بازگشت با شکوه فوتبالیستها| نقد و بررسی بازی Captain Tsubasa Rise Of The New Champions
مهم نیست که چقدر زندگی میکنم; مهم اینه که چجوری زندگی میکنم. ترجیح میدم تلاش کنم و حسرت بخورم تا این که هیچ کاری انجام ندم و حسرت بخورم.
جان میسوگی
چقدر با فوتبالیستها زندگی کردیم. چقدر صبح و شب به فکر شوت و پاس و آهنگهایی بودیم که در این انیمه دوست داشتنی پخش میشد. یادم است آن موقعها نمیدانستم انیمه اصلا یعنی چه و چه تفاوتی با دیگر انیمیشنها دارد. فقط میدانستم این یک کارتون است که در آن فوتبال بازی میکنند و من هم که دیوانه فوتبال. چند قسمت که از پخشش گذشت فهمیدم نه این انیمه فراتر از این حرفهاست که صرفا بخواهم به خاطر فوتبال دوستی آن را ببینم. دیگر کاراکترهای انیمه در ذهنم نقش بستند و بارها و بارها به آنها و سرنوشتشان فکر میکردم. آهنگ ابتدایی و تیتراژ پایانی سریال و آن آهنگ معروف که در لحظات حساس یا حماسی پخش میشد مدام در ذهنم پخش میشد و دیگر Captain Tsubasa دوستداشتنی شده بود قسمت مهمی از زندگی من.
مدتی با انیمه آن سرگرم بودیم که فهمیدم بله این سوباسای همه جا پیروز فقط در انیمه نیست و در حوزه دیگری که از قضا سرگرمی اصلی و علاقه من است هم حضور پررنگی دارد. آن زمانها سنی نداشتم و فقط از فروشنده بازی فوتبالیستهای میکرو را خواستم. حالا که کدام نسخه را به من میداد روحم هم خبر نداشت و فقط میدانستم داخل این نوار سوباسا و دوستانش هستند! از همان روز تا امروزی که نزدیک ۱۴ ۱۵ سال از آن روز میگذرد همان بازی فوتبالیستها میکرو برای من شد یکی از بازیهایی که بالای ۱۰۰ ساعت بازیش کردهام. تازه چند سال بعدش بود که فهمیدم آن بازی که به عقیدهام تا قبل از عرضه Rise Of The New Champions بهترین Captain Tsubasa تاریخ ویدئوگیم بود، Captain Tsubasa Vol II Super Striker نام داشت.
قطعا تبلیغات یکی از مهمترین موارد در فروش یا عدم فروش یک بازی در بازار امروز به حساب میآید. درست است بعضی از نامها نیازی به تبلیغات چندان ندارند، اما میتوان با تبلیغات هوشمندانه و بازاریابی دقیق حتی کسانی که نسخههای قبلی یک بازی را دوست نداشتند یا اصلا چندان طرفدار ویدئوگیم نیستند به سمت محصول مورد نظر کشاند و مهمتر خیال طرفداران را بابت کیفیت بازی راحت کرد. Captain Tsubasa Rise Of The New Champions یکی از بازیهایی است که قبل از عرضه با تریلرهای مختلف کوتاه و تبلیغات مناسب در شبکهای اجتماعی بازار خوبی برای خود دست و پا کرده بود. جدای از آن که نام Captain Tsubasa در دنیای انیمه و بازی به قدری بزرگ هست که نیاز چندانی به تبلیغات آنچنانی نداشته باشد، اما نامکو در این زمینه هم کم نگذاشت و آنقدر خوب عمل کرد که حتی فردی مثل من که طرفدار پر و پا قرص این سری هستم، بیشتر از قبل به خریدش ترغیب شدم.
