روزی روزگاری: گروه ضربت | نقد و بررسی بازی SWAT 4

تجربه مجدد بازی هایی که یک دهه پیش و یا شاید هم بیشتر آن‌ها را بازی کرده ایم، شاید دیگر جذابیت گذشته را نداشته باشد، ولی یاد کردن از آن بازی‌ها همواره لذت بخش است. در عصری که بتال رویال ها به نوعی، فرمانروایی می کنند، همچنان افرادی را می توان پیدا کرد که کار خود را با کنسول‌های PS1 و PS2 و یا PC قدیمی خود شروع کرده و هنوز هم بازی های داستانی را ترجیح می دهند. در عصری به سر می بریم که درصد بالایی از گیمرها، بازی هایی مثل PUBG و Fortnite و Apex Legends را به بازی هایی مثل Red Dead Redemption 2، God of War، Witcher، Bloodborne و امثالهم ترجیح می دهند. در حالی که در یک سمت، بسیاری از بازی‌بازان امروزی و کم سن و سال تر، بازی کردن را فقط در گذراندن اوقات فراغت خود و سرگرم شدن می بینند، در سویی دیگر هنوز هم گیمرهای قدیمی تری را می توان یافت که معتقدند با یک بازی باید زندگی کرد و از بازی‌ها، زندگی کردن را یاد گرفت. به هر حال در این چند سال اخیر کشمکش میان طرفداران بازی های آنلاین و طرفداران بازی های داستانی، به شدت بیشتر شده و شاید حتی در روزمره، شاهد چنین کشمکش هایی باشید. البته از طرفی هم طبیعی است. گیمرهای قدیمی تر با بازی‌های آفلاین و داستانی بزرگ شده اند و گیمرهای کم سن و سال تر، بیشتر عناوینی چون Rainbow Six Siege و Fortnite را می شناسند. با توجه به گذر زمان، مرور خاطرات بازی های قدیمی تر برای گیمرهای قدیمی تر، همیشه لذت بخش است.

سری بازی های Police Quest را خیلی وقت است که دیگر نه می بینیم و نه خبری در موردشان می شنویم. این سری بازی در واقع متشکل شده از یک سری شبیه ساز پلیسی است. شاید برایتان جالب باشد که اولین نسخه از این سری بازی در سال ۱۹۸۷ منتشر شد. حتی سری بازی های SWAT هم از لحاظ ریشه، به همین سری Police Quest برمی گردند. جالب است که بدانید دومین نسخه سری SWAT هم حتی، Police Quest: SWAT 2 نام داشته است. دو نسخه بعدی سری SWAT اما تنها با همین نام به بازار عرضه شدند. عناوینی که به ترتیب در سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۵ به صورت انحصاری برای رایانه های شخصی منتشر شدند. خب البته از کل این مجموعه، بازی SWAT 4 از معروفیت بالاتری برخوردار است. شاید دلیلش این باشد که نسبت به بقیه جدیدتر است. به هر حال به لحاظ کیفی، نمی توان SWAT 4 را بهترین نسخه این سری دانست. با این حال کسی هم نمی تواند منکر کیفیت بالا و جذابیت های SWAT 4 شود. یک شوتر تاکتیکال که اکنون ۱۵ سال از انتشارش می گذرد و در همین سبک، بازی های زیادی جایگزین آن شده اند. این روزها زمانی که نام Rainbow Six Siege را می شنوم، به یاد SWAT 4 می افتم. عنوان SWAT 4 محصول استودیو Irrational Games است. استودیویی که در سال ۱۹۹۷ تاسیس شد و در برهه از زمان، به ۲K Boston هم شهرت داشت. این استودیو رزومه فوق العاده ای دارد! شاید برایتان جالب باشد که بدانید سازنده بازی SWAT 4، سازنده بازی های دیگری مثل BioShock Infinite و BioShock هم بوده است. پس از توسعه BioShock