تکمیل ۳ گانه ای که عشق در آن جاریست… | نقد و بررسی The Last Guardian

عشق جادو می کند… در هر کالبدی و هر بطنی که جاری می شود گویی زندگی دوباره به آن بخشیده شده است، هر قلب تاریک و کلبه محزونی را معبد امید و عمارت نور می کند، هر جا باشد لذت و شادی در جریان است و وقتی نباشد همه چیز تصنعی است و بی جان. سال ها تلاش بدون عشق نهایتا به رستگاری نمی رسد، محصول ان نبوغ امیز نخواهد بود و به مانند روح خسته ای که در گرگ و میش صبح پی رستگاری می گردد، گویی بی قرار است و چیزی کم دارد. یک قطره، فقط یک قطره از اکسیر عشق را در ان بچکان تا هستی و موجودیتش زیر و رو شده و نه تنها عاقبت بخیر شود، که باعثش را نیز به سرمنزل مقصود برساند. عشق یک کلمه نیست، یک دنیاست. یک بغل اسمان آبیست. یک لبخند پدر است، یک نمره خوب است، شوق بازی کودکیست، لحظه ایست که یک بازی روحت را نوازش می کند… بازی… بازی برای ما خود عشق است… عشق هیچ گاه با بازی ها غریبه نبوده و نیست و نخواهد بود… آن قطره اشکی که در شاهکاری به نام The Last of Us زمانی که جان دادن سارا را در آغوش پدر دیدیم، بر گونه ات غلتیده و لغزیده است خود عشق است. وقتی در Shadow of the Colossus برای نجات معشوقت سوار بر اسب شده ای تا عظیم ترین هیولاها را از پای در اوری و روح خود را فدا کنی، عاشق بوده ای، آن گاه که در Ico همه زندگیت را به خطر انداخته ای تا از دختری که جز تو پناه دیگری ندارد تا پای جان محافظت کنی، داشتی عاشق می شده ای… مپندار که با این همه عشقی که در تک تک این بازی ها تجربه کرده ای و این بازی ها به تو هدیه داده اند، خالق آن ها حتی لحظه ای و برای قطره ای عاشق مخلوقاتش نبوده باشد. عشقی که در این بازی ها جاریست، خالقانش از وجودشان به آن ها هدیه کرده اند و مپندار که بازی تو را عاشق کند و خالقانش در خلق آن لحظه ای بدون عشق عمل کرده باشند.

یک بازی که عشق شالوده آن است…

وقتی که در ساخت بازی های رایانه ای، سازنده با تمام وجود کار کرده باشد و واقعا عاشق بازی خود بوده باشد، وقتی بازیبازا یا منتقد نیز آن را تجربه می کنند انگار که آن عشق به انان نیز منتقل می گردد و به نوعی آن ها نیز عاشق بازی می شوند. یکی از سازندگانی که تاکنون ۳ عنوان بازی مختلف را ساخته است که در هر  ۳ آنها عشق نخستین فاکتوری است که در طراحی بازی، گیم پلی آن و در کلیت بازی دیده می شود و از این نظر به واقع یک سازنده خاص است، اقای Fumito Ueda و تیم سازنده او به نام تیم ایکو هستند که همواره و تا ابد از آنها به عنوان یکی از خوشنام ترین و هنرمندترین سازندگان حاضر در این صنعت یاد خواهد شد و عناوینی خلق کرده اند که نه نظیر آن ها پیدا می شود و مشابهی دارند و نه در طول گذر زمان و سال ها هرگز کهنه و قدیمی می شوند زیرا که هر گاه که به سراغ آن ها بروید باز هم تازه و زیبا هستند زیرا ذات هنر و عشق را خود دارند و هنر و عشق هیچ گاه رنگ و بوی کهنگی و قدیمی شدن را به خود نمی گیرند.

