اکشن، استراتژی، یا هر دو؟ | بررسی نسخه‌ی ارلی اکسس Dog Duty

در میان سبک های مختلفی که در بازی ها وجود دارند، چند سبکی هستند که محبوب تر بوده و از طرفداران بیشتری برخوردارند. سبک «اکشن» یکی از محبوب ترین (اگر نگوییم “محبوب ترین”) و متنوع ترین سبک های بازی های کامپیوتری است که به شکل های مختلفی مانند اکشن اول شخص و سوم شخص و اکشن نقش آفرینی و … جای پای خودش را در دنیای بازی ها محکم کرده. اصلاً به خاطر همین اکشن و زد و خورد ماجراست که دنیای بازی ها برایمان اینقدر جذابیت دارد و بدون اکشن، این دنیا معنی خود را از دست می دهد. سبک استراتژی برخلاف اکشن، جزو آن دسته سبک هایی نیست که همه با آن ارتباط برقرار کنند و از آن لذت ببرند. یکی از دلایل آن شاید این باشد که این بازی ها معمولاً نوع داستان سرایی مشابهی با بازی های اکشن ندارند و همه چیز از بالا برای مخاطب روایت می شود که ممکن است آن حس درگیری مورد نیاز با داستان را برای برخی ها پایین بیاورد. یکی دیگر از دلایل آن می تواند این باشد که در این سبک، بازیباز کمتر در عملیات بازی به شکل مستقیم درگیر می شود. برای مثال شما یک عده سرباز، سواره یا تانک را انتخاب می کنید تا کار کشت و کشتار را برای شما انجام دهند. شما نهایتاً می توانید یک استراتژی خوب بچینید تا یک حمله ی همه جانبه به سمت دشمن داشته باشید و بازی را ببرید، اما نمی توانید با کاراکترهای خود شلیک و یا اسلحه شان را عوض کنید. نمی توانید هنگامی که نوار سلامت شان کم است، سنگر بگیرید و صبر کنید این نوار پر شود و سپس بازی را ادامه دهید. در عوض زمانی که برای پیروزی در یک راند بازی استراتژی می گذارید، اینکه همه چیز را از اول و مخصوص به خودتان می چینید و آزادی عمل تان نسبت به یک بازی خطی اکشن بسیار بیشتر است، چیزهایی هستند که این سبک را جذاب می کنند.

برخی از بازی ها هستند که از تکنیک ترکیب سبک ها استفاده می کنند که می تواند مانند تیغه ای دو لبه عمل کند. معمولاً در این نوع بازی ها، یا مخاطبین هر دو دسته از بازی لذت می برند، یا کسی سراغ این عناوین نمی رود. برای مثال ایده ی ترکیب سبک Racing و اکشن، مدت زیادی است که در دنیای بازی ها وجود دارد و حزو ایده های رایج به حساب می آید، یا اضافه کردن المان های نقش آفرینی می تواند یک بازی اکشن خطی را خیلی جذاب تر کند و حس رشد در بازی، باعث شود مخاطب در میانه های راه احساس خستگی نکند. ایده ی ترکیب دو سبک اکشن و استراتژی هم از چیزهایی است که احتمالاً به ذهن خیلی ها رسیده است، اما بازی هایی با این سبک زیاد نیستند.

اما برخی از بازی ها هستند که از تکنیک ترکیب سبک ها استفاده می کنند که می تواند مانند تیغه ای دو لبه عمل کند. معمولاً در این نوع بازی ها، یا مخاطبین هر دو دسته از بازی لذت می برند، یا کسی سراغ این عناوین نمی رود. برای مثال ایده ی ترکیب سبک Racing و اکشن، مدت زیادی است که در دنیای بازی ها وجود دارد و حزو ایده های رایج به حساب می آید، یا اضافه کردن المان های نقش آفرینی می تواند یک بازی اکشن خطی را خیلی جذاب تر کند و حس رشد در بازی، باعث شود مخاطب در میانه های راه احساس خستگی نکند. ایده ی ترکیب دو سبک اکشن و استراتژی هم از چیزهایی است که احتمالاً به ذهن خیلی ها رسیده، اما بازی هایی با این سبک زیاد نیستند. آخرین ساخته ی شرکت نوپای Zanardi and Liza، که نسخه ی ارلی اکسس آن برای بررسی در اختیار گیمفا قرار داده شده، Dog Duty نام دارد. این بازی توسط شرکت SOEDESCO Publishing منتشر شده و ترکیبی بسیار خوب از اکشن و استراتژی است. از آنجایی که تمام مراحل بازی باز نیستند و بازی در مرحله ی ارلی اکسس قرار دارد، با یک نقد کوتاه در ادامه همراه خواهید بود، پس با ما باشید!

