نابودی نابودگر | نقد و بررسی بازی Terminator: Resistance

فیلم ها، کتاب ها و بازی ها خیلی اوقات با هم ارتباط نزدیکی داشته اند. هر گیمری می تواند چند مورد از بازی‌هایی که بر اساس کتاب ها نوشته شده اند را لیست کند. از طرفی، بسیاری از بازی‌ها بر اساس فیلم‌ها نوشته شده‌اند و برعکس، خیلی از فیلم‌ها، ابتدا بازی‌های بعضا موفقی بوده‌اند. مواردی نظیر سری Metro، سری The Witcher و Assassin’s Creed ثابت می کنند که معمولا بازی‌های اقتباسی از روی کتاب‌ها، پتانسیل بالایی برای موفقیت دارند. همین موضوع در رابطه با بازی‌های دیگری مثل Middle Earth Shadow of Mordor و سری بازی‌های Tom Clancy و به خصوص Splinter Cell هم صادق است. دقیقا برعکس، معمولا بازی‌هایی که بر اساس فیلم ها ساخته می شوند آن چیزی نیستند که انتظارش را داریم. متقابلا، خیلی از فیلم هایی که پیش از فیلم شدن، بازی بوده اند هم به انتظارات پاسخ نمی دهند. گاهی اوقات مثل Uncharted، Call of Duty و Splinter Cell، روند ساخت فیلم آن قدر طولانی می شود که اصلا، خیلی واضح می توان متوجه شد که فیلم مورد نظر به جایی نمی رسد. برخی فیلم‌ها هم می شوند Tomb Raider و Hitman که ترجیح می‌دهید با همان بازی‌هایشان خاطره داشته باشید. البته خب فیلم‌هایی مثل Need for Speed، Mortal Kombat و یا Resident Evil هم نشان می دهند که گاهی اوقات می‌توان فیلم‌های نه چندان بدی از روی بازی‌ها ساخت. همچنین، آمار بازی‌های موفقی که از روی فیلم‌ها ساخته شده اند هم چندان جالب نیست. بازی‌هایی مثل Mad Max، Transformers و The Godfather بازی‌هایی هستند که نه یک، بلکه چند سر و گردن از فیلم‌هایشان پایین تر بوده اند. خب البته در این میان هم می توان استثناهایی نظیر Batman را مشاهده کرد. به همین خاطر، حداقل من شخصا، امید چندانی به بازی‌هایی که قرار است منتشر شوند و بر اساس یک فیلم ( چه موفق و چه ناموفق ) ساخته می شوند، امیدی ندارم. به طور کلی، چند دسته از بازی‌ها هستند که در حالت پیش فرض، بازی‌های شکست خورده ای محسوب می شوند و این چنین بازی هایی که در موردشان صحبت کردیم، از نظر من، در این دسته جای می گیرند.

از طرفی، فکر نمی کنم افراد زیادی باشند که استودیو Teyon را بشناسند. استودیویی که در کارنامه خود بازی‌های زیادی را ندارد و همان چند بازی انگشت شمار Teyon هم، بازی ناموفق و شکست خورده ای محسوب می شوند. اگر اهل سینما باشید، در جریان هستید که اکران فیلم Terminator: Dark Fate یک شکست برای این مجموعه محسوب می شد. Dark Fate احتمالا تمام توانش را به کار گرفته بود تا سری Terminator را یک بار دیگر به اوج برگرداند. حضور بازیگرانی نظیر آرنولد شورازینگر و لیندا همیلتون و همچنین تهیه کننده‌ای به نام جیمز کامرون، همه در کنار هم چنین موضوعی را ثابت می کردند. اما خب در مجموع، این فیلم نتوانست به آن کیفیتی که انتظار می رفت برسد. Terminator Dark Fate نه از دید منتقدین فیلم قابل قبولی بود و نه از دید کاربران شایستگی لازم را داشت. در نهایت در باکس آفیس هم به توفیقی دست نیافت و در مجموع، یک فیلم شکست خورده به شمار می رود.  