قدمی رو به جلو؟ | نقد و بررسی بازی NBA 2K20

آن روزهایی که به جز فوتبال از ورزش دیگری سر در نمی‌آوردیم و تمام دنیای ورزش برایمان خلاصه می شد در دو عنوان FIFA و PES، شاید هیچگاه فکرش را نمی‌کردیم که عنوانی عرضه شود و آنقدر پیشرفت کند که پا به پای این عناوین، محبوب شود و حتی گاها از آن‌ها پیشی بگیرد. شرکت ۲K با سری NBA 2K موفق به این کار شد و این عنوان مخصوصا از نسخه ۱۶ به بعد چنان اوجی گرفت که تصورش هم برای ما سخت بود. واقعا زمانی که NBA 2K16 را برای اولین بار بازی کردم و بدون این که متوجه شوم، سه ساعت گذشته بود، هیچگاه فراموش نمی‌کنم. از آن روز به بعد تصمیم گرفتم دیگر عناوین مربوط به بسکتبال را هم تجربه کنم و شاید باورتان نشود که این بازی آنقدر خوب بود که به تنهایی عامل علاقه‌مندی من به ورزش بسکتبال بود. عناوین انقلابی همواره این‌گونه‌اند; همان قدر که Persona 5 دلیل علاقه‌مندی بسیاری به مبارزات نوبتی و بازی‌های JRPG است، NBA 2K16 هم دلیل بسیاری برای دوست داشتن بسکتبال و اعتیاد آن‌ها به این رشته هیجان‌انگیز است.

از آنجایی که هیچ‌چیز خوب و بی‌نقصی در این جهان پایدار نیست; متاسفانه سری NBA 2K هم بعد از نسخه شانزدهم و هفدهم کمی به سمت بی‌راهه رفت. البته شاید بیراهه بی‌انصافی باشد; مسلما نمی‌توانیم برای عنوانی که سال به سال پیشرفت زیادی در تمامی جنبه‌های خود می‌کند خیلی القاب منفی به کار ببریم. این عنوان سال به سال چندین قدم رو به جلو و یک عقب‌گرد بزرگ دارد. قدم‌های روبه جلویی چون المان‌های گیم‌پلی، گرافیک، داستان‌گویی و حتی گزارشگری و موسیقی‌های بازی که همه و همه پیشرفت داشته‌اند و دارند. با وجود تمام این‌ها آن‌ چیزی که باعث شده هم‌اکنون موج زیادی از نارضایتی‌ها را در مورد نسخه‌های اخیر بازی بشنویم فقط و فقط یک چیز است: سرطان پرداخت‌های درون برنامه‌ای برای بازی‌های ۶۰ دلاری! واقعا سخت است ببینی بازی محبوبت چقدر پیشرفت کرده اما به دلیل افتادن در این گودال، نمی‌تواند به پتانسیل فوق‌العاده کامل خود برسد. این حسی بود که بسیاری از طرفداران NBA 2K در مورد نسخه ۱۸ و ۱۹ داشتند.

بازی NBA 2K20 چند روزی است عرضه شده و قصد دارم تا امروز یک بررسی منصفانه و نسبتا کامل از آن برای شما بنویسم. با رسانه گیمفا و قلم من همراه باشد تا ببینیم این بار NBA 2K20 چه چیز برایمان در چنته دارد و اصلا ارزش امتحان کردن و نشستن‌های طولانی مدت پای کوارترهای نفس‌گیر را دارد یا خیر.

بازی NBA 2K20 چند روزی است عرضه شده و قصد دارم تا امروز یک بررسی منصفانه و نسبتا کامل از آن برای شما بنویسم. با رسانه گیمفا و قلم من همراه باشد تا ببینیم این بار NBA 2K20 چه چیز برایمان در چنته دارد و اصلا ارزش امتحان کردن و نشستن‌های طولانی مدت پای کوارترهای نفس‌گیر را دارد یا خیر.

