این هم از “شوتر Souls-like” | نقد و بررسی بازی Immortal: Unchained

انواع و اقسام بازی های برپایه سری سولز را که هر کدام کلی از این سری شاهکار الگو گرفته بودند را تا کنون دیده بودیم، اما همیشه یک مورد بین این عناوین ثابت بود که تقریبا تمام این بازی ها مثل سری منبع الهامشان، بر پایه و محوریت مبارزات نزدیک با سلاح سرد بودند، اما حالا دیگر این موضوع نیز تغییر کرده و رسما یک “Souls-like شوتر سوم شخص” هم در بازار وجود دارد به اسم Immortal: Unchained. البته کیفیت خود دارک سولز را که هیچ وقت هیچ کدام از سولز لایک ها نداشته و نخواهند داشت، ولی بالاخره این تلاش ها و خلق بازی های بی نظیری که از سری سولز الگو گرفته اند واقعا تحسین برانگیز است و برای ما عاشقان سولز مثل یک نعمت است که در نبود سولز می توانیم کلی بازی که شبیهش هستند را تجربه کنیم که برخی از آن ها هم واقعا در حد و اندازه های یک شاهکار نشان داده اند. عناوین سری سولز باعث شدند تا بسیازی از سازندگان مختلف از آن ها و سبک جالب آن ها الهام بگیرند و کلی بازی مختلف را از “الهام گرفته” تا “تقلید محض” تا به امروز شاهد بوده ایم که برخی از آن ها هم فوق العاده بوده اند مانند The Surge و Lords of Fallen و Salt and Sanctuary و البته Nioh. بازی جدید Immortal: Unchained که قصد داریم امروز در مورد آن صحبت کنیم نیز از بسیاری از المان‌های جذاب و زیبای سری سولز به طور مستقیم استفاده کرده است.

Immortal: Unchained عنوانی است که هر طرفدار و عاشق سری سولز و بازی های هاردکور باید حتما تجربه کند و خودش را به چالش بکشد، اما با ذکر این نکته که یا اصلا و ابدا به سراغ تجربه Immortal: Unchained نروید و کلا بی خیالش شوید و یا اگر سراغش می روید حداقل آن را ۳-۴ ساعت بازی کنید و بعد از یک ساعت نگویید اصلا خوب نیست.

 از زمانی که اولین تریلر Immortal: Unchained را دیدم نامش را یادداشت کردم و ۲ نکته را از همان ابتدا با دیدن تریلر بازی می دانستم.  یکی این که بازی وقتی منتشر شود قطعا به خاطر تقلید، کوچک بودن سازنده و دلایل دیگر که بهتر است نگویم، نمراتش را خیلی پایین خواهند داد و دوم هم این که می دانستم من و عاشقان سولز بدجور با این بازی کیف خواهیم کرد. هر دو مورد نیز درست از آب در آمد و یکی دو سایتی که بازی را نقد کرده اند خیلی پایین داده و یکی دو نمره ۴ را به این عنوان داده اند، ولی یک درخواست از شما دارم. دو سه ساعت بازی را تجربه کنید ببینید این بازی باید ۴ باشد؟ آخه ناسلامتی وقتی هب بازی هایی که ۴ گرفتن در تاریخ نگاه می کنیم تقریبا این است که نمره ۴ یعنی بازی که اصلا نمیشود آن را بازی کرد، نه بازی که اصلا اگر بگوییم ۱۰۰ درصد هم تقلید سولز است، خب المان ها و مکانیک های سولز می شوند ۴؟ مورد دوم هم که درست از آب در آمد، برخورد سولز دوستان و هاردکور دوستان با این بازی بود که به طور خیلی جالبی شاهد بودم که یوزر اسکور این بازی اول بالای ۸ بود و سپس به ۷۷ و این حدودها رسید!!

من هم اگر با ۲ ساعت اول بازی نمره را می دادم قطعا بیشتر از ۵ نمی دادم ولی مگر بازی و نقد کردن یک بازی با ۴۰-۵۰ ساعت محتوا به ۲ ساعت اول است؟

معنی این امتیاز آن است که بازیبازان که فقط برای لذت بردن بازی می کنند، کلی با این عنوان کیف کرده اند و اکثر سولز دوستان و هاردکوربازها امتیازی که حق بازی است را به آن داده اند چون برایشان مهم نیست سازنده اش کوچک است، بلکه برایشان مهم است که یک بازی شبیه سولز باشد و لذتش را ببرند. باید به ۲-۳ منتقدی که به این بازی امتیاز داده اند بگویم “آخه بی انصافا ۴؟؟ تو رو خدا یه دو سه ساعت بازی کنید ببینید ۴ میشه اصلا هر طوری حساب کنید؟ حالا باز بگو اصلا ۶ یه چیزی. ولی ۴ میدونی یعنی در حد چه بازی هایی؟ بازی هایی که کلا اجرا نمیشن و کلا بازی نمی شن!! نه بازی که کل المان هاش واسه دارک سولز هستن و ۴۰ ساعت محتوا داره و نوآوری هم کرده!! ببخشید خیلی این موضوع گیر کرده در دلم… بگذریم… چرا اینطوری با بازی و زحمت یه سازنده بازی می کنید و نابودش می کنید که دیگه بره محو شه.” درست است که در دنیای امروز، بازی های بزرگ از بازیسازان کوچک را نابود می کند، اما خیالتان تخت باشید که تا من هستم نمی گذارم این بازی ها را لااقل گیمرهای کشورم از دست بدهند و لااقل مطلب این است که تجربه خودم از این بازی ها را در اختیار دوستانم قرار می دهم تا خودشان قضاوت کنند. اگر به هر دلیلی دوست دارید که عنوان Immortal: Unchained را بیشتر بشناسید و از چگونگی روند و عمق گیم پلی و.. آن به طور کامل و دقیق آگاه شوید، با من و گیمفا در ادامه مطلب “نقد و بررسی بازی Immortal: Unchained” همراه شوید.

همان طور که در تصویر می بینید بنده حدود ۳۵ ساعت این بازی را تجربه کرده ام و هنوز دو سوم بازی را هم تمام نکرده ام!! آن وقت در نقد بازی دیدم که نوشته شده است کمبود محتوا!!. مگر می شود کسی که یک عمر سری سولز و .. را بازی کرده است بنشیند پای یک بازی که از سولز الگو گرفته و َآن بازی افتضاح باشد و محتوا هم نداشته باشد و آن شخص ۳۵ ساعت بازی کند؟ یعنی بازی که نمره اش ۴ است را می شود ۳۵ ساعت بازی کرد (تازه کلی به پایان مانده است)؟ اصلا اینها به کنار. چطور بازی که کمبود محتوا دارد تا ۵۰ ساعت گیم پلی دارد؟!!!!

