیگری آسیب نرسیده یا از آن سو استفاده نمی‌شود. این موضوع برای حساب‌های هک شده که به هر نحوی، اطلاعات ورود آن‌ها در اختیار اشخاصی غیر از صاحبانشان در دسترس قرار می‌گیرند، صدق نمی‌کند.

در حالت قبل، حتی با استفاده از یک واسطه، او به دلیل خدماتی که ارائه می‌دهد، مزایایی را دریافت می‌کند و باز هم به کسی آسیبی وارد نمی‌شود (یا حداقل این چیزی است که اگر واسطه معتبر باشد، باید در سناریوی مذکور رخ دهد). ولی زمانی که شما به سمت حساب‌هایی می‌روید که اما و اگر زیادی همراه آن‌هاست، چندین قدم به درستی برداشته نشده و هر لحظه احتمال سقوط وجود دارد.

حساب‌هایی که امروزه با نام «حساب‌های هکی» یا «حساب‌های ترکیبی» شناخته و معمولاً روی کنسول‌های خانگی استفاده می‌شوند، بدون اجازه صاحب اصلی‌شان در اختیار کاربران دیگر قرار می‌گیرند. اطلاعات ورود این‌گونه حساب‌ها می‌توانند از طریق یک پیامک ساده یا حتی نفوذ به شبکه و سرور شرکت‌های تولیدکننده پلتفرم‌های مربوطه فاش شوند.

اطلاعات ورود برخی از این حساب‌ها از طریق وب‌سایت‌های خارجی و برخی به شیوه‌های دیگر و بدون واسطه به دست می‌آیند. از آن‌جایی که برای این حساب‌ها و محتویات موجود در آن‌ها، ارزی برابر پرداخته یا صرف نمی‌شود، ارزش مادی بسیار پایینی دارند و تهیه آن‌ها از جمله راه‌هایی است که در نگاه اول می‌تواند بی‌نهایت جذاب و اقتصادی جلوه کند. با این حال، شاید ارزش این‌گونه حساب‌ها، با در نظر گرفتن تمام موارد، باز هم بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر از حالت عادی باشد. در واقع این حساب‌ها محدودیت‌های بسیاری دارند که در پس قضیه نهفته‌اند و حتی برخی با وجود دانستن این محدودیت‌ها و گاهاً معایب، به سراغ آن‌ها می‌روند.

قیمت این حساب‌ها برای کاربران کنسول‌های خانگی معمولاً بسیار ارزان تمام می‌شود اما امیدواریم که باقی بهای آن را بعدها نپردازند. ذکر این جمله «که در ۲ سال گذشته مشکلی ایجاد نشده است» تفاوتی در خطر احتمالی ندارد. یادتان باشد که ارزانی بی‌دلیل نیست.

یکی از این محدودیت‌ها، عدم پشتیبانی آن‌ها است؛ زیرا به معنای واقعی کلمه، هیچ شخصی حاضر به پشتیبانی از یک حساب دزدی نیست. از طرفی، هر آن، احتمال می‌رود که حساب از دسترس خارج شده و راه‌های جانبی ورود به آن هم مسدود شوند. مسدود شدن خود کنسول و پلتفرم به دلیل تغییر اطلاعات یا دست بردن در ارز موجود در آن و یا حتی دلایلی مبهم، از جمله دیگر خطراتی هستند که کاربران حساب‌های هکی را تهدید می‌کنند.

در ضمن از آن‌جایی که عرضه حساب‌های هکی معمولاً به روش مجازی و غیرحضوری صورت می‌گیرد و مراحل انتقال خود این پدیده هم قابل اطمینان نیست، احتمال از دست رفتن مبلغ پرداختی بسیار بالاست. با این حال، افراد بسیاری فارغ از کاری که انجام می‌دهند، به انجام درست آن باور دارند و تا جایی که می‌توانند، در انتقال آن به مخاطب دقت می‌کنند.

