هفتمین تورنومنت | نقد و بررسی بازی Tekken 7

شکی نیست که اگر از هر گیمر بخواهید بزرگترین سری بازی های سبک Fighting (مبارزه ای) را نام ببرد در میان سه گزینه ی اولی که به زبان می آورد می توانید نام سری Tekken را پیدا کنید. این سری بازی فوق العاده محبوب که در سال های اخیر به خاطر هیاهوی آثار Netherrealm و سری استریت فایتر حضور کمرنگ تری را در صنعت گیم تجربه می کرد هم اکنون با قدرت بسیار بازگشته تا مجددا به شکوه و عظمت گذشته اش دست یابد. گیمفا را همراهی کنید تا ببینیم هفتمین قسمت از سری بازی های فوق العاده محبوب تکن که به ویژه ما ایرانیان نیز با آن خاطراتی فراموش نشدنی داریم، توانسته آن بازگشتی که هواداران از آن انتظار داشتند را ارائه کند یا خیر.

هفتمین تورنومنت آغاز شده.

قصه های تکن

بخش داستانی بازی که از همان ابتدا مشخص است در این شماره به شدت مورد توجه سازندگان قرار گرفته را می توان به دو بخش تقسیم کرد. نخستین بخش شباهت بسیاری به بخش داستانی عناوینی نظیر Injustice و Mortal Kombat دارد و داستان پدر و پسر انتقام جو را تعریف می کند و بخش دوم که اپیزود های آن به مروز باز می شوند به تک تک کارکتر های بازی تعلق دارد و در هر اپیزود داستان یک نفر را تعریف می کند.

در اولین بخش بازیباز مستقیما همانند یک بازی ادونچر وارد یک داستان کامل می شود. داستانی که با کات سین های سینمایی کارگردانی شده و با کیفیت بالا روایت می شود و درست همانند آثار Netherrealm در میان هر دو مبارزه روایتی سینمایی را پیش رویتان قرار می دهد. این بخش داستان شخصیت Heihachi  و رابطه ی او با پسرش و مقابله با G Corporation را تعریف می کند. روند کلی آن بدین صورت است که بازیباز با توجه به موقعیت و اتفاقاتی که در داستان بازی رخ می دهد پس از اتمام کات سین با حریف خاصی روبرو می شود و باید در مبارزه او را شکست دهد. پس از اتمام مبارزه او وارد چپتر بعدی شده و باز همپس از تماشای دموی سینمایی مبارزه را آغاز خواهد کرد. داستان بازی شاید در نگاه اول سطحی بنظر برسد اما زمانی که آن را پیگیری کنید متوجه ظرافت های خاصی در آن خواهید شد. نکاتی که فقط می توان آن ها را در بازی های ژاپنی پیدا کرد و بس. از این جهت این سخن را می گویم که تصور نکنید تکن ۷ هم یکی دیگر از آن بازی های ژاپنی اغراق شده ی مزخرف است. اگر طراحی ظاهری کارکتر های آن را می بینید و حالتان به هم می خورد باز هم نباید درباره ی درون آن ها قضاوت کنید! بازی توانسته در حد خودش شخصیت هایی قابل قبول و عالی را ارائه دهد. جدای از آن بسیاری از این کارکتر ها شخصیت های ریشه ای سری تکن هستند و در تمامی نسخه های این سری طولانی ظاهر شده اند. پس طبیعی است که پرداخت خوبی را از آنان انتظار داشته باشیم. داستان تا حد زیادی احساسی و زیبا است و هر چند چنین چیزی اصلا به ریخت و قیافه ی بازی نمی خورد اما می توانید روی شنیدن داستانی راضی کننده حساب کنید. تنها مشکلی که در این بخش از داستان دیده می شود مدت زمان اندک آن و البته برخی کم کاری ها در ساخت کات سین های سینمایی است. شاید کل بخش داستانی بازی را بشود در سه یا نهایتا چهار ساعت به اتمام رساند. این ارقام درمقایسه با ساخته های اخیر Netherrealm که از بخش های داستانی بسیار طولانی بهره می برند، ناچیز و نا امید کننده بنظر می رسد. همچنین در آثار ادبون و تیمش همیشه شاهد این مسئله هستیم که داستان طوری نوشته می شود که تقریبا تمامی شخصیت های بازی را پوشش دهد. اما در اثر حاضر تعداد بسیار زیادی از شخصیت ها و مبارزان حاضر در بازی در داستان حضور ندارند. از طرفی گاهی کات سین ها به جای آن روند سینماتیک و با کیفیتی که شاهدشان بودیم با استایل دیگری ارائه می شوند که صرفا شامل چند فریم نقاشی شده و تعدادی دیالوگ هستند. این کم کاری ها مجددا با را به یاد MK و Injustice می اندازد که هیچ گاه برای کات سین های سینمایی کارگردانی شده و طولانی شان کم گذاشته نشده. در کل می توان به این بخش نمره ی قبولی داد اما باید اعتراف کرد آثار بهتری نیز در همین ژانر توانسته اند کیفیت بهتری را ارائه کنند.

