خشونت به خیابان‌های شهر بازمی‌گردد! | نقد و بررسی بازی Streets of Rage 4

عناوینی مانند Streets of Rage (یا همان شورش در شهر خودمان)، بخشی جدایی ناپذیر از خاطرات گیمرهای متولد دهه ی ۸۰ میلادی و دهه ی ۶۰ شمسی هستند. البته نه به این معنا که بقیه Streets of Rage را نمی شناسند. فکر کنم هر کسی که حتی ذره ای به دنیای بازی تعلق خاطر داشته باشد، بارها نام این سری را شنیده و به احتمال خیلی زیاد، حتی اگر خیلی هم شیفته ی این سری نباشد، چند باری آن را تنها یا در جمع دوستان و فامیل تجربه کرده است. فراموش کردن خاطراتمان با این سری و ساعاتی را که صرف لت و پار کردن دشمنان‌مان در این سری می کردیم غیرممکن است. واقعاً بعضی از بازی ها در چند سطر توصیف ساده نمی گنجند. بازی هایی مانند Streets of Rage برای خیلی ها از جمله خود من یک بازی معمولی نیستند. گرچه شاید خیلی از بازی هایی که در حال حاضر منتشر می شوند آن قدری باکیفیت، زیبا و هنرمندانه باشند که نتوانیم بگوییم دنیای بازی رو به عقب قدم برداشته است، اما گاهی قدرت نوستالژی بعضی از عناوین آنقدر بالاست که هر چیز دیگری را تحت پوشش قرار می دهد. دروغ نیست اگر بگویم برای تجربه ی نسخه ی جدید Streets of Rage آنقدر عجله داشتم که برای بعضی از بازی های AAA تا به حال چنین ذوقی نداشته ام! اما همیشه وقتی عناوینی که گذشته ای شیرین برایمان رقم زده اند نسخه ای جدید منتشر می کنند، این ترس هم وجود دارد که نکند بازی را خراب کرده باشند؟ خوشبختانه پس از چند ساعت تجربه ی Streets of Rage 4 خیالم کاملاً از این بابت راحت شد که نه تنها سازندگان چیزی را خراب نکرده اند، بلکه نسخه ی چهارم بازی آن قدر هنرمندانه به دنیای مدرن پا گذاشته که نه آب در دل طرفداران قدیمی تکان خواهد خورد و نه طرفداران جدید آن را «تاریخ مصرف گذشته» خطاب خواهند کرد. در این یکی دو سال گذشته شاهد عرضه ی بازی های دو بعدی بی نظیری مانند Katana Zero و Valfaris بودیم که نشان دادند نه تنها این سبک نمرده است، بلکه یکی از سبک های قدرتمند حال حاضر دنیای بازی ها نیز محسوب می شود. Streets of Rage 4 نیز عنوان دیگری است که بر این موضوع صحه می گذارد. عنوانی که به شکل فوق العاده ای سرگرم کننده و جذاب است و به ما یادآوری می کند که اصلاً چرا در وهله ی اول بازی می کنیم. نسخه ی چهارم کمی بی سر و صدا منتشر شد، ولی همین که در این اوضاع مانند بازی های دیگر دچار تاخیرهای طولانی نشد، خودش جای خوشحالی دارد. البته فاصله ی میان عرضه ی نسخه ی سوم و چهارم سری چیزی نزدیک به ۲۶ سال است، بنابراین طرفداران اندازه ی کافی صبر کرده اند تا دوباره با سری مورد علاقه‌شان دیدار کنند! اگر طرفدار این سری هستید، Streets of Rage 4 یکی از بهترین بازی های مجموعه است و اگر خاطرات را کنار بگذاریم، شاید حتی بتوان گفت تا به اینجای کار بهترین نسخه ی سری به شمار می رود. به نظر می رسد خروجی نهایی، این وقفه ی ۲۶ ساله را جبران کرده است و بار دیگر می توانیم در کنار هم جمع شویم (با رعایت فاصله ی اجتماعی!) و در کنار هم Streets of Rage بازی کنیم. در ادامه با من، گیمفا و نقد و بررسی بازی Streets of Rage 4 همراه شوید.