Captain Tsubasa Rise Of New Champions بازی فوتبالی است که اتفاقا به داستان آن هم توجه زیادی شده است. بازی دارای دو خط داستانی متفاوت است که با نام Journey در دسترس قرار دارد. اولین آن Captain Tsubasa و دومی New Hero نام دارد. در خط داستان اول، در نقش کاپیتان محبوب قرار میگیرد و آخرین دوره رقابتهای کشوری در تیم Nankatsu به رقابت خواهید پرداخت. این خط داستانی بیشتر برای آشنایی شما باگیمپلی و مهارتهایی است که باید یاد بگیرید; همچنین شما را با شخصیتهای مختلف در قالب رقابتهای باشگاهی و پیشزمینه داستانی آنها آشنا میکند. Hyuga Kojiro یا همان کاکروی خودمان، تاکشی ساودا، ماتسویاما، میزوگی، تارو میساکی، ایشیزاکی، برادران تاچیبانا، جیتو، سودا، نیتا و واکاشیزوما هرکدام در مسابقات مختلف در روبه روی شما قرار میگیرند و این که قبل از مسابقات ملی در بخش New Hero با آنها به صورت فردی رقابت کنید و آنها را در قامت رقیب بشناسید، بسیار جالب و زیباست.
بخش اصلی داستان به قسمت New Hero برمیگردد. بعد از این که خط داستانی اول را به اتمام رساندید، سراغ این بخش بیایید و یک داستان فوتبالی کامل و زیبا را تجربه کنید. در این بخش دیگر چندان به موارد آموزشی گیمپلی پرداخته نمیشود و حالت جدیتر و سختتری خواهد داشت. شما کاراکتر مورد نظر خود را میسازید و چهره و نام دلخواهش را با جزئیات زیاد طراحی میکنید. پستی که میخواهید در زمین بازی کنید انتخاب میکنید و سپس وارد یکی از تیمهای توهو، موساشی و فورانو میشوید. در این خط داستانی برخلاف داستان اول، در روبه روی سوباسا قرار خواهید گرفت و در نهایت باید او را شکست دهید. بعد از مسابقات باشگاهی، به همراه تیم ملی ژاپن و تمام بازیکنان قدرتمند رقیب و همراه در مسابقات باشگاهی، به نبرد با تیمهای ملی بزرگ میروید. این نبردها شامل نبردهای معروف انیمه مانند مسابقه با پیر فرانسوی، دیاز آرژانتینی، اشنایدر و مولر آلمانی و…. هم میشود. این بخش بر خلاف خط داستانی Captain Tsubasa بسیار طولانی است و چون حالت نقش آفرینی دارد، بالای ۴۰ ساعت از وقتتان را خواهد گرفت.
گفتیم New Hero المانهای نقش آفرینی دارد. بله درست خواندید. آن هم نه نقشآفرینی مانند بخش وولتای فیفا که صرفا به یک درخت مهارت ساده ختم میشود; بلکه خیلی عمیقتر. کاراکتر ساختگی شما بعد از هر بازی و با توجه به عملکردتان Skill Point کسب میکند و میتوانید در بخشهای مختلف سرعتی، قدرتی و تکنیکی او را قوی کنید. همچنین افزایش مهارت بازیکن شما در هر بخش بستگی به نوع بازی شما هم دارد; مثلا اگر زیاد شوت بزنید و مدام برای گلزنی تلاش کنید، در بخش شوتزنی و قدرت پیشرفت میکنید. اگر زیاد پاس درست بدهید( دادن پاس درست آن هم به دفعات زیاد و پشت سر هم در بازی اصلا کار سادهای نیست و نیاز به سرعت عمل و دقت بالای مهارت شما دارد) قدرت پاس، دید بازیکن و پاسهای عمقی پیشرفت خواهند کرد و در نهایت اگر زیاد دریبل بزنید، از او یک بازیکن تکنیکی و با استقامت میسازید. به طور خلاصه مهارتهای بازیکن شما تنها به درخت مهارت ختم نمیشود و نوع بازی شما هم مهم است. المانهای نقش آفرینی حتی به این جا هم ختم نمیشود و این داستان ادامه دارد.
