خداحافظی با لندن | نقد و بررسی عنوان Assassins’ Creed: Syndicate

همه چیز از آنجا آغاز شد که در خبر ها شنیدیم حوادث نسخه بعدی سری محبوب Assassin’s Creed قرار است در لندن ویکتوریایی به وقوع بپیوندد و جدید ترین نسخه سری Syndicate نام گرفته است. لازم به ذکر است که Syndicate نخستین قسمت از مجموعه Assassin’s Creed محسوب می‌شود که به طور کامل توسط استودیو Ubisoft Quebek ساخته می‌شود. با ما در ادامه همراه باشید.

———————————————————–

کاور رسمی بازی Assassin’s Creed Syndicate

نام: Assassin’s Creed Syndicate

سازنده: Ubisoft Quebec

ناشر: Ubisoft

پلتفرم های مقصد: PC، PS4 و Xboxone

تاریخ انتشار: ۲۳ اکتبر ۲۰۱۵ (نسخه های کنسولی) و ۱۹ نوامبر ۲۰۱۵ (نسخه PC)

میانگین نمرات بازی: ۷۶ (نسخه PS4)

۷۹ (نسخه Xboxone)

———————————————————–

این استودیو که یکی از زیر مجموعه های کمپانی بزرگ Ubisoft محسوب می‌شود پیش از این نیز در ساخت نسخه سوم سری و همچنین عناوین Rogue، Revelations و Unity مشارکت داشته است. از زمانی که Ubisoft تصمیم به انتشار سالیانه این سری گرفت شاهد افت نسبی بازی و کاهش رضایت برخی از طرفداران بودیم. این موارد در نسخه Unity به اوج خود رسید و خشم طرفداران دو آتشه سری را بر انگیخت.

پس از رخ دادن این موارد عده ای از منتقدین و بازیکنان انتطار داشتند تا Ubisoft برای بهبود کیفیت نسخه بعدی حداقل یک سال به این فرنچایز استراحت دهد با این حال مدیران این کمپانی هیچ تمایلی به انجام دادن چنین کاری نداشتند و با فاصله کوتاهی عنوان Syndicate را معرفی کردند.

همانطور که اطلاع دارید، Ubisoft برنامه های گسترده ای برای سری پر طرفدار خود دارد و در سال جاری بسته الحاقی Dead Kings را برای عنوان Unity و نسخه فرعی Assassin’s Creed Chronicles: China را که یک عنوان دو بعدی و Side Scroller بود را منتشر کرد. بسته الحاقی Dead Kings برای دارندگان عنوان Unity رایگان بود. قرار بود که از سری فرعی Chronicles دو عنوان دیگر با نام های چین و روسیه نیز در سال ۲۰۱۵ منتشر شوند اما ظاهرا یوبیسافت در حال حاظر عجله ای برای انتشار این دو عنوان فرعی ندارد و تمام توجه خود را به Syndicate معطوف کرده است.

Syndicate بزرگترین نسخه سری تا کنون است و وسعت نقشه بازی نزدیک به ۳۰ درصد از نقشه عنوان Unity بزرگتر است.

بر طبق گفته های سازندگان، Syndicate بزرگترین نسخه سری تا کنون است و وسعت نقشه بازی نزدیک به ۳۰ درصد از نقشه عنوان Unity بزرگتر است. تیم سازنده به خوبی از این فضای اضافی استفاده کرده تا جهان بازی را پویا تر از گذشته نشان دهد. در Syndicate سازندگان بر روی سرگرم کردن بازیکنان تمرکز کرده اند. در واقع بازی ابزار ها سیستم ها و آزادی کاملی به بازیکن می‌دهد تا تجربه منحصر به فرد خود را خلق کند.

در همین راستا می‌توان گفت که اتمسفر بازی تا حدودی با نسخه های قبل متفاوت است و جهان بازی از آن حالت تاریک خارج شده است. البته این به معنی تاریکی مطلق نسخه های پیشین نیست و همانطور که می‌دانید در سه گانه مربوط به شخصیت دوست داشتنی Ezio  یا عنوان Black Flag در کنار داستان جدی و خاکستری بازی شاهد موقعیت های طنز دلنشینی نیز بودیم. به عنوان مثال Ezio در ابتدای کار و در نسخه دوم بازی یک جوان خام و نترس بود و به تدریج تبدیل به یک فرد پخته و با تجربه شد. در Black Flag نیز بازیکنان آزادی عمل بسیار بالایی داشتند و می‌توانستند به شیوه مورد علاقه خود در جهان بزرگ بازی دست به ماجراجویی بزنند.

