شروع نه چندان مقتدرانه مایکروسافت در سال ۲۰۱۹ | نقد و بررسی بازی Crackdown 3

باید قبول کرد که در نسل هشتم مایکروسافت موفق به برآورده کردن انتظارات نداشته است. اگرچه مایکروسافت و Xbox 360 در نسل گذشته توانستند توجهات زیادی را به خود معطوف کرده و طرفداران زیادی را در همان نسل برای خود دست و پا کنند اما در این نسل سونی به طرز چشمگیری برنده میدان بوده است. سال ۲۰۱۹ برای مایکروسافت و طرفداران و کاربرانش آغاز چندان جالبی نداشت. سومین نسخه از سری Crackdown قرار بود اولین بازی سال ۲۰۱۹ کنسول نسل هشتمی مایکروسافت باشد. Crackdown 3 را بالاخره بعد از مدت‌ها انتظار می‌توانستیم بازی کنیم. در مورد تاریخچه بازی به صورت مختصر در پیش نمایش بازی که دو هفته پیش منتشر شد صحبت کردیم و نمی‌خواهیم صحبت‌های گذشته را تکرار کنیم. با توجه به عملکرد دو نسخه قبلی Crackdown، به نظر می‌رسد که این سری در حال سپری کردن یک سیر نزولی است. Crackdown 3 که البته از همان دوران قبل از انتشار هم به نظر می‌رسید که چند کلاس از انحصاری‌های مورد انتظار مایکروسافت پایین تر است، مطابق پیش بینی‌ها شکست خورد. یا حداقل بهتر است بگوییم که نتوانست به متای قابل قبولی دست پیدا کند. متای نهایی نسخه Xbox One بازی در متاکرایتیک ۶۰، و نسخه رایانه‌های شخصی آن ۵۷ است.

علاوه بر مواردی که در بالا گفته شد، این نکته را نیز باید اضافه کنیم که بازی Crackdown 3 در مسیر توسعه و در نهایت انتشار خود با مشکلات زیادی رو به رو شد. همان طور که در پیش نمایش بازی هم اشاره کردیم، بازی ژوئن سال ۲۰۱۴ معرفی شد و بعد از کشمکش‌های فراوان و تاخیر خوردن‌های متعدد و متوالی، ۵ سال بعد منتشر شد. معمولا بازی‌هایی که با تاخیرهای فراوان رو به رو می‌شوند، بازی‌های موفقی از آب در نمی‌آیند و این قانون نانوشته در مورد Crackdown 3 هم صدق می‌کند. البته Crackdown 3 می‌تواند به لطف استفاده از شبکه ابری، به مانند شکستی عمل کند که مقدمه‌ای برای پیروزی‌های بزرگ مایکروسافت در سال‌های آتی است. در مورد شبکه ابری بازی و تاثیر آن در تجربه بازیکن، سعی کردیم قبلا مفصل صحبت کنیم و در این نقد و بررسی نیز نگاهی به آن خواهیم داشت.

