ّباران گلوله در فضا | نقد و بررسی بازی Mothergunship

Mothergunship یک بازی ویدئویی در سبک اکشن شوتر اول شخص است که توسط شرکت Grip Digital با همکاری Terrible Posture Games توسعه یافته و اخیرا به وسیله Grip Digital برای سیستم عامل مایکروسافت ویندوز ، پلی استیشن ۴ و اکس باکس وان منتشر شده است. این بازی توانسته به طور همزمان رضایت منتقدین و مخاطبین را به دست آورده و نمرات بسیار خوبی را هم دریافت نماید. در ادامه به نقد و بررسی آن می‌پردازیم.

داستان بازی در آینده ای دور روایت می شود، هنگامی که ربات‌های پیشرفته فضایی، به زمین حمله کرده و سعی در تصرف آن و نابودی بشریت دارند. در بازی شما در نقش یکی از قهرمانان گروه مقاومت یا همان Resistance باید به همراه هم‌‌تیمی‌های خود، در مقابل آنها ایستادگی کرده و کره زمین را نجات دهید. داستانی کلیشه‌ای و فاقد خلاقیت که البته تا کنون بارها توسط سازندگان مختلف در بازی‌های گوناگون به کار رفته و حداقل برای این عنوان که عنوانی داستان محور به حساب نمی‌آید، نمی‌تواند ایرادی اساسی به حساب بیاید. ضمن آن که شخصیت‌های داخل بازی که چهره‌ای کارتونی برای آن‌ها طراحی شده، نسبتا دیالوگ‌های خنده‌دار و بامزه‌ای دارند و در نتیجه خشک نبودن مکالمات می‌توانند کمی هم جذاب باشند.

باران گلوله…

هاب و مرکز اصلی گروه مقاومت سفینه‌ای است در فضا نزدیک به سفینه‌های بیگانگان به طوری که می‌توان آن‌ها را رصد کرده و به موقع به آن‌ها حمله کرد. در واقع مراحل گوناگون بازی همان سفینه‌های دشمنان بازی هستند که باید به آن‌ها حمله کرده ، دشمنان را نابود نماییم و خب غنایمی هم به دست بیاوریم که باعث خواهند شد دائما قوی‌تر شده و آمادگی بیشتری برای فتح سفینه‌های سخت‌تر پیدا کنیم. در نتیجه دائما قوی‌تر خواهیم شد و غنائمی که به دست می‌آوریم هم دائما بهتر و باارزش‌تر می‌شوند. این حس پیشرفت و پیشروی در مراحل تا حدودی بازی را همچنان جذاب نگاه می‌دارند. قابلیت ارتقای شخصیت بازی در سه بخش سلامتی ، سرعت و پرش هم می‌تواند در پایان هر مرحله لذت‌بخش باشد. هر چند پس از مدتی مراحل بالاتر نمی‌توانند جذابیت خیلی زیاد مراحل اولیه را حفظ کنند.

بازی به هیچ وجه آسان نیست و یک بار مردن به قیمت بیرون افتادن از مرحله و از بین رفتن غنائم به دست آمده از آن مرحله تمام می‌شود. در واقع این عامل باعث بالا رفتن هیجان بازی و همچنین انگیزه بازی‌بازان برای خوب و حرفه‌ای بازی کردن خواهد شد. طبیعی است که کسانی که تجربه انجام بازی‌هایی مثل Serious Sam ، Doom ، Unreal Tornoument و شوترهای این‌چنینی را دارند (شوترهایی که مثل مور و ملخ از همه طرف دشمنان بر سر آدم می‌ریزند و فرصت نفس کشیدن هم نیست) می‌توانند راحت تر بازی را به پایان ببرند.

