شمشیرزن ناموفق | نقد و بررسی بازی Swordbreaker: Back to the Castle

از همان روزهای ابتدایی سال ۲۰۲۰ تا به امروز، بازی های مستقل زیادی به بازار عرضه شده اند. خیلی از این بازی های مستقل را در گیمفا به شما معرفی کرده ایم، خیلی از این بازی های مستقل واقعا به چشم آمده اند. طبیعتا برخی از بازی‎های مستقل هم برعکس، اصلا دیده نشده اند. عموما در صنعتی که روز به روز در حال پیشرفت است، صرفا بازی هایی دیده می شوند که از کیفیت کافی برخوردار باشند. خب این موضوع، در مورد بازی های مستقل خیلی بیشتر خودش را نشان می دهد. معمولا بازی های مستقلی که متای قابل قبولی نداشته باشند، چندان معروف نمی شوند. این چنین بازی ها یا خیلی زود فراموش می شوند و یا اصلا به دنیا شناسانده نمی شوند که بعدا بخواهند به مرحله فراموشی برسند! رسانه طبیعتا در این میان نقش مهمی را ایفا می کند. خب رسانه ها هم بیشتر به بازی هایی اهمیت می دهند که به لحاظ کیفی، از شرایط مطلوبی برخوردار باشند. مجددا این موضوع هم خود را در رابطه با بازی های مستقل خیلی بیشتر خود را نشان می دهد. در مورد استودیوهای بازی سازی مستقل هم ماجرا از ریشه همین است. استودیویی که در کارنامه خود فقدان چند بازی مستقل موفق را احساس می کند، طبیعتا برای کاربرها و گیمرها، چندان شناخته شده نیست. درست برعکس، استودیویی که قبلا موفق به توسعه چند بازی موفق شده، بازی جدیدش خیلی زود مورد بحث و بررسی قرار می گیرد؛ حتی اگر به لحاظ کیفی عملکرد جالبی را از خودش به نمایش نگذاشته باشد.

استودیو بازی سازی مستقل DuCats Games در اوایل سال جاری روند توسعه بازی جدید خود را به پایان رسانده و آخرین محصول خود را به بازار عرضه کرد. محصول جدید DuCats Games، بازی Swordbreaker: Back to the Castle نام داشت. عنوانی که در دسته بازی های مستقلی جای می گیرد که به هیچ وجه دیده نشدند. در کمتر رسانه ای از این بازی صحبت شده و احتمالا حتی اخبار این بازی را هم نشنیده باشید. قابل درک است؛ به خصوص وقتی که فقط نیم ساعت از زمان خود را صرف تجربه آن کرده باشید! عنوان Swordbreaker: Back to the Castle سعی کرده تا از چند مورد از بازی های بزرگ الهام بگیرد. Swordbreaker: Back to the Castle در واقع نسخه جدیدی از بازی Swordbreaker The Game محسوب می شود. Swordbreaker The Game در سال ۲۰۱۵ به بازار عرضه شد. محصول سال ۲۰۱۵ هم، بازی چندان قابل قبولی نبود و نتوانست کاربران زیادی را به خود جذب کند. با این حال، همچنان هم بیشتر از Swordbreaker: Back to the Castle دیده شد ، هم برای کاربران جذابیت بیشتری داشت و هم از کیفیت بالاتری برخوردار بود. به هر حال، Swordbreaker: The Game عنوانی بود که می توانست در برخی از زمینه ها حرفی برای گفتن داشته باشد که نه، ولی از خود دفاع کند. لازم نبود که ساعت های زیادی را صرف تجربه Swordbreaker: Back to the Castle کنم تا متوجه شوم که این بازی ۷ دلاری چرا مورد توجه قرار نگرفته است. چرا هیچ جایی اسمی از چنین عنوانی نیست و چرا در هیچ رسانه ای در موردش صحبت نشده است. خیلی از افرادی که در حال مطالعه این مطلب هستند هم احتمالا اسم این بازی را نشنیده باشند. به هر ترتیب، امروز این جا هستیم تا در مورد محصول جدید استودیو بازی سازی مستقل DuCats Games صحبت کنیم. عنوانی که سعی کرده تا از چند بازی بزرگ الهام بگیرد. تلاشی که البته نافرجام مانده و در مجموع به کیفیت و جذابیت بازی کمکی نکرده است. با ما همراه باشید تا بیشتر در مورد عنوان Swordbreaker: Back to the Castle صحبت کنیم.