با نقد و بررسی بازی Crackdown 3 همراه گیمفا باشید

همان طور که با نگاه به آخرین تریلرهای بازی هم می‌شد حدس زد، Crackdown 3 هرگز یک بازی بزرگ برای مایکروسافت نیست. مایکروسافت در همین نسل بازی‌هایی داشته که نتوانسته‌اند به متای قابل قبولی دست پیدا کنند ولی در راضی کردن کاربران خوب عمل کرده اند. بازی‌هایی مثل Sea of Thieves و State of Decay 2 در همین دسته قرار می‌گیرند! عناوینی که نمرات خوبی کسب نکرده‌اند ولی به لطف پشتیبانی‌های سازندگان، کاربران پرشماری دارند و حداقل نزد گیمرهایی که از کنسول Xbox One استفاده می‌کنند از محبوبیت قابل قبولی برخوردار هستند. به عنوان مثال، بازی State of Decay 2 هیچ نمره‌ بالاتر از ۸ را از منتقدان معتبر دریافت نکرده ولی هم اکنون بیش از ۳ میلیون کاربر دارد و سرورهای بازی هم به نظر شلوغ هستند. عنوان Sea of Thieves هم شاید متای قابل قبولی نداشته باشد، اما بالغ بر ۵ میلیون کاربر در حال تجربه آن هستند و سازندگان نیز بسته‌های الحاقی مختلفی را برای بازی محبوب سران مایکروسافت تدارک دیده‌اند. وضعیت بازی Crackdown 3 هم می‌تواند مشابه دو بازی نام برده شده شود. احتمالش هم پایین نیست، چون این بازی ویژگی‌های مثبت زیادی دارد که می‌توانند به داد آن برسند و بازیکنان را برای مدتی سرگرم کنند. عنوانی که به لطف ایده‌های نویی که دارد، می تواند جذابیت زیادی را برای کاربران Xbox One و Windows 10 داشته و باشد و در عین حال، تجربه نکردن آن هم نتواند به ضرر هیچ گیمری تمام شود! حتی بدون این که به سراغ اصل مطلب برویم و نقد و بررسی بازی را دنبال کنیم، واضح است که تکنولوژی ابری نتوانسته Crackdown 3 را نجات دهد. در عین حال، برخورداری Crackdown 3 از این تکنولوژی علاوه بر حضور بازی در گیم پس بهانه خوبی به کاربران مایکروسافت می‌‎دهد که چشم‌های خود را روی اولین انحصاری شرکت مورد علاقه خود در سال ۲۰۱۹ نبندند. در ادامه مطلب قرار است با نقد و بررسی Crackdown 3 در خدمت شما عزیزان باشیم. عنوانی که توضیحاتی مختصر را در پاراگراف‌های بالاتر دادیم به آن اختصاص دادیم و اکنون می‌‎خواهیم به بررسی آن بپردازیم. Crackdown 3 کلکسیونی از نکات مثبت و نکات منفی است که مدام در حال خنثی کردن یک دیگر هستند! با گیمفا و نقد و بررسی Crackdown 3 همراه باشید.

به نظر می‌رسد که در حق بازی Crackdown 3 کم لطفی هم شده است. بازی نقاط قوت زیادی دارد که به ندرت به آن‌ها اشاره شده است و برعکس، نیمه خالی لیوان بیشتر دیده می شود.

با پرداختن به داستان بازی، اولین عیب Crackdown 3 هم نمایان می شود. بازی Crackdown 3 فاقد داستانی راضی کننده است و به شدت در این بخش لنگ می‌زند. اگر نقدهای بنده را دنبال کرده باشید، متوجه هستید که شخصا اهمیت زیادی به داستان یک بازی می‌دهم و در عین حال، متوجه انتظارات هم هستم. Crackdown 3 به هیچ وجه قرار نبود که یک بازی با داستان عمیق باشد. مسئله این جاست که Crackdown 3 در برآورده کردن حداقل انتظارات نیز ضعیف عمل کرده و جای دفاع باقی نمی‌گذارد. در حالی که بسیاری از بازی‌ها می‌توانند با روایت یک داستان قوی شرایط خود را بهبود ببخشند، Crackdown 3 دقیقا برعکس عمل کرده و محصول نهایی هم از این موضوع به شدت رنج می‌برد. البته اگر بخواهیم نگاهی کلی به بازی‌های اخیر مایکروسافت بیندازیم، متوجه می شویم که غالبا روایت یک داستان قوی اولویت اول کمپانی آمریکایی نبوده و بیشتر سعی در سرگرم کردن بازیکن داشته است. از بازی‌های کوچکتری چون State of Decay 2 و Sea of Thieves گرفته تا حتی عناوین موفقی مثل Sunset Overdrive. در واقع حتی Ryse: Son of Rome هم که قصد داشت یک داستان غنی را در خود بگنجاند، موفق نشد و همین نکته، تبدیل به یکی از بزرگترین ضعف‌های بازی شد.