Fumito Ueda… کارگردانی دوست داشتنی برای دارندگان پلی استیشن و افتخاری برای صنعت بازی…

این سازنده ابتدا در سال ۲۰۰۱ عنوانی به نام Ico را برای پلی استیشن ۲ منتشر نمود که خیلی سریع تبدیل به یک بازی بی نظیر از دیدگاه منتقدان و بازیبازان شد و یکی از برترین بازی های نسل ششم که پر بود از شاهکار های مختلف، لقب گرفت و موفق گردید تا امتیاز متای فوق العاده ۹۰ را کسب نماید. سپس ۴ سال بعد و در سال ۲۰۰۵ این سازنده عنوان دیگری را منتشر نمود به نام Shadow of the Colossus که حتی از قبلی هم بیشتر مورد استقبال گرفت و تبدیل به یکی از شاهکارهای نسل ششم و یکی از برترین عناوین تاریخ گردید و موفق شد تا امتایز متای ۹۱ را کسب نماید. نکته جالب اینجاست که وقتی این دو بازی چندین سال بعد در اواخر نسل هفتم برای کنسول پلی استیشن ۳ بازسازی و منتشر شدند باز هم فوق العاده عمل کردند و امتیاز متای ۹۲ را دریافت نمودند که تاییدی بر این موضوع بود که هنر ناب و عشق هیچ گاه کهنه و قدیمی نمی شوند. بعد از آن بود که ۴ سال بعد در سال ۲۰۰۹ این سازنده اعلام کرد که قصد دارد عنوانی با نام The Last Guardian را بسازد که از همان نمایش اول ان مشخص بود یک شاهکار دیگر در راه خواهد بود اما این بار انتشار این عنوان داستان ساده ای نداشت و تا سال ۲۰۱۶ به طول انجامید. بد نیست تا کمی بیشتر در مورد بازی The Last Guardian با شما عزیزان صحبت کنیم.

دو بازی قبلی سازنده The Last Guardian که از آن عناوینی محسوب می شوند که باید با آن ها به علاقمندان به دیگر حوزه ها فخر فروخت و گیم را جزو بالاترین هنرها بر شمرد.

The Last Guardian عنوانی اکشن ماجرایی است که توسط genDESIGN and SIE Japan Studio ساخته شده است و  توسط Sony Interactive Entertainment برای کنسول پلی استیشن ۴ به طور انحصاری منتشر گردید. تاریخ عرضه بازی چند مرتبه با تاخبر مواجه گردید اما سرانجام خبر رسید که این عنوان گلد شده است و به طور قطعی در تاریخ ۶ دسامبر ۲۰۱۶ برابر با….. باید منتظر انتشار آن باشیم که همین اتفاق نیز رخ داد. The Last Guardian از لحاظ نوع ساخت و نحوه انتشار و مدت زمان توسعه، یکی از بحث برانگیزترین بازی های تاریخ محسوب می شود. بار ها و بارها طی سال ها اخبار ضد و نقیض از آن شنیدیم و مدام کنسل شد و دوباره ساخته شد و از نسل ۷ به نسل ۸ رفت و … طوری شده بود که شاید بسیاری از ما در مقاطعی گمان می کردیم که هیچ گاه نخواهیم توانست این عنوان را تجربه کنیم و از ان لذت ببریم. The Last Guardian از سال ۲۰۰۷ توسط Team Icoدر حال ساخت بوده است و در مراسم E3 سال ۲۰۰۹ معرفی گردید با این هدف که در سال ۲۰۱۱ به طور انحصاری برای پلی استیشن ۳ منتشر شود.

وقتی تریکو پسرک را از پشت یقه لباسش می گیرد بسیار بامزه است

از آن زمان تا موقع انتشار بازی، The Last Guardian از تاخیرها و اتفاقات زیادی جان سالم به در برد تا این که یک تاریخ انتشار قطعی پیدا نماید. Fumito Ueda و دیگر اعضای Team Ico از سونی جدا شدند و کمبودهای پلتفرم نسل هفتم برای ساخت بازی، باعث شد تا آنها در سال ۲۰۱۲ پلتفرم مقصد بازی را به پلی استیشن ۴ تغییر دهند. Fumito Ueda و استودیوی وی با نام genDESIGN که از تعدادی از اعضای سایق Team Ico تشکیل شده بود مجددا ساخت بازی را ادامه دادند و سرانجام در مراسم E3 سال ۲۰۱۵ بود که بازی مجددا معرفی شد و موجی از شور و شوق را بین هواداران ایجاد کرد. این بار قرار شد تا بازی به صورت جهانی در سال ۲۰۱۶ منتشر گردد و سرانجام نیز در اواخر سال جاری میلادی این اتفاق رخ داد و عنوانی را که مدت ها منتظرش بودیم تجربه کردیم. کارگردانی بازی همانگونه که ذکر شد برعهده آقای Fumito Ueda است و در این بازی نیز می توان کاملا امضای خاص عناوین قبلی او یعنی (Ico (2001 و (Shadow of the Colossus (2005 از لحاظ استایل هنری، زمینه بازی و المان های گیم پلی را مشاهده کرد.