حتی بدون توجه به فیدبک ها و آمار و ارقام، کافیست خودتان فیلمی مثل Terminator: Judgment Day را با Terminator Dark Fate مقایسه کنید تا متوجه وضعیت نامطلوب فیلم Terminator در مقایسه با گذشته اش شوید. حال شاید این سوال پیش بیاید که آیا Terminator می تواند در صنعتی به جز سینما، به موفقیت برسد؟ انتشار بازی Terminator Resistance توسط Reef Entertainment آن هم در شرایطی که Teyon مسئول توسعه بازی بوده، اصلا خبر خوبی نبود! این زوج را می توان یکی از بدترین زوج‌های تاریخ صنعت بازی‌های ویدئویی دانست. اوج شاهکار Reef Entertainment و Teyon در کنار هم، توسعه و انتشار بازی Rambo: The Video Game بود. عنوانی که در سال ۲۰۱۴ و در نسل هفتم منتشر شد. برای این که اوج فاجعه را درک کنید، باید بگویم که میانگین متای بازی بر روی سه پلتفرم Xbox 360، Play Station 3 و PC، از عدد ۳۰ کمتر است! خب حالا در نظر بگیرید که Teyon و Reef Entertainment قصد گسترش سری Terminator این بار در صنعت گیم را دارند. حقیقتا قبل از این که بازی منتشر شود هم می شد حدس زد که Terminator Resistance می تواند یک فاجعه باشد. خب صادقانه بخواهیم صحبت کنیم، Terminator Resistance همه فاکتورهای لازم را داشت تا به عنوانی با پتانسیل شکست تبدیل شود. هنوز به سراغ اصل مطلب نرفته‌ایم و قصد هم ندارم تا پیش از این که به سراغ نقد و بررسی بازی برویم، شما را ناامید کنم، اما حقیقت را باید بازگو کرد. اگر کمی تاریخ را مرور می کردید و در ذهن خود، وضعیت Terminator Resistance را سبک و سنگین می کردید، شکست خوردن این بازی هرگز شما را متعجب و یا غافلگیر نمی کرد. البته همیشه هم نباید یک طرفه به قضیه نگاه کرد. Teyon به عنوان سازنده بازی، طبیعتا باید از Terminator Resistance یک بازی AAA می ساخت! خب در نظر داشته باشید که هرگز چنین استودیویی نمی تواند بودجه مورد نیاز برای ساخت عنوانی را فراهم کند. اصلا گفته می شود که یکی از دلایل شکست Terminator Resistance و نمرات پایین این بازی، به کمبود بودجه سازندگان برمی گردد. این نکته را هم باید در نظر داشت که کلا سری Terminator در دنیای گیم، چندان موفق عمل نکرده است. حداقل دو سه نسخه آخر این مجموعه، هیچ کدام نتوانسته بودند به بازی با کیفیتی تبدیل شوند. به هر حال، به نظر می رسد که Terminator Resistance که جزو بازی‌های نوامبر سال ۲۰۱۹ محسوب می شود و هم اکنون برای PS4، Xbox One و PC هم در دسترس است، هم نتوانسته عملکرد قابل قبولی را از خود بر جای بگذارد. نه بهتر از بازی‌هایی مثل Terminator Salvation و Rambo: The Video Game ( دیگر محصول Teyon ) کار کرده و نه خود را شایسته تر از Terminator Dark Fate برای سری Terminator نشان داده است. با این وجود، دست کم اسم این بازی می تواند مخاطبینی را به خود جذب کند. البته به شما قول می دهم که حتی اسم بازی هم با این عملکرد ضعیف، بیش از یکی دو سال دوام نیاورده و درست مثل Rambo: The Video Game فراموش خواهد شد. به هر حال، تاریخ ثابت کرده که مهم تر از اسم یک بازی، کیفیت کلی اش است. چیزی که Terminator Resistance فاقد آن است. امروز در گیمفا، قصد داریم تا به بررسی یکی از بازی‌های نقد نشده از سال ۲۰۱۹ بپردازیم. عنوانی که افراد زیادی را ناامید کرده است. حال اگر دوست دارید که اطلاعات بیشتری از بازی به دست آورید، تا پایان با گیمفا و نقد و بررسی بازی Terminator Resistance همراه باشید.