شما در هر تیم باشگاهی باشید، بسته به دیالوگها و نوع بازی شما( مثلا به کدام بازیکن بیشتر پاس میدهید یا کلا با کدام بازیکنها بیشتر همکاری میکنید) دوستی شما با آن اعضا بیشتر خواهد شد و از آن به بعد مهارتهای شما در کنار آنها پیشرفت خواهد کرد. اگر با چند بازیکن خاص زیاد همکاری کنید، در طول بازیها هم در آینده همکاریهای موثرتر و منجر به گل بیشتری خواهید داشت و در نهایت زمانی که پنج بازیکن با بیشترین درجه دوستی و همکاری با شما مشخص شدند، به سرعت بسیار بیشتری مهارتهای مختلف شما در کنار این ۵ نفر پابه پای هم بیشتر و بیشتر خواهد شد و تبدیل خواهید شد به بازیکنان کلیدی تیمتان که باید در بازیها بیشتر به موقعیت آنان توجه کنید.
از این صحبتها بگذریم، میرسیم به بررسی گیمپلی بازی در زمین مسابقه. مهمترین بخش هر بازی فوتبال، جدای از بخشهای مختلفی که دارد آن چیزی است که در مستطیل سبز رخ میدهد. این نسخه از بازی برخلاف نسخههای قبلی، یک بازی فوتبال نزدیک به شبیهسازهای رایج مانند PES و FIFA را ارائه میدهد. شما در نسخههای قبلی بازی اکثرا باید در لحظات مهم توقف میکردید، از بین پاس و شوت و دریبل و تکل و…. یکی را انتخاب کرده و نتیجه را میدید و جدای از آن بسیاری از اتفاقات بازی خارج از اختیار شما بود و به نوعی گل خوردن یا نخوردن شما بیش از حد از پیش تعیین شده بود. در این بازی اما این خبرها نیست و پیروزی و شکست شما کاملا بستگی به میزان مهارت شما دارد. مانند هر بازی فوتبالی باید کاملا به صورت Real-Time بازی کنید و هیچ توقفی وجود ندارد.
تمام المانهای یک بازی فوتبال مانند پاس، شوت، ضربه سر، سانتر، پاس در عمق، خطا، آفساید و…. در بازی مشاهده میشود و باید با استفاده از همین موارد در زمانهای مناسب گل بزنید و این گونه نیست که فقط منتظر باشید با کاکرو یا سوباسا شوت چرخشی یا ببری بزنید و پیروز شوید. بسیاری از اوقات بازیکن شاخصتان کاری از دستش برنمیآید اما در کمال ناباوری میبینید که با همکاری و بازی سریع و زیبا یک گل مهم و کلیدی را با بازیکنی ناشناخته از تیمتان زدید، آن هم با یک شوت بسیار معمولی. پاس و سانتر و پاس در عمق نیاز به مهارت بالایی دارند و باید کاملا به موقعیت بازیکنانتان توجه کنید. یک کار اشتباه مانند دریبل بدموقع در میانه میدان یا یک پاس ضعیف میتواند ضدحمله کشندهای را برای تیم حریف ترتیب دهد.
اگر فکر میکنید همه این حرفها با وجود شوتهای آتشین بازیکنان مهم تیمتان بیخود است و در آخر این سوباسا و میساکی و ماتسویاما گلهایتان را با شوت چرخشی و ببری و عقابی میزنند، سخت در اشتباهید. هر بازیکن تیمتان یک نوار Stamina دارد که با اعمالی نظیر Dash کردن، دریبل، تکل و Super Shot کم و کمتر میشود. اگر نوار استقامت شما قرمز یا خالی باشد نمیتوانید حتی بدوید چه برسد آن که بخواهید شوت قدرتی بزنید. همین مورد باعث میشود در زدن ضربات قدرتی محدود باشید و در هر بازی تعداد محدودی از آن را بتوانید بزنید; جدای از آن هر شوت قدرتی و سوپرشوتی گل نمیشود و این نوار استقامت برای دروازهبان هم وجود دارد. اگر نوار استقامت دروازهبان حریف زیاد باشد میتواند حتی بهترین ضربات مهاجم شما هم دفع کند و اگر دروازهبان شاخصی مثل مولر یا واکاشیزوما و دروازهبان ایتالیا و روسیه باشد، که دیگر کار سختتر هم میشود.
