پایه های حیات | نقد و بررسی بازی Pillars of Eternity II: Deadfire

زمان زیادی از عرضه نسخه اول pillars of eternity نمی گذرد. عنوانی که در همان روز اولش با وجود آن که چندان هم مطرح نشد، ولی باز هم به یکی از بهترین ها در سبک RPG تبدیل شد. بازی بسیار ساده بود و شاید به نظر بسیاری در حد عناوین مطرح نبود و همه این ها به خاطر سبک نمایشی دوربین بازی بود. در واقع تصور کنید که این بازی هم یک عنوان سوم شخص بود و آن موقع با این عظمت دنیای بازی و زیبایی هایش، می توانست هم سطح عناوینی مانند Skyrim  یا سری Dragon Age هم قرار بگیرد. ولی POE داستان خودش را دارد و هدفش هم واضح است، ایجاد سبک بازی خودش. حالا با عرضه شماره دوم و اصلاح تمام نقص و ها و کاستی های شماره اول می توانیم نگاهی داشته باشیم به پیشرفت های عنوانی که به دلایلی شاید هیچ وقت هم نتواند مطرح شود.

اگر فقط یک نفر در تیم سازنده POE II کارش را درست انجام داده باشد، طراح هنری بازی است!

داستان بازی به عنوان بزرگترین نقطه قوت این شماره هم محسوب می شود. همچون شماره قبلی با توجه به سبک گرافیکی بازی و انیمیشن و تقریبا اکثر بخش های دیگر بازی که تمرکز کمتری بر روی آن ها شده بود، داستان بازی همان طور هم که باید باشد، بزرگترین نقطه قوت بازی است. داستان بازی به صورت کلی در خصوص بازگرداندن شما از مرگ پس از اتفاقاتی عجیب بر روی زمین است و حالا خدایان از شما می خواهند که به بررسی قضیه بپردازید و در اولین نقطه ای که روی زمین می خواهید قدم بگذارید، یک کشتی است و به زودی نیز پس از نبردی کوتاه با دزدان دریایی و رسیدن یک طوفان، کشتی شما نیز از بین می رود و حالا باید به دنبال راهی جایگزین برای آن باشید. در اولین جزیره ای که وارد می شوید متوجه می شوید که این جزیره نیز با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند و در نتیجه هم با کمک های شما آن ها نیز تا حد ممکن به شما کمک خواهند کرد و این شروع بازی است. از جمله نقاط قوت این بازی وجود داستان های جانبی فراوان در کنار داستان اصلی است که باعث می شود حتی پس از پایان بازی بتوانید باز هم ساعت ها سرگرم بمانید. البته هنوز هم تمامی RPG های دیگر هم در این زمینه از سلطان مراحل جانبی یعنی  Skyrim به شدت عقب هستند ولی اینجا باز هم مراحل جانبی خوب و متنوعی برای سرگرم شدن وجود دارد و در ثانی با توجه به بضاعت سازندگان این حد از داستان نیز بسیار قابل ستایش است.