لازم نبود که ساعت های زیادی را صرف تجربه Swordbreaker: Back to the Castle کنم تا متوجه شوم که این بازی ۷ دلاری چرا مورد توجه قرار نگرفته است. چرا هیچ جایی اسمی از چنین عنوانی نیست و چرا در هیچ رسانه ای در موردش صحبت نشده است. خیلی از افرادی که در حال مطالعه این مطلب هستند هم احتمالا اسم این بازی را نشنیده باشند. به هر ترتیب، امروز این جا هستیم تا در مورد محصول جدید استودیو بازی سازی مستقل DuCats Games صحبت کنیم. عنوانی که سعی کرده تا از چند بازی بزرگ الهام بگیرد. تلاشی که البته نافرجام مانده و در مجموع به کیفیت و جذابیت بازی کمکی نکرده است. با ما همراه باشید تا بیشتر در مورد عنوان Swordbreaker: Back to the Castle صحبت کنیم.

عنوان Swordbreaker: Back to the Castle را می توان در دسته بازی هایی قرار داد که در آن ها داستان از اهمیت بالایی برخوردار است. DuCats Games احتمالا این مورد را می دانسته و خب سعی کرده تا از روش های جالبی برای بازگو کردن داستان بازی خود استفاده کند. استفاده از روش های نسبتا متفاوت ( ولی نه کاملا جدید، صرفا متفاوت ) تنها زمانی جواب می دهند که داستان بازی هم واقعا حرفی برای گفتن داشته باشد. زمانی که داستان، روایت داستان و شحصیت پردازی بازی جای هیچ دفاعی از خود باقی نگذاشته، به هیچ روشی نمی توان این ضعف را پوشاند. دقیقا اتفاقی که برای Swordbreaker رخ داده هم همین است. شاید میان پرده های هنری در حالت عادی روش جالبی برای روایت کردن داستان یک بازی باشند، اما این بدان معنا نیست که این میان پرده ها می توانند ضعف های داستان بازی را برطرف کرده و یا بپوشانند. البته، ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که با وجود مشکلاتی که در داستان بازی Swordbreaker: Back to the Castle دیده می شود، کماکان این بخش را می توان کم ایرادترین، یا بگذارید تصحیح کنم؛ قابل تحمل ترین بخش بازی دانست. اما داستان بازی از چه قرار است؟ در ادامه به آن می پردازیم.

داستان بازی روایت گر ماجراهای یک سرباز سابق است. سرباز سابقی که البته اسمی ندارد و یا اسمش فاش نمی شود. این سرباز سابق قصه Swordbreaker: Back to the Castle اکنون به یک ماجراجو تبدیل شده و نقشه ی قدیمی که پیدا کرده، وی را به یک قلعه مرموز می رساند. قلعه ای که قرار است در آن یک گنجینه پیدا شود. داستان بازی درست از ورود سرباز قدیمی و ماجراجوی فعلی به قلعه بازی آغاز نمی شود؛ بلکه از آغاز سفر این ماجراجو، ما با او هستیم. بد نیست بدانید که این ماجراجو یک اسم مستعار داشته که با همین اسم هم مورد خطاب قرار می گیرد؛ Swordbreaker! ( شمشیرزن! ) بسیاری از بازی هایی که از لحاظ داستانی مشکل دارند، از اواسط بازی به بعد ضعف‌های خود را نشان می دهند. منتهی در مورد Swordbreaker: Back to the Castle این طور نیست. این بازی در همان اولین لحظات، ضعف خود را آشکار می سازد. بازی بدون هیچ گونه مقدمه چینی، شما را به سمت یک قلعه مرموز جهت پیدا کردن یک گنج مخفی که بیش از این که واقعی باشد، یک افسانه است شما را رها می کند. بازیکن نه کوچکترین شناختی از شخصیتی که قرار است کنترلش را بر عهده داشته باشد دارد، و نه در مورد این گنج توضیح خاصی شنیده. برای درک این موضوع که داستان بازی چه مشکلاتی دارد، همان ثانیه های آغازین بازی کافی است. با توضیحات داده شده احتمالا می توانید متوجه شوید که داستان بازی چه مشکلاتی دارد. در واقع همه مدل مشکل! در وهله اول که شخصیت پردازی بازی مشکل ندارد؛ Swordbreaker: Back to the Castle کلا شخصیت پردازی ندارد! کاراکتری بی نام و نشان که صرفا می دانیم یک زمانی سرباز بوده و معلوم نیست به چه دلیل و پس از پشت سر گذاشتن چه چیزهایی، زندگی ماجراجویانه را انتخاب کرده است. شروع داستان هم که چندان جذاب نیست و روایت داستان بازی هم تعریفی ندارد. البته با وجود ذکر کردن تمامی نکات گفته شده، همچنان تاکید می کنم که داستان بازی – با وجود تمامی مشکلاتی که دارد – قابل تحمل تر از بقیه بخش های بازی است. این موضوع را هم احتمالا پس از پشت سر گذاشتن اولین مبارزه خود با اسکلت ها بهتر درک خواهید کرد. عنوان Swordbreaker: Back to the Castle از آن دسته از بازی هایی نیست که داستان خود را با پیشرفت در بازی، بیشتر باز کند. تکامل شخصیت پردازی با جلوتر رفتن در دنیای بازی را کلا فراموش کنید. چنین اتفاقی در Swordbreaker: Back to the Castle رخ نخواهد داد.