شما باید آنقدر به دروازه حریف حمله کنید و شوتهای متفاوت بزنید تا نوار استقامت دروازهبان را کمتر کنید و بتوانید گل بزنید. البته همیشه هم این گونه نیست و این بیشتر در مورد دروازهبانهای خوب بازی صدق میکند. مانند فوتبال واقعی همهچیز بر طبق منطق پیش نمیرود و وقتی هم هست که بتوانید از فاصله نزدیک با سوپرشوت قدرنمد خود به یک دروازهبان با نوار استقامت بالا هم گل بزنید اما معمولا حریفانتان به راحتی گل نمیخورند. به جز نوار استقامت، نوار دیگری در پایین نام بازیکنان به چشم میخورد که Gauge نام دارد. این نوار با انجام دریبل، تکل موفق، زدن گل و سیو دروازهبان بیشتر میشود و زمانی که پر شود با کلید L2 حالتی به نام V-Zone فعال خواهد شد. با فعال شدن V-Zone تمام بازیکنانتان قدرت بیشتری خواهند داشت، تکل و تنههای شما موفقتر خواهد بود، راحتتر دریبل خواهید زد، Stamina شما دیرتر خالی میشود و مهم تر از همه بسیار راحت تر Super Shot خواهید زد. در حالت عادی برای زدن سوپرشوت باید چندثانیه دکمه شوت را فشار دهید و با توجه به سرعت بالای بازی امکان اینکه در این مدت توپ را از شما بگیرند خیلی بالاست، اما با فعال بودن V-Zone این زمان بسیار کمتر میشود و به راحتی ضربات آتشین خود را روانه دروازه خواهید کرد.
حتما قبل از آن که وارد حالتهای داستانی و مسابقات شوید در قسمت Practice آموزشهای بازی را کامل کنید. درست است بازی بسیار شبیه به شبیهسازهای فوتبال و به خصوص PES است، اما باز هم قلقهای خاص خودش را دارد و حتی بعضی از کارهای ساده در بازی نیاز به مهارت دارند. به عنوان مثال برای آن که با یک پاس سریع توپ را به مهاجمتان نزدیک کنید و قبل از رسیدن به او یک ضربه والی بزنید، کافیست دکمه پاس را تا پرشدن کامل نوار نگه داشته و سپس دکمه شوت را تا آخر پر کنید. اما همین کار ساده نیازمند تایمینگ و زمانبندی دقیقی دارد که تنها با چندبار تمرین کردن آن را یاد میگیرید. گیمپلی بازی به همین موارد ختم نمیشود و چینش بازیکنان و تاکتیکهای شما هم نقش بسیار مهمی دارند. مثلا در بازی با تیمی که ضربات مهاجمش بسیار قدرتمند است و فکر میکنید دفع آن خارج از توان دروازهبانتان خواهد بود، باید تاکتیک Block Wall را حتما جزء برنامه تیمتان قرار دهید تا همانند بازی PES با انتخاب یکی از جهتهای فلش آن را فعال کنید. با این کار همواره یک دفاع عقبتر از همه میایستد و برای بلاک کردن یا حداقل کم کردن ضرب شوت تلاش میکند و مانند یک دیوار خواهد ایستاد.
از بحث بررسی فنی گیمپلی و تعریف و تمجیدهای آن که بگذریم یک مورد بسیار عالی در بازی وجود دارد که نگفتنش ظلم به زحمات سازندگان است. بازی از سیر تا پیاز کاملا مطابق با انیمه است و نه تنها در خط داستانی به آن وفادار است که در گیمپلی هم هیچ چیز کم نگذاشته. نبردهای هوایی مانند انیمه بسیار زیبا کار شده و درگیری بین دو بازیکن شاخص هر تیم در اکثر مسابقات دیده میشود. تلاشی که باید برای پیروزی در نبردهای هوایی بکنید واقعا لذتبخش است. استایل دویدن بازیکنها و میزان سرعت و تکنیک و استقامت هرکدام با انیمه مو نمیزند و قطعا شگفتزدهتان میکند. افکتهایی که در شوتهای قدرتی مشاهده میکنید و حتی همان موجی که از Dash کردن بازیکنان ایجاد میشود همه مطابق با انیمه هستند.
