Overwatch از نوع ریسینگ | نقد و بررسی عنوان Onrush

عناوین ریسینگ همیشه طرفداران و مخاطبین مخصوص به خود را داشته‌اند. عاشقان رانندگی و سبقت و  هیجان! و البته بعضی‌ها هم که تجربه واقع‌گرایانه و بهتری می‌خواهند بیشتر به ریسینگ‌های واقع‌گرایانه و شبیه‌ساز تمایل دارند. از گذشته بازی‌های ریسینگ تقریباً همگی حول محور رد شدن از خط پایان و نفر اول شدن می‌گشته‌اند. کم‌کم با محوریت تخریب و مزاحمت برای دیگر ماشین‌ها با گذر زمان امکانات دیگری همچون تیر زدن ، گرفتن آیتم‌های گوناگون ، پرتاب بمب و گذاشتن مانع پشت سر برای دشمنان نیز به برخی عناوین ریسینگ  اضافه شدند. در سال ۲۰۱۵ میلادی عنوان Rocket League به بازار عرضه شد که طبیعتاً نمی‌توان آن را یک عنوان ریسینگ به حساب آورد اما در آن به همراه دوستانمان و یا هوش مصنوعی کنترل خودرویی رو بر عهده می‌گرفتیم و در یک زمین سالن سرپوشیده فوتبال بازی می‌کردیم(بعدها بسکتبال و مدهای دیگر هم اضافه شد). این ایده شاید در نگاه اول مسخره به نظر می‌رسید اما شدیداً جواب داد. تجربه لذت‌بخش و مفرح بازی با دوستان در راندهای کوتاه به همراه هیجان و کل‌کل همیشگی عناوین آنلاین همه و همه باعث شدند راکت لیگ به محبوبیت زیادی دست پیدا کرده و فروش بسیار خوبی را نیز تجربه کند.

عنوانی که در این مقاله به نقد و بررسی آن خواهیم پرداخت، اگرچه ایده‌ای متفاوت دارد اما به راکت لیگ نیز شباهت بسیاری دارد. تجربه تیمی بازی به همراه دوستان یا هوش‌های مصنوعی، زد و خورده و تنش‌های فراوان، وجود دو تیم نارنجی و آبی، سرعت بالای راندها، و از همه مهم‌تر حذف هدف اصلی ریسینگ یعنی سبقت گرفتن و جلوتر از رقبا و اول شدن.  عنوان Onrush توسط استودیوی Codmasters طراحی شده توسعه یافته و  Deep Silver وظیفه انتشار آن را بر عهده داشته است. بازی موفق شده به عنوان یک ریسینگ آرکید متای خوب ۷۸ را به دست آورده است.

درصد زیادی از زمان بازی رو رو هوا سپری می کنین

گیم پلی بازی در همان نگاه اول موفق می‌شود مخاطب مخصوص به خود را جذب کند. خودروها در یک جاده نسبتاً عریض رها شده و یک وظیفه بیشتر ندارند. تخریب وسایل نقلیه حریف! محیط‌ها و مناطق بازی، فیزیک و آسیب‌پذیری خودروها و آیتم‌های موجود در جاده همگی می‌خواهند یک هدف را تأمین کنند. تخریب و انهدام و واژگون شدن هر چه بیشتر خودروها.  اگر فقط از طرفداران ریسینگ‌های شبیه‌ساز و دقت بسیار زیاد در پیچ‌ها و صبر و حوصله و تنظیم باد لاستیک‌ها و فرمان و ترمز هستید به طور کلی دور این عنوان را خط بکشید! اما اگر ریسینگ‌های آرکید را دوست داشته و از طرفی طرفدار شوترهای آنلاینی مثل Overwatch هستید، این عنوان می‌توان جدا از بحث خوب و یا ضعیف بودن، مناسب سلیقه شما باشد.