سازندگان در AC: Syndicate تمام تلاش خود را به کار گرفته اند تا نقاط قوت بازی را حفظ و قسمت های منفی را حذف نمایند.

سازندگان در AC: Syndicate تمام تلاش خود را به کار گرفته اند تا نقاط قوت بازی را حفظ و قسمت های منفی را حذف نمایند. مکانیک های جدیدی که در این قسمت معرفی می‌شوند تاثیر زیادی بر افزایش هیجان موجود در بازی داشته اند. سیستم حمل و نقل بازی در لندن که به بازیکنان اجازه می‌دهد به وسیله کالسکه در شهر تردد کنند یا Rope Launcher ای که بی شباهت به ابزار شخصیت کامیک بوکی محبوب بتمن نیست و به وسیله آن می‌توانید در کسری از ثانیه از نقطه ای به نقطه دیگر بروید.

همانطور که انتظار می‌رفت داستان این نسخه بیشتر پیرامون تغییر دادن فضای شهر لندن در آن دوره و تبدیل کردن آن به یک مکان بهتر است. این موضوع نیز در ماموریت های اصلی بخش داستانی و همچنین در بخش های جانبی به وضوح دیده می‌شود.

در Syndicate یک هدف اصلی وجود دارد و آن هدف نیز بهبود اوضاع لندن و از بین بردن فساد است.

به عنوان مثال در یکی از بخشهای ابتدایی بازی افرادی را می‌بینید که به شکل غیر قانونی مواد مخدر را در شهر توزیع می‌کنند و شما باید فروشنده ها و افرادی که در خط تولید این محصولات فعالیت دارند را دنبال نمایید تا در نهایت فرد اصلی یا به عبارتی دکتری که پشت سر این موضوع است را پیدا کرده و او را ترور کنید تا به میزان اندکی فساد موجود در شهر را کاهش داده باشید.

همانطورکه پیشتر گفتیم در Syndicate یک هدف اصلی وجود دارد و آن هدف نیز بهبود اوضاع لندن و از بین بردن فسادی است که تمام گوشه های شهر را در بر گرفته است. نکته مثبت این است که سازندگان به نحوی بازی را طراحی کرده اند که تمام بخش های بازی مطابق با این هدف حرکت می‌کنند و در راستای آن هستند. بنابراین علاوه بر روایت داستانی که نقش مهمی در این زمینه دارد المان های گیمپلی نیز به کمک این هدف بزرگ آمده اند و آن را همراهی می‌کنند. به همین دلیل مخاطب احساس می‌کند که با یک عنوان منسجم سر و کار دارد و این مورد تاثیر زیادی در افزایش رضایت بازیکن خواهد داشت.

مهمترین ماموریت جانبی بازی از شما می‌خواهد که بخش هایی از شهر لندن را آزاد نمایید.

مهمترین ماموریت جانبی بازی از شما می‌خواهد که بخش هایی از شهر لندن را آزاد نمایید. زمانی که این مناطق را پاکسازی کنید باید وارد مبارزات خیابانی شوید و در صورت موفق شدن در این موارد می‌توانید یک هفتم شهر را از دست تمپلار ها آزاد نمایید که موفقیت بزرگی به حساب می‌آید.

از این فرمول در نسخه های قبلی سری نیز استفاده شده بود اما تفاوت در این است که با تجربه کردن Syndicate احساس می‌کنید این شیوه به تکامل و شکوفایی لازم رسیده است. منظورم همان حس شیرین پیشرفت تدریجی در بازی است اما سازندگان در Syndicate روایت داستانی را با گیمپلی درهم آمبخته اند تا یک معجون دوست داشتنی را خلق نمایند. شما به تدریج پیشرفت می‌کنید و قدرت بیشتری را کسب می‌نمایید و به خوبی آثار این موارد را در دنیای بازی مشاهده می‌کنید.

