گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا

گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد

سعید حلاجیان
۱۸:۲۵ ۱۳۹۸/۰۸/۰۲
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا

در حالی که ماه گذشته، سونی رسما از تاریخ انتشار بازی محبوب و مورد انتظار The Last of Us Part 2 رونمایی کرد اما گزارش‌‌ها حاکی از این است که انتشار بازی جدید استودیوی ناتی‌داگ به بهار ۲۰۲۰ موکول خواهد شد. برای جزئیات بیشتر با گیمفا همراه باشید.

وب‌سایت کوتاکو (Kotaku) به تازگی گزارش می‌دهد که احتمالا استودیوی ناتی‌داگ انتشار بازی The Last of Us Part 2 را تا بهار ۲۰۲۰ به تاخیر انداخته است. اگرچه شرکت سونی هنوز این موضوع را به صورت رسمی تایید نکرده اما وب‌سایت کوتاکو این اطلاعات را از منابع نزدیک به استودیوی ناتی‌داگ به دست آورده است.

روز گذشته نیز شایعاتی مبنی بر تاخیر در انتشار یکی از بازی‌های انحصاری سونی به گوش می‌رسید که گزارش امروز کوتاکو، به نوعی شایعات منتشر شده را تایید می‌کند. هنوز دلیل این موضوع مشخص نیست و  این احتمال وجود دارد که ناتی‌داگ به زمان بیشتری برای توسعه‌ی بازی The Last of Us Part 2 نیاز داشته و بر همین اساس انتشار آن را تا بهار ۲۰۲۰ به تاخیر انداخته است. در هر صورت انتظار داریم سونی طی روزهای آینده رسما در این زمینه شفاف سازی کند.

بازی The Last of Us Part 2 قرار است در تاریخ جمعه، ۲ اسفندماه ۱۳۹۸ (۲۱ فوریه ۲۰۲۰ میلادی) به صورت انحصاری برروی کنسول پلی‌استیشن ۴ منتشر شود. مسلما شما نیز کنجکاو هستید که بدانید The Last of Us Part 2 برروی کنسول پلی‌استیشن ۴ چه ویژگی‌ها و تکنیک‌های فنی به همراه دارد و احتمالا چه عملکردی را برروی این کنسول خواهد داشت. بنابراین پیشنهاد می‌کنم تحلیل فنی دموی گیم‌پلی این بازی را در وب‌سایت گیمفا به هیچ عنوان از دست ندهید.

ایرانیکارت

مطالب مرتبط سایت

تبلیغات

گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید

  • احتمالا استودیوی ناتی‌داگ انتشار بازی The Last of Us Part 2 را تا بهار ۲۰۱۹ به تاخیر انداخته است
    ۲۰۲۰ نه ۲۰۱۹

  • Dragon 313 گفت:

    اگر تا اون زمان تاخیر بخورد،احتمال کوچکی وجود دارد همزمان بخش آنلاین هم با اون عرضه شود.ولی آخه چرا تازه تاریخ انتشار این عنوان منتشر شده به این زودی تاخیر؟ 😐 😐 😐 😐 😐

  • postman گفت:

    اشکال نداره. ما که ۳ ساله صبر کردیم، بازم صبر میکنیم.
    حس میکنم آخرش ۱۲ ژوئن ۲۰۲۰ رو واسش در نظر بگیرن که هم درست بعد از E3 هست هم نزدیکترین جمعه به سالگرد انتشار پارت ۱٫ چون بازیهای بزرگشون رو اکثر اوقات جمعه میدن که بخوره به تعطیلی آخر هفته‌هاشون و بیشترین فروش رو بگیرن.

  • electropop گفت:

    حتما ناتی‌داگ می‌خواد روی گرافیکش بیشتر کار کنه. البته بعید کیفیتش به تریلر E3 2018 برسه.

    • Sina5124 گفت:

      قراره رو گوشی بازی کنی مگه نه؟
      چیکار گرافیکش داری همین الان هم گرافیکش نسبت به سخت افزارش عالیه
      سری لست گرافیک بهتری داره نسبت به بقیه بازی های ناتی داگ
      حالا یه سوال داشتم
      احیانا مشکلی چیزی نداری؟

  • امیدوارم شایعه غلط از آب در بیاد ولی اگرم درست بود برا عید دیگه آماده باشه هر چند بعیده

  • majidam گفت:

    احتمال داره همزمان برای دو کنسول ps4 و ۵ منتشر کنن

  • بارِ منفی این خبر با اینکه هنوز رسمی نشده برام برابر بود با افتادن درس تو دانشگاه.