داستان بازی روایت گر ماجراهای یک سرباز سابق است. سرباز سابقی که البته اسمی ندارد و یا اسمش فاش نمی شود. این سرباز سابق قصه Swordbreaker: Back to the Castle اکنون به یک ماجراجو تبدیل شده و نقشه ی قدیمی که پیدا کرده، وی را به یک قلعه مرموز می رساند. قلعه ای که قرار است در آن یک گنجینه پیدا شود. داستان بازی درست از ورود سرباز قدیمی و ماجراجوی فعلی به قلعه بازی آغاز نمی شود؛ بلکه از آغاز سفر این ماجراجو، ما با او هستیم. بد نیست بدانید که این ماجراجو یک اسم مستعار داشته که با همین اسم هم مورد خطاب قرار می گیرد؛ Swordbreaker! ( شمشیرزن! ) بسیاری از بازی هایی که از لحاظ داستانی مشکل دارند، از اواسط بازی به بعد ضعف‌های خود را نشان می دهند. منتهی در مورد Swordbreaker: Back to the Castle این طور نیست. این بازی در همان اولین لحظات، ضعف خود را آشکار می سازد. بازی بدون هیچ گونه مقدمه چینی، شما را به سمت یک قلعه مرموز جهت پیدا کردن یک گنج مخفی که بیش از این که واقعی باشد، یک افسانه است شما را رها می کند.

گیم پلی بازی در کنار گرافیک آن، بخش هایی هستند که پس از تجربه Swordbreaker: Back to the Castle می توانند تا چندین سال در ذهنتان باقی بمانند. این دو بخش آن قدر ضعیف عمل کرده اند که واقعا قابل توصیف نیست! با مشاهده چند تصویر و ویدئو و مطالعه نقد و بررسی بازی، نمی توانید به عمق فاجعه پی ببرید. برای درک بهتر این موضوع، باید حتما بازی Swordbreaker: Back to the Castle را تجربه کنید. وقتی در مورد گیم پلی بازی صحبت می کنیم، حقیقت این است که روی هیچ سیستمی درست و حسابی کار نشده است. اولین ضعفی که متوجه آن خواهید شد، سیستم مبارزات بازی است. وقتی کمی در بازی پیشرفت کنید و بازی را جلوتر ببرید ( اگر رغبت کنید و در همان چند دقیقه ابتدایی بازی کلا اقدام به حذف کردن آن نکنید! ) متوجه می شوید که سیستم مبارزات بازی تنها مشکل گیم پلی Swordbreaker: Back to the Castle نیستند. در واقع وقتی به دنیای بازی نگاه می کنیم، می بینیم که ظاهرا استودیو DuCats Games سعی کرده از بازی The Witcher 3: Wild Hunt الهام بگیرد. سیستم مبارزات بازی بی شباهت به سری Dark Souls نیست. در مورد الهام گرفتن بازی از ویچر، بعدا صحبت می کنیم. ولی در مورد الهام گرفتن بازی از Dark Souls، باید گفت که تنها شباهت Swordbreaker: Back to the Castle و Dark Souls، سختی مبارزات و شکل و شمایل دشمنان است! به جز این، دو بازی نام برده شده هیچ شباهتی به هم ندارند. منتهی موضوعی که مطرح می شود، این است که Swordbreaker: Back to the Castle به طرز عجیب و غریب و غیرمنطقی سخت است! در واقع سختی Dark Souls را می توان یک سبک و سیاق خاص دانست. سختی Swordbreaker: Back to the Castle بیشتر به خاطر ضعف های سیستم مبارزات بازی است. در سختی سری Dark Souls چندین و چند عامل دخیل هستند؛ در مورد Swordbreaker: Back to the Castle تنها یک عامل وجود دارد؛ دشمنان دیر می میرند! سیستم مبارزات بازی به طرز محضحکی ضعیف است. در واقع در بخش Combat بازی نه خبری از سیستم جاخالی دادن ( Dodging ) درست و حسابی است و نه بلاک کردن ضربه دشمنان تعریف شده. صرفا باید با شمشیری که در دست دارید، به دشمنان ضربه بزنید. دشمنان شما را غالبا اسکلت هایی تشکیل می دهند که در یک هاله بنفش رنگ در مقابل شما ظاهر می شوند. پس از چند ثانیه این هاله ناپدید می شود و شما می مانید و اسکلت‌هایی که قصد جان شما را دارند. قسمت آزاردهنده ماجرا این است که با این اسکلت ها از همان ابتدا تا انتهای بازی باید به پیکار بپردازید. مبارزه کردن با اسکلت بد نیست، این سیستم مبارزات ناقص، چیزی است که بازیکن را آزار می دهد. ضمن این که به آن صورت خبری از تنوع دشمن در بازی Swordbreaker: Back to the Castle نیست. البته می توان گرازهای وحشی را هم در بین دشمنان شمشیرزن قصه ما به شمار آورد. همچنین اردک‌های غول پیکر هم دشمن به شمار می روند. از نیمه بازی به این سمت هم چند موجود عجیب و غریب و هیولا هم به جمع دشمنان شما اضافه خواهند شد. البته مجموعا، اصل قضیه این است که تنوعِ دشمنان در بازی Swordbreaker: Back to the Castle پایین است و این اصل هم تغییری نمی کند. حتی پس از گذشتن از نیمه های بازی و رو به رو شدن با یک سری دشمن مدل جدید.