خبر خوب ان است که در ابتدای بازی به مانند هر RPG دیگری، حق انتخاب شخصیت، ظاهر و توانایی های کاراکتر خود را دارید. حتی شما این توانایی را دارید که از فایل ذخیره نسخه اول نیز برای برخی تصمیمات و حالت ها نیز استفاده کنید که این حرکت از سوی سازندگان کاملا قابل ستایش است. البته اگر هم تصمیم بگیرید که همه چیز را از صفر شروع کنید، سورپرایزهای خوب بازی در انتظار شما خواهند بود. شما می توانید کاراکتر خود را با دو جنسیت مذکر و مونث از میان چندین نژاد مختلف انتخاب کنید و اگر هنوز هم اندکی نا راضی بودید، با انتخاب شمایل ظاهری و دیگر جزییات، به طور قطع شما هم به این بخش نمره کامل خواهید داد. البته دیگر جزییات زیبا و جالب بازی حتی انتخاب حالت ایستادن، تن صدا و حتی چهره ای برای آواتار کاراکتر شما برای نمایش در مکالمات در بازی وجود دارد. بعد از به پایان رسیدن این بخش حالا داستان اصلی شروع می شود که از قضا باید در آن هم بسیار دقت کنید. حالا شما باید اولا انتخاب کنید که شخصیت شما تک کلاس است یا چند کلاس. این مسئله از آن جهت مهم است که در صورت انتخاب تک کلاس در میانه نبرد ها شاید در یک قدرت خاص توانایی بیشتری داشته باشید، ولی در میدان جنگ از انعطاف پذیری کمتری نیز خواهید داشت. اما در حالت چند کلاسه شما می توانید دو توانایی کاملا مجزا را به کاراکتر خود ببخشید که به طور قطع اگر توانایی آن را هم داشته باشید، دشمنان کمتر برای شما تهدید جدی تلقی می شوند. البته در صورت انتخاب چند کلاسی مشکلی مهمی که به وجود خواهد آمد سخت تر شدن فرآیند ارتقا کاراکتر در درخت ارتقا ها خواد بود که در نتیجه شما به صرف زمان بیشتری برای به دست آوردن آپگرید های مهم تر خواهید داشت. به نظر می رسید که در ابتدای کار و برای تازه کار ها و یا افرادی که فقط قصد به پایان رساندن چالش اصلی بازی را دارند بهترین گزینه انتخاب تک کلاس باشد و اگر بخواهید از بازی لذت بیشتری ببرید و زمان بسیار بیشتری را نیز صف تجربه بازی کنید، بنابراین راه بهتر انتخاب حالت چند کلاسی است.

خوشبختانه که قابلیت سفر سریع در بازی گنجانده شده است

همچون نسخه قبلی، اینجا هم سبک گرافیکی بازی به عنوان یکی از بزرگترین نقاط قوت آن شناخته می شود. با توسط به دوربین نمای بالای بازی یا ایزومتریک، شما همیشه توانایی خوبی در دیدن زیبایی های دنیای بازی دارید. با توجه به نمای دوربین بازی همچنین نیاز کمتری هم برای نمایش دقیق تک تک جزییات وجود دارد و در نتیجه تیم سازنده نیز فرصت آن را داشته است که وقت بیشتری را صرف بهبود جزییات و یا بهبود بخشیدن به تنوع مناظر بازی کند. البته این اصلا به این معنی نیست که بازی زیبا نباشد و دقیقا برعکس. بازی نسبت به نسخه قبلی پیشرفت های بسیاری داشته است و حالا بزرگ تر و هم جذاب تر است. از سوی دیگر هم جزییات ریزی مانند تکان خوردن درختان و برگ ها ویا افکت باران زیبایی خاصی به بازی بخشیده است و با توجه به این که بیشتر طول زمان بازی بر روی کشتی می تواند سپری شود، در نتیجه افکت آب در بازی نیز بسیار زیبا طراحی شده است و هیچ گاه حس خسته کننده بودن به بازی باز القا نمی شود.

البته همان طور هم که مشخص بود هدف اصلی سازندگان به جای ایجاد یک محیط پر گرافیک که در هر صورت هم جزییاتش دیده نمی شد، تمرکز و بهبود گرافیک هنری بازی بوده و خوشبختانه با وجود گرافیک فنی زیبا، بازی باز هم بسیار دوست داشتنی دیده می شود. در هر شهر و یا منطقه ای شاهد وجود تنوع بالایی در جزییات ریزی هستیم که حتی عناوین اول شخص نیز به آن ها دقتی نمی کنند. از دقت بالا در طراحی خانه ها و یا اماکنی که که تقریبا هیچ کدامشان شباهتی به همدیگر ندارند تا طراحی های هنری میان پرده های بازی است که شامل طرح های هنری زیبایی هستند که البته با آن که مشابه و یا بهتر از آن را در سایر عناوین سبک RPG دیده بودیم، ولی باز هم از جذابیت آن ها کم نمی شود.

رنگ آمیزی صفحه توسط بازی بسیار زیباست و همین طور و به صورت پی در پی دستتان بر روی دکمه اسکرین شات خواهد رفت!