راستش را بخواهید همواره از داستان های فانتزی خیلی تاریک که در آن مثلا یک فرد باشیطان معامله می کند و روحش را می فروشد و یا یک شخصیت شیطانی که در تاریکی غرق شده است قلب خودش را در می آورد و به ۳ تکه تقسیم می کند و با هر تکه، یک دیو یا هیولا را جان می بخشد که یکی مظهر قدرت و یکی مظهر خیانت و یکی هم ملکه تاریکی است، بسیار خوشم می آید. داستانی که در آن شخصیت اصلی که خودش قرن ها زندانی بوده است، باید برود و این ۳ هیولا را بکشد و ۳ تکه قلب را برگرداند و به هم وصل کند تا به شیطان اصلی برسد و آن را نابود کرده و دنیا را نجات دهد و نظم جهانی و کهکشانی را بازگرداند. این ها که گفتم یک مثال از یک کتاب و فیلم و.. نبود. بلکه دقیقا داستان بازی Immortal: Unchained است که داستان و فضایی فوق العاده تاریک و فانتزی دارد. اگر لردز او فالن را بازی کرده باشید الان می گویید این که شخصیت اصلی زندانی بوده است و گناه کار، سپس آزاد می شود تا تنها گزینه برای نجات دنیا باشد و.. خیلی شبیه به داستان لردز او فالن است.

شخصیت اصلی که خلق می کنیم باحال و با ابهته و گزینه های خوبی رو هم برای شخصی سازی داره که البته تعدادشون کم هست.

بله همین طور است و به وضوح شباهت هایی بین داستان این دو بازی وجود دارد و به نظر می رسد که Immortal: Unchained علاوه بر این که در ۹۰ درصد موارد، دقیقا از سولز الگوبرداری کرده است، در ۱۰ درصد دیگر هم از عناوین سولز لایک باکیفیت مثل لردز او فالن و Surge الگو گرفته است. درست است که گفتم من از این داستان ها خوشم می اید اما دلیل بر این نیست که بگوییم بازی داستان خیلی خوبی دارد. نه، داستان بازی بر اساس همان کلیشه نجات دنیا به دست یک نفر که خودش چندان پاک نیست و نجات دنیا راه رستگاری اش است، بنا گردیده و چندان نکته مهمی ندارد و در واقع بازی، داستانی ساده و می شود گفت فقط تا حدودی جذاب را روایت می کند. حتی نوع رابطه با شخصیت های مختلف هم دقیقا کپی سری سولز است و آن ها را معمولا یک بار در یک منطقه می بینید و سپس بار بعدی می بینید که به هاب اصلی و مرکزی بازی آمده اند و جالب است که حتی دقیقا مانند برخی شخصیت های سولز روی زمین به همان شکل نشسته اند که در تصویر زیرین که برای شما از بازی گرفته ام، کاملا مشخص است.

یعنی حتی نشستن این شخصیت فرعی روی زمین در هاب مرکزی بازی هم عین نشستن شخصیت های سولزه!!

سپس باید با این افراد چندین بار صحبت کنید و آنها از شما تقاضاهایی دارند که باید آنها را انجام دهید تا خط داستانی اش پیش برود تا سرانجام به انتها برسد و پایان ماجرایش با شما در بازی مشخص گردد و برای هر کدام از این داستان های فرعی یک تروفی نیز می گیرید. البته تعداد این شخصیت ها در این بازی ابدا به اندازه سری سولز نیست و خیلی کمتر است ولی شخصیت هایی که در بازی هستند برخی داستان های جالبی دارند و جالب است که حتی نوع دیالوگ هایشان هم مثل شخصیت های سری سولز است و حالتی گنگ و عجیب دارد. این شخصیت های مختلف در واقع هر کدام بخش هایی از داستان دنیای بازی را برای شما بیان می کنند و هر یک هدف و پیشینه ای دارند. شخصیت پردازی ها در بازی چندان مناسب نیست و از شخصیت اصلی گرفته تا بقیه شخصیت ها هرگز یک ساعت بعد از بازی هم در یاد شما نخواهند ماند و کاملا فرموش شدنی هستند. ولی نکته ای که در مورد داستان بازی مثبت است یکی فضاسازی بسیار تاریک آن است که کسانی که به داستان ها و دنیاهایی تاریک علاقه دارند از این فضاسازی داستان خوششان می اید و یکی هم روایت آن است که اصلا شما را معطل نمی کند و خیلی سریع بخش به بخش داستان را برای شما پیش می برد و به انتها می رساند.

برخی از تصاویر خودشون خیلی از چیزها رو در مورد یه بازی میگن. بازی که این محیط رو داره ۴ نمیشه. منها در یکی دو ساعت اول که بازی رو نقد کردن هنوز نمیرسید به اینجاها.

Immortal: Unchained از لحاظ بصری دو روی متفاوت دارد و هم موارد مثبتی را در آن می بینیم و هم ضعیف های بزرگی در آن مشاهده می شوند. در بخش هنری، شاهد عنوانی هستیم که به طور مناسبی یک دنیای بسیار تاریک و مرده را با فضایی ترکیبی از واقعیت و تخیل و تکنولوژی (از نوع دنیای باستانی و تکنولوژی های اینده نگرانه) به تصویر کشیده است. کار سازندگان تقریبا تازه کار بازی Immortal: Unchained که ریسک بزرگی کرده اند و دل و جرات به خرج داده اند و سراغ ساخت چنین عنوانی رفته اند بسیار قابل تحسین است و اعتقاد دارم که در مورد بازی های این سازندگان که بودجه کمتری داشته اند و ریسک کرده اند، باید آن ها را تشویق نمود. البته منظورم بیشتر از نظر طراحی هنری و فضاسازی در این بازی است، زیرا که در سایر بخش ها مخصوصا گیم پلی و مکانیک های آن تقریبا شاهد یک تقلید مستقیم از دارک سولز هستیم ولی با سلاح گرم که خود همین سلاح گرم آوردن هم شجاعت می خواهد. سازندگان بازی Immortal: Unchained تا حدود زیادی هنر خود را در زمینه خلق دنیایی تاریک و فضاسازی سنگین آن به ما نشان داده اند و شاهد عنوانی هستیم که در زمینه طراحی هنری و فضاسازی، علیرغم ایراداتی که دارد، تقریبا موفق عمل کرده است و شاهد یک دنیای بسیار بسیار سیاه، تاریک و مرده هستیم که می توان گفت ترکیب سولز و لردز او فالن و Surge است که البته این ترکیب نهایتا در سطح کیفیت هیچ یک از این ۳ بازی نشده است ولی در نوع خود مناسب است.