تنها موردی که با انیمه به ناچار فرق دارد، نحوه گل شدن توپهاست که در اینجا تمام Super Shotها ابتدا در دست دروازهبان قرار میگیرد و بعد از چند ثانیه یا در دست دروازهبان آرام میگیرد یا از دستش رها شده و گل میشود. اگر هم شوت به میانه دروازه باشد دروازه بان چندثانیه آن را در آغوش میگیرد و بعد از ثانیههایی توپ را کاملا میگیرد یا همراه با توپ وارد دروازه خواهد شد; در حالی که در انیمه بارها میبینیم که حالتی غیر این پیش میآید و حتی دروازهبان جهت توپ را هم تشخیص نمیدهد که اینجا برای القای استرس به گیمر این موارد مشاهده نمیشود. هرچند میشد از پاره شدن و ترکیدن توپ هم استفاده کرد که متاسفانه شاهد اینگونه اتفاقات نیستیم.
خب کمی هم از مشکلات بازی بگویم. خوشبختانه مشکلات بازی اصلا اساسی نیستند و با وجود آزاردهنده بودن در بعضی مواقع میتوانند با یک آپدیت نسبتا حجیم برطرف شوند و اینگونه نیست که بازی از اساس مشکل داشته باشد. مهمترین و شاید تنها مشکل مهم گیمپلی بازی شروع مجددهای عجیب دروازهبانهای حریف است. در بسیاری از مواقع میبینیم دروازهبان حریف توپ را میگیرد اما برای شروع مجدد آن را با ارتفاع بسیار کمی به بالا شوت میزند یا با یک پرتاب دست ضعیف آن را در محلی پرت میاندازد و توپ مجددا به راحتی در اختیار ما خواهد بود. یکی دیگر از مشکلات یا بهتر بگویم سختگیریهای بازی، محدود بودن تیمهای قابل انتخاب در ابتدای کار است. در حالت Versus شما میتوانید با دوست خود به صورت Co-op یا رقابتی بازی کنید اما مشکل اینجاست که اگر بخواهید قبل از اتمام بخش New Hero این کار را انجام دهید، تنها سه تیم قابل انتخاب خواهید داشت: ژاپن، انگلیس و Nankatsu. این مورد برای بازیکنانی که برای هدفی به جز حالت داستانی بازی را تهیه کردهاند کمی توی ذوق میزند.
به جز حالت Versus شما میتوانید در حالت ضربات پنالتی( مانند فوتبالهای قدیمی که این بخش جداگانه قابل بازی بود) و Championship تا حداکثر ۳۲ تیم با دوستانتان بازی کنید و در ماد Championship میتوانید از ابتدا تا ۸ تیم را خودتان انتخاب کنید و از یک جام هشت جانبه با مشارکت کامل دوستانتان لذت ببرید. این را به جرئت میگویم که اصلا کاری به آن نمره زرد متای بازی نداشته باشید و آن نمره به دلایل دیگری تا حدی پایین است که در ادامه خواهم گفت. لذتی که این بازی به طرفداران انیمه سوباسا و فوتبالدوستان میدهد فراتر از این حرفهاست و اگر فیفا و PES را هم دوست دارید بعید است با این بازی زیبا ارتباط برقرار نکنید.
کیفیت بافتها و طراحی زیبای محیطها واقعا راضیکننده است. بعضی از طرفداران به طراحی چهرههای بازی خرده میگرفتند که به شخصه مشکلی در آنها نمیبینیم و هرچند میشد حتی از این هم بهتر باشد( به خصوص چهره سوباسا) اما نه تنها میتوان گفت که در رده ضعیف قرار نمیگیرند که بسیار هم خوب و قابل قبول هستند. افکتهای مختلفی که در هنگام ضربات،دویدنها و اتفاقات گوناگون میبینیم کاملا مناسب با حال و هوای بازی است و کیفیت بالایی دارند. نورپردازی و سایهپردازی بازی در مقام یک بازی انیمهای با گرافیک خاص خود قابل قبول است و در طی تجربهام اصلا شاهد سایههای بیکیفیت و یا لبههای تیزدار حاصل از کمکاری در Anti-Aliasing نبودم.