از بهترین بخش بازی شروع کنیم: Career Mode. همواره روال این کونه بود که بازیکن در یک لیگ ناشناخته کار خودش را شروع می‌کرد و بعد با یک روند غیرمنطقی و شاید ناگهانی پایش به NBA باز می‌شد و این وسط یکی دو ستاره هم در طول داستان می‌دیدیم. اما این بار این گونه نیست و حتی اتفاقاتی که در روند داستان اتفاق می‌افتد اشاراتی دارد به زندگی بزرگان بسکتبال همچون پادشاه لبرون جیمز. در طول داستان ستارگانی چون لبران جیمز، ایدریس البا و روساریو داوسون را ملاقات می‌کنیم. اصلا اشتباه نیست اگر بگویم Career بازی بهترین بخش آن است و بهترین داستان تاریخ این سری را دارد که حتی می‌توانست برای خودش یک عنوان مستقل جداگانه باشد. بخش داستانی Career Mode حدود ۴ الی ۵ ساعت طول می‌کشد که زمان مناسبی است. بعد از آن به Neighberhood می‌روید و البته آنجاست که مشکلات بازی هم آغاز می‌شوند.

داستان بازی از این قرار است که بسکتبالیستی به نام Che را روایت می‌کند که بعد از اخراج دوستش از تیمشان، به اعتراض و برای حمایت از او، از تیم بیرون می‌آید. این ارجاعی دارد به داستان لبران جیمز. زمانی که Colin Kaepernick بازیکن تیم ملی هاکی، راضی به زانو زدن در برابر سرود ملی آمریکا نشد، لبران از او همه جانبه حمایت کرد و حتی تا پای رفتن از تیم ملی هم برای او ایستاد. مدتی بعد در طی اتفاقاتی که نمی‌خواهم برایتان اسپویل شود، Che به NBA می‌رود و از آنحاست که داستان هر لحظه برای شما غافلگیری خواهد داشت و داستان بسیار زیبایی پیش رو خواهید داشت. خوشبختانه روند داستان هم منطقی‌تر شده و دیگر شاهد سرهم کردن ماجراها برای به پایان رساندن ۲ ۳ ساعته آن نیستیم! My Career قطعا بهترین بخش تاریخ این سری است.

موارد بسیاری در گیم‌پلی بازی بهبود یافته‌اند، هوش مصنوعی بازیکنان خودی و رقبا، سیستم شوت‌زنی و پاس‌دهی، اعمال بیشتر تفاوت Abilityها در پست‌های مختلف و تاثیر آن در بازی به وضوح، اضافه شدن AP به بخش My GM، نبردهای تن به تن بهتر، بخش کاملا جدید WNBA و تفاوت‌های قابل توجه آن با بخش مردان از جمله نقاط قوتی است که در این نسخه شاهدش هستیم.  هوش مصنوعی تمام بازیکنان بسیار بهتر شده و به در حمله  دفاع موثرتر عمل می‌کنند

اما می‌رسیم به گیم‌پلی بازی. ابتدا از پیشرفت‌های زیاد گیم‌پلی می‌گوییم که قطعا می‌تواند در برابر ضعف بزرگ آن قدعلم کند. موارد بسیاری در گیم‌پلی بازی بهبود یافته‌اند، هوش مصنوعی بازیکنان خودی و رقبا، سیستم شوت‌زنی و پاس‌دهی، اعمال بیشتر تفاوت Abilityها در پست‌های مختلف و تاثیر آن در بازی به وضوح، اضافه شدن AP به بخش My GM، نبردهای تن به تن بهتر، بخش کاملا جدید WNBA و تفاوت‌های قابل توجه آن با بخش مردان از جمله نقاط قوتی است که در این نسخه شاهدش هستیم.  هوش مصنوعی تمام بازیکنان بسیار بهتر شده و به در حمله  دفاع موثرتر عمل می‌کنند. جاگیری خوب بازیکنان باعث می‌شود در دفاع فضاهای خالی بیشتر پوشش داده‌ شوند و در حمله هم بهتر در زمین پخش شوند و مهم‌تر آن که در هنگام فشردن کلید پاس، بازیکن بهترین بازیکن از نظر موقعیت را انتخاب  کند و به او پاس بدهد.

