داغ و نفس‌گیر | بررسی نسخه‌ی ارلی اکسس بازی Hot Shot Burn

در سه، چهار سال اخیر بازی های بتل رویال زیادی ساخته شده اند. در واقع آن قدر زیاد که با وجود تازه بودن این سبک، احتمالاً کسی نباشد که بتواند تمام بازی های ساخته شده در این سبک را نام ببرد، چه برسد به اینکه بخواهد مکانیزم ویژه ی هر بازی را نیز به خاطر بسپارد. علاوه بر این، بازی های بتل رویال معنای گسترده تری پیدا کرده اند. ابتدا تقریباً همه ی بازی شده در این سبک به این شکل بودند که شما از یک هواپیما با چترتان بر نقطه ای از یک جزیره ی بزرگ فرود می آمدید و با تعداد زیادی از بازیکن مسابقه می دادید تا پیروز میدان شوید و به عنوان آخرین فرد بازمانده در جزیره، بازی را ببرید. اکنون همه ی بازی های بتل رویال این گونه نیستند و بازی های مختلفی برای سلایق مختلف ساخته شده اند. با اینکه رشد تعداد طرفداران این سبک مانند گذشته زیاد نیست و بازی های معروفش مثل پابجی و فورتنایت اکنون به یک ثبات جمعیتی نسبی رسیده اند، اما چیزی که بتل رویال به صنعت بازی ها اضافه کرد، چیزی نیست که هیچ وقت بخواهد از بین برود و حداقل به شکل حالت خاصی از بخش مولتی پلیر، در بازی ها باقی خواهد ماند.

بازی ای که قصد داریم امروز آن را به شکل مختصر از زیر نظر بگذرانیم، یک بازی مخصوص مهمانی یا به قول معروف Party Game است که آن را در دسته ی بتل رویال هم طبقه بندی می کنند. اگر انیمیشن های شبکه ی کارتون نتوورک (Cartoon Network) را دیده باشید، احتمالاً با دیدن سبک بازی به این فکر خواهید افتاد که چقدر کاراکترهای بازی شبیه به کاراکترهای انیمیشن های این شبکه هستند.

بازی ای که قصد داریم امروز آن را به شکل مختصر از زیر نظر بگذرانیم، یک بازی مخصوص مهمانی یا به قول معروف Party Game است که آن را در دسته ی بتل رویال هم طبقه بندی می کنند. اگر انیمیشن های شبکه ی کارتون نتوورک (Cartoon Network) را دیده باشید (انیمیشن هایی مانند Ben Ten، Regular Show و یا Gumball)، احتمالاً با دیدن سبک بازی به این فکر خواهید افتاد که چقدر کاراکترهای بازی شبیه به کاراکترهای انیمیشن های این شبکه هستند. اینکه سبک هنری این انیمیشن ها را دوست داشته باشید یا نه به سلیقه‌تان بر می گردد، اما چیزی که من می توانم بگویم این است که Hot Shot Burn، در رسیدن به هدفی که مد نظر داشته بسیار عالی عمل کرده و با یک پارتی گیم کم نقص و به شدت هیجان انگیز طرف هستیم. البته بازی ایرادهایی دارد که کاملاً طبیعی و قابل انتظار است، زیرا Hot Shot Burn هنوز در مرحله ی دسترسی اولیه یا Early Access قرار دارد و هنوز همه ی آنچه که باید به آن اضافه شود، اضافه نشده است. از آنجایی که تا به حال حمایت سازندگان در شرکت Flaming Flamingo از بازی شان کم نظیر و عالی بوده، انتظار می رود که در بازی نهایی نیز شاهد کلی قابلیت اضافه شده به بازی باشیم. از آنجایی که Hot Shot Burn بخش داستانی با تک نفره ندارد، مکانیزم بازی بسیار ساده است و بازی هنوز در مرحله ی دسترسی اولیه قرار دارد، با یک نقد و بررسی کوتاه همراه هستید، اما در ادامه با ما باشید، زیرا این بازی ساده، حرف زیادی برای گفتن دارد!