Infinite، این استودیو تغییرات زیادی را به خود دید; تغییراتی که توضیح مفصل آن ها، خارج از حوصله این مطلب است. به هر ترتیب، این استودیو که اکنون با نام Ghost Story Games فعالیت می کند، در گذشته بازی های موفقی را خلق کرده است. تنها وجود اسم بزرگی چون BioShock برای داشتن یک کارنامه درخشان کافی است! البته Irrational Games بازی‌های لغو شده زیادی هم دارد. به هر شکل، اگر اهل بازی کردن با رایانه‌های شخصی باشید، به احتمال فراوان اسم سری بازی SWAT و یا دست کم SWAT 4 را شنیده اید. همچنین بازی SWAT 4 نام Vivendi Games را در کنار اسم خود به عنوان ناشر می دید. ناشری که البته مثل Irrational Games، داستان مفصلی دارد ولی خب به طور خلاصه، باید گفت که Vivendi Games در سال ۲۰۰۷ همکاری جدیدی را با اکتیویژن آغاز کرد. بسیاری از کارمندان Vivendi Games هم توسط اکتیویژن کنار گذاشته شدند. دلیل این کنار گذاشتن هم ساده بود: اکتیویژن معتقد بود که این افراد مناسب اهداف بلند مدت کمپانی نیستند. به هر حال سرنوشت سازنده بازی، Irrational Games و Vivendi Games به این جا ختم شد که هر دو، در حال حاضر و در صنعت بازی سازی فعالیت دارند ولی هیچ کدام با این اسم به فعالیت خود ادامه ندادند. وجه اشتراک ناشر و سازنده بازی SWAT 4 هم این بود که هر دو، بسیاری از کارمندان خود را کنار گذاشتند. در این روزها، بازی بازان دیگر نه نام سری Police Quest را می شنوند، نه نام SWAT را، نه چیزی تحت عنوان Irrational Games و یا Vivendi Games. اکنون نزدیک به ۱۵ سال از آن دوران می گذرد و حتی شاید SWAT 4 یک بازی فراموش شده محسوب شود. بعدها یک بازی تحت عنوان Ready or Not به عنوان دنباله معنوی برای SWAT به بازار عرضه شد. عنوان Ready or Not هم مثل SWAT، در انحصار پلتفرم رایانه‌های شخصی بوده و اکنون در فاز آلفا به سر می برد. گفته می شود که نسخه کامل این بازی در یک چهارم پایانی سال ۲۰۲۰ منتشر خواهد شد. مرحله آلفای بازی Ready or Not تقریبا از یک ماه پیش در دسترس قرار گرفته ولی خب چندان شناخته شده نیست.

مطالبی که خواندید، خلاصه‌ای از سرانجام ناشر، سازنده و همچنین مروری بر گذشته سری SWAT بود. همان طور که اشاره شد، آخرین نسخه اصلی این سری در سال ۲۰۰۵ تحت عنوان SWAT 4 به بازار عرضه شد. اگر از گیمرهای قدیمی تر باشید، به احتمال فراوان اسم این بازی را تاکنون شنیده اید و یا شاید هم، آن را تجربه کرده باشید. سرانجام ناشر بازی بد نشد، سازنده بازی همچنان به فعالیت ادامه می دهد و سری SWAT هم شاید با Ready or Not بتواند احیا شود. ولی خب فعلا، سال‌هاست که این اسم در حال خاک خوردن است و دیگر کمتر کسی از آن یاد می کند. امروز در گیمفا، قصد داریم کمی دفتر خاطرات خود را ورق زده و مروری بر بازی SWAT 4 داشته باشیم. عنوانی که در زمان خود، توانست نظر منتقدین را به خود جلب کرده و حتی طرفداران زیادی را هم پیدا کند. در ادامه با من و گیمفا همراه باشید تا سری به گذشته زده و نگاهی دوباره به بازی SWAT 4 داشته باشیم. این شما و این هم قسمتی دیگر از بخش روزی روزگاری و نقد و بررسی بازی SWAT 4!