در روی دیگر سکه البته، مایکروسافت بازی‌هایی مثل Quantum Break، Ashen و همین طور Gears of War 4 را نیز در کارنامه خود می‌بیند. عناوینی که سوای از نمره متای آن‌ها و میزان استقبال کاربران، حداقل توانسته اند در ارائه یک داستان قابل قبول، موفق عمل کنند و بعضا پا فراتر بگذارند. از طرفی دیگر، Crackdown 2 نیز ضعف داستان را داشت و در مورد نسخه اول سری هم نه می‌توان نظر مثبت داد و نه منفی. Crackdown 3 در لیست اول ما جای می‌گیرد و صرفا یک بازی مفرح است. مثل Sunset Overdrive در دنیایی شاداب جریان دارد و مثل Sea of Thieves، تجربه یک بازی آنلاین لذت بخش را برای بازیکن به ارمغان خواهد آورد. داستان بازی دنباله نسخه دوم بوده و حدودا ۱۰ سال پس از وقایع Crackdown 3 رخ می‌دهد. آغاز کار شما با قهرمانی است که خودتان آن را انتخاب می‌کنید. البته در همان ابتدای بازی شما بیش از ۶ انتخاب ندارید و همان طور که همه می‌دانند، انتخاب مرسوم Terry Crews یا همان Jaxon است.  البته شخصا در طول تجربه‌ای داشتم، مامور Roux را برگزیدم. مامور Roux عضو نیروی ویژه پلیس فرانسه است و برای کسانی که در طول بازی خود قرار است بیشتر از وسایل نقلیه استفاده کرده و همچنین مبارزات سرعتی و یک شخصیت چابک را بیشتر دوست دارند، انتخاب ایده‌الی است. در مورد شخصیت تقریبا اصلی بازی یعنی Jaxon هم باید گفت که او یک مبارز و جنگجوی تمام عیار بوده و از قدرت بالایی بهره می‌برد. در همان چند دقیقه ابتدایی بازی متوجه می شوید که شهر در اختیار زنی به نام  Elizabeth Niemand است. کسی که مردم را تبدیل به برده کرده و از آن‌ها برای حملات تروریستی خود استفاده می کند. وظیفه شما به عنوان ماموری که برای سازمان خاصی کار می‌کند این است که شرکت TerraNova که مسئول هرج و مرج رخ داده در شهر است را زمین زده و سران آن را از بین ببرد. در مسیر مبارزه با شرکت شیطانی TerraNova شما از ابزار و توانایی‌هایی بهره خواهید برد که برای عموم تعریف نشده اند. داستان بازی سوای از روایتی که تقریبا شبیه به نسخه‌های قبلی بوده و چیز جدیدی را ارائه نمی‌دهد، در بقیه موارد هم لنگ می‌زند. دیالوگ‌های بی هدفی که هیچ کمکی به جذابیت داستان نمی‌کنند و از آن طرف هم شخصیت پردازی ناقص تمام کاراکترهای بازی دست به دست هم می‌دهند و در نهایت یک فاجعه داستانی را برای Crackdown 3 ایجاد می‌کنند. ضعفی که بخش تقریبا ۱۵ الی ۲۰ ساعته داستانی ( Campaign ) بازی را به شدت تحت الشعاع قرار می‌دهد.

شما می‌توانید مامورهای مختلفی را انتخاب کنید و حتی در میانه بازی، مامور خود را تغییر دهید. البته مامور جدیدی که انتخاب می‌کنید از صفر شروع می‌کند و باید توانایی‌هایش را خودتان ارتقا دهید. ماکزیمم ۵ مامور را می‌توانید به همین ترتیب انتخاب کنید.