هاب مرکز بازی و همون فایر لینک شراین خودمون..

 در واقع باید بگوییم بهترین خصوصیت گرافیکی Immortal: Unchained طراحی فوق العاده تاریک و مخوف دنیای غم زده و Dark بازی و فضاسازی جذاب محیط هاست که البته اگر با رنگ بندی های بسیار مناسب ترکیب می شدند و کمی متنوع تر از نظز رنگ بندی بودند (زیرا مدام رنگ سیاه و سورمه ای تیره را در جای جای دنیای بازی می بینید)، خیلی هم این موضوع بهتر می شد. در واقع برای عنوانی مثل Immortal: Unchained که عنوانی فاقد بخش چند نفره و به نوعی سولز لایک است و قرار است چند بار به سراغ آن بیایید، بسیار اهمیت بالایی دارد که بازی بتواند جذابیت بصری اش را برای شما در دفعات بعدی حفظ کند که متاسفانه این موضوع چندان در بازی به چشم نمی آید. البته باید گفت که سازنده بازی چندان تجربه ای نداشته است و واقعا برای اولین کارها خلق چنین عنوانی و چنین فضاسازی بصری از فوق العاده هم فوق العاده تر است. در طول روند بازی، هم شاهد محیط های باز و آزاد مثل مناطق جنگلی و کوهستانی و برفی و آتشفشانی هستیم و هم باید در فضاهای بسته مثل مناطق زیرزمینی (البته زیرزمینی فضایی که از تکنولوژی خیلی بالایی برخوردار هستند!) بازی را دنبال کنیم که این مناطق تنوع بسیار خوبی دارند و کاملا از نظر طراحی قابل قبول عمل می کنند. رنگ بندی های تماما تیره دنیای بازی سبب می شوند تا بازیباز از دیدن برخی مناطق و محیط های بازی خسته شود ولی خب باید منصف بود و اشاره کرد که مناطقی از بازی هم که حالت جنگلی و سرسبز دارند یا بخش آتشفشانی و برفی که کاملا متضاد هستند، تنوع خوبی را به بخش طراحی و فضاسازی بصری بازی بخشیده اند. 

این نردبون ها آشنا نیست؟!

نورپردازی در چنین عناوینی مثل Immortal: Unchained با توجه به سبک و اتمسفر بسیار بسیار تاریک و سیاه آن، اهمیت بسیار زیادی از نظر انتقال حس و حال و اتمسفر داستان و دنیای بازی به بازیباز دارد و می توان گفت تقریبا نورپردازی در Immortal: Unchained استاندارد و مناسب انجام شده است. طراحی شخصیت ها از لحاظ ظاهری جذاب انجام شده است و شخصیت های بازی و دشمنان و.. حالتی “خفن” و با جذبه دارند و خود شخصیت اصلی هم که باید در ابتدای بازی با گزینه های مختلفی را وی خلق کنید، ظاهری تنومند و با بدنی ورزیده و خشک و قدرتمند دارد. البته تنوع دشمنان بازی در مقایسه با سری سولز و عناوین عالی سولز لایک چندان بالا نیست و خیلی از دشمنان تکراری را در بازی مشاهده خواهید کرد که این موضوع حتی در مورد باس ها هم صدق می کند و باس های بازی اصلا حتی یک درصد هم قابل مقایسه کردن با سولز نیستند و بسیاری از وقت ها حس می کنید خیلی شبیه هم هستند که این از ضعف های بازی محسوب می شود.

فضاسازی بازی خیلی عالی و سنگینه. چیزی که از تریلرهای بازی هم معلوم بود و من رو خیلی جذب کرد.

 Immortal: Unchained در زمینه گرافیک و طراحی هنری یک عنوان نسبتا جذاب است و بسیاری از مناطق مختلف دنیای بازی، زیبا و باکیفیت طراحی شده اند و دنیای بازی نیز به مانند داستانی که در دل آن رخ می دهد، بسیار سیاه و دارای فضایی خفقان آور است و تم “واقع گرایانه در ترکیب با مقداری فانتزی” را در آن شاهد هستیم که بستری مناسب را برای رخ دادن وقایع بازی ایجاد کرده است. اما نکته منفی هم این جاست که اگر در این دنیا شاهد جزییات بیشتری در محیط ها بودیم (محیط ها اکثر حالتی حشک و بسیار خالی دارند که هیچ جزییاتی در آنها وجود ندارد) و رنگ بندی بازی نیز بهتر و کمی زنده تر بود، وضعیت طراحی هنری بازی خیلی خیلی بهتر می شد و به همین دلیل است که در ابتدای این بخش خدمت شما عرض کردم که بخش گرافیکی و بصری  Immortal: Unchained دو روی متفاوت از خوبی و بدی دارد. گرافیک فنی Immortal: Unchained  نیز پر فراز و نشیب عمل کرده و  شاهد برخی باگ های مختلف و تکسچرهای خیلی بی کیفیت در بازی هستیم.

در واقع Immortal: Unchained از ابعاد فنی واقعا حرف خاصی برای گفتن ندارد و هرگز خود را در حد بازی های قدرتمند در این زمینه مطرح نمی کند. باگ های مختلفی در بازی وجود دارند و گاها صحنه های عجیبی می بینیم و مثلا در هنگام یک باس فایت ناگهان در یک گوشه محیط با این که هیچ چیزی هم غیر دیوار نبود، ولی در کنار دیوار گیر کردم و دیگر نمی توانستم از آنجا تکان بخورم و هر چقدر می دویدم و غلت می زدم و … همانجا ماندم تا باس من را کشت!! همین طور در بازی بارها شاهد دیر لود شدن تکسچرها هستیم که جالب است بدانید که مثلا وقتی به سمت یک بخش می دوید و دارید به آنجا می رسید، در نزدیک آنجا سریعا گل و گیاهانش جلوی شما از زمین در می آیند و محیط و بافت هایش لود می شود!! وضعیت کیفیت تکسچرها در برابر عناوین قدرتمند حرفی برای گفتن ندارد و مخصوصا از نماهای نزدیک کاملا معمولی و بی کیفیت هستند. خوشبختانه در این بازی شاهد یکی از نکات آزار دهنده بازی ها که جدیدا خیلی آن را می بینیم و اعصابمان را به می ریزد، یعنی زمان های بارگذاری طولانی نیستیم که خودش جای شکر دارد!  

جنگل داریم، آتشفشان داریم، برف داریم، خلاصه که محیط های متنوعی داریم ولی کاش رنگ بندیشون بهتر بود و پر جزییات تر بودن این محیط ها.