تصویری زیبا از ۳ شاهکار اقای Fumito Ueda… در هر ۳ بازی وی تاکید بر یک رابطه بین دو نفر که حتی یکی از آنها موجودی عجیب باشد، مشاهده می شود

بحث برانگیز تر بودن The Last Guardian از نظر طولانی شدن دوره ساخت و… بیشتر از آن جهت بود که اولا سازنده آن بسیار خوشنام و بزرگ بود و همه می دانستند احتمال عرضه یک شاهکار از او بسیار بالاست و این که در همان نخستین نمایش خود در در مراسم E3 سال ۲۰۰۹ تمام دنیا را مجذوب خود کرده بود و همگان حیرت زده و شگفت زده از زیبایی آن شده بودند .گرنه اگر این بازی یک عنوان معمولی و متوسط بود شاید این قدر بر روی دوره ساخت وی و این قبیل موارد تمرکز نمی شد. عنوانی که کاملا روح بازی های (Ico (2001 و (Shadow of the Colossus (2005 را نیز در خود داشت و در حقیقت طراحی هنری خاص عناوین تیم ایکو و آقای Fumito Ueda را در خود می دید. یک پسر بچه بامزه در قصری سنگی عظیم و یک موجود غول پیکر بسیار عجیب و غریب که مخلوطی از چند جانور است و با این پسر بچه ارتباط برقرار می کند. ارتباطی عاظفی و زیبا که کلید پیش برنده بازی نیز هست. خود این موضوع به قدری جالب و جدید بود که توجه صنعت بازی را در همان بدو معرفی به خود جلب کرد و بسیاری منتظر شنیدن خبرهای بیشتر از آن و همینطور دیدن ویدئوها و تصائویر جدیدی از این بازی بودند که قرار بود یک عنوان انحصاری پلی استیشن ۳ باشد اما در آن زمان هنوز نمی دانستیم که قرار است این عنوان چه مسیری را طی کند و سرانجام بر روی پلی استیشن ۴ آن را تجربه کنیم. بعد از توضیحاتی که در مورد این بازی و روند ساخت آن خدمت شما عزیزان بیان کردیم قصد داریم تا به بررسی دقیق تر اجزای سازنده The Last Guardian بپردازیم و ان را در بخش های مختلف با یکدیگر بررسی نماییم. پس پیشنهاد می کنم که در ادامه نقد و بررسی عنوان The Last Guardian با من و وبسایت تحلیلی خبری گیمفا همراه شوید.

این تصویر، خلاصه بازی است… عشق و پیشرفت رابطه بین تریکو و پسرک

داستان بازی The Last Guardian به صورت روایت فلش بک گونه توسط یک مرد سالخورده روایت می شود که تجربیاتش را از زمانی که یک پسربچه بوده است و با یک موجود غول پیکر افسانه ای نیمه پرنده نیمه پستاندار به نام تریکو آشنا شده است تعریف می کند. موجودی عجیب که از لحاظ کلی شبیه به گریفین است و تریکو نام دارد. تامگذاری این موجود بسیار جالب است و میتوان برداشت های بسیار مختلف و متفاوتی را به آن نسبت داد. نام وی می تواند به عنوان “زندانی” (toriko)، “بچه پرنده” ( tori no ko) و یا ترکیبی از “پرنده” (tori) و “گربه” (neko) برداشت شود که همگی مرتبط و به نوعی صحیح هستند. در روایت قصه متوجه می شویم که پسر بچه در شرابطی مرموز ربوده شده است و به قصری بسیار عظیم و گسترده برده شده است. در بازی شما کنترل پسربچه ای را بر عهده دارید که بعد از بیدار شدن متوجه خالکوبی هایی بر روی بدنش می شود که قبل از ربوده شدن وجود نداشته اند. وی یک راه برای فرار از اسارت پیدا می کند و در راه با موجودی غول پیکر که اسیر شده است و چندین و چند نیزه نیز در بدن وی فرو رفته اند برخورد می کند. پسربچه به این موجود کمک میکند تا نیزه ها را از بدن وی بیرون بیاورند. در ابتدا تریکو نسبت به پسربچه حالتی تهاجمی و خصمانه دارد اما کم کم وی نگهداری و کمک پسربچه را قبول می کند. با کمک و همکاری یکدیگر، این دو قصد فرار می کنند و باید با نگهبانانی که در قصر وجود دارند و به دنیال اسیر کردن دوباره آن ها هستند روبرو شوند و با مخفی کاری یا مبارزه آن ها را از پیش رو بردارند.