آخرین نسخه اصلی این سری در سال ۲۰۰۵ تحت عنوان SWAT 4 به بازار عرضه شد. اگر از گیمرهای قدیمی تر باشید، به احتمال فراوان اسم این بازی را تاکنون شنیده اید و یا شاید هم، آن را تجربه کرده باشید. سرانجام ناشر بازی بد نشد، سازنده بازی همچنان به فعالیت ادامه می دهد و سری SWAT هم شاید با Ready or Not بتواند احیا شود. ولی خب فعلا، سال‌هاست که این اسم در حال خاک خوردن است و دیگر کمتر کسی از آن یاد می کند. امروز در گیمفا، قصد داریم کمی دفتر خاطرات خود را ورق زده و مروری بر بازی SWAT 4 داشته باشیم. عنوانی که در زمان خود، توانست نظر منتقدین را به خود جلب کرده و حتی طرفداران زیادی را هم پیدا کند. در ادامه با من و گیمفا همراه باشید تا سری به گذشته زده و نگاهی دوباره به بازی SWAT 4 داشته باشیم.

عنوان SWAT 4 از آن دست از بازی هایی است که باید آن ها را به صورت آنلاین تجربه کنید. شاید به همین خاطر باشد که دست کم در ایران، به آن چیزی که استحقاقش را داشته، نرسیده. به هر حال اگر برگردیم به سال ۲۰۰۵، می بینیم که در آن دوران، خیلی از گیمرها اصلا امکان اتصال به اینترنت را هم نداشته اند، چه برسد به این که بخواهند یک بازی را به صورت آنلاین تجربه کنند. با این وجود، افراد زیادی را می شناسم که بخش داستانی SWAT 4 را تجربه کرده و از آن هم لذت برده اند. خب در واقع، بخش داستانی بازی طبیعتا آن لذتی که بخش آنلاین بازی برای بازیکن به ارمغان می آورد را در خود ندارد. بخش داستانی بازی شامل هیچ داستان مشخص و خاصی نیست. در واقع، SWAT 4 به صورت آفلاین، دارای یک خط داستانی مشخص نیست و از یک جریان خاص پیروی نمی کند. مثل خیلی از بازی های روز، SWAT 4 هم اگر بخش آفلاین دارد، بیشتر هدف از این بخش معرفی بازی به بازیکن است. از قضا، مرحله اول بازی هم حالت آموزشی داشته و صرفا یک سری اصول را به بازیکن آموزش می دهد. چیزی که در بازی های آن دوران زیاد می دیدیم. در این آموزش، شما روش پاکسازی محیط، شلیک کردن به دشمنان، دستور دادن به افراد و به طور کلی چنین مواردی را یاد می گیرید. بلد بودن این نکات از اهمیت بالایی برخوردار است. شاید مواردی مثل شلیک کردن، چیزهایی باشند که به صورت پیش فرض بازیکن آن ها را بلد است، ولی خب مثلا اصول دستور دادن به نیروهای خودی، چیزی نیست که “همه” آن را بلد باشند. به خصوص وقتی داریم در مورد عنوانی صحبت می کنیم که در سال ۲۰۰۵ منتشر شده و طبیعتا کاربر هم در همان سال آن را تجربه کرده است. طبیعتا هر دستوری قواعد خاص خودش را داشته و در زمان هایی خاص می تواند مفید ظاهر شود. اما به طور کلی، داستان بازی به این ترتیب است که شما فرمانده یک تیم مجهز و آموزش دیده از گروه ضربت هستید و در موقعیت های مختلف به محل جرم اعزام می شوید تا کارهای لازم را انجام دهید.