از نخستین قسمت سری تا کنون بخش هایی در بازی وجود داشتند که بازیکن را به دنیای کنونی منتقل می‌کردند که جذابیت چندان زیادی نیز نداشتند. خوشبختانه این قسمت ها در Syndicate کاهش پیدا کرده و تقریبا محو شده اند و سازندگان تمام تمرکز خود را بر روی شخصیت های اصلی داستان گذاشته اند. Syndicate یک داستان شخصی و باور پذیر را روایت می‌کند. تمپلار ها تحت فرماندهی Crawford Starrick کل شهر لندن را تصرف کرده اند و یک گروه خیابانی که Blighters نام دارد آنها را در رسیدن به اهدافشان یاری می‌کند. به مانند رسم همیشگی سری این بار تیز چند شخصیت تاریخی محبوب مثل Alexander Graham bell، Charles Dickens و Karl Marx در جدید ترین نسخه سری وجود دارند.

دو خواهر و برادر با نام های Jacob Frye و Evie Frye شخصیت های اصلی جدیدترین نسخه سری هستند.

یکی از دلایل موفقیت تیم سازنده در تحت تاثیر قرار دادن مخاطب خلق شخصیت های به یاد ماندنی و جذاب است. همانطور که مشخص است برای ایجاد یک داستان درگیر کننده و موفق علاوه بر قهرمان های جذاب نیاز به شخصیت های منفی قدرتمند نیز دارید و نویسندگان در هر دو بخش عملکرد خوبی داشته اند. Crawford Starrick یکی از بهترین شخصیت های منفی سری به حساب می‌آید. او تا حدی به شخصیت جوکر در سری بازی های بتمن Rocksteady شباهت دارد.

اما می‌رسیم به شخصیت های اصلی داستان و همانطور که اطلاع دارید نویسندگان در Syndicate دو شخصیت اصلی خلق کرده اند. دو خواهر و برادر با نام های Jacob Frye و Evie Frye شخصیت های اصلی جدیدترین نسخه سری هستند. این دو شخصیت به خوبی به تصویر کشیده شده اند و تیم سازنده تلاش کرده که از پتانسیل بالای این دو شخصیت و روابط میان آنها نهایت استفاده را بکند. آنها دیدگاه های متفاوتی درباره اهدافشان و در زمینه چگونگی دستیابی به آنها با یکدیگر دارند.

استفاده از دو شخصیت به خوبی به پیشبرد اهداف داستانی کمک کرده است. Evie به دنبال پیدا کردن قسمتی از Eden است که در بخشی از شهر لندن مخفی شده است. در کنار آن Jacob در اندیشه آزاد کردن شهر از دست تمپلار ها و تلاش برای احیای حقوق مردم شهر لندن است.

بازی نقاط قوت زیادی دارد اما به مانند هر اثری تعدادی نقطه تاریک و منفی نیز در آن دیده می‌شود.

اگر نویسندگان این داستان را تنها از طریق یک شخصیت روایت می‌کردند مطمعنا با یک داستان سطحی تر و اثر گذاری کمتری روبه رو بودیم. بنابراین به این نتیجه می‌رسیم که این انتخاب کاملا درست و به جا اتخاذ شده است. به این شیوه می‌توان از دو زاویه به داستان نگاه کرد و این موضوع باعث افزایش تنوع در بازی شده است.

راز های مخفی

اگر جزو افرادی هستید که سال قبل عنوان Unity را تجربه کرده بودند به احتمال زیاد موقعیت های سورپرایز کننده و جالبی را که در طی آنها شخصیت اصلی داستان از فضای انقلاب فرانسه خارج شده و به زمان دیگری وارد می‌شد به یاد دارید. با وجود این که این موقعیت ها به شکل زیبایی طراحی شده بودند از مدت زمان کوتاهی برخوردار بودند. خوشبختانه وضعیت مشابهی در Syndicate وجود دارد. با این تفاوت که تیم سازنده این بار توجه بیشتری به این موارد نشان داده و آن ها را بهبود بخشیده است. به عنوان مثال یکی از این راز های مخفی که نسبتا طولانی است و پرداخت داستانی بسیار خوبی نیز دارد مربوط به فضای شهر لندن در زمان جنگ جهانی اول است. این بخش مخفی کیفیت بالایی دارد و پتانسیل آن را داشت که یوبیسافت آن را به صورت یک DLC منتشر کند.

