همه‌شان را بکش! | نقد و بررسی بازی Destroy All Humans!

یکی از موضوعاتی که تا به حال در چند مقاله ام به آن اشاره کرده و آن را یکی از دلایل اصلی علاقه ام به نسل هشت نامیده ام، موضوع ریمستر و ریمیک شدن عناوین قدیمی و نوستالژیکی است که با آن ها حسابی زندگی کرده ایم. از بازی های بزرگی مانند ریمیک رزیدنت اویل ۲ و ۳، ریمستر دو نسخه ی اول بایوشاک و ریمیک فاینال فانتزی ۷ گرفته، تا بسیاری از ریمیک ها و ریمسترهای دیگری که حتی مربوط به نام های خیلی بزرگ صنعت هم نمی شوند. نام هایی که شاید اصلاً همه ی ما آن ها را نشنیده باشیم، اما اکنون می بینیم که ریمستر یا ریمیک آن ها با استقبال بسیار خوب مردم مواجه می شود. بازی باب اسفنجی که چندی پیش با نام Spongebob Squarepants: Battle for Bikini Bottom Rehydrated منتشر شد، یکی از بازی هایی بود که فروش آن خیلی ها را غافل‌گیر کرد و برخلاف نمرات متوسط منتقدان، از سوی بازیبازان مورد استقبال شدیدی واقع شد. ناشر آن بازی THQ Nordic بود و اکنون تنها پس از گذشت چند هفته، همین کمپانی با یک ریمیک کاملاً جدید بازگشته است. این بار این شرکت شما را با آدم فضایی بداخلاق و خنده داری به نام کریپتو همراه خواهد کرد که به زمین آمده تا نسل بشر را تار و مار کند! نکته ی جالب این جاست که این بار هم این بازی با استقبال بی نظیر بازیبازان مواجه شده است. آیا این استقبال به معنای بی عیب و ایراد بودن این ریمیک است؟ نه. آیا ایرادات این بازی دلیلی بر لذت بخش نبودن آن می شوند؟ اصلاً! Destroy All Humans یک بازی فان، منحصربفرد و سرگرم کننده است که علیرغم اشکالاتش (که چندان هم کم نیستند)، می تواند با هسته ای لذت بخش، شما را چندین ساعت سرگرم کند.

بازی باب اسفنجی که چندی پیش با نام Spongebob Squarepants: Battle for Bikini Bottom Rehydrated منتشر شد، یکی از بازی هایی بود که فروش آن خیلی ها را غافل‌گیر کرد و برخلاف نمرات متوسط منتقدان، از سوی بازیبازان مورد استقبال شدیدی واقع شد. ناشر آن بازی THQ Nordic بود و اکنون تنها پس از گذشت چند هفته، همین کمپانی با یک ریمیک کاملاً جدید بازگشته است. این بار این شرکت شما را با آدم فضایی بداخلاق و خنده داری به نام کریپتو همراه خواهد کرد که به زمین آمده تا نسل بشر را تار و مار کند! نکته ی جالب این جاست که این بار هم این بازی با استقبال بی نظیر بازیبازان مواجه شده است.

نکته ای که در مورد محصولات تخیلی و به خصوص بازی های این سبک باید در نظر بگیریم، این است که ورود به این حیطه، کاری پُر ریسک است. معمولاً محصولات علمی تخیلی از طرف مخاطبان با وسواس خاصی سنجیده می شوند و نویسنده، فیلم‌ساز یا بازی‌ساز، خیلی راحت می تواند همان اول مخاطب خود را از دست بدهد. همین حالا بسیار از محصولات علمی تخیلی هستند که دارند یک گوشه خاک می خورند بدون اینکه توجهی به آن ها شود. به همین دلیل، کاری که Destroy All Humans با این سبک می کند، کاری قابل تقدیر و جذاب است. این بازی معنای واقعی فان است. داستانی بی سر و ته و کلیشه ای، دیالوگ های طنزآلود، کاراکترهای احمق و خنده دار و گرافیک کارتونی بازی عواملی هستند که نه تنها در این بازی نکته ی منفی به شمار نمی روند، بلکه مانند تکه های یک پازل در کنار هم چیده شده و Destroy All Humans را به عنوان یک محصول Sci Fi، جذاب جلوه می دهند. با این حال این بازی بازسازی عنوانی است که ۱۵ سال پیش به بازار آمده بود و هنوز حس همان بازی های نسل ششمی را دارد و در برخی جاها حسابی می لنگد. اما اگر از یک بازی می خواهید سرگرم‌تان کند و اوقات خوشی را برایتان به ارمغان بیاورد، Destroy All Humans همه‌ش را با هم دارد. در ادامه با نقد و بررسی کوتاهی بر Destroy All Humans همراه من و گیمفا باشید.