مناطق و محیط‌ها و جاده‌های بازی همگی بسیار پرفراز و نشیب و پر از تپه و چاله طراحی‌شده‌اند و دوربین بازی در این مورد بسیار عالی عمل می‌کند. در واقع همیشه دید خوبی از جاده و خودروهای دیگر خواهید داشت. دوربین بازی وظیفه دارد صحنه نبرد را خوب نشان دهد و نه زاویه‌ای که یک راننده به آن نیاز دارد. اگر چند لحظه از دیگران عقب بیفتید، با توجه به سرعت تقریبا برابر خودروها فرصت نخواهید داشت به آن‌ها برسید، پس بای خودش شما رو از زمین بلند کرده و درون کارزار می‌اندازد.

زیادی تند برین کیفیت بافت ها هم میان پایین !!؟

در عنوان Onrush دو تیم در جاده‌ای رها می‌شوند که در ان به غیر از خودروهای مسابقه‌دهنده (یا بهتر است بگوییم مبارز) خودروهای عادی دیگری هستند که هیچ وظیفه‌ای جز شلوغ کردن صحنه نبرد و واژگون شدن بر عهده ندارند. با انجام حرکات ریسکی، پرش‌های بلند و از همه مهم‌تر آسیب زدن به حریف نواری آبی‌رنگ تحت عنوان Boost پر خواهد شد. وقتی این نوار به حداکثر میزان خود برسد، گیمر می‌تواند با سرعت بسیار بیشتر به حریفان نزدیک شده و بسیار راحت آن‌ها را نابود کرده و برای چند ثانیه از میدان نبرد حذف نماید. تعداد Boostها تعیین‌کننده تیم برنده خواهد بود. اما بازی به همین سادگی‌ها هم نخواهد بود‌. نکته‌ای که در ابتدا جلب توجه می‌کند آن است که در این عنوان پشت سر رقبا بودن مزیت به حساب می‌آید و نه سبقت گرفتن و جلو زدن از آن‌ها. در واقع از پشت سر است که می‌توان به خودروهای دیگر ضربه وارد کرد و دید خوبی از آن‌ها داشت. در بازی دائماً افراد با Boost کردن جلو می‌افتند و فرصت به رقیب خواهد رسید تا بتازد و امتیاز کسب کند. این عامل به همراه پاداش‌هایی که از ریسک و برخوردهای گوناگون به دست می‌آید، بازی را مهیج و جذاب کرده است. بردن در بازی منوط به تقسیم وظایف و عملکرد کلی تیم خواهد بد، پس چه کسی که عالی بازی می‌کند و چه کسی که حرفه‌ای نیست همگی در برد و باخت شریک خواهند بود و این لذت بخش است. در واقع اگر ضعیف هم هستید سعی کنید بهترین خود باشید تا به تیم تا حد توان کمک نمایید و کم کم حرفه‌ای شوید. در ضمن بازی بخشی را برای آموزش گیمرها فراهم نموده و در ویدئوها یا نوشته‌هایی تکنیک‌های اولیه بازی را آموزش می‌دهد. در بازی ۸ گروه وسیله نقلیه متفاوت وجود خواهد داشت که هر کدام وظیفه مخصوص به خود را دارند. برای مثال برخی بیشتر به درد محافظت از دیگر هم‌تیمی‌ها می‌خورند و بعضی‌ها هم مناسب حمله هستند. این مساله به مانند تمام بازی‌های آنلاین می‌تواند شمشیری دولبه باشد. از طرفی تجربه تیمی و همکاری مناسب با دوستان و پیروزی لذت‌بخش است و از طرفی دیگر ممکن است دیگران ذره‌ای به این مسائل اهمیت ندهند و روی اعصابتان رژه بروند. همچنین در هنگام بازی آنلاین توانایی قطع کردن بازی و رفتن به منوی آن را نخواهد داشت (مگر آن که کلا بازی را ببندید!).