عنوان Terminator: Resistance محصول استودیو Teyon با همکاری Reef Entertainment، یکی از بازی های یکی دو ماه پایانی سال ۲۰۱۹ محسوب می شود که با استقبال جالبی رو به رو نشد. نمرات منتقدین به این بازی و همچنین فیدبک های منفی کاربران، کار را به جایی رساند که حتی اسم و رسم Terminator هم نتوانست به داد این بازی برسد. در ادامه با نقد و بررسی بازی Terminator Resistance در گیمفا همراه شما هستیم.

داستان بازی نسبت به بخش های دیگر آن، در شرایط بهتری به سر می برد. در واقع عنوان Terminator Resistance، به نظر می رسد که نمی خواد به لحاظ داستانی، متفاوت به چیزی باشد که در سینما دیده ایم. داستان بازی و اتفاقاتی که در Terminator Resistance رخ می دهند، مربوط به تقریبا ۳۰ سال پس از اتفاقات Judgment Day می شوند. به طور کلی باید گفت که بازی، جنگ آینده را به تصویر می کشد و بازیکن نیز در نقش Jacob Rivers به بازی کردن خواهید پرداخت. جیکوب ریورز یکی از بازماندگان و از سربازان Resistance محسوب می شود. به طور کلی در داستان بازی، شما باید از طریق از بین بردن ربات‌های متجاوز، در نهایت به پیروزی نهایی برسید. نکته مهمی که باید در رابطه با داستان بازی بدانید، این است که هدف نهایی Jacob Rivers و دیگر همراهانش، غلبه بر نیروهای Skynet است. شخصیت Jacob Rivers در ابتدای بازی، صرفا یک سرباز عادی ( pvt ) بوده ولی خب در طول داستان بازی، به شخصیت مهمی تبدیل می شود. وی جدیدترین هدف Skynet است! در مجموع داستان بازی Terminator Resistance عالی که نه، ولی خب قابل قبول است. نه انصاف است که به آن ایرادی وارد کنیم و نه آن قدر خوب است که مورد تعریف و تمجید قرار بگیرد. داستان در واقع، بیشتر حکم بستری را بازی می کند که قصد نشان دادن گیم پلی بازی را دارد. تمرکز بازی در مجموع بیشتر بر روی گیم پلی است تا دیگر بخش‌های بازی. جالب این جاست که گیم پلی بازی، پرنقص ترین بخش بازی Terminator Resistance محسوب می شود. به طور کلی، این نکته را باید در نظر داشته باشید که Terminator Resistance در بحث روایت داستان عملکرد چندان بدی ندارد. حتی اگر چشم های خود را بر روی ضعف‌های پرشمار گیم پلی بازی ببندیم، گاهی اوقات داستان بازی می تواند هیجان انگیز هم باشد. در برخی از بخش‌های بازی حتی شاید دوست داشته باشید هر چه سریع‌تر بازی را ( به لحاظ داستانی ) جلو برده و از اتفاقات بعدی با خبر شوید. البته نباید تند رفت. داستانِ بازی Terminator Resistance با توجه به ضعف کلی بازی، یک پتانسیل هدر رفته محسوب نمی شود ولی خب در چنین عنوانی، نمی توان انکار کرد که داستان، یک سر و گردن بالاتر از بخش‌های دیگر است.

