تلاش بی‌ثمر برای ادامه حیات! | نقد و بررسی بازی Left Alive

شرکت Square Enix این اواخر به طرز قابل توجهی در سراشیبی به سر می‌برد. تقریبا هیچ کدام از بازی‌های تریپل اِیی که اسکوئر انیکس از سال ۲۰۱۸ به این سمت منتشر کرده عملکردی مطابق انتظارات نداشته‌اند. از افتضاحات این شرکت طی چند وقت اخیر می‌توان به واگذاری IO Interactive و از دست دادن امتیاز هیتمن و همچنین انتشار یک بازی فوق العاده ضعیف به نام The Quiet Man اشاره کرد. عنوانی که می‌تواند یکی از نامزدهای جدی بدترین بازی دهه اخیر لقب بگیرد. عنوان Just Cause 4 نیز نسبت به نسخه‌های قبل افت کرده و Shadow of the Tomb Raider علی‌رغم جذابیتش، چیز جدیدی برای مخاطبان ندارد. در سال ۲۰۱۹ به سر می‌بریم و Left Alive اولین پروژه اسکوئر انیکس در سال جاری بود. عنوانی که باز هم به نظر می‌رسد در حد و اندازه‌های خود ظاهر نشده و شکستی دیگر برای SE رقم زده است.

حتی بدون در نظر گرفتن دیگر اسامی بزرگی که در سال ۲۰۱۹ عرضه شده و یا در صف انتشار به سر می‌برند هم، عنوان Left Alive را نمی‌توان یکی از بازی‌های مورد انتظار سال جاری دانست. اکنون هم با وجود این که دو هفته‌ای می شود که بازی منتشر شده، اما به دلیل بازاریابی ضعیف ناشر بازی، کمتر کسی این عنوان را خریداری کرده است. شاید خیلی از کسانی که در حال خواندن این مطلب هستند حتی نام بازی هم گوششان نخورده باشد و یا اطلاعات خیلی کمی از آن در دست داشته باشند. به هر حال مشکلات خود بازی از یک طرف، و همچنین بازاریابی ضعیف Square Enix در مورد این عنوان، از طرفی دیگر به LA ضربه وارد کرده‌اند. ممکن است که با سری بازی Front Mission آشنایی داشته باشید. فرنچایز متوسطی که سابقه زیادی دارد و برای اولین بار در سال ۱۹۹۵ در دسترس قرار گرفت و آخرین نسخه اصلی آن هم در سال ۲۰۱۰ ریلیز شد. شاید از خود بپرسید که Front Mission اصلا چه ارتباطی با نقد و بررسی امروز ما دارد؟ پاسخ این است که اتفاقات عنوان Left Alive در همان دنیای Front Mission رخ می‌دهند و جالب تر است که بدانید که Left Alive در واقع یک اسپین آف و نسخه فرعی برای FM به شمار می‌رود. پس از انتشار Front Mission Evolved که نتوانست در نهایت به عنوان یک بازی جذاب خود را به گیمرها معرفی کند، خبری از این سری با سابقه و قدیمی نشد. همان طور که اشاره کردیم، Left Alive هم در واقع صرفا یک نسخه فرعی برای Front Mission محسوب می شود. حدس می‌زنم که حتی اگر از گیمرهای قدیمی هم باشید، ممکن است هیچ نسخه ای از Front Mission را تجربه نکرده باشید. حتی بهترین نسخه این سری – که احتمالا Front Mission 4 باشد – هم نتوانسته به موفقیت خاصی دست پیدا کند و به شهرت لازم برسد. Left Alive اما با وجود مشکلاتی که در همان ابتدای پاراگراف گفتیم، هم می‌تواند به شهرت Front Mission کمک کند و هم خودش به یک نام نسبتا شناخته شده در بین بازیکنان تبدیل شود. در عصر تکنولوژی به سر می‌بریم و کافی است که فقط یک تصویر از یک بازی لیک شود تا تمام دنیا آن بازی را بشناسند. همین امر به Left Alive کمک کرده تا علی رغم مشکلات ذکر شده، نامی باشد که حداقل قبلا به گوش بازیکن خورده و می‌داند که قضیه از چه قرار است. از لحاظ کیفیت اما، Left Alive به نظر نمی‌رسد که در قبال Front Mission لطفی کرده باشد. در ادامه با نقد و بررسی بازی Left Alive از گیمفا در خدمت شما هستیم. عنوانی که به تازگی منتشر شده است و به نظر نمی‌رسد که چندان آش دهان سوزی باشد. با این وجود در ادامه بیشتر با این بازی و نقاط ضعف و قوت آن آشنا شده و دقیق‌تر و تخصصی تر به بررسی بازی خواهیم پرداخت.