اگرچه ما هنوز هم باور داریم که هیچ انسانی از آسمان به زمین نیامده است و حتی نگارنده این مطلب هم می‌تواند از چنین حساب‌هایی استفاده کند، اما توجه به عواقب احتمالی (و نه قطعی) این کار مانند از دسترس خارج شدن حساب و یا خرج ارز هر حساب که معمولاً به حساب‌های بالانس شهرت دارند، هرکسی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. خطر مسدود شدن پلتفرم نیز در جای خود باقی است و با وجود تمام حرف‌هایی که فروشندگان در گوش کاربر زمزمه می‌کنند، تصاحب حساب شخص دیگر، می‌تواند هرگونه خطری را متوجه مشترکین سازد.

هک پلتفرم (توصیه نمی‌شود)

مشاهده این تصویر برای مدیران اجرایی شرکت نینتندو یک فاجعه تمام عیار و برای عاشقان توزیع‌های مختلف لینوکس، یک افتخار بی‌نهایت بزرگ است. کنسول سوییچ از جمله محصولاتی است که در نسل هشتم، با وجود عرضه دیرتر، بسیار زود قربانی هکرها شد.

هک پلتفرم از جمله مواردی است که در نسل‌های گذشته بازی‌های ویدیویی توفیق بیشتری داشته اما اکنون بیشتر از هر زمان دیگری رو به زوال است. در واقع شاید در آینده‌ای نه چندان دور با توجه به ظهور پرقدرت پلتفرم‌های استریم و ابری که اساساً پلتفرم‌های فیزیکی بازی را به حاشیه می‌رانند، شاهد این روش نباشیم اما به هر حال اکنون نمی‌توان وجود آن را انکار کرد.

در این روش، به جای دور زدن سیستم امنیتی بازی‌ها، مستقیماً به سراغ پلتفرم می‌روند. بالاتر در قسمت «کرک» ذکر شد که لایسنس بازی‌های رایانه‌های شخصی، معمولاً توسط لانچر هر شرکت و یا ناشر بررسی می‌شود.

این فرایند در کنسول‌های خانگی و دستی به‌گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد. در این پلتفرم‌ها، بررسی لایسنس بازی بر عهده خود دستگاه یا اجرای کننده بازی است. لایسنس بازی‌های فیزیکی معمولاً در دیسک آن‌ها قرار می‌گیرد در حالی که لایسنس بازی‌های دیجیتال اغلب به کمک سرورها و اطلاعات موجود و مربوطه بررسی می‌شود. به هر نحو، این بررسی به وسیله پلتفرم صورت می‌گیرد و اعمال هماهنگی‌های لازم، بدون نظارت آن امکان‌پذیر نیست.

در نسل‌های پنجم و ششم که بازی‌های دیجیتال حداقل برای کنسول‌ها بی‌معنی بودند، لایسنس‌ها نیز شکل دیگری داشتند که دور زدن آن‌ها به مراتب آسان‌تر بود. با این حال، در نسل هفتم همه‌چیز تغییر کرد و نسخه دیجیتال عناوین مختلف و قابلیت‌های آنلاین نیز با رشدی صعودی وارد تاریخ بازی‌های ویدیویی شدند. در این نسل برای تغییر در عملکرد پلتفرم‌هایی غیر از رایانه‌های شخصی و یا به اصطلاح جیل‌بریک آن‌ها، از دو روش سخت‌افزاری و نرم‌افزاری بهره برده می‌شد.

در روش سخت‌افزاری، معمولاً با اعمال بعضی تغییرات و حتی اتصال دانگل‌هایی خاص به کنسول، سیستم احراز لایسنس‌ها را فریب می‌دادند. روش سخت‌افزاری در هیچ یک از کنسول‌ها هرگز به ثبات نرسید و از آن به عنوان یک عملکرد موقت، فرعی و نامتعادل یاد می‌شود. افزون بر این که توسعه و ارائه چنین روشی بسیار سخت بود، استفاده از آن هم معایب بسیاری داشت و کاربران چندانی هم قادر به انجام آن نبودند.