در پایه ای ترین تعریف، بازی Terminator Resistance یک شوتر اول شخص است که سعی کرده با بهره بردن از برخی از المان‌های نقش آفرینی، خود را بالا بکشد. ایده سازندگان، ایده ی هوشمندانه ای است و خب در فاز پیاده سازی هم Teyon خوب کار کرده است. استفاده و پیاده سازی درست همین ایده، سبب شده تا بازی Terminator Resistance  با وجود تمام ضعف‌هایی که دارد، بتواند در خود مکانیک هایی را جای داده باشد که در کمتر شوتری می بینیم. البته خب مقایسه Terminator Resistance با شوترهای دیگری مثل Call of Duty، Battlefield و Halo، سوای از کیفیت و بودجه و سازنده، از یک لحاظ دیگر هم نادرست است. بازی‌های مذکور هیچ کدام جهان باز نیستند. در واقع عناوینی که نام بردیم، یک سری بازی خطی هستند که غالبا به شما هرگز حق انتخاب نداده و خوب یا بد، مسیر داستانی خود را در پیش می گیرند. حال بماند که چنین بازی‌هایی معمولا به خاطر وجود بخش چند نفره‌شان، طرفداران زیادی دارند. بگذریم. در Terminator Resistance شما به صورت نسبی، حق انتخاب دارید. سیستم انتخاب دیالوگ در بازی، به شما این احساس را منتقل می کند که در روند پیشروی بازی و یا حتی سرنوشت نهایی آن، نقش مهمی دارید. سیستم انتخاب دیالوگ بازی به عمیقی بازی‌هایی مثل The Witcher 3 Wild Hunt نیست ولی خب می تواند در کیفیت کلی بازی، تاثیرگذار باشد. خیلی از مکالمات شما در نهایت، قابل پیشبینی جلو می روند و کاری هم در قبالشان انجام نخواهید داد. برخی از تصمیماتی که از طریق سیستم انتخاب دیالوگ در بازی می گیرید، بر روی داستان بازی هم تاثیر خود را دارند. به غیر از این اما، این سیستم بر روی گیم پلی بازی هم تاثیر خاص خود را گذاشته است. مثل بازی‌های RPG که امروزه و یا حتی در گذشته در بازار دیده ایم، در Terminator Resistance هم شما با تعامل با NPC های بازی، ماموریت های جدیدی را دریافت خواهید کرد. بدیهی است که این ماموریت ها حالت Side Quest ( مرحله جانبی ) داشته و قرار نیست اطلاعات خاصی را از داستان بازی با شما در میان بگذارند. سیستم دیالوگ های بازی بیش از این که شبیه به نقش آفرینی های بزرگ صنعت بازی باشد، شبیه به بازی‌های مستقلی مثل بازی های استودیو تل تیل ( Telltale ) است. در مجموع، استفاده کردن از این سیستم را نمی توان یک تلاش جاه طلبانه از سوی سازندگان معرفی کرد، ولی خب این سیستم توانسته کمی تنوع به بازی دهد. چگونه؟ وقتی همه چیز بد و گاها کلیشه ای است، بالاخره می توانید دل خود را به مکانیکی خوش کنید که در بازی درست و به جایش به کار رفته است.

هر چند که داستان بازی هم چندان جالب نیست و چیز خاصی برای ارائه دادن ندارد، ولی همچنان یک سر و گردن بالاتر از گیم پلی و گرافیک بازی است. هر چند که بازی تاکید زیادی بر روی ایجاد روابط با NPC‌های دیگر دارد، ولی در مجموع Terminator Resistance و شخصیت‌هایش، در حدی نیستند که بتوانید با آن ها ارتباط برقرار کنید.