همیشه وقتی عناوینی که گذشته ای شیرین برایمان رقم زده اند نسخه ای جدید منتشر می کنند، این ترس هم وجود دارد که نکند بازی را خراب کرده باشند؟ خوشبختانه پس از چند ساعت تجربه ی Streets of Rage 4 خیالم کاملاً از این بابت راحت شد که نه تنها سازندگان چیزی را خراب نکرده اند، بلکه نسخه ی چهارم بازی آن قدر هنرمندانه به دنیای مدرن پا گذاشته که نه آب در دل طرفداران قدیمی تکان خواهد خورد و نه طرفداران جدید آن را «تاریخ مصرف گذشته» خطاب خواهند کرد

اگر خاطرتان باشد، پایان Streets of Rage 3 با شکست شخصیت منفی این سری، یعنی Mr. X همراه بود. در واقع در پایان این سه‌گانه، داستان بازی به نحوی جمع شد که نیازی به نسخه ی چهارم نباشد. گرچه بعید است کسی این سری را به خاطر داستانش بازی کرده باشد، ولی به هر حال کل قضیه ی شورش در شهر، با شکست خوردن Mr. X خاتمه یافت. در نسخه ی چهارم، فرزندان دو قلوی Mr. X که در بازی با نام Y Twins معرفی می شوند، ۱۰ سال پس از پدرشان، دوباره شهر را به آشوب کشیده اند و قهرمانان ما، یعنی Axel Stone و Blaze Fielding بار دیگر بازگشته اند تا گنده لات های Y Twins را سرجایشان بنشانند و در عین حال با پلیس های بد شهر نیز مبارزه کنند. البته این بار این دو قهرمان قدیمی تنها نیستند و شخصیت های جدیدی به نام Floyd Iraia و Cherry که دختر قهرمان دیگر این سری یعنی Adam Hunter است به بازی اضافه شده اند تا این تیم ۴ نفره تکمیل شود. مانند دیگر بازی های سری، داستان این نسخه هم فقط بهانه ای برای پیش بردن گیم پلی جذاب آن است، اما از حق که نگذریم، میان پرده های کامیکی که داستان در قالب آن ها روایت می شود واقعاً جذاب است و بیشتر شما را در فضای کلی بازی قرار می دهد. همچنین کاراکترهای جدیدی که به بازی اضافه شده اند، به جز اینکه هر کدام از تکنیک های متفاوتی بهره می برند، شخصیت های جالبی نیز دارند که بازی را در مجموع هم از جهت شخصیت پردازی و داستان و هم از جهت گیم پلی گسترده تر کرده است.

در نسخه ی چهارم، فرزندان دو قلوی Mr. X که در بازی با نام Y Twins معرفی می شوند، ۱۰ سال پس از پدرشان، دوباره شهر را به آشوب کشیده اند و قهرمانان ما، یعنی Axel Stone و Blaze Fielding بار دیگر بازگشته اند تا گنده لات های Y Twins را سرجایشان بنشانند و در عین حال با پلیس های بد شهر نیز مبارزه کنند. البته این بار این دو قهرمان قدیمی تنها نیستند و شخصیت های جدیدی به نام Floyd Iraia و Cherry که دختر قهرمان دیگر این سری یعنی Adam Hunter است به بازی اضافه شده اند تا این تیم ۴ نفره تکمیل شود.