  • Darkone گفت:

    یک اکیپ ده بیست نفری زدیم سر یک بازی بیخود و الکی هایپی تمام پستای سایت و (مخصوصا پست rdr2 و سایبرپانک) به گند کشیدیم جالبه کل شاخا ویچر ۳ و رد دد سایبرپانک و هیلو قراره همین بکوبه وای وای اگر ۶۷ ماه دیگه با همین تاخیرش متاش بیاد ۸۸ در حد left behind (چون انچارتد هیچ کدوم زیر ۹۰ نشدن دیگه) یا حتی ۹۰ ۹۱ قیامتی میشه تو پست ای سونی :-)) :laugh: :laugh:

  • Revenant3 گفت:

    کامنت های کاربران در خبر های مختلف در سایت گیمفا:
    ۱. لست ۲ تا بهار ۲۰۲۰ تاخیر خورد. حالا کامنتای دوستان:
    حرف نزن پی سی فن کثیف.
    غلط کردی تو پستای سونی نظر میدی.
    ۲. نقد نسخه سوییچ ویچر ۳:
    حق ناتی داگ و لست یک رو این بازی مسخره و پر از باگ خوردن. ایشالا لست دو فکش رو به خاک میماله و پوز پی سی و جعبه فنا زده میشه.
    تو حتی پول نداری پی سی منو نگاه کنی چه برسه به خریدش!
    ۳. حلول ماه مبارک رمضان بر شما مسلمانان تبریک و تهنیت باد:
    همه میدونن که اول سونی فنا شروع میکنن. ما پی سی بازا که حرفی نداریم.
    برو بابا جعبه فن. برو وی پی ان و اکانت فیکت رو جمع کن.
    الحقوولانصاف سونی و کنسولش سلاطین صنعت گیم هستند.
    I’ll kill you, baby. You’ll kill me, baby. چه دختر نازیم من. وای خدا!
    اینقدر از مولتی پلتفرما بالا نرید با اون بازیای زردتون. انحصاری شاختون توی متا زرده!
    در حدم نیستی باهات بحث کنم. برو خونتون.
    ۴.صعود تیم ملی به جام جهانی مبارک:

  • mehrdadPS گفت:

    نَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَه 😥

  • Paprika گفت:

    الاالان دقیقا من متوجه نشدم !! ۱ ماه تاخیر خورده ؟ یا …
    کلا آدم خنگیم :sweat: 😮

  • امیدوارم شایعه ای بیش نباشه اینو من میگم که کنسول ps4 ندارم

  • Uncle Broom گفت:

    ای گند توش تایید شد افتاده واس خرداد :pissedoff: :reallypissed: سونی امسالو که حسابی گند زد سال بعد خدا کنه عین ۲۰۱۸ بترکونه :-/

  • nimabastami گفت:

    ۳ سال دیگه ام. بیاد ما وایمیسیم پاش
    لست عشقی عشق :heart: :heart:

  • واقعا حیف شد من که خیلی منتظرشم
    نسخه دیلاکس رو برای ps4 pro پیش خرید کرده بودم :yes:
    بی صبرانه منتظرم زودتر بیاد با رزولوشن ۴k خودم رو در این بازی غرق کنم :pray: :worship:
    به هر حال امیدوارم طرفداران پلتفرم نادیده گرفته شده هم با دیدن ویدیو این
    بازی در یوتیوب بتونن کمی از ناراحتی خودشون رو جبران کنن
    واقعا خیلی سخته دستگاه ۲۰ میلیونی و rtx 2080ti داشته باشی ولی نتونی
    این ابر شاهکار قرن رو تجربه کنی :laugh: :laugh: :laugh:
    لست ۲ = گوتی ۲۰۲۰ 😎

  • ای بابا تازه که تاریخ انتشار اعلام شده بود

  • چقدر صبر کردن واسه این شاهکار سخته 😥
    الآن هم این خبر مثل یک تیر تو قلب طرفدار ها بودش :-((

  • gamefan گفت:

    بله رسما اعلام شد جمعه ۹ خرداد ۹۹
    برید تو اینستاگرام ناتی داگ لینک پیام نیل دراکمن هست

  • pezhmanm666 گفت:

    من قبلا گفته بودم انحصاری نزدیک اخر تابستون و اخر شهریور بیرون میده. الانم میگم ghost of…هم تو پاییز سال بعد میاد

  • ark.ps4 گفت:

    احتمالا سیاست سونیه وگرنه ناتی اگه عقب‌موندگی داشت که تاریخ اعلام نمیکرد

  • rezaretki1 گفت:

    یکی راکستار یکی ناتی داگ هر چی تاخیر بخورن بازیشون شاهکار تر میشه.

گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد - گیمفا