این بازی معنای واقعی فان است. داستانی بی سر و ته و کلیشه ای، دیالوگ های طنزآلود، کاراکترهای احمق و خنده دار و گرافیک کارتونی بازی عواملی هستند که نه تنها در این بازی نکته ی منفی به شمار نمی روند، بلکه مانند تکه های یک پازل در کنار هم چیده شده و Destroy All Humans را به عنوان یک محصول Sci Fi، جذاب جلوه می دهند.

داستان بازی Destroy All Humans تاثیر گرفته از فیلم های B-Grade است. این فیلم ها در دهه های ۵۰ و ۶۰ میلادی از محبوبیت خاصی برخوردار بودند و بعدها نیز به شکل های دیگر ادامه پیدا کردند. معمولاً این فیلم ها کوتاه تر از فیلم های سینمایی دیگر بودند و در آن ها یک قهرمان ثابت، چندین نسخه از یک فیلم را بازی می کرد. از نظر داستان هم این فیلم ها معمولاً بسیار کلیشه ای بودند، اما همین کلیشه ها باعث شده بود که عامه ی مردم به این فیلم ها علاقه پیدا کنند. در Destroy All Humans نیز شخصیتی به نام کریپتو (Crypto)، در نقش ضدقهرمان اصلی بازی است که آمده تا انتقام هم نوعش را از انسان ها بگیرد. رئیس او و مغز متفکر آدم فضایی ها که Orthopox نام دارد نیز او را از راه دور همراهی می کند و دستورات لازم را به او می گوید. شخصیت کریپتو و رابطه اش با Orthopox قطعاً از نکات مثبت Destroy All Humans به شمار می رود. دیالوگ هایی که بین انسان ها و کریپتو برقرار می شود یا مونولوگ هایی که او با خودش دارد بعضاً خنده دار و بعضاً عجیب غریب و بی مزه هستند که این بی مزه بودن نیز به نظر عمدی می رسد! در کل ترکیب گرافیک کارتونی، شخصیت های انسانی احمق و ضدقهرمانی مانند کریپتو بسیار خوب و متفاوت از آب درآمده و اگر از طرفداران چنین تم هایی در دنیای بازی ها باشید، از آن لذت خواهید برد. مشکلی که در این بخش وجود دارد، استفاده از صداها و دوبله های ۱۵ سال پیش است. با اینکه صداپیشه ها کار خود را بسیار عالی و به یادماندنی انجام داده اند، اما ترکیب صداهای قدیمی و انیمیشن های جدید در کل خیلی خوب از آب درنیامده و در برخی از بخش ها حتی این صداها با حرکات سینک نبوده و حتی با هم قاطی می شوند. همچنین یکی از چیزهایی که پس از مدت کوتاهی اعصاب خردکن می شود، دیالوگ های تکراری NPC هاست. آن ها در مقابل هر کاری، یکی دو دیالوگ تکراری دارند که مدام اصرار دارند آن را تکرار کنند. این هم از مشکلاتی است که شاید سال ۲۰۰۵ خیلی مهم نبود، اما در ریمیک می توانست برطرف شود.

در Destroy All Humans نیز شخصیتی به نام کریپتو (Crypto)، در نقش ضدقهرمان اصلی بازی است که آمده تا انتقام هم نوعش را از انسان ها بگیرد. رئیس او و مغز متفکر آدم فضایی ها که Orthopox نام دارد نیز او را از راه دور همراهی می کند و دستورات لازم را به او می گوید. شخصیت کریپتو و رابطه اش با Orthopox قطعاً از نکات مثبت Destroy All Humans به شمار می رود.

هسته ای اصلی بازی Destroy All Humans، همان طور که از نام آن پیداست، کشتن انسان هاست. در هر مرحله باید تعداد زیادی از دشمنان انسانی خود را بکشید، مغز آن ها را تجزیه کنید و یا با سفینه ی فضایی خود، شهر را به آتش بکشید. Destroy All Humans از بازی هایی است که در عین سادگی، می تواند بسیار لذت بخش باشد. سازندگان بازی در مورد زمان آن هم بسیار هوشمندانه عمل کرده اند. اگر بازی کمی طولانی تر از این بود، به بیماری تکراری بودن و خسته کننده بودن دچار می شد، اما دقیقاً در نقطه ای که باید بازی تمام شود این اتفاق می افتد و پس از آن حالت Free-Roam آنلاک می شود که می توانید برخی از چالش های بازی را در این حالت به پایان برسانید و اگر عادت دارید بازی ها را پلات کنید، تروفی پلاتینیوم نیز در این بازی برای شما در نظر گرفته شده است.

کنترل ذهن، موضوع مورد علاقه‌ی بسیاری از بازی سازان و فیلم سازان در سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰!