ببینید دوستان… در ابتدای بخش گیم پلی باید نکته ای را به شما بگویم.. نمی دانم که آیا حرف مرا به عنوان کسی که چندین سال است سری سولز و عناوین هاردکور را به صورت خیلی خیلی عمیق و زیاد تجربه کرده است قبول دارید یا خیر. اما اگر قبول دارید باید خیلی خیلی جدی به شما بگویم که یا اصلا و ابدا به سراغ تجربه Immortal: Unchained نروید و کلا بی خیالش شوید و یا اگر سراغش می روید حداقل آن را ۳-۴ ساعت بازی کنید و بعد از یک ساعت نگویید اصلا خوب نیست. از شما خواهشمندم که این بخش توضیحات گیم پلی بازی را مطالعه فرمایید تا عمق گیم پلی و چگونگی آن کاملا دستتان بیاید. اکنون که دارم این را برای شما می نویسم حدود ۳۵ ساعت گیم پلی با این بازی دارم و باید بگویم که ابتدا با یک ساعت شروع کردم و بعد از بازی کردن گفتم خیلی معمولی است. حتی شاید بی خیالش می شدم. بار دوم مقداری بیشتر بازی کردم و وقتی برخاستم در دلم این حس بود که دارد جالب تر می شود. بار سوم و چهارم همین طور بازی کردن من طولانی تر شد تا این که اکنون بعد از تجربه حدود ۳۵ ساعت از این بازی، به سراغ نوشتن این بخش از مطلب آمده ام. هر چقدر و هر ساعتی که در Immortal: Unchained جلوتر می آیید و بیشتر با قلق بازی آشنا می شوید، بازی بهتر و لذت بخش تر می شود و مدام شما به عنوان یک طرفدار سولز خوشحال تر می شوید. هر یک ساعتی که از این بازی می گذرد شما مدام به فکر امتیاز ۴ هستید و در ذهنتان مرورش می کنید که چطور می شود به این بازی ۴ داد. واقعا این را به عنوان یک نویسنده یا منتقد نمی گویم. بلکه به عنوان یک گیمر می گویم که این بازی را وقتی ۳-۴ ساعت پایش بنشینید و سختی اش دستتان بیاید و قلقش را یاد بگیرید، سپس واقعیتش را خواهید دید و یک سولز لایک خیلی لذتبخش با حال و هوای جدید را تجربه خواهید کرد. 

در یکی از نظرات کاربران در مورد این عنوان آمده است که “این بازی را امروز برای پلی استیشن ۴ خریدم و بازی جذاب و خیلی چالش برانگیزی است. ۸ ساعت است که آن را بازی کرده ام و واقعا دارم لذت می برم. این از اون بازی هاست که باید چند ساعتی بازی کنید تا همه چیز درست بشه. ساعات اول مقداری عجیب بود ولی بعد از یک باس فایت باحال، بازی تبدیل به عنوانی شد که آن را به دوستانم توصیه می کنم.”

می دانید چرا امتیاز دو سه منتقد این بازی ۴ است و امتیاز گیمرها ۸؟ به این خاطر که منتقد، روز عرضه بازی یکی دو ساعت این را بازی کرده و گذاشته کنار و نقدش کرده و داده است چهار. من هم اگر با ۲ ساعت اول بازی نمره را می دادم قطعا بیشتر از ۵ نمی دادم زیرا اوایل بازی خیلی عجیب و گنگ بود، ولی مگر نقد کردن یک بازی با ۴۰-۵۰ ساعت محتوا به ۲ ساعت اول است؟ بازیبازان که این بازی را تجربه کرده اند و نشسته اند پایش، اما نظر دیگری دارند و کلی از بازی خوششان آمده است، مخصوصا طرفداران بازی های هاردکور. نکته جالب اینجاست که وقتی داشتم به نظرات کاربران در مورد این بازی نگاه می کردم، اکثر کسانی که از آن راضی بودند نوشته اند که این بازی را باید مقداری صبر کنید و اولش را که مقداری عجیب است تحمل کنید تا آن وقت لذتش را ببرید. به هر حال معلوم است که وقتی یک عمر سری سولز و بازی های شبیه آن را با سلاح سرد بازی کرده ایم، ناگهان یکی بیاید و با رایفل و شات گان ما را به دنیای سولز ببرد برایمان عجیب خواهد بود. اتفاقا این خیلی ریسک بوده و دل جرات می خواسته که سازندگان انجام داده اند ولی چه سود که دنیای امروز، بازی های بزرگ از بازیسازان کوچک را نابود می کند. اما خیالتان تخت باشید که تا من هستم نمی گذارم این بازی ها را لااقل گیمرهای کشورم از دست بدهند.

درجه سختی بازی کاملا بالاست و عنوانی مناسب هاردکور بازان و طرفداران سولز است و باید حسابی (مخصوصا در اوایل بازی که مقداری استفاده از سلاح گرم برایمان گنگ است) صبر داشته باشید و لول بزنید و شخصیت خود را ارتقا دهید و شاخه های صحیح و کاربردی ارتقای شخصیتتان را بیابید و کل دنیای بازی را زیر و رو کنید تا آیتم های عالی پیدا کنید و بتوانید راحت تر پیشروی کنید. اما با تمام این اوصاف در بخش هایی از بازی که البته خیلی پرتعداد نیستند، بالانس درجه سختی در بازی کاملا از بین می رود و بازی به طور ناجوانمردانه و غلطی سخت می شود که واقعا اشکتان را در می آورد

در یکی از نظرات کاربران در مورد این عنوان آمده است که “این بازی را امروز برای پلی استیشن ۴ خریدم و بازی جذاب و خیلی چالش برانگیزی است. ۸ ساعت است که آن را بازی کرده ام و واقعا دارم لذت می برم. این از اون بازی هاست که باید چند ساعتی بازی کنید تا همه چیز درست بشه. ساعات اول مقداری عجیب بود ولی بعد از یک باس فایت باحال، بازی تبدیل به عنوانی شد که آن را به دوستانم توصیه می کنم.” خلاصه این که دوستان عزیز، اگر عاشق سری سولز و بازی هاردکور هستید حتما سراغ این بازی بروید و چند ساعتی تجربه کنید و آن وقت است که نمره ۴ مدام در ذهنتان تکرار می شود که “آخه بی انصافا… خدوکیلی ۴؟ خیلی نامردین!”

