روزی روزگاری: عظمت یک نسل، شکوه یک حماسه | نقد و بررسی Metal Gear Solid 3: Snake Eater
در دنیای بی کران و بسیار عظیم بازی های رایانه ای برخی از عناوین و فرنچایزها هستند که هرگز و هرگز و هرگز نمی توان نام آن ها را تنها یک “بازی” گذاشت و خیلی خیلی فراتر از این حرف ها هستند. فرنچایزهایی که علاوه بر صنعت بازی، صنعت سینما و داستان نویسی و ادبیات و بسیاری از حوزه های دیگر را نیز به چالش می کشند و خیلی وقت ها از آثار مختص و صرف آن حوزه ها نیز قدرتمندتر و پررنگ تر عمل می کنند تا به نوعی باعث افتخار هنر هشتم شده و به عنوان پرچمدار این صنعت و هنر محبوب، که روز به روز هم بزرگ تر و وسیع تر می شود، شناخته شوند. آثاری که از هر سو و با هر ذره بینی که به اعماق و لایه لایه های آنها بنگریم کم و کاستی نمی بینیم و هر عینک بدبینی که به صورت بزنیم نیز توان دیدن نقص و ایرادی قابل تامل را در آن ها ندارد و اگر “هنر” مصداقی داشته باشد، آن ها دقیقا همان مصادیق “هنر” ناب هستند. عناوینی که یک بازیباز و یک علاقمند بازی های رایانه ای می تواند با افتخار سینه را سپر کرده و و اعلام کند آهای دنیا! در صنعت محبوب من چنین شاهکارهایی ساخته میشود و به عنوان یک اثر هنری خالص به آن ها اشاره کند. عناوینی که نه تنها توانستهاند قلب و روح گیمرها را تسخیر نمایند بلکه به عنوان یک نماد و یک سمبل برای این صنعت شناخته می‌شوند و حتی اکثر فیلمها و کتابهای این روزها در برابر پیچیدگی داستان و دنیای آنها شبیه یک شوخی به نظر میرسند. حال به این داستان و دنیای شاهکار یک گیم پلی بینظیر نیز اضافه کنید تا متوجه شوید با چه قدرتی سروکار داریم. قدرتی به اندازه اوج بلوغ یک صنعت و دنیایی به پهنای زیباترین افسانهها.
Metal Gear Solid 3: Snake Eater شاهکاری جاودان است که تا همیشه نام پرافتخار و با شکوهش بر پهنه عظیم دنیای بازی های رایانه ای حک شده و بر بلندای عرصه اساطیر بازی های رایانه ای، سیطره گسترانیده است.
بدون شک سری بازیهای Metal Gear از همین قبیل بازی ها و یکی از مهم ترین آن ها محسوب میشود که می تواند هر گیمری را عاشق و دلباخته خود کند و البته این کار را نیز کرده است. فرنچایزی که از زمان انتشار اولین نسخه آن همگان فهمیدند عنوانی متولد شده است که با تمام بازی های دیگر فرق دارد و نابغه ای به نام Hideo Kojima وارد این صنعت شده است. نابغه ای که او هم مانند عنوانی که ساخته است با دیگر نوابغ و شاهکارهای این صنعت فرق دارد. کم پیدا می شود کسی که داستانی با پیچیدگی و عمق داستان دنیای Metal Gear را بنویسد و مراحلی مانند مرحل Metal Gear را خلق کند و شخصیتهایی با عمق و عظمت شخصیت های این سری پدید آورد. حال تصور کنید این کارها را که هر کدام به تنهایی برای نابغه خواندن یک شخص کافی است، همه و همه را تنها یک نفر انجام داده است. بله، به همین خاطر است که میگویم Hideo Kojima نیز با دیگر نوابغ این صنعت فرق دارد.
یادش بخیر…. حالا باید منتظر متال گیر زامبی باشیم
سال ۲۰۰۴ و در نسل ششم بازی های رایانه ای بود که استودیو Konami Computer Entertainment Japan و Konami Corporation نسخه سوم فرنچایز فوق محبوب متال گیر سالید با نام Metal Gear Solid 3: Snake Eater را برای پلتفرم PlayStation 2 منتشر کردند و بازخوردهای بی نظیری که بی شک شایسته بازی بود را نیز دریافت نمودند. طراح و نویسنده و کارگردان و تهیه کننده این شاهکار بی نظیر هم هیدئو کوجیمای نابغه بود که با ساخت این بازی یکی از برترین عناوین تاریخ و بهترین نسخه سری متال گیر را خلق نمود. بازی Metal Gear Solid 3: Snake Eater در زمینه کسب امتیازات بازخوردهای شگفت انگیزی را دریافت نمود و امتیازاتی مثل امتیاز ۹ از Destructoid، امتیاز ۹٫۶ از آی جی ان، امتیاز ۹٫۵ از گیم اینفورمر، امتیاز ۹ از گیم تریلرز و امتیاز ۸٫۷ را از وبسایت گیم اسپات دریافت نمود و نهایتا موفق شد تا متای معرکه ۹۱/۱۰۰ را دریافت نماید که نشانگر یک شاهکار فوق العاده بود. در مطلب امروز قصد داریم تا به بررسی بخش های مختلف و کلیات و جزییات بازی Metal Gear Solid 3: Snake Eater بپردازیم و آن را به همراه شما به طور کامل واکاوی نموده تا از نقاط ضعف نداشته آن و نقاط قوت بسیار زیاد آن آگاه شوید!! پس اگر به هر دلیلی حس می کنید که به این بازی علاقمند هستید یا می خواهید خاطرات شیرین و شگفت انگیز آن برایتان زنده شود و یا شاید دوباره به سراغش بروید، با بنده و گیمفا در ادامه مطلب نقد و بررسی بازی Metal Gear Solid 3: Snake Eater همراه شوید.
باید گفت کوجیما به نوعی پس از نسخه دوم، در خلق داستان نسخه سوم ریسک کرد و باز هم به سراغ دنبال کردن داستان بیگ‌باس رفت و ما را با Snake Eater به سفری عمیق در گذشته برد که گویی حال و هوای یک فیلم سینمایی جیمز باند را داشت که با یکی از برترین تم ها و زمینه های تاریخ بازی های رایانه ای تکمیل شده بود. وقایع داستانی Metal Gear Solid 3: Snake Eater قبل از اتفاقات نسخه اول این سری و در طول جنگ سرد در سال ۱۹۶۴ رخ می داد، جایی که مامور خبره CIA با نام رمز “Naked Snake” (که بعدا ملقب به “Big Boss” خواهد شد) به جنگل های Tselinoyarsk در اتحاد جماهیر شوروی فرستاده شده بود تا دانشمندی به نام Sokolov را که مخفیانه یک تانک بسیار پیشرفته مجهز به نیروی هسته ای به نام “Shagohod” ساخته بود را نجات دهد. همه چیز در ماموریت خوب پیش می رود تا این که The Boss افسانه ای ظاهر می شود و خود را در قالب یک خیانتکار به اسنیک نشان می دهد (البته خیلی واقعی نشان می دهد و بازیباز کاملا باور می کند که مربی محبوب و کاردرست اسنیک یک خیانتکار به وطنش است) و می گوید که در حال کار کردن با Colonel Volgin است. Sokolov توسط واحد Cobra اسیر می شود و اسنیک با جراحاتی بسیار شدید توسط The Boss از یک پل بلند به پایین پرتاب می شود و Colonel Volgin به همراه Sokolov فرار می کنند. در ادامه نیز اتفاقات بسیار جذابی رقم می خورند که به واقع باعث می شوند بازیباز یک لحظه هم نتواند از دنبال کردن داستان دست بردارد و مدام تشنه تر برای ادامه بازی و فهمیدن بیشتر داستان است. این هنر داستان سرایی کوجیماست که سبب شده است تا همواره داستان عناوین سری متال گیر از قدرتمندترین داستان ها در تاریخ بازی های رایانه ای به شمار بیایند و حتی فراتر از بسیاری از فیلم ها و دیگر مدیاهای صرفا داستان گو عمل نمایند که در این بین بدون شک نسخه Metal Gear Solid 3: Snake Eater یکی از برترین هاست.
رئیس بزرگ همیشه خود را مدیون استاد و معلمش می داند… استادی بزرگ
علاوه بر داستان زیبا و روایت فوق العاده آن، یکی از مهمترین مواردی که در Metal Gear Solid 3: Snake Eater توانسته است در بالاترین سطح ظاهر شود و نقش مهمی در ارتقای سطح کیفی بازی و هر چه جذاب تر شدن داستان بر عهده داشته است، شخصیت پردازی فوق‌العاده قوی آن بوده که البته یک سنت همیشگی در سری متال گیر بوده و هست. تکتک شخصیتهای حاضر دز این سری و حتی کم اهمیت ترین آنها چنان توسط استاد کوجیما ساخته و پرداخته شدهاند که ما را حیرت زده میکنند و هر یک پیشینه ای را به ما ارائه می دهند که گویا در دنیای واقعی سال ها زندگی کرده اند و ما را با تک تک علایق و احساسات و اتفاقاتی که در زندگی آن ها رخ داده است آشنا می کنند و گاهی آدم فکر می کند کوجیما این آدم ها را از نزدیک می شناسد و با آن ها زندگی کرده است. شخصیت پردازی در سری Metal Gear به قدری عمیق و پیچیده کار شده است که ما را به یاد پیچیدگی و عمق شخصیت های واقعی می اندازد و هیچ تفاوتی با یک مستند ساخته شده از دنیایی واقعی و شخصیت های واقعی حاضر در آن ندارد. این هنری ناب است که از دست هر کسی بر نمیآید و همین هنر های ناب است که در مجموع با یکدیگر سری Metal Gear را شکل دادهاند که کمتر عنوانی یارای رقابت با آن را دارد. نهایتا باید گفت عنوان Metal Gear Solid 3: Snake Eater از نظر داستان، روایت داستان و همینطور شخصیت پردازی و پیچش های داستانی و بازی کردن با احساس مخاطب، یک عنوان کاملا، دقت کنید “کاملا” بی نقص است و یکی از بهترین داستان و روایت ها را در تاریخ بازی های رایانه ای به خود اختصاص می دهد.
