شاهزاده‌ی کابوس، بازیباز رویا | نقد و بررسی بازی Trine 4: The Nightmare Prince

نخستین بازی Trine و دیدن اولین تریلر آن برای من یک جوری بود که هر چقدر تلاش می کنم نمی توانم دقیقا با کلمه آن را بیان کنم. دیدن دنیای این بازی در کنار شنیدن موسیقی که همراهش بود برای من یک حس خاص و عجیبی داشت و انگار یک دریچه مستقیم از هنر بود که به روح من بازی شده است. Trine عنوانی بود که تاثیر زیادی روی نوع نگاهم به هنر و صنعت بازی داشت. واقعا تا به حال رنگ بندی به آن زیبایی را در هیچ بازی ندیده بودم که این گونه من را محو و غرق در زیبایی خود کند. در واقع با اولین تریلر از بازی Trine و سپس Trine 2، نوعی وابستگی عجیب روحی به این بازی در من ایجاد شد و محو زیبایی آن شده بودم. شاید باور نکنید اما واقعا تا مدتی خیلی طولانی، روزانه حتی چند بار به مشاهده تریلرهای محتلف این ۲ عنوان می پرداختم و با دیدن زیبایی آن ها گویی روحم به پرواز در می آمد و جالب است که هنوز هم گاهی مجددا به آن تریلرها سری می زنم و آن ها را دوباره تماشا می کنم و موسیقی هایشان را هم که کلا به طور ثابت گوش می دهم و جزو قطعات اصلی لیست موسیقی هایی است که به آنها علاقمند هستم. حتی با وجود این که نسخه اول و دوم و سوم و حالا چهارم (تنها در نسل هشت است) را بارها بازی کرده و کاملا برایم شناخته شده هستند، باز هم تماشای تریلر آن ها با موسیقی بی نظیر این سری برایم لذتبخش است. نسخه اول Trine در سال ۲۰۰۹ منتشر گردید و بسیار هم موفق عمل کرد و نام استودیو Frozenbyte را بر سر زبان ها انداخت و موفق شد تا امتیاز متای بسیار عالی ۸۳ را کسب نماید.

Trine 4: The Nightmare Prince عنوانی است که تا همیشه با گرافیک چشم‌ نواز، طراحی هنرمندانه و شاهکار، گیم پلی‌ روان و موسیقی بی‌نظیر خود در ذهن شما باقی خواهد ماند و نه فقط در شاخه بازی های ویدئویی، بلکه در شاخه تمامی آثار هنری از آن یاد خواهید کرد.

سپس سازندگان با مقداری کار بیشتر و رفع ایرادات نسخه اول و بازخوردهایی که از طرفداران بازی دریافت کرده بودند، نسخه دوم را با جلوه های بصری، موسیقی و گیم پلی قوی تر از قبل معرفی و منتشر کردند که این بازی نیز به موفقیت بالایی دست یافت. بازی ابدا با سرو صدای زیادی منتشر نشده بود و تنها قرار بود که یک بازی جذاب و خوش ساخت و زیبا باشد که بتواند طرفداران عنوان اول راضی نگاه داشته و بازیبازان جدیدی را نیز به خود جذب کرده و لذتی چند ساعته از یک بازی فوق العاده چشم نواز و زیبا و مخصوصا با تکیه بر کواپ، برای آن ها به ارمغان بیاورد که کاملا نیز در این امر موفق بود. با وجود بی سروصدا عرضه شدن این عنوان، از آن جایی که نسخه اول بازی فوق العاده عمل کرده بود و این فرنچایز حالا یک سری شناخته شده و پر امید به حساب می آمد، توجه زیادی به عنوان Trine 2 شد که البته خیلی زود هم مشخص گردید که این بازی کاملا شایسته این توجهات و موفقیتی که کسب کرده است، می باشد. Trine 2 بازخوردهای مثبت زیادی را دریافت کرد و بسیار مورد توجه علاقمندان و منتقدان قرار گرفت. این بازی امتیازاتی را مانند امتیاز ۹ از IGN، امتیاز ۸۵ از گیم اسپات، ۸۵ از Destructoid و ۸۸ را از Game Informer دریافت نموده و نهایتا امتیاز متای عالی ۸۵ را که نشانگر یک بازی فوق العاده عالی و زیباست، کسب کرد که برای عنوانی در این سبک آن هم از یک استودیوی نه چندان شناخته شده یک موفقیت بی نظیر به شمار می رفت.

می دانید که در تمام داستان های این سری باید ابتدا یک موضوعی رخ دهد که باعث شود هر  ۳ قهرمان دوست داشتنی ما کنار هم جمع شوند و هر کدام از زندگی خود برای مدتی دست کشیده و همراه یاران قدیمی اش شود تا مشکلی را حل کنند. در نسخه چهارم این موضوع، یافتن یک شاهزاده جوان است که به دلیل علاقه شدید به جادو درگیر کابوس های واقعی شده و پای کابوس ها به دنیای واقعی کشیده شده و شاهزاده هم به نوعی گم شده است. طی نامه هایی که به ۳ قهرمان ما می رسد، از آنها درخواست می کنند که تا این موضوع خیلی جدی تر و بزرگ تر نشده است شاهزاده را پیدا کنند و پای کابوس های وی را قطع نمایند! 

