حکومت در پیست | نقد و بررسی بازی Motogp 19

قبل از تجربه ی بازی MotoGp 19، آخرین بازی که یک بازی مسابقه ای را تجربه کردم حدود یک ماه پیش و با بازی Dangerous Driving بود که نقد آن بازی را برای شما عزیزان نوشتم. در آن مقاله همچنین ذکر کردم که اگر قرار باشد در سبک مسابقه ای، بازی های آرکید یا شبیه سازی را انتخاب کنم، احتمالاً به سراغ آرکید خواهم رفت، چراکه بیشتر حس «بازی» دارند و لازم نیست قبل هر باری که می خواهید وارد پیست شوید کلی وقت بگذارید تا مثلاً پیچ و مهره ی یک قطعه از ماشین یا موتور خود را که حتی نمی دانید به چه دردی می خورد شل و سفت کنید. چیزهایی از این قبیل لذت بازی را برای من تا حدی کم می کنند و نیازم به آدرنالین را نمی توانند رفع کنند. از طرفی سری MotoGp نه تنها بیشتر شبیه سازی هستند تا آرکید، بلکه در سال های اخیر شبیه سازی خوبی هم نبودند و بر خلاف نام دهان پرکنی که این سری دارد، عملکردش از جهت نمره ی متا و رضایت بازیبازان زیاد خوب نبوده است. به هر حال باید بازی را نقد می کردم، پس به سراغ آن رفتم و بدون پیش زمینه ی ذهنی آن را آغاز کردم. نتیجه ی کار متفاوت تر از چیزی بود که فکر می کردم. MotoGp 19 بازی ای است که رویش حسابی کار شده و سازندگان در استودیوی Milestone S.r.l سعی کرده اند تا بالانس خوبی بین لذت بازی و جزئیات و دقتش در شبیه سازی ایجاد کنند و تا حد زیادی هم موفق شده اند. مخصوصاً اگر MotoGp 19 را در کنار بازی های پیشین سری بگذارید، متوجه تفاوت های چشمگیری خواهید شد. قبل‌ترها سری MotoGp عنوانی جدی تر در دنیای بازی ها بود که طی زمان و با بازی های متوسط و ضعیف متعدد این نام کم کم اعتبار خود را از دست داد. اکنون بعد از سال ها انتظار و ناامیدی طرفداران، بالاخره سازندگان عنوانی بیرون داده اند که اولاً لایق نام این سری باشد، ثانیاً عنوان بهترین شبیه ساز موتورسواری این روزها را هم دریافت کند. به هر حال تا اینجای کار که به نظر می رسد طرفداران تا حد خوبی از بازی مورد علاقه شان راضی هستند و من هم به عنوان کسی که هیچ گاه به شکل جدی به این سری توجه نکرده بود، پس از تجربه ی MotoGp 19 از نتیجه ی کار کاملاً راضی بوده و از مقدار جزئیاتی که در شبیه سازی این بازی به مسابقات واقعی MotoGp به کار رفته دیوانه شدم! پس اگر شما هم از معدود طرفداران شبیه سازی موتور هستید، با ما همراه باشید و اگر هم نیستید، فکر می کنم می شود با اطمینان گفت که MotoGp 19 نقطه ی خوبی برای ورود به این سبک است. با من و گیمفا و نقد نوزدهمین شماره از سری MotoGp همراه باشید!

اگر شما هم از معدود طرفداران شبیه سازی موتور هستید، با ما همراه باشید و اگر هم نیستید، فکر می کنم می شود با اطمینان گفت که MotoGp 19 نقطه ی خوبی برای ورود به این سبک است. با من و گیمفا و نقد نوزدهمین شماره از سری MotoGp همراه باشید!