می توانم بگویم Hot Shot Burn، در رسیدن به هدفی که مد نظر داشته بسیار عالی عمل کرده و با یک پارتی گیم کم نقص و به شدت هیجان انگیز طرف هستیم. با نفد و بررسی نسخه ی ارلی اکسس این بازی با من و گیمفا همراه باشید!

سبک Hot Shot Burn اکشن ایزومتریک چند نفره است که البته با نام Arena Brawler هم از آن یاد می کنند. شما و دوستان تان یک صفحه ی ثابت با کلی جزئیات دارید که هر کدام تان در گوشه ای از تصویر قرار گرفته و به یکدیگر شلیک می کنید. حالا چرا بازی در سبک بتل رویال هم جا می گیرد؟ زیرا هدف بازی دقیقاً چیزی است که در بتل رویال آن را دیدیم: هر کس زنده از میدان بیرون بیاید برنده ی بازی است. بیرون آمدن از این میدان کار راحتی نیست، این را به شما قول می دهم! بازی بسیار سریع و نفس گیر پیش می رود و اگر شش دانگ حواستان به صفحه ی بازی نباشید بدون شک باخته اید. این بازی همانطور که گفتم هنوز بخش تک نفره ی مرحله ای یا داستانی ندارد و فقط می توانید آن را همراه با یک الی سه نفر از دوستانتان بازی کنید. در کل مدتی که مشغول انجام این بازی بودم، چیزی به جز هیجان و بگو و بخند را تجربه نکردم، چون ذاتاً بازی برای چنین جمع هایی ساخته شده است. بر خلاف بازی هایی مانند PES، فیفا یا مورتال کامبت و تکن که شخص به یک دانش حداقلی از مکانیزم بازی احتیاج دارد تا از آن لذت ببرد، در تجربه ی Hot Shot Burn به هیچ گونه تجربه ی خاصی احتیاج ندارید. Hot Shot Burn از آن دسته از بازی هاست که فقط کافی است قبلاً دو سه باری دسته دستتان گرفته باشید، چون اصولاً کار خاصی به جز حرکت و شلیک کردن در بازی انجام نخواهید داد.

سبک Hot Shot Burn اکشن ایزومتریک چند نفره است که البته با نام Arena Brawler هم از آن یاد می کنند. شما و دوستان تان یک صفحه ی ثابت با کلی جزئیات دارید که هر کدام تان در گوشه ای از تصویر قرار گرفته و به یکدیگر شلیک می کنید. حالا چرا بازی در سبک بتل رویال هم جا می گیرد؟ زیرا هدف بازی دقیقاً چیزی است که در بتل رویال آن را دیدیم: هر کس زنده از میدان بیرون بیاید برنده ی بازی است.

روند کلی بازی این گونه است که ۲ الی ۴ نفر وارد بازی می شده و پس از انتخاب کاراکتر مورد علاقه ی خود، وارد زمین می شوند. هر فرد در گوشه ای از یک نقشه ی پر زرق و برق و شلوغ قرار می گیرد و به محض شروع مسابقه وظیفه تان این است که همه ی دوستان تان را از پیش رو بردارید. البته موضوع به همین سادگی ها هم نیست، چون باید حواستان به محیط دور و برتان هم باشد. شما باید از بشکه های آتش، الکتریسیته و موارد مشابه دوری کنید و جا خالی دهید. این کار اوایل زیاد راحت نخواهد بود، زیرا همان طور که گفتم محیط به قدری پر زد و خورد است که تمرکزتان باید در آن واحد روی همه ی نقاط باشد. محیط های بازی ۱۲ عدد هستند که بسیار خوب و متفاوت از هم ساخته شده اند. در یک محیط ریلی در وسط زمین قرار دارد که بشکه های TNT روی آن در حال انتقال هستند، اگر زیادی به بشکه ها نزدیک شوید، رقبا می توانند به آن شلیک کرده و شما را بکشند. در همین محیط چمن های بلند وجود دارد که می توانید در آن قایم شوید تا حریفان را سر در گم کنید.