اما از آنجا که بررسی من روی PC انجام شده و احتمالا هم چیزهایی از مشکلات PC بازی شنیدهاید، تا دلتان بخواهد مشکلات عجیب و غریب در این نسخه دیده میشود. از کرشهای بیدلیل گرفته تا افتفریمهای ناگهانی و کاملا بدون دلیل و فریز شدن کلی بازی و پرش مداوم صفحه! این مشکلات در نسخه کنسولی بازی وجود ندارند و سازندگان هم در آینده با یک آپدیت این مشکلات را برطرف خواهند کرد اما در این لحظه که نقد را مینویسم این مشکلات وجود دارند و اصلا نمیتوانم آنها را نادیده بگیرم. بازی برای اجرا و حتی تجربه روان نیاز به سیستم بالایی ندارد و روی یک پایینرده هم تجربه خوبی را ارائه میدهد و این مشکلات اصلا ربطی به قدرت سیستم شما ندارد. راه حل تمام این مشکلات هم خارج شدن از بازی و اجرای مجدد آن است اما گاهی اوقات باید بارها این کار را انجام دهید که دیگر خیلی آزاردهنده میشود.
مگر میشود طرفدار این انیمه بوده باشید و موسیقی زیبای آن را نشنیده باشید؟ در تمام لحظات این انیمه نواهای زیبایی میشنیدیم و Rise Of New Champions هم مستثنی نیست. در بازی تعداد زیادی از موسیقیهای انیمه در کنار چندین قطعه جدید وجود دارند که در هنگام مسابقات هم همراه با صدای گزارشگر پخش میشوند و موسیقی یکی از عناصر بسیار مهم بازی است که در همه لحظات همراه شماست. کیفیت موسیقیها و قطعات جدید به خوبی قطعات قدیمی نیست، اما قابل قبول هستند. صداگذاری شخصیتها هم توسط صداگذاران انیمه انجام شده که کاملا حس نوستالژی شما را زنده کند و با تمام وجود غرق در بازی شوید. فقط یک فن فوتبالیستها و دیوانه سری Captain Tsubasa میتواند درک کند در لحظاتی که تیمتان عقب است و با هر پاس بازیکنان نام یکدیگر را با همه وجود صدا میزنند چه حسی دارد. انگار مدام در گوشتان به شمایی که دارید کنترلشان میکنید داد میزنند: بزن دیگه، ما میخواهیم به رویایمان برسیم.
Captain Tsubasa: Rise Of New Champions برای طرفداران انیمهاش و دیگر فوتبالدوستان یک بازی بسیار خوب است. با وجود مشکلات فنی نسخه PC حتی کاربران این پلتفرم هم نباید از تجربه این بازی غافل شوند و یکی از بهترین بازیهای انیمهای تاریخ ویدئوگیم را از دست بدهند. به جرات داستان زیبا، گیمپلی کاملا وفادارا به حال و هوای انیمه، گرافیک چشمنواز و صداگذاری اورجینال در کنار عنصر موسیقی که همواره در بازی با ما است یک تجربه ناب را برای شما رقم میزند. این بازی را تهیه کنید و در دنیای سوباسا و دوستانش غرق شوید و به بچگیهایتان بازگردید. این بازی یک فوتبال تمام عیار است با چاشنی شوتهای قدرتی و اتفاقات عجیب که کمتر کسی است آن را دوست نداشته باشد.