تکتک شخصیتهای حاضر دز این سری و حتی کم اهمیت ترین آنها چنان توسط استاد کوجیما ساخته و پرداخته شدهاند که ما را حیرت زده میکنند و هر یک پیشینه ای را به ما ارائه می دهند که گویا در دنیای واقعی سال ها زندگی کرده اند و ما را با تک تک علایق و احساسات و اتفاقاتی که در زندگی آن ها رخ داده است آشنا می کنند و گاهی آدم فکر می کند کوجیما این آدم ها را از نزدیک می شناسد و با آن ها زندگی کرده است.
Metal Gear Solid 3: Snake Eater در زمان انتشار خود یکی از شاهکارهای گرافیکی به شمار می رفت و به واقع می توان آن را در بین برترین بازی های نسل ششم از لحاظ جلوه های بصری نیز قرار داد که البته این موضوع نیز یکی از سنت های همیشگی این سری بوده و هست و چه نسخه سوم در نسل ششم، نسخه چهارم در نسل هفتم و یا نسخه پنجم در نسل هشتم جزو خوش گرافیک ترین عناوین نسل خود محسوب می شوند و سری متال گیر همواره به عنوان یکی از قدرتمندترین فرنچایزها از لحاظ بصری شناخته شده و می شود (شاید می گویید مگر در سایر زمینه ها یکی از قدرتمندترین ها نیست؟) و در تمامی نسخه های این سری شاهد یک بازی بسیار زیبا و جذاب از لحاظ گرافیکی بوده ایم. Metal Gear Solid 3: Snake Eater نیز در زمان خود از این قائده مستثنا نبود و نمایانگر قدرت بالای کنسول افسانه ای پلی استیشن ۲ بود. در آن سال های طلایی کونامی، تقریبا تمامی عناوینی که این شرکت می ساخت جزو خوش گرافیک ترین و چشم نواز ترین عناوین دوره خود به حساب می امدند.
معنای ابهت و عظمت و غرور…
Metal Gear Solid 3: Snake Eater از لحاظ گرافیک فنی و هنری فوق العاده بود. در این بازی به هیچ عنوان شاهد باگ یا افت فریم و موارد این چنینی در کل بازی نبودیم و کاملا راحت و روان آن را تجربه می کردیم. کیفیت تکسچرها و بافت ها در بازی در زمان خود فوق العاده بود و تحسین برانگیز. این کیفیت بالا با یک نورپردازی بی نظیر و شاهکار همراه شده بود تا شاهد عنوانی باشیم که از لحاظ گرافیک فنی یکی از برترین عناوین دوره خود محسوب شد. نقش نورپردازی در این عنوان که اغلب در محیط های جنگلی و پر از شاخ و برگ درختان و … بود، بسیار با اهمیت تر از دیگر عناوین بود و تماشای تابیدن اشعه های نور از میان شاخه های درختان در هنگام مخفی کاری (که باعث می شود بیشتر به محیط اطراف دقت کنیم) واقعا لذتبخش و جذاب بود. به واقع نورپردازی در بازی Metal Gear Solid 3: Snake Eater نه تنها یکی از برترین ها در زمان انتشار خود بلکه در کل نسل ششم نیز محسوب می شود.
اسنیک داعشی!!
از لحاظ هنری نیز وضعیت به همین شکل بود. طراحی محیط ها و مراحل بازی که اغلب در مناطق جنگلی بود، بی نهایت عالی انجام شده بود و با وجود غلبه محیط های جنگلی بر کل بازی، بازیباز هرگز احساس خستگی و دلزدگی نسبت به مراحل بازی پیدا نمی کرد و به قدری این مناطق متنوع و متفاوت از یکدیگر و با ساختارهای کاملا مختلف خلق شده بودند که انگار نه انگار اکثر زمان بازی را در محیط های جنگلی دنبال می کنیم و بازی با تنوع بالا و البته زیبایی بی نظیر خود در طراحی محیط ها شما را کاملا خشنود و راضی نگاه می داشت. انواع محیط های زیبا و جذاب در بازی وجود داشتند. از انواع و اقسام محیط های جنگلی و مرداب و صخره و… گرفته تا ساختمان ها و پایگاه های فوق حفاظت شده و سری در بازی وجود داشتند و این گونه تنوع فوق العاده ای را به بازی می بخشیدند. طراحی شخصیت های بازی و همین طور دشمنان و البته در راس آن ها باس های مرگبار بازی نیز بسیار عالی انجام شده بود و از تمامی شخصیت های اصلی گرفته تا دشمنان همگی با دقت و ریزبینی خاص عناوین کوجیما طراحی شده بودند و کیفیت بالایی داشتند. طراحی شخصیت اسنیک به حدی زیبا و واقعی و پر ابهت بود که شما را واقعا مجذوب او می کرد و لذت بازی کردن با اسطوره جاودانه را بسیار بالاتر می برد.
باس فایتم آرزوست…
در مجموع باید اذعان داشت که عنوان Metal Gear Solid 3: Snake Eater از لحاظ جلوه های بصری و گرافیک، یک عنوان فوق العاده چشم نواز در زمان خود محسوب می شد و این زیبایی چه در زمینه گرافیک فنی و چه گرافیک هنری کاملا مشهود بود. به واقع فکر می کنم که حتی اگر اکنون نیز بازی را انجام دهید آن گونه نیست که از بازی متنفر شوید و با این که بازی برای دو نسل قبل است، ولی کیفیت خوبی دارد (می توانید در تصاویری که از گیم پلی بازی برای شما عزیزان قرار داده ام این موضوع را مشاهده نمایید) و مخصوصا با گیم پلی بی نظیر خود کاری می کند که گرافیک آن حتی در زمان حال نیز به دل شما بنشیند و از آن دلزده نشوید و قطعا باید گفت کار سازندگان بازی در کونامی و کوجیما پروداکشنز در آن زمان بسیار بسیار قابل تحسین و فوق العاده بوده است. در نهایت و در پایان بحث گرافیکی بازی Metal Gear Solid 3: Snake Eater باید اذعان داشت که این بازی نه تنها یکی از چشم نوازترین بازی های زمان انتشار خود، بلکه جزو زیباترین و خوش گرافیک ترین بازی های نسل ششم بازی های رایانه ای نیز به حساب می آید. Metal Gear Solid 3: Snake Eater از لحاظ گرافیکی نیز به مانند دیگر بخش ها جای هیچ حرف و حدیثی را باقی نمی گذارد.
سیستم ای کیو سان، ببخشید سی کیو سی!!!
گیم پلی در عنوان Metal Gear Solid 3: Snake Eater دقیقا به مانند نسخه های قبلی این سری بود البته به همراه بهبودهایی مهم و برخی موارد جدید. بازیباز کنترل اسنیک را بر عهده داشت باید در محیطی پر از دشمنان مختلف به صورت ناشناخته و مخفیانه راه خود را باز می کرد. در واقع اگر چه اسنیک انواع و اقسام اسلحه ها و نارنجک انداز و … را به دست می آورد اما تاکید بازی و راه اصلی آن بر پایه استفاده از مخفی کاری و عدم مبارزه مستقیم با دشمنان بود. برخی آیتم ها و گجت های مختلف در طول بازی در اختیار اسنیک قرار می گرفتند که استفاده از مخفی کاری را برای او آسان تر می کرد، به مانند motion detector ها یا همان حسگر حرکات برای ردیابی مسیر سربازان دشمن و همینطور یکی از امضاهای همیشگی سری متال گیر یعنی جعبه معروف cardboard box که اسنیک می توانست زیر آن مخفی شود تا دیده نشده و حتی می توانست با آن راه برود.
با وجود شباهت بسیار زیاد به نسخه های قبلی، در گیم پلی Metal Gear Solid 3: Snake Eater تعدادی المان‌های جدید و مکانیک‌های مختلف اضافه شده بود که به بهترین شکل در بازی جا افتاده بودند و در بازی های قبل وجود نداشتند. از این المان ها می توان به camouflage یا استتار یا همرنگ سازی خود با محیط، یک سیستم مبارزه رو در روی جدید به نام “close quarters combat” یا “CQC”، یک نوار استقامت و قدرت بدنی و همینطور مکانیک آسیب دیدن و درمان کردن. تقریبا دو سوم زمان گیم پلی بازی در محیط باز و در جنگل های بارانی اتحاد جماهیر شوروی رخ می داد و استفاده از تمامی پتانسیل این محیط متنوع، کلید موفقیت شما در بازی بود. شما می توانستید از محیط جنگل برای مخفی شدن یا camouflage استفاده کنید و مثلا در بالای درخت یا در بوته های بلند پنهان شده تا توسط دشمنان دیده نشوید. رادار پیشرفته بازی های قبل جذف شده و با یک حسگر حرکتی ساده و سیستم سونار جایگزین شده بود.