سیستم شوت‌زنی بهبود یافته بازی، باعث می‌شود تا حدی پرتاب‌های موثرتری داشته باشید و دیگر بی‌دلیل حتی یک پرتابتان هم هدر نرود. پرتاب‌های دو امتیازی و سه امتیازی هر یک نیاز به مدتی تمرین و امتخان در بخش My Career یا بخش تمرینی بازی دارند. تفاوت قدرت بازیکنان باعث می‌شود تا مثلا اگر یک بازیکن در پرتاب‌های دو امتیازی موثر نیست یک بازیکن متوسط هم عملکرد مفیدتری از او در آن ناحیه ارائه بدهد. و بله واقعیت هم همین است. هر بازیکن بنا به مهارت‌ها و پست بازی‌اش باید عمل کند، نه صرفا عدد ریتینگ یا میزان مشهور بودنش که این موارد به خوبی در NBA 2K20 رعایت شده است. AP اضافه شده به بخش MY GM  باعث می‌شود هر انتخاب  یا دیالوگ مهمی که پیش می‌گیرید، یک عدد از Action Pointهای شما کم کند و این هم باعث می‌شود تصمیمات شما خردمندانه‌تر گرفته شود، هم تاثیرش بر بازی بیشتر می‌شود و هم بازی را از یکنواختی بیرون می‌آورد. یک تیر و سه نشان!

سیستم شوت‌زنی بهبود یافته بازی، باعث می‌شود تا حدی پرتاب‌های موثرتری داشته باشید و دیگر بی‌دلیل حتی یک پرتابتان هم هدر نرود. پرتاب‌های دو امتیازی و سه امتیازی هر یک نیاز به مدتی تمرین و امتحان در بخش My Career یا بخش تمرینی بازی دارند. تفاوت قدرت بازیکنان باعث می‌شود تا مثلا اگر یک بازیکن در پرتاب‌های دو امتیازی موثر نیست یک بازیکن متوسط هم عملکرد مفیدتری از او در آن ناحیه ارائه بدهد

انیمیشن‌های نبردهای تن به تن و فیزیک بازی در این بخش بسیار بهتر شده است و بیشتر و بیشتر تفاوت بازیکن‌ها با جثه‌های کوچک و بزرگ در بازی مشهود است. اگر بازیکنی که دارید تنومندتر باشد، قطعا در نبردها موثرتر خواهد بود و این یکی از تفاوت‌های بارز آن‌ها با کوچک قامت‌هاست.همانطور که کوچک‌ها بازیسازی بسیار بهتری انجام می‌دهند. و در نهایت بخش WNBA یا بخش زنان که برای اولین بار به بازی اضافه شده است و بسیار عملکرد خوبی دارد. سبک بازی زنان و تفاوت‌های آن با بخش مردان که مهم‌ترین آن‌ها تفاوت‌های فیزیکی است بسیار در بازی مناسب کار شده است و صرفا شاهد تغییر چهره‌های بازیکن‌های مرد به بازیکنان زن نیستیم.

اما این همه تغییر مثبت چرا باید با ویژگی بدی به نام پرداخت‌های درون برنامه‌ای به پتانسیل کامل نرسد؟ اشتباه نکنید من اصلا از مخالفان این سیستم به طور کلی در بازی‌ها نیستم; اما مخالف تاثیر آن، آن هم تا این حد روی گیم‌پلی بازی هستم. وقتی وارد Neighberhood می‌شوید علاوه بر توانایی خرید چیزهای تزئینی با پول واقعی (که اشکالی ندارد) شاهد تفاوت میان قدرت و Skill بازیکنان مختلف، صرفا به دلیل پرداخت پول واقعی هستیم. همچنان پیشرفت مهارت‌ها کند است و کسی که پول واقعی خرج کند برنده ی حقیقی خواهد بود. از این مورد که بگذریم به حالت دیسکو مانند بازی می‌رسیم که در آن یک آیتم به مزایده هم گذاشته می‌شود و به بالاترین پیشنهاد Virtua Currency( که قابل خریداری با پول واقعی هم هست) فروخته می‌شود. این روند کازینومانند بازی در این بخش، قطعا ضررهای زیادی برای سازندگان خواهد داشت و در طولانی مدت جوابگو نیست.

