تروریست ها را بکش| نقد و بررسی بازی Heavy Fire: Red Shadow

آیا به عناوین شوتر علاقه دارید؟ عناوین واقعیت مجازی چه؟  بعضی از عناوینی که بعد از معرفی Playstation Virtual Reality به عوان باری‌ های VR به بازار عرضه شدند، چندان وضعیت بهتری از بازی‌ های سطحی که گاها با قیمت بسیار کم قابل تهیه هستند، نداشته‌اند. در این میان، در سال ۲۰۱۷ یکی از بازی‌ هایی که توسط استودیوی The Farm 51، و به کمک بعضی از فروشندگان دیجیتالی مانند استیم و PSN خود را به بازیبازان معرفی کرد و به تدریج تا امروز که بازی عرضه شده است، به یکی از پربحث‌ترین و جنجالی‌ترین بازی‌  های ویدئویی در رسانه‌ها تبدیل شده است. دلیلش را می‌دانید؟

Heavy Fire یکی از عناوین متفاوتی است که به وضوح برای تبدیل شدن به چیزی که اکنون هست راه‌های زیادی را گذرانده. شاید شما هم قبل ار عرضه بازی نامش به گوشتان خورده باشد; اما کاملا مشخص است که بیشتر افراد در ایران، به جز زمانی که اینجور بازی‌ها تبدیل به یک شاهکار میشوند، توجهی به آن‌ها نمی‌کند. از این دست هم می‌توان به Limbo، Cuphead،Journey و….  اشاره کرد. جای تعجبی نذارد که این بازی هم جزو همین دسته بیاوریم; البته تفاوت کیفی آن با آثار مذکور انکار ناشدنی است. بیشترین چیزی که در بازی حس می‌کنید، حس تازه بودن و جدید بودن بازی است و از آن جا که مکانیسم بازی بر اساس واقعیت مجازی عمل می‌کند، قطعا داشتن یک هدست VR اصلا به ضررتان نخواهد بود. با گیمفا در بررسی یک بازی با حال و هوای تازه در سبک شوتر اول شخص، همراه باشید.

تروریست ها را بکش، درست مثل اجدادت

داستان بازی از جایی آغاز می‌شود که کره شمالی طی تلاش‌های طولانی مدت در طی سالیان دراز به سلاح اتمی دست پیدا می‌کند. این کشور که همواره به طغیانگری و یک‌ دنده بودن در تاریخ معروف بوده، طبق انتظار نه تنها هیچ پیشنهاد مذاکره‌ای را از سوی آمریکا برای استفاده نکردن یا کنار گذاشتن آن قبول نمی‌کند; بلکه تدارک یک حمله به آمریکا با استفاده از سلاح اتمی هم می‌چیند و این آغاز یک جنگ بزرگ بین دو ابر قدرت است. آمریکا این بار هم در نقش ناحی ظاهر شده و تمامی نیروهای خود را موظف به متوفف کردن کره شمالی در نابود کردن بقیه مناظق جهان با استفاده از بمب اتمی است و شما هم در نقش یکی از همین سربازان تلاشگر ظاهر می‌شوید و باید ۱۰ مرحله سخت و طولانی (بسیار طولانی) را پشت سر بگذارید.

داستان بازی در همین چند خط خلاصه می‌شود و راستش را هم بخواهید در بازی‌ای که بیشتر تمرکزش بر ارائه یک تجربه واقعیت مجازی کم‌نقص است، داستان اهمیت چندانی ندارد. ضمن آن‌که با این وجود هم داستان بازی تقریبا قابل قبول است. با وجود آن که چیزی بیشتر از تکرار کلیشه‌ ها را در داستان باز نمیبینید و بسیاری اوقات هم از اغراق های بازی مبنی بر نجات بخش بودن و قهرمان بودن آمریکا خسته می شودید، اما باید اعتراف کنم این یکی از بهترین داستان هایی بود که در یک بازی واقعیت مجازی تجربه کردم و امیدوارم در آینده، شرکت ها توجه بیشتری هم به این قسمت در بازی های VRشان اختصاص دهند.