اگر درست یادم باشد در آن طرف این پل در سمت چپ و زیر این بخش، یک ست لباس خیلی عالی وجود داشت
یک “میزان درصدی” به نام “شاخص استتار” در بازی وجود داشت که میزان دیده شدن و لو رفتن اسنیک را نشان می داد و از مقادیر منفی (زمانی که خیلی لو رفته بودید و کاملا توجه ها را خود جلب می کردید) تا ۱۰۰% (زمانی که کاملا ناشناخته و غیر قابل دیده شدن بودید) متغیر بود. به منظور پایین آوردن سطح لو رفتن و دیده شدن، بازیباز باید در محیط های مختلف بسته به نوع و رنگ محیط از یونیفرم های استتار مختلف استفاده می کرد و مدام آن ها را تغییر می داد و همین طور از رنگ کردن چهره مطابق با محیط نیز استفاده می کرد. به عنوان مثال پوشیدن یونیفرم سبز ارتشی در محیط های سرسبز جنگلی یا ایتفاده از رنگ صورت راه راه زمانی که بین علف ها پنهان شده بودید بسیار مفید بود. همچنین برخی آیتم های دیگر نیز برای استتار مثلا در زمانی که زیر آب بودید در بازی وجود داشتند و خلاصه این که بازی همه جوره شما را به مخفی کاری و استتار سوق می داد.
ابهت و عظمت یک مرد، یک سرباز… سربازی که رئیس را می کشد و رئیس بزرگ خواهد شد
پایه و اساس مبارزات نزدیک و رو در رو که عناوین قبلی وجود داشت کاملا از نو تعریف شده و به سیستم CQC ارتقا پیدا کرده بودند. زمانی که غیر مسلح بودید یا سلاحی یک دستی را در دست داشتید، اسنیک می توانست دشمنان را بگیرد و آن ها به نوعی شکنجه و بازجویی نماید و در این حالت کارهای مختلفی را می توانستید انجام دهید از قبیل بیهوش کردن دشمن، خفه کردن وی، بریدن گلوی دشمن یا بازجوبی از آن ها با تهدید چاقو برای گرفتن اطلاعات. در حالی که عناوین قبلی از یک نوار سلامتی ساده استفاده می کردند، Snake Eater سیستم آسیب دیدن قسمت های مختلف بدن را نیز اضافه کرده بود. به عنوان مثال، پرش و افتادن از یک ارتفاع زیاد سبب می شد تا پای اسنیک بشکند و حرکت کردن او را بسیار کندتر کند تا زمانی که آسیب به درستی با آتل و بانداژ کردن درمان شود. در صورت درمان نکردن این آسیب ها اسنیک نمی توانست تا مدتی خط سلامتی خود را به طور کامل پر کند. نوار استقامت یا قدرت بدنی بسیار اهمیت بالایی داشت و در بازی به طور مداوم با انجام فعالیت های مختلف در جال کم شدن بود و اگر آن را با خوردن غذا بازیابی نمی کردید اثر مستقیمی بر روی گیم پلی بازی می گذاشت، مانند کاهش توانایی اسنیک در نشانه گیری سلاحش و همینطور شنیدن صدای قار و قور معده اسنیک توسط دشمنان!!! غذا را می توانستید در کوله پشتی خود ذخیره کنید تا هنگام نیاز از آنها استفاده نمایید. البته برخی غذاها با گذشت زمان فاسد می شدند و خوردن غذاهای فاسد ممکن بود سبب ایجاد درد معده شدید در اسنیک شوند که باعث می شد خط استقامت خیلی زودتر خالی شود.
چشاش از جنس مرغوبه… چقدر حال چشاش خوبه!!!
نکته جالب در گیم پلی بازی این بود که با آن که بازی کاملا شما را به مخفی کاری ترغیب می کرد و خب کلا هم پایه و اساس فرنچایز متال گیر سالید مخفی کاری است، اما شما می توانید کاملا بازی را به صورت اکشن نیز پیش ببرید و برای این کار نیز آیتم های لازم را در اختیار دارید هر چند که کارتان سخت تر خواهد شد مخصوصا در درجات سختی بالا که باید بگویم کارتان وحشتناک خواهد شد! به شخصه فکر می کنم این عنوان را حدود ۵ بار پشت سر هم یعنی بدون این که هیچ بازی دیگری را شروع کنم از ابتدا بازی کردم و تنها یک بار آن را به صورت مخفی کاری رفتم آن هم برای تنوع، چون اصولا به هیچ عنوان نه مخفی کاری بلد هستم و هم این که شدیدا عاشق اکشن بوده و هستم و وقتی بازی مخفی کاری من را نگاه کنید کاملا خنده تان می گید چون در همان اولین حرکت لو می روم!! اعصاب ندارم قایم شوم دیگر!! ولی همان طور که گفتم بازی کاملا دستتان را باز می گذارد که به صورت اکشن نیز بازی را پیش ببرید و شما را محدود نمی کند. در این نسخه تعداد زیادی باس فایت های عالی هم وجود داشتند که نه تنها برترین در این سری، بلکه از برترین باس ها در تاریخ بازی های رایانه ای بودند و عنوان Metal Gear Solid 3: Snake Eater جزو عناوینی با باس فایت های پرتعداد و با کیفیت در تاریخ این صنعت و هنر شناخته می شود.
می بینیدش؟… چند لحظه وقت داریم.. فقط چند لحظه تا از یک باس فایت نفس گیر راحت شویم
به واقع باید گفت باسفایت ها در این نسخه جزو به یاد ماندنی ترین، تاریخی ترین و حماسی ترین مبارزات تاریخ می باشند به عنوان مثال مبارزه با Sorrow بسیار متفاوت و هیجان انگیز بود و از هر باس فایت دیگری که دیده بودیم متفاوت بود. جا دارد تا در اینجا به یکی دو مورد از برترین باس های بازی اشاره نماییم. مبارزه با The End را به خاطر دارید؟ از از The End به جرات میتوان به عنوان پدر sniping نام برد. کسی که یکی از بهترین و جذابترین و هیجانانگیزترین باس فایتها را در کل سری و چه بسا در بین تمامی بازیهای این صنعت برای ما به ارمغان اورده است. نام وی از حسی که هنگام حضور در میدان نبرد دارد گرفته شده است زیرا او تنها و تنها روی هدفش و از بین بردن او تمرکز می کند و در واقع پایان کار هدف بیچارهاش محسوب میشود. The End تمام انرژی باقی ماندهاش را ذخیره کرد تا در MGS3 بتواند Naked Snake را از بین ببرد. او نیازی به ردیاب نداشت و برای چشم Snake کاملا نامرئی بود. او این توانایی را داشت که کاملا با محیط یکی شود و توان از دست رفته اش را با استفاده از اشعههای خورشید مجددا بازیابی نماید.
از اون بالا طوطی میایه!
روش از بین بردن The End در MGS3 بسیار جذاب بود، ولی اگر با این روش هیجان انگیز آشنا نیستید بهتر است اینترنت را جستجو کنید زیرا اینجا از اسپویل خبری نیست! همچنین دو راه زیرکانه و به نوعی تقلب گونه برای کشتن وی قبل از باس فایت هم در بازی وجود داشت که می توانید به راحتی در مورد آن ها اطلاعات کسب نمایید. اما برسیم به مبارزه پایانی و دردناک و غمناک بازی… مبارزه نهایی بازی با The Boss را مگر می شود هرگز از یاد برد؟ The Boss… وی نه تنها مادر سبک Close Quarters Combat یا همان CQC بود، بلکه یکی از تلخترین و شاید تلخترین باس فایت سری Metal Gear را برای ما رقم زده است. وی در نسخه سوم بازی یک دشمن خوفناک و یک کابوس مبارزه برای Naked Snake به حساب می آمد، قدرتمند و سریع و مرگبار. همچنین مبارزه با او که در حکم استاد Naked Snake نیز بود بسیار برای وی سخت و احساسی بود ولی گریزی از آن در کار نبود. The Boss یکی از به یاد ماندنی ترین شخصیت ها و برترین باس ها در سری Metal Gear و در تاریخ بازی های رایانه ای به حساب میآید و چنان عاشق کشورش بود که حاضر شد تا همواره از وی به عنوان یک تروریست و خیانتکار به وطنش از وی یاد شود ولی وظبفه خود را به درستی به پایان برساند و دینش را به کشورش ادا کند.
به معنای واقعی خفن بود این باس فایت لعنتی…
ورژن پلی استیشن ۲ عنوان Metal Gear Solid 3: Snake Eater دارای یک مینی گیم بود به نام “Snake vs. Monkey” که در آن اسنیک باید به نوعی میمون های در حال فرار را می گرفت و در مراحل مختلف این بخش می توانستید آیتم های جایزه ای را آزاد کنید که در بخش داستانی بازی هم می توانستید از آن ها استفاده نمایید. همچنین باید به این موضوع نیز اشاره کرد که در درجات سختی بالا پیشروی در این عنوان بسیار سخت و نفس‌گیر بود و لذت دیگری داشت. در نهایت باید گفت Metal Gear Solid 3: Snake Eater در زمینه گیم پلی یک عنوان شاهکار و بی نظیر بود. عنوانی که هنوز هم بازی مخفی کاری به کیفیت آن را کمتر می بینیم و به واقع یکی از به یادماندین ترین و جاودانه ترین عناوین مخفی کاری تاریخ و محبوب ترین عنوان سری متال گیر برای بازیبازان محسوب می شود. سیستم مخفی کاری فوق العاده بی نقص، دادن آزادی عمل کامل به بازیباز و مبارزات بسیار عالی و پر هیجان و مقداری دشوار به همراه باس های بی نظیر در تاریخ بازی ها، حال و هوای معرکه ای را به این بازی بخشیده بود و آن را تبدیل به یکی از اسطوره های جاودان سنعت بازی نموده است.