استودیو Frozenbyte با ساخت این عنوان و خلق فرنچایز Trine تبدیل به یک سازنده شناخته شده و قابل احترام در دنیای بازی ها رایانه ای شد و بعد از آن نیز نسخه سوم بازی Trine را برای تکمیل ۳ گانه آن منتشر کرد و همچنین در سال ۲۰۱۶ عنوان Shadwen را عرضه کرد که البته این بازی ها نتوانستند به موفقیت دو نسخه اول Trine دست پیدا کنند. زیرا که دو نسخه اول سری Trine از همان دست عناوینی هستند که می‌توانیم آن‌ها را به یک شخص هنردوست حالا چه نقاش و طراح، چه موسیقی‌دان و … نشان دهیم و ادعا کنیم که چنین تابلوهای هنری زیبایی در صنعت محبوب ما ساخته می‌شوند که نه فقط یک بازی عالی هستند بلکه یک الگو از طراحی هنری بی‌نظیر، یک آلبوم موسیقی فوق‌العاده و یک تابلوی زیبای طراحی شده با دست نیز هستند که با گیم‌ پلی روان و خوش‌دست ترکیب شده‌ اند و حاصل کار، عناوینی شده است که از آن به عنوان یک بازی رایانه‌ای معرکه یاد می‌کنیم. چرا نسخه سوم نتوانست مانند دو بازی اول عمل کند؟   در نسخه سوم تغییری بسیار بزرگ اتفاق افتاده بود و بازی از یک عنوان دوبعدی کامل، تبدیل به یک بازی ۲٫۵ و ۳ بعدی شده بود و این مسئله تغییرات زیادی را در گیم‌ پلی بازی و البته در تمامی المان‌های بازی مثل طراحی مراحل و …. ایجاد کرده بود.

یکی هم نیست به این دوستان عزیزمان در فرزون بایت بگوید آقا خب این چه وضعشه! مگه چقدر آخه دنیای یه بازی باید زیبا و شاهکار باشه که آدم از زیباییش اشک توی چشاش جمع بشه!! خب بقیه هم باید بازی بسازن! 

این تغییر آن طور که باید و شاید جواب نداد و با این که نسخه سوم هم بازی جذابی بود ولی اصلا لذت دو بازی نخست را نداشت. چند سال بعد سازندگان با یک تریلر زیبا اعلام کردند که ساخت نسخه چهارم کلید خورده است و طرفداران را بسیار خوشحال کرد. همچنین امیدواری از جایی بیشتر می شد که بازی دوباره به حالت دو بعدی بی نظیر دو بازی اول بازگشته و نوید یک بازی معرکه دیگر را می داد. زمان گذشت و چند روز قبل نسخه چهارم این سری با نام کامل Trine 4: The Nightmare Prince در نسل هشتم منتشر شد و بسیار خوشحالم که بگویم اکنون این نسخه جای بازی دوم را به عنوان برترین بازی این سری گرفته است و شاهد یک اثر هنری بی نهایت لذتبخش هستیم.  در این مطلب قصد داریم تا به طور کامل به بررسی نقاط قوت و ضعف عنوان Trine 4: The Nightmare Prince بپردازیم و تمام جزییات آن را همراه شما عزیزان واکاوی کنیم بتوانید راحت تر در مورد تجربه کردن یا نکردن این بازی تصمیم بگیرید، هر چند که باید بگویم واقعا با هر سلیقه ای که دارید، تجربه کردن Trine 4: The Nightmare Prince تبدیل به یکی از بهترین خاطراتتان از دنیای بازیهای خواهد شد. پس اگر به هر دلیلی به این عنوان و این فرنچایز علاقمند هستید و برایتان جذابیت دارد، پیشنهاد می کنم در ادامه مقاله نقد و بررسی Trine 4: The Nightmare Prince با بنده و وبسایت تحلیلی خبری گیمفا همراه شوید.

۳ شخصیت بازی که در واقع نماد و از ارکان اصلی این سری هستند در این نسخه تغییری نکرده اند و شاهد همان ۳ شخصیت کاملا متفاوت از یکدیگر چه از نظر ظاهری و چه شخصیتی و چه از نظر توانایی ها هستیم. Amadeus همان جادوگر سبزپوش قدرتمند بازی است که توانایی تولید آیتم های مختلف مثل پلتفرم های افقی و بلوک های مربعی یا دایره مانند را دارد که قادر است آنها را در هوا شناور نگاه دارد تا در بخش‌هایی که لازم است از این بلوک‌ها استفاده کنید. زویا یا همان خانم سارق زرنگ و چابک که توانایی از بین بردن دشمنان را با شلیک تیر و کمان دارد و همچنین می‌تواند تیرهای متصل به طناب به قسمت های مختلف محیط و برخی از آیتم‌ها شلیک کند و به این وسیله در محیط تاب بخورد و به قسمتهای گوناگون مرحله دسترسی یابد و همچنین دارای تیرهای آتشین و یخی برای مبارزات و جل برخی از پازل ها است.  در نهایت هم پونتیوس یا همان شوالیه با مزه و تپلی و قدرتمند ما که توانایی مبارزه با دشمنان را به بهترین شکل دارد و می توانید با سپرش نور را بازتاب دهد و همچنین می‌تواند با سپر خود در هوا شناور شود و مسافت‌های طولانی را بپیماید.