مهم‌ترین مشکلی که در روند بازی Heavy Fire: Red Shadow وحود دارد، تکراری بودن و عدم تنوع آن می‌باشد. شما در طول هر ۱۰ مرحله بازی، کنترل و تیراندازی یک تورنت پیشرفته را بر عهده دارید که همزمان با آن هم می‌توانید بنابر موقعیت خود ۶ دستور یا Command را به مرکز صادر کنید تا به دستورتان عمل کنند و کمک هوایی، پیاده نظام، بسته سلامتی و هرچیز دیگری را که می‌خواهید بفرستند.

گیم‌پلی بازی پر است از نکات خوب و بد مختلف. اول آن که باید بگویم بازی بدون هدست واقعیت مجازی هم از ابتدا تا انتها قابل بازی است و شما اجباری برای داشتن آن ندارید. اما به این مورد توجه کنید که کنترل بازی در منوی اولیه یا هنگام متوقف کردن بازی، اصلا در نسخه معمولی خوب نبوده و باگ‌ های عجیب بسیاری دارد. بسیاری اوقات پیش می‌آید که شما وارد یک بخش در منوی بازی می‌شوید اما در کمال تعجب هیچ‌ یک از دکمه‌ها کار نمی‌کنند و یا همه آن‌ها یک کار را انجام می‌دهند. در این مواقع است که شک می‌کنید آیا بازی واقعا برای تجربه در حالت معمولی هم هست؟

مهم‌ترین مشکلی که در روند بازی Heavy Fire: Red Shadow وحود دارد، تکراری بودن و عدم تنوع آن می‌باشد. شما در طول هر ۱۰ مرحله بازی، کنترل و تیراندازی یک تورنت پیشرفته را بر عهده دارید که همزمان با آن هم می‌توانید بنابر موقعیت خود ۶ دستور یا Command را به مرکز صادر کنید تا به دستورتان عمل کنند و کمک هوایی، پیاده نظام، بسته سلامتی و هرچیز دیگری را که می‌خواهید بفرستند. بازی ذره‌ای از این محیط بیرون نمی‌آید و مدام مکررات خود را تکرار و تکرار میکند. عدم تنوع دشمنان هم دیگر مشکل بزرگ بازی است. در طول ۱۰ استیج بازی بسیار کم پیش می‌آید دشمن دیگری به جز پیاده‌نظام‌ها و قایق‍هایی را که از درونشان به سمت شما تیراندازی می‌شود، ببینید. طول مراحل هم از دیگر مصائب بازی است; مسلما دوست ندارید به مدت ۴۰ دقیقه مدام به محیط اطراف خود تیر بزنید یا موشک پرتاب کنید، اما باید بگویم این کار را به کرات باید در بازی انجام دهید چون به نظر می‌رسد اعضای Farm 51 هیچ اعتقادی به کوتاه کردن مراحل نداشته‌اند و بیشتر آن را طولانی‌تر هم می‌کرده اند. واقعا دلیل این مدت ظولانی مراحل آن هم در حالی که از نیمه دوم آن به بعد هیچ چالشی هم در آن‌ها نیست، چه می تواند باشد.

تنوع دشمنان در بازی بسیار کم است

بدی‌ ها را گفته شد، خوبی های گیم‌پلی هم باید گفته شود; کنترل تورنتی که در اختیار شماست بسیار لدت‌بخش است و این ربطی به استفاده کردن یا نکردن. شما از قابلیت VR بازی ندارد. بازی در هر دو صورت تجربه بسیار هیجان‌ انگیز و جذابی است. دلیل آن هم شبیه بودن کنترل بازی با دسته معمولی، با کنترلر واقعیت مجازی است. شما باید با استفاده از یک آنالوگ تورنت را به کلی حرکت دهید و با یک  آنالوگ به هشت جهت مختلف نشانه‌گیری کنید. به این مورد چرخش ۳۶۰ درجه تورنت و خراب شدن دشمنان از همه‌جای محیط بر سرتان هم اضافه کنید تا به نهایت هیجان بازی پی ببرید. دستورات موجود برای پشتیبانی شما هم شامل درخواست بسته سلامتی و کمک‌ های هوایی و زمینی است که بسیار به موقع می‌رسند و اگر واقعا در قسمتی از Waveها به مشکل برخوردید، کاملا می‌توانید روی کمک آن‌ها حساب کنید.