در قسمتی از بازی (Sequence 6) علامتی بر روی نقشه بازی و در نزدیکی رودخانه Thamas پدیدار می‌شود. ممکن است این علامت بعد از رسیدن به قسمت مشخصی از داستان یا پیدا کردن یک Collectible خاص ظاهر شده است. در هر صورت زمانی که به سمت آن حرکت کنید متوجه می‌شوید که با یک پرتال سر و کار دارید و وقتی ماموریت را قبول کنید این.پرتال شما را به لندل دوران جنگ جهانی نخست خواهد برد.در این قسمت از بازی کنترل شخصیت Lydia Frye را بر عهده خواهید گرفت که مطمعنا با شخصیت های اصلی داستان ارتباط دارد. برخلاف بخش های تاریخی عنوان Unity که بسیار کوتاه بودند این قسمت یک محیط جهان باز را در اختیار شما قرار خواهد داد که شامل Collectible ها و ماموریت های خاص خود است. این بخش به مانند یک محتوای اضافی لذت بخش است که در جهان بزرگ Syndicate پنهان شده است. این قسمت جذابیت های خاص خود را دارد به عنوان مثال در یکی از دیالوگ ها شخصیت Lydia مستقیما از وینستون چرچیل تقاضا می‌کند که حق رای دادن را به زنان نیز اهدا کند. این حرکت یوبیسافت درنوع خود جالب محسوب می‌شود و امیدواریم که در نسخه های بعدی نیز شاهد موقعیت های اینچنینی باشیم.

بازی نقاط قوت زیادی دارد اما به مانند هر اثری تعدادی نقطه تاریک و منفی نیز در آن دیده می‌شود که بیشتر به قسمت گیمپلی مربوط می‌شود. مبارزات بازی همچنان و پس از چندین سال از انتشار قسمت نخست در سال ۲۰۰۷ میلادی فاقد عمق لازم هستند. البته گفتن این نکته به معنی عدم تکامل این بخش در طول این سالها نیست اما این قسمت هنوز نیز جای کار دارد و می‌توانست بهتر از چیزی که در بازی می‌بینیم است. قضاوت در رابطه با بخش رانندگی با کالسکه ها نیز به نوعی سلیقه ای است و ممکن است به مانند بخش رانندگی سری Farcry مورد پسند همه واقع نشود.

ترور شخصیت های مهم یا Assassination یکی دیگر از بخش های پر اهمیت سری بازی های Assassin’s Creed است.

مورد دیگر که سازندگان در تبلیغات بازی مانور زیادی بر روی آن داده بودند Grappling Hook بود. این وسیله تازه بسیار کار آمد است و سرعت بازی را افزایش داده است. اما در عین حال باعث کمرنگ تر شدن یکی از بخش های لذت بخش و اساسی سری Assassin’s Creed یعنی بالا رفتن از ساختمان ها و دیوار ها شده است. به این خاطر که می‌توانید به جای انجام دادن آن کار سنتی به راحتی و با استفاده از وسیله تازه ای که سازندگان در اختیارتان قرار داده اند به سرعت به مکان دیگری بروید. در حقیقت پس از انجام دادن کار دشوار تر برای یک مدت طولانی استفاده از این ابزار تازه به مانند تقلب کردن به نظر می‌رسد. تلاش یویسافت برای سریع تر کردن بازی و راحت تر کردن کار بازیکنان تحسین بر انگیز است اما اگر پس از چند ساعت بازی کردن به عقب برگردید متوجه خواهید شد که به میزان بسیار کمی از شیوه سنتی Climbing استفاده کرده اید. این سیستم هیجان انگیز مورد مهمی بود که بسیاری از گیمر ها را به سمت سری Assassin’s Creed کشاند. بنابراین مشاهده این موضوع که این مکانیک دوست داشتنی در عنوان Syndicate در اولویت نخست قرار ندارد اندکی ناراحت کننده است.

ترور شخصیت های مهم یا Assassination یکی دیگر از بخش های پر اهمیت سری بازی های Assassin’s Creed است. خوشبختانه این بخش در نسخه Syndicate از گذشته نیز بهتر به نظر می‌رسد. به مانند ماموریت های Black Box عنوان Unity این بخش از بازی هیجان بسیار زیادی دارد. در هنگام تجربه کردن ماموریت های Black Box احساس خواهید کرد که یک اساسین واقعی هستید.