برویم سراغ المان های گیم پلی. Immortal: Unchained یک شوتر سوم شخص نقش آفرینی هاردکور بدون کاورگیری است که درجه سختی خیلی بالایی دارد و مخصوصا در ساعات اول که هنوز برایتان جا نیافتاده است ممکن است تا مروز رها کردن بازی از سختی پیش بروید ولی کم کم همه چیز عالی می شود و آشنا.

۳ خواهر عجیب وغریب در بازی که هر چی یکی میگه بقیه ادامه اش رو میگن!!

بازی از ۹۰ درصد المان های سولز استفاده مستقیم کرده است و فقط اگر سلاح گرم داشتن را که یک تغییر ساختاری است بگذاریم کنار، سایر المان های بازی مثل سولز هستند که اتفاقا همین هم وقتی چند ساعت از بازی می گذرد تبدیل می شود به نقطه قوت بازی و طرفداران سولز را خوشحال می کند و کاری می کند که از آن لذت ببرند. بازی محتوای بسیار بالایی برای قرار دادن در اختیار بازیباز دارد و جالب است که همان طور که در تصویر می بینید بنده حدود ۳۵ ساعت این بازی را تجربه کرده ام و هنوز دو سوم بازی را هم تمام نکرده ام!! آن وقت در نقد بازی دیدم که نوشته شده است کمبود محتوا (که احتمالا بر اساس یک یا دو ساعت بازی کردن بوده است). مگر می شود کسی که یک عمر سری سولز و عناوین سولزلایک را بازی کرده است بنشیند پای یک بازی که از سولز الگو گرفته و َآن بازی افتضاح باشد و محتوا هم نداشته باشد و آن شخص بنشیند ۳۵ ساعت بازی کند؟! یعنی بازی که نمره اش ۴ است را می شود ۳۵ ساعت بازی کرد (تازه کلی به پایان مانده است)؟ اصلا اینها به کنار. چطور بازی که کمبود محتوا دارد تا ۵۰ ساعت گیم پلی دارد؟!!!!

در بازی گزینه کاور گرفتن یا دفاع کردن وجود ندارد که این کارتان را گاها خیلی سخت می کند و گیم پلی بازی را چالش برانگیز می کند و گاها حتی بالانس بازی را هم از بین می برد و درجه سختی را ناجوانمردانه می کند. در واقع شما مثلا می خواهید که جلوی یک دشمن بروید تا یا با تیر یا با سلاح نردیک او را بکشید، ولی او نیز مسلسل دارد و در این مسیر به شما تیر می زند و شما فقط می توانید مثل سری سولز با غلت زدن به این طرف و آن طرف جاخالی بدهید از تیرهای مسلسل که کار اسانی نیست، مخصوصا با دشمنان خیلی سخت تر و شلیک های بسیار پردامنه ای که جلوتر در بازی انجام می دهند کارتان خیلی سخت می شود

در روند گیم پلی بازی شما دشمنان را می کشید و از کشتن آن ها آیتم Bit که نقش همان روح های سری سولز را دارد می گیرید و مسیر را پیش می روید تا به یک Oblesik برسید که همان بونفایرها هستند و هر بار که آنجا استراحت کنید بازی ذخیره شده و آیتم های سلامتی و نارنجک هایتان پر می شوند و دشمنان آن منزقه هم دوباره زنده می شوند. اینجا می توانید با Bit هایی که جمع کرده اید شخصیتتان را در بخش هایی مثل قدرت و چابکی و .. ارتقا دهید. البته یک مورد نسبتا جدید هم در گیم پلی بازی و بخش ارتقا وجود دارد که مربوط به سلاح های بازی است. در بازی سلاح های گوناگونی که پیدا می کنید، یک نیازهایی دارند که باید به آنها رسیده باشید تا بتوانید آن سلاح را دست بگیرید. برای رفع این نیازها ۳ گزینه در ارتقای شخصیت برای این موضوع وجود دارد که باید آنها را بالا ببرید تا بتوانید سلاح مورد نظرتان را دست بگیرید.  مثلا سلاح های سنگین تر مثل شاتگان و لانچر معمولا قدرت یا Strength خاصی هم می خواهند که بتوانید آنها را بردارید. تنوع سلاح ها در بازی فوق العاده است و آن قدر سلاح می گیرید که سرتان گیج می رود کدام را استفاده کنید و مثل سری سولز مدام در منوی بازی دارید سلاح ها را با هم مقایسه می کنید که کدام را بردارم؟! مثلا یک assault Rifle کاملا اتوماتیک با شلیک آتشی یا یک شات گان اتوماتیک با شلیک اسیدی؟ بله المان های مختلف هم مثل اسید و آتش و انرژی و یخ و.. نیز در سلاح ها وجود دارند که عمق خوبی به گیم پلی می بخشند و هر دشمنی به برخی از این المان های ضعف یا مقاومت بیشتری نشان می دهد.

جالب است که این مطلب حتی از نقدهای بازی های خیلی بزرگ دنیا هم که نوشته بودم طولانی تر شد و حس میکنم دلیلش این است که وقتی جایی حس می کنم حق خوری شده است و کسی که زورش نمی رسد را به راحتی و با بی انصافی کوبیده اند، نمی توانم چیزی نگویم و این بار هم با خودم گفتم که باید حتی ریزترین موارد بازی را نیز برای شما بشکافم و بر اساس تجربه ۳۵ ساعته ام از بازی، جزییات گیم پلی آن را نیز برایتان توضیح دهم تا حق این بازی لااقل در کشور ما خورده نشود و سازندگانش بدانند که شاید یک جا بوده که بازیشان را با بیشتر از یکی دو ساعت بازی کردن، نقد کرده است.