در بازی Terminator Resistance، شما می توانید مواردی را خرید و فروش کنید. به طور کلی، Terminator Resistance را نمی توان یک جهان باز محض دانست ولی خب آزادی عملی که بازی در اختیار بازیکن قرار می دهد، چه در بحث مبارزات، چه در بحث دیالوگ‌ها و چه در دیگر موارد، ستودنی است. در صحبت با دیگر بازماندگانی که هم گروهی های شما هم محسوب می شوند، می توانید آیتم ها خود را بفروشید، مهمات ساخت و ساز کنید و کارهای مشابه را انجام دهید. به طور معمول، شما اکثر منابع خود را از طریق انجام همان مراحل فرعی که در موردشان صحبت کردیم، به دست خواهید آورد. خب در واقع همان طور که اشاره هم شد، استودیو Teyon سعی کرده تا در بازی Terminator Resistance، آزادی عمل کافی را به مخاطب خود بدهد. به همین خاطر شما این امکان و اجازه را دارید که در دنیای نه چندان وسیع بازی، به جست و جو و کاوش بپردازید. نمی گویم در Terminator Resistance گشتن در محیط از اهمیت بالایی برخوردار است، چرا که نیست! همچنین بر خلاف بسیاری از بازی‌های روز، انجام دادن این کار چندان جذاب و دلپذیر هم نیست. عموم بازی‌هایی که در آن ها گشتن در محیط یک لذت بخش است، از طراحی هنری قابل قبولی برخوردار هستند. برخی بازی‌ها در دنیاهایی آخرالزمانی مثل Fallout، گاهی اوقات در کشورهایی تاریخی مثل Assassin’s Creed، گه‌گاهی هم در دنیاهایی مثل دنیاهای The Withcer و Skyrim. خب Terminator Resistance در اصل یک بازی علمی تخیلی محسوب می شود و در طراحی یک دنیای قابل قبول در این سبک، به وضوح شکست می خورد. همه این ها را گفتیم تا به این نکته برسیم که شما در Terminator Resistance از گشتن برای منابع و پیدا کردن آیتم های جدید، لذت نخواهید برد. البته خب در مجموع، انجام چند مورد از مراحل فرعی بازی اجتناب ناپذیر است. یکی از اصول بازی اصلا، ایجاد ارتباط با دیگر بازماندگان است. موضوعی که اصلا وجودش در عنوانی با سبک و سیاق Terminator Resistance، نمی توان گفت اضافه، ولی دست کم واجب نیست. مشکل بزرگ بازی، این است که اصول اصلی را رها کرده و به جزئیات چسبیده است. بازی در قامت یک شوتر اول شخص عملی تخیلی، هیچ حرفی برای گفتن ندارد. نه در حد و اندازه استانداردهای بازی های Sci Fi است و نه می تواند استانداردهای FPS را رعایت کند. شاید به همین خاطر است که Teyon سعی کرده با اضافه کردن مکانیک های RPG که البته در همه موارد هم بی نقص و بدون مشکل نیستند، کمی حواس ها را به ضعف های اصلی بازی پرت کنید. ضعف‌هایی که هنوز به آن ها نرسیده ایم و در مورد نیمه خالی لیوان، فعلا چیزی نگفته ایم. به هر شکل، دنیای بازی پر از منابع مختلف جهت ساخت و ساز و یا معامله است. سیستم ارتقای سلاح‌های بازی، سیستم جالبی است. به طور کلی، شما یک سری قطعه ( در بازی Chip نامیده می شوند ) در Inventory خود دارید که هر کدام کار مشخصی را انجام می دهند. این قطعات درصد مواردی مثل قدرت خسارت سلاح و پایداری سلاح را افزایش می دهند. خب اما این سیستم چگونه کار می کند؟ بر خلاف دیگر بازی‌ها، در Terminator Resistance همه چیز به انتخاب کردن قطعه محدود نمی شود. قطعات شما باید با هم مچ باشند و این مچ شدن، از طریق یک الگو باید انجام بگیرد. مثلا اگر الگوی قطعه وسط شما در سمت راست سه خط و در سمت چپ یک خط است، قطعه‌ای که در سمت چپ Equip می کند باید یک خط بوده و قطعه سمت راست شما سه خط داشته باشد. این سیستم، مرا به یاد سیستم Chemistry بخش آلتیمیت تیم سری بازی FIFA انداخت. عوض کردن و Equip کردن قطعات به خودی خود، چیز پیچیده ای نیست و کمتر از ۱۰ دقیقه به زمان نیاز دارید تا این سیستم را به صورت کامل یاد بگیرید. ولی خب به سادگی چیزی که در بازی‌های دیگر دیده ایم هم نیست. طبیعتا در Terminator Resistance، شما با یک سری Skill ( مهارت ) هم سر و کار خواهید داشت. مهارت های ممکن در بازی چندان متنوع نیستند. مثلا یکی از مهارت ها مربوط به ساخت و ساز است که خود این مهارت، پنج سطح مختلف دارد. این عدد برای مهارتی مثل Explosives و یا مثلا Lockpicking، از ۳ تجاوز نمی کند. همچنین این نکته را باید در نظر داشته باشید که برای رسیدن به برخی از مهارت‌ها به خصوص در سطوح بالاتر، لول شخصیت شما هم باید به یک حداقل برسد. مثلا برای رسیدن به بالاترین درجه Crafting، باید لِول شما ۲۴ باشد. فعال کردن مهارت‌ها، چیز چندان پیچیده ای نیست و فقط باید با کسب امتیاز XP ( که البته در Terminator Resistance بیشتر با همان واژه Experience شناخته می شود ) سطح خود را افزایش داده و در نهایت اسکیل مورد نظر را به سادگی فشار دادن یک دکمه، اکتیو کنید.