این صحنه تازه جزو صحنه های خلوت بازیه

اما نکته‌ای که کمی به بازی ضربه می‌زند کمبود محتوا برای آن است. متأسفانه بازی در حد و قواره یک عنوان ۶۰ دلاری نیست. بازی چهار ماد اصلی مختلف به همراه ۸ گروه وسیله نقلیه دارد و در حالت آنلاین خود حداقل در کوتاه مدت لذت‌بخش است، اما در حالت Single Player پس از چند ساعت تجربه بازی، تنوع کافی ندارد. وجود مادهای متنوع‌تر برای این عنوان ضروری به نظر می‌رسد، زیرا به نظر می‌رسد مادهای بازی پس از مدتی تازگی و جذابیت خود را از دست خواهند داد. شاید این مشکل بعدها با آپدیت‌ها و DLCهایی برطرف شود. اما به هر حال این عنوان در قیاس با عناوین ۶۰ دلاری دیگر بیش از حد ساده و کوچک است. حتی در بازی حالت Local Multiplayer هم وجود ندارد و نمی‌توانید با اعضای خانواده و دوستان خود بر روی یک دستگاه بازی کنید. با توجه به ماهیت عنوان Onrush نبود این بخش عجیب به نظر می‌رسد، زیرا بازی اساسا برای سرگرمی ساخته شده است.

در زمینه گرافیک فنی Onrush قابل قبول است. نه کمتر و نه بیشتر. در واقع نه گرافیک عالی و فوق‌العاده‌ای دارد که بیننده را بر سر ذوق بیاورد و نه توی ذوقش خواهد زد‌. کیفیت بافت‌ها، نورپردازی، طراحی خودروها و …همگی چنین وضعیتی دارند‌. اما گرافیک هنری و طراحی مناطق و محیط‌های بازی بسیار خوب صورت پذیرفته‌ است. جاده‌ها و مناظر بازی همگی زیبا هستند و رانندگی در آن‌ها لذت‌بخش است. همان طور که پیش‌تر اشاره شد توپوگرافی مناطق و جاده‌های بازی به‌گونه‌ای است که دائماً در حال پریدن از تپه‌ها و فرود آمدن روی پستی‌ها هستیم. هنگامی که از تپه‌ای بالا رفته و پرشی انجام می‌دهیم، ناگهان نور خورشید در افق نمایان شده و منظره‌ای زیبا خواهد ساخت. آسمان و مناطق و مناظر دوردست هم با جزییات خوبی طراحی شده و به زیبایی کلی بازی افزوده‌اند. در مجموع می‌توان گرافیک بازی را جزو نقاط مثبت بازی به حساب آورد.

صداگذاری و موسیقی بازی وضعیت مناسبی دارند. از طرفی صدای زد و خورد و تخریب و گاز خودروها صدای عالی بازی خواهد بود و مخاطب را بیشتر درگیر مبارزات خواهد کرد و از طرف دیگر موسیقی‌های نسبتاً خشن با ضرب‌آهنگ تند کاملاً با گیم پلی آن هماهنگ است و تا به خوبی در راستای جذابیت عنوان عمل می‌کند. انتخاب موسیقی‌ها بسیار هوشمندانه صورت گرفته است. از طرفی کمی خشن هستند تا حس تخریب را منتقل می‌نمایند و از طرفی دیگر آن قدر هم خشن نیستند که فضای لذت‌بخش و شاد بازی را خراب کنند. همگی آن‌ها هم از نظر ریتم بسیار مناسب انتخاب شده‌اند. گاهی اوقات دوست دارید به همراه بازی هد بزنید! و حرکات موزونی را هم دسته به دست انجام دهید!

ژانگولر بازی تو آنلاین با موسیقی‌های بازی حال میده

در مجموع می‌توان Onrush را بازی مفرح و جذابی دانست که در تمامی بخش‌هایش از جمله گیم‌پلی، طراحی مناطق، موسیقی، صداگذاری و … خوب و یا قابل قبول عمل می‌کند. بازی می‌تواند لذت زد و خورد و تخریب را به خوبی منتقل کند و از این نظر چیزی کم نگذاشته است. گیم پلی آن را در هیچ بازی دیگری ندیده‌ایم و بازی از این نظر ارزشمند است اما بازی با توجه به قیمت ۶۰ دلاری‌اش محتوای کافی برای عرضه به مخاطب ندارد و این بزرگ‌ترین نقطه‌ضعف آن محسوب می‌شود.