در ابتدای بازی ۳ جای سلاح دارید که یکی سلاح اصلی، یکی سلاح فرعی و یکی هم سلاح نزدیک است. مثلا می توانید سلاح اصلی را یک شات گان بردارید و سلاح فرعی را یک پیستول یا ساب ماشین گان. البته قضیه سلاح ها خیلی از این عمیق تر است. این سلاح ها اولا هر کدام یک درجه رنگ دارند که از معمولی تا خوب و کمیاب و حماسی و افسانه ای هستند که هر چقدر رنگشان بهتر باشد قوی تر هستند و البته تعداد بالاتری هم برای استفاده از آنها نیاز دارید. علاوه بر این رنگ ها، خود شما نیز می توانید هر سلاح را تا ۶ بار ارتقا دهید و قوی ترش کنید که برای این کار باید ایتم های لازم را جمع کنید و مقداری نیز bIT هزینه کنید تا سلاح ارتقا یابد. همچنین اگر سلاح تکراری یا به درد نخور داشتید می توانید آن را به Bit و ایتم های ارتقا تبدیل کنید. سیستم شلیک سلاح ها بسیار جذاب است و هر سلاح کاملا شخصیت و خصوصیات خودش را دارد و البته باید حتما در مبارزات از سیستم قفل کردن استفاده کنید زیرا نشانه گیری بازی خیلی سخت است و زیاد هرز می رود و وقتی دوربین را روی یک دشمن قفل می کنید کشتنش او خیلی راحت تر می شود و با حرکت دشمن تیرتان خطا نمی رود. جالب اینجاست که اگر خودتان بخواهید نشانه گیری کنید، در بازی قابلیت قطع کردن و شلیک به اعضای بدن دشمنان وجود دارد و می توانید مثلا دست دشمن را بزنید تا نتواند سلاح حمل کند و شلیک نماید ولی راستش این کار زیاد برای من که به کار نیامد. سر دشمنان و همچنین یک هسته اصلی که پشت هر کدام از آنها قرار دارد نقاطی هستند که اگر به آنها بزنید خیلی خیلی بیشتر آسیب می بینند و خیلی مواقع باید وقتی روی دشمن قفل هستید، با زدن دکمه غلت زدن (که در حالت قفل روی دشمن غلت نمی زند بلکه سریع جاخالی می دهد و به چپ و راست می رود) سریعا به پشت دشمن بروید و با چند شلیک سریعا دخلش را بیاورید.

فضاسازی جذاب یعنی همچین فضایی..

در بازی گزینه کاور گرفتن یا دفاع کردن وجود ندارد که این کارتان را گاها خیلی سخت می کند و گیم پلی بازی را چالش برانگیز می کند و گاها حتی بالانس بازی را هم از بین می برد و درجه سختی را ناجوانمردانه می کند. در واقع شما مثلا می خواهید که جلوی یک دشمن بروید تا یا با تیر یا با سلاح نردیک او را بکشید، ولی او نیز مسلسل دارد و در این مسیر به شما تیر می زند و شما فقط می توانید مثل سری سولز با غلت زدن به این طرف و آن طرف جاخالی بدهید از تیرهای مسلسل که کار اسانی نیست، مخصوصا با دشمنان خیلی سخت تر و شلیک های بسیار پردامنه ای که جلوتر در بازی انجام می دهند کارتان خیلی سخت می شود و باید با غلت زدن به موقع و رفتن پشت موانع و.. کارتان را راه بیاندازید که البته در بازی بعد از چندین ساعت، قلق این کار را یاد گرفتم و متوجه شدم که واقعا می شود با دقت از این شلیک های دشمنان فرار کرد و با این که سخت است ولی شدنی است. در بازی سلاح های نزدیک هم در انواع و اقسام مختلف با کارآیی های گوناگون و المان های مختلف وجود دارند که خیلی جذاب هستند و قدرتشان هم خیلی زیاد است ولی با ضربه زدن، از نوار قدرت بدنی مصرف می کنند که شلیک این مورد را ندارد و قدرت بدنی مصرف نمی کند. می توانید حتی کلا بروید به سمت ارتقای Strength خود و یک شخصیت بر پایه مبارزات نزدیک بسازید که سلاح های نزدیک بی نظیری در بازی وجود دارند که با یک یا دو ضربه برخی دشمنان را می کشند، ولی خب همان طور که گفتم باید خیلی از ارتقای خود را روی قدرت بگذارید که بتوانید قابلیت شخصیت خود را به عددی که این سلاح ها لازم دارند برسانید و به این ترتیب ارتقا در دیگر بخش ها را از دست می دهید و کلی از سلاح های گرم بازی را نمی توانید استفاده کنید.

در بازی سلاح های نزدیک هم در انواع و اقسام مختلف با کارآیی های گوناگون و المان های مختلف وجود دارند که خیلی جذاب هستند و قدرتشان هم خیلی زیاد است ولی با ضربه زدن، از نوار قدرت بدنی مصرف می کنند که شلیک این مورد را ندارد و قدرت بدنی مصرف نمی کند. می توانید حتی کلا بروید به سمت ارتقای Strength خود و یک شخصیت بر پایه مبارزات نزدیک بسازید ولی خب باید خیلی از ارتقای خود را روی قدرت بگذارید که بتوانید قابلیت شخصیت خود را به عددی که این سلاح ها لازم دارند برسانید و به این ترتیب ارتقا در دیگر بخش ها را از دست می دهید

در بازی که پیش می روید کم کم یکی دو جای دیگر هم برای سلاح ها باز می شود که بتوانید سلاح های متنوع تری حمل کنید که در مواقع مختلف به کمکتان بیایند. این سلاح ها را هم هر جا بخواهید نمی توانید عوض کنید و باید در Oblesik ها این کار را انجام دهید. گلوله ها نیز با هر بار استراحت در این محل ها پر می شوند و اگر در روند بازی گلوله تمام کنید آیتم هایی هستند که با استفاده از آنها گلوله به دست می آورید. روند فاصله Oblesik ها از یکدیگر در بازی منطی و قابل قبول است و البته گاها هم مناطقی هستند که برای شما پیش می اید که برای رسیدن از یک Oblesik به Oblesik دیگر، سختی طاقت فرسایی را تحمل کنید و سازندگان کار را در برخی مواقع خیلی خیلی سخت کرده اند که خب در بازی های هاردکور طبیعی است. در ابتدای بازی شما زره خاصی ندارید ولی با پیشروی در آن بخش هایی هستند که مثل یک “ایستگاه زره” عمل می کنند و هر کدام را که در بازی پیدا کنید، یک بخشی از زره به شما می افزایند و همانطور که در تصویر می بینید در ابتدای بازی شخصیت من هیچ زرهی ندارد ولی در عکس های جلوتر و بعدی، بدن وی مدام پوشیده تر می شود و به همین ترتیب با رسیدن به ایستگاه های زره در بازی، مثلا یک بار دفاع وی بیشتر می شود، یک بار توانایی حمل آیتم سلامتی اش بیشتر می شود و مواردی دیگر از این دست که هم زره شخصیت و ظاهر او را کامل تر می کند و هم خصوصیات دفاعی اش را. همچنین ۳ بخش مربوط به استفاده از مواردی شبیه به prek دارید ه اول یکی است و بعدا در لول های ۲۰ و ۵۰ دومی و سومی اش هم باز می شوند و می توانید در این ۳ خانه، ۳ perk قرار دهید مثلا افزایش خط سلامتی. خلاصه و راحت بگویم اصلا!! دقیقا مثل حلقه های سولز!!