در استفاده از روش‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری برای اعمال جیل‌بریک روی پلی استیشن ۳ و کنسول‌های مشابه، موارد پیچیده بسیار زیادی وجود دارد. توجه داشته باشید که فرایند اصلی هک سخت‌افزاری و نرم‌افزاری موجود در این مقاله، تفاوت زیادی با حالت واقعی آن دارد. تعاریف به شدت ساده شده‌اند.

جدای از آن، در روش نرم‌افزاری، توسعه‌دهندگان به سیستم عامل دستگاه مورد نظر حمله و سعی می‌کنند که فرایندهای امنیتی و سپس احراز هویت لایسنس‌های آن را غیرفعال کرده یا دور بزنند. بدیهی است که روش سخت‌افزاری برخلاف حضور در نسل هفتم، در نسل هشتم اصلاً پرفروغ نبود و همه‌گیر نشد (خوشبختانه!). اما توسعه‌دهندگان روش نرم‌افزاری، نسخه‌های مختلفی از کنسول‌های نسل هشتمی را نشانه گرفتند و در ارائه برخی از آن‌ها نیز موفق بودند. برای مثال، نینتندو سوییچ در این زمینه یکی از قربانیان بزرگ تلقی می‌شود. بیلدهای قدیمی‌تر پلی استیشن ۴ نیز تا حدودی تحت تاثیر این روش قرار گرفته‌اند.

در نتیجه آشکار است که با هک پلتفرم و اجرای بازی‌ها روی آن نیز هیچ‌گونه سودی به جیب بازی‌سازان سرازیر نمی‌شود. همچنین وقتی درآمدی نباشد، شرکت‌هایی مثل سونی، مایکروسافت و نینتندو نیز دقیقاً مانند بازی‌سازان و ناشران، از عرضه بازی‌ها سهمی دریافت نمی‌کنند. اما معایب این روش‌ها تنها به بحث‌های انسانی و اقتصادی ختم نمی‌شود؛ اگرچه ذکر شد که روش سخت‌افزاری هک پلتفرم (که اکنون تقریباً بی‌استفاده است) نسبت به روش نرم‌افزاری معایب بیشتری دارد اما این به معنای بی‌نقص بودن هک‌های نرم‌افزاری نیست.

این روش نیز به دلیل ماهیت غیررسمی خود، محدویت‌های بسیاری دارد. برای مثال، عدم ثبات در اکثر هک‌ها به شدت مشاهده می‌شود و بعید است که حین استفاده از آن‌ها، با نواقص فنی مواجه نشوید. خاموش شدن دستگاه، تاخیر در اجرای بازی‌ها و … از جمله اشکالات فنی هستند که اشاره به آن‌ها می‌تواند خاطرات بسیاری را برای برخی زنده کند! از جمله محدودیت‌های دیگر این روش‌ها نیز می‌توان به عدم امکان اتصال شبکه، عدم ثبت تروفی‌ها و اچیومنت‌ها،‌ عدم پشتیبانی از بازی‌های روز، تاخیر در عرضه و عدم قطعی بودن عرضه و … اشاره کرد.

باری دیگر باید ذکر شود که ما با تشریح بسیار ساده مراحل و ماهیت هر روش (که ساده‌سازی‌های بیش از اندازه شاید منجر به بروز اشتباه در تعاریف شوند) قصد داریم که تصمیم‌گیری را به خود کاربر واگذار کنیم.

خرید و فروش حساب و بازی های فیزیکی

یکی دیگر از روش‌هایی که در خارج از کشور هم رواج دارد، خرید و فروش حساب یا دیسک فیزیکی بازی‌هاست. ویدیوی بالا که سونی در سال ۲۰۱۳ در کنایه به سیاست‌های مایکروسافت در قبال استفاده از بازی‌های دست دوم منتشر کرد، به خوبی نشان می‌دهد که فروش بازی‌ها و در مجموع، استفاده دوباره از بازی‌های کارکرده، در نقاط دیگر جهان هم رایج است؛ موضوعی که مایکروسافت هم سریعاً سیاست‌های خود را در رابطه با آن تغییر داد.