بخش داستانی بازی شامل ۱۴ مرحله می شود. بالاتر هم اشاره کردیم که کلا بازی آن چیزی که بتوانیم اسمش را “داستان” بگذاریم نداشته و از خط داستانی مشخصی پیروی نمی کند. خب به این ترتیب، اتفاقات مراحل مختلف هیچ ربطی به هم نداشته و از هم، کاملا مستقل هستند. به این مراحل، صرفا باید به چشم ۱۴ ماموریت نگاه کنید و بس. هر چند که به طور کلی، کسی به خاطر داستان به سراغ عنوانی چون SWAT 4 نمی رود. هر ماموریت، شرایط خاص خودش را دارد. به طور کلی، تقریبا در هر ۱۴ ماموریت بازی، هم شهروند و یا به اصطلاح آدم خوب می بینید و هم آدم بد! گاهی اوقات باید سارقین یک طلافروشی را دستگیر کنید و در برخی ماموریت ها هم، باید گروگان‌ها را نجات دهید. چیزی که در همه مراحل بازی مشترک است، همین ترکیب خوب و بدهاست. بعدا بسته الحاقی به نام The Stetchkov Syndicate نیز برای این بازی عرضه شد که ۷ ماموریت را به بازی اضافه می کرد. به هر ترتیب، SWAT 4 از آن دست از بازی هایی است که نباید در آن به دنبال داستان گشت. این بازی در زمانی که منتشر شد و حتی سه یا چهار سال پس از انتشار هم دلایل زیادی می توانست به مخاطب خود برای تجربه شدن دهد. و خب طبیعتا، داستان یکی از آن ها نبود. از داستان و بخش داستانی فقط بدانید که این بخش شامل ۱۴ ماموریت متفاوت بوده که حسابی شما را سرگرم خواهند کرد. اگر هم بسته الحاقی بازی را داشته باشید، این عدد به ۲۱ می رسد. ۲۱ ماموریتی که کاملا مستقل از هم بوده و هیچ ربطی به هم ندارند.

بخش داستانی بازی شامل ۱۴ مرحله می شود. بالاتر هم اشاره کردیم که کلا بازی آن چیزی که بتوانیم اسمش را “داستان” بگذاریم نداشته و از خط داستانی مشخصی پیروی نمی کند. خب به این ترتیب، اتفاقات مراحل مختلف هیچ ربطی به هم نداشته و از هم، کاملا مستقل هستند. به این مراحل، صرفا باید به چشم ۱۴ ماموریت نگاه کنید و بس. هر چند که به طور کلی، کسی به خاطر داستان به سراغ عنوانی چون SWAT 4 نمی رود. هر ماموریت، شرایط خاص خودش را دارد.

بدون شک چیزی که عامل جذب بازیکن به بازی خواهد بود، گیم پلی SWAT 4 است. از این حیث، SWAT 4 را می توان با Rainbow Six محصول یوبی سافت مقایسه کرد. همان طور که بالاتر هم اشاره کردیم، شما به عنوان فرمانده گروه ضربت، وظیفه دارید تا در موقعیت های مختلف، بهترین تصمیمات را گرفته و عملیاتی که شروع کرده اید را به بهترین شکل ممکن به پایان برسانید. عنوان SWAT 4 هم مثل دیگر بازی های در سبک خودش، با زاویه دید اول شخص دنبال می شود. SWAT 4 در مقایسه با دیگر بازی‌های هم دوران خودش، شاید یکی از بهترین شوترهای تاکتیکال محسوب می شد. دلیلش هم این است که این بازی به شدت، تاکتیکی است! همیشه باید بهترین دستورات را به نیروهای خود داده و اصلا تا حد امکان، از سلاح خود استفاده نکنید! SWAT 4 در گیم پلی خود یک شعار دارد; تفنگ آخرین سلاح شماست. محوریت بازی هم بر همین ترتیب چرخیده