داستان Trine 4: The Nightmare Prince باز هم طبق معمول حول ۳ شخصیت همیشگی و که البته اکنون دیگر پس از ۳ نسخه، قهرمانان محبوب دنیایشان هستند و بارها جهان را نجات داده اند می چرخد. ۳ شخصیت به نام ها آمادئوس، پونتیوس و زویا که به خارجکی می شود Amadeus و Pontius و Zoya! آمادئوس که ریش سفید گروه است جادوگری پیر است که خوراکش غرغر کردن و گلایه کردن است و زیاد حوصله انجام کاری را ندارد و واقعا حتی وقتی مجبور است هم با نوعی بی میلی و بی حوصلگی کارش را انجام می دهد و شل و ول  است! البته خب بیچاره پیرمرد است دیگر. اما او یک جادوگر قدرتمند است که بدون وجودش به هیچ عنوان پونتیوس و زویا موفق به نجات دنیا نمی شوند و به نوعی بزرگتر گروه به حساب می آید که زیاد هم اعصاب ندارد. البته او طی این سری از نظر شخصیتی مقداری پیشرفت کرده است و حالا دیگر کمتر شاهد غر زدن های او هستیم. زویا یک بانوی دزد است! کسی که همواره وانمود می کند کسی غیر از خودش برایش اهمیت ندارد و زبان تیز و رکی نیز دارد اما در باطن این طور نیست و یک زن خوش قلب است که وقتی با دوستانش پیمانی می بندد تا آخر راه همراه آن هاست و از هیچ کمکی به آنها در راه نجات دنیا دریغ نکرده و البته همیشه یک جوری به دنبال پاداش است و از این که کسی زحمات و قهرمانی های آن ها را نمی بیند گلایه می کند و خلاصه این که مادیات برایش خیلی اهمیت دارند. او به نوعی هم رابین هود است  خیلی وقت ها وقتی چیزی را از ثروتمندی می دزدد، به ادم های فقیر تر و نیازمند می دهد که نمونه این کار را در ابتدای بازی چهارم می بینیم.

نقطه عطف و برگ برنده بازی Trine 4: The Nightmare Prince مثل همیشه در این سری، فضاسازی، طراحی هنری، رنگ بندی و مجموعا جلوه های بصری شاهکار آن است که روح و قلب هر بیننده و بازیباز و منتقدی را تسخیر می کند. گرافیک هنری بازی بسیار آرامش بخش، چشم نواز و لطیف است و هنر هم هیچ گاه خسته کننده و تکراری نمی شود و رنگ کهنگی به خود نمی گیرد.

پونتیوس هم که به نوعی سرراست ترین شخصیت بازی است، شوالیه ای است قدرتمند که شرف و افتخار برایش بسیار ارزشمند است و بدون چشمداشتی به پاداش، حاضر است تا برای نجات سرزمین و مردمش و نجات دنیا پیش قدم شود و با غرور و افتخار بر علیه سیاهی بجنگد. باید بگویم Trine 4: The Nightmare Prince هیچ ادعایی در مورد یک داستان بی نظیر و چند لایه با شخصیت هایی عمیق ندارد و کسی هم چنین چیزی را از این عنوان طلب نمی کند. در Trine 4: The Nightmare Prince، داستان بیشتر برای دادن دلیلی به بازیباز برای پیشروی در بازی و قانع کردن او برای کارهایی که باید انجام دهد و چرایی آن ها استفاده می شود و نه یک رکن اساسی و حیاتی در ساختار بازی. می دانید که در تمام داستان های این سری باید ابتدا یک موضوعی رخ دهد که باعث شود هر  ۳ قهرمان دوست داشتنی ما کنار هم جمع شوند و هر کدام از زندگی خود برای مدتی دست کشیده و همراه یاران قدیمی اش شود تا مشکلی را حل کنند. در نسخه چهارم این موضوع، یافتن یک شاهزاده جوان است که به دلیل علاقه شدید به جادو درگیر کابوس های واقعی شده و پای کابوس ها به دنیای واقعی کشیده شده و شاهزاده هم به نوعی گم شده است.

Trine 4: The Nightmare Prince یک داستان کاملا ساده و معمولی و کلیشه ای دارد، اما جالب است که همین داستان ساده، نوعی صداقت و زیبایی و صمیمیت را هم دارد که باعث می شود شما ۳ قهرمان بازیتان را دوست داشته باشید و با داستان هم پیش بروید.

طی نامه هایی که به ۳ قهرمان ما می رسد، از آنها درخواست می کنند که تا این موضوع خیلی جدی تر و بزرگ تر نشده است شاهزاده را پیدا کنند و پای کابوس های وی را قطع نمایند!  همان طور که می بینید Trine 4: The Nightmare Prince یک داستان کاملا ساده و معمولی و کلیشه ای دارد، اما جالب است که همین داستان ساده، نوعی صداقت و زیبایی و صمیمیت را هم دارد که باعث می شود شما ۳ قهرمان بازیتان را دوست داشته باشید و با داستان هم پیش بروید. ترکیب این ۳ شخصیت باحال در کنار هم و حرف ها و دیالوگ هایی که در طول روند بازی بین آن ها رد و بدل می شود جالب است و یک تنوع و حال و هوای ظریف طنز به بازی می بخشد که خالی از لطف نیست. در Trine 4: The Nightmare Prince هم مثل اکثر عناوین این سبک یک عده خوب مطلق هستند که همان پروتاگونیست های بازی هستند و یک عده هم بدی و سیاهی مطلق که می خواهند دنیا را به نابودی بکشند و قهرمانان ما نباید بگذارند و آخرش هم همه چیز ختم به خیر می شود. در حقیقت سیاهی و کابوس را داریم در برابر سپیدی و خوش ذاتی، و آدم خوب ها باید در انتها پیروز شوند و دنیا را نجات دهند و البته خیلی هم متواضع هستند!

همچنین بر اساس نوع انتخابتان در منوی بازی، می توانید کلا هیچ راهنمایی برای پازل ها نداشته باشید یا مثلا تعیین کنید که بعد از گذشتن چند دقیقه بازی به شما برای حل پازلی که در آن گیر کرده اید کمک کند…. این پازل واقعا باحال و جذاب بود. 

این قضیه کل داستان Trine 4: The Nightmare Prince و بازی هایی در این سبک و قالب است و کمتر پیش می آید که عنوانی در این ژانر از این قالب پیروی نکند و از آن خارج گردد. در واقع باید گفت هیچ منتقدی معمولا برای داستان های سطحی و کلیشه ای که این سبک عناوین دارند امتیازی از آنها کم نمی کند و داستان را به عنوان یک بخش فرعی در نظر می گیرند. در انتها در مورد داستان و شخصیت پردازی در بازی Trine 4: The Nightmare Prince  باید بگویم همان طور که قبلا هم بارها در مورد عناوین سبک دو بعدی خدمت شما عرض کرده ام هیچ شخصی عنوانی مثل هیچ شخصی عنوانی مثل Trine 4: The Nightmare Prince را برای لذت بردن از داستان چند لایه و قدرتمند آن تجربه نمی کند و دلال دیگری مانند گرافیک هنری و طراحی محیط ها و المان های گیم پلی جذاب، ارکان اساسی و اصلی بازی هستند.