کریپتو در بازی اسلحه های مختلفی دارد. از اسلحه ی اولیه ی او که یک اسلحه ی برقی است گرفته تا اسلحه های دیگری که لیزر پرتاب می کند یا دشمنان را به آتش می کشد و خلاصه هر چیزی که مربوط به آدم فضایی ها و داستان های علمی تخیلی باشد را کمابیش در این بازی خواهید دید. اما به جز این اسلحه ها و قابلیت هایشان که قابل ارتقاء هم هستند، یک جت پک و یک اسکیت بورد هم دارید که حرکت در بازی را فان تر هم می کنند. با داشتن چند اسلحه ی مختلف و یک جت پک، می توانید در حال پرواز به دشمنان شلیک کنید و یا با اسکیت، از میان آن ها جاخالی دهید. همچنین کریپتو می تواند اشیای مشخصی را بلند کرده و پرتاب کند. آدم ها و گاوها (!) مانند عروسک های پنبه ای به این طرف و آن طرف پرتاب می شوند و به یکدیگر برخورد می کنند! مراحلی که سوار بر سفینه هستید نیز جذاب و باحال از آب درآمده اند. گرچه هدف گیری در این مراحل کمی عجیب و غریب است و می توانست بهتر از این بازسازی شود، اما همچنان سوزاندن و خاکستر کردن شهرها و روستاها کار لذت بخشی است! در کنار قابلیت های کریپتو، می توانید سفینه ی او را نیز ارتقا دهید و قوی ترش کنید. امتیاز لازم برای این ارتقاها را از تجزیه کردن مغز انسان ها به دست خواهید آورد که خودش از مکانیزم های اصلی بازی به شمار می رود.

با داشتن چند اسلحه ی مختلف و یک جت پک، می توانید در حال پرواز به دشمنان شلیک کنید و یا با اسکیت، از میان آن ها جاخالی دهید. همچنین کریپتو می تواند اشیای مشخصی را بلند کرده و پرتاب کند. آدم ها و گاوها (!) مانند عروسک های پنبه ای به این طرف و آن طرف پرتاب می شوند و به یکدیگر برخورد می کنند!

اما بازی با مشکلاتی نیز دست و پنجه نرم می کند که می تواند لذت یک بازی کامل و بی نقص را از شما بگیرد. یکی از اصلی ترین این مشکلات مربوط به مراحل مخفی کاری می شود که خیلی ناقص در بازی قرار داده شده اند و بدون این مکانیزم هم بازی می توانست فان باشد. در این بخش ها شما می توانید ذهن یک انسان دیگر را کنترل کنید و بدون اینکه شهروندان دیگر را بترسانید در شهر تردد کنید. این کار برای یکی دو بار شاید جذاب باشد، اما پس از آن واقعاً دلیلی ندارد که آن را ادامه دهید. همچنین تنوع دشمنان و استراتژی های آن ها بسیار کم است. از اول تا آخر بازی چند نوع دشمن خاص را خواهید دید که با توجه به قدرتمند بودن کریپتو، هیچ چالشی برای کشتن‌شان نخواهید داشت. حتی باس های بازی نیز استراتژی خاصی ندارند و یکی دو حرکت محدود را چندین و چند بار تکرار می کنند. در عوض نوار سلامت آن ها آن قدر دراز است که کشتن‌شان صرفاً به یک وظیفه‌ی خسته کننده تبدیل خواهد شد، نه یک کار هیجان انگیز. بازی در بیشتر مراحل بسیار آسان و ناگهان در یکی دو جا بسیار سخت می شود که اصلاً با هم هماهنگ نیستند. همه ی این ها با هم باعث می شوند تا به جز پیشرفت گرافیکی بسیار خوب بازی و هسته ی جذاب آن، Destroy All Humans با یک ریمیک بی نقص فاصله ی نسبتاً زیادی داشته باشد.

تنوع دشمنان و استراتژی های آن ها بسیار کم است. از اول تا آخر بازی چند نوع دشمن خاص را خواهید دید که با توجه به قدرتمند بودن کریپتو، هیچ چالشی برای کشتن‌شان نخواهید داشت. حتی باس های بازی نیز استراتژی خاصی ندارند و یکی دو حرکت محدود را چندین و چند بار تکرار می کنند. در عوض نوار سلامت آن ها آن قدر دراز است که کشتن‌شان صرفاً به یک وظیفه‌ی خسته کننده تبدیل خواهد شد، نه یک کار هیجان انگیز.

در کل، اگر این بازی را در نسل ششم تجربه کرده و از آن لذت برده بودید، از تجربه ی نقطه ی بازسازی شده ی آن نیز لذت خواهید برد. در غیر این صورت اگر یک اکشن سوم شخص متفاوت، فانتزی و خنده دار می خواهید، Destroy All Humans می تواند نیاز شما را برطرف کند. این بازی حتماً ارزش یک بار امتحان کردن را دارد.