گیم پلی بازی دیگر نقطه قوت بازی و ترکیبی است از دیگر عناوینی که تا به حال دیده و یا تجربه کرده اید. ۹۰ درصد بازی شامل کلیک های پیاپی برای رسیدن از نقطه ای به نقطه دیگر است که در این راه هم همیشه تعدادی دشمن در سر راه شما سبز خواهد شد. گیم پلی بازی به عنوان نقطه عطف این عنوان، ترکیبی است زیبا از گشت و گذار و ماجراجویی در کنار مبارزات زیبا و نفس گیر. از همان اولین لحظه بازی به شما سیستم بسیار ساده بازی نشان داده می شود. شما می توانید از اولین تا آخرین مرحله از بازی را فقط به وسیله یک دست (حداقل در نسخه رایانه های شخصی بازی) سپری کنید. حداقل در این نسخه هیچ نیازی به استفاده از صفحه کلید نیستو هر چیزی به راحتی بر روی صفحه نمایش و HUD بازی قرار دارد و یا حداقل میانبری برای آن وجود دارد و این کلید ها شامل بخش هایی برای انتخاب کاراکتر ها و منو و یا تغییر در کیف و محتویات آن دارید. به سبک هر RPG دیگری یکی از مهمترنی ویژگی های قرار داده شده در بازی توانایی ساخت و ساز آیتم های دیگر از بمب و وسایل دفاعی تا آیتم برای درمان است که می توان بدون بسیاری از آن ها نیز زنده ماند ولی به همراه آن ها زندگی بسیار آسان تر خواهد بود!

یکی از توانایی های فوق العاده خوب و لذت بخش بازی، بخش جمع آوری یار و یاور در راه به پایان رساندن چالش اصلی بازی است. این دوستان بالقوه در سرتاسر دنیای بازی پخش شده اند و برای بالفعل شدن نیاز به حوصله و قدرت تکلم شما دارند. شاید در ابتدای بازی بتوانید به راحتی از پس همه دشمنان برآیید ولی با پیشروی در بازی و رسیدن به دشمنان سرسخت تر و پر تعداد تر، نیاز به دوستان و همراهان برای شما ضروری تر خواهد شد و این تازه برای درجات سختی پایین تر بازی است و در درجات بالا و بالاتر که تعدد دشمنان و قدرت و هوش آن ها نیز دو چندان می شود، به پایان رساندن بازی با تعداد کمتر دوستان رسما غیر ممکن به نظر می رسد. حتی به دلیل ساختار گیم پلی و سبک مبارزات بازی، هم برای راحتی در شکست دادن دشمنان و هم سر نرفتن حوصله، در زمان فی ما بین ضربات شما و یا دشمنتان، همراهانتان می توانند حداقل اندکی هیجان بیشتر به بازی تزریق کنند. البته با وجود تمام کمکی از طریق داشتن دوستان به شما تقدیم خواهد شد، باز هم این وظیفه شما است که از سلامت آن ها دفاع کنید چون آن ها نمی توانند سر خود غذا بخورند و یا خود یا احیا کنند. این وظیفه شما است که در صورت آسیب دیدن سلامتشان را برای نبرد های بعدی بازگردانید و یا با ارتقای آن ها در زمینه هایی که در همان ابتدا می توانید برایشان تعریف کنید، کمک بهتر و بیشتری به تیمتان ارائه دهید.

تله ها را می توانید پیدا کنید ولی تا زمانی که به اندازه کافی ماهر نباشید نمی توانید که آن ها را خنثی کنید و در نتیحه باید یکی را فدای تیم کنید

از سوی دیگر مبارزات بازی بسیار جذاب تر از هر عنوان ایزومتریک دیگر به نظر می رسد. بر خلاف بسیاری از دیگر عناوین این سبک که مبارزات به صورت نوبتی انجام می شود، در این بازی نوعی سبک مبارزه همزمان به همراه وقفه وجود دارد. در این شکل با رسیدن شما به هر دشمنی بازی به طور خودکار متوقف می شود و شما برای ادامه نبرد باید بازی را از این حالت خارج کنید. حتی در میانه های نبرد هم باز این توانایی را دارید که در صورتی که شرایط اقتضا می کرد به طور دلخواه و در هر مرحله ای بازی را مجددا متوقف کنید و نسبت به تغییر تاکتیک اقدام کنید. این تغییر می تواند شامل عقب کشیدن یک یا چند کاراکتر و یا تغییر جهت حمله باشد که می تواند بسیار هم کاربردی و کارا هم باشد. البته در صورتی هم که یکی از همراهان و یا خودتان در معرض کشته شدن هم باشید، باز هم بازی متوقف می شود تا در گرماگرم نبرد نتواند سبب غفلت شما بشود و شما هم مجبور نشوید به خاطر کشته شدن یک نفر از ده ها دقیقه قبل تر بازی را شروع کنید. همچنین با توجه به این که یکی از ویژگی های افزوده شده به بازی استفاده از کشتی در آن است شاهد بعد دیگری هم از گیم پلی و مبارزات بر روی این کشتی ها هم هستیم که تنوع خوبی به حساب می آید.