محیط های بازی ۱۲ عدد هستند که بسیار خوب و متفاوت از هم ساخته شده اند. در یک محیط ریلی در وسط زمین قرار دارد که بشکه های TNT روی آن در حال انتقال هستند، اگر زیادی به بشکه ها نزدیک شوید، رقبا می توانند به آن شلیک کرده و شما را بکشند. در همین محیط چمن های بلند وجود دارد که می توانید در آن قایم شوید تا حریفان را سر در گم کنید.

محیطی دیگر با میدان مغناطیسی کار می کند، در محیطی دیگر دیوارهایی وجود دارد که از آن ها می توانید به عنوان سنگر استفاده کنید، در دیگری زمین لیز است و نمی توانید کاملاً بر حرکت کاراکتر خود تسلط داشته باشید. بنابراین هر محیط نکات مثبت و منفی خودش را دارد و از آن جایی که هر راند به سرعت به پایان می رسد، باید خیلی زود خود را با محیط جدید آداپته کنید و برای آن برنامه ریزی کرده و استراتژی بچینید. هر راندی که به پایان می رسد، یک نفر در آن امتیاز بیشتری کسب می کند ولی لزوماً برنده نمی شود. برنده کسی است که در چندین راند مختلف، نهایتاً بتواند به امتیاز مشخصی برسد. منبع به دست آوردن امتیاز در بازی سه مورد مختلف است. یکی اینکه در هر راند به عنوان آخرین فرد باقی مانده ی بازی باشید، دوم اینکه آیتم های امتیازی را که روی زمین افتاده است بردارید، سوم اینکه تعداد افراد بیشتری را از پا در بیاورید. بنابراین باید در هر راند فعال باشید و به دنبال امتیاز بروید، چیزی که شاید در بتل رویال های عظیم تر مانند پابجی و فورتنایت مطرح نیست و می توانید کل بازی را در گوشه ای قایم شوید تا گروه یا فرد آخر باقی بماند و فقط او را کشته و برنده ی آن دور شوید. این را هم در نظر داشته باشید که مانند بتل رویال های دیگر، از نقطه ای به بعد نقشه کوچک تر و کوچک تر می شود و این کار با سرعت بسیار زیادی هم اتفاق می افتد، بنابراین خودش می توان به عنوان عامل استرس زا عمل کند و بازی شما یا رقیب تان را در لحظات پایانی به هم بزند.

هر راندی که به پایان می رسد، یک نفر در آن امتیاز بیشتری کسب می کند ولی لزوماً برنده نمی شود. برنده کسی است که در چندین راند مختلف، نهایتاً بتواند به امتیاز مشخصی برسد. منبع به دست آوردن امتیاز در بازی سه مورد مختلف است. یکی اینکه در هر راند به عنوان آخرین فرد باقی مانده ی بازی باشید، دوم اینکه آیتم های امتیازی را که روی زمین افتاده است بردارید، سوم اینکه تعداد افراد بیشتری را از پا در بیاورید.

کاراکترهای بازی نکته ی مثبت دیگر آن هستند. شش کاراکتر مختلف در بازی وجود دارد که هر کدام یکی دو تا قابلیت مخصوص دارند. هر کدام از این کاراکترها در نوع خود طراحی بامزه ای دارد و هر شش تای آن ها در کنار هم بازی را بسیار سرگرم کننده کرده اند. البته امیدوارم Flaming Flaming در نسخه ی نهایی بازی تعداد این کاراکترها را افزایش دهد، زیرا این موضوع فقط در نسخه ی ارلی اکسس قابل چشم پوشی است و برای چنین بازی ای، مطمئناً تعداد کاراکترها باید بیشتر شود.

کاراکترهای بازی نکته ی مثبت دیگر آن هستند. شش کاراکتر مختلف در بازی وجود دارد که هر کدام یکی دو تا قابلیت مخصوص دارند. هر کدام از این کاراکترها در نوع خود طراحی بامزه ای دارد و هر شش تای آن ها در کنار هم بازی را بسیار سرگرم کننده کرده اند. البته امیدوارم Flaming Flaming در نسخه ی نهایی بازی تعداد این کاراکترها را افزایش دهد، زیرا این موضوع فقط در نسخه ی ارلی اکسس قابل چشم پوشی است و برای چنین بازی ای، مطمئناً تعداد کاراکترها باید بیشتر شود.

