بازی The Last of Us Part 2 قرار است در تاریخ جمعه، ۲ اسفندماه ۱۳۹۸ (۲۱ فوریه ۲۰۲۰ میلادی) به صورت انحصاری برروی کنسول پلیاستیشن ۴ منتشر شود. مسلما شما نیز کنجکاو هستید که بدانید The Last of Us Part 2 برروی کنسول پلیاستیشن ۴ چه ویژگیها و تکنیکهای فنی به همراه دارد و احتمالا چه عملکردی را برروی این کنسول خواهد داشت. بنابراین پیشنهاد میکنم تحلیل فنی دموی گیمپلی این بازی را در وبسایت گیمفا به هیچ عنوان از دست ندهید.
گزارش: انتشار بازی The Last of Us Part 2 تا بهار ۲۰۲۰ به تعویق افتاد
در حالی که ماه گذشته، سونی رسما از تاریخ انتشار بازی محبوب و مورد انتظار The Last of Us Part 2 رونمایی کرد اما گزارشها حاکی از این است که انتشار بازی جدید استودیوی ناتیداگ به بهار ۲۰۲۰ موکول خواهد شد. برای جزئیات بیشتر با گیمفا همراه باشید.
وبسایت کوتاکو (Kotaku) به تازگی گزارش میدهد که احتمالا استودیوی ناتیداگ انتشار بازی The Last of Us Part 2 را تا بهار ۲۰۲۰ به تاخیر انداخته است. اگرچه شرکت سونی هنوز این موضوع را به صورت رسمی تایید نکرده اما وبسایت کوتاکو این اطلاعات را از منابع نزدیک به استودیوی ناتیداگ به دست آورده است.
روز گذشته نیز شایعاتی مبنی بر تاخیر در انتشار یکی از بازیهای انحصاری سونی به گوش میرسید که گزارش امروز کوتاکو، به نوعی شایعات منتشر شده را تایید میکند. هنوز دلیل این موضوع مشخص نیست و این احتمال وجود دارد که ناتیداگ به زمان بیشتری برای توسعهی بازی The Last of Us Part 2 نیاز داشته و بر همین اساس انتشار آن را تا بهار ۲۰۲۰ به تاخیر انداخته است. در هر صورت انتظار داریم سونی طی روزهای آینده رسما در این زمینه شفاف سازی کند.
پر بحثترینها
- نقدها و نمرات بازی STALKER 2 منتشر شدند
- از صنعت بازی های ویدیویی در سال ۲۰۲۵ چه انتظاراتی داریم؟
- شایعه: کمپانی مادر FromSoftware احتمالا برای جلوگیری از تصاحب خصمانه از سوی یک شرکت کرهای به سونی مراجعه کرده است
- رسمی: شرکت مادر FromSoftware پیشنهاد خرید از سوی سونی را تایید کرد
- شایعات مربوط به حضور God of War در TGA 2024 قوت گرفت [تکذیب شد]
- گزارش: GTA 6 وضوح فوقالعادهای روی پلی استیشن ۵ پرو خواهد داشت
- سازنده STALKER 2 به دنبال بررسی بازخوردها و رفع سریع مشکلات بازی است
- بازی STALKER 2 در عرض دو روز بیش از ۱ میلیون نسخه فروخت
- آیا بازیهای ویدیویی به ما آسیب میرسانند؟
- پلی استیشن برای ۱۰ سال متوالی نمایندهای برای بهترین بازی سال داشته است
نظرات
احتمالا استودیوی ناتیداگ انتشار بازی The Last of Us Part 2 را تا بهار ۲۰۱۹ به تاخیر انداخته است
۲۰۲۰ نه ۲۰۱۹
امین یه چیز رو بدون که اگه الکی بخوای بگی من نبودم فلان بودم .شاید بقیه باور کنن ولی منو مسعود قشنگ میشناسیمت پس الان به قدرت حرفام پی بردم که تورو روزی انداختم که خودتو انکار کردی :rotfl:
شاید بقیه باور کنن ولی منو مسعود قشنگ میشناسیمت ؟ احتمالا اشتباهی با یه اکانت دیگه کامنت خواستی بذاری اما نشده :laugh:
نه دادا اون مسعودی رو میگم که میگی منم :rotfl:
دادا ؟ :laugh:
چی شده مهربان شدی افتاب از کدوم طرف طلوع کرده موش موشک ؟ :laugh:
اوففف مسعود عجب سوتی دادی دو ساعته دارم میخندم :rotfl: وسایلت رو جمع کن از سایت برو دیگه آبرویی برات نمونده
تو چی میگی این وسط :idk:
همون اولشم قرار بود اوایل ۲۰۲۰ بیاد اما شایعه شده تاخیر میخوره و میره اخرای ۲۰۲۰
الان چیزی از ۲۰۱۹ دیگه نمونده بعدشم بازی اصلا قرار نبوده ۲۰۱۹ عرضه بشه
داداش چی زدی؟ :rotfl:
بهار ۲۰۱۹ خیلی وقته گذشته
این mrAntfun خب راست میگه ۲۰۲۰
نه ۲۰۱۹ مشکلش اینه یه کاما نزاشته 😐
اگر تا اون زمان تاخیر بخورد،احتمال کوچکی وجود دارد همزمان بخش آنلاین هم با اون عرضه شود.ولی آخه چرا تازه تاریخ انتشار این عنوان منتشر شده به این زودی تاخیر؟ 😐 😐 😐 😐 😐
اشکال نداره. ما که ۳ ساله صبر کردیم، بازم صبر میکنیم.
حس میکنم آخرش ۱۲ ژوئن ۲۰۲۰ رو واسش در نظر بگیرن که هم درست بعد از E3 هست هم نزدیکترین جمعه به سالگرد انتشار پارت ۱٫ چون بازیهای بزرگشون رو اکثر اوقات جمعه میدن که بخوره به تعطیلی آخر هفتههاشون و بیشترین فروش رو بگیرن.
امیدوارم دروغ باشه….
اما….
به نظرم اگه ناتی به زمان بیشتر نیاز داره…اوکی…ما طرفدارا ۳ ماه که هیچی….۱ سالم صبر میکنیم…چون میدونیم این اتفاق باعث بهتر شدن این بازی میشه…
چرا دروغ امید؟من امیدوارم واقعیت باشه
چون میدونم هرچی رو این بازی کار کنن بهتره
بلاخره میرسه دستمون و بازیش میکنیم ولی کی بدش میاد کاملا پالیش بشه و بهتر بشه؟
حتما ناتیداگ میخواد روی گرافیکش بیشتر کار کنه. البته بعید کیفیتش به تریلر E3 2018 برسه.
قراره رو گوشی بازی کنی مگه نه؟
چیکار گرافیکش داری همین الان هم گرافیکش نسبت به سخت افزارش عالیه
سری لست گرافیک بهتری داره نسبت به بقیه بازی های ناتی داگ
حالا یه سوال داشتم
احیانا مشکلی چیزی نداری؟
بهار ۲۰۲۰ میشه کی؟
میشه بهار ۹۹ :-/
داداش بهار بهاره دیگه
میشه ۳ تا ماه فروردین اردیبهشت خرداد
تقریبن بهار ۱۳۹۹ خودمون
مسخرس
امیدوارم شایعه غلط از آب در بیاد ولی اگرم درست بود برا عید دیگه آماده باشه هر چند بعیده
رسما تایید کرده دراکمن.
افتاده برای ۹ خرداد…
احتمال داره همزمان برای دو کنسول ps4 و ۵ منتشر کنن
بارِ منفی این خبر با اینکه هنوز رسمی نشده برام برابر بود با افتادن درس تو دانشگاه.
یک اکیپ ده بیست نفری زدیم سر یک بازی بیخود و الکی هایپی تمام پستای سایت و (مخصوصا پست rdr2 و سایبرپانک) به گند کشیدیم جالبه کل شاخا ویچر ۳ و رد دد سایبرپانک و هیلو قراره همین بکوبه وای وای اگر ۶۷ ماه دیگه با همین تاخیرش متاش بیاد ۸۸ در حد left behind (چون انچارتد هیچ کدوم زیر ۹۰ نشدن دیگه) یا حتی ۹۰ ۹۱ قیامتی میشه تو پست ای سونی :-)) :laugh: :laugh:
کامنت های کاربران در خبر های مختلف در سایت گیمفا:
۱. لست ۲ تا بهار ۲۰۲۰ تاخیر خورد. حالا کامنتای دوستان:
حرف نزن پی سی فن کثیف.