تریکو چنان مظلومانه به شما نگاه می کند که دوست دارید وی را در آغوش بگیرید مانند یک کودک

شما باید در بازی کاملا با تریکو به مانند یک حیوان واقعی رفتار کنید و مثلا با کشیدن او به سمت غذا و هدایت کردن او، کاری کنید تا به پلتفرم های بالاتر برود و یا جای آن ها را عوض نماید و ..  بیشتر زمینه و تم داستانی بازی بر اساس گسترش و رشد دوستی و رابطه عمیق بین پسربچه و تریکو قرار دارد. همانطور که Fumito Ueda نیز قبلا طی صحبت های مختلفی در باره داستان بازی گفته بود روند داستانی این بازی بسیار غمناک به پایان می رسد و داری پایان باز است و برداشت های مختلفی می توان از آن داشت. به طور کلی در مورد داستان بازی باید گفت یکی از نکات اتکای اصلی ان محسوب می شود که البته همواره در عناوین این سازنده همین طور بوده است و داستان از ستون های اصلی بازی های وی محسوب می شود. پیشرفت داستان و قوی تر شدن رابطه احساسی بین پسرک و تریکو بسیار جذاب دنبال می شود و در طول این مسیر بازیباز کاملا به تریکو وابسته می شود چرا که وی موجودی دارای یک شخصیت کامل و بسیار دوست داشتنی است که باید کاملا مراقب رفتارتان با وی باشید و کاری کنید که رابطه شما با هم محکم تر گردد. در مجموع داستان بازی همانطور که انتظار می رفت موفق می شود که نمره قبولی را در زمینه جذابیت و نحوه روایت دریافت می کند و داستان به عنوان یکی از عناصر اصلی موفقیت در The Last Guardian محسوب می گردد.

بازی شباهت هایی اندک با عنوان زیبای ماجین نیز دارد مخصوصا از نظر تعامل با یک موجود غول پیکر…

جلوه های بصری The Last Guardian از همان ابتدا که معرفی گردید جزو برترین بخش های آن به حساب می آمد و اکنون که بازی منتشر شده است نیز مشاهده می شود که چنین موضوعی کاملا صدق می کند. بازی از لحاظ گرافیکی مخصوصا از لحاظ هنری یک شاهکار است و دقیقا به مانند دو عنوان قبلی این سازنده از طراحی و گرافیک هنری بسیار خاصی بهره مند است که شبیه به هیچ عنوان دیگری نیست و کاملا با داستان بازی و روند آن همخوانی دارد. محیط های بازی فوق العاده زیبا طراحی شده اند و قصر سنگی عظیمی که داستان بازی در آن دنبال می شود به مانند خود داستان، بسیار مرموز، زیبا و جذاب است و دقیقا همان تم غمناک زیبایی که داستان بازی دارد را محیط بازی نیز به بازیباز منتقل می کند و وی را غرق در فضای بازی و محیط آن می نماید. نماهای باز در بازی به مانند تصویر زیر، واقعا چشم نواز و بی نهایت زیبا هستند و شاهد یک محیط با ابهت و عظیم در بازی هستیم که بستر بسیار عالی را برای رخ دادن وقایع بازی و قرار دادن معماها و … ایجاد کرده است. در بازید هم شاهد محیط های بسیار باز هستیم و هم باید در فضاهای بسته مثل داخل ساختمان ها بازی را دنبال کنیم که البته به دلیل جثه بسیار بزرگ تریکو اغلب قسمت های بازی در محیط باز دنبال می شود و در داخل ساختمان ها معمولا تنها باید باذ پسرک کار را پیش ببرید.