بنابراین بدون هیچ‌گونه مقدمه خاصی، مستقیماً به سراغ توضیح این روش می‌رویم، زیرا کلیت این فرایند کاملاً آشکار است. در حالت اول، شما می‌توانید پس از خرید قانونی یک بازی در حسابی مجزا، با حفاظت دقیق از اطلاعات ورود، در زمانی دیگر آن را به فروش برسانید. در این حالت، خریدار دوم به دلیل قیمت پایین‌تری که این حساب دارد (و شما باید آن را در قیمت‌گذاری لحاظ کنید)، یک علت خوب برای خرید خود می‌یابد. چرخه قیمت‌گذاری به همین روال حفظ می‌شود و هر کاربر می‌تواند این فرایند را تکرار کند.

حالت دوم، خرید و فروش دیسک‌های بازی است. کاربر دیسک را تهیه و حین استفاده سعی می‌کند که آسیبی به آن وارد نسازد. سپس در بازه زمانی دلخواهش می‌تواند آن را به فروش برساند. این دو روش در قبال تعویض نیز می‌توانند رخ دهند؛ یعنی به جای دریافت پول، دو طرف معامله می‌توانند حساب‌های خود را با یکدیگر تعویض کنند.

اگرچه این روش از هر حیث عالی به نظر می‌رسد اما محدودیت‌ها دامن آن را هم گرفته‌اند. برای مثال در برخی از مناطق،‌ مقدار طلای موجود در خاک، بیشتر از دیسک‌های بازی پلتفرم‌های مختلف است. از سمت دیگر به دلیل تورم بالا و قیمت روز افزون ارزهای خارجی، خرید مستقل هر حساب یا دیسک بازی، اقتصادی نیست و به همین شکل، فروش آن هم دردسرهای خود را دارد. البته اگر شما از جمله گرگ‌های وال استریت باشید، هر چیزی را با قیمتی نازل تصاحب خواهید کرد و هرچیزی را با قیمتی باورنکردنی به فروش خواهید رساند، اما بیایید صادق باشیم؛ آیا برای چند ساعت بازی در هفته، ارزشش را دارد؟ تصمیم با خودتان است. اگر بنیه‌تان قوی است و هیچ مشغله دیگری ندارید، لطفا این خودکار را به من بفروشید!

استفاده از تخفیف‌ها و جشنواره‌ها

تخفیف‌ها و جشنواره‌های مختلف در تمام پلتفرم‌ها و در همه فروشگاه‌های مجازی و حتی فیزیکی به قوت پابرجاست. این تخفیف‌ها جدای از بازگرداندن حاشیه سود از یک محصول قدیمی یا جدید به سمت ناشران، فرصت خوبی برای جذب کاربرانی است که علاقه بسیاری به خریدهای اقتصادی دارند.

بر هیچکس پوشیده نیست که تخفیف‌ها چقدر هیجان‌انگیز و وسوسه کننده هستند. معمولاً تمام پلتفرم‌ها در فواصل زمانی مشخص و معینی اقدام به ارائه پیشنهادهای جذاب می‌کنند. این پیشنهادها معمولاً روی بازی‌های قدیمی‌تر متمرکز است و اجازه می‌دهد که شما فهرست علاقه‌مندی‌های خود را خلوت‌تر کنید. اگر از بازی‌بازان کهنه‌کار باشید، به خوبی می‌دانید که برخی از جشنواره‌ها و رویداد‌ها برابر با خرج پول کمتر هستند.

از جمله رویدادهایی که فروشگاه‌های فروش بازی دیجیتال و حتی فروشگاه‌های رسمی کنسول‌ها همیشه آن‌ها را در نظر دارند و تخفیف‌های خوبی در آن قابل مشاهده است، می‌توان به تعطیلات سال نوی میلادی، جمعه سیاه و بزرگداشت شروع فصل جدید اشاره کرد. تخفیف‌های روز هالووین، ولنتاین، سال نوی چینی و … نمونه‌های بسیاری دیگر هم قابل ذکر هستند که هرکدام فرصتی خوب را در اختیار کاربر قرار می‌دهند.