اگر طول مراحل بازی (که هر کدام نزدیک به ۴۰ دقیقه وقت می‌گیرد) کمتر بود و در عین حال بازی متنوع‌تری از جهت ماموریت‌ ها و دشمنان شاهد بودیم، گیم‌پلی بازی از چیزی که هست بسیار بهتر و هیچان‌انگیزتر هم می‌شد. Heavy Fire: Red Shadow می‌تواند ادامه دهنده‌ی یک راه خوب باشد. راهی که شروعش با Transference کلید خورده و امیدواریم باز هم شاهد بازی‌های این چنینی، یعنی بازی‌هایی که هم با واقعیت مجازی و هم بدون آن قابل انجام از ابتدا تا انتها هسنتد( البته با باگ‌های کمتر) باشیم.

گرافیک بازی کاملا قابل قبول طراحی شذه و Red Shadow کاملا مرزهای قبولی را در مبحث گرافیک و کیفیت بصری رد می‌کند. سایه ها و نورپردازی بازی هم نسبتا خوب از آب درامده و مخصوصا در مرحله های روشن شاهد رنگ بندی بهتر و جذاب تری خواهید بود.

کیفیت بصری یک بازی هیچ‌گاه موفقیت یا عذم  آن را تضمین نمی‌کند. لذا استودیوهایی که بازی‌هایی با گرافیک متوسط را در این نسل ارائه دادند، در صورت عدم موفقیت نمی‌توانند موتور گرافیکی یا هر جیز دیگری را مقصر بدانند. همین نسل هم پر است از بازی‌هایی که کیفیت بصری متوسط یا حتی ضعیف دارند، اما به موفقیت‌های بسیاری رسیده‌ند. Heavy Fire هم گرافیک کاملا متوسطی دارد و به جز باگ‌های گرافیکی متداول، مشکل اعصاب خردکن دیگری در بازی وجود ندارد. برای یک بازی واقعیت مجازی، Red Shadow کاملا مرزهای قبولی را در مبحث گرافیک و کیفیت بصری رد می‌کند. سایه ها و نورپردازی بازی هم نسبتا خوب از آب درامده و مخصوصا در مرحله های روشن شاهد رنگ بندی بهتر و جذاب تری خواهید بود. فریم ریت بازی هم با وجود آن که در بعضی مراحل، اطافتان مملو از دشمن می شود هیچ افتی نمی کند که این یک پیشرفت خوب در حوزه بازی های Virtual Reality است.

یکی از نقاط قوت و خوب بازی صداگذرای آن است که به دلیل منحصر به فرد بودن صدای ماشین‌ها و سربازان، تا حدی حس یک سرباز را به شما انتقال می‌دهد. با توجه به هجوم دشمنان از ۳۶۰ درجه محیط، شما می‌توانید صدای دشمنان را در کل محیط و از نقاط مختلف بشنوید. افکت ماشین‌ها، هواپیماها و به طور کلی صداهای مختلف محیط هم بسیارخوب بود و به شخصه انتظار چنین کیفیتی را در صداگذاری بازی نداشتم. موسیقی بازی هم تنها شامل دو قطعه است و کمبود قطعات موسیقی به وضوح در بازی حس می‌شود. اما این دو قطعه هیجان بسیار خوبی دارند و علاوه بر آن در قسمت‌های حساس، حسی حماسی هم به شما منتقل می‌شود.

اگر به سبک اول شخص یا واقعیت مجازی علاقه دارید، قطعا Heavy Fire: Red Shadow به مذاقتان خوش خواهد آمد و تجربه آن هم با وجود قیمت پایینش به صرفه است. اما اگر خواهان تنوع هستیذ و یا نمی‌توانید با یکسان بودن محیط و روند بازی، کنار بیایید،باید بگویم این بازی اصلا و ابدا برای شما مهم نیست.