دو راه زیرکانه و به نوعی تقلب گونه برای کشتن وی قبل از باس فایت هم در بازی وجود داشت که می توانید به راحتی در مورد آن ها اطلاعات کسب نمایید.
اصلا مگر لازم است که در مورد صداگذاری و موسیقی یک عنوان از سری متال گیر آن هم برترین نسخه آن صحبت خاصی انجام دهیم؟ نه واقعا لازم نیست ولی ما مقداری انجام می دهیم!! صداگذاری در عنوان Metal Gear Solid 3: Snake Eater فوق العاده بود و واقعا وقتی که به بررسی ریزتر و دقیق تر اجرای تک تک شخصیت ها در بازی نگاه می کنیم و با تمرکز بیشتری آن ها را گوش می دهیم و با خیلی از عناوین دیگر مقایسه می کنیم، آن جاست که صداگذاری بی نظیر و شگفت انگیز صداپیشگان شخصیت های مختلف در Metal Gear Solid 3: Snake Eater را بیش از پیش خواهید ستود. لحظه ای، حتی لحظه ای در کوچکترین اجرای کم اهمیت ترین شخصیت ها هم کم کاری صورت نگرفته است و واقعا صداپیشگان شخصیت ها فارغ از اهمیت نقش، یک شاهکار از خود بر جای گذاشته اند که البته واضح است که در این میان اجرای شخصیت های اصلی بازی مانند اسنیک با اجرای شگفت انگیز David Hayter بسیار بیشتر به چشم می آید. صداگذاران بازی واقعا به حدی عالی در قالب این شخصیت ها حرف زده اند که کاملا آن ها را تبدیل به شخصیت هایی واقعی و باورپذیر کرده اند و به همین دلیل هم هست که آن ها تاثیر خیلی بیشتری روی بازیباز می گذارند و حتی می توانند در صحنه هایی مانند پایان بازی اشک وی را نیز سرازیر نمایند.
The Boss چنان عاشق کشورش بود که حاضر شد تا همواره از وی به عنوان یک تروریست و خیانتکار به وطنش از وی یاد شود ولی وظبفه خود را به درستی به پایان برساند و دینش را به کشورش ادا کند.
در زمینه موسیقی نیز وضعیت به همین صورت است و به نظر می رسد که بی نظیر بودن تک تک اجزای این بازی در زمان ساخت، یک قانون بوده است! ساندترک بی نظیر این عنوان را Harry Gregson-Williams و Norihiko Hibino ساخته بودند که واقع باید گفت ساندترک بازی و قطعات موسیقی آن کاملا شایسته و در خور نام و کیفیت Metal Gear Solid 3: Snake Eater بودند و کیفیت آن را بالاتر نیز بوده بودند. چطور می توان تم ابتدایی بازی را که “Snake Eater” نام داشت و توسط Hibino ساخته شده بود را از یاد برد و هنوز که هنوز است گوش سپردن به این تم زیبا و فوق العاده، دنیایی از خاطرات را برای ما زنده می کند و گویی که هرگز تکراری نخواهد شد. لحظه به لحظه و ثانیه به ثانیه موسیقی بازی به طور کامل با حال و هوا و اتمسفر و شرایط بازی همراهی می کند و طوری به نظر می رسد که وقتی تصاویر بازی خلق شده اند این موسیقی ها خود به خود روی آنها بوده است. ترکیبی از قطعات احساسی و عمیق در کنار قطعاتی با ضرب آهنگ سریع تر و گاها حماسی در بازی سبب شده بود تا شاهد خلق ساندترکی باشیم که به تنهایی و جدا از بازی نیز کاملا ارزش گوش دادن را دارد. به طور کلی باید گفت عنوان Metal Gear Solid 3: Snake Eater در زمینه موسیقی نیز مانند سایر بخش ها بی نقص و فوق العاده عمل کرده است و نمره کامل را دریافت می کند.
The Boss… وی نه تنها مادر سبک Close Quarters Combat یا همان CQC بود، بلکه یکی از تلخترین و شاید تلخترین باس فایت سری Metal Gear را برای ما رقم زده است.
Metal Gear Solid 3: Snake Eater شاهکاری است که با حداکثر ریزبینی و دقت به جزییات ساخته شده است. شاید اگر اکنون نیز کونامی لعنتی نصف همان دقت و ریزبینی که در ساخت عناوین آن زمان نظیر Metal Gear Solid 3: Snake Eater داشت به کار بندد، عناوین این شرکت حال و روز خیلی بهتری پیدا کنند اما امید به این شرکت چیزی نزدیک به غیر ممکن است. در حقیقت باید گفت اکنون که تکلیف ادامه این سری محبوب با رفتن کوجیما مشخص نیست، احتمال بالایی در گند زدن کونامی به نسخه‌های بعدی این سری بدون کوجیما وجود دارد زیرا کونامی ثابت کرده است هر کاری بلد نباشد گند زدن به بازیهای خوب خود را به شکل عالی بلد است اما امیدواریم که در مورد سری Metal Gear Solid لااقل این اتفاق رخ ندهد. اگر این سری بدون کوجیما همین روند نسخه پنجم را ادامه دهد شک نکنید که دیگر کم‌کم کلا تغییر سبک خواهد داد و به کل یک اکشن-ادونچر جهان-آزاد خواهد شد. کوجیما می‌دانست در نسخه پنجم چطور این مرز را حفظ کند که بازی علاوه بر دیگر المان‌هایی که دارد هنوز یک مخفی‌کاری عالی هم باشد ولی تضمینی نیست که کونامی بتواند این مرز باریک را حفظ کند و راستش را بخواهید مطمئن هستم که نمی تواند و این ناتوانی خود را با یک آبروریزی و افتضاح بزرگ به نام متال گیر زامبی محور کاملا نشان داد. شاید در مورد خیلی از شاهکارهای قدیمی بگوییم امیدوار هستیم که باز هم شرابطی فراهم آید تا بتوانیم نسخه ای عالی و جدید از آن ها را تجربه نماییم، اما با وضعیت کنونی کونامی و رفتن کوجیما و… بهتر است بگوییم انشالله که دیگر هیچ وقت نسخه ای از این سری را (مگر ساخته شده توسط کوجیما) نبینیم و کونامی با زامبی محور کردن متال گیر به خاطراتمان گند نزند و خودش را نیز بیش از این منفور و مضحکه نکند.
چه بی انصافانه غم انگز و گریه دار است این صحنه….
Metal Gear Solid 3: Snake Eater به هیچ عنوان یک “بازی” شاهکار و عالی نیست بلکه یک پکیج کامل از بسیاری از هنرها و مدیاهاست. Metal Gear Solid 3: Snake Eater تبلور هنر ناب و نبوغ عجیب کوجیماست و ترکیب همگونی از چندین شاخه هنر مانند داستان سرایی و سینما و موسیقی و … آن هم در بالاترین و حداکثر کیفیت ممکن است. این بازی از آن دست عناوینی است که در طول یک یا حتی دو نسل از بازی های رایانه ای تنها چند عدد انگشت شمار شبیه آن منتشر می‌شوند. عنوانی که بدون شک برترین و زیباترین نسخه متال گیر است و وقتی می گوییم یک بازی برترین بازی در فرنچایزی مانند متال گیر است که همه بازی هایش شاهکار هستند، دیگر همه چیز خود به خود مشخص است. بسیار حیف و البته خیلی عجیب است که گیمر باشید و لذت تجربه Metal Gear Solid 3: Snake Eater را از خود دریغ نموده باشید که گناهی است بسی نابخشودنی مگر تحت عذری خاص! Metal Gear Solid 3: Snake Eater شاهکاری جاودان است که تا همیشه نام پرافتخار و با شکوهش بر پهنه عظیم دنیای بازی های رایانه ای حک شده و بر بلندای عرصه اساطیر بازی های رایانه ای، سیطره گسترانیده است.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف می‌کند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری 
بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse 
نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3 
کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد 
خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things 
یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند 
نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King 
عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد 
زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد 
معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4
- یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند
- معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4
رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد 
بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد 
بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است 
مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است 
گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵ 
گیمپلی Cronos: The New Dawn بیشتر شبیه بازیهای مدرن Resident Evil است 
محتوای همکاری Fortnite و Skibidi Toilet فردا منتشر میشود 
پیشبینی یک شرکت تحقیقاتی: در نسل بعدی تنها یک کنسول توان رقابت با نینتندو را دارد
- نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری
- بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse
- نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3
- کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد
- خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things
- نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King
- عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
- زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد
آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد 
۱۰ طراحی کارکتر برتر انیمه One Piece
نظرات
چه بازى هایى که ساخته نمى شد اون موقع :heh:
الان که دیگه همه رفتن سمت پول یا اصلا از راه خودشون فاصله گیرى کردن 😥 😥
به امید روزى که دوباره صنعت گیم برگرده به اوج خلاقیت نه مثل الان پول پرستى :-))
آقا سعید ممنون از مقاله بسیار خوبتون که باعث شد خاطرات من و خیلیاى دیگه زنده شه
خیلی ممنون بابت نقد آقا سعید…بازی دیگه ای مونده که تو گیمفا نقد نشده باشه!ماشالا آرشیو گیمفا تکمیله…..راستی آقا سعید وسط های زمستون بود بازی Spartan: Total Warrior رو معرفی کردم که اگه میشه نقدشو انجام بدید اما مثل این که به خاطر مشغله های زیاد و بازی های زیادی که تو اون فصل بود سرتون حسابی شلوغ بود و فراموش کردید…گفتم اگه میشه الان که تو فصل بدون بازی هستیم این بازی و بازی scarface رو زحمتشو بکشید.