خب همان طور که بالاتر هم اشاره کردیم، عنوان Terminator Resistance در رعایت اصول به مشکل می خورد. استودیو سازنده با اضافه کردن مکانیک هایی که در موردشان صحبت کرده بودیم، به نوعی سعی در پوشش مشکلات اصلی بازی دارد. این حربه گاهی اوقات واقعا جواب می دهد ولی شرایط Terminator Resistance بدتر از آن چیزی است که بتوانید با استفاده از همچین تاکتیک‌هایی خودش را نجات داده و به مخاطب، تحمیل کند. خب اجازه دهید تا صحبت از مشکلات بازی را با یک سوال شروع کنیم; به نظر شما عوامل موفقیت یک شوتر اول شخص چیست؟ یا اصلا خودِ شما از یک شوتر اول شخص چه انتظاراتی دارید؟ تنوع مراحل؟ گان پلی؟ تخریب پذیری محیط؟ طراحی هنری دنیای بازی؟ تنوع دشمنان؟ سختی بازی و سر و کله زدن با دشمنانی که برایتان واقعا خطرناک هستند؟ بالا بودن هوش مصنوعی نیروهای خودی و دشمن؟ خب بگذارید خیالتان را در همین پاراگراف راحت کنم; عنوان Terminator Resistance هیچ کدام از مواردی که گفته شد را در گیم پلی خود ندارد! تا جایی که مربوط به بخش Combat بازی می شود، کل گیم پلی بازی Terminator Resistance تنها دو نکته نسبتا مثبت دارد. آزادی عملی که در اجرای مراحل به بازیکن داده می شود و تنوع نسبی سلاح‌ها. باور کنید همین تعداد سلاح با همین تنوع، اگر در بازی‌ دیگری دیده می شدند، شخصا آن را به عنوان یک نکته مثبت نمی دیدم. البته خب نباید فراموش کنیم که کارهای زیادی می توان بر روی سلاح‌های بازی انجام داد. به هر ترتیب، مهم ترین رکن بازی Terminator Resistance که گیم پلی می شود مشکل دارد و مهم ترین بخش گیم پلی بازی که بخش مبارزات به شمار رفته، کلا تعطیل است! از طرفی، دشمنان شما تقریبا ضدگلوله هستند و از طرفی، اصلا بلد نیستند که بجنگند. کشتن دشمنان در هر تیپی، لذت خاصی برای بازیکن نخواهد داشت و از طرفی، ربات‌‎هایی که در مقابل شما قرار می گیرند هم شاید دیر بمیرند، ولی معمولا تیرهایشان هم خطا می رود. از طرف دیگر، شخصیت اصلی بازی که جیکوب ریورز باشد هم به شکلی عجیب، در مقابل تیرهای دشمنان مقاوم بوده و عملا بازی را، تبدیل به یک تجربه نسبتا آسان می کند. در حالی که در بیشتر بازی‌های اول شخص شوتر، بالاترین درجه سختی مثل یک کابوس مانده و واقعا بازیکن را آزار می دهد، در Terminator Resistance بالاترین درجه سختی، مثل همان درجه سختی Normal یا Medium در بازی‌های دیگر است. چالش خاصی برایتان به همراه نداشته و بازیکنان حرفه‌ای از آن لذت نخواهند برد. بخش داستانی بازی کمتر از ۱۰ ساعت به طول خواهد انجامید. همین مدت هم از نظر بازیکن، به نظر زیاد خواهد رسید. انجام مراحل بازی در اکثر اوقات، به صورت Stealth هم ممکن است. البته افرادی که به سراغ چنین بازی‌هایی می روند، غالبا مبارزات شلوغ را ترجیح می دهند. حتی گاهی اوقات بدون درگیر شدن با دشمنان هم می توانید به هدف خود برسید. از این نظر، Teyon عملکرد بدی را از خود بر جای نگذاشته است. دادن آزادی عمل به بازیکن، چیزی است که Terminator