در همان ابتدای کار، فقط چند دقیقه بعد از شروع بازی Crackdown 3 متوجه شباهت نسبی گیم پلی بازی با عنوان تحسین شده Sunset Overdrive شدم. البته این دو بازی اصلا قابل مقایسه نیستند، از آن سو SO شاید یکی از بهترین انحصاری‌های مایکروسافت در نسل هشتم باشد و Crackdown 3 هرگز حتی نزدیک به چنین درجه‌ای نمی شود. منتهی دویدن در محیط بازی، الزام به جنب و جوش، عدم امکان کاورگیری و اهمیت به دست آوردن ارب‌، همه مواردی بودند که قبلا در Sunset Overdrive نیز دیده بودیم. البته با این تفاوت که گان پلی Crackdown 3 واقعا بهتر است! در واقع اساس بازی این است که پایگاه‌های دشمنان را تسخیر کنید و برای رسیدن به این مهم باید از همه چیز استفاده کنید! در همان ابتدای بازی شما تا حداکثر سه اسلحه را می‌توانید حمل کنید. البته شخصیت اول بازی در ابتدای کار ضعیف است و نه سلاح قدرتمندی در دست دارد و نه شما هنوز با دنیای بازی خو گرفته‌اید. به همین دلیل ممکن است شروع بازی برایتان کمی اذیت کننده باشد. پس از مدتی، از جذابیت‌های بازی لذت خواهید برد و به سراغ حمله به نقاط دیگر و گرفتن مناطق دشمن می‌گیرید. مراحل مختلف را انجام می‌دهید و در نهایت باز هم خسته می‌شوید! در واقع نکته Crackdown 3 همین است. زمانی که بازی را آغاز می‌کنید، به نظر می‌رسد چیز جالبی در Crackdown 3 وجود ندارد. نیم ساعت زمان لازم است که Crackdown 3 تبدیل به یک بازی مفرح برایتان شود و لحظه به لحظه بدان بیشتر علاقه مند شوید و بعد از چند ساعت، دوباره خسته خواهید شد، چرا؟ چون تنوع مراحل به شدت کم است. احساس یکنواختی می‌تواند از بزرگترین ضعف‌های Crackdown 3 باشد. عنوانی که در محیط نه چندان پویای آن فقط و فقط باید منطقه تسخیر کنید و به باس فایت‌ها برسید. مبارزات بازی اما در شرایط مطلوبی قرار دارند. شما همیشه به دنبال در پیدا کردن سلاح‌های بهتر هستید. از سلاح دشمنانی که می‌کشید هم می‌توانید استفاده کنید.  نکته این جاست که وقتی برای اولین بار یک سلاح جدید را برمی‌دارید، این سلاح در انبار مهماتتان ذخیره می شود و بعدا هر گاه که اراده کنید می‌توانید خود را به یکی از انبارهای New Providence رسانده و سلاح مورد علاقه خود را جایگزین یکی از سلاح‌های دیگر کنید. این قضیه در مورد ماشین‌های بازی هم صدق می‌کند. ماشین‌هایی که سوار می شوید هم در گاراژ شما ذخیره می شوند و با مراجعه به نقاط خاصی از نقشه، قادر به سوار شدن ماشین مورد نظر خواهید بود. ضمن این که برای دزدیدن ماشین هم در Crackdown 3 هیچ محدودیتی وجود ندارد و دقیقا مثل سری GTA می‌توانید راننده را به زور از ماشین پیاده کرده و خودتان سوار شوید.

دشمنان شما انواع مختلفی دارند و برخی برایتان دردسر بیشتری ایجاد می‌کنند.  به عنوان مثال، ربات‌هایی در بازی هستند که نقش یار کمکی را برای دشمنان شما بازی خواهند کرد. این ربات‌ها توانایی استفاده از تفنگ را ندارند و هرگز نمی‌توانند به سمت شما شلیک کنند; در عوض به صورت مداوم به سمت شما شی پرتاب کرده و حتی یک لحظه هم راحتتان نمی‌گذارند. در حینی که باید با این دشمنان مقابله کنید، گروهی تفنگدار نیز به سمت شما تیراندازی خواهند کرد. در حالت بدبینانه‌تر، فرمانده منطقه نیز وارد عمل می شود و کارتان را دشوارتر می‌کند. مبارزات شما تنها به استفاده از سه اسلحه‌ای که حمل می‌کنید محدود نمی شوند و می‌توانید از هر چیزی که در محیط می‌بینید علیه دشمنان خود استفاده کنید. مامور انتخاب شده توسط شما اشیای محیط را برداشته و به سمت دشمنان پرتاب می‌کند. این اشیا گاهی اوقات بهتر از تفنگ عمل می‌کنند. مثلا می‌توانید با مقدار ولتاژ برقی که از این وسایل خارج می‌شود صدمات شدیدی را به بیش از یک نفر از نیروهای دشمن وارد کنید. همچنین جنب و جوش هم در بازی Crackdown 3 حائز اهمیت است. از آن جایی که خبری از کاور گیری نیست، شما باید همیشه در حال پریدن و دویدن باشید تا بتوانید از حملات دشمنان در امان باشید و در عین حال ضربات خود را وارد کنید. با وجود کاستی‌های زیاد و همین طور تنوع کم در طراحی مراحل، در مبارزات بازی تقریبا همه چیز قابل قبول به نظر می رسد. توانایی‌هایی که در طول بازی کسب خواهید کرد هم به کمک شما می‌آیند و کار را برایتان ساده تر خواهند کرد. استفاده از وسایل نقلیه در مبارزات کاربردی به نظر می رسد. شما می‌توانید سوار یک ماشین شوید و اطمینان داشته باشید که تا زمان منفجر شدن آن، هیچ آسیبی نخواهید دید. اگر بخواهیم سخت گیرانه به قضیه نگاه کنیم، از این لحاظ سازندگان غیر منطقی کار کرده‌اند. البته در Crackdown 3 تقریبا همه چیز غیر منطقی است! رفته رفته دشمنان شما سخت جان تر می شوند و چالش بازیکن هم بیشتر می شود. در اوایل بازی، فقط افرادی را می بینید که تفنگ به دست دارند و به راحتی کشته می شوند. به مرور زمان تنوع دشمنان باعث می شود که شما در آنِ واحد با انواع مختلفی از دشمنان دست و پنجه نرم کنید. با وجود جذابیت و تنوع در سیستم مبارزات بازی، ضعف بزرگی وجود دارد که می‌تواند پس از مدتی بازی را برایتان یکنواخت کند و آن هم چیزی نیست جز مبارزات با باس‌های بازی. دشمنان نیز اگرچه به لحاظ ظاهری تنوع خوبی دارند و سبک مبارزه‌شان هم بعضا با هم متفاوت است ولی آن‌ها نیز بعد از مدتی می‌توانند خسته کننده شوند. در واقع مبارزات بازی از ابتدا تا انتها از یک الگوریتم پیروی می‌کنند و این الگوریتم دست خوش تغییرات خاصی نمی شود. فرمول مبارزه همان است و راه پیروزی هم تغییر نکرده. از مرحله اول بازی تا جایی که به باس‌های بازی می‌رسید، دشمنان شما همه مشابه هم رفتار خواهند کرد. موضوعی که آزار دهنده است و البته به لطف جذابیت بخش اکشن بازی، می‌توان آن را تحمل کرد.