و همیشه، برنده واقعی آن کسی است که خلافکاران را دستگیر کند. هرگز فراموش نکنید که دستتان به اشتباه ماشه را بکشد، در پایان امتیاز از دست خواهید داد. یک تصمیم اشتباه می تواند سبب مرگ یک بیگناه شود. عنوان SWAT 4 پیش از هر چیز، یک شبیه ساز است و در این شبیه ساز، هر چیزی عواقب دارد. فراموش نکنید که شما یک پلیس هستید و در قالب پلیس، همیشه اولویت با زنده دستگیر کردن سارق است. فاکتورهای متفاوتی در بازی وجود دارند و در نهایت، ترکیب این فاکتورها باعث می شوند که کار برای بازیکن سخت شود. البته این سختی به اندازه کافی لذت بخش خواهد بود که شما را برای چندین ساعت پشت PC خود میخکوب کند. همان طور که اشاره شد، شما به عنوان فرمانده گروه ضربت در موقعیت های مختلفی قرار خواهید گرفت. منتهی این موقعیت های مختلف، الزاما به بازی تنوع نمی بخشند! اولین مشکل بازی SWAT 4 همین‌جاست. محیط‌ها تغییر می‌کنند، سناریوها هم ثابت نیستند ولی در نهایت، این که کار را چگونه پیش ببرید همواره یکسان باقی می ماند. شاید در چند مرحله ابتدایی بازی مشکلی برایتان ایجاد نشود، ولی کم کم احساس می کنید که در یک لوپ گیر افتاده اید و صرفا محیط‌ها تغییر می کنند. البته بحث تنوع محیط ها را نباید دست کم گرفت. خب همین تغییر مداوم محیط ها سبب می شود تا بازی تا حدی، خود را از این حالت یکنواختی خارج کند. به طور کلی ماموریت های شما در بازی همواره ثابت هستند: گروگان ها را نجات دهید و دشمنان را دستگیر کنید و یا اگر نشد، بکشید. در واقع سازندگان به هیچ وجه سعی نکرده اند تا دست کم در یکی دو تا از ماموریت های بازی، چیزی را بگنجانند که سبب تنوع بازی شود. از ابتدا تا انتهای بازی همین است. پیش از آغاز هر مرحله و در بخش Briefing، شما می توانید اطلاعات مورد نیاز خود را مطالعه کنید. در واقع به عنوان یک نیروی پلیس، شما همیشه اطلاعات کافی را در مورد ساختمان و افرادی که داخل آن هستند، خواهید داشت. از دشمنان گرفته تا افراد بیگناهی که گروگان هستند و ماموریت و حتی ورودی ها و خروجی های ساختمان. زمانی هم که رسما مرحله را آغاز می کنید، یک نقشه در اختیار خواهید داشت که می تواند برایتان کارامد باشد. البته زمانی که به سیستم بازی به اندازه کافی عادت کرده باشید.

در چنین بازی‌هایی، هوش مصنوعی دشمنان و نیروهای خودی از اهمیت بالایی برخوردار است. خب خوشبختانه هوش مصنوعی دشمنان شما در SWAT 4 نسبت به دیگر بازی های سال ۲۰۰۵، فوق العاده است. همین موضوع هم باعث می شود تا شما کارتان سخت تر شود. عموما افرادی که به دنبال بازی های آسان هستند، به سمت شبیه سازها نمی روند. همان طور که اشاره شد SWAT 4 هم یک شبیه ساز بوده و همه چیز تیر و تفنگ نیست. استفاده از تاکتیک و هوش همواره از اهمیت بالاتری برخوردار است. همان طور که اشاره شد، اگر بی دلیل به دشمن شلیک کنید، کسی شما را تشویق نخواهد کرد! بلکه از امتیازتان کم