طراحی هنری خارق العاده … فقط خارق العاده

علاوه بر بخش هنری و طراحی محیط فوق العاده زیبای بازی، The Last Guardian در زمینه گرافیک فنی نیز بسیار عالی عمل کرده است شاهد مشکل خاصی در این بخش نیستیم. در بازی خوشبختانه با مواردی مثل افت فریم و پارگی تصویر و… روبرو نمی شوید و سازندگان در زمینه بهینه سازی بازی خیلی خوب عمل کرده اند تا شاهد باگ ها و … در بازی نباشیم تا تجربه بازیبازان از این عنوان تلخ گردد. نورپردازی از برترین بخش های The Last Guardian است و تماشای نورپردازی بازی از بالای یک ساختمان بلند و مشاهده دورنمای مناظر بازی بازیباز را کاملا به وجد می اورد و یکی از برترین نورپردازی هایی که تاکنون در نسل هشتم دیده ایم را در The Last Guardian شاهد هستیم. بازی از سبک گرافیکی خاص و منحصر به فردی برخوردار است که گاهی در مواردی ان را شبیه به انیمه ها یا حتی در برخی مواقع ظاهر پسرک مانند طراحی سل شید نمایش داده می شود. طراحی دو شخصیت اصلی بازی فوق العاده است و واقعا طراحی و خلق موجودی مانند تریکو که از اسمش هم پیداست مانند ترکیب ۳ موجود با هم است، نشان از ذهن خلاق و باز سازندگان بازی دارد و همینطور پسر بی نام بازی نیز بسیار دوست داشتنی و مظلوم در بازی طراحی شده است که باعث می شود در طول بازی شما هم به وی و هم به تریکو خیلی علاقمند شوید و قصد کنید تا به هر شکلی شده از آنها محافظت نمایید.

تریکو اصلا مانند یک ماشین نیست که هر چه پسرک بگوید بلافاصله عمل کند و یک موجود دارای یک شخصیت کامل است که باید با وی به خوبی رفتار کنید

تماشای تکان خورد موهای تریکو در باد و در فضای زیبای قصر سنگی عظیم بازی، شما را شگفت رده می کند و بسیار زیبا به نظر می رسد. در نهایت باید گفت که The Last Guardian موفق می شود تا مانند داستان، در بخش جلوه های بصری نیز بسیار عالی ظاهر شود و چه در زمنیه فنی و چه هنری شاهد یک بازی زیبا باشیم. مخصوصا در زمینه طراحی هنری که بازی یکی از زیباترین عناوین نسل هشتم است و ما را به یاد ۲ شاهکار قبلی Fumito Ueda یعنی Ico و Shadow of the Colossus می اندازد که هر کدام از برترین های طراحی هنری در نسل ششم محسوب می شدند و اکنون تکمیل ۳ گانه Fumito Ueda نیز با عنوانی صورت گرفته است که شما را مجبور می کند در دقایقی از بازی بر بالای یک بندی بایستید و تنها به مناظر بازی و دورنمای قصر دقت کنید و لذت ببرید و سازندگان بازی را تحسین نمایید.

همان تریکوی مظلوم و دوست داشتنی در مواقع لزوم بی نهایت قدرتمند است و از شما دفاع می کند