برای مثال Cherry Hunter دختر ریز جثه ای است که همیشه گیتار الکتریکش را به همراه دارد و Floyd نیز دو بازوی مکانیکی بسیار باحال دارد که با کمک آن ها دشمنان را از پا در می آورد. همچنین پس از اتمام بازی که چیزی حدود ۳ ساعت به طول می انجامد، می توانید با کاراکترهای قدیمی سری نیز بازی کنید، آن هم با همان گرافیک رتروی قدیمی! Streets of Rage 4 نه تنها به خودی خود یک عنوان زیبا و باارزش است، بلکه سازندگان سعی کرده اند حس نوستالژی سری برای بازیبازهای قدیمی تر حفظ شود و در این کار بسیار موفق بوده اند. از قطعه های موسقی که برای این عنوان استفاده شده است تا شخصیت های کلاسیک و طراحی مراحل گرفته تا عواملی مانند همین قابلیت بازی کردن با گرافیک قدیمی، همه و همه به چهارمین نسخه ی سری کمک کرده اند که چیزی کم از نسخه های دهه ی ۹۰ آن نداشته باشد. اما در کنار این وفاداری به گذشته، بازی از جهاتی نیز مدرن شده است. اولین تغییری که در بازی خواهید دید، تغییر بصری و گرافیکی آن خواهد بود. در حالی که سازندگان می توانستند همه چیز را با همان حال و هوای پیکسلی طراحی کنند، تصمیم گرفته اند ظاهری کامیک طور به بازی بدهند که انتخابی هوشمندانه و به جا است. وقتی کاراکترهای قدیمی مانند Blaze یا Axel را انتخاب می کنید، کاملاً حس خواهید کرد که در دهه ی ۹۰ هستید و دارید نسخه ی دوم یا سوم سری را بازی می کنید. اما در عین حال ظاهر همه چیز مدرنیزه شده است. در واقع بازی نه حس آشنای شما نسبت به سری را از شما سلب می کند، و نه از نکات مثبت بازی های مدرن جا می ماند، که خب این بهترین ترکیب ممکن برای Streets of Rage 4 می توانست باشد. به جز این موضوع، تعامل شما با محیط نیز به شکل قدیمی باقی مانده است. اولاً اینکه بازی را به شکل Side Scrolling پیش می برید؛ یعنی علاوه بر جلو و عقب، می توانید در عمق تصویر هم حرکت کنید، دوماً اینکه هنوز هم شکستن صندوق های نامه یا باجه های تلفن عمومی و غیره، باعث می شود چیزهای جالبی مانند خوراکی، پول و ستاره پیدا کنید که به ترتیب برای پر کردن نوار سلامت، افزایش امتیاز و قابلیت ویژه ی شما به کار می روند. روی هم رفته، ظاهر بازی فوق العاده شده است و به شخصه امیداوارم اگر قرار است Streets of Rage 5 ساخته شود، در همین سبک و سیاق گرافیکی باشد.

Streets of Rage 4 نه تنها به خودی خود یک عنوان زیبا و باارزش است، بلکه سازندگان سعی کرده اند حس نوستالژی سری برای بازیبازهای قدیمی تر حفظ شود و در این کار بسیار موفق بوده اند. از قطعه های موسقی که برای این عنوان استفاده شده است تا شخصیت های کلاسیک و طراحی مراحل گرفته تا عواملی مانند همین قابلیت بازی کردن با گرافیک قدیمی، همه و همه به چهارمین نسخه ی سری کمک کرده اند که چیزی کم از نسخه های دهه ی ۹۰ آن نداشته باشد.

گیم پلی بازی بسیار ساده است و جزئیات خیلی زیادی برای بررسی کردن ندارد. اما چند عامل هست که در Streets of Rage 4 به بازی اضافه شده و آن را بسیار لذت بخش تر از گذشته کرده است. همانطور که می دانید منطق بازی های Streets of Rage بسیار ساده است: شما باید از سمت چپ حرکت کنید و در یک مرحله ی خطی، هر موجود زنده ای را که دیدید لت و پار کنید! با اینکه در بیشتر بازی شما از یک دکمه استفاده می کنید، اما Streets of Rage از بازی های دیگر سبک Beat’em Up عمق بیشتری دارد. مخصوصاً الان با اضافه شدن دو شخصیت جدید که یکی کاملاً سرعت محور و دیگری کاملاً قدرت محور است، این گیم پلی جذاب تر و متنوع تر از گذشته هم شده است.