شده و حتی شاید مجوز ورود به مرحله بعدی هم به شما داده نشود. برای این که هر مرحله را رد کنید، باید پس از عملیات به امتیاز مشخصی رسیده باشید. خب یکی از مواردی که امتیازتان را کاهش می دهد، همین شلیک کردن به دشمن است. بالاتر هم اشاره کردیم: اولویت با دستگیر کردن متهم است، نه کشتن وی. دشمنان شما شاید نیروهای آموزش دیده گروه ضربت نباشند، ولی به اندازه کافی باهوش هستند. آن ها می توانند قایم شوند و به صورت ناگهانی به شما و تیمتان حمله کنند. از طرفی، شما و تیمتان خیلی آسان تر از آن چیزی که فکرش را می کنید، می توانید از دنیای بازی حذف شوید! همواره شکست خوردن عملیات و دادن تلفات در SWAT 4 جزو احتمالات قوی است. علاوه بر هوش نسبتا بالای دشمنان، خود شما هم ضدگلوله نیستید و برای کشته شدن به کمتر از ۵ تیر احتیاج خواهید داشت. بازی گجت‌ها و سلاح های مختلفی را در اختیار بازیکن قرار می دهد. در SWAT 4 هرگز گجت ها بی مصرف نیستند. استفاده درست از آیتم‌هایی مثل گاز اشک آور، Flashbang و موارد این چنینی همیشه در SWAT 4 از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود. همچنین شما برای انتخاب اسلحه خود نیز آزادی عمل کافی را خواهید داشت. اولا که می توانید از سلاح هایی استفاده کنید که عملا کشنده نیستند. اتفاقا اولویت هم با استفاده از این نوع از اسلحه هاست. مثلا شما می توانید از تفنگی استفاده کنید که به دشمن شوک الکتریکی می دهد، اما وی را نمی کشد. دو مدل سلاح با چنین کاربردی در بازی وجود دارد که یکی برای فاصله نزدیک استفاده می شود و دیگری زمانی کاربرد دارد که بخواهید از تفنگی با رنج بیشتر استفاده کنید. خوشبختانه تنوع سلاح ها در بازی SWAT 4 در یک کلام، فوق العاده است. شما حتی در این بازی از اسپری فلفل هم می توانید استفاده کنید. سلاح‌های موجود در بازی به همین ها خلاصه نمی شوند. در SWAT 4 انواع سلاح کشنده هم گنجانده شده است. از نوع SMG و Assault Rifle گرفته تا چند مدل شات گان. فرض کنید که به عنوان فرمانده یک گروه ضربت شما را به اسلحه خانه راه داده و از شما می خواهند تا سلاح هایتان را خودتان انتخاب کنید. در SWAT 4 شما با چنین تصوری وارد حوزه عملیاتی خود خواهید شد.

یکی از مواردی که امتیازتان را کاهش می دهد، همین شلیک کردن به دشمن است. بالاتر هم اشاره کردیم: اولویت با دستگیر کردن متهم است، نه کشتن وی. دشمنان شما شاید نیروهای آموزش دیده گروه ضربت نباشند، ولی به اندازه کافی باهوش هستند. آن ها می توانند قایم شوند و به صورت ناگهانی به شما و تیمتان حمله کنند. از طرفی، شما و تیمتان خیلی آسان تر از آن چیزی که فکرش را می کنید، می توانید از دنیای بازی حذف شوید! همواره شکست خوردن عملیات و دادن تلفات در SWAT 4 جزو احتمالات قوی است. علاوه بر هوش نسبتا بالای دشمنان، خود شما هم ضدگلوله نیستید و برای کشته شدن به کمتر از ۵ تیر احتیاج خواهید داشت.