البته تخفیفات این جشنواره‌ها فقط شامل حال بازی‌ها نمی‌شوند. بسته‌های الحاقی نیز تخفیف‌های بسیار خوب (گاهی زیر ۱ دلار) را تجربه می‌کنند که برای دریافت آن‌ها واقعاً فرصت خوبی است.

استفاده از تخفیف‌های اعمال شده روی سرویس‌های اشتراکی مختلف هم از این قاعده مستثنی نیست. کاربران می‌توانند طی جشنواره‌های متنوع، سرویس‌های اشتراکی را که همیشه قیمت ثابتی دارند، با مبلغ پایین‌تری تهیه کنند. از طرفی همین سرویس‌ها نیز گاهی اوقات منجر به اعمال تخفیف روی برخی از بازی‌ها و بسته‌های الحاقی می‌شوند.

هر جا که نام بازی‌های ویدیویی است، نام ولو و استیم می‌درخشد! همان‌طور که پیش‌تر ذکر کردیم، تخفیف‌ها در همه پلتفرم‌ها وجود دارند اما کاربران رایانه‌های شخصی به دلیل در انحصار نبودن شرکت خاصی، معمولاً دامنه وسیع‌تری از پیشنهادها را دریافت می‌کنند.

با این اوصاف، هنوز به پایان مزایای استفاده و دنبال کردن جشنواره‌ها نرسیده‌ایم. این چنین جشنواره‌هایی بهترین فرصت برای تبلیغات و جلب توجه افراد هستند. بنابراین برخی از فروشگاه‌ها در بازه‌های به‌خصوصی اقدام به عرضه بازی‌های رایگان می‌کنند. برای نمونه می‌توان به فروشگاه GOG و سیاست‌های قابل توجه آن در چنین جشنواره‌هایی اشاره کرد. نام بردن از اپیک گیمز که دیگر ضروری تلقی نمی‌شود و احتمالاً با آن آشنا هستید؛ این فروشگاه که اغلب در فواصل زمانی مشخصی اقدام به عرضه بازی‌های رایگان می‌کند، در سال نوی اخیر میلادی با عرضه ۱۵ اثر رایگان به صورت متوالی، حجت را بر دوستداران پلتفرم‌های دیگر تمام کرد!

در نهایت لازم به ذکر است که احتمالاً می‌توان برخی دیگر از موارد رایج را نیز نام برد که اغلب زیرمجموعه همین روش‌ها هستند. برای نمونه،سرویس‌های گیم‌پس، پی‌اس نو و موارد مشابه کاملاً آشکار هستند و از ذکر آن‌ها اجتناب شد.

بازی کردن از طریق این روش‌ها، باری دیگر روی این واقعیت صحه می‌گذارد که شرایط بازیکنان و در یک نتیجه‌گیری کلی، اکثر مردم در بهترین حالت خود قرار ندارد. بنابراین شاید به جای تفکر در مورد زمان معقول شدن قیمت پلتفرم‌های نسل بعدی و سخت‌افزار رایانه‌های شخصی، باید به این فکر کنیم که چه زمانی همه چیز به روال عادی باز می‌گردد؟

شرایطی خوب و دلپذیر که سالیان سال بوی آن به مشام نخورده است و تنها بوی تعفن از محیط بلند می‌شود. و به راستی چرا باید به درجه‌ای برسیم که چنین مقاله‌ای به رشته تحریر درآید؟ ما درباره خرید آخرین مدل فراری حرف نمی‌زنیم؛ ما در حال بحث و جدل برای تهیه آثاری هستیم که حتی ۱۰۰ دلار هم قیمت ندارند و گاه با تخفیف‌های جشنواره‌های مختلف، نیمی از بهایشان نیز کاسته می‌شود. گویا باید به جای سرزنش افراد به علت استفاده از روش‌های غیرقانونی، کسانی را سرزنش کنیم که زمینه را برای هرگونه کج‌روی و دشواری فراهم کرده‌اند.