هر شخصیت توانایی‌های مختلفی دارد. مثلا Jaxon که به نوعی شخصیت اصلی بازی محسوب می‌شود از قدرت بالایی برخوردار است. این در حالی است که برخی از شخصیت‌های دیگر بازی چابک‌تر هستند.

تا قبل از انتشار بازی، انتظار می رفت که Crackdown 3 یک بازی انعطاف پذیر باشد، بدین معنا که در رسیدن به اهداف مختلف خود، چندین راه را پیش روی خود ببینید. نه یک بازی تاکتیکی، اما Crackdown 3 می‌توانست در خود استراتژی‌های بیشتری را بگنجاند. متاسفانه هیچ خبری از تاکتیک یا استراتژی نیست و فقط و فقط باید به دل دشمن حمله کرده و همه را بکشید. به هر قسمتی که مپ سفر کنید و هر جایی را که بخواهید پاکسازی کنید، راه حل همین است. سازندگان سعی کرده‌اند که ارتقا توانایی‌های کاراکتر باعث تنوع بیشتر شود که در این راه هم چندان موفق نبوده اند. سیستم بالا رفتن سطح بازیکن مثل بقیه بازی‌ها عمل می کند. انجام یک سری اکتیویتی خاص و در نهایت رسیدن به یک لول بالاتر و متقابلا ارتقا توانایی‌های شخصیت بسته به ماموری که بازیکن در همان ابتدای بازی انتخاب کرده است. از آن جایی که خبری از سیستم کاور گیری نیست، بازیکن معمولا در Crackdown 3 بی دفاع است. البته پناه گرفتن پشت دیوارها غیر ممکن نیست ولی غالبا کمکی به شما نمی‌کند. زمانی که سلامتی شما رو به اتمام است باید دشمنان بیشتری را بکشید تا به ازای هر Kill، مقداری ارب به دست بیاورید. ارب‌ها یا گوی های بازی سلامتی شما را افزایش می دهند و در نتیجه می‌توانید مقدار سلامتی از دست رفته خود را جبران کنید. همین موضوع سبب شده تا بازی تا حدی هم آسان شود و حتی روی درجه سختی Hard هم بازیکن به مشکل چندان بزرگی برخورد نکند. البته بازیکنانی که چالش را دوست دارند، می توانند روی بالاترین درجه سختی به تجربه Crackdown 3 بپردازند و چالش واقعی را تجربه کنند. به عبارتی، زندگی شما به زندگی دشمنان بستگی دارد و برای این که زنده بمانید به ارب‌های رنگارنگی احتیاج دارید که با کشتن دشمنان حاصل می شوند. ارب‌ها تنها به بالا رفتن سلامتی شما کمک نمی‌کنند، بلکه ارتباط مستقیم با بالا رفتن سطح مامور شما نیز خواهند داشت. به عنوان مثال، وقتی که به یک سطح مشخص برسید، می‌توانید از فاصله دورتر اشیا را مثل آهن ربا به خود جذب کرده و آن‌ها را به سمت دشمنان پرتاب کنید. استفاده از ضربات مشت نیز از مهم‌ترین روش‌های مقابله با دشمنان پر تعداد و سخت جان است. بالا رفتن سطح بازیکن، ارتباط مستقیم با قوی‌تر شدن ضربات مشت وی دارد. این آپگرید‌ها البته به مامور انتخابی توسط بازیکن هم بستگی دارند. در مورد یکنواختی بازی صحبت کردیم اما نباید چشم را روی نقاط قوت بازی هم بست! اگر خاطرتان باشد در پاراگراف‌های بالاتر اشاره کردیم که بازی بعد از مدتی برایتان لذت بخش تر خواهد شد و در نهایت یک سیر نزولی را پیش خواهد گرفت اما در مورد دلیل آن صحبت نکردیم! در واقع شاید جالب باشد که بدانید که طراحی مراحل Crackdown 3 مشکل خاصی ندارند. مراحل مفرح و جذاب که البته ارتباط مستقیم با طراحی هنری محیط بازی هم دارند که در ادامه مورد بررسی قرار خواهد گرفت. ضعف بازی مربوط به طراحی مراحل یا لول دیزاین آن نیست، بلکه به خاطر تکرار مکررات است! همان مراحل لذت بخش بارها و بارها تکرار می شوند و بعد از سپری کردن چند ساعت از بازی Crackdown 3 متوجه می شوید که این بازی حداقل در بخش آفلاین و داستانی دیگر چیز جدیدی برای ارائه ندارد.