نکته جالب دیگر در SWAT 4 این است که شما تنها مسئول انتخاب Loadout خود نیستید! نیروهایتان نیز مطابق میل شما تجهیز می شوند. دیگر افراد گروه SWAT یک سری اسلات خالی دارند که شما باید آن ها را پر کنید. طبیعتا یک سری از آیتم ها باید در میان تجهیزات شما و نیروهایتان باشند ولی خب مجموعا، بازی شما را مجبور نمی کند که از روش خاصی پیروی کرده و یا نیروهایتان را چند سلاح از پیش تعیین شده تجهیز کنید. مجددا، این خود سیگنالی برای بازیکن است که بداند در SWAT 4 آزادی عمل کافی را داشته و فقط باید بتواند از این آزادی عملی که بازی در اختیارش قرار داده، نهایت استفاده را ببرد. به طور کلی استفاده از سلاح هایی که طرف مقابل را نمی کشند، در بازی از اعتبار بالاتری برخوردار بوده و امتیاز بیشتری را برای بازیکن به ارمغان خواهند آورد. با این وجود، گاهی اوقات کشتن طرف مقابل اجتناب ناپذیر است. خیلی اوقات شما به طرف مقابل دستور می دهید که سلاحش را بر روی زمین انداخته و تسلیم شود. خب اگر تسلیم شده و باب میل شما رفتار کند که چه بهتر. در غیر این صورت باید چه کنید؟ آیا اجازه می دهید تا سلاحش را به سمتتان نشانه گرفته و به شما شلیک کنید؟ یا کماکان به دنبال راهی هستید که بدون خونریزی ماموریت را به اتمام رسانده و بالاترین امتیاز ممکن را دریافت کنید؟ راستش را بخواهید، انتخاب دشوار است. از این دست از انتخاب های دشوار در SWAT 4 زیاد خواهید دید. البته تسلیم نشدن دشمن، به این معنی نیست که شما حتما باید وی را بکشید. همان طور که اشاره شد شما آیتم‌های مختلف زیادی را دارید که می توانند در موقعیت های مختلف به کمکتان بیایند. به هر حال چگونگی به پایان رساندن یک ماموریت بسته به نوع رهبری و فرماندهی شما دارد. هوش در این بازی از اهمیت بالایی برخودار است. صبر و حوصله هم تا حدی تاثیر گذار بوده و مهارت استفاده از آیتم‌های بازی هم جای خود دارد. ترکیبی از همه این ها، باعث می شود تا کیفیت به پایان رساندن عملیات تحت فرماندهی بازیکن افزایش یافته و یا کاهش پیدا کند. صحبت از فرماندهی شد. در SWAT 4 شما یک گروه آموزش دیده را تحت رهبری خود دارید. این گروه آموزش دیده واقعا آموزش دیده هستند! هوش مصنوعی افرادتان قابل قبول بوده و از دستورات به درستی پیروی می کنند. می خواهید به شخص خاصی شلیک کنید؟ قصد حمله به یک اتاق را دارید؟ می خواهید گروهی را در جای خاصی مستقر کنید؟ هدفتان پاکسازی نقطه A است؟ نیروهای شما همه این کارها را به بهترین شکل ممکن انجام می دهند. فراموش نکنید که افراد شما هم ممکن است تیر بخورند. آن‌ها فناناپذیر نیستند. در مراحل ابتدایی بازی، مدیریت کردن عملیات ساده است ولی با نزدیک تر شدن به مراحل پایانی و عملیات ها در ساختمان های بزرگ تر با معماری های پیچیده تر، کارتان دشوار خواهد شد. به همین دلیل در نیمه دوم بازی احتمالات دادن تلفات به شدت افزایش پیدا می کند. فراموش نکنید که SWAT 4 یک بازی با گیم پلی انعطاف پذیر است و در عین حال، چالش های خاص خودش را دارد. گیم پلی این بازی برای افرادی که دوست دارند یک شبیه ساز گروه ضربت را تجربه کنند، جذاب که نه، اعتیادآور خواهد بود.