غلط کردی تو پستای سونی نظر میدی.
۲. نقد نسخه سوییچ ویچر ۳:
حق ناتی داگ و لست یک رو این بازی مسخره و پر از باگ خوردن. ایشالا لست دو فکش رو به خاک میماله و پوز پی سی و جعبه فنا زده میشه.
تو حتی پول نداری پی سی منو نگاه کنی چه برسه به خریدش!
۳. حلول ماه مبارک رمضان بر شما مسلمانان تبریک و تهنیت باد:
همه میدونن که اول سونی فنا شروع میکنن. ما پی سی بازا که حرفی نداریم.
برو بابا جعبه فن. برو وی پی ان و اکانت فیکت رو جمع کن.
الحقوولانصاف سونی و کنسولش سلاطین صنعت گیم هستند.
I’ll kill you, baby. You’ll kill me, baby. چه دختر نازیم من. وای خدا!
اینقدر از مولتی پلتفرما بالا نرید با اون بازیای زردتون. انحصاری شاختون توی متا زرده!
در حدم نیستی باهات بحث کنم. برو خونتون.
۴.صعود تیم ملی به جام جهانی مبارک:
…
نَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَنَه 😥
انگشتات درد نگرفت؟ ?:-)
copy + paste
مگه میشه انقد بیکار باشی ؟ 😐
فکر نکنم مثل تو
داداش خیلی بیکاری :rotfl:
الاالان دقیقا من متوجه نشدم !! ۱ ماه تاخیر خورده ؟ یا …
کلا آدم خنگیم :sweat: 😮
امیدوارم شایعه ای بیش نباشه اینو من میگم که کنسول ps4 ندارم
ای گند توش تایید شد افتاده واس خرداد :pissedoff: :reallypissed: سونی امسالو که حسابی گند زد سال بعد خدا کنه عین ۲۰۱۸ بترکونه :-/
۳ سال دیگه ام. بیاد ما وایمیسیم پاش
لست عشقی عشق :heart: :heart:
واقعا حیف شد من که خیلی منتظرشم
نسخه دیلاکس رو برای ps4 pro پیش خرید کرده بودم :yes:
بی صبرانه منتظرم زودتر بیاد با رزولوشن ۴k خودم رو در این بازی غرق کنم :pray: :worship:
به هر حال امیدوارم طرفداران پلتفرم نادیده گرفته شده هم با دیدن ویدیو این
بازی در یوتیوب بتونن کمی از ناراحتی خودشون رو جبران کنن
واقعا خیلی سخته دستگاه ۲۰ میلیونی و rtx 2080ti داشته باشی ولی نتونی
این ابر شاهکار قرن رو تجربه کنی :laugh: :laugh: :laugh:
لست ۲ = گوتی ۲۰۲۰ 😎
بزرگ شو
پ ن:البته همینجور بمون بخندیم بهت
واقعا فکر میکنی pro میتونه همچین بازی ای رو ۴k اجرا بکنه :laugh:
به گفته برخی از منابع تنها تفاوت ورژن pro و عادی این هست که رو pro بازی با ۱۰ فریم بیشتر اجرا میشه که همون هم ممکن هست شایعه باشه
آره دو بارم خریدی بچه ۱۰ ساله
احسان جان با تمام حرفات موافقم
احتمالش میدادم
مثل UC4
ای بابا تازه که تاریخ انتشار اعلام شده بود
چقدر صبر کردن واسه این شاهکار سخته 😥
الآن هم این خبر مثل یک تیر تو قلب طرفدار ها بودش :-((
بله رسما اعلام شد جمعه ۹ خرداد ۹۹
برید تو اینستاگرام ناتی داگ لینک پیام نیل دراکمن هست
من قبلا گفته بودم انحصاری نزدیک اخر تابستون و اخر شهریور بیرون میده. الانم میگم ghost of…هم تو پاییز سال بعد میاد
احتمالا سیاست سونیه وگرنه ناتی اگه عقبموندگی داشت که تاریخ اعلام نمیکرد
عقب موندگی :rotfl: :rotfl: :rotfl:
یکی راکستار یکی ناتی داگ هر چی تاخیر بخورن بازیشون شاهکار تر میشه.