Jin همچنان نقش مهمی در داستان بازی دارد.

در شاخه دوم از بخش داستانی بازی داستان هر یک از کارکتر ها را به صورت مجزا در یک چپتر شاهد هستیم. هر قسمت با کات سینی مربوط به ان کارکتر آغاز شده و با انجام یک مبارزه با کات سینی دیگر پایان خواهد یافت. داستان و ماجرای شخصیت مورد نظر و این که چه کسی است و از کجا آمده همگی به صورت چند خط متن بر روی صفحه نمایش می بندد و سپس مبارزه آغاز می شود. این مرد هم یکی دیگر از آن بد سلیقگی هایی است که در داستان گویی انجام شده. سازندگان می توانستند داستان هر کارکتر را به صورت بسیار بهتری تعریف کنند و حتی اگر توانایی و بودجه ی طراحی کات سین های با کیفیت را نداشتند حداقل می شد که از همان فریم های نقاشی شده ی دیالوگ دار استفاده کنند.

البته جدای از این موضوع داستان بازی هنوز هم آن هویت تکن وار خودش را حفظ کرده و از اتمسفرش گرفته تا شوخی ها و سبک کمدی عجیب و غریبش همه را به بازی جدید نیز انتقال داده است. مسئله ای که شاید چندان مهم بنظر نرسد اما براتی طرفداران دو آتشه و قدیمی بازی بسیار مهم و خوشحال کننده است.

مبارزه‌ای استاندارد

اما از بحث داستان که گذر کنیم همگی می دانیم که مهمترین چیز در شکل گیری یک بازی مبارزه ای موفق مبارزات آن است. در این زمینه باید گفت تکن توانسته هنوز هم پس از حدود بیست سال هویت خودش را حفظ کند و در میان هیاهوی آثاری چون Street Fighter و Mortal Kombat و Injustice اصلتش را حفظ کرده و همچنان سبک خاص خود را داشته باشد.
ذکر این نکته نیز ضروری است که ممکن است در اولین لحظاتی که با تکن روبرو می شوید تصور کنید که مبارزات بازی اصلا مهندسی شده نیستند و حساب و کتابی ندارند و سازندگان و طراحانش هم مشتی شرقی بی عقل و نفهم اند که یکدیگر را در بستنی فروشی دیده اند و تصمیم گرفته اند یک عنوان فایتینگ اغراق شده بسازند! اما بگذارید خیالتان را راحت کنم. سیستم مبارزات بازی از آن چیزی که در نگاه اول به نظرتان می رسد بسیار بسیار پیچیده تر است و باور کنید ریز به ریز و تک به تک حرکات و انیمیشن های آن حساب و کتاب بسیار دقیقی دارد!

ممکن است در اولین لحظاتی که با تکن روبرو می شوید تصور کنید که مبارزات بازی هیچ حساب و کتابی ندارند و سازندگان و طراحانش هم مشتی شرقی بی عقل اند. اما بگذارید خیالتان را راحت کنم. سیستم مبارزات بازی از آن چیزی که در نگاه اول به نظرتان می رسد بسیار بسیار پیچیده تر است و تک تک حرکات و فنون آن حساب و کتاب دقیقی دارد!

همانند روند معمول تمام بازی های مبارزه ای، این اثر نیز دو مبارز را رو در روی هم قرار می دهد تا با یکدیگر نبرد کنند و برنده مشخص شود. طبق قاعده، یک مبارز سمت چپ داریم و یک مبارز سمت راست (که البته بنا به شرایط بازی این دو جهت امکان تغییر دارند. خودتان که بهتر می دانید!) اصل مبارزات در دو بعد انجام می شود یعنی این که صرفا با بعد های X و Y سر و کار داریم. گاهی برخی از آثار مبارزه ای تصمیم می گیرند بعد سومی را نیز به مبارزه اضافه کنند و با قرار دادن امکانی در گیم پلی توانایی چرخش چند درجه ای محور اصلی مبارزه را به بازیبازان می دهند. تکن ۷ نیز جزو همین دسته از آثار است و به بازیبازان این امکان را داده که گاهی به سمت محور Z نیز حرکت کنند. این مسئله به معنای سه بعدی شدن مبارزه نیست بلکه ساختار دو بعدی آن همچنان ثابت و دست نخورده است. اما گاهی بازیباز این امکان را نیز دارد که برای اموری نظیر جای خالی دادن زاویه ی مبارزه را به سمت محور Z کج کند. اساس مبارزات در این بازی بر پایه ی چهار دکمه ی حمله، و چهار جهت است. و همه ی کمبو ها و ضرباتی که وارد می شوند از همین هشت عنصر تولید و زاده می شوند. ضربات به طور کلی به سه دسته قسیم می شوند. این منطق بدن حریفی که مقابلتان قرار گرفته است را به سه بخش تقسیم می کند. بخش بالایی بدن، بخش وسط و بخش پایینی. ضربات نیز بر همین اساس دسته بندی می شوند.