گرافیک بازی به لحاظ هنری قابل قبول است. پیش از هر چیز، به خاطر بیاورید که این بازی محصول سال ۲۰۰۵ است. در مقایسه با دیگر بازی های آن زمان، عنوان SWAT 4 حقیقتا فوق العاده نیست ولی خب به لحاظ گرافیک هنری، کمبودی را هم احساس نمی کند. مراحل ابتدایی بازی در لوکیشن هایی رخ می دهند که معماری ساده ای داشته و طراحیشان هم چندان دشوار نیست. به مرور لوکیشن‌های بیشتری را خواهید یافت که طراحیشان کمی پیچیده تر است. مواردی نظیر کیفیت بافت‌ها، انیمیشن ها و نورپردازی همه و همه در وضعیت مطلوبی به سر می برند. البته بازی به لحاظ فنی، مشکلات خاص خودش را دارد. SWAT 4 جزو بازی هایی نیست که حین تجربه‌تان، با باگ شما را آزار ندهد. همچنین این بازی مشکلات فنی دیگری نظیر فریم ریت را هم در خود دارد که خب چنین مواردی، شاید بر روی تجربه کلی کاربر چندان تاثیرگذار نباشند، ولی خب غیر قابل چشم پوشی هستند و باید به آن ها هم اشاره کرد.

به طور کلی استفاده از سلاح هایی که طرف مقابل را نمی کشند، در بازی از اعتبار بالاتری برخوردار بوده و امتیاز بیشتری را برای بازیکن به ارمغان خواهند آورد. با این وجود، گاهی اوقات کشتن طرف مقابل اجتناب ناپذیر است. خیلی اوقات شما به طرف مقابل دستور می دهید که سلاحش را بر روی زمین انداخته و تسلیم شود. خب اگر تسلیم شده و باب میل شما رفتار کند که چه بهتر. در غیر این صورت باید چه کنید؟ آیا اجازه می دهید تا سلاحش را به سمتتان نشانه گرفته و به شما شلیک کنید؟ یا کماکان به دنبال راهی هستید که بدون خونریزی ماموریت را به اتمام رسانده و بالاترین امتیاز ممکن را دریافت کنید؟ راستش را بخواهید، انتخاب دشوار است. از این دست از انتخاب های دشوار در SWAT 4 زیاد خواهید دید. البته تسلیم نشدن دشمن، به این معنی نیست که شما حتما باید وی را بکشید. همان طور که اشاره شد شما آیتم‌های مختلف زیادی را دارید که می توانند در موقعیت های مختلف به کمکتان بیایند. به هر حال چگونگی به پایان رساندن یک ماموریت بسته به نوع رهبری و فرماندهی شما دارد.

آخرین نسخه از سری SWAT را جزو آن دسته از بازی هایی می دانم که به آن چه که استحقاقش را داشت، نرسید. SWAT 4 فاکتورهای زیادی را برای موفقیت داشت. البته همچنان، نمی توان لقب یک بازی ناموفق را به محصول سال ۲۰۰۵ داد. عنوانی که در متاکرایتیک، متای ۸۵ را کسب کرده، طبیعتا یک بازی ناموفق نیست. شاید برایتان جالب باشد که بدانید SWAT 4 در متاکرایتیک، نزدیک به ۵۰ نقد داشته و هیچ کدام از این نقدها، منفی نبوده اند. محصول استودیو Irrational Games در سال ۲۰۰۵، یک شبیه ساز گروه ضربت تمام عیار بود. عنوانی که دست شما را برای انتخاب تاکتیک و فرم رهبری تیم باز می گذاشت و در عین حال، مثل یک پلیس واقعی، محدودیت‌هایی را برایتان تعریف می کرد. محدودیت‌هایی که شاید در نگاه اول کمی آزاردهنده باشند، ولی در عملیات های واقعی پلیسی واقعا وجود دارند. خب هدف یک شبیه ساز هم همین است! افراد زیادی در سال ۲۰۰۵ و یا چند سال بعد، موفق به تجربه SWAT 4 بر روی رایانه های شخصی خود شدند. بسیاری هم این بازی را تجربه نکرده اند. به هر شکل اگر این بازی را تجربه نکرده باشید، واقعا یکی از بازی های خوب قدیمی را از دست داده اید. پرونده SWAT 4 خیلی وقت است که به پایان رسیده ولی خب نگاهی به گذشته و مرور خاطراتی که با این بازی داشته ایم، شاید خالی از لطف نباشد.