با بررسی اجمالی نسخه ی ارلی اکسس بازی Dog Duty همراه گیمفا باشید!

Dog Duty در یک فضای retro-action رخ می دهد و در کل قسمت هنری بازی، آدم را یاد بازی های دهه ی ۹۰ و حتی پیش از آن می اندازد. البته جوری نیست که با ورود به بازی ذوقتان کور شود، اتفاقاً برعکس، حال و هوای پیکسلی بازی و حباب های دیالوگ، آهنگسازی و حتی داستان دست و پا شکسته ی آن باعث می شود بیشتر با بازی ارتباط برقرار کنید. جریان از این قرار است که شما کنترل یک گروه اراذل و اوباش را به دست می گیرید که البته نیت آن ها خیر است (!) و می خواهند Octopus Commander، فرماندهی شرور که صلح جهانی را مورد خطر داده را از پای در بیاورند. اسم شهری که این فرمانده اختاپوسی در آن زندگی می کند هم اکتوپیا (برگرفته از یوتوپیا به معنای آرمان شهر) است. دیالوگ های بازی که بیشتر یا شامل کُری خواندن می شوند یا مسیر پیشروی شما را مشخص می کنند، در حباب های سفید نمایش داده می شوند که حس خاصی به بازی می دهد. همانطور که می شد انتظار داشت بازی میان پرده ی خاصی ندارد و البته نیازی هم به آن ندارد، چون در Dog Duty داستان فقط به عنوان اهرمی محرک برای پیشروی گیم پلی آن و فضاسازی مربوط به آن است. البته نمی توان گفت پیشرفتی در این زمینه حاصل نشده، چون نسبت به چند ماه پیش، المان های داستانی بیشتری به بازی اضافه شده و احتمالاً در نسخه ی نهایی با المان های بیشتری نیز روبرو خواهیم شد.

شما کنترل یک گروه اراذل و اوباش را به دست می گیرید که البته نیت آن ها خیر است (!) و می خواهند Octopus Commander، فرماندهی شرور که صلح جهانی را مورد خطر داده را از پای در بیاورند. اسم شهری که این فرمانده اختاپوسی در آن زندگی می کند هم اکتوپیا (برگرفته از یوتوپیا به معنای آرمان شهر) است.

گیم پلی Dog Duty یک گیم پلی سرراست و آسان است که از همان لحظات اول آن را آغاز می کنید. کلاً در بازی چیز زیادی وجود ندارد که مانع بازی کردن شما شود، نه کات سین خاصی وجود دارد، نه مکانیزم پیچیده ای که مجبور باشید آن را با دقت یاد گرفته و تمرین کنید، نه مراحل سخت و طاقت فرسا. از همان لحظه ای که وارد بازی می شوید، اولین کاراکترتان از زندان دشمن فرار می کند و دست به اسلحه می شود. بازی چند کاراکتر مختلف دارد. اولین کسی که کنترل او را به دست می گیرید یک سرباز ساده است که با تفنگ معمولی شلیک کرده و می تواند درها را منفجر کرده و راه را باز کند نفر بعدی Medic یا همان دکتر است او هم در کنار کاراکتر اولتان دست به اسلحه می شود و دشمن ها را می کشد، اما در کنار آن، اگر یکی دیگر از کاراکترهای شما روی زمین افتاد و نوار سلامتش ته کشید، می تواند او را احیا کند. نفر سوم نیز یک سرباز دیگر است که می تواند اسلحه های بزرگتر حمل کند و آسیب بیشتری به دشمن برساند. البته این یونیت ها با یکدیگر فرق چندانی ندارند و سر و ته ماجرا مشغول یک کار هستید، پیشروی و شلیک.

بازی چند کاراکتر مختلف دارد. اولین کسی که کنترل او را به دست می گیرید یک سرباز ساده است که با تفنگ معمولی شلیک کرده و می تواند درها را منفجر کرده و راه را باز کند نفر بعدی Medic یا همان دکتر است او هم در کنار کاراکتر اولتان دست به اسلحه می شود و دشمن ها را می کشد، اما در کنار آن، اگر یکی دیگر از کاراکترهای شما روی زمین افتاد و نوار سلامتش ته کشید، می تواند او را احیا کند. نفر سوم نیز یک سرباز دیگر است که می تواند اسلحه های بزرگتر حمل کند و آسیب بیشتری به دشمن برساند.