می دانید Immortal: Unchained خوراک چه کسانی است؟ آنهایی که مثل بنده این روحیه را دارند که بدون این که حتی یک اپسیلون از نقشه بازی مانده باشد آن منطقه را رها نمی کنند!! چرا؟ چون این بازی معدن و منبع فوق العاده عالی آیتم های مخفی و صندوق های گنج در گوشه و کنار نقشه است و از گشتن دنیای بازی آنقدر کیف خواهید کرد که نگو و نپرس.

طراحی مراحل بازی جالب انجام شده است و راهیابی مراحل و مناطق به هم و ایجاد میانبرها به خوبی در بازی وجود دارد و سازندگان خیلی عالی در این بخش از سری سولز الگو گرفته اند. فقط اگر جزییات مراحل بازی بیشتر بود و برخی مناطق مقداری شلوغ تر بودند و اینقدر خشک و خالی نبودند و رنگ بندی بهتری داشتند، قطعا خیلی هم بهتر می شد. در طول روند بازی، هم شاهد محیط های باز و آزاد مثل مناطق جنگلی و کوهستانی هستیم و هم باید در فضاهای بسته مثل مناطق زیرزمینی و سیاهچال ها بازی را دنبال کنیم که تنوع نسبتا خوبی دارند ولی جزییات و رنگ بندی زیاد خوبی ندارند. در زمینه تنوع دشمنان همان طور که در بخش بصری هم در موردش صحبت کردیم، برخلاف سلاح ها که خیلی خیلی پرتعداد و متنوع هستند، بازی تقریبا ضعیف (نسبت به منبع الهامش) عمل می کند و تنوع دشمنان در بازی بالا نیست و مدام دشمنان تکراری را می بینیم و در طول بازی با آن ها رو برو می شویم که تنوع زیاد جالبی ندارند. در بخش باس ها هم همین طور است و شاهد طراحی خیلی مخوف و خفنی در آنها نیستیم و در واقع با این که تعداد باس ها مناسب است ولی کیفیت طراحی و مبارزه آنها بجز یکی دو تا از آنها زیاد بالا نیست و این موارد از ضعف های بازی محسوب می شوند، آن هم بازی که بسیار از سری سولز الگوبرداری کرده است که مظهر باس فایت های شاهکار محسوب می شود.

معلوم است که وقتی یک عمر سری سولز و بازی های شبیه آن را با سلاح سرد بازی کرده ایم، ناگهان یکی بیاید و با رایفل و شات گان ما را به دنیای سولز ببرد برایمان در ابتدا عجیب خواهد بود. اتفاقا این خیلی ریسک بوده و دل جرات می خواسته که سازندگان انجام داده اند ولی چه سود که دنیای امروز، بازی های بزرگ از بازیسازان کوچک را نابود می کند.

دوستان می دانید Immortal: Unchained خوراک چه کسانی است؟ آنهایی که مثل بنده این روحیه را دارند که بدون این که حتی یک اپسیلون از نقشه بازی مانده باشد آن منطقه را رها نمی کنند!! چرا؟ چون این بازی معدن و منبع فوق العاده عالی آیتم های مخفی و صندوق های گنج در گوشه و کنار نقشه است و از گشتن دنیای بازی آنقدر کیف خواهید کرد که نگو و نپرس. درجه سختی بازی کاملا بالاست و عنوانی مناسب هاردکور بازان و طرفداران سولز است و باید حسابی (مخصوصا در اوایل بازی که مقداری استفاده از سلاح گرم برایمان گنگ است) صبر داشته باشید و لول بزنید و شخصیت خود را ارتقا دهید و شاخه های صحیح و کاربردی ارتقای شخصیتتان را بیابید و کل دنیای بازی را زیر و رو کنید تا آیتم های عالی پیدا کنید و بتوانید راحت تر پیشروی کنید. اما با تمام این اوصاف در بخش هایی از بازی که البته خیلی پرتعداد نیستند، بالانس درجه سختی در بازی کاملا از بین می رود و بازی به طور ناجوانمردانه و غلطی سخت می شود که واقعا اشکتان را در می آورد و ممکن است کلی Bit از دست بدهید و برای رسیدن از یک Oblesik به دیگری، زجر بکشید.

فقط کافی است از همان ابتدای مقاله عکس ها و گیف ها را نگاه کنید و بعد با خود می گویید که چطور این ۴ گرفته؟

وقتی کشته شوید، Bit هایتان که دقیقا کاربرد روح های سولز را دارند در محل کشته شدنتان می مانند و یک بار وقت دارید برگردید و آنها را بردارید. یک نکته خوب بازی که با وجود عیب های بزرگی مثل نداشتن نقشه و درست راهیابی نکردن بازیباز و نشان ندادن ماموریت، مرحمی بر زخممان است، موضوع نوع راهیابی مراحل به هم و ایجاد مبانبرها در بازی است که واقعا  گاهی مراحل و مناطق به طور عالی به هم وصل می شوند و جلوتر هم که امکان سفر سریع بین مناطق را به دست می اورید. اما نبود هیچ نقشه و راهنمایی در بازی و از آن بدتر نبود هیچ بخشی که در آن ماموریت و هدف ما را بنویسد باعث گنگ شدن بازی در برخی مواقع می شود و ممکن است ندانیم باید اکنون به کجا برویم و چه کار کنیم. Immortal: Unchained شدیدا پاداش دهنده است و برای کسانی که نمی ترسند و خوب محیط را می گردند کلی سورپرایز و جذابیت به همراه دارد. همچنین جالب اینجاست که بازی هرگز شما را رها نمی کند که مثلا دیگر از اواسط آن، چیزی برای رو کردن به شما و بخشیدن تنوع به بازی نداشته باشد، بلکه مدام هر چه جلوتر می روید قابلیت های جذاب تر و ارتقاهای باحال و قابلیت سفر سریع و ایستگاه های ارتقای زره سلاح های کمیاب تر و… را به شما می دهد که انگیزه داشته باشید.