ضمن تشکر از سعید عزیز بابت این نقد زیبا.اقا سعید چندتا مشکل توی سایت وجود داره من گفتم اطلاع بدم اول اینکه ظاهرا سایت هک شده و چندنفری هم مشکل داشتن در ورود به سایت و اینکه لقب کاربرا نشون داده نمیشه بلکه نام کاربری نشون داده میشه یه مشکل دیگم هست اونم اینه که وقتی با گوشی وارد میشم وقتی میخوام کامنت بذارم دوباره میگه وارد بشید وارد هم که میشم دوباره صفحه اصلی سایت میاد واگه توی پستی بخوام کامنت بذارم باز هم میگه وارد بشید لطفا رسیدگی کنید ممنون
درود بر شما امیر عزیز. خیلی ممنونم از لطفتون.
چشم امیر جان حتما بررسی میکنم این موراد رو مخصوصا مورد دوم رو چون مشکل هک و .. الان دیگه نیست اصلا
درود بر شما سینای عزیز. خیلی متشکرم از لطف شما.
انشالله باید سعی کنیم که هیچ بازی باقی نمونه سینای عزیز که نقدش نباشه.
بله یادم هست سینا جان. خوب شد که گفتید الان. چشم حتما می نویسیم
درود بر شما ماهان جان. خیلی ممنونم از لطف شما که مطالعه فرمودید.
بله متاسفانه راه رو گم کردن تا حدودی و بدترین موضوع هم در این بین به وجود اومدن دی ال سی ها و پرداخت های درون برنامه ای هست که به گند کشیده همه چی رو
آقا سعید عکس پروفایلتون عکس چستر هستش؟ :-((
بله همینطوره. چستر فقید
این اولین نسخه از سری متال گیر بود که بازی کردم و اون موقع حتی انگلیسی هم بلد نبودم که داستان رو بفهمم و فقط گیمپلی بازی برام کافی بود تا عاشقش بشم. برای همینه این بازی فرنچایز مورد علاقه منه ( در کنار سری سلولز)
منم دقیقا مثل شما وقتی mgs 3 رو بازی میکردم زبانم ضعیف بود اما این بازی تبدیل به یکی از بهترین بازی های عمرم شد علی رغم اینکه چیز زیادی از داستانش متوجه نمیشدم و این جادوی این بازی افسانه ای هستش که به راحتی خودش رو تو دل هر مخاطبی جا میکنه.
جا داره از جناب آقا بابایی هم تشکر کنیم که یه باردیگه خاطرات مون رو زنده کرد.
درود بر شما. خیلی متشکرم از لطفتون که مطالعه فرمودید.
حقیقتا اسنیک در کنار حضرت کریتوس و تعدادی دیگه، از پرابهت ترین شخصیت های صنعت گیمه :heart:
دوستان موفق شدم چندساعت ابتدایی Uncharted The Lost legacy رو تجربه کنم.
و حالا یه نقد و بررسی کوتاه از بازی:
۱٫ گرافیک بازی خارق العادست. مناظر دور دست ،جزئیات ، فیزیک بازی ، انفجارها و تخریب پذیری + جنگلها،کوهستان،رودخانه ها و آبشارهای Western Ghats همه و همه به بهترین شکل ممکن طراحی شدن.
۲٫ گیمپلی بازی شبیه به نسخه چهارمه و فقط انیمیشن های کلوئی یه مقدار با نیتن متفاوته و حرکات رزمی بیشتری داره!
رانندگی هم مقداری روان تر شده.
۳٫ داستان بازی جذابه و آنتاگونیست بازی ( Asav ) هم شخصیت پردازی خوبی داره.
ارتباط کلوئی و نیدین هم خیلی دوست داشتنیه و دیالوگ های جالبی بین اونها رد و بدل میشه.
گیمر توی بازی بیشتر به کلوئی نزدیک میشه و روایت داستان رو از دید شخصی کلوئی میبینه.
کلوئی و نیدین واقعا تیم خیلی خوبی رو باهم تشکیل دادن.
۴٫ صداگذاری بازی هم کاملا با تم بازی متناسبه و حال و هوای خاصی به بازی داده.
۵٫ محیط Western Ghats بسیار گسترده هست و میشه در اون آزادانه جست و جو کرد و آیتم های جدید پیدا کرد. برخلاف نقد IGN که از کمبود فعالیت در نقشه ایراد گرفته شده بود به نظر من این نسخه به عنوان یک اسپین آف یا standalone اندازه ی نقشه خیلی خوبی داره و فعالیت های جانبی موجود در نقشه هم کفایت میکنن.
در چندساعتی که بازی رو تجربه کردم در مسیر بازی دو outpost اختیاری وجود داشت که میشد با پاکسازی اونها از دشمنان آیتم های خیلی مفیدی بدست آورد.
احتمالا تعداد بیشتری از این outpost ها در نقشه باشه.
۶٫ یکی از نکات قوت بازی draw distance بازی هست. منظره هایی که در دوردست ها هستند رو خیلی عالی ساختن. به شدت واقعی به نظر میان.
۷٫ صحنه های اکشن و هیجان انگیز بازی که امضای سری آنچارتد هستن در این نسخه هم حضور بسیار پررنگی دارن و لحظات به یاد موندنی رو خلق میکنن.
این نسخه قطعا تجربه ی خیلی ارزشمندیه ولی بهترین تصمیم اینه که یه مدت صبر کنین تا قیمت بازی پایین تر بیاد و بعد اقدام به خرید کنید.
با انتشار لاست لگاسی یک شاهکار دیگه به کلکسیون آثار هنری ناتی داگ اضافه شد.
خوشبختانه من مفتخر به تموم کردن این شاهکار بودم الحق که توی سبک خودش بی رقیب بود. ممنون بابت این نقد جالب و با موضوع زیبایی که انتخاب کردید. البته این نسخه و نسخه ۲ sons of liberty برای من چندان فرقی ندارن هردو فوق العاده بودن. فکر کنم خود کوجیما هم نتونه مثل اینها رو دوباره بسازه. کونامی هم که خودش خراب کرد. کاش همچی مثل قبلا بود. اما هرچی بود گذشت ولی BOSS فراموش نشد. ایراد این نسخه هم اینه که اسمش ابهت نداره (خار ایراد) میدونین منظورم چیه مثلا Sons of Liberty خفن تر بود :laugh: خب یه ۱۰ نمره ازش میندازیم… :laugh:
باز هم تشکر بابت نقد زیباتون
درود بر شما. خیلی متشکرم از لطفتون که مطالعه فرمودید. و خوشحالم راضی بودید.
دقیقا درست می فرمایید. در مورد اسم بازی به نکته خیلی جالبی اشاره کردید و باید بگم الان که فکر میکنم میبینم به نوعی درست هم هست
باز هم ممنونم
درود و سپاس فراوان بابت این نقد
متاسفانه به واسطه یک مشت احمق که اسم خودشون را مدیر گذاشتن در شرکت کونامی متال گیر هم مثل خیلی از عناوین دیگه نابود شده باید فرض کرد
درود بر شما. خیلی ممنونم از لطف همیشگیتون.
بله متاسفانه دقیقا همینطوره
اشکم ریخت از خوندن این مقاله
حالا می فهمم چرا باید از نسخه آخر متنفر باشم
درود بر شما. ممنون مطالعه فرمودید.
خیلی ها مثل شما هستند از طرفدارای این سری که چنین حسی دارند
مرسی از مقاله
یکی از بهترین بازی های تاریخ و شاید بشه گفت بهترین فرانچیز تاریخ
داستان عالی
گیم پلی عالی
گرافیک عالی
موزیک عالی
مخصوصا شماره یک و همین سه و پنج فانتوم پین
( نمیدونم چرا با اینکه همه با ۴حال کردن به من خیلی حال نداد شاید چون دیر بازی کردم و فانتوم پین رو هم قبلش بازی کرده بودم )
باید همون انحصاری پلی استیشن میموند :reallypissed:
درود بر شما. خیلی ممنونم از لطف شما. در مورد این بازی کاملا با شما موافقم
نقد عالی بود اقای بابایی خسته نباشید :yes:
چه خاطره هایی با این بازی دارم 😥
اقای بابایی من از.bioshock infinite خوشم نیومد
بنظرتون bioshock 1 میتونه منو جذب کنه؟
من تمام این سری رو ۳ باری رفتم اما infinite فقط یه بار ارزش داشت واسه من
بهترین انتخاب bioshock نسخه اول هستش چون واقعا می تونم بگم تفاوت بین این دو از قعر اقیانوس تا بلندی اسمونه فضای مخوف و تاریک و راز آلود و پر از نشانه رپتور قابل مقایسه با فضای شاد و معنوی و زیبا و تمیز کلمبیا نیست در رپتور ترس و بقا و یه ماجراجویی تا حدودی هیجان انگیزتر شلوغترو سریعتر از کلمبیا انتظارتونو میکشه تنها نقطه قوت و خوب infinite داستان فوق العاده ترش نسبت به قبلی ها و معرفی دنیا و شخصیتهای جدید و طراحی محشرشه که از نظر من رپتور خیلی خاصتره و بیشتر به دل من نشست
درود بر شما علی جان. خیلی ممنونم. سلامت باشید.