Dog Duty همانطور که گفتم ترکیبی از استراتژی و اکشن است. این یعنی اینکه شما تنها ابزاری که در بازی احتیاج دارید موس است و با آن کاراکترها را پیش برده و به دشمن حمله می کنید. البته کارهایی مانند سنگر گرفتن، پشت رگبار نشستن و ماشین راندن از جمله المان هایی است که باعث می شود بازی از حالت استراتژی محض در بیاید. علاوه بر این لازم نیست اصلاً شما در طول بازی چیزی بسازید یا از جایی محافظت کنید، کل هدف شما این است که راه بیفتید و آدم بکشید تا به رییس های کوچک و بزرگ برسید. از ماشین راندن گفتم، باید بگویم این کار یکی از فان ترین کارهای داخل بازی است. جوخه ی شما یک ماشین جنگی قراضه در اختیار دارد که آن را با موس می توانید این طرف و آن طرف بکشید و جولان دهید! اکشن های بازی لذت بخش هستند و Dog Duty را می توان جزو آن دسته بازی هایی دانست که وقتی آن را آغاز می کنید، دلتان نمی آید که از آن دست بکشید، زیرا به معنای واقعی کلمه «بازی» است و برای «سرگرمی» ساخته شده و به خوبی هم از پس انجام این کار بر می آید.

رنگ بندی مراحل بازی مینیمال و دوست داشتنی است.

مراحل بازی از چند ماه پیش تا به حال بیشتر شده اند، اما قبل از آن فقط مرحله ی صحرایی بازی قابل دسترس بود. این مراحل از تنوع نسبتاً خوبی برخوردارند، برای مثال در یک مرحله در کوه و با ماشین دارید با دشمنان مبارزه می کنید و در مرحله ی بعد ماشین تان تا سقف در آب فرو رفته و دشمنان با قایق هایشان به سمت شما هجوم می آورند. در مرحله ی دیگر هم با ارتش سه نفره و گردن کلفت خود راه افتادید و دارید تشکیلات دشمن را با پای پیاده نابود می کنید. امیدواریم این مراحل در نسخه ی نهایی حتی بیشتر هم شوند و با یک بازی تر و تمیز و کامل طرف باشیم. در حال حاضر بازی اشکالاتی هم دارد که باید در نسخه ی نهایی رفع شوند. برای مثال موسیقی بازی در اوج قطع می شود که این موضوع نه تنها توی ذوق می زند، بلکه باعث سردرگمی مخاطب هم می شود. همچنین از آنجایی که دائماً مجبورید روی سه کاراکتر خود کلیک کرده و آن ها را جابجا کنید، شاید بد نباشید که مونولوگ کوچک آن ها را پس از هر بار جابجایی حذف کنند. یک سری مشکلات دیگر از قبیل باگ های گرافیکی وجود دارد که حل شدنش به کیفیت بازی نهایی کمک عمده ای خواهد کرد.

مراحل از تنوع نسبتاً خوبی برخوردارند، برای مثال در یک مرحله در کوه و با ماشین دارید با دشمنان مبارزه می کنید و در مرحله ی بعد ماشین تان تا سقف در آب فرو رفته و دشمنان با قایق هایشان به سمت شما هجوم می آورند. در مرحله ی دیگر هم با ارتش سه نفره و گردن کلفت خود راه افتادید و دارید تشکیلات دشمن را با پای پیاده نابود می کنید.

Dog Duty با موتور Unity ساخته شده و گرافیک پیکسلی آن جالب است و طراحی مرحله هایش جذاب. موسیقی بازی بیشتر قطعات سنگین راک هستند که حس و حال جنگی و رترو-اکشن بازی را تقویت کرده اند و انرژی خاصی به بازی می بخشند. قرار است که اگر حمایت های مورد نظر شرکت سازنده از این بازی انجام شود، Dog Duty در اواخر امسال به شکل رسمی و کمی گران تر از قیمت فعلی (۶ دلار) عرضه شود.

Dog Duty یک عنوان سرگرم کننده و مناسب است، برای کسانی که از اکشن و استراتژی لذت می برند و ارزش امتحان کردن را دارد.