کولاک گلوله…

هر مرحله از بازی شامل بخش‌ها یا اتاق‌های مختلفی است که به وسیله راهروهای کوچکی کاملا از یکدیگر جدا خواهند شد. در واقع می‌توان گفت هر مرحله خود شامل چندین زیرمرحله هست که در آن باید تعدادی دشمن خاص را از بین ببرید. در راهروهایی که بین این اتاق‌ها وجود دارند امکانات بسیار جالبی وجود دارد. اول از همه تابلویی است که آماری را به بازی‌باز ارائه خواهد کرد. این آمار شامل تعداد دشمنان کشته شده ، مجموع میزان آسیبی که به دشمنان وارد شده ، تیرهای شلیک شده ، پرش‌ها ، آسیبی که گیمر دیده و مقدار پول جمع‌آوری شده است. این آمار وقتی جالب‌تر می‌شود که خواهیم دید در مدت زمان کوتاهی چه اعداد بزرگی به وجود آمده. برای مثال خود من در ۵ دقیقه از اولین مرحله بازی (مرحله بعد از آموزش) ۲۰۰۰ گلوله شلیک کرده و ۱۰۰ دشمن را هم از بین برده بودم. بازی واقعا ریتم بسیار تند و دیوانه‌واری دارد. حرکت شخصیت اصلی بازی به گونه‌ای است که انگار شیفت را نگه داشته و مشغول دویدنیم و ۵ ثانیه دیگر نوار استقامتمان تمام میشود. اما در بازی نه محدودیتی در دویدن وجود دارد و نه تیرهای اسلحه‌ها تمام می‌شوند. البته بعد از کلی تیراندازی اسلحه‌ شلیک نخواهد کرد تا چند ثانیه بعد که مجددا عمل Reload انجام شده و آماده تیراندازی شویم.

شخصی‌سازی بدون خلاقیت! همرو ورداشتی چیدی کنار هم که چی ؟

صحبت از اسلحه‌ها شد. این بازی از نظر شخصی‌سازی اسلحه نو‌آوری خاصی را در بازی خود به کار برده که من در هیچ عنوان دیگری مشابه آن را ندیدم. در بازی خواهیم توانست، همان طوری که قطعات Lego را به هم وصل کرده و آدمک‌ها و ماشین‌های دلخواه خود را تولید می‌کنیم با سلاح‌ها هم همین کار را انجام دهیم. در عنوان Mothergunship قادر خواهیم بود قطعات مورد نظر خود را به هر شکلی که می‌خواهیم و هر زاویه‌ای که به نظرمان مناسب‌تر هست به هم چسبانده و سلاح جدیدی تولید کنیم. قطعات اسلحه‌ها در سه دسته Connectors ، Barrels و Caps قرار می‌گیرند. Connectorها یا همان اتصال‌دهنده‌ها قرار است بخش‌های مختلف اسلحه‌ها را به هم وصل کنند. Barrelsها یا لوله‌های تفنگ مشخص‌کننده نوع تیری خواهند بود که قرار است از سلاح شلیک شود و Capsها یا همان کلاهک‌ها هم ویژگی‌های مخصوص و جالبی را به تفنگ‌ها اضافه می‌کنند. فرض کنید Connectorای در اختیار دارید که توانایی اتصال ۵ قطعه را به هم دارد. می‌توانید مسلسل و راکت لانچر را به همراه دو کلاهک که قابلیت سرعت بیشتر شلیک را دارند به آن وصل کنید تا یک ماشین کشتار عالی داشته باشید. حتی می‌توانید دو Connector را به هم متصل نموده و قطعات بیشتری را به آن وصل کنید. در واقع هر شخصی می‌توان اسلحه‌های خود را شخصی‌سازی کند که این امر می‌تواند مخصوصا در مود مولتی‌پلیر و کوآپ که قرار است به زودی به بازی اضافه شود جذاب و هیجان‌انگیز باشد. البته هر چقدر اسلحه خود را پیشرفته‌تر کنیم و شلیک‌های آن را کشنده‌تر و قوی‌تر کنیم، انرژی بیشتری از ما خواهند گرفت و در نتیجه دائما باید چند ثانیه را صرف Reload کردن آن نماییم و ممکن است در شلوغی دیوانه وار میدان نبرد متحمل ضرر زیادی شویم. شخصیت قابل بازی می‌تواند در هر دست خود یک سلاح به همراه داشته باشد و کاملا هم آن‌ها را شخصی‌سازی کند. البته می‌توان به جای اسلحه یک یا دو دست خود را به مشت زدن اختصاص دهیم و از نزدیک به دشمنان آسیب وارد کنیم(با توجه به آن که بعضی از دشمنان را فقط از را دور می‌توان کشت، حداقل باید در یک دستمان سلاحی داشته باشیم!).

آها ! الان بهتر شد…

در ابتدای هر مرحله می‌توان قطعات محدودی از سلاح‌ها را از ایستگاه سرهم کرده و با خود به سفینه دشمن برد. در واقع می‌توان یک سلاح قوی ساخت و با توپ پر به جنگ دشمن رفت اما نکته این جاست که اگر به هر دلیلی در وسط مرحله کشته شویم و نتوانیم مرحله را به اتمام برسانیم سلاحمان به همراه تمام اجزایش از بین خواهد رفت و این یعنی عاملی محدودکننده برای انتخاب و گزینه قطعات سلاحی که می‌خواهیم با آن به جنگ دشمنان برویم.