در بازی وسایل نقلیه هم به وفور یافت می‌شوند که می‌‎توانید از آن ها برای رسیدن به نقاط دورتر استفاده کنید. البته اساس بازی استفاده از پرش‌های بلند و رسیدن به آسمان خراش‌های بازی یا دست کم، سقف ساختمان‌های کوچک تر است. وجود ماشین در بازی اما به بازیکنان این اجازه را می‌دهد که آن طور که می خواهند مسیر خود را انتخاب کنند. طبیعتا اگر راه زمینی را ترجیح می‌دهید، باید آمادگی رویارویی با نیروهای دشمن را هم داشته باشید. بعضی از فعالیت‌های جانبی بازی هم مربوط به مسابقات خیابانی می شوند. هر چقدر که گان پلی بازی خوب عمل کرده و کاربر را راضی نگه می‌دارد، سیستم رانندگی در Crackdown 3 به شدت سطحی است و بازیکن رغبتی به آن پیدا نمی کند. مسابقات بازی معمولا به این صورت هستند که بازی به شما یک ماشین می‌دهد و شما نیز باید با همان ماشین به مسابقه دادن بپردازید. مسابقات بازی البته حالت دو میدانی هم دارند و اصطلاحا به آن‌ها foot races گفته می شود. از این دست مسابقات هم در بازی یافت می شوند و می‌توانید مدتی به دور از هر گونه آتش و آتش بازی، به یک ورزش سالم و بی خطر بپردازید. نکته جالب بازی این است که شما می‌توانید تا ۵ مامور و ۵ دنیا را انتخاب کنید. این موضوع را در پیش نمایش هم ذکر کردیم و حالا در نقد و بررسی هم لازم است نگاهی به آن بیندازیم. در واقع شما می‌توانید یک بخش داستانی را پیش گرفته و اواسط بازی مامور خود را تغییر دهید. مامور جدیدی که انتخاب می شود دوباره باید از صفر شروع کرده و به کمک شما، سطح خود را بالا ببرد. این در حالی است که مامور قبلی هم کماکان در دسترس است و می‌توانید یک بار دیگر او را انتخاب کنید. البته لازم به ذکر است که امکان سوییچ مامور در حین بازی وجود ندارد. حال از آنجایی که مامورهای بازی از توانایی‌های منحصر به فردی بهره می‌برند، شاید بدتان نیاید که بازی را به صورت دستی متنوع کنید و با مامورهای مختلف به بازی کردن بپردازید و بعد از مدتی، قهرمان را تغییر دهید. نکته دیگر در مورد کمپین بازی، باس فایت‌هایی هستند که بالاتر به آن‌ها اشاره ای داشتیم. باس‌های بازی به طور کلی توانایی‌هایی مثل تله پورت کردن، ضربات فوق العاده شدید و مهارت‌هایی منحصر به فرد دارند که بازیکن را به چالش خواهد انداخت. در واقع از این نظر Crackdown 3 وفادار به ریشه ها بوده و مثل نسخه‌های قبلی عمل کرده است. البته انتظار می‌رفت این مبارزات خیلی پیشرفته تر باشند و بهتر بتوانند بازیکن را جذب کنند. مشکل بازی دقیقا این جاست که شما پس از مدتی از کشتار و تیر اندازی خسته خواهید شد و همین مزید بر علت شده تا مبارزه با باس‌های بازی آن جذابیت و هیجان خاص خود را نداشته باشند.