هسته ی اصلی گیم پلی بازی بر مبنای مبارزات دو بعدی طراحی شده. اما بعد Z نیز برای اموری نظیر جای خالی دادن در اختیار بازیبازان قرار گرفته تا در صورت لزوم محور مبارزه را چند درجه ای کج کنند.

ضرباتی که به بخش بالایی وارد می شوند (ضربات High) حد متوسطی از صدمه را وارد می کنند. ضرباتی که به بخش پایین وارد می شوند (ضربات Low) کمترین صدمه را وارد کرده و معمولا برای از بین بردن پایداری حریف و اجرای کمبو های دیگر کاربرد دارند. و البته ضرباتی که به بخش میانی وارد می شوند (که ضربات Mid نام دارند) بیشترین و سهمگین ترین صدمه را وارد می کنند. هر یک از کمبو های بازی از ترکیبی از این ضربات تشکیل شده است. هر بازیباز در طول مبارزه می تواند سه وضعیت داشته باشد. وضعیت ایستاده، وضعیت نشسته و وضعیت پرش در میان هوا. بر اساس همین منطق سازندگان یک سیستم عالی را نیز برای دفاع در برابر ضربات طراحی کرده اند. ضرباتی که به بخش بالایی وارد می شوند با می شود به سادگی با نشستن دفع کرد.

گیم پلی مبارزات Tekken 7:

اگر کارکتر تان را در حالت نشسته قرار دهید به طور کامل در برابر ضربات High مصونیت دارید. اما ضربات وسط و پایین تنه را نمی شود با نشستن دفع کرد. درباره ی ضربات پایین تنه یکی از راه حل ها پریدن است. راه دیگر آن است که کارکتر خود را بنشانید و او را در حالت گارد قرار دهید. در این حالت از ضربات پایین تنه صدمه ای نخواهید دید. و اما برای مقاومت در برابر ضرباتی که به بخش میانی بدن وارد می شوند دو راه اساسی وجود دارد. اولین و رایج ترنین آن است که در حالت ایستاده گارد بگیرید. و دومین روش این که به سمت محور Z جای خالی داده و محور مبارزات را درست در موقع انجام حمله کج کنید. در این حالت نه تنها ضربه ی دشمن را به طور کامل دفع کرده اید بلکه فرصت یک ضد حمله ی بسیار سریع را نیز دارید. البته باید به این موضوع نیز توجه کنید که برای همه ی ضربات Mid نمی توان از این روش استفاده کرد. برخی از این ضربات به گونه ای طراحی شده اند که حتی با عوض کردن زاویه نیز صدمه ی خود را وارد می کنند. سیستم دفاع ضربات در بازی عالی است و نیاز به سرعت عمل و دقت بسیار بالایی دارد. همین امر کمک می کند تا با بیشتر بازی کردن در مبارزات بیشتر حرفه ای شوید و این گونه دامنه ی تخصص های مختلف در بازی افزایش می یابد. و این همان چیزی است که از یک اثر فایتینگ خوب انتظار داریم نه؟

کمبو های طولانی و مرگبار از ویژگی های سری تکن هستند و در جدید ترین اثر نیز در مبارزات جایگاهی والا دارند.