طراحی مراحل در عنوان Mothergunship شاهکار نیست اما خوب است. شاهکار نیست از آن جهت که محیط‌های بازی پس از مدتی تکراری می‌شوند و حتی چینش Random دشمنان و آیتم‌های فراوانی که در آن‌ها یافت می‌شود، به همراه قابلیت پرش به بالا هم نخواهد توانست آن جذابیت اولیه‌ای که داشتند را حفظ کند. اما به هر حال مراحل طراحی خوبی دارند. اتاقک‌های مدرن و پیشرفته از نظر ظاهری با رنگ‌های زیبا به همراه یک دوجین دشمن ریز و درشت که جانمایی مناسبی هم دارند، تیراندازی و جاخالی دادن و پرش از روی موانع و سکوها گیم‌پلی بازی را لذت بخش کرده است. لباس طراحی شده برای شخصیت اصلی بازی به گونه‌ای است که او می‌تواند پرش‌های بلندی را انجام دهد. همچنین بر روی هوا هم می‌توان به غیر از پرش اولیه دو بار دیگر پرشی به بلندی پرش اول انجام داد و تازه اگر آیتم‌های خاصی را هم به دست بیاوریم می‌شود تعداد بیشتری پرش انجام داد و به عبارتی برای مدتی محدود پرواز کرد.

در بازی Bossهایی هم وجود دارند که هم طراحی مناسبی دارند و هم با یکدیگر فرق کرده و هر کدام لم مخصوص خودشان را دارند. از نظر درجه سختی هم مناسبند. در واقع نه آن قدر آسان‌اند که کشتن آن‌ها بدون دغدغه و هیجان باشد و نه آن قدر سخت که پس از چند بار مردن و خورد شدن اعصابمان در یک بازی که قرار است لذت‌بخش باشد دسته یا کیبورد و موس را کنار گذاشته و از بازی بیرون برویم.

طراحی خوب محیط‌ و حس بودن در سفینه فضایی

می‌رسیم به گرافیک بازی. گرافیک بازی به هیچ عنوان یه گرافیک غول و هیولا به شمار نمی‌رود اما از آن جا که با موتور Unreal 4 ساخته شده فیزیک بسیار مناسبی داشته و روی اکثر رایانه‌های امروزی با کیفیت بسیار خوبی اجرا خواهد شد. در واقع از آن جایی که موتور Unreal 4 موتوری امتحان پس داده و بهینه است، سازندگان آن را برای عنوان خود مناسب دیده‌اند و نتیجه کار هم انصافا خوب از آب در آمده است. گرافیک هنری بازی هم به همین شکل است. طراحی بازی چیزی بین عناوین واقع‌گرایانه و کارتونی است. در واقع نه می‌توان آن را مانند Borderlands کارتونی در نظر گرفت و نه مانند عناوینی با طراحی Real دانست. محیط‌های بازی رنگارنگ و مدرن طراحی شده‌اند و کاملا حس حضور در یک سفینه فضایی را منتقل می‌کنند. اما مشکل آن جاست که این محیط‌ها پس از مدتی تکراری می‌شوند و تنوع زیادی نخواهند داشت. در واقع عاملی که باعث خواهد شد بازی را تا انتها دنبال کنیم گیم‌پلی آن است و نه طراحی هنری گوناگون مراحل و محیط‌های جدید.

موسیقی بازی به معنای واقعی کلمه عالی است. هیجان انگیز و سریع با سازهای الکترونیک که اکثرا متال یا راک و یا ترکیبی از این دو هستند، اتمسفر بسیار جذابی را به وجود می‌آورد. البته در تنظیمات پیش‌فرض بازی صدای موسیقی بسیار کم به گوش می‌رسید و کاملا در سایه صدای گلوله‌های شخصیت اصلی بازی و دشمنان قرار می‌گرفت که البته به سادگی قابل اصلاح بود.صداگذاری بازی هم مشکل خاصی نداشته و صدای گلوله‌های بازی که حرکت موجودات همگی مخصوص به خود آن شخصیت و قابل قبول است.

عنوانی که عاشقان شوترهای دیوانه‌وار و الداسکول حتما باید تجربه کنند.

 در مجوع می‌توان Mothergunship را برای طرفداران شوترهای دیوانه وار که دشمنان از همه طرف به سمت بازیباز می‌ریزند یک عنوان عالی به حساب آورد. بازی می‌تواند با محتوای زیاد خود و جذابیت‌های بی‌نظیرش تا زمان زیادی گیمرها را مشغول کند. شخصی‌سازی منحصر به فرد و پیشرفته بازی هم بر لذت آن خواهد افزود.