برای چنین عنوانی که مملو از تصمیمات سخت و مهم است و هر کدام می تواند تاثیری شگرف بر روی داستان بازی هم داشته باشند، صدا گذاری خوب بازی بسیار مهم است و سازندگان هم موفق شده اند که تا حدی این انتظارات را هم برآورده کنند. از همان اولین لحظه بازی چیزی که به شدت خودنمایی می کند سبک کتابی و طریقه روایت بازی است. در اولین لحظات بازی و با شروع نخستین صحبت بین شما و دیگر شخصیت های بازی بعد از مدت زمان کوتاهی یک راوی شروع به روایت حالات و  رفتار های شما و یا شخصیت های بازی می کند که در اولین لحظه کمی شوکه کننده ولی به سرعت زیبایی خودش را نشان می دهد. در سوی دیگر تقریبا تمام کاراکتر های اصلی و بسیاری از NPC های بازی نیز صدای خودشان را دارند که برای استودیویی با این حجم از بضاعت، عنوانی با این عظمت واقعا قایل ستایش است. البته باز هم در بازی بسیارند شخصیت ها و یا بخش هایی که کاراکتر های فرعی صدایی ندارند و فقط باید به نوشته ها کفایت کرد. از سوی دیگر هم بازی پر شده است از موسیقی های متنوعی در انواع و اقسام سبک های متفاوت که البته همه در سبک های کلاسیکی است که با حال و هوای بازی نیز همخوانی خوبی دارند و البته که با توجه به شرایط نبرد و یا گفتگو ها نیز تن موسیقی تغییر می کند که البته چیز چندان خاصی هم نیست.

درخت ارتقا و بهبود توانایی های کاراکتر، دنیایی دقیقا به بزرگی خود بازی در دل خود دارند

در پایان باید گفت که خبر خوب نهایی آن است که نسخه دوم دقیقا همان چیزی است که باید باشد. بازی نسبت به نسخه اول از نظر داستانی و گیم پلی پیشرفت های محسوسی داشته است و واقعا به تکامل رسیده است. از منظر گرافیکی تفاوت ها نسبت به نسخه اول چشمگیر است و باز هم با یک هارمونی زیبا از رنگ ها در صفحه روبرو هستیم. داستان بازی در ادامه نسخه اول است و با وجود آن که هیچ ارتباط خاصی ندارد و فقط اشاره ای به نسخه اول است، باز هم جالب است و زیبایی آن با اندکی پیشروی نمایان خواهد شد و صد البته که برای آن هایی که نسخه اول را تجربه نکرده اند هم خبر خوبی به حساب می آید. ولی بازی یک مشکل دارد که شاید هم چندان هم ایراد نباشد. مهمترین خرده ای که می توان به بازی گرفت سبک نمایش بازی است که از دوربین ایزومتریک استفاده می کند و این هم قطعا برای عده بسیاری خوشآیند نیست. ولی نکته مهم تر ان است که چیزی که سبب می شود POE یک شاهکار دوست داشتنی در این سبک زیبای گیم پلی باشد، دقیقا همین دوربین ایزومتریک است. کنترل ۴ یا ۵ دوست دیگر در دنیای بازی بدون این سبک نمایشی ممکن نبود و از سوی دیگر بسیاری از مکانیزم های بازی نیز بسیار اعصاب خورد کن و مسخره به نظر خواهند آمد و در حقیقت POE و نسخه جدیدیش با این سبک و نمایش خوب هستند و گرنه آن ها هم می شدند یک نقش آفرینی دیگر در سیل این دست عناوین. ولی در نهایت با تمام این تفاسیر POE II Deadlight یک شاهکار در سبک نقش آفرینی است که اگر بتوانید با دوربین ایزومتریک آن کنار بیایید، قطعا برای ساعت ها هم از آن لذت خواهید برد.

Review Copy Provided By Publisher