همان طور که سعی کردیم در بخش مقدمه این نقد و بررسی اشاره کوچکی به این نکته داشته باشیم، اتفاقات و وقایع عنوان Left Alive در دنیای Front Mission و سال ۲۱۲۷ رخ می‌دهند. در واقع داستان بازی Left Alive در بازه زمانی بین Front Mission 5 و Front Mission Revolved است و حول سه شخصیت اصلی می چرخد و این سه شخصیت هر کدام پیشینه جالبی دارند. سازندگان توانسته‌اند که به خوبی برای کاراکترها یک رول پیدا کرده و آن‌ها را در نقش‌های جالبی بازی دهند. مشکل بزرگ داستان بازی اما، این است که خبری از هیچ افت و خیزی نیست! نه قرار است اتفاق غیر منتظره‌ای رخ دهد تا شما سوپرایز شوید و نه داستان بازی آن قدر مفهوم در خود گنجانده که بتواند حداقل از این نظر بازیکن را راضی نگه دارد. بازی در بحث دیزاین و طراحی سعی کرده که شبیه به سری Metal Gear Solid بوده و از محصول هیدئو کوجیما الهام بگیرد. در الهام گرفتن که نه، بلکه در کپی برداری از دیزاین ساخته کوجیمای بزرگ، بد کار نکرده اما در داستان سرایی Left Alive ذره‌ای به MGS شباهت ندارد. روندی کاملا سطحی و حوصله سر بر که می‌توان تا پایان می‌تواند برای بازیکن حکم یک وسیله شکنجه را برایتان داشته باشد. در این میان شخصیت‌های دیگر هم نمی‌توانند کمکی به Left Alive کنند و در نهایت متوجه می شوید که با عنوانی طرفیم که نمی‌تواند داستانی را ارائه دهد که بازیکن را به خود جذب کند.

بازیکن در طول بازی کنترل هر سه شخصیت بازی را در دست خواهد گرفت. این سه تن در شهر Novo Slava که اکنون در اختیار دشمن است رها شده‌اند و به دنبال راهی برای نجات خود هستند. اولین شخصیت قابل بازی جوان خوش قیافه‌ای به نام میخائیل است و حرفه وی خلبانی ونزرهاست. وی از توانایی‎های بالا و قابل تحسینی برخوردار است اما تجربه کافی ندارد. همچنین در داستان بازی هم بارها اشاره می شود که وی زیاد از دستورات مافوق‌های خود سرپیچی می کند. نفر دیگر بازی و تنها شخصیت مونث Left Alive کسی است که تنها دختر خود را از دست داده است. Olga Sergeevna Kalinina افسر پلیسی است که قبلا در ارتش حضور داشته و او هم خلبانی ونزرها را بلد است. اگر دوست دارید که سومین شخصیت بازی را هم بشناسید، زیرنویس تصویر بعدی را مطالعه کنید.

به محض این که وارد بازی شوید متوجه شباهت غیر عادی آن با متال گیر سالید هیدئو کوجیما خواهید شد. هر چند که طراح این بازی قبلا روی MGS هم کار کرده اما باز هم شباهت تا این اندازه نمی‌تواند برای بازیکنان قابل قبول باشد. سازندگان قبل از این که بازی منتشر شود گفته بودند که می‌توانند تا پایان با مخفی کاری پیش بروید. در واقع بنیان بازی این است که بتوانید در شهر Novo Slava زنده بمانید. زنده ماندن در دنیای Left Alive کار خیلی دشواری نیست و دلیل این سادگی هم مشکلات پر تعداد بازی هستند. سلاح‌های سرد اهمیت زیادی در بازی دارند و یکی از بهترین روش‌های ممکن برای کشتن دشمنان و همچنین دیده نشدن توسط نیروهای دیگر همین است. و البته مهم ترین دلیل این اهمیت، سیستم بد تیراندازی بازی است. گان پلی Left Alive اگر فاجعه نباشد، اما دست کمی هم از یک فاجعه ندارد. مدت زمان کوتاهی را لازم است در بازی بگذرانید تا متوجه شوید تیراندازی و کاورگیری در Left Alive کوچک‌ترین جذابیتی برایتان ندارد. حالا این نکته را در نظر بگیرید که بازی Left Alive بازی سختی نیست اما این گان پلی ضعیف باعث دشوار شدن بازی می شود. وقتی که یک مشکل در بازی سبب شود که بازیکن در بازی باخته و مجبور به تکرار مراحل شود، یعنی ارزش تکرار آن به شدت پایین می‌آید. به دنبال آن، سیستم چک پوینت بازی هم تعریفی ندارد و این مشکلات باعث می شوند که پس از شکست خوردن، احتمالا چند ساعتی را دور از بازی بگذرانید. البته بعد از پلی دادن دوباره، باز هم ناامید خواهید شد و به مشکلات دیگر بازی برخورد می‌کنید. در واقع پیدا کردن نکته مثبت برای Left Alive کار خیلی خیلی سختی است. در خوشبینانه‌ترین حالت هم، تقریبا تمامی المان‌های گیم پلی بازی در یک نقطه‌ای لنگ می‌زنند. هیچ نقطه صد در صدی در بازی پیدا نمی شود و در عوض تا دلتان بخواهد می‌توانید به دنبال ضعف و دلیل برای نخریدن Left Alive بگردید. به لطف گان پلی ضعیف بازی، شما میل بیشتری به مخفی ماندن و استفاده نکردن از تفنگ و آتش پیدا خواهید کرد. تاکتیک‌های زیادی وجود دارند که می‌توانند به شما کمک کنند تا راحت‌تر کار خود را پیش ببرید. در بازی آیتم‌هایی پیدا خواهید کرد که در خود Left Alive به این آیتم‌ها گجت می‌گویند. البته این آیتم‌ها دقیقا گجت نیستند! با گشتن جسدهای افتاده بر روی زمین می‌توانید آیتم‌های مختلفی را پیدا کنید.

بازی سه شخصیت اصلی مثبت ( پروتاگونیست ) دارد که هر کدام پیشینه و اهداف خاص خود را دارند. البته بازی خیلی وارد جزئیات این کاراکترها نمی شود و قرار نیست خیلی با آن‌ها ارتباط برقرار کنیم. فقط باید کنترل آن‌ها را در سال ۲۱۲۷ در دست گرفته و در شهر Novo Slava زنده بمانیم. این آقا هم همان طور که از ظاهرش پیداست یک آموزش دیده نظامی و مزدور سابق است. وی Leonid Fedorovich Ostermann نام دارد.

از این لحاظ سیستم بازی دقیقا مثل بیشتر بازی‌های روز دنیا است. کافی است که دست خود را روی یک دکمه نگه داشته و به مهمات و گجت‌های خود بیفزایید. گجت‌های بازی خود انواع مختفی دارند و مثلا برخی برای درمان و مداوا مورد استفاده قرار می‌گیرند و برخی هم برای ایجاد تله. به طور دقیق ۳ دسته گجت در بازی پیدا خواهید کرد که البته بعضی از آن‌ها هم واقعا تا پایان مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. استفاده از این گجت‌های متنوع کار ساده‌ای است و سیستم آن مشابه بازی‌هایی مثل Sniper Elite کار می‌کند. اگر خاطرتان باشد در Sniper Elite‌های V2 به بعد هم می‌توانستید برای کشتن دشمنان کارهای متنوعی را انجام دهید. تقریبا تمام کارهایی که در SE قابل انجام هستند را در Left Alive هم می‌توانید تکرار کنید. با این تفاوت که Sniper Elite با فاکتور گرفتن از سومین نسخه فرنچایز خود بازی با کیفیتی است و در این سمت Left Alive در هر زمینه‌ای به بن بست خورده است. گشتن جسد سربازانی که قبلا در جنگ کشته شده‌اند کمک زیادی به شما خوهد کرد. می‌توانید از این جسدها آیتم‌هایی نظیر جعبه کمک‌های اولیه، مهمات و حتی قوطی خالی پیدا کنید! کاربرد قوطی هم این است که آن را برای ایجاد حواس پرتی به جایی پرتاب می‌کنید و به صورت ناگهانی روی دشمن مورد نظر خراب می شوید. برخلاف دیگر بازی‌های مخفی کاری مثل سری Hitman، Splinter Cell و همین Metal Gear Solid که LA از آن الهام گرفته، شما در محصول اسکوئر انیکس، نمی‌توانید دشمن را به صورت سنتی و مخفیانه به قتل برسانید. اولا برای کشتن دشمن حتما باید از وسیله‌هایی نظیر چوب و لوله استفاده کنید که همان حکم سلاح سرد را در بازی خواهند داشت. ضمنا هرگز با یک ضربه دشمن شما کشته نمی شود! اگر با یک بازی مخفی کاری طرف هستیم، قطعا این موضوع یک مشکل بزرگ به وجود می‌آورد. در واقع کشتن دشمنان از این طریق هیچ احساس رضایت و لذتی را به مخاطب القا نخواهد کرد. Left Alive در ارائه کردن حتی کوچک‌ترین جذابیت‌های ممکن هم شکست خورده است. اجازه دهید برای روشن تر شدن قضیه باز هم سری به Sniper Elite بزنیم! یکی از نسخه‌های SE را در نظر بگیرید. در Sniper Elite هم می‌توانستید که از تله‌های متنوع استفاده کنید و هم با اضافه کردن صدا خفه کن به سلاح خود دشمن را به صورت مخفیانه به قتل برسانید. ضمنا شخصیت اول بازی یک چاقو به همراه داشت و می‌توانست با چاقو هم دشمنان خود را به قتل برساند بدون این که اجازه دهد دیگر سربازان اطراف که غالبا نازی بودند متوجه حضور وی شوند. چه در خرابه‌های برلین، چه در صحراهای آفریقا و چه در محیط خوش رنگ و آبی مثل ایتالیا، شاهد این موضوع بودیم. در Left Alive اما چنین چیزی میسر نیست! شخصیت اول بازی هیچ وسیله پیش فرضی در اختیار ندارد که به کمک آن دشمنان را به صورت مخفیانه از بین ببرد. می‌مانند همان سلاح‌های سردی که به حداقل سه ضربه نیاز دارند تا یک NPC‌ را به طور کامل از جریان بازی حذف کنند. حقیقتا زمانی که سازندگان گفته بودند که Left Alive را تا پایان می‌توانید به صورت مخفیانه به انجام برسانید به شدت هایپ شده بودم چرا؟ چون طرفدار سرسخت ژانر Stealth هستم. اما محصول نهایی به طرز عجیب و غیر قابل باوری متفاوت از آن چیزی است که انتظار داشتم. شاید بهتر بود که سازندگان کلا المان‌های مخفی کاری را از بازی حذف کنند و به فکر راه چاره دیگری برای نجات محصول خود باشند.

بگذارید نگاه گذرای دیگری به سری Front Mission داشته باشیم. FM به طور کلی یک نقش آفرینی سنتی محسوب می شود که هرگز در اروپا و آمریکا به موفقیتی دست پیدا نکرد. اساس کار FM مبارزه با ربات‌های غول پیکری بود که نظیر آن‌ها را بعدا در MGS و حالا در LA می‌بینیم. Left Alive هم که همان طور که اشاره شد نسخه‌ای فرعی از Front Mission است اما بیش از آن که به FM شباهت داشته باشد، سعی کرده که از آی پی موفق و محبوب کونامی تقلید کند. حتی طراحی کاراکترها هم که توسط آقای یوجی شینکاوا ( Yoji Shinkawa ) انجام شده هم یاد آور شخصیت‌های سری بازی Metal Gear Solid است. لازم به ذکر است که شینکاوا خود طراح کاراکترهای MGS بوده است. سازندگان در بازی خود از المان‌های نقش آفرینی هم استفاده کرده اند. المان‌هایی که شاخص‌ترین آن‌ها در Left Alive، سیستم انتخاب دیالوگ است و سیستم ساخت و ساز و غیره هم در رتبه‌های بعد قرار می‌گیرند. نمی‌توان کتمان کرد که سازندگان ایده‌های جالبی داشته اند اما در به ثمر نشاندن این ایده‌ها ضعیف ظاهر شده‌اند. ثمره نهایی در واقع مثل درختی پر از میوه‌های خام است. میوه‌هایی که اگر رسیده باشند، می‌توانند میوه‌های خوشمزه و دلپذیری باشند. سیستم انتخاب دیالوگ البته به نظر نمی‌رسد که به Left Alive کمک زیادی کند. در واقع وجود این سیستم در Left Alive عملا اضافه است. سازندگان قبل از انتشار بازی گفته بودند که دیالوگ‌های شما روی داستان بازی تاثیر می‎گذارند. دروغ هم نگفته‌اند! اما غیبت چنین تاثیری هیچ ضربه‌ای به Left Alive وارد نمی‌کرد. سیستم انتخاب دیالوگ عموما بدین صورت کار می‌کند که بازیکن در محیط سندباکس بازی افراد یا سربازانی را پیدا می‌کند که از دید دشمن قایم شده و یا زخمی هستند. پس از نزدیک شدن به این افراد و آغاز صحبت، در پاسخ به آن‌ها گزینه‌هایی را در مقابل خود خواهید دید و می‌توانید گزینه مورد نظر را انتخاب کنید. غالبا انتخاب درست در این جا بی معنی است و هر انتخابی می‌تواند عواقب خاص خودش را در پی داشته باشد. نکته این است که انتخاب معمولا بین بد و بدتر یا خوب و بهتر است و کمتر پیش می‌آید که بازی شما را در شرایطی قرار دهد که بین خوب و بد تصمیم گیری کنید. در پایان هم گاهی اوقات متوجه خواهید شد که چه بر سر افرادی آمده که به آن‌ها کمک کرده یا نکرده‌اید. اجازه دهید صحبت در مورد صداپیشگی شخصیت‌ها را به پایان مقاله واگذار نکنیم و همین جا خیلی مختصر اشاره کنم که در این زمینه هم Left Alive افتضاح است. طی گشت و گذار خود در محیط بازی با NPC‌هایی برخورد می‌کنید و آن‌ها هم به شما یک سری کوئست فرعی می‌دهند. چنین ایده‌ای فوق العاده به نظر می‌رسد. قرار دادن بازیکن در یک محیط سندباکس و اضافه شدن ماموریت‌های فرعی! Hitman 2 آخرین عنوانی بود که آن را تجربه کردم و چنین چیز لذت بخشی در آن گنجانده شده بود. در Left Alive ولی برخلاف هیتمن، از انجام دادن این کوئست‌ها لذت نمی‌برید چون گیم پلی بازی مشکل دارد. مشکل گیم پلی Left Alive از اساس و بنیان آن نیست بلکه در جزئیاتی است که هرگز به آن‌ها توجه نشده است.

سیستم انتخاب دیالوگ برای عنوان Left Alive اضافه به نظر می رسد. اگرچه بازی در این زمینه بد کار نکرده است، ولی کماکان معتقدم که وجود چنین سیستمی با اساس بازی Left Alive همخوانی ندارد.

انیمیشن‌های بازی به هیچ عنوان در حد و اندازه‌های یک بازی نسل هشتمی نیستند. اصلا به طور کلی، Left Alive بیشتر شبیه به یک بازی متوسط نسل هفتمی است تا عنوان که در سال ۲۰۱۹ و برای PS4 و PC منتشر شده است. کاربران Xbox One هم می‌توانند خوشحال باشند که چنین بازی ضعیفی برای کنسولشان منتشر نشده است. آمار فروش هم به ما می‌گوید که حتی کاربران ژاپنی از Left Alive راضی نیستند. بالاتر اشاره کردیم که بازی سخت است و سختی آن از روی ضعف‌های بازی است. این جا می‌خواهیم این قضیه را بشکافیم. اولا که گان پلی بازی به حدی بد و عذاب آور است که همان روش مخفی کاری را ترجیح خواهید داد. جا خالی دادن‌های بازی شبیه به Dark Souls، سیستم کاورگیری چیزی نزدیک به بازی‌های یوبی‌سافت و علی الخصوص The Division و مقدار سلامتی شما در مقایسه با دشمنان چیزی شبیه به مقایسه گرالت و هیولاهای دنیای The Witcher 3 است. جلب این جاست که در تمامی موارد گفته شده، Left Alive ضعیف ظاهر می شود. عملا در یک بازی مخفی کاری و یا اصلا شوتر سوم شخص، شما نیازی به جا خالی دادن یا Dodge ندارید! همین طور چشم بسته سازندگان هر چه که در بازی‌های دیگر دیده‌اند را به بازی خود اضافه کرده‌اند و بدون هیچ توجهی نسبت به کیفیت کار، فقط می بینیم که در Left Alive هر چیزی که در بازی‌های دیگر می بینیم دیده می شود. خوشبختانه سیستم ساخت و ساز بازی نسبتا خوب کار کرده است و انتقادی بدان وارد نیست. به لطف سیستم Crafting بازی شما می‌توانید به کمک آیتم‌هایی که قبلا روی زمین پیدا کرده‌اید مواد مختلفی بسازید. از مواد منفجره بگیرید تا تله و چیزهای دیگر. در مورد سلامتی غیر طبیعی دشمنان هم باید گفت که در Left Alive در مبارزات با دشمنان تقریبا هیچ شانسی نخواهید داشت. به طور کلی در بازی‌های Stealth سعی می شود که مبارزه پر سر و صدا سخت باشد و بازیکن تشویق به استفاده از همان روش مخفی کاری شود. ریبوت هیتمن و توم ریدر و آخرین نسخه اسپلینترسل، نمونه‌های خوبی برای اثبات این ادعا به شمار می روند. سلامتی تقریبا نامحدود دشمنان اما در هیچ یک از بازی‌های ذکر شده تعریف نشده است. برای بازی Left Alive حتی هدشات کردن دشمنان هم معنای خاصی ندارد! بهترین انتخاب برای مبارزه مستقیم با دشمنان استفاده از مواد منجفره‌ای است که به لطف سیستم ساخت و ساز بازی می‌توانید خلق کنید. مسخره ترین قسمت بخش اکشن بازی این است که با جا خالی دادن ( Dodge کردن ) می‌توانید از تیرهای دشمنان فرار کنید! سیستم کاورگیری بازی هم با وجود پیشروی دشمنان به سمت شما عملا هیچ معنایی ندارد. حتی وقتی که در سنگر هستید هم دشمنان به سمت شما حرکت می‌کنند و قبل از این که کشته شوند به شما می رسند. بنابراین دائما در سنگر خود باید در حال چرخیدن باشید. کاورگیری خوب می‌توانست از معدود نکات قابل تحمل بازی Left Alive باشد که سازندگان آن را هم خراب کردند.

در سری Front Mission هم چنین چیزهایی را دیده‌ایم. همین طور در Metal Gear Solid!

در نقشه بازی که از نظر مساحت هم شرایط قابل قبولی دارد باید سعی کنید زنده بمانید. دشمنان شهر Novo Slava را در دست دارند و تقریبا در همه جای آن پرسه می زنند. گاهی اوقات برای رسیدن به مخفی‌گاه‌های خود مجبور به شروع آتش بازی هستید و بنا به دلایلی که بالاتر در مودرشان صحبت کردیم، این اکشن و آتش بازی برای بازیکن جذابیتی ندارد. در هر صورت در اکثر اوقات به اجبار باید تله بکارید و یا بدون دیده شدن دشمنان را یکی یکی از سر راه بردارید. مشکل دیگر بازی سیستم چک پوینتی است که شما را گاهی اوقات به ۱۰ یا حتی ۱۵ دقیقه قبل برمی‌گرداند و شما باید قبول کنید که هر چه که در این ربع ساعت انجام داده‌اید بی تاثیر بوده و باید دوباره از نو شروع کنید. بدیهی است که حتی ساده‌ترین نکات بازی سازی هم در ساخت عنوان Left Alive رعایت نشده‌اند و سختی بازی مشخصا از روی ضعف تک تک سیستم‌های آن است. بازی آن قدر ضعیف عمل کرده که بعید می‌دانم هیچ بازیکنی از آن برای خود بتواند خاطرات خوشی بسازد. طراحی مراحل بازی هم تعریفی ندارد و این نکته را هم به ضعف‌های بازی اضافه کنید. عجیب است که یک بازی که حتی تریپل A هم محسوب نمی شود قیمتی ۶۰ دلاری دارد آن هم با توجه به کیفیت و محتوای آن! در خوشبینانه‌ترین حالت و با در نظر گرفتن دیگر بازی‌های مارکت فعلی، Left Alive شاید به سختی ارزش هزینه ۱۵ الی ۲۰ دلاری را داشته باشد. که تازه در مقایسه با خیلی از بازی‌های ۲۰ دلاری روز هم ضعیف تر و بی کیفیت تر است. جالب اینجاست که در Left Alive اگر هیچ سلاح سردی نداشته باشید، هیچ راهی برای کشتن دشمنان بدون جلب توجه ندارید. سلاح‌های سرد بازی هم طول عمر خاصی دارند و بعد از مدتی غیر قابل استفاده می شوند. خب بازی‌هایی را می توان یافت که چنین ویژگی را دارند اما در آن‌ها قواعد و اصول کار رعایت شده. چیزی که برای سازندگان تعریف نشده به نظر می رسد. بنابراین در چنین حالتی فقط می‌توانید اشیای خاصی را پرتاب کرده و دشمن را به نقطه خاصی برسانید که در آن تله کاشته‌اید.

عنوان Left Alive سعی کرده که یک دنیای جنگ زده را نشان دهد. Novo Slava شهری است که در نقطه به نقطه آن جسد می‌بینید و رد خون و آتش! کماکان بعد از گذشت سال‌ها، حس می کنم که کمتر عنوانی توانسته در بحث اتمسفر و فضاسازی به Homefront برسد! بگذریم. Left Alive در این زمینه بد کار نکرده است. در واقع اتمسفر بازی اگرچه بی روح است اما می‌تواند حس و حال یک شهر جنگ زده را به بازیکن منتقل کند. کیفیت جلوه‌های بصری و افکت‌های مختلف بازی ولی در حد همان نسل قبل است. هیچ جزئیاتی در صورت‌ کاراکترهای بازی دیده نمی شود و نه خبری از خط و خطوط است و نه چین و چروک! صورت‌ خونی میخائیل هم اصلا طبیعی طراحی نشده است. انیمیشن‌های بازی که اصلا حتی در مقایسه با عناوین بزرگ نسل هفتم هم حرفی برای گفتن ندارند. مشکلات فنی بازی به شکل غیر قابل انکاری زیاد هستند. باگ‌های گوناگون و متنوع که بگذارید در موردشان صحبت نکنیم! کیفیت تکسچرها چنگی به دل نمی زند و اصلا اثری از حیات در بازی Left Alive نخواهید دید. علاوه بر تمام مشکلاتی که در بازی و گیم پلی آن دیده می شود، نقص‌های دیگر را هم نباید فراموش کرد. نقص‌های باعث می شوند که حتی دنیای بازی هم برایتان جذابیتی نداشته باشد.

متاسفانه طراحی تکسچرها و بافت‌ها و افکت‌ها هم در Left Alive تعریفی ندارد. البته بازی به خوبی Novo Slava را به شکل یک شهر جنگ زده و سقوط کرده به تصویر می کشد.

کمتر عنوانی را می‌توان پیدا کرد که اصلا نکته مثبت قابل ذکر نداشته باشد. باید به Left Alive تبریک گفت که به چنین دستاوردی رسیده است. عنوانی که نه فقط بد، بلکه پا فراتر گذاشته و می‌تواند با کلماتی چون فاجعه، افتضاح و مترادف‌های این دو کلمه توصیف شود. Left Alive که مثلا قرار بود در بازار آمریکا و اروپا نام و نشانی برای Front Mission دست و پا کند، بدتر این فرنچایز را رسوا کرده. پس از عملکرد بد Front Mission، اکنون Left Alive هم شکستی بزرگ برای مجموعه قدیمی و همچنین قسمت جدید سریال اشتباهات مرگ بار اسکوئر انیکس به شمار می رود که تازه منتشر شده است. سریالی که قسمت‌های دیگرش را قبلا دیده‌ایم، قسمت‌هایی با محوریت بازی‌هایی مثل The Quiet Man! چه به عنوان یک منتقد و چه به عنوان یک گیمر، فقط می‌توانم این را بگویم که بهتر است پول خود را نگه دارید و آن را برای بازی‌های بهتری خرج کنید. اگر هم از بازی‌های AAA خسته شده اید و می‌خواهید کمی تنوع ایجاد کنید، با پول خرید Left Alive می‌توانید سه بازی ۲۰ دلاری ناب را بخرید و ساعت‌ها خود را مشغول کنید. Left Alive عنوانی است که حتی کم توقع‌ترین گیمرها را هم راضی نخواهد کرد.