چند ضرب های معروف تکن

و اما برسیم به بحث شیرین کمبو ها. گفتیم که در این بازی چهار دکمه ی اصلی برای ضربات داریم و چهار دکمه برای جهت ها، نشستن و پرش. کلید های ضربه هر یک به تنهایی ضربه ای خاص وارد می کند اما این ضربات اصلا قوی نیستند و به تنهایی کاربردی ندارند. در این بازی باید با ترکیب کردن چهار کلید ضربه و جهت ها کمبو های مختلف را اجرا کنید. برخی از کمبوهایی که در بازی موجود اند برای همه ی کارکتر ها قابل اجرا هستند و فرقی نمی کند مبارز شما چه کسی باشد. کمبو های عمومی را همیشه و همه جا می توان اجرا کرد و اگر ناچار شدید در برهه ای با کارکتری بازی کنید که به سبک او آشنا نیستید و فرمول های کمبو هایش در ذهنتان نیست می توانید با استفاده از آن ها با دشمن مقابله کنید. اما بخش دیگر کمبو ها موارد تخصصی هستند که برای هر یک از کارکتر های بازی به صورت جدا گانه طراحی شده اند. تعداد این کمبو ها به هیچ وجه کم نیستند و هر یک از شخصیت های بازی از لیست بلند و بالایی از کمبو ها بهره مند است.

ظاهرا تکن به دسته بندی کردن لیست کمبو هایش اعتقادی ندارد و لیستی بلند و بالا از کمبو های پرتعداد را به یکباره جلوی بازیباز رها می کند.

یکی دیگر از مشکلات بازی مربوط به همین زمینه می شود. اگر تجربه ی عناوین Netherrealm را داشته باشید می دانید که در تمامی عناوین آن، کمبو ها در چند لیست جدا گانه به بازیباز معرفی می شوند و بازی بر اساس نوع، میزان صدمه و دیگر پارامتر های مختلف این کمبو ها را دسته بندی می کند و لیستی به شما ارائه می دهد که پس از چند ثانیه می توانید به راحتی از ترتیب و نظم آن سر در آورده و موارد مورد نظر و مناسب خودتان را بیابید. اما ظاهرا تکن به این جور موارد اعتقادی ندارد و لیستی بلند و بالا از کمبو های پرتعداد را به یکباره جلوی بازیباز می ریزد. حال اگر آشنایی تان با این سری و سیستم های رایجش در حد و اندازه ی کافی نباشد مجبورید دست به دامن اینترنت و راهنما و گاید شوید تا بتوانید به ترکیبی دلخواه در کمبو های به درد بخور و کارآمد برسید. بهتر بود سازندگان دسته بندی مشخصی را در این بخش قرار می دادند تا افراد تازه کار تر نیز بتوانند بازی را سریع تر یاد بگیرند و دست به دامن یوتیوب و جا های دیگر نشوند. جدای از کمبو های مختلف بازی امکانات ویژه ی زیادی را در بخش مبارزات در اختیار شما قرار داده است. موارد فرعی پر تعدادی که گاهی متوصل شدن به آن ها می تواند پیروزی تان را تضمین کند. حالت Rage Mode، ضربات پاور کراشر جدید و… مبارزات را جذاب تر و متنوع تر می کنند.

از مشکلات مهم بازی عدم ارائه ی یک دسته بندی کاربردی برای لیست کمبو ها است که اکثرا بازیبازان تازه وارد را سر در گم می کند.

تکن را برای ساعت ها بازی کنید

تکن ۷ را به روش های بسیار زیادی می توانید بازی کنید. بازی از مد های پر تعدادی پشتیبانی می کند و سازندگان نهایت تلاششان را کرده اند تا بازی دیر تر برایتان خسته کننده و یا تکراری شود. بخش داستانی که خود از دو زیر مجموعه ی بزرگ تشکیل می شود فقط بخشی از حالاتی است که بازی برایتان در نظر گرفته. در سایر موارد دو بخش آنلاین و آفلاین مقابل شما قرار می گیرد که هر کدام شامل موارد مخصوص به خود هستند. بخش آفلاین همه ی مواردی را که از یک عنوان مبارزه ای انتظار می رود در خود دارد. از مبارزات رنک شده گرفته تا نبرد های دو به دو و بخش Practice یا تمرین که به آن مفصلا خواهیم پرداخت. در بخش آنلاین نیز سازندگان مود های متعددی را در نظر گرفته اند تا بازی تکراری نشود. در حالت معمولی می توانید در مبارزات معمولی و Quick Match ها شرکت کنید. اگر هم حوصله تان سر رفت می تونید وارد تورنومنت ها شوید و مبارزات هیجان انگیزی را شاهد باشید. بخش آنلاین از لحاظ طراحی بهترین فرم ممکن را دارد اما برخی مشکلات ممکن است مانع لذت بردن کافی از آن بشود. نخستین مشکل بازی در سیستم مچ میکینگ و سرور ها است. بسیار در بازی پیش می آید که مدت زمانی طولانی را در انتظار پیدا شدن دیگر بازیباز ها به سر ببرید ولی باز هم کسی پیدا نشود و از فرط بی حوصلگی ناچار شوید سراغ مود های دیگر بازی بروید. مشکل دیگر درباره ی قوانین آنلاین و چفت و بست نداشتن مسابقات است. معمولا در این نوع آثار بازی به بازیبازانی که مقابل یکدیگر قرار می گیرند اجازه ی ترک مسابقه را نمی دهد تا زمانی که برنده مشخص شود. اما در این بازی شما می توانید بدون آن که ضرری ببینید مبارزه را در نیمه ی آن ترک کنید و از بازی بیرون بروید. و هیچ اتفاقی هم برایتان رخ نخواهد داد. این مورد نیز از مشکلات ریز بازی است که امید است با بروز رسانی های مختلف برطرف شود.