والا باید خدمتتون بگم که خیلی عجیبه بر ام که چطور از اینفینیت خوشتون نیومده ولی اصلا هم مشکلی نداره چون نظر شماست و همه که مثل هم فکر نمی کنیم و به هر دلیلی این بازی به دل شما ننشسته و نظرتون کاملا محترمه.
ببینید هر ۳ بازی بایوشاک یه ایده هستن و اونم اینه که “انسان کامل نیست و نمیتونه جامعه کامل و شهر کامل داشته باشه” حالا یکیش زیر اقیانوسه و یکیش رو ابرها. نسخه اول و دوم فضای خیلی تاریک تری دارن و مقداری تم وحشت هم همراهشونه و نسخه اول بهترین نسخه هست اما واقعا اینفینیت هم هیچ دست کمی نداره ازشون. فکر میکنم که بتونید با نسخه اول ارتباط برقرار کنید
مرسی بابت نقد
من نسخه پنجم بازی رو بازی کردم ولی چون نسخه های قبلی بازی رو بازی نکرده بودم یه کمی از نظر داستانی برام گنگ بود و اصلا نمیدونستم بیگ باس کیه اسنیک کیه یا اون باس فایت که آتیش میزد کی بود و همون مراحل اولیه بازی بازی رو رها کردم الان میخوام بدونم اگه بازی رو بریزم و ادامه بدم این موضوعات رو میفهمم یا حتما باید نسخه های قبلی رو بازی کرده باشم ؟
دوست عزیز این شماره اصلا شروع همه چیز بود بعد اون متال گیر سالید های psp بعد از اون متال گیر سالید ۵ که اول گرند زیرو و بعد فانتوم پین بعد متال گیر سالید ۱و۲و۴ البته دو تا متال گیر خیلی قدیمی هستن که تو متال گیر سالید اچ دی کالکشن پیدا میشن
درود بر شما. خیلی ممنونم.
ببینید خیلی از ماها و طرفداران بازی که کل سری رو هم بازی کردن خیلی از داستان را نمیدونیم و دقیقا برخی جاها را متوجه نشدیم و کلا این خاصیت داستان این سری هست که به طور مرگباری وسیع و عظیمه. به نظرم نسخه ۵ رو دوباره بازی کنید و برخی چیزها دستگیرتون میشه .
من که شخصا از فن های متال گیر هستم و حتی متال گیر ۵ رو که نسبت به بقیه مثلا ۳ یا peace walker ضعیف تر بود ( خود بازی عالی بود نسبت به بقیه سری) فکر کنم ۳ یا ۴ بار از اول شروع کردم و ازش لذت بردم مخصوصا گیم پلی ش که در کنار گرافیک و صدای عالی بود و داستان هم جای تامل داشت
حتما بازی کنید اگه pc هم دارین بخش آنلاینش هم کرک شده هزینه اضافی نکنین 😉
ممنون آقای بابایی من عشقم متالگیره یعنی واقعا از نظر من هیچ بازی رو دستش نیست ولی متاسفانه موفق نشدم خیلی از نسخه هارو به علت کمیاب بودن در ایران و انحصاری نسل قبل سونی مثل نسخه ۴ بازی کنم واقعا ممنون به خاطر مقاله زییاتون که بهترین نسخه از بهترین بازی تاریخ رو نقد کردید
درود بر شما علیرضا جان. خیلی ممنونم. از اسمتون مشخصه که علاقمند هستید به این فرنچایز شاهکار. ممنونم که مطالعه فرمودید و خوشحالم راضی بودید.
آقا سعید دست روی بازی گذاشتید که توی همه چیز تمامه و درجه یکه…
فقط صحنه تعقیب و گریز با موتور…م آرزوست
درود بر شما. ممنونم. بله واقعا این بازی همه چیز تمامه
خیلی ممنون آقا سعید
واقعا عجیبه! من هرگز نتوستم عنوانی از Metal Gear رو به پایان برسونم و این رو بزرگترین خلع زندگی گیمری خودم میدونم،و یکی دو روز هست که رو متال گیر زوم شدم و تشنه ی این بازی ام و در حال جمع کردن اطلاعات و ساختن پیش زمینه واسه بازی کردنشون هستم،و یهو شما هم میاین یه مقاله از متال گیر۳ می ذارید،واقعا عجیبه!
درود بر شما امیرجان. خیلی ممنونم از لطفتون.
چقدر جالب. خیلی کار خوبی می کنید که دارید اطلاعات جمع می کنید که برید سراغ این سری چون خیلی وسیع و عظیم و گسترده اس. انشالله لذت ببرید و این خلأ هم براتون رفع بشه
:-(( :-(( :-(( :-(( :-(( :-(( هیچی نمیتونم بگم هیچی فقط شاهکار خالصه این بازی فقط همینو میتونم بگم اگه ادامه بدم یاد باسفایت آخرش میفتم 😥 😥
خیلی ممنون بابت مقاله زیبا و خاطره انگیزتون.
((نوار استقامت یا قدرت بدنی بسیار اهمیت بالایی داشت و در بازی به طور مداوم با انجام فعالیت های مختلف در جال کم شدن بود و اگر آن را با خوردن غذا بازیابی نمی کردید اثر مستقیمی بر روی گیم پلی بازی می گذاشت، مانند کاهش توانایی اسنیک در نشانه گیری سلاحش و همینطور شنیدن صدای قار و قور معده اسنیک توسط دشمنان!!! غذا را می توانستید در کوله پشتی خود ذخیره کنید تا هنگام نیاز از آنها استفاده نمایید. البته برخی غذاها با گذشت زمان فاسد می شدند و خوردن غذاهای فاسد ممکن بود سبب ایجاد درد معده شدید در اسنیک شوند که باعث می شد خط استقامت خیلی زودتر خالی شود.))
ادم وقتی این قسمت مقاله رو میخونه شاخ در میاره که چجوری به این همه جزییات دقت شده حتی بازیهای امروزی هم چنین چیزایی رو ندارن.
درود بر شما محمد جان. خیلی ممنونم از لطفتون که مطالعه فرمودید و خوشحالم راضی بودید.
دقیقا درست می فرمایید و همین دقت به جزییات هست که ادم رو واقعا شیفته بازی میکنه.
مثله همیشه فوق العاده بود اقا سعید ؛
جزو معدود بازی های فوق العاده ای بود ک تو زمان عرضش از دستم در رفت ( چون سنم خیلی کم بود و ی رفیقه گیمرم نداشتم ک گوشزد کنه بهم هم چین سری بازی ایم هس 🙂
خلاصه بعد چن سال کالکشنشو تهیه کردم و این سعادت نصیبم شد وارده دنیای عظیم استاد بشم
ولی افسوس ک شماره اخره این سری بخاطره کم کاری هایه شرکت کونامی و مشکلات عدیدی ک تو روند ساخت بازی بوجود اورد اون طور ک بایدو شاید خداحافظیه در خوری با سری metal gear نداشت ….
الانم ک ی آشه شعله قلم کاره جدید با حضوره چن تا اشپزه ناشی داره درست میکنه ک خاطراته خوبمونو با این سریه بی نظیر ب فنا ببره
امیدوارم یکی از پایه های اصلی این صنعت با قدرته تمام ب ساخت بازی های جدید ادامه بده (ک الحمد الله این طورم هس)
درود بر شما. خیلی ممنونم از لطف شما. مرسی که مطالعه فرمودید و مرسی از نظر زیباتون. دقیقا با شما موافقم
بهترین نسخه متال گیر بدون شک و یکی از بهترین بازی های تاریخ
بهترین بازی مخفی کاری جهان اونایی هم که طرفدار هیتمن اسپلینتر هستن سنشون به این بازی قد نمیده اولین بازی که داستان سینمایی داخل بازی ها اورد اولین بازی مخفی کاری مخصوصا نسخه ۳.۴عالی بودن
سکانس مواجه با The Cobra Unit روی پل واقعا بی نظیر بود.
Fear ،Pain و Sorrow عالی بودن
مبارزۀ نهایی با The Boss که در موردش چیزی ننویسیم بهتره…
ُسعید جان از نظر من بهترین بازی در این صنعت همین بازیه,تا میتونی در موردش مقاله بزار از هرجا یا از خودت من همرو لیس میزنم!… من از ۷ سالگی اینو بازی میکنم از اون موقع تا الان که ۲۴ سالمه تاثیری که این بازی رو من گذاشت به هیچ وجه کم نشده و هر روز اون حس هم ذات پنداری با شخصیت های عمیق این بازی رو دارم و فکر می کنم تمام تعاملات و اتفاقاتی که تو این بازی میافته رو میشه یه روزی در دنیای واقعی بطور عمیق تری در فضاش قرار بگیرم و تجربش کنیم,توی روانشناسی نوین میتونی یه سری ارتباط میان بازی های عمیق و موندگار از جمله این بازی که اشک و احساسات منو بر انگیخت و بایو شاکی که با تو همین کارو کرد,و این بحث هم ذات پنداری که مطرح میکنم پیدا کنی,کتاب ذهن هولوتراپیک رو حتما بخون اونوقت متوجه حرفام میشی,اگرم دوست داشتی با هم در ارتباط باشیم: Vicpainforever@ قابل توجه دوستان عزیز مه این بازی برای ps2 ساخته شده,شاهکاری که هر وقت تجربش کنید تازگی داره. سری Metal Gear Solid تا جایی بی نظیره در ای صنعت که من دیگه فکر نمیکنم بشه عنوان بازی رو بهش اطلاق کرد,فرا تر از یک بازیه,هنریه که هنوز کاملا شناخته نشده,حداقل برای من اینطوره,ممنون سعید جان بابت توجهت به این بازی که باعث شناخت بیشتر پتانسیل این صنعت برای بازی بازهای امروزی میشه…
درود بر شما. خیلی متشکرم از لطف و محببتتون.