The Last Guardianاز زاویه دوربین سوم شخص دنبال می شود و ترکیبی از المان های ژانر اکشن ماجرایی را پازل را در گیم پلی خود به همراه دارد. بازیباز کنترل پسربچه ای بدون نام را به عهده دارد که می تواند کارهایی از قبیل دویدن، پرش، بالا رفتن و تقریبا تمامی کارهایی که در عناوین Ico و Shadow of the Colossus قادر به انجام آن بودیم را انجام دهد. بازیباز می تواند از محیط بازی برای مخفی کاری و یا از پای در آوردن گاردهای سایه مانند استفاده نماید زیرا پسربچه در حقیقت هیچ سلاحی ندارد. گاردها اگر چه آرام حرکت می کنند اما می توانند پسرک را بگیرند و اگر در زمان مشخصی نتوانید وی را از دست آن ها آزاد کنید بازی به پایان می رسد. حرکات بازیباز شامل تعامل با تریکو نیز می شود و پسرک می تواند از او بالا برود یا سواری کند. همانطور که نیز اشاره کرده است “تریکو با غرائض حیوانی خود هدایت می شود” و این بر عهده بازیباز است که او را راهنمایی کند و “با هدایت رفتار طبیعی او از آن ها به نفع خود استفاده کرده و معماها را حل کند”. مثلا بازیباز توسط پسرک یک بشکه یا ظرفی را به سمتی پرتاب می کند تا توجه تریکو جلب شود و باعث شود تا او به سمتی حرکت کند. باید از لبه ای بپرید تا تریکو نیز از آن جا بپرد.

حل کردن پازل های محیطی بازی کاملا بر پایه تعامل شما با تریکو است

همچنین گاهی باید راهی پیدا کنید تا تریکو ثابت در یک جا بماند تا شما با پسرک معمایی را حل کنید با دشمنان را از پای در آورید. تریکو می تواند اشعه ای از نور را از دم خود شلیک کند که این با سپری آینه ای که پسرک در طول مسیر خود پیدا می کند کاملا کارایی دارد و باعث می شود تا پسرک با هدایت مسیر اشعه بسیاری از معماهای محیطی را حل کند. بر خلاف اغلب دیگر همراهان در بازی های رایانه ای که بلافاصله به دستور و حرف شما واکنش نشان می دهند و عمل می کنند، تریکو این طور نیست و کار دشواری برای کنترل وی دارید و شاید چند بار مجبور شوید کاری را تکرار کنید تا سرانجام بتوانید عملکرد دلخواه خود را برای انجام کاری خاص از تریکو ببینید.شما می توانید از روی رنگ چشم تریکو حس و حالات وی را در آن لحظه تشخیص دهید. مثلا رنگ زرد چشمان او نشانه هشدار وی است و رنگ بنفش نشتنه عصبانیت و ناراحتی او است. 

تریکو موجودیست بسیار باهوش و دوست داشتنی

 شما در بازی باید از تریکو کاملا مراقبت کنید و هوای او را داشته باشید. باید به وی غذا بدهید و نیزه ها و … را که در بدن اوست خارج کنید. در طول روند بازی هدایت تریکو و گوش کردن او حرف و دستورات شما پیشرفت می کند و بهتر می شود که Ueda آن را نوعی از تربیت حیوان و ایجاد حس علاقه و وابستگی که بین آن دو به وجود می آید، در نظر می گیرد. ممکن است در طول بازی تریکو ناگهان به سمت چیزی برود که بیشتر به آن علاقمند است و به مسیری که شما نمی خواهید برود، غذایی را که فکر میکند بد بو است نخورد و یا تصمیم بگیرد وقتی خسته است بخوابد! Ueda در این مورد می گوید “هر بازیبازی یک تریکوی مخصوص به خود را دارد که با تعامل کنید، زیر رفتار وی بسته به نوع برخوردهایی که شما با او داشته اید فرق می کند”. کلیت گیم پلی بازی به مانند عنوان اول این سازنده یعنی ایکو، بر پایه پیشروی در محیط و حل کردن پازل های محیطی و گذشتن از موانع پلتفرمی است که در این عنوان بر اساس دستور دادن به تریکو و انجام کارهای مختلف با پسرک بی نام بازی است و این موانع و معماها به بهترین شکل در بازی قرار گرفته اند و از تنوع خوبی نیز برخورداند.