قبل از هر چیزی با این شروع کنم که MotoGp 19 بهترین بازی سری MotoGp است و پیشرفت های آن نسبت به نسخه های قبلی، یا همین نسخه ی سال قبل یعنی MotoGp 18 به قدری زیاد است که شاید به نظر منطقی نرسد که این دو بازی فقط یک سال با هم فاصله دارند! البته در بازی قبلی دلایلی وجود داشت که باعث شد MotoGp 18 نتواند به جایگاهی که باید می رسید برسد، از جمله اینکه اولین بازی سری بوذ که با موتور بازی سازی Unreal Engine 4 ساخته می شد و خب طبیعی بود که در مدت ۱۲ ماه، سازندگان نتوانند آن طور که باید و شاید روی این موتور تسلط پیدا کنند و نتیجه اش شد آن چیزی که سال پیش دیدیم: یک بازی کاملاً متوسط. قول های زیادی درباره ی MotoGp 19 داده شده بود، که بزرگ ترین آن ها تعریف یک سیستم هوش مصنوعی جدید برای بازی بود. سازندگان در مصاحبه های قبل از عرضه ی بازی چندین بار به این موضوع اشاره کرده بودند که از Machine Learning (یادگیری ماشین) و Neural AI (هوش مصنوعی عصبی) – که هر دو اصطلاحاتی در زمینه ی هوش مصنوعی هستند – برای مسابقات هر چه جذاب تر استفاده خواهند کرد و حالا اینکه چقدر در رسیدن به خواسته ی خود موفق شده اند را نمی دانیم، اما چیزی که می دانیم این است که هوش مصنوعی تغییرات عمده ای کرده است و تا حد بسیار خوبی توانسته انتظارات طرفداران را برآورده کند.

وقت و دقت بسیار زیادی لازم است تا بتوانید به حد بالایی از مهارت در این بازی دست پیدا کنید و نه تنها این، که باید اطلاعات مختصری هم از مسابقات واقعی MotoGp و موتورهای مختلف داشته باشید تا کاملاً بدانید کجا باید از چه موتوری و با چه تنظیماتی استفاده کرد. اگر فکر می کنید همه ی این ها باعث خواهد شد بازی را کنار بیندازید و از آن متنفر شوید، باید بگویم اشتباه می کنید، اتفاقاً MotoGp 19 عنوانی است که شما را از بازی زده نمی کند، بلکه به موتورسواری و مسابقات آن علاقه مند می کند!

البته قضیه ی هوش مصنوعی همیشه به درجه ی سختی بازی هم بستگی دارد و اگر MotoGp 19 را در درجات سخت بازی کنید و کارکشته ی این سبک از بازی ها نباشید، هیچ شانسی برای اول شدن ندارید، این را با قاطعیت می گویم! وقت و دقت بسیار زیادی لازم است تا بتوانید به آن حد از مهارت در این بازی دست پیدا کنید و نه تنها این، که باید اطلاعات مختصری هم از مسابقات واقعی MotoGp و موتورهای مختلف داشته باشید تا کاملاً بدانید کجا باید از چه موتوری و با چه تنظیماتی استفاده کرد. اگر فکر می کنید همه ی این ها باعث خواهد شد بازی را کنار بیندازید و از آن متنفر شوید، باید بگویم اشتباه می کنید، اتفاقاً MotoGp 19 عنوانی است که شما را از بازی زده نمی کند، بلکه به موتورسواری و مسابقات آن علاقه مند می کند! مطمئناً در ابتدا کمی سردرگم خواهید شد، حتی خود من هم با اینکه عنوان قبلی را تجربه کرده بودم پس از دیدن لیستی از تنظیمات و شخصی سازی های حرفه ای کاملاً حس کردم نمی دانم دارم چه کار می کنم و باید بنشینم و توضیحات بازی را کامل بخوانم. حرف از تنظیمات موتور آمد، باید بگویم قبل از ورود به بازی هر چیزی را که فکرش را بکنید می توانید تغییر دهید و شخصی سازی کنید. اگر عشق این کارها باشید، بازی برای شما آن قدر ابزار و منو قرار داده که در آن غرق شوید و خودتان را خفه کنید، اگر هم فقط می خواهید به مسابقه برسید، دکمه ی تایید را پشت سر هم بزنید تا به پیست برسید (و احتمالاً ببازید!). البته با همه ی این ها و با اینکه MotoGp 19 بازی خوش ساختی است، باز هم کلاً عناوین شبیه سازی برای گیمرهای بی حوصله ساخته نشده اند و اگر فکر می کنید این از آن بازی هایی است که وارد پیست می شوید و توربو را زده و از خط پایان عبور می کنید، یا پلیس دنبالتان می افتد و میخ روی زمین می اندازد، سخت در اشتباهید و کلاً باید این بازی را بی خیال شوید، اما اگر عاشق تیون کردن و شخصی سازی در کوچکترین جزئیات ممکن هستید، انتخابی بهتر از MotoGp 19 نخواهید داشت.