تفنگ تنها سلاح شما در این بازی نیست! می‌توانید تقریبا همه چیز را در Crackdown 3 بلند کنید و به سمت دشمنان پرتاب کنید و نتیجه کار هم گاهی اوقات به شدت راضی کننده است. در نظر داشته باشید که دشمنان شما نیز از چنین توانایی‌هایی برخوردار هستند.

وجود بخش Co Op بازی می‌تواند از نکات مثبت آن تلقی شود. به لطف چنین سیستمی، شما می‌توانید مراحل بخش داستانی  بازی را هم با دوستانتان پیش ببرید. البته در این بخش فقط دو نفر می‌توانند حاضر باشند که یکی خودتان هستید و دیگری هم یکی از دوستانتان. اگر دوست دارید تجربه‌ای خاطره انگیز از بخش داستانی Crackdown 3 داشته باشید و در طول بازی هم نقاط ضعف آن کمتر به چشم بیایند، توصیه می کنیم که حتما آن را به همراه یکی از دوستان خود تجربه کنید. تمرکز بخش آنلاین بازی اما روی حالتی به نام Wrecking Zone است. Wrecking Zone همان بخشی است که مایکروسافت تبلیغات زیادی روی آن داشته و به شدت بدان امیدوار بود. مطابق وعده‌های مایکروسافت، به لطف تکنولوژی ابری، در این بخش همه چیز می تواند خراب شود و با محیطی تخریب پذیر رو به رو هستیم. بخش Wrecking Zone شامل مدهای مختلف و متنوعی است که می‌توانند بازیکن را چندین ساعت مشغول کنند. اما جدای از حالت‌های مختلف Team Deathmatch بازی و یا مدهایی که در آن ها باید مناطق دشمنان را تخریب کنید، Wrecking Zone یک ویژگی منحصر به فرد دارد که آن را تبدیل به یک تجربه واجب می‌کند. فیزیک بازی در این بخش آنلاین فوق العاده است و مایکروسافت توانسته چیزی متفاوت را عرضه کند. ساختمان‌های بازی بر اثر شلیک‌های شما فرو می‌ریزند و محیط تخریب پذیر واقعیت دارد! البته هنوز کم و کاستی‌هایی در این بخش دیده می شود و انتظار داریم که در آینده به لطف آپدیت‌هایی که سازندگان برای بازی منتشر می‌کنند، ایده مایکروسافت با بازخوردهای مثبت تری به بار بنشیند.

با توجه به این که این بازی روی PC مورد نقد و بررسی قرار گرفته، تمام مواردی که در مورد گرافیک بازی خواهید خواند مربوط به نسخه رایانه‌های شخصی بازی هستند که البته بعید است که تفاوت فاحشی بین نسخه Xbox One و PC بازی وجود داشته باشد. خوشبختانه، Crackdown 3 به لحاظ فنی، یک بازی قابل دفاع است. شخصا نگران مشکلات فنی بازی بودم. Crackdown 3 با تاخیرهای زیادی مواجه شد و تجربه نشان می‌دهد که عناوینی که زیاد تاخیر می‌خورند در نهایت با مشکلات فنی عجیب و غریبی منتشر می شوند. بخش داستانی بازی کاملا استانداردها را رعایت کرده و اولین نکته، این است که بازی باگ ندارد! کیفیت بافت‌های بازی اگرچه هنوز جای پیشرفت دارند، اما با کمی ارفاق می‌توانند نمره قبولی را دریافت کنند. از بزرگ‌ترین نقاط قوت بازی اما، گرافیک هنری آن است. New Providence مشکلات زیادی دارد ولی هیچ یک هنری نیستند. اگرچه برخی معتقدند که فضای بازی، یک فضای بی روح است اما به شخصه چنین چیزی را تجربه نکردم و برعکس، با عنوانی طرف بودم که وقایع آن در یک شهر پویا و زنده رخ می‌دادند. البته NPC‌ها می‌توانستند رفتارهای طبیعی‌تری از خود نشان دهند و همه چیز به قدم زدن آن‌ها محدود نشود. نورپردازی بازی به طرز شگفت انگیزی قابل تحسین است و به خصوص در شب، شما از New Providence لذت خواهید برد. خصوصا زمانی که با یک ماشین شروع به رانندگی  کنید و با سرعت بالا در خیابان‌های تاریک شهر بچرخید. طبق گزارش‌ها، نسخه Xbox One بازی نیز از این نقاط قوت برخوردار است و در واقع تمام مواردی که گفته شد برای کاربران X1 نیز صدق خواهند کرد. در واقع New Providence را می‌توان به یک شهر رنگارنگ تشبیه کرد که در هنر ترکیب رنگ‌ها سنگ تمام گذاشته و این نکته قابل توجه است. سازندگان همچنین توانسته‌اند که افکت‌های آتش را هم به خوبی به نمایش بگذارند. اگر واقعا دوست دارید که یک تصویر هنری از Crackdown 3 داشته باشید، پیشنهاد می‌کنم که خود را به سقف یک آسمان خراش رسانده و نگاهی به خیابان‌های شهر بیندازید.

طراحی هنری بازی Crackdown 3 به صورت مفید و مختصر در یک کلمه: متحیرکننده!

همان طور که انتظار می‌رفت، Crackdown 3 نه جایی در میان انحصاری‌های بزرگ مایکروسافت در نسل هشتم دارد و نه توان مبارزه با بازی‌های موفق شرکت رقیب. با این وجود استفاده مایکروسافت از تکنولوژی ابری می‌تواند نوید آینده روشنی را برای این کمپانی و بازی‌هایش بدهد. نسل هشتم تقریبا برای مایکروسافت به پایان رسیده و نه به لحاظ فروش، نه به لحاظ نمرات متا و نه به لحاظ بازی‌های انحصاری موفق، مایکروسافت نتوانسته در مقابل سونی به پیروزی برسد. کافی است که نسل هفتم و Xbox 360 را به خاطر بیاورید تا متوجه شوید که مایکروسافت فعلی، حتی سایه‌ای از آن مایکروسافت مقتدر نسل هفتم نیست. حال در مورد خود Crackdown 3 صحبت کنیم. عنوانی که شاید ایرادات زیادی داشته باشد ولی به نظر من در حق آن تا حدی هم اجحاف شده است. شاید انتظارات بالا، شاید هایپ‌های غیر منطقی، شاید جو رسانه‌ای قبل از انتشار و صدها احتمال و شاید دیگر، می‌توانند دلیل نمرات ضعیف Crackdown 3 باشند. البته که این بازی می تواند پس از مدتی یکنواخت شود و حوصله‌تان را سر برد. در این که ماموریت‌های فرعی بازی هم تنوع کافی را ندارند نیز شکی نیست. از طرفی دیگر، داستان بازی هم به شدت ضعیف‌تر از استانداردهاست. همه این‌ها قبول، اما نباید چشم  را روی نقاط قوت بازی هم بست. با عنوانی طرف هستیم که توانسته دنیایی زنده و زیبا را خلق کند، بخش‌های آنلاین بازی پاسخگوی انتظارات بوده‌اند. گان پلی بازی فراتر از آن چیزی است که فکر می‌کردیم. روی هم رفته، مثبت‌ها و منفی‌های بازی را با هم جمع ببندیم، به این نتیجه می‌رسیم که Crackdown 3 ارزش یک بار تجربه را دارد. به خصوص این که بازی در گیم پس هم موجود است و وجود تکنولوژی ابری نیز دلیل دیگری برای قانع کردن گیمر برای امتحان کردن بازی است. در هر صورت مختارید که نظر خود را در مورد بازی بدهید و در نهایت هم تجربه کردن یا نکردن بازی را به دیگران پیشنهاد دهید. اما به نظر می‌رسد که در حق بازی کم لطفی شده و استحقاق نمرات و بازخوردهای ملایم‌تری را داشت.