 هر کدام از کاراکترها یک حرکت ویژه دارند که با هربار اجرای آن، بخشی از جان خود را از دست می دهید. البته اگر بلافاصله پس از اجرای این حرکات، چند تا مشت و لگد نصیب دشمنان کنید، نوار سلامت شما به حالت قبل بازمی‌گردد. کم کردن بخشی از جان شما در قبال این حرکات ویژه، حرکنی هوشمندانه از سوی سازندگان بازی است که نمی گذارد بازی از ریتم بیفتد. زیرا شما برای مبارزه با باس آخر هر مرحله به جانتان احتیاج دارید و از دست دادن آن، زیاد منطقی نیست.

Cherry Hunter، سرعت خیلی بالایی در مبارزاتش دارد و با او می توانید ضربات متوالی به دشمن بزنید و امتیاز Combo Chain بیشتری بگیرید. همچنین گیتار الکتریک او، تنوعی خوب در گیم پلی بازی ایجاد می کند. او می تواند گیتارش را محکم به زمین یا بر سر دشمنان بکوبد و بخش عظیمی از جان آن ها را کم کند. همچنین می تواند با نواختن یک پاور کورد، تا یک شعاع مشخص موجی از صدا تولید کند که به دشمنان ضربه زده و آن ها را گیج کند. وقتی با پرش و از بالا به دشمنان حمله می کنید، او به خاطر جثه ی کوچکش می تواند یقه ی دشمنان را گرفته و آن صورت آن ها را مشت باران کند که لذت انجام این حرکت هیچ گاه کم نمی شود. در مقابل، Floyd به سختی می تواند بپرد. او در بین چهار شخصیت اصلی بازی کندترین و در عین حال قدرتمند ترین است. اگر با Floyd بازی کنید می توانید دو دشمن را با دستان مکانییکی خود بلند کنید و به هم بکوبید یا با استفاده از همین بازوها، به دشمنان لیزر شلیک کنید. Blaze و Axel نیز نه خیلی سرعتی و نه خیلی قدرتی هستند و این تو تکنیک در آن ها بالانس شده است. سبک مبارزاتی آن ها شبیه به هم است ولی باز هم تفاوت هایی دارند که باعث می شود بخواهید با هر دوی آن ها بازی را امتحان کنید. هر کدام از این کاراکترها یک حرکت ویژه دارند که با هربار اجرای آن، بخشی از جان خود را از دست می دهید. البته اگر بلافاصله پس از اجرای این حرکات، چند تا مشت و لگد نصیب دشمنان کنید، نوار سلامت شما به حالت قبل بازمی‌گردد. کم کردن بخشی از جان شما در قبال این حرکات ویژه، حرکنی هوشمندانه از سوی سازندگان بازی است که نمی گذارد بازی از ریتم بیفتد. زیرا شما برای مبارزه با باس آخر هر مرحله به جانتان احتیاج دارید و از دست دادن آن، زیاد منطقی نیست.

منطق بازی های Streets of Rage بسیار ساده است: شما باید از سمت چپ حرکت کنید و در یک مرحله ی خطی، هر موجود زنده ای را که دیدید لت و پار کنید! با اینکه در بیشتر بازی شما از یک دکمه استفاده می کنید، اما Streets of Rage از بازی های دیگر سبک Beat’em Up عمق بیشتری دارد. مخصوصاً الان با اضافه شدن دو شخصیت جدید که یکی کاملاً سرعت محور و دیگری کاملاً قدرت محور است، این گیم پلی جذاب تر و متنوع تر از گذشته هم شده است.