سازندگان نهایت تلاششان را کرده اند تا بازی دیر تر برایتان خسته کننده و یا تکراری شود.

یکی از مهمترین بخش های عناوین مبارزه ای بدون شک بخش تمرین یا Practice آن ها است. اگر می خواهید در این بازی ها حرفه ای شوید همیشه باید یک پایتان در بخش Practice باشد. هفتمین شماره از بازی های تکن نیز از این قاعده مستثنی نیست و برای مخاطبان حرفه ای و همینطور کسانی که می خواهند به تازگی بازی را آغاز کنند یک بخش تمرینی بسیار جامع و کارآمد تدارک دیده است. در ابتدای این بخش بازی از شما می پرسد که تمایل دارید در کدام طرف بازی کنید. سمت چپ یا سمت راست. سپس وارد منوی انتخاب کارکتر خواهید شد. می توانید کارکتر خودتان را به دلخواه انتخاب کنید و همینطور حریف شما نیز به دست خودتان انتخاب می شود. سپس محل مبارزه را نیز برگزیده و وارد بازی می شوید. بازی در تمامی گزینه های ممکن دستتان را باز گذاشته و بدون نیاز به هیچ گونه بارگذاری مجدد می توانید به صورت ریل تایم هر گونه تغییر را اعمال کنید. مثلا حریفی که ربرویتان قرار گرفته حوالات مختلفی می تواند داشته باشد که همگی آن ها توسط شما قابل تنظیم است. این که حریف حمله کند یا ثابت بایستد، این که با چه درجه ای از دشواری حمله کند، این که بنشیند، این که در حالت دفاعی قرار بگیرد یا نگیرد و… تا ریز ترین جزئیات رفتار او قابل تنظیم است. کمبو ها و کلید ها همگی بر روی صفحه نمایش پیدا می کنند تا دقیق متوجه شوید چه کار دارید می کنید. هلاوه بر آن بازی تحلیل کاملی را از ضربات (اعم از نوعشان و محل اصابتشان) و میزان صدمه ای که وارد می کنید را در همان لحظه به شما اعلام می کند. در بخش لیس کمبو ها این امکان برای شما میسر است که نحوه ی اجرای صحیی کمبوی مورد نظرتان را با دقیق ترین زمانبندی کلید ها مشاهده کنید و زدن آن ها با کمترین دردسر ممکن تمرین کنید. این که بعد از مدت ها در این بازی شاهد چنین بخش تمرینی کامل و کارآمدی هستیم به شدت مایه ی خوشحالی است. زیرا که همین بخش های تمرینی هستند که یادتان ی دهند چطور باید در مقابل حریفان قدر زنده بمانید. اگر چنین بخش کاملی در تکن ۷ وجود نداشت واقعا نمی دانم می شد آن را مثل بازی کرد یا نه!

در این شماره از بازی نیز جمع همه ی بر و بچه ها و خوب های سری و بزرگان و ریش سفید ها و اقوام و اجداد جمع است.

تجمع بزرگان و بازنشستگان

یکی دیگر از مهم ترین عواملی که بر کیفیت یک عنوان مبارزه ای خوب اثر گذار است تعداد و تنوع مبارزان آن است. خوشبختانه در این زمینه نیز هفتمین قسمت از سری تکن توانسته انتظارات را بر آورده کند و لیستی بلند و بالا و بسیار متنوع از مبارزان را جلویمان بگذارد. از آن جایی که این سری بازی ریشه ای بیست و چند ساله دارد برخی از کارکتر ها و مبارزان آن دیگر به نوعی امضا برای آن تبدیل شده اند و همچون Scorpion و Sub-Zero که همه جا نماد و نشانه ی مورتال کامبت هستند سری تکن هم با شخصیت های معروف و البته طراحی های عجیب و غریب خیلی ژاپنی اش (!) شناخته می شود. در این شماره از بازی نیز جمع همه ی بر و بچه ها و خوب های سری و بزرگان و ریش سفید ها و اقوام و اجداد جمع است و ریز و درشت اراذل همه تکمیل اند. جالب اینجاست که با وجود تعداد زیاد کارکتر ها در بخش کمبو ها نیز هیچگونه کم کاری ای صورت نگرفته و کمبو ها و حرکات ویژه ی زیادی برای هر یک از آن ها تدارک دیده شده. هر یک از قهرمانان حالت و سبک منحصر به فرد خود را داراست و می توانید همه ی ویژگی های قدیمی و دوست داشتنی سری را از این بازی انتظار داشته باشید.