محیط های داخلی و بیرونی بازی واقعا شگفت انگیز و زیبا طراحی شده اند

The Last Guardian در بخش گیم پلی ایراداتی نیز دارد که در واقع تنها مشکلات بازی هستند و اگر وجود نداشتند با یک بازی بی نقص طرف بودیم اما اکنون در برخی مواقع این مشکلات شما را ازار می دهند مخصوصا با توجه به سبک بازی. در چنین عناوینی که بر پایه پیشروی در محیط و حل کردن پازل های محیطی و گذشتن از موانع پلتفرمی و انجام پرش های مختلف است، دوربین بازی یکی از مهمترین موارد بازی محسوب می گردد و وجود مشکل در دوربین بازی گاهی باعث شکست هایی برای شما می شود که کاملا در ان بی تقصیر هستید و این موضوع اعصاب شما را واقعا خرد می کند. مشکلات دوربین در The Last Guardian وجود دارند و گاهی باعث تلخ شدن تجربه شما از بازی می شوند که این مورد جزو ضعف های عمده بازی به حساب می اید و گاهی هنگام پرش ها و… واقعا شما را اذیت می کنند. همچنین در چنین عناوینی، کنترل نیز یکی از حیاتی ترین بخش های گیم پلی بازی محسوب می گردد که متاسفانه در این بازی شاهد وجود مشکلاتی در کنترل بازی نیز هستیم که گاها به موقع و درست عمل نمی کند و گاهی نیز رفتار تریکو و هوش مصنوعی بازی در گوش کردن به حرف شما و عمل به دستورات، شما را به مرز انفجار می رساند. در نهایت باید گفت به غیر از مشکلات دوربین و کنترل بازی، دیگر شاهد ضعفی در گیم پلی The Last Guardian نیستیم و با یک عنوان اکشن ماجرایی پازل پلتفرمر سوم شخص زیبا طرف هستیم که با مقداری دقت بیشتر سازندگان در بخش دوربین و کنترل آن هم با وقت بسیار زیادی که داشته اند، می توانست بدون نقص نیز باشد.

دم تریکو، کارآمدترین دم دنیاست!

ساخت موسیقی بازی را Takeshi Furukawa برعهده داشته و توسط ارکستر سمفونی لندن اجرا شده است. این سازنده موسیقی تقریبا در سال ۲۰۱۱ و همزمان با انتقال بازی از پلی استیشن ۳ به پلی استیشن ۴ به پروژه بازی ملحق شده است. وی که از موفقیت فوق العاده موسیقی دو عنوان قبلی این سازنده آگاه بوده است اعلام کرده که قصد داشته است موسیقی The Last Guardian نیز مانند انها بسیار خاص و منحصر به فرد باشد که باید گفت واقعا نیز موفق به انجام این کار شده است و شاهد عنوانی با موسیقی بسیار عالی و شنیدنی هستیم. موسیقی های بازی زمانی که در حال تجربه ان هستید کاملا بر روی شما و تجربه شما از بازی تاثیر می گذارند و کاملا با جو بازی و محیط ان و روند داستانی آن همخوانی و تطابق دارند که این به هر چه زیباتر شدن بازی نیز کمک شایانی کرده است. همینطور صداگذاری بازی و صداهای محیطی ان نیز کاملا عالی و با کیفیت ضبط و صداگذاری شده اند و مشکلی در اجرای انها دیده نمی شود.ساندترک بازی که شامل ۱۹ قطعه موسیقی این بازی است به همراه خود بازی به صورت دیجیتالی برای PlayStation 4 Music App منتشر خواهد شد و البته بعدا به صورت دیجیتالی و جداگانه نیز به فروش خواهد رسید و همینطور دو ورژن فیزیکی نیز از این ساندترک یکی در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۶ و یکی در سال ۲۰۱۷ منتشر خواهد شد. در مجموع باید گفت The Last Guardian از لحاظ موسیقی وصداگذاری نیز مشکلی خاصی ندارد و موفق به دریافت نمره قبولی می شود که این موضوع با توجه به موسیقی های فوق العاده ای که در دو عنوان قبلی این سازنده شنیده بودیمف چندان هم غیر محتمل نبود.