از زمانی که اولین تریلر Immortal: Unchained را دیدم نامش را یادداشت کردم و ۲ نکته را از همان ابتدا با دیدن تریلر بازی می دانستم.  یکی این که بازی وقتی منتشر شود قطعا به خاطر تقلید، کوچک بودن سازنده و  … ، نمراتش را خیلی پایین خواهند داد و دوم هم این که می دانستم من و عاشقان سولز بدجور با این بازی کیف خواهیم کرد. هر دو مورد نیز درست از آب در آمد و چند موردی که بازی را نقد کرده اند همگی خیلی پایین داده اند و نمره ۴ را به این عنوان داده اند ولی یک سوال دارم؟ ۴ یعنی بازی که اصلا نمیشه بازیش کرد نه بازی که اصلا اگر بگیم ۱۰۰ درصد هم تقلید سولزه خب المان ها و مکانیک های سولز میشن ۴؟ میشه بازی ۴ رو ۳۵ ساعت بازی کرد؟

همچنین سیستم عالی بازی برای بخشیدن ارزش تکرار به آن، این است که در طول بازی و از همان مرحله اول کلی صندوق و درب مختلف و .. سر راهتان است که برای بازکردنشان آیتم هایی لازم دارید که مثلا در اواخر بازی آن ها را می گیرید و به این ترتیب بعد از گرفتن آیتم های لازم انگیزه دارید تا دوباره برگردید به آن محیط ها و صندوق ها را باز نمایید که اغلب این صندوق ها نیز سلاح ها و آیتم های خیلی قدرتمندی دارند. جالب است که این مطلب حتی از نقدهای بازی های خیلی بزرگ دنیا هم که نوشته بودم طولانی تر شد و حس میکنم دلیلش این است که وقتی جایی حس می کنم حق خوری شده است و کسی که زورش نمی رسد را به راحتی و با بی انصافی کوبیده اند، نمی توانم چیزی نگویم و این بار هم با خودم گفتم که باید حتی ریزترین موارد بازی را نیز برای شما بشکافم و بر اساس تجربه ۳۵ ساعته ام از بازی، جزییات گیم پلی آن را نیز برایتان توضیح دهم تا حق این بازی لااقل در کشور ما خورده نشود و سازندگانش بدانند که شاید یک جا بوده که بازیشان را با بیشتر از یکی دو ساعت بازی کردن، نقد کرده است.

تصمیم گیری در مورد خرید یا عدم تجربه این بازی بر عهده شما عزیزان است و از طرفی می توانید نمره ۴ مربوط به ۲-۳ نقد بازی را نگاه کنید که البته قطعا بر اساس یکی دو ساعت اول گیم پلی نوشته شده اند. می توانید یوزر اسکور حدودا ۸ کاربران را نگاه کنید که از نظر من بسیار صحیح است زیرا این بازیبازان همان طور که خودشان نوشته اند حدود ۱۰ ساعتی بازی را تجربه کرده اند، و یا می توانید در نهایت به نقد و نمره بنده توجه فرمایید و بر اساس این که قبلا چه مقدار در مورد بازی هایی که به شما معرفی یا نقد کرده ام به من اعتماد دارید، تصمیم خود را در مورد تجربه این بازی بگیرید.

در انتهای این بررسی و پس از پرداختن کامل به بخش های گوناگون Immortal: Unchained، دوباره یک موضوع را برایتان تکرار میکنم تا خودتان کلاهتان را قاضی کنید و بسته به این که چق مقدار حرف من را قبول دارید در مورد بازی قضاوت کنید. دوستان عزیز مگر می شود کسی که یک عمر سری سولز و .. را بازی کرده است بنشیند پای یک بازی که از سولز الگو گرفته و َآن بازی افتضاح باشد و محتوا نداشته باشد و آن شخص ۳۵ ساعت بازی کند؟ یعنی بازی که نمره اش ۴ است را می شود ۳۵ ساعت بازی کرد (تازه کلی به پایان مانده است)؟ اصلا اینها به کنار. چطور بازی که کمبود محتوا دارد تا ۵۰ ساعت گیم پلی دارد؟!! محتوا این نیست که یک بازی بتواند ۳۵ ساعت یک گیمر با سالها تجربه بازی را بنشاند پای خودش و به او موارد جدید و لذتبخش ارائه دهد؟ اگر این نیست پس محتوای یک بازی چیست؟ شرم بر کسانی باد که با اعتبار یک سازنده کوچک و حاصل چند سال زحمتش راحت بازی می کنند، به هزاران دلیل که خودشان بهتر می دانند. Immortal: Unchained اگر بازی فرام سافتور بود اکنون داشت با متای حدود ۸ برای خودش می چرخید و کیف می کرد اما حالا ننگ نمره ۴ بر پیشانی اش می بیند. ننگی که بیشتر شایسته آن کسانی است که با یکی دو ساعت بازی، فاتحه یک عنوان ۵۰ ساعته را می خوانند و حتی سازنده و ناشرش را ورشکست می کنند.

هر چقدر و هر ساعتی که در Immortal: Unchained جلوتر می آیید و بیشتر با قلق بازی آشنا می شوید، بازی بهتر و لذت بخش تر می شود و مدام شما به عنوان یک طرفدار سولز خوشحال تر می شوید

تصمیم گیری در مورد خرید یا عدم تجربه این بازی بر عهده شما عزیزان است و از طرفی می توانید نمره ۴ مربوط به ۲-۳ نقد بازی را نگاه کنید که البته قطعا بر اساس یکی دو ساعت اول گیم پلی نوشته شده اند. می توانید یوزر اسکور حدودا ۸ کاربران را نگاه کنید که از نظر من بسیار صحیح است زیرا این بازیبازان همان طور که خودشان نوشته اند حدود ۱۰ ساعتی بازی را تجربه کرده اند، و یا می توانید در نهایت به نقد و نمره بنده توجه فرمایید و بر اساس این که قبلا چه مقدار در مورد بازی هایی که به شما معرفی یا نقد کرده ام به من اعتماد دارید، تصمیم خود را در مورد تجربه این بازی بگیرید.  Immortal: Unchained عنوانی است که هر طرفدار و عاشق سری سولز و بازی های هاردکور باید حتما تجربه کند و خودش را به چالش بکشد، اما یک نکته را اکیدا در انتهای این مطلب مجددا تکرار می کنم. “یا اصلا و ابدا به سراغ تجربه Immortal: Unchained نروید و کلا بی خیالش شوید و یا اگر سراغش می روید حداقل آن را ۳-۴ ساعت بازی کنید و بعد از یک ساعت نگویید اصلا خوب نیست. هر چقدر و هر ساعتی که در Immortal: Unchained جلوتر می آیید و بیشتر با قلق بازی آشنا می شوید، بازی بهتر و لذت بخش تر می شود و مدام شما به عنوان یک طرفدار سولز خوشحال تر می شوید. هر یک ساعتی که از این بازی می گذرد شما مدام به فکر امتیاز ۴ هستید و در ذهنتان مرورش می کنید که چطور می شود به این بازی ۴ داد. واقعا این را به عنوان یک نویسنده یا منتقد نمی گویم. بلکه به عنوان یک گیمر می گویم که این بازی را وقتی ۳-۴ ساعت پایش بنشینید و سختی اش دستتان بیاید و قلقش را یاد بگیرید، سپس واقعیتش را خواهید دید و یک سولز لایک خیلی لذتبخش با حال و هوای جدید را تجربه خواهید کرد.”