به لطف موتور بازیسازی قدرتمند Anvilnext لندن ۱۸۶۸ و دوره انقلاب صنعتی به بهترین شیوه ممکن باز سازی شده است. کارخانه های عظیمی که تمام شهر را فرا گرفته اند به مانند یک آتشفشان دود را وارد آسمان می‌کنند. همچنین ساختمان های بسیار زیادی در شهر وجود دارد و می‌توانید از همه آنها بالا بروید. همچنین شخصیت های اصلی طراحی خوب و واقع گرایانه ای دارند. جنبه های بصری بازی کاملا قابل قبول هستند با این وجود در این زمینه تفاوت چندانی با نسخه Unity مشاهده نمی‌شود و این مورد نیز با در نظر گرفتن فاصله زمانی یکساله میان عرضه دو نسخه منطقی به نظر می رسد. برخی از طرفداران اعتقاد دارند که گرافیک بازی در مقایسه با نسخه قبل کاهش پیدا کرده است. هر چه که باشد در این نسخه بازی کاملا پایدار است و به خوبی برای پلتفرم PC بهینه شده است و در طول مدت زمانی که بازی را تجربه کردم به مشکل خاصی بر نخوردم.

لندن به مانند یک شهر زنده به نظر می‌رسد.

لندن به مانند یک شهر زنده به نظر می‌رسد. ایستگاه های حمل و نقل مملو از جمعیت و رهگذر و قطار هستند. افراد فقیر و بی خانمان در کوچه پس کوچه های شهر برای گرم نگه داشتن آتش روشن کرده اند. گربه های کنجکاو نیز هنگامی که در نقطه ای ایستاده اید و منتظر هدف خود هستید به شما خیره خواهند شد. هوش مصنوعی NPC ها نیز قابل قبول است و هنگامی که فردی را به قتل برستانید موجی از ترس و وحشت جمعیت را در بر خواهد گرفت. البته به نظر می‌رسد سازندگان در این بخش کمی اغراق شده کار کرده اند. به عنوان مثال زمانی که در بازار به یک فرد مشت بزنید جمعیت اطراف شما و به خصوص کودکان و زنان به سرعت منطقه را تخلیه می‌کنند یا هنگامی که در حال Loot کردن یک فرد هستید مردم به شما خیره می‌شوند. در کنار همه این موارد باید به موسیقی و Sound Track های عالی بازی نیز اشاره کرد که تاثیر زیادی در ایجاد یک اتمسفر فوق العاده داشته اند. این آوا های به یاد ماندنی به خوبی حس یاس و نا امیدی نیازمندان و افراد فقیر جامعه و مصمم بودن برادر و خواهر داستان برای بهتر کردن وضعیت موجود را به بازیکن منتقل می‌کند. این موسیقی ها به نوعی تداعی کننده حس فراموش کردن گذشته و امیدوار بودن به آینده ای روشن هستند و لذت قدم زدن و جست و جو کردن در بخش های مختلف شهر را افزایش داده اند. آقای Austin Wintory آهنگساز عنوان Syndicate است.  Victoria Atkin صداگذار Evie Frye و Paul Amos صداگذار شخصیت Jacob است. Kris Holden نیز وظیفه  صداگذاری شخصیت منفی Crawford را بر عهده داشته است.

همانطور که گفتیم عنوانی با این عظمت و بزرگی فراز و نشیب های خاص خود را خواهد داشت اما در رابطه با Syndicate می‌توان گفت که نقاط قوت بازی به اندازه ای هستند که بتوانیم ضعف های اندک آن به فراموشی بسپاریم. دربیشتر موقعیت ها گیمپلی، موسیقی، جنبه های بصری و روایت داستانی زیبای بازی یکدیگر را همراهی می‌کنند و این امر باعث شده است که بازیکن تا آخرین لحظه به بازی ادامه دهد. با قاطعیت می‌توان گفت که پس از چندین سال شاهد یک عنوان موفق دیگر در تاریخ سری هستیم و Syndicate موفق شده که خاطره شیرین AC 2 و نسخه Brotherhood را در نزد طرفداران بیشمار سری زنده کند.

نقد و بررسی این بازی براساس نسخه PC صورت گرفته است.