پر بحثترینها
- فوری: سونی در حال مذاکره برای خرید کمپانی مادر FromSoftware است
- نامزدهای بهترین بازیهای سال مراسم The Game Awards 2024 مشخص شدند
- نقدها و نمرات بازی STALKER 2 منتشر شدند
- ۱۰ بازی سینماتیک که میتوانند با بهترین فیلمهای سینمایی رقابت کنند
- پلی استیشن برای ۱۰ سال متوالی نمایندهای برای بهترین بازی سال داشته است
- شایعه: حالت پرفورمنس بازی STALKER 2 روی Xbox Series X به خوبی اجرا نمیشود
- بازی Death Stranding Director’s Cut دومین بازی پرفروش ایکس باکس شد
- بدون اشتراک پلاس، امکان انتقال فایل سیو بازیها از پلی استیشن ۵ استاندارد به پرو وجود ندارد
- رسمی: شرکت مادر FromSoftware پیشنهاد خرید از سوی سونی را تایید کرد
- بازی GTA V با این هدف ساخته شد که از هر نظر بهتر از GTA IV باشد
نظرات
ممنون از نقد خوبتون واقعا دیگه بعد از خوندن این نقد مطمئن شدم بهترین سایت نقد در حال حاظر تو دنیا حداقل برای من گیمفا است و بس . چرا ؟ چون گیمر هایی از جنس خودمون نقد میکنن و اسیر هیچ چیزی جز خود بازی نیستن و درگیر هیچ سیاستی برای نظرشون نیستن این برای من به عنوان یه گیمر که الان تقریبا ۳ دهه هست با این صنعت بزرگ شدم و زندگی کردم خیلی مهمه خیلی ، منتقدان و نویسنده های این سایت هیچ چیزی از بهترین سایت های گیمینگ کم ندارن و دمتون گرم واقعا :yes: :cowboy: در مورد بازی هم که اصلا اسم فوتبالیست ها یعنی نوستالژی و خاطرات و روز های خوب گذشته …. افت فریم و کرش کردن بازی رو نسخه پی سی هم قطعا با اپدیت خوب میشه و اونچنان موضوع مهمی نیست پی سی گیمرا به این چیزا عادت دارن ، من کل نسل ۷ رو pc gamer بودم بازی هایی بود که نصب کردنش از بازی کردنش سخت تر بود :laugh: دیگه اوستا شده بودم یادش بخیر بازی شاهکار فارنهایت فقط ۸ صفحه توضیح نصبش بود تازه برا بعضی بازی ها باید کابل قطعات رو میکشیدیم :laugh: پی سی گیمرا سختی زیاد کشیدن ….. ممنون به خاطر نقد زیباتون.
.
.
#ترول نکنیم
وای راست میگی من سه سال پیش خواستم یه کتیا(یه نرم افزار طراحی صنعتی هستش) ناقابل رو نصب کنم سه هفته طول کشید! آخرشم هیچی نتونستم یاد بگیرم ازش! 😥 😥
واقعا ممنون که انقدر با همچین نظراتی به ما انرژی و دلگرمی میدین.امیدوارم همیشه از ما راضی باشید
خواهش میکنم :rose:
دمتون گرم از نقد بسیار خوبتون ولی شخصا خیلی امید داشتم که تیمهای ملی بیشتری در بازی بزارن، بازی سوباسا پتانسیل بسیار بالایی داره که تیمهایی مثل : مکزیک – کره جنوبی – تایلند – عربستان – سوئد – چین و داستانی بر طبق تیم های باشگاه برزیل میزاشتن که اگر اینطور میشد بازی به یکی از کاملترین بازی های سوباسا میشد،من کاملترین سوباسایی که دیدم بازی سوپر استریکر ۲ در کنسول میکرو بود که همه تیمها رو گذاشته بود ، امیدوارم این بازی فروش خوبی رو داشته باشه و در آِینده شاهد DLC های بزرگ برای این بازی باشیم
مرسی که نقد روخوندی و انتقاد محترمانت به بازی امیدوارم شاهد DLCهای زیادی برای بازی باشیم
سلام آقا مهدی، ظاهرا بازی قرار چند تا dlc ارائه بده ولی یک نکته بسیار برام عجیب بوده چرا تیم برزیل ،بازیکن اعجوبه خودش رو همراه خودش نداره منظورم ناتورزا هست، امیدوارم به صورت dlc ارائه کنن
سپاس از نقد زیبا و مفصلتون
این بازی رو فقط باید ظهر جمعه بازی کرد
به یاد ایام قدیم
خواهش میکنم.مرسی که این نقد طولانیو خوندی
میساکی رو عشقه
ممنون از نقد آقای رضایی
به یاد شوت هایی که زده میشد و میرفت برای قسمت بعد :dazed:
خواهش میکنم مرسی ازت
ما دهه شصتیا با فوتبالیستها زندگی کردیم . چون سری اول پخشش حدودا سه سال طول کشید . هفته ای یه قسمت پخش میشد و صد و خورده ای قسمت بود حدودا . روزایی که نوبت عصر میرفتیم مدرسه یادمه راه مدرسه رو تا خونه میدویدیم تا به پخش برسیم . با توپ تو کوچه میدویدیم و میرفتیم سر زمین خاکی . موزیکش همیشه خدا تو مغزمون پخش میشد . تو خونه همش تمرین میکردم بتونم شوتای مختلف بزنم . خودم عاشق کاکرو و واکاشی بودم . یه کارتریج میکرو داشتم زبونش ژاپنی بود دهنی ازم سرویس شد تا بفهمم کدوم پاسه کدوم شوت و ….بعدش یکی دیگه گرفتم عربی بود اون بهتر بود . بازیش رو PS2 هم عالی بود و بیشتر به فوتبال واقعی شبیه شده بود . اگه اوضاع خراب اقتصادی نبود این بازی جدیدو هم میگرفتم ولی حیف ….