همچون Scorpion و Sub-Zero که همه جا نماد و نشانه ی مورتال کامبت هستند سری تکن هم با شخصیت های معروف و البته طراحی های عجیب و غریب خیلی ژاپنی اش (!) شناخته می شود.

از دیگر نکات مثبت بازی محیط های متنوع و زیبای آن است که از نظر تعداد کاملا راضی کننده هستند. البته شاید از لحاظ جزئیات نتوانیم آن ها را با Mortal Kombat و Injustice مقایسه کنیم. البته محیط های این عنوان یک تفاوت بسیار بزرگ با دو عنوان نابرده دارند و آن این است که در تکن ما محیط ها را به صورت سه بعدی نظاره گر هستیم چرا که هر لحظه امکان چرخاندن و زاویه دادن به محور مبارزات وجود دارد اما در آثار ادبون مبارزه صرفا فقط و فقط در دو بعد انجام می شود. از این رو کار طراحان در تکن اندکی سخت تر است و جزئیات نیز آنطور که در دو بعد دیده می شود ناچارا در محیط های این عنوان قرار نمی گیرد.

از دیگر نکات مثبت بازی محیط های متنوع و زیبای آن است که از نظر تعداد کاملا راضی کننده هستند.

شخصی سازی

شاید اوایل معرفی این بازی تصور می کردیم رقیب آن جدید ترین نسخه از سری Street Fighter باشد. اما همگی در اشتباه بودیم! این Injustice 2 است که هم اکنون با تکن رقابت می کند. (در صورتی که Arms را به کلی از این قصه ها جدا بدانیم)
در جدید ترین اخباری که از Injustice 2 فهمیدیم و سپس در بازی آن را تجربه کردیم متوجه اضافه شدن بخشی شدیم به نام Gear System. در این بخش سازندگان به جای این که همانند روش های قدیمی برای هر مبارز تعداد مشخصی اسکین طراحی کنند و قال قضیه را بکنند تصمیم گرفتند سیستمی شبیه به بازی های نقش آفرینی در بازی شان طراحی کنند که بازیباز بتواند با بدست آوردن لوت های مختلف و پوشیدن آیتم های به دست آمده هم ظاهر کارکتر خود را عوض کند و هم قدرت و سایر پارامتر های او را دستکاری کند. موردی که به مهمترین دستاورد این بازی نیز زتبدیل شد و یکی از عوامل موفقیتش نام گرفت. در هفتمین شماره از تکن شاهد سیستم های نقش آفرینی وار نیستیم اما به جای آن می توانیم تا سر حد مرگ شخصیت ها را شخصی سازی کنیم! بالاخره این عنوان نیز باید در مقابل برگی که حریفش رو کرده پاسخی برای دادن داشته باشد. شخصی سازی های بازی به هیچ عنوان تاثیری در گیم پلی ندارند اما در بحث ظواهر آنقدر گسترده اند که شخصا تابحال در یک عنوان مبارزه ای نظیرش را ندیده ام. شما می توانید در ظاهر شخصیت اصلی خود هر چه که فکرش را بکنید را تغییر دهید. تکه های فراوان لباس و سایر آیتم های دیگر و همینطور ست های مختلف فضایی کاملا باز را برای شخصی سازی پدید آورده اند. تیم سازنده حتی به این حد نیز راضی نشده و پا را فراتر گذاشته و شخصی سازی ها را به VS Screen و یا حتی Health Bar ها و سایر موارد مشابه نیز کشانده است. به همین علت است که می گوییم در این بازی رسما همه چیز قابل شخصی سازی است.

شخصی سازی مبارزان در تکن ۷ گستردگی بسیار زیادی دارد. بالاخره عنوان شرقی باید در مقابل Gear System بازی Injustice 2 چیزی برای رو کردن داشته باشد.