مبارزه کردن با اسکلت بد نیست، این سیستم مبارزات ناقص، چیزی است که بازیکن را آزار می دهد. ضمن این که به آن صورت خبری از تنوع دشمن در بازی Swordbreaker: Back to the Castle نیست. البته می توان گرازهای وحشی را هم در بین دشمنان شمشیرزن قصه ما به شمار آورد. همچنین اردک‌های غول پیکر هم دشمن به شمار می روند. از نیمه بازی به این سمت هم چند موجود عجیب و غریب و هیولا هم به جمع دشمنان شما اضافه خواهند شد. البته مجموعا، اصل قضیه این است که تنوعِ دشمنان در بازی Swordbreaker: Back to the Castle پایین است و این اصل هم تغییری نمی کند. حتی پس از گذشتن از نیمه های بازی و رو به رو شدن با یک سری دشمن مدل جدید.

گشت و گذار در دنیای بازی Swordbreaker: Back to the Castle از اهمیت بالایی برخوردار است و این احتمالا، تنها نکته مثبتی است که می توان در Swordbreaker: Back to the Castle پیدا کرد. در واقع بازی به ازای گشت و گذار در دنیای خود، به شما پاداش های قابل قبولی را اعطا می کند. این پاداش ها را اغلب می توان در صندوقچه های دنیای بازی پیدا کرد. در صندوقچه های گوشه و کنار دنیای بازی می توان به زره ها و شمشیرهای جدید دست یافت. خب البته از آن جایی که سیستم مبارزات بازی آن قدر بد است که بازیکن را از مبارزه کردن با دشمنان فراری می دهد، شاید حتی شمشیرها و زره های جدیدی که پیدا می کنید هم خیلی به چشم نیایند. عنوان Swordbreaker: Back to the Castle در واقع یک بازی اکشن، ماجرایی و نقش آفرینی است ولی خب لایه هایی از ژانر Hack and Slash را نیز در خود جای داده. بیش از هر چیز، این بازی را باید یک بازی نقش آفرینی دانست. به پیروی از این ژانر، در Swordbreaker: Back to the Castle از سیستم ارتقا و درخت مهارت هم استفاده شده است. استفاده از این موارد در بازی Swordbreaker: Back to the Castle حیاتی هستند، ولی خب جذابیتی برای بازیکن ندارند. عنوان Swordbreaker: Back to the Castle یک بازی به شدت یکنواخت است. در واقع چیزهایی که بازیکن را آزار می دهند، مدام در حال تکرار شدن هستند. همان طور که اشاره کردیم ظاهر دنیای بازی به محیط و دنیای The Witcher 3: Wild Hunt شباهت هایی دارد. منتهی در Swordbreaker: Back to the Castle به سختی می توان آدم پیدا کرد! این طور که پیداست، در دنیای بازی هیچ انسانی به غیر از ماجراجوی بازی پیدا نمی شود. کمپ ها، جاده ها و حتی دهکده و روستاها اغلب خالی از سکنه هستند و این موضوع بازیکن را شدیدا آزار می دهد. احساس تنهایی کردن، یکی از احساس های آزاردهنده ای است که هنگام تجربه Swordbreaker: Back to the Castle به شما دست خواهد داد.