خیلی متشکرم از نظر بسیار زیبا و مفیدتون و قطعا خیلی خیلی خوشحال میشم که با هم صحبت کنیم.
کاملا در مورد این بازی باهات موافق هستم و ممنونم از این لطف و محبتی که دارید.
واقعا بعضی از بازی های در سبک خودشون بینظرند، مثل همین متال گیر توی سبک مخفی کاری، یا گاد او وار توی سبک هک اند اسلش، یا فورزا توی سبک ریسینگ، یا ویتچر یا اسکاریم توی سبک ار پی جی ، یا جی تی ای توی سبک اکشن ادونچر اوپن ورلد،.
بدون شک متال گیر متال گیر از نظر داستان سرایی و شخصیت پردازی رقیب نداره ، کاشکی کونامی به جای ساخت بازی جدید از این سری که اصلا در حد متال گیر هم نیست ، همین نسخه ی اسنیک ایترو بازسازی میکرد.
اسپم :عکس پروفایلتم اقا سعید منو دوباره به یاد چستر خدابیامرز انداخت ، امروز پنج هفته ای میشه که از مرگش میگزره، شاید باور نکنی بعد از مرگ چستر دیگه حتی نمیتونم اهنگاشونو گوش بدم
درود بر شما. ممنونم از نظرتون. دقیقا بهاتون موافق هستم در مورد مسائلی که مطرح کردید.
واقعا در عرض ۲-۳ ماه دو تا ضربه بد بخوردم که هر چی بیشتر ازشون میگذره داره بیشتر برام واضح میشه که چقدر ناراحتم. اول کریس کورنل دوست صمیمی چستر و خواننده بی نظیر Audioslave و Sound garden خوش رو دار میزنه و بعد از مدتی هم چستر در روز تولد کریس به همون روش خودش رو دار زد. واقعا ناراحت و غمگینم از درون
اقا سعید عالی بود یکی از بهترین بازی های عمرم ممنون از مقاله
درضمن اقا سعید فک کنم سمت چپ زیر اون پله یه اسلحه باحال هم بود 😀 :yes:
راستی نمیدونم کسی وقتی توی زندان بود بازی رو خاموش روشن کرده یا نه، وقتی توی زندانی اگه یه بار بازیی رو ریست میکردی و از لود میومدی بالا با یه مینی گیم شبیه devil may cry روبرو میشدی خیلی خونین و خشن و باحال بود بعد یهو اسنیک از خواب میپرید خیلی بازی عالی بود مثل اونو دیگه ps2 به خودش ندید :yes:
درود بر شما. خیلی متشکرم از این وقت ارزشمندتون رو گذاشتید و مطالعه فرمودید.
به نکته خیلی جالبی اشاره کردید. نمیدونستم
آقا سعید دست مریزاد، همانطور که همیشه گفتم قلم شما از تمام منتقدای کشور و به نظر من از بسیاری از منتقدای خارجی با اختلاف سرتر هست.همیشه اون لحظه ای که وزیر ارتباطات در نمایشگاه tgc به شما گفت زیاد توضیح میدی تو مخم. :-/ بهش میگفتی په نه په تو خوبی؟ 😐
درود فراوان بر شما امیر عزیز. واقعا نمیدونم چی بگو از این لطف و محبت بسیاری که به من دارید. باعث افتخار من هست امیر جان که اینطور فکر می کنید و واقعا به من انگیزه و روحیه میدین. یک دنیا ممنونم از لطف شما و واقعا خوشحالم که دوستی مثل شما دارم
خسته نباشید سعید جان، ممنون بابت مقاله واقعا عالی بود.
بهترین و زیباترین و صد البته کاملترین و پرمحتواترین بازی بود که تاحالا بازی کردم، واقعا هنوز هنوزه از تمامی عناوین یه سر و گردن بالاتره.
تمامی کسایی که این بازی رو انجام ندادن شدیدا توصیه میشه امتحان کنن فقط هشدار می دم بعد انجام اش توقع تون و دیدتون نسبت به یه گیم به شدت بالا میره و دیگه اون آدم سابق نمیشید!!! :sweat: :sweat: :sweat:
درود بر شما. سلامت باشید. خیلی خیلی متشکرم از لطفتون.
دقیقا درست می فرمایید در مورد بازی علیرضا جان
ممنون نقد رو بالاخره گذاشتین.MGS 3 یکی از بهترین های تاریخه واقعا لیاقتش ۲۰ از ۱۰ اه…
باس هاش هم خیلی بیادماندنی بود از اون Fear بگیر که باید براش غذا مینداختی تا جونش کم بشه و اون the End که از کهولت سن میمرد تا Fury و Sorrow که روح هرچی آدم تو بازی میکشتی رو احضار میکرد…
یه نکته تو بازی خیلی جالب بود هربار که برای Save به Para Medic زنگ میزدیم داستان یه فیلم رو تعریف میکرد از جمله جیمز باند و گودزیلا!!!
درود بر شما محمد حسین جان. ممنونم که مطالعه فرمودید و مرسی از نظر زیبا و نکات عالی که فرمودید
عالی بودخاطراتم عجیب زنده شد بهترین نسخه سری برای شخص من با احترام به دوستان همین بود ت. هیچ نسخه ای انقد داستان برام جداب و گیرا نبود بهترین صحنه احساسی سری رو داشت لحظه هایی فوق العاده که تو فانتوم پین اثری ازش نبود کلا دو جای بازی شوکه کننده بود یکی رفتن کوایت و یکی خلاص کردن سربازای الوده که این اخری واقعا خوب کار شده بود.واقعا متال گیری که روی انلاین پایه گدازی بشه اونم سبک زامبی باید………
ممنون برای مقاله خیلی حال کردم
درود بر شما حسین جان. نظر لطفتونه که مطالعه فرمودید. خوشحالم راضی بودید.
یادش بخیر . از همونجا که روی اون پل شروع شد و اون فضای جنگلی کاملا معلوم بود یه ابر شاهکاره . بازی فوق العاده ای بود . رو ps2 زدیمش قشنگ جلوتر از نسلش بود
نقاط ضعف :به هیچ وجه دنبالش نگردید
حرف حق :yes:
خوشحالم نظرمون یکیه
به به اقای بابایی فقط میتونم بگم عالی بود ممنون :yes:
درود بر شما امیر عزیز. نظر لطف و محبتتونه. خیلی ممنونم
سلام و خسته نباشید خدمت دوست عزیزم جناب اقا بابایی به به یک بازی شاهکار در کنار مقاله و بررسی جذاب دیگری از شما واقعا بی اغراق میگم هروقت به اخر مقاله تون میرسم میگم اه تموم شد که کاش ادامه داشت همچنان…
خیلی متشکرم از زحماتتون
درود بر شما پیمان عزیز. واقعا باید بگم خیلی به خودم افتخار میکنم که چنین نظری دارید در مورد مقالات من و انشالله که لایقش باشم. واقعا انگیزه و روحیه زیادی دادین به من با این نظر لطفتون. یعی میکنم که همیشه براتون مقالات خوبی بنویسم که شایسته شما باشه
بازیهای قبل از تو سوء تفاهم بود
با سلام.نقد بسیار زیبا از یه بازیه شاهکار و اسطوره ای که هر گیمری باش خاطره داره واقعا یاد صحنه اخر میوفتم اشک تو چشم هام جمع میشه چقدر خاطره خوب با این بازی داشتم هیچ وقت فراموش نمیشه همیشه یادش :heart: اینجاست
سلام خدمت شما. خیلی ممنونم از شما.
دقیقا در مورد بازی درست میگین
درود بر تو ای نویسنده
برترین نسخه متال گیر سالید دقیقا همین شاهکار بود
برعکس نسخه پنجمش
درود بر شما. خیلی متشکرم از لطفتون
مگه میشه استاد بازی بد درست کنه.
فقط حیف که بازی the phantom pain مرحله ۵۱ نداشت.
😥 😥 😥 😥
سعید جان الحق دستخوش سراغ چه عنوانی هم رفتی مگر میشه این عنوان رو فراموش کرد واقعا نکته منفی این شاهکار نداره و از بهترین تجربه های هر گیمری بوده و هست :yes: :yes:
درود بر رضای عزیز. خیلی ممنونم از لطف و محبتت.