بخش WNBA یا بخش زنان که برای اولین بار به بازی اضافه شده است و بسیار عملکرد خوبی دارد. سبک بازی زنان و تفاوت‌های آن با بخش مردان که مهم‌ترین آن‌ها تفاوت‌های فیزیکی است بسیار در بازی مناسب کار شده است و صرفا شاهد تغییر چهره‌های بازیکن‌های مرد به بازیکنان زن نیستیم.

طراحی بصری، موسیقی و گزارشگرهای بازی به معنای کلمه بی‌نقص‌اند. تکسچرها با کیفی بسیار خوبی طراحی شده‌اند و شاهد هیچ افت فریمی در صورت اجرا روی یک PC نسبتا قدرتمند نیستیم. کیفیت تماشاگران با وجود آن که هنوز جای کار دارد بهتر شده و به طور کلی جزئیات اطراف زمین دقیق‌تر شده‌اند. رنگ‌بندی‌های بازی در بخش‌های مختلف بر اساس محیط و شرایطی که در آن حاکم است از تیره و مرده تا شاد و روشن طیف دارد و سازندگان به خوبی به این بخش توجه کرده‌اند. چهره بازیکنان امسال واقعا بی‌نقص است و حتی بسیاری از جزئیاتی که فکرش را نمی‌کردیم به بازی اورده شوند، در طراحی آن‌ها لحاظ شده‌اند.

موسیقی‌های بازی و علاوه بر آن، گزارشگرهای بازی که بعد از مدت‌ها بازی هم بسیار بعید است جمله تکراری بگویند و تمام تلاش خود را می‌کنند یک گزارش هیجان‌انگیز و زیبا را تقدیم شما کنند. لحن صدای آن‌ها در هنگام به تور افتادن یک پرتاب و اتفاقات مختلف، خوب واکنش نشان می‌دهد و اصلا شاهد یک گزارش سطحی و بی‌هدف و صرفا برای خالی نبودن عریضه نیستیم.

هوش مصنوعی تمام بازیکنان بسیار بهتر شده و به در حمله  دفاع موثرتر عمل می‌کنند. جاگیری خوب بازیکنان باعث می‌شود در دفاع فضاهای خالی بیشتر پوشش داده‌ شوند و در حمله هم بهتر در زمین پخش شوند و مهم‌تر آن که در هنگام فشردن کلید پاس، بازیکن بهترین بازیکن از نظر موقعیت را انتخاب  کند و به او پاس بدهد.

در نهایت واقعا نتیجه گیری کلی از بازی کار سختی است. بازی پیشرفت‌های بسیار زیادی داشته که بدون شک توصیه نکردن آن را با وجود پرداخت‌های زیاد درون‌ برنامه‌ای مشکل می‌کند. اگر به دیدن بهبودهای بازی و بهترین نمونه از یک بسکتبال عرضه شده تا به امروز، علاقه دارید و چندان هم به دنبال پیشرفت زیاد در بخش My Career نیستید و صرفا به دنبال یک داستان عالی و بسکتبال خوب و سرگرم کننده هستید، NBA 2K20 را تجربه کنید. اما توصیه اصلی من به طرفداران این مجموعه، تهیه آن در هنگام تخفیف ها و مناسب هایی مثل جمعه سیاه است تا با وجود پرداخت‌های درون برنامه‌ای بازی، متضرر نشوید و از بازی لذت ببرید.