روایت هنر از میدان مبارزه

در بخش گرافیکی بنظر نمی رسد تکن ۷ حرف های چندانی برای گفتن داشته باشد. البته این بدین معنی نیست که عملکرد گرافیکی بازی ضعیف باشد. بازی همچنان گرافیک فنی قابل قبولی دارد و محیط ها، تکسچر ها و مدل های آن به خوبی پیاده سازی شده اند. سبک و سیاق کارتونی سری نیز هم اکنون با کشیده شدن دستی به سر و رویش از همیشه زیبا تر بنظر می رسد. موضوع آنجاست که بازی صرفا در حدی متوسط عمل کرده و نباید انتظار گرافیکی انقلابی در میان عناوین مبارزه ای را از آن داشت. همه چیز در حد کفایت قرار دارد و البته به خاطر سبک بازی و محدودیت ها و ثبات زاویه ی دوربین سازندگان لازم نیست برای مدل ها و لوکیشن ها زحمت زیادی بکشند و با کیفیت های مختلف آن ها را طراحی کنند. همین که از دور واقع گرایانه و به دور از مشکلات گرافیکی بنظر برسند برای بازی کافی است.

هنگامی که ضربه ها وارد می شوند افکت ها و سیستم پارتیکل های موتور آنریل موجب می شوند واقعا آن ضربه را حس کنید و وقتی که انفجار و موج ناشی از آن را میبینید و حریفتان را به گوشه ای پرتاب می کنید دردی که می کشد را خواهید چشید!

اما مهمترین بخش گرافیک بازی افکت ها و جلوه ی های ویژه ی بصری آن هستند که باید تقدیری ویژه از آن بکنم. همه می دانیم که برای ساختن بازی مبارزه ای خوب باید (تاکید می کنم “باید”) از افکت های خوبی استفاده کنیم. از آثار شرقی همچون تکن و Street Fighter گرفته تا آثار غربی تری مانند MK و Injustice همگی در راه وفق شدن به این موضوع توجه ویژه ای داشته اند. تفاوت در اینجاست که در موارد شرقی نظیر استریت فایتر ما شاهد افکت های اغراق آمیزی از جنس انفجار، جرقه و آتش هستیم و در عنوانی چون مورتال کامبت این اغراق ها در ضربات خونین و خشونت بار انجام شده. ولی وجه اشتراک این است که همه ی این عناوین از جلوه هایی لذت بخش بهره گرفته اند که کیفیت اثرشان را ارتقا داده. تکن را در این میان نه می توان به سمت و سوی تخیلی و فانتزی استریت فایتر گرایش داد و نه به سمت نسبتا واقع گرایانه ی مورتال کامبت. اما کماکان به دلیل وفا داری آن به میراث شرق همچنان نزدیکی بیشتری با استریت فایتر دارد. در این شماره نیز موراد مطرح شده به بهترین شکل رعایت شده اند و افکت ها و جلوه های بصری همه و همه کمک می کنند تا حس و حال مبارزات لذت بخش تر شوند. هنگامی که ضربه ها وارد می شوند افکت ها و سیستم پارتیکل های موتور آنریل با عملکرد عالی شان باعث می شوند واقعا آن ضربه را حس کنید و وقتی که انفجار و موج ناشی از آن را میبینید و حریفتان را به گوشه ای پرتاب می کنید کاملا دردی که می کشد را خواهید چشید!
عملکرد تکن در زمینه ی افکت ها و موارد اغراق شده ی دیگر واقعا مرا راضی کرد و انتظار نداشتم در برخی از صحنه های آن تا این حد به وجد بیایم!

اما مهمترین بخش گرافیک بازی افکت ها و جلوه ی های ویژه ی بصری آن هستند که باید تقدیری ویژه از آن بکنم. همه می دانیم که برای ساختن بازی مبارزه ای خوب باید از افکت های خوبی استفاده کرد.

در بخش موسیقی با این که واقعا از یک عنوان مبارزه ای در این زمینه انتظاری نیست و حتی آن ها می توانستند با یکی دو قطعه نیز همه را راضی کرد و سر و ته داستان موزیک را هم بیاورند اما باز هم شاهد وجود قطعات موسیقی زیبایی در بازی هستیم. موسیقی هم در کات سین های سینمایی و داستانی خود را نشان می دهد و حس آمیزی می کند و هم در میان مبارزات و گیم پلی. در هر صورت نیازی نبود که موسیقی کار شده و باکیفیتی در میان مبارزات پخش شود اما باز هم شاهد آن هستیم که برای این بخش نیز قطعاتی با سبک و سیقا خاص و با ضرب آهنگ سریع در نظر گرفته شده تا حس هیجان را بیشتر به مبارزات تزریق کنند.