تم گرافیکی و رنگ بندی های محیط مدام تغییر می کند و تنوع فوق العاده ای را از این نظر شاهد هستیم

در یک کلام باید بگویم  Trine 4: The Nightmare Prince یک شاهکار بی بدیل طراحی هنری و مانند منظره‌ای متحرک و خوشایند است که چشمتان هیچ گاه از دیدن آن خسته نخواهد شد و به معنای واقعی باید بگویم سخت گیر ترین چشم ها نیز نمی توانند  ایرادی به جلوه‌های بصری و گرافیک بازی وارد کنند و محو زیبایی آن نشوند.  نقطه عطف و برگ برنده بازی Trine 4: The Nightmare Prince مثل همیشه در این سری، فضاسازی، طراحی هنری، رنگ بندی و مجموعا جلوه های بصری شاهکار آن است که روح و قلب هر بیننده و بازیباز و منتقدی را تسخیر می کند. گرافیک هنری بازی بسیار آرامش بخش، چشم نواز و لطیف است و هنر هم هیچ گاه خسته کننده و تکراری نمی شود و رنگ کهنگی به خود نمی گیرد. Trine 4: The Nightmare Prince را به خاطر گرافیک و طراحی هنری شاهکارش هم که شده باید آن را تجربه نمایید زیرا واقعا گرافیکش برای به دوش کشیدن بار کل بازی، کافی تر از کافیست، هر چند وقتی که وارد بازی شوید می بینید این بازی حرف های دیگری هم به جز بخش گرافیک برای گفتن دارد.  زیبایی بصری Trine 4: The Nightmare Prince افسانه ای است و این که صرفا بگوبیم گرافیک فنی و گرافیک هنری و.. به واقع بی انصافی در حق طراحان نابغه بازی است زیرا جزو زبباترین و چشم نوازترین و هنری ترین بازی هایی است که تا کنون هر شخصی تجربه کرده است و وقتی آن را بازی کنید دبگر نامش تا همیشه در یاد شما باقی خواهد ماند.

شما می توانید به صورت Co-op به تجربه بازی بپردازید و با کمک هم و با ترکیب قابلیت شخصیت های مختلف پازل ها را حل کنید و راه ها را در محیط باز کنید. این مخصوصا به این خاطر جذاب است که شاید ۷-۸ روش مختلف برای پیش رفتن در یک بخش و حل کردن یک پازل وجود داشته باشد که بسته به تک نفره یا کواپ بودن بازی و نوع تصور راه حل در ذهن شما، همه آنهغا کاملا صحیح و قابل انجام هستند و این بسیار بازی را از حالت تکراری خارج می کند زیرا ممکن است ۳ نفر ۳ روش مختلف برای ادامه بازی در یک منطقه یا در برابر یک پازل مطرح کنند که هر ۳ هم درست و قابل انجام است به اضافه چند روش دیگر!

Trine 4: The Nightmare Prince به وضوح و به راحتی زیباترین و چشم نوازترین نسخه از لحاظ گرافیکی در بین عناوین این سری است و اگر ۳ نسخه قبلی این فرنچایز را بازی کرده باشید ارزش و معنای جمله‌ای که خدمتتان عرض کردم را درک می‌کنید زیرا ۳ بازی نخست سری از لحاظ گرافیکی بی‌نظیر و فوق العاده زیبا بودند و بیشتر شبیه به تابلویی بودند که از زیبایی نمی‌توان چشم از آن برداشت. حالا به لطف  تجربه بیشتر سازندگان از خلق نسخه های قبلی، گرافیک و جلوه‌های بصری Trine 4: The Nightmare Prince از قبل نیز زییاتر شده است. بازی به زیبایی و به راحتی بر روی ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می شود که ترکیب انیمیشن‌های فوق‌العاده زیبا و تمامی اجزای محیط که بهترین شکل طراحی شده‌اند با این فریم‌ ریت عالی، باعث شده‌اند تا در نهایت Trine 4: The Nightmare Prince یکی از زیباترین عناوین از لحاظ جلوه‌های بصری باشد که تاکنون بازی کرده‌اید.  یکی از عوامل اصلی زیبایی گرافیکی Trine 4: The Nightmare Prince بدون شک رنگ بندی فوق العاده زیبای آن است که به واقع در بازی غوغا می کند و رنگ و بوی خاصی را به طراحی های زیبای این بازی بخشیده است.

در برخی موارد، سازندگان و طراحان با استفاده از اغراق در رنگ آمیزی مثلا در رنگ بنفش یا سبز  باعث خلق مناظر و صحنه هایی بدیع و بسیار زیبا شده اند که به معنای واقعی کلمه چشم نواز و زیبا است. وقتی در حال تجربه Trine 4: The Nightmare Prince هستید کاملا و بدون هیچ اغراقی انگار دارید درون یک رویا بازی می کنید یا درون یک تابلوی نقاشی متحرک قرار دارید که هر صحنه و محیطش زیباتر از دیگری است.