Resistance آن را به درستی رعایت کرده است. متاسفانه گان پلی بازی اصلا چنگی به دل نزده و آن جذابیتی که باید یک شوتر اول شخص تمام عیار داشته باشد، در گان پلی Terminator Resistance مشاهده نمی شود. از این نظر Terminator Resistance بدترین عنوانی که تجربه خواهید کرد نیست اما شما را راضی هم نخواهد کرد. بازی سعی کرده که در دنیای خود، از سلاح‌های آینده استفاده کند. کمی بالاتر اشاره کردیم که تنوع سلاح های بازی در شرایط مطلوبی به سر می برد. با این حال فکر نمی کنم که بتوانید از این تنوع، نهایت استفاده را ببرید. چرا؟ چون تقریبا در تمام طول بازی با یک شات گان جلو خواهید رفت. دلیلش هم واضح است. نه جذابیتی در استفاده ازسلاح‌های دیگر وجود دارد و نه لزومی می بینید که اسلحه خود را عوض کنید. حتی آن ترمینیتورهایی که به نظر، سخت‌ترین دشمنان شما در بازی به شمار می روند هم خیلی راحت در مقابل شما به زانو در می آیند. با این تفاسیر، خب چه نیازی به تغییر دادن سلاح و استفاده از بقیه تسلیحات بازی دارید؟

کمی بالاتر، گفتیم که شما می توانید مراحل را به شکل های مختلفی انجام دهید. خب این خوب است و تا حدی هم ضعف عدم خلاقیت سازنده در طراحی مراحل و ماموریت‌های مختلف را پوشش می دهد; ولی باز هم تجربه Terminator Resistance پس از مدتی، تکراری می شود. پیش از این که بازی را به پایان برسانید، یکنواخت بودن بازی و چرخیدن در یک لوپ را احساس خواهید کرد. با NPCها صحبت کنید، به فلان قسمت نقشه بروید، N تعداد ربات را از پای درآورید، فلان منطقه را فتح کنید و همین کارها را یک بار دیگر از سر بگیرید. ارزش تکرار بازی شدیدا پایین است و هیچ مد دیگری هم در بازی دیده نمی شود.

دیگر مشکل بزرگ بازی، مربوط به یکنواختی آن می شود. بگذارید این گونه بگویم که Teyon به جز این که از شما بخواهد که یک سری از ربات‌ها را از بین ببرید، یک پایگاه را نابود کنید و از نقطه A به نقطه B برسید، هیچ گونه خلاقیتی به خرج نداده است. حتی به صورت انگشت‌ شمار هم ماموریت‌های جالب و جدید در بازی مشاهده نخواهید کرد. کمی بالاتر، گفتیم که شما می توانید مراحل را به شکل های مختلفی انجام دهید. خب این خوب است و تا حدی هم ضعف عدم خلاقیت سازنده در طراحی مراحل و ماموریت‌های مختلف را پوشش می دهد; ولی باز هم تجربه Terminator Resistance پس از مدتی، تکراری می شود. پیش از این که بازی را به پایان برسانید، یکنواخت بودن بازی و چرخیدن در یک لوپ را احساس خواهید کرد. با NPCها صحبت کنید، به فلان قسمت نقشه بروید، N تعداد ربات را از پای درآورید، فلان منطقه را فتح کنید و همین کارها را یک بار دیگر از سر بگیرید. ارزش تکرار بازی شدیدا پایین است و هیچ مد دیگری هم در بازی دیده نمی شود. البته عدم گنجانده شدن حالت های تک نفره دیگر و یا حتی حالت چندنفره، با توجه به بودجه پایینی که صرف ساخت بازی شده، قابل توجیه است. بقیه مشکلات بازی اما، حتی با وجود کم خرج بودن روند توسعه بازی، باز هم قابل قبول نیستند.