هر چه بیشتر بازی می کنید بیشتر عاشق تریکو می شوید.. این جادوی عناوین Fumito Ueda است

The Last Guardian یک عنوان بسیار زیبا و فوق العاده است و همانی است که منتظرش بودیم و انتظار داشتیم که باشد. اگر میبینید که نمرات ان مقداری پایین تر از دو شاهکار قبلی این سازنده شده است تنها و تنها به دلیل طولانی شدن بسیار زیاد روند ساخت بازی است که اولا باعث شد انتظارات مدام از بازی بالاتر برود و هم این که برخی از مکانیک ها و المان های بازی که اگر در همان زمان منتشر می شدند بسیار جدید و فوق العاده بودند با گذشت سال ها ان مقدار تازگی و جدید بودن را از دست داده اند هر چند که هنوز هم کمتر عنوانی را مشابه ان مشاهده می کنیم. در حقیقت بیشترین ضربه ای که این عنوان خورد فقط و فقط به خاطر طولانی بودن روند ساختش بود و بس وگرنه از لحاظ شاهکار بودن هیچ چیزی از دو عنوان فوق العاده Ico و Shadow of the Colossus کم ندارد و به همان اندازه زیبا و دوست داشتنی و صمیمی است و رابطه ای که در طول بازی بین پسرک و تریکو شکل می گیرد و مدام قوی تر می شود، بسیار جالب و زیبا است و به بهترین شکل ممکن طراحی شده است. تریکو کاملا داریا یک شخصیت کامل و خصوصیات اخلاقی مخصوص به خود است و شدیدا نسبت به نوع رفتار شما با او حساس است و این حساسیت را در گوش کردن به دستورات شما کاملا نشان می دهد، درست مانند یک حیوان خانگی واقعی و این نوع از طراحی کردن هوش مصنوعی داینامیک برای تریکو واقعا تحسین برانگیز است. انیمیشن هایی نیز که برای تریکو خلق شده اند بسیار بسیار زیاد و متنوع و زیبا هستند و باعث می شوند تا هیچ گاه از مشاهده حرکات و رفتار این موجود دوست داشتنی خسته نشوید و مدام او را بیشتر دوست بدارید.

عشق در تاروپود بازی تنیده است و موضوع اصلی بازی است… درست مانند شاهکارهای قبلی Fumito Ueda

The Last Guardian فوق العاده دوست داشتنی است و تجربه ای را به شما اعطا می کند که هیچ بازی در نسل هشت تجربه ای از این جنس را برای شما به همراه ندارد و همگام با پیشرفت در بازی مدام بیشتر عاشق ان می شوید و شیفته شخصیت های دوست داشتنی بازی مخصوصا تریکو می شوید که یک موجود فوق العاده شیرین و جذاب است و شما را به خود وابسته می کند درست به مانند یک حیوان خانگی. اگر برخی مشکلات ازار دهنده دوربین در برخی صحنه ها نبودند و کنترل بازی بهتر طراحی شده بود شاهد یک عنوان تقریبا بدون نقص بودیم که جای هیچ گله ای را برای ما باقی نمی گذاشت هر چد که همین الان نیز جزو برترین بازی های این نسل و بهتر است بگویم خاص ترین بازی های این نسل است و یک انحصاری عالی برای پلی استیشن ۴ محسوب می شود که هر چه بیشتر این موضوع را تایید می کند که سونی و پلی استیشن برای هر نوع سلیقه ای و در هر سبکی برای طرفداران خود بازی انحصاری دارند و از این لحاظ هیچ پلتفرمی یارای رقابت با ان را ندارد. علاقمند به هر سبک و هر نوع بازی که باشید باید The Last Guardian را تجربه کنید زیرا عنوانی به این منحصر به فردی را تنها هر چندین سال یک بار شاید بتوان تجربه کرد و قطعا با بازی کردن ان، عاشق بازی خواهید شد و عشقی که سازندگانش در ساخت بازی صرف کرده اند را به وضوح لمس خواهید کرد. اگر هم که علاقمند به عناوین دارای پازل های محیطی و چالش های پلتفرمینگ هستید که احتمالا تا الان The Last Guardian را تجربه کرده اید و اگر نکرده اید باید بگویم که بازی کردن این عنوان برای شما الزامی است. The Last Guardian یک بازی است که عشق در سرتاسر ان جاریست و ۳ گانه شاهکارهای Fumito Ueda را به شکلی زیبا تکمیل کرده است. عشق شالوده The Last Guardian است و در جای جای ان ریشه دوانده است…. عشقی که در وجود شما نیز با تجربه کردن این بازی جاری می شود.