شش کاراکتری که در بازی وجود دارند به ترتیب میا (Mia)، لونا (Luna)، اومد (Umad)، دکتر پیکل (Dr.Peakl)، چاک (Chuck) و ویزاردو (Wizardo) هستند. اومد شبیه یک ماهی احمق است که وقتی گلوله هایش به دیوار برخورد می کنند، مانند توپ بیلیارد بر می گردند و به سمت دیگری از زمین می روند تا منفجر شوند. او همچنین می تواند خودش را باد کند و از این طریق در مقابل گلوله های بازیکنان دیگر از خود دفاع کند. میا، دختری مو سبز است که قیافه ی پانکی دارد و از تیربار استفاده می کند، به همین دلیل سرعت شلیک او زیاد است و همچنین می تواند جاخالی دهد. لونا قیافه ای مرموز دارد و شبیه آدم فضایی هاست، او برای مبارزه از راه دور بهترین گزینه است، چون با خطی لیزری می تواند نقاط دورتر را نشانه گیری کند. در زمین هایی که سنگر وجود دارد لونا عالی عمل می کند. دکتر پیکل در واقع کاکتوسی است که از ریوالور برای مبارزه استفاده می کند، او می تواند به سمت هر کدام از کاراکترها که می خواهد بدود و با چسبیدن به او، او را بکشد! چاک و ویزاردو هم در مراحل بعد به بازی اضافه می شوند. چاک به قول سازنده های بازی، ترکیبی از هالک هوگان و چاک نوریس، دو گردن کلفت سینمای هالیوود است. چاک سیبیل دسته موتوری دارد و بازیکن بسیار خشنی است. او می تواند بدود و بی وقفه شلیک کند. حتی می تواند با دویدن به سمت بازیکن مقابل او را مستقیماً نابود کند. ویزاردو می توان گفت جالب ترین کاراکتر بازی است، او می تواند تله پورت کرده و در پشت بازیکنی دیگر ظاهر شود. بازی کردن با ویزاردو نوعی بازی شطرنج است که باید هر لحظه، حرکات فردی که کنترل او را در دست دارد را پیش بینی کنید. همانطور که می بینید، هر کاراکتر در بازی شخصیت پردازی خاص خودش را دارد و با اینکه بازی داستان ندارد، اما با همه ی این شخصیت ها ارتباط برقرار خواهید کرد. بنابراین الان می توانید حدس بزنید چرا اصرار دارم تعداد شخصیت های بازی بیشتر شود! شاید حتی اضافه کردن بخش تک نفره هم به بازی فکر بدی نباشد. باید صبر کرد و دید سازندگان چه تصمیماتی برای نسخه ی نهایی بازی دارند.

گرافیک بازی کارتونی است و بسیار با ذوق ساخته شده است. همانطور که گفتم طراحی هنری بازی شباهت زیادی به انیمیشن های کارتون نتوورک دارد. موسیقی بازی نیز به هیجان انگیزتر شدن مراحل کمک شایانی می کند.

نسخه ی نهایی Hot Shot Burn در اوایل سال ۲۰۲۰ میلادی عرضه خواهد شد.

در کل می توانم بگویم Hot Shot Burn یکی از سرگرم کننده ترین یا «فان»ترین بازی هایی است که هم اکنون در استیم وجود دارد. قیمت نسخه ی ارلی اکسس آن تقریباً ۱۵ دلار است که سازندگان قول داده اند هر کس بازی را در این مرحله خریداری کند، تمام آپدیت های نهایی به شکل رایگان به نسخه ی آن ها اضافه شود. اگر هم می خواهید صبر کنید، بازی در سال ۲۰۲۰ با قیمت حدود ۲۰ دلار رسماً عرضه خواهد شد. انجام این بازی را به افرادی که به بازی های دسته جمعی علاقه دارند و به دنبال یک بازی برای دورهمی های خود هستند پیشنهاد می کنم.