دقیقا همینطوره این بازی و انیمش یک دنیا خاطرس و واقعا این عنوان فراتر از یک بازیه
یه دنیا خاطره. ❤️
:heart: :heart: :rose: :rose: ممنون بابت نقد کامل و جامعتون! خسته نباشید.
ممنونم مرسی از نظر خوبت♥️
:rose:
نقد جالبی بود 🙂
ممنون که خوندین♥️
اول از همه تشکر از اقای مهدی رضایی بابت نقد این بازی، واقعا لذت بردم از خواندنش.
در مورد این بازی باید بگم تاثیری که انیمه روی زندگی ادم میزاره هیچ چیزی نمیذاره.
حیف که قیمت بازی وحشتناک شده وگرنه هم این بازی و هم Jump force رو میخریدم.
خواهش میکنم محمد جان.مرسی که با نظرت انرژی میدی♥️
فوق العادست 😉
از همون زمان که نسخه میکرو رو بازی کردم آرزو میکردم یه روزی انقدر پیشرفت بکنه تکنولوژی که بازیش مثل انیمه هیجان انگیز باشه گذشت نسخه ps1 اومد خیلی خوب بود اما حس انیمه رو منتقل نمیکرد نسخه ps2 که اومد دیگه گفتم بهتر از این نمیشه چون دقیقا حس میکردی توی انیمه هستی تنها مشکلی که داشت این بود که داستانیش همون اتفاقات انیمه بود اما تو این نسخه ۲۰۲۰ با اضافه کردن بخش new hero اونم اوکی شد دیگه بهتر از این نمیشه فقط کاش مثل نسخه های قبلی تو مسابقات مهم بجای موزیک شاد موزیک حماسی و غمگین میزاشتن.
ممنون از نقد عالیتون
دقیقا همینطورهاین بازی خیلی پیشرفت کرده.ممنون که نقدو خوندین و نظر قشنگتون
مرسی اقای رضایی
واقعا منصفانه و گیمری بازی رو بررسی میکنید . یه جوری می نویسید که ادم بعد از خوندنش دوست داره بره سراغ بازی حتی اگر بازی قدیمی باشه :yes: :yes:
تجربه بازی واقعا لذت بخش بود . توصیه میکنم بچه ها حتما بازی رو انجام بدید
نظر لطفته مرسی که انقد راضی این از قلمم
عالی آقا مهدی
وقتشه یادی کنیم از اوایل دهه ی هفتاد دوباره
و میخوام درست لحظهای که سوباسا میخواد شوت بزنه و رو هواست، کنسول و خاموش کنم و برم یک هفته ی دیگه بیام تا دقیقاً همون حسی که اون زمان داشتیم شبیه سازی شه!
معلومه از فن های دو آتیشه این انیمه ای ها؛) مرسی از نظر قشنگت
وای که چه خاطراتی با این انیمه داریم یادش بخیر