حتی در برخی موارد، سازندگان و طراحان با استفاده از اغراق در رنگ آمیزی مثلا در رنگ بنفش یا سبز که در برخی از تصاویر اختصاصی که برایتان از بازی تهیه کرده ام می بینید، باعث خلق مناظر و صحنه هایی بدیع و بسیار زیبا شده اند که به معنای واقعی کلمه چشم نواز و زیبا است. وقتی در حال تجربه Trine 4: The Nightmare Prince هستید کاملا و بدون هیچ اغراقی انگار دارید درون یک رویا بازی می کنید یا درون یک تابلوی نقاشی متحرک قرار دارید که هر صحنه و محیطش زیباتر از دیگری است. در واقع بر خلاف اسم بازی که “شاهزاده کابوس” است، شما “بازیباز رویا” هستید. Trine 4: The Nightmare Prince از بازی هایی است که انگار که برای به رخ کشیدن هنری که در صنعت بازی های رایانه ای وجود دارد ساخته شده اند و بیشتر یک تابلوی نقشی متحرک هستند تا یک بازی! به طور کلی باید اینطور بگویم که از لحاظ گرافیکی و بصری Trine 4: The Nightmare Prince به حدی زیبا و روح افزا است  که هر بار به آن نگاه کنید و وارد بازی شوید باز هم چشم و روحتان لذت می برد و لب به تحسین می گشایید. حق هم دارید. روح انسان طالب و عاشق زیبایی است.

در بازی چند شخصیت مختلف هم می بینید که از شما درخواست هایی دارند و به آنها کمک خواهید کرد.

می رسیم به صحبت در مورد رکن اصلی یک بازی ویدئویی یعنی گیم پلی. باید بگویم Trine 4: The Nightmare Prince در زمینه گیم پلی هم یک بازی خوش ساخت و بسیار باکیفیت در سبک خود است و آن قدر جذاب است که چه به صورت تک نفره و چه Co-op از گیم پلی معرکه آن لذت خواهید برد. ۳ شخصیت بازی که در واقع نماد و از ارکان اصلی این سری هستند در این نسخه تغییری نکرده اند و شاهد همان ۳ شخصیت کاملا متفاوت از یکدیگر چه از نظر ظاهری و چه شخصیتی و چه از نظر توانایی ها هستیم. Amadeus همان جادوگر سبزپوش قدرتمند بازی است که توانایی تولید آیتم های مختلف مثل پلتفرم های افقی و بلوک های مربعی یا دایره مانند را دارد که قادر است آنها را در هوا شناور نگاه دارد تا در بخش‌هایی که لازم است از این بلوک‌ها استفاده کنید. زویا یا همان خانم سارق زرنگ و چابک که توانایی از بین بردن دشمنان را با شلیک تیر و کمان دارد و همچنین می‌تواند تیرهای متصل به طناب به قسمت های مختلف محیط و برخی از آیتم‌ها شلیک کند و به این وسیله در محیط تاب بخورد و به قسمتهای گوناگون مرحله دسترسی یابد و همچنین دارای تیرهای آتشین و یخی برای مبارزات و جل برخی از پازل ها است.  در نهایت هم پونتیوس یا همان شوالیه با مزه و تپلی و قدرتمند ما که توانایی مبارزه با دشمنان را به بهترین شکل دارد و می توانید با سپرش نور را بازتاب دهد و همچنین می‌تواند با سپر خود در هوا شناور شود و مسافت‌های طولانی را بپیماید.

در یک کلام باید بگویم  Trine 4: The Nightmare Prince یک شاهکار بی بدیل طراحی هنری و مانند منظره‌ای متحرک و خوشایند است که چشمتان هیچ گاه از دیدن آن خسته نخواهد شد و به معنای واقعی باید بگویم سخت گیر ترین چشم ها نیز نمی توانند  ایرادی به جلوه‌های بصری و گرافیک بازی وارد کنند و محو زیبایی آن نشوند.

به طور خلاصه باید گفت شوالیه بیشتر برای مبارزات کاربرد دارد، دزد برای تیراندازی به دشمنان از راه دور و طناب زدن به نقاطی دور از دسترس و جادوگر نیز برای خلق پلتفرم ها و تسهیل پیشروی در بازی و برداشتن موانع محیطی به کار می آید و با ترکیب آن ها می توان کارهای بسیار جالبی را انجام داد و به چندین روش مختلف معماهای مختلف را حل نمود. در ۳ عنوان قبلی سری Trine سازندگان بازی در استودیو FrozenByte از سیستم آزمون پس داده سوئیچ کردن بین شخصیت ها (شامل ۳ شخصیت مختلف) استفاده کردند که هر شخصیت در طول مسیر بازی، لیستی از توانایی‌ها و مهارت‌های مختص خود را دارا بوده اند که کم کم ارتقا یافته و راه های متنوع تری برای ادامه بازی به بازیباز داده است. حالا در Trine 4: The Nightmare Prince نیز دقیقا همین طور است و شاهد سوییچ کردن بین این ۳ شخصیت و استفاده از قابلیت های آنها برای ادامه بازی هستیم، البته این در حالت تک نفره است. زیرا در حالت Co-op بازیبازان کنترل شخصیت ها را همزمان بر عهده می گیرند و راهیابی در مراحل و حل پازل ها آسان تر هم می شود. سیستم سوئیچ کردن بین شخصیت‌ها همچنان مانند عناوین قبلی به درستی عمل می‌کند و در حل کردن معماهای محیطی و…. باید از این روش استفاده کنید. گاهی اوقات در بازی برای پیدا کردن راه حل باید آن را برای خود تصور و حس کنید و به نوعی آن را به صورت ۳ بعدی در ذهن خود تجسم و تصور کنید.