دقیقا در مورد بازی موافقم باهات رضا دجان
سلام جناب آقابابایی من عشق این بازیم اما هیچ وقت نتونستم بازیش کنم 😥 اما اون دوراه که برا کشتن اون پیرمرد گفتین دومیش خیلی باحاله :rotfl: بر اثر کهولت سن :rotfl:
اسپم:آقا سعید من یه جواب بلی یا خیر از شما خواستم راجع به خرید elder scrolls online محبت میکنید بگید
سلام خدمت شما حسین جان. انشالله که بازی کنید حتما و لذت ببرید.
ببخشید حسین جان که فراموش کردم پاسخ بدم. به نظر من گزینه های خیلی بهتری هستن که بخوای بازی کنی. البته من خودم عاشق الدر اسکرولز هستم و شما هم اگر اسکایریم رو دوست داشتی قطعا از این هم لذت می بری. بستگی به سلیقه ت داره. اگر اسکایریم رو دوست داری بخر بازیش رو وگرنه نه خیر
خسته نباشید جناب آقابابایی.
لطفا نقد Uncharted The lost legacy رو هم به قلم خودتون بنویسین
سلامت باشید. خیلی ممنونم ازتون.
چشم اگر شرایط باشه حتما
واااااااااااااااااای خیلی ممنونم 😯 :-* :inlove: :weep: :laugh:
تشکر از شما.
میگم کاشکی کوجیما از گیمپلی و کنترل نسخه چهارم برای نسخه hd کالکشن استفاده میکرد و خدایی کنترل و مکانیک های بازی کمی حس قدیمی بودن میدن
دمتون گرم جناب آقابابایی کارتون درسته
در ضمن یه نکته بگم در مورد شکست دادن the end برای کسانی که احیانا میخوان دوباره این عنوان رو تجربه کنن. اگه موقع جنگیدن با the end به اندازه ی کافی آیتم های پزشکی برای درمان خودتون داشته باشید بد نیست این راه رو هم امتحان کنید : آزادانه در محیط حرکت کنید و جایی پنهان نشید واجازه بدید بهتون شلیک کنه نکته اصلی اینجاست که the end همیشه از روبرو به شما شلیک میکنه
و وقتی از زمین بلند شدید با اسنایپر روبروتون رو بدون اینکه به سمت دیگه ای نگاه کنید نشونه بگیرید و با یه دوربین حرارتی موقعیتش رو پیدا کنید. فکر کنم این راحت ترین راه برای پیدا کردن موقعیتش باشه.
نظر لطف و محبتتونه و باعث افتخار من هست.
خیلی نکته عالی و جالبی رو فرمودید و بسیار مفیده
اسپویلر
.
.
.
آقا سعید میگم بیگ باس چرا در آینده دشمن سالید اسنیک شد مگه اشتباهات patriot و متال گیر ها و اقتصاد جنگ(war economy) و نانو ماشین ها همش زیر سر میجر زیرو و طمعش نبود نبود مگه بیگ باس از patriot جدا نشد؟
این نسخه نمره ۱۰ حقشه ولی من نمره بالاتر از ۱۰ به metal gear 4 میدم :inlove:
درود بر اقا سعید عزیز ….
سعید جان… Metal Gear تک فرایچر ابدی زندگیمه…از سال ۱۹۹۹ تا الان همه نسخه هاشو تجربه کردم…
با تک تک نسخه هاش زندگی کردم… گریه کردم… خوشحالی کردم..
منتها چنان تو فانتوم پین تو سرم خورد…
یه مدت اصلا گیم رو گذاشتم کنار…. قشنگ یه حالت افسردگی
ه اینکخ عنوان ضعیفی باشه… اصلا و ابدا
یه زمان پیش خودم نسخه های Metal Gear رو رتبه بندی میکردم… مثلا میگفتم نسخه چهارم بهترینه و بعدش نسخه اول…
ولی بعد فانتوم پین فهمیدم…. استاد تو هر نسخه میخواد یه پیام رو به ما برسونه..
پیام فانتوم پین هم دردناک بود… همینطور که از اسمش پیداست….{ درد فانتوم }
اینو به نظرم قشنگ فنای قدیمی میتونن درک کنن…
واقعا استاد یگانه هست تو این صنعت…
همه اینا رو گفتم که به این موضوع برسم… که شروع کردم به خوندن مقالت با قلم قشنگت….منتها بعد از چند خط واقعا دیدم نمیتونم ادامه بدم… دوباره همون حالت …که بالا توضیح دادم میاد سر وقتم! و این برام واقعا عجیبه…
خلاصه ازت معذرت میخوام… ولی بازم مرسی از مقالت :yes:
درود بر فرزام عزیز. خیلی ممنونم از این که نظرتون رو با من هم در میون گذاشتید. فرزام جان خیلی از طرفدارهای قدیمی رو میشناسم که حس شما رو دارن و میتونم درک کنم که چی میگی. واقعا برخی مواقع یه همچین چیزی میتونه تمام عشق و انگیزه ادم رو بکشه.
بازم ممنون از شما.
بهترین و کاملترین و شاهکار ترین بازی کل تاریخ برای من تا ابد , با این بازی زندگی کردم و بزرگ شدم , چنان خاص هست این بازی برای من که شک دارم خیلی کسی باشه این طور باهاش ارتباط برقرار کرده باشه……
من هیچ وقت داستان این بازی رو نفهمیدم و شخصیتاشو نشناختم(بیگ باس،سالید اسنیک،نیکد اسنیک و اینا) واقعا ادم گیج میشه
عالی بود ، کاملا با شما موافق هستم mgs فراتر از یک بازی هست و من باهاش زندگی کردم و تا آخر عمر تحت تاثیر تجربه این ابرشاهکار صنعت گیم هستم ، یکم دیر این بازی نقد کردین اما بازم عالی بود و یه دنیا تشکر
درود بر شما. خوشحالم که نظرمون مثل هم هست. ببخشید که قبلا نقد نشده بود.
خوش به حال خودم که این شاهکار تا اخر رفتم 🙂 .یک گیمر با رد کردن شاهکار اسنیک ایتر باید به خودش بباله.خداییش چه باس فایت های شاخی داشت :yes:
هیچوقت اون قسمتی که باید از یه نردبون خیلی بلند بالا میرفتیم و آهنگی که توی طول بالا رفتن بود رو فراموش نمیکنم..
حیف نمیتونم این بازی رو تجربه کنم. 😥 عاشق اینطور پایان های احساسی هستم. :-(( بعد برخی دوستان میگن بازی های داستانی ارزش ندارن 😐
عظمت یک نسل، شکوه یک حماسه
خیلی تیترش زیباست مثه خوده بازیش
وای مثه نسخه ۴ شاهکاره
هوسم کردم بازم بازی کنم
ممنون سعید جان بابت نقد زیبات
اقا سعید مثل همیشه عالی
بهترین ریویوی فارسی برای بهترین تجربه من با کامپیوتر و پلی استیشن. با تشکر از جناب آقابابایی عزیز.
این بازی یک شاهکار به تمام معناست در تمام زمینه ها. بهترین داستانی که در عمرم دیدم تو این بازیه. برخلاف شما من استاد مخفی کاریم و چندین بار این بازی رو با مخفی کاری تمام کردم و جالبه که هربار یه چیز نو تو این بازی کشف میکردم. آنقدر من راه های مختلف رو رفتم که به عنوان مثال همه اون دو نوع کشته شدن فرعی The END رو تجربه کردم. شماره آخر هم عالی بود. اما کاش کوجیما به تنوع نقشه بیشتر میرسید. همش موقع بازی کردنش میگم کاش یه نفر از تیم Far cry 3 همراه کوجیما بود!!!
اما شماره جدیدی که کونامی معرفی کرده یه مزخرف به تمام معناست. نفرین بر کونامی نفرین…
مرسی آقای آقابابایی
تا حالا متال بازی نکردم نظر نمیدم الکی اومدم شلوغش کنم :-))
“بسیار حیف و البته خیلی عجیب است که گیمر باشید و لذت تجربه Metal Gear Solid 3: Snake Eater را از خود دریغ نموده باشید که گناهی است بسی نابخشودنی مگر تحت عذری خاص!”
من تقریبا ۱۵ سال صبر کردم تا این بازی رو انجام بدم
به طور عجیبی هیچ وقت فرصت انجامش برام پیش نیومد.
با اینکه عاشق سری متال گیر بودم ولی این سالها تا جایی که تونستم خودم رو از اخبار و اسپویلها دور نگه داشتم و تا حدود زیادی هم موفق بودم (تا همین چند ساعت قبل نمیدونستم باس کیه:)
الانم اکانت درست کردم در گیمفا که یک تشکر ویژه از نویسنده بکنم که واقعا گل کاشت با این مطلب (هر چند به خاطر علاقه وافر بعضی وقت ها جانب بی طرفی از بین رفته ولی ما که راضییم …) که تقریبا همه جزئیات رو بهش اشاره کرده بود حتی همین مورد خاص امثال من رو:))
در پایان به عنوان یک متال گیر باز قدیمی باید بگم این نسخه تمام انتظاراتی که من ازش داشتم برآورده کرد و ارزش این همه سال صبر رو داشت.
حالا میتونم با خیال راحت برم سراغ پیس واکر و فانتوم پین و گرند زیرو
نسخه های بعدی رو بازی نکردم ولی بین همین سه نسخه اگر بخواهم انتخاب کنم هر چند خیلی سخته ولی شماره ۱ بالاتر از این نسخه قرار میدم
هر چند به نظرم بهترین تشبیه برای تفاوت نسخه اول و سوم، تفاوت پدرخوانده ۱ و ۲ هست
خیلی سخته انتخاب بینشان