محصول جدید DuCats Games به لحاظ گرافیکی هیچ حرفی برای گفتن ندارد. کیفیت بافت ها و تکسچرهای بازی در حد بازی های مستقل نسل هفتم هم نیست! در حالی که دنیای گیم روز به روز در حال پیشرفت است، انتظار نمی رود که یک استودیوی بازی سازی چنین محصولی را به بازار عرضه کند. وقتی به Swordbreaker: Back to the Castle نگاه می کنیم، می بینیم که به لحاظ فنی این بازی می توانست حداقل یکی دو سال دیرتر به بازار عرضه شود. باگ های بازی از Swordbreaker: Back to the Castle یک فاجعه می سازند. انیمیشن های بازی مضحک و خنده دار هستند. خصوصا این موضوع زمانی خود را بیشتر نشان می دهد که در حال مبارزه با دشمن باشید و بخواهید با شمشیر خود ضربه ای به آن ها وارد کنید. هیچ جزئیاتی در دنیای بازی Swordbreaker: Back to the Castle قابل مشاهده نیست. دهکده های بازی تقریبا همه مشابه یک دیگر هستند. درست مثل متنی هستند که از یک جایی کپی شده باشد و در یک لوکیشن دیگر Paste شود. تنها موضوعی که می توان در موردش انتقاد نکرد، بحث رنگ پردازی و طراحی هنری دنیای بازی است. که تازه، آن هم یک کپی پیست از سری The Witcher به نظر می رسد. علاوه بر این، خالی از سکنه بودن دنیای بازی، تهی بودن دنیای بازی و همچنین عدم پویایی دنیای بازی نیز جزو مشکلات بزرگ Swordbreaker: Back to the Castle به شمار می روند.

به هر ترتیب، حقیقت این است که Swordbreaker: Back to the Castle با وجود تلاش در الهام گرفتن از بازی های بزرگ این صنعت، تقریبا هیچ نقطه قوتی نداشته و تجربه آن هم هیچ چیزی را به شما اضافه نمی کند. حتی اگر از طرفداران پر و پا قرص بازی های مستقل هستید، باز هم به شما پیشنهاد می کنم که سری به آرشیو بازی های نقد شده در گیمفا بزنید و از بین این عناوین، یکی را برگزینید. یک بار دیگر تاکید می کنم که بازی Swordbreaker: Back to the Castle هیچ چیزی را به مخاطب خود اضافه نمی کند و با هیچ متر و معیاری، ارزش تجربه شدن را ندارد.

وقتی در مورد Swordbreaker: Back to the Castle صحبت می کنیم، در واقع در حال صحبت کردن از یکی از ضعیف ترین بازی های سال ۲۰۲۰ و شاید حتی یکی از ضعیف ترین بازی های مستقل نسل هشتم هستیم. عنوان Swordbreaker: Back to the Castle آن قدر مشکل و ضعف دارد که شاید پس از تجربه بازی از خود بپرسید که DuCats Games چرا این بازی را منتشر کرده است! واقعا معلوم نیست که سازندگان دقیقا به چه هدفی دست به انتشار این بازی زده اند. البته با توجه به این که Swordbreaker: Back to the Castle از پایه و بنیان مشکل دارد، احتمالا حتی پس از یک دهه کار بر روی آن هم نمی شد مشکلات بازی را به صورت کامل رفع و رجوع کرد. به هر ترتیب، حقیقت این است که Swordbreaker: Back to the Castle با وجود تلاش در الهام گرفتن از بازی های بزرگ این صنعت، تقریبا هیچ نقطه قوتی نداشته و تجربه آن هم هیچ چیزی را به شما اضافه نمی کند. حتی اگر از طرفداران پر و پا قرص بازی های مستقل هستید، باز هم به شما پیشنهاد می کنم که سری به آرشیو بازی های نقد شده در گیمفا بزنید و از بین این عناوین، یکی را برگزینید. یک بار دیگر تاکید می کنم که بازی Swordbreaker: Back to the Castle هیچ چیزی را به مخاطب خود اضافه نمی کند و با هیچ متر و معیاری، ارزش تجربه شدن را ندارد.