در بازی برای هر شخصیت ارتقاهایی وجود دارد که یا قابلیت جدیدی اشافه می کند یا همان قابلیت های قبلی را بهبود می بخشد و کار برای ادامه پیشروی راحت تر می کند

همچنین بر اساس نوع انتخابتان در منوی بازی، می توانید کلا هیچ راهنمایی برای پازل ها نداشته باشید یا مثلا تعیین کنید که بعد از گذشتن چند دقیقه بازی به شما برای حل پازلی که در آن گیر کرده اید کمک کند. همان طور که اشاره شد شما می توانید به صورت Co-op به تجربه بازی بپردازید و با کمک هم و با ترکیب قابلیت شخصیت های مختلف پازل ها را حل کنید و راه ها را در محیط باز کنید. این مخصوصا به این خاطر جذاب است که شاید ۷-۸ روش مختلف برای پیش رفتن در یک بخش و حل کردن یک پازل وجود داشته باشد که بسته به تک نفره یا کواپ بودن بازی و نوع تصور راه حل در ذهن شما، همه آنهغا کاملا صحیح و قابل انجام هستند و این بسیار بازی را از حالت تکراری خارج می کند زیرا ممکن است ۳ نفر ۳ روش مختلف برای ادامه بازی در یک منطقه یا در برابر یک پازل مطرح کنند که هر ۳ هم درست و قابل انجام است به اضافه چند روش دیگر!  بدون شک تجربه Co-op بازی بهترین نوع تجربه آن است هر چند که بازی تک نفره نیز فوق العاده لذتبخش است و گاهی چون باید مدام شخصیت ها را سوییچ کنید و نمی توانید همزمان کنترل ۲-۳ شخصیت را بر عهده داشته باشید، بازی در این حالت چالش برانگیز تر نیز می شود.

در مورد پازل های بازی باید بگویم با آن که حل کردن این پازل های محیطی با استفاده از قابلیت های مختلف شخصیت ها برای پیشروی در بازی یکی از جذاب ترین و اصلی ترین المان های بازی محسوب می شود، ولی در روند بازی تنوع این پازل ها به چالش کشیده می شود و برخی از انواع آنها حالتی تکراری به خود می گیرند که مدام با آنها مواجه می شوید و باید کارهایی مشابه انجام دهید.

بد نیست در مورد اکشن بازی هم کمی صحبت کنیم. بخش‌های مبارزه با پونتیوس (شوالیه) در بازی بسیار رضایت‌ بخش است و مبارزات جذابی انتظار شما را می‌کشند که با آپگرید کردن و دریافت توانایی های جدید مثل شمشیر لایتنینگ، می توانید این نبردها را برای خود راحت تر کنید. در نبردها دو شخصیت دیگر یعنی زویا و آمادئوس هم می توانند شرکت کنند ولی خب هیچ کدام به کارآمدی پونتیوس در نبردها نیستند. همچنین تنوع دشمنانی که باید با آن‌ها مبارزه کنید نیز در این نسخه افزایش یافته است. در بازی باس فایت هم وجود دارد که مبارزه و شکست آنها ترکیبی است از ضربه زدن و مبارزه مستقیم، به کارگیری برخی روش های بهره بردن از محیط برای آسیب زدن غیر مستقیم به باس، حل برخی پارل ها برای شکست باس ها و همچنین استفاده از حرکات ترکیبی شخصیت ها برای شکست دادن باس ها. هر ۳ شخصیت بازی کاملا به درستی و با زمان بندی دقیق به فشردن دکمه های کنترلر توسط شما واکنش نشان می دهند و این خیلی در بخش های پلتفرمینگ و حل پازل های بازی کمک می کند. در واقع هر ۳ شخصیت کاملا به درستی وظایف خود را انجام می‌دهند و در جهت اهدافی که به آن منظور خلق شده اند کاملا کارآمد هستند.

Trine 4: The Nightmare Prince به وضوح و به راحتی زیباترین و چشم نوازترین نسخه از لحاظ گرافیکی در بین عناوین این سری است و اگر ۳ نسخه قبلی این فرنچایز را بازی کرده باشید ارزش و معنای جمله‌ای که خدمتتان عرض کردم را درک می‌کنید زیرا ۳ بازی نخست سری از لحاظ گرافیکی بی‌نظیر و فوق العاده زیبا بودند و بیشتر شبیه به تابلویی بودند که از زیبایی نمی‌توان چشم از آن برداشت.

به صورت کلی در مورد گیم پلی این بازی می توان اینطور گفت که Trine 4: The Nightmare Princeموفق می شود تا با گم پلی متنوع و جذاب خود، بازیباز را کاملا به بازی علاقمند نگاه داشته و سازندگان بالانس فوق العاده ای را بین بخش های حل کردن و از پیش رو برداشتن پازل های محیطی و موانع، یافتن آیتم ها و بخش های مبارزات و باس فایت ها و …. برقرار کرده اند و در این زمینه بازی کاملا متوازن است و هیچ بخشی در آن بیش از حد یا کمتر از حدی که باید می بود، نیست و همین توازن سبب می شود که حتی لحظه ای هم گیم پلی بازی برایتان خسته کننده نشود و همیشه آن جذابیت و زیبایی خود را که در ترکیب با مراحل بی نظیر و فوق شاهکار بازی از نظر طراحی است، برای بازیباز حفظ نماید و حتی او را به بازی کردن چند باره این بازی نیز مشتاق نماید.

این تصویر کنار بقیه تصاویری که از بازی برایتان گرفته ام مثل یک وصله ناجور است!!