هر چیزی را که فکرش را بکنید می توانید تغییر دهید و شخصی سازی کنید. اگر عشق این کارها باشید، بازی برای شما آن قدر ابزار و منو قرار داده که در آن غرق شوید و خودتان را خفه کنید!

بازی شامل بخش های مختلفی است و بخش Historical Challanges با همان «چالش های تاریخی» نیز تازه به بازی اضافه شده. این بخش می تواند به شدت برای طرفداران مسابقات MotoGp جذاب باشد و آن ها را سر ذوق بیاورد. اگر بخواهم لذت این بخش را برایتان به زبان اکشن دوبله کنم، مانند وقتی است که سری Call of Duty یا Battlefield یک بازی در مورد جنگ جهانی یا جنگ هایی تولید می کنند که واقعاً اتفاق افتاده اند و به شما این اجازه را می دهند آن لحظه را یک بار دیگر با همه ی حس هایش تجربه کنید. در MotoGp این می شود که بار دیگر صحنه ی خداحافظی ولنتینو روسی با هوندا را در مسابقات سال ۲۰۰۳ تجربه کنید و یا شاهد رقابت سنگین کاتالونیا و دنی پدروسا باشید و همه ی این ها را این بار نه به عنوان بیننده و در تلویزیون، بلکه به عنوان گیمر تجربه کنید.

بازی شامل بخش های مختلفی است و بخش Historical Challanges با همان «چالش های تاریخی» نیز تازه به بازی اضافه شده. این بخش می تواند به شدت برای طرفداران مسابقات MotoGp جذاب باشد و آن ها را سر ذوق بیاورد.

اما همچنان بخش اصلی ماجرا، بخش Career است و در واقع به عنوان هسته ی اصلی و بخش داستانی MotoGp می توان به آن نگاه کرد. شما به عنوان یک موتورسوار تازه کار Red Bull حرفه ی خود را استارت می زنید تا به مسابقات اصلی قهرمانی MotoGp برسید. در کل این مدت پیشنهاداتی از تیم های مختلف برای پیوستن به تیم آن ها دریافت خواهید کرد که الک کردن این پیشنهادات و انتخاب گزینه ی مناسب می تواند بازی را برای شما جذاب تر کند.

در این نسخه، موتورها خیلی طبیعی تر آسیب می بینند و خیلی طبیعی تر روی پیست ها و در شرایط مختلف آب و هوا واکنش نشان می دهند. البته پیست ها هم بسیار بهبود پیدا کرده اند و حس راندن در یک پیست بارانی، یک پیست آفتابی و روی شن های بغل پیست به هیچ وجه یکی نیست.

نکته ی مثبت دیگری که در بازی وجود دارد، پیشرفتی است که در طول فصل در موتور و مهارت های رانندگی خودتان مشاهده خواهید کرد. البته طبیعتاً یک موتور نخواهید داشت و از موتورهای مختلفی سواری خواهید گرفت، اما به هر حال هر کسی علاقه ی خاصی به یک موتور پیدا می کند. موتورها کاملاً با هم متفاوت اند و امکان ندارد تفاوت آن ها را متوجه نشوید، حتی اگر برای اولین بار باشد که MotoGp را بازی می کنید. یک موتور مانند Moto 3 نرم تر حرکت می کند و یا یک موتور مانند سوزوکی برای پیست های پیچ در پیچ بهتر است چون بسیار راحت تر می تواند بچرخد. سایر موتورها نیز قابلیت های خاص خودشان را دارند؛ برخی سنگین تر، برخی سبک تر، برخی نرم تر، برخی با شتاب بیشتر و بسیاری قابلیت های دیگر که حتی می توانید جزئیات آن ها را تغییر هم بدهید. بنابراین می توان گقت هیچ دو نفری که MotoGp 19 را تجربه می کنند، تجربه ی یکسانی نخواهند داشت. نه تنها حسی که از راندن موتورها می گیرید، بلکه صدای آن ها هم بسیار خوب و نزدیک به واقعیت کار شده و تفاوت دو موتور را از صدایشان نیز می توان متوجه شد.