در بخش صدا گذاری نیز باید عملکرد سازندگان را ستود. گفتیم که برای ایجاد حس و حال و هیجان در یک عنوان مبارزه ای لازم است که از افکت ها و جلوه های ویژه ی مناسب استفاده کنیم. اکنون باید این مورد را نیز بیفزاییم که بدون صدا گذاری خوب تمامی این زحمات بر باد می رود. بازی سبک فایتینگ باید افکت های صوتی عالی داشته باشد. ضربه ها باید شدید و کوبنده بنظر برسند و حس و حال یک نبرد تمام عیار و سنگین باید در مغز مخاطب ریشه بدواند. در عنوانی که پیش رو داریم این موارد به نحو احسن رعایت شده اند. صدا گذاری ها با کیفیت و زیبا هستند و مهمتر از همه بسیار واقعی بنظر می رسند. صدای ضربه ها آنچنان عالی و دقیق به گوش می رسد که می توانید دردشان را حس کنید. صدای شکستن استخوان های حریف و انفجار های ناشی از مشت های کوبنده چیزی نیست که به سادگی بتوان از آن گذشت!

معمولا گویندگان این سرزمین را به انرژی بسیار زیادشان و بیان جملات با حداکثر توانی که در وجودشان هست می شناسیم!

گویندگی بازی نیز در وضعیت خوبی قرار دارد. برای این امر اکثرا از گویندگان ژاپنی استفاده شده است و همین به بازی جان داده است. معمولا گویندگان این سرزمین را به انرژی بسیار زیادشان و بیان جملات با حداکثر توانی که در وجودشان هست می شناسیم! به همین دلیل هم هست که می گویند انیمه های ژاپنی را اگر با دوبله ی انگلیسی تماشا کنید به خودتان ظلم کرده اید! شکی نیست که حضور گویندگان شرقی کیفیت بازی را بالا برده است. اما شخصا باید انتقادی به اجباری بودن آن بکنم. در کات سین های بازی و گفت و گو ها به طرز عجیب و غریبی برخی از کارکتر ها به زبان انگلیسی صحبت می کنند و برخی دیگر به زبان ژاپنی. و جالب است که همگی شان هم زبان یکدیگر را می فهمند و با آن مشکلی ندارند. فقط این وسط بازیباز نگون بخت گاهی باید سخن گوینده ی انگلیسی را گوش دهد و گاهی معنای سخن گوینده ی ژاپنی را از پایین صفحه بخواند. نمی دانم چرا چنین روشی برای بیان دیالوگ های بازی انتخاب شده است! بهتر بود یا همه ی دیالوگ ها به ژآپنی بیان می شدند  یا همگی به انگلیسی ترجمه می شدند تا دیگر چنین مشکلاتی پدید نمی آمد. سازندگان مثلا بازی را به زبان انگلیسی عرضه کرده اند اما نمی دانم چرا چنین تعصب احمقانه ای روی کارکتر هایشان دارند که حتی به آن ها اجازه نمی دهند به زبان اجنبی صحبت کنند. گرچه کیفیت کار گوینده ی ژاپنی به مراتب بهتر است اما شاید کسی هم ترجیح بدهد که به جای نگاه کردن به زیر نویس ها و خواندن آن ها، مثل آدمیزاد ویدئو ها را تماشا کند و صحبت ها را به زبان انگلیسی بشنود. به هر صورت این مورد از مشکلاتی است که ترجیح می دادیم در بازی وجود نمی داشت اما باز هم تاثیر چندانی در کیفیت بازی ایجاد نکرده است.

باید بگویم اثری که پیش رویمان قرار گرفته یکی از بهترین بازی های مبارزه ای شرقی است که شخصا تجربه نموده ام. هفتمین شماره همچنین از بهترین های مجموعه ی تکن نیز هست.

هفتمین تورنومنت

در انتها باید بگویم اثری که پیش رویمان قرار گرفته تا اینجای کار یکی از بهترین عناوین مبارزه ای شرقی است که شخصا تجربه نموده ام. بازی تقریبا هر آنچه از آن انتظار داشتم را در خود داشت و تجربه ی واقعی این سبک را برایم فراهم نمود. اگر از بازی مبارزه ای داستان خوب و میان پرده های سینمایی با کیفیت می خواهید، اگر گیم پلی و مبارزات استاندارد را از این بازی ها انتظار دارید و اگر عملکرد بخش آنلاین و شخصی سازی های گسترده برایتان اهمیت دارد؛ باید بگویم که Tekken 7 تمامی این ویژگی ها را در خود جای داده و چه برای طرفداران دو آتشه سری و چه برای افرادی که هر از گاهی سری به عناوین مبارزه ای داخل بازار می زنند مناسب و راضی کننده است. این بازی همچنین از بهترین گزینه هایی است که می توانید مواقعی که در کنار دوستانتان هستید روی آن حساب کنید.