البته حالا که صحبت از توازن و تعادل در پازل ها و اکشن و .. شد بد نیست تا بگویم جدا از این تعادل، تنوع پازل ها مقداری جای حرف دارد. منظورم چیست؟ عرض می کنم خدمتتان! در واقع در مورد پازل های بازی باید بگویم با آن که حل کردن این پازل های محیطی با استفاده از قابلیت های مختلف شخصیت ها برای پیشروی در بازی یکی از جذاب ترین و اصلی ترین المان های بازی محسوب می شود، ولی در روند بازی تنوع این پازل ها به چالش کشیده می شود و برخی از انواع آنها حالتی تکراری به خود می گیرند که مدام با آنها مواجه می شوید و باید کارهایی مشابه انجام دهید. حالا که صحبت از یک نکته منفی در گیم پلی شد بهتر است دیگر ایراد بازی را نیز در همین جا مطرح کنیم. با توجه به این که از نسخه دوم بازی سال ها می گذرد و با وجود این که بازی دوم یک شاهکار بود، ولی خب جا داشت که حالا بعد از چندین سال و در دو شماره بعد، شاهد المان های جدیدتری در گیم پلی بازی باشیم و تفاوت های بیشتری را ببینیم زیرا گاهی در بازی حس می کنید که خب این نسخه همان Trine 2 است با گرافیک زیباتر و صیقل یافته تر.

Trine 4: The Nightmare Prince را به خاطر گرافیک و طراحی هنری شاهکارش هم که شده باید آن را تجربه نمایید زیرا واقعا گرافیکش برای به دوش کشیدن بار کل بازی، کافی تر از کافیست، هر چند وقتی که وارد بازی شوید می بینید این بازی حرف های دیگری هم به جز بخش گرافیک برای گفتن دارد.

در واقع جا داشت که حال و هوای بازی از نظر گیم پلی مقداری متفاوت تر از قبل باشد. کاری که نسخه سوم دقیقا انجام داد ولی دست روی المان نه چندان صحیحی برای بخشیدن تغییر و تنوع به بازی گذاشت. این دو نکته که خدمت شما عرض کردم در واقع تنها ضعف های Trine 4: The Nightmare Prince به عنوان یک بازی دو بعدی فانتزی ماجرایی هستند و به غیر از این ها واقعا این عنوان در قالب و کلاس و سبک خود، هیچ نقص و ایراد دیگری ندارد که قابل ذکر و روی تجربه بازیباز تاثیرگذار باشد. در انتهای بخش توضیحات گیم پلی باید به این نکته نیز اشاره کنم که Trine 4: The Nightmare Prince ارزش تکرار بالایی دارد که جدا از این که می توانید تک نفره و دو نفره آن را تجربه کنید و این خودش ارزش تکرار را بالا برده است، تنوع بسیار زیاد در نحوه راهیابی در محیط و یافتن چندین نوع آیتم های پنهان در کل مراحل نیز انگیزه بسیار خوبی را برای بازگشت دوباره به این تابلوی متحرک به بازیباز می دهند و تازه گرفتن تروفی های منطقی بازی هم خودش یک جذابیت خاصی دارد که شاید باعث شود مثل بنده به سراغ گرفتن تروفی پلاتینیوم آن بروید!

بخش‌های مبارزه با پونتیوس (شوالیه) در بازی بسیار رضایت‌ بخش است و مبارزات جذابی انتظار شما را می‌کشند که با آپگرید کردن و دریافت توانایی های جدید مثل شمشیر لایتنینگ، می توانید این نبردها را برای خود راحت تر کنید. در نبردها دو شخصیت دیگر یعنی زویا و آمادئوس هم می توانند شرکت کنند ولی خب هیچ کدام به کارآمدی پونتیوس در نبردها نیستند. همچنین تنوع دشمنانی که باید با آن‌ها مبارزه کنید نیز در این نسخه افزایش یافته است

صداپیشگی شخصیت‌ها و همچنین انواع صداگذاری های محیطی در Trine 4: The Nightmare Prince به بهترین شکل ممکن انجام شده است و در یک کلام فوق‌العاده است، مخصوصا صدای جذاب و دوست داشتنی راوی بازی. حس شوخ‌طبعی و مزاح کم‌رنگی که در صداپیشگی شخصیت‌های بازی وجود دارد کاملا با حال و هوای یک عنوان فانتزی/ماجرایی نه چندان جدی سازگار است و به شکل زیبایی با همه المان‌های بازی هماهنگ به نظر می‌رسد. موسیقی هم که خب اصلا چه بگویم! موسیقی در Trine 4: The Nightmare Prince کاملا هم‌سطح با جلوه های بصری آن است و شایستگی تعریف و تمجید را داراست. به مانند ۳ نسخه قبلی شاهد حضور قطعاتی گوش‌ نواز و روح‌ افزا در بازی هستیم که همان تم کلی و آشنای سری را داراست که هر طرفدار این فرنچایز با شنیدن آن به یاد Trine خواهد افتاد و این حس را به شما خواهد داد که گویی خودتان به واقع در یک ماجراجویی فانتزی و حماسی قرار گرفته اید.

سخت می شود تصور کر که این نوع تصاویر برای عنوان Trine باشند، ولی خب بالاخره در کنار رویا، کابوسی هم هست، مخصوصا وقتی در اسم بازی هم باشد!

باور کنید همان قدر که جلوه های بصری این بازی شاهکار هستند، موسیقی ها و ساندترک بازی نیز بی نظیر است و البته برای کسی که ذره ای آشنایی به این سری داشته باشد این یک موضوع قطعی و بدیهی است، زیرا موسیقی این سری از همان نسخه اول یکی از نقاط قوت اصلی این بازی ها بوده است و حتی افرادی که اصلا بازی های سری را تجربه نکرده اند با شنیدن موسیقی هایش واقعا کیف می کنند و حق هم دارند! اگر می خواهید بدانید که ساندترک باری یک بازی فانتزی ماجرایی با تم جادو و قهرمانان و افسانه ها باید چگونه باشد، دقیقا موسیقی های این سری تعریفش هستند و این به لطف خالق نابغه این موسیقی ها یعنی Ari Pulkkinen فنلاندی است که از بازی نخست ساخت قطعات این فرنچایز را بر عهده داشته است.

در بازی باس فایت هم وجود دارد که مبارزه و شکست آنها ترکیبی است از ضربه زدن و مبارزه مستقیم، به کارگیری برخی روش های بهره بردن از محیط برای آسیب زدن غیر مستقیم به باس

البته قبل از توضیح بیشتر باید بگویم که با این که قطعات هر ۴ بازی شاهکار هستند اما هنوز هم هیچ کدام مثل تم اصلی موسیقی نسخه دوم Trine نیستند و هنوز زیباترین ساندترک مربوط به بازی دوم است. همان طور که گفته شد ساخت ساندترک این سری و این بازی را آقای Ari Pulkkinen که قبلا هنر خود را با ساخت تم اصلی بازی انگری بردز نشان داده و آن را تبدیل به یک تم جهانی و شناخته شده کرد، بر عهده داشته و دارد و واقعا یک کار زیبا و کاملا منطبق بر طراحی ها و فضای بازی انجام داده و باید خیلی راحت بگویم به هیچ عنوان امکان نداشت که برای این سری موسیقی هایی زیباتر و هماهنگ تر از موسیقی های کنونی با فضای بازی ساخت. اصلی ترین خصوصیت قطعات موسیقی این فرنچایز به نظر من این است که موسیقی بازی علاوه بر زیبایی و لطافت خاصش که به مانند موسیقی های قصه های پریان و داستان های فانتزی است در بخش هایی هم که قهرمانان ما قهرمان بازی در می آورند حسابی حماسی می شود و کاملا در روح بازیباز نفوذ می کند.

بر خلاف اسم بازی که “شاهزاده کابوس” است، شما “بازیباز رویا” هستید

 ۳ بازی نخست فرنچایز Trine نقطه تلاقی هنر ناب با صنعت باز‌ی‌ سازی بودند و جلوه‌گاه طراحی و خلق یک تابلوی هنری بی‌نظیر در قالب یک بازی رایانه‌ای محسوب می‌شوند که به طور کامل جا پای یک فرنچایز را محکم کردند و برایش کلی طرفدار دست و پا کردند. این ۳ بازی و مخصوصا دو بازی اول از زیباترین، چشم نوازترین و هنرمندانه‌ ترین عناوینی بودند که در تمام زندگی تجربه کرده ام و هنوز که هنوز است پس از چند سال، از یادم نرفته اند. نسخه چهارم کار سختی داشت و چشم خیلی ها به آن بود تا ببینند آیا این بازی می تواند بعد از نسخه سوم، مجددا شکوه بازی دوم را به این سری بازگرداند یا خیر. حالا با عرضه Trine 4: The Nightmare Prince باید با خیال راحت بگوییم بله! این بازی اکنون زیباترین نسخه این سری محسوب می شود.

با هر سلیقه ای که دارید Trine 4: The Nightmare Prince اصلا و ابدا عنوانی نیست که آن را از دست بدهید. به هر سبک و ژانری که علاقمند باشید باز هم این بازی شما را عاشق و شیفته و محو زیبایی خود می کند. بازی چنان سادگی و صمیمیتی دارد که انگار مدت هاست چنین حس ساده و بی غل و غش بودن را در عنوانی حس نکرده ایم و با همین سادگی و بی آلایشی خود، چنان زیباست که وقتی دارید در محیط های آن حرکت می کنید و به موسیقی پس زمینه آن گوش می دهید انگار جادو شده اید و دارید در یک رویای زیبای زیبای زیبا قدم می زنید.

Trine 4: The Nightmare Prince یک بازی جادویی است. یک بازی که ساخته شده تا به ما نشان دهد می توان دقیقا رویا را در واقعیت به تصویر کشید و می توان زیباترین تابلوهای نقاشی را به حرکت در آورد. بازی گرافیکی مسحور کننده و فوق‌العاده چشم‌نواز دارد و همچنین صداگذاری و موسیقی آن نیز به بهترین شکل ممکن با بازی هم‌خوانی دارند و بسیار حرفه‌ای و زیبا کار شده‌اند. البته که Trine 4: The Nightmare Prince ضعف های محدودی هم دارد، ولی نکات مثبت و جذاب آن به حدی زیاد هستند که نقاط ضعف را کاملا پوشانده و بازی را تبدیل به یک عنوان به یاد ماندنی در سطح یک شاهکار هنری کنند. مطمئن باشید با تجربه بازی Trine 4: The Nightmare Prince خاطره بسیار لذت‌بخش و به باد ماندنی برای خود رقم خواهید زد و یکی از زیباترین عناوینی که در این سبک وجود دارند را به لیست عناوینی که بازی کرده‌اید خواهید افزود.

!Yeeeeeeeeeeeesss! That’s me

همان طور که قبلا هم برای نسخه دوم این سری خدمت شما عرض کرده بودم با هر سلیقه ای که دارید Trine 4: The Nightmare Prince اصلا و ابدا عنوانی نیست که آن را از دست بدهید. به هر سبک و ژانری که علاقمند باشید باز هم این بازی شما را عاشق و شیفته و محو زیبایی خود می کند. بازی چنان سادگی و صمیمیتی دارد که انگار مدت هاست چنین حس ساده و بی غل و غش بودن را در عنوانی حس نکرده ایم و با همین سادگی و بی آلایشی خود، چنان زیباست که وقتی دارید در محیط های آن حرکت می کنید و به موسیقی پس زمینه آن گوش می دهید انگار جادو شده اید و دارید در یک رویای زیبای زیبای زیبا قدم می زنید. Trine 4: The Nightmare Prince عنوانی است که تا همیشه با گرافیک چشم‌ نواز، طراحی هنرمندانه و شاهکار، گیم پلی‌ روان و موسیقی بی‌نظیر خود در ذهن شما باقی خواهد ماند و نه فقط در شاخه بازی های ویدئویی، بلکه در شاخه تمامی آثار هنری از آن یاد خواهید کرد.