Streets of Rage 4 در زمینه ی طراحی مراحل و سختی بازی نیز تغییر کرده است. مانند بازی های قبلی سری، هر بار که کاراکتر شما همه ی جان هایش را از دست دهد، باید مرحله را از اول آغاز کنید و هیچ چک پوینتی در کار نیست. اما در این نسخه می توانید از گوشه و کنار بازی یا با انجام برخی مبارزات اختیاری، یک جان اضافه به دست بیاورید. نکته ی دیگر اینکه مانند بازی های قدیمی نمی توانید جان های اضافه را با خود به مرحله ی بعد ببرید. در هر مرحله شما به جز خط جان اصلی تان، دو جان دیگر در اختیار دارید و در ابتدای هر کدام از این ۱۲ مرحله جان های شما ریست می شوند. سختی بازی نیز کاملاً بالانس شده است. طرفداران قدیمی سری می توانند درجات سختی بالاتر را انتخاب کنند و با چالش های درست و حسابی روبه‌رو شوند. کسانی هم که صرفاً می خواهند بازی را امتحان کنند، درجات Easy و Normal کاملاً بالانس هستند و تازه اگر در اواسط مرحله گیر کردید، با خرج کردن بخشی از امتیازهایتان، می توانید برای خود جان بخرید یا از Assist استفاده کنید. این انتخاب های هوشمندانه باعث می شود بازی نه فقط برای طرفداران قدیمی، بلکه برای همه جذاب باشد.

به جز قابلیت های ویژه، هر کاراکتر یک قابلیت خیلی ویژه (!) هم دارد که با پیدا کردن ستاره های کم پیدا از محیط، می تواند از آن استفاده کند.

اگر بخواهید کمی بیشتر از بازی لذت ببرید، قابلیت بازی چندنفره همیشه در اختیار شما قرار دارد. شما می توانید با دوستانتان به شکل آنلاین یا آفلاین بازی کنید که بخش آفلاین تا ۴ نفر و بخش آنلاین تا دو نفر را ساپورت می کند. نبود بخش ۴ نفره ی آنلاین یکی از مشکلات این بازی است که توی ذوق می زند. به خصوص اینکه بازی های این سری از اول به قابلیت چندنفره بازی کردن آن ها معروف بوده اند و این روزها هم که چندنفره بازی کردن بیشتر به معنای آنلاین بازی کردن شده است. در کنار این ایراد، بازی یکی دو ایراد کوچک دیگر هم دارد که بد نیست به آن ها اشاره کنیم. اول اینکه با اینکه بازی بسیار عالی مدرنیزه شده است، اما جا برای نوآوری، بخصوص در طراحی دشمن ها و مراحل بیشتر از این ها بود. Streets of Rage 4 بسیار شبیه به بازی های قبلی سری است و غلیرغم اینکه این موضوع به خودی خود یک پوئن مثبت است، اما ۲۶ سال فاصله بین دو نسخه ی این سری، زمانی فراتر از کافی برای فکر کردن به چند مکانیزم جدید و جذاب است که متاسفانه در این بازی کمتر شاهد چنین چیزی هستیم. نکته ی دوم نیز رنگ بندی محیط بازی و دشمنان است که باعث می شود گاهی اوقات کاراکتر خود را در شلوغی مبارزات گم کنید. به جز این ها، بازی بسیار روان و عالی است و چیزی مانع لذت بردن شما از آن نخواهد شد.

سختی بازی نیز کاملاً بالانس شده است. طرفداران قدیمی سری می توانند درجات سختی بالاتر را انتخاب کنند و با چالش های درست و حسابی روبه‌رو شوند. کسانی هم که صرفاً می خواهند بازی را امتحان کنند، درجات Easy و Normal کاملاً بالانس هستند و تازه اگر در اواسط مرحله گیر کردید، با خرج کردن بخشی از امتیازهایتان، می توانید برای خود جان بخرید یا از Assist استفاده کنید.

روی هم رفته، Streets of Rage 4 یک دنباله ی بسیار عالی برای سری Streets of Rage و یک بازی فوق العاده ی دیگر در سبک Beat’em Up است. اگر قبلاً فرصت این را نداشته اید که بازی های این مجموعه را بازی کنید، Streets of Rage 4 کاملاً می تواند حس و حال بازی های قدیمی را برایتان زنده کرده و شما را با این مجموعه آشنا کند. اگر هم از طرفداران سری هستید، مطمئناً تا الان بازی را دانلود کرده اید و دارید برای بار چندم مراحل آن را زیر و رو می کنید!