یک موتور مانند Moto 3 نرم تر حرکت می کند و یا یک موتور مانند سوزوکی برای پیست های پیچ در پیچ بهتر است چون بسیار راحت تر می تواند بچرخد. سایر موتورها نیز قابلیت های خاص خودشان را دارند؛ برخی سنگین تر، برخی سبک تر، برخی نرم تر، برخی با شتاب بیشتر و بسیاری قابلیت های دیگر که حتی می توانید جزئیات آن ها را تغییر هم بدهید. بنابراین می توان گقت هیچ دو نفری که MotoGp 19 را تجربه می کنند، تجربه ی یکسانی نخواهند داشت.

در این نسخه، موتورها خیلی طبیعی تر آسیب می بینند و خیلی طبیعی تر روی پیست ها و در شرایط مختلف آب و هوا واکنش نشان می دهند. البته پیست ها هم بسیار بهبود پیدا کرده اند و حس راندن در یک پیست بارانی، یک پیست آفتابی و روی شن های بغل پیست به هیچ وجه یکی نیست. موتور را زیاد خم کنید زمین می خورید و اگه به موقع ترمز نکرده و سر آن را نپیچانید، راننده ی خود را به در و دیوار خواهید کوبید. این سختی کار باعث می شود برای بازی وقت بگذارید و برای حرفه ای تر شدن بیشتر بازی کنید، نه اینکه درجه ی سختی آن را روی آسان بگذارید و ناگهان با فشردن یک دکمه در تمام مسابقات اول شوید. بازی در حالت آسان هم برای تازه کارها چالش دارد. نکته ی جالب این است که با این سیستم جدید هوش مصنوعی که سازندگان برای بازی تعریف کرده اند، می توانید درجه ی سختی را از صفر تا صد به شکل دستی تنظیم کنید. یعنی می توانید آن را روی ۳۷ یا مثلاً ۵۶ بگذارید و واقعاً هم فرقش را متوجه شوید.

مشکل دیگر مشکل گرافیکی است که شاید نتوان از آن به عنوان «مشکل» یاد کرد، اما این پیشرفت ها می توانستند با پیشرفت بازی از جهت بصری کامل تر هم شوند. البته پیشرفت هایی بوده ولی هنوز MotoGp در حد یک بازی ۲۰۱۹ زیبا نیست.

اما بازی مشکلاتی هم دارد. اولین مشکل بازی این است که هنوز آن طور که باید و شاید روان نیست. منظورم از روان نبودن بیشتر لگ هایی است که گاه و بیگاه در بازی ظاهر می شوند. خودتان می دانید که حتی یکی دو لگ چند صدم ثانیه ای هم می تواند در یک مسابقه ی حساس حسابی روی اعصاب باشد و تمرکز شما را به هم بزند. البته این لگ ها در همه ی مسابقات نیستند ولی برخی اوقات هم یکی دو ثانیه صفحه می ایستد و شما فقط صدای موتورهای حریف را می شنوید. در بخش آنلاین نیز حرکت سایر حریفان زیاد نرم و جالب نیست که البته بخش آنلاین را باید بعد از عرضه ی کامل بازی به بازار و گذشت یکی دو ماه بررسی کرد، بنابراین اینجا فقط نکته را ذکر کردم و به آن خرده نمی گیرم. مشکل دیگر مشکل گرافیکی است که شاید نتوان از آن به عنوان «مشکل» یاد کرد، اما این پیشرفت ها می توانستند با پیشرفت بازی از جهت بصری کامل تر هم شوند. البته پیشرفت هایی بوده ولی هنوز MotoGp در حد یک بازی ۲۰۱۹ زیبا نیست.

در کل MotoGp 19 یک بازی تقریباً کامل در سبک Simulator است و از آن جایی که مسابقات موتورسواری در دنیای بازی به اندازه ی مسابقات ماشین سواری برایشان بازی ساخته نمی شود، این بازی بهترین عنوانی است که تا به حال منتشر شده و در این بازار حکمرانی می کند. اگر طرفدار این سری هستید یا به بازی های شبیه سازی علاقه دارید این بازی را به هیچ وجه از دست ندهید، اگر هم می خواهید که برای اولین بار چنین عنوانی را تجربه کنید، MotoGp 19 یک شروع قوی محسوب می شود.