در بحث گرافیک و طراحی هنری بازی، باز هم Terminator Resistance لنگ می زند. دنیای بازی ابدا برای بازیکن جذاب نخواهد بود و سازندگان هم در ساخت یک دنیای علمی تخیلی که البته رو به نابودی است، به توفیقی دست پیدا نکرده اند. با توجه به این که در طول بازی، زیاد باید به گشت و گذار بپردازید، اهمیت طراحی دنیای بازی دو چندان می شود. اصلا یکی از دلایلی که لذت کاوش در دنیای بازی را از بازیکن می گیرد هم، همین است. نه خبر از تنوع خاصی است و نه معماری قابل قبولی در بحث طراحی دنیای Terminator Resistance می بینیم. انیمیشن های بازی و به خصوص انیمیشن های صورت NPCها، چیزی در حد افتضاح هستند. مصنوعی و سطح پایین! جلوه‌های بصری بازی هم فاقد کیفیتی هستند که انتظارش را داریم. در سال ۲۰۱۹ به سر می بریم و چیزی که از لحاظ گرافیکی در Terminator Resistance مشاهده می کنیم، بیشتر شبیه به چیزی است که در بازی‌های متوسط Xbox 360 آن ها را دیده ام. البته در کنار تمام این انتقادات، نباید از نورپردازی و ترکیب رنگ‌های بازی غافل شد. همین دو مورد، تنها مواردی هستند که در گرافیک بازی Terminator Resistance قابل قبول به نظر می رسند. در بحث صداگذاری هم می توان به بازی نمره قبولی داد. از صدای شلیک تفنگ گرفته تا NPC‌ها و تُن صدای جیکوب ریورز در شرایط مختلف، عملکرد Teyon قابل دفاع است. عنوان Terminator Resistance شاید ضعف های زیادی در گیم پلی و گرافیکش داشته باشد، ولی داستان، ارائه آن و همچنین صداگذاری بازی قابل دفاع هستند.

ایده ترکیب FPS با RPG، ایده بدی از سوی سازنده نبوده ولی فقط بر روی قسمت RPG بازی به درستی کار شده است. پیش از هر چیز، Terminator Resistance را یک شوتر اول شخص می دانیم و با هیچ متر و معیاری، در قالب یک شوتر اول شخص، Terminator Resistance بازی قابل قبولی به شمار نمی رود. به هر شکل، در مجموع Terminator Resistance را یک شکست دیگر برای Teyon می توان دانست. 

دلایل زیادی را می توان پیدا کرد برای این که بازی Terminator Resistance را از لیست بازی هایی که قرار بوده تهیه کنیم، حذف کنیم. عنوان Terminator Resistance چه در قامت یک شوتر، چه در قامت یک بازی ساخته شده بر اساس فیلم، چه در قامت یک بازی متوسط و چه حتی در قامت یک بازی با بودجه ساخت پایین، هیچ حرفی برای گفتن ندارد. اندک نکات مثبتی مثل استفاده درست از مکانیک های RPG و نورپردازی و ترکیب رنگ قابل قبول بازی هم نمی توانند ضعف های دیگر بازی را بپوشانند. ایده ترکیب FPS با RPG، ایده بدی از سوی سازنده نبوده ولی فقط بر روی قسمت RPG بازی به درستی کار شده است. پیش از هر چیز، Terminator Resistance را یک شوتر اول شخص می دانیم و با هیچ متر و معیاری، در قالب یک شوتر اول شخص، Terminator Resistance بازی قابل قبولی به شمار نمی رود. به هر شکل، در مجموع Terminator Resistance را یک شکست دیگر برای Teyon می توان دانست. عنوانی که اگر آن را تهیه کرده اید که هیچ، اما اگر در صدد تهیه آن هستید، بهتر است ابتدا نگاهی به بازی‌های دیگر سال ۲۰۱